'Gelukkig zijn is een besluit.'

[Missy]

... Laatst had ik met iemand een disscusie. Zij beweerde dat gelukkig zijn een besluit is. Ik was het er niet mee eens, omdat je soms door omstandigheden je niet opeens kan besluiten om gelukkig te zijn.

Denk jij dat je de knop kan omdraaien voor je eigen en inees vrolijker/gelukkiger kan zijn? Wat versta je eigenlijk onder gelukkig zijn? Wanneer ben je volgens jouw gelukkig óf ben je gelukkig?

[Yana]

Check mijn signature

Ja, ik geloof dat geluk in een heel grote mate bepaald wordt door je eigen keuze. Let wel, het gaat hierbij om je houding, niet om de externe omstandigheden. Je bepaalt niet (bewust) wat je meemaakt, maar je kunt wel bewust bepalen op welke manier je er mee om wil gaan.

Wat niet wil zeggen dat het makkelijk is. Het blijft een proces, een keuze die je steeds opnieuw en opnieuw moet maken.. Een keuze om niet te zwelgen in zelfmedelijden, om niet te blijven hangen in de veilige donkere wereld.. maar om over je eigen grenzen te stappen, jezelf uit te dagen in alles wat je moeilijk vindt. Alleen daar achter vind je geluk.. (of, misschien is het wel zoals de bekende uitspraak "Geluk is een richting, geen punt." of "There is no way to happiness, happiness is the way".)

Wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen.. is dat je geluk in een bepaalde mate kan afdwingen door je instelling, je levensvisie. Het is een steeds opnieuw focussen op het beste voor jezelf en voor de wereld om je heen. "De kracht van je gedachten", so to say. Maar ja. Dat is de theorie (correctie: mijn theorie). Het in uitvoering brengen gaat me (momenteel) niet gemakkelijk af.

[Mariekje*]

Persoonlijk ben ik ook van mening dat gelukkig zijn een besluit is, iets waar je voor kunt kiezen; De externe omstandigheden heb je niet altijd in de hand, maar door bepaalde situaties te relativeren en alles door realistische maar optimistische ogen te bekijken, kun aan je de meeste ongelukkige situaties best nog een heel positieve draai geven. En dit alles heeft er natuurlijk weer mee te maken hoe je in het leven staat, hoe jij de dingen bekijken wil...

Zelf ben ik tot bovenstaande in staat, maar het leerproces daarom heen is nog altijd gaande, want het is niet gemakkelijk om jezelf uit benarde situaties te redden. En zeg nu zelf, is het niet heel veel gemakkelijker om de problemen de rug toe te keren en weg te vluchten voor ongeluk en negativiteit?
Ik probeer het als een uitdaging te zien om bij elk probleem mijn 'knopje' om te zetten, ik wil het tastbaar maken, aanvaardbaar, minder pijnlijk. Maar ook ik ben er nog zeer regelmatig mee in gevecht! Toch denk ik dat het een keuze is, waarvoor geldt: Waar een wil is, is een weg.

Mijn geluk zit in (extreem) kleine dingen zoals een toepasselijk muziekje dat door iemand wordt opgezet, de glimlach die bij een kind kan laten verschijnen, het helpen van mensen of dieren op welk niveau dan ook, enzovoorts. Inmiddels heb ik wel door dat ik het geluk van andere voorop stel, en dat ik maar moeilijk voor mijn eigen geluk durf te kiezen dat mij daadwerkelijk eens toe komt. Toch denk ik dat ik kan zeggen heel gelukkig en tevreden te zijn, al probeer ik mijn ongelukkige periodes nogal eens te verbloemen met mooie dromen, zodat ik weer iets voor ogen heb om voor te knokken.

Ik waardeer mijn leven en word elke ochtend weer met een glimlach en positieve kijk wakker. En ondanks dat ik nog een lange weg te gaan heb, ben ik blij met alle gelukkige momenten die ik in mijn huidige leventje ken. Hoe godsgruwelijk, bijna misselijkmakend ideaal dat misschien ook klinken mag.

Ik weet niet of dat perse een besluit is. Je kunt het wel redelijk in de hand hebben. Maar net zoals je zelf zegt door bepaalde omstandigheden gaat dat heel moeilijk. B.v. als je heel vaak zegt ik heb hoofdpijn krijg je daadwerkelijk hoofdpijn. Dat kan ook als je steeds maar weer beseft, dat je je ongelukkig voelt. Toch werkt dat niet als je depressief bent.

Ik vind dat je gelukkig bent als je kunt lachen. Een fijn gevoel wat door je lichaam heen stroomt. Een fijn warm gevoel. En als ik mijn zusje zie lachen. Dat is mijn geluk. Op dit moment zie ik mijn geluk..

Ik zou niet gelijk zeggen dat gelukkig zijn een besluit is, maar je kan er zelf een hoop aan doen om weer blij/gelukkig te worden. Ik zelf ben toch wel een optimist en dat is gewoon een manier waarop je dingen bekijkt.
Dat is een van de redenen dat ik niet vaak verdrietig, depri of iets in die richting ben. dus ja je kan het goed beïnvloeden.

maar soms zijn er idd omstandigheden die het je wel erg moeilijk maken, en ik spreek uit ervaring.

ik denk dat je pas gelukkig bent als alles gaat zoals je wil dat het gaat en dat hoeft dus niet perfect te zijn maar gewoon dat het iets is waar je niet ontevreden over bent. maar dat is eignelijk niet iets wat je gewoon kan zeggen, wanneer je gelukkig bent. dat is voor iedereen persoonlijk, ik ben van de kleinste dingen al gelukkig namelijk maar ik ken mensen die toch echt veel eisend zijn..

[Gambokkur]

Missy schreef op 11-05-2007 @ 20:47 :
... Laatst had ik met iemand een disscusie. Zij beweerde dat gelukkig zijn een besluit is. Ik was het er niet mee eens, omdat je soms door omstandigheden je niet opeens kan besluiten om gelukkig te zijn.

Denk jij dat je de knop kan omdraaien voor je eigen en inees vrolijker/gelukkiger kan zijn? Wat versta je eigenlijk onder gelukkig zijn? Wanneer ben je volgens jouw gelukkig óf ben je gelukkig?

Dat weet je gewoon.
Als je niet zeker bent dat je gelukkig bent, ben je slechts middelmatig gelukkig, heb je gewoon vrede met je bestaan.

Verder denk ik dat positief denken slechts 1 onderdeel is van gelukkig zyn. In boeken waar je 'leert' gelukkig worden leggen veel te veel nadruk op + denken.

[dallie]

Gelukkig zijn is geen besluit.

Allereerst moet je fysiologisch in staat zijn om gelukkig te zijn (dus bepaalde stofjes aanmaken). Ten tweede is het geen besluit, maar een levenshouding. Er gebeuren altijd genoeg dingen om je heen waar je je ongelukkig door kan voelen. Je moet eigenlijk dus een soort oogkleppen op hebben en oog hebben voor het leuke van je leven. Als je goed kijkt, zijn er altijd wel minder leuke dingen! De vraag is in hoeverre je je er door laat beinvloeden. Wanneer boeit iets je? Boeien die kinderen die verhongeren in het gedeelte van de wereld onder de Sahara of blijf je er stoicijns onder?

Je moet eigenlijk op een bepaalde manier harteloos zijn/afstand kunnen nemen om gelukkig te kunnen zijn. Waar ligt die grens? Wanneer maakt het lot van een ander je wel uit en wanneer niet?

"Gelukkig zijn is een besluit"

Even afgezien van alle ratio die een mens bezit, ben je afhankelijk van je lichaam. Als er bepaalde processen in je lichaam fout gaan, zoals een gebrek van serotonine, voel je je per definitie lusteloos. Dus moet je ten eerste alle lichamelijke invloeden uitsluiten.

Is het puur rationeel en emotioneel gezien dan een besluit?

Geluk staat in direct verband met behoefte. Als je 'besluit' gelukkig te zijn, moet je in feite accepteren wat je op dit moment wel en niet hebt. Geluk is daarmee acceptatie.

Een mens heeft emotionele en materiele behoeftes. Als je bekijkt waar die behoeftes vandaan komen, kom je tot de conclusie dat je een bepaald verwachtingspatroon hebt gekregen aan de hand van alle indrukken in je leven. Op het moment dat niet meer aan dat patroon wordt voldaan, ben je in feite al ongelukkig

Stel dat je een mens neemt en je isoleert hem compleet van iedereen. Geen mens die met hem omgaat. Kan diegene 'accepteren' dat hij geen mensen meer heeft?

Een mens die nooit andere mensen gekend heeft, kan misschien zonder mensen. Maar als je gewend bent om onder mensen te leven, kan je volgens mij niet ineens besluiten dat je geen mensen meer nodig hebt.

Sterker nog: alles wat je denkt en denkt te zijn is eigenlijk van zoveel dingen afhankelijk dat ik durf te beweren dat we ook geen eigen wil hebben.

Het is een grote kettingreactie. Als je tot een besluit komt, op basis waarvan maak je dat dan ueberhaupt? Hoeveel waarde bezit een uitspraak als "geluk is een besluit" als je die beslissing zelf niet zou kunnen maken?

Auto rijden is ook een kwestie van gas geven, maar als de motor stuk is, de benzinetank leeg is, je niet eens weet waar het gaspedaal is of wat je ermee moet doen.. dan schiet het niet echt op

[dallie]

Ik vind dat je een interessant punt hebt met dat verwachtingspatroon. We krijgen ook een groot deel van dat verwachtingspatroon mee via de televisie, boeken en ouders. Denk ik tenminste... Daarom heb je ook zo sterk die ambitie in Amerika: Gotta live the american dream

[Daboman]

Ik denk dat het niet zo zwartwit ligt. Het is deels een keuze. Je kunt ervoor kiezen om teleurgesteld of onverschillig op iets te reageren. Maar de gebeurtenis zelf heb je niet in de hand.

dallie schreef op 11-05-2007 @ 23:03 :
Ik vind dat je een interessant punt hebt met dat verwachtingspatroon. We krijgen ook een groot deel van dat verwachtingspatroon mee via de televisie, boeken en ouders. Denk ik tenminste... Daarom heb je ook zo sterk die ambitie in Amerika: Gotta live the american dream

Inderdaad

En zo zijn er nog talloze andere voorbeelden te bedenken.

Omdat ik te lui ben omzelf alles uit te typen.

Byron Katie became severely depressed in her early thirties. For almost a decade she spiraled down into depression, rage, self-loathing, and constant thoughts of suicide; for the last two years she was often unable to leave her bedroom.

Then one morning in February 1986, she experienced a life-changing realization. There are various names for an experience like this. Katie calls it "waking up to reality."

In that instant of no-time, she says,

I discovered that when I believed my thoughts, I suffered, but that when I didn’t believe them, I didn’t suffer, and that this is true for every human being. Freedom is as simple as that. I found that suffering is optional. I found a joy within me that has never disappeared, not for a single moment. That joy is in everyone, always.

She realized that what had been causing her depression was not the world around her, but the beliefs she'd had about the world. Instead of hopelessly trying to change the world to match her thoughts about how it should be, she could question these thoughts and, by meeting reality as it is, experience unimaginable freedom and joy. As a result, a bedridden, suicidal woman was instantly filled with love for everything life brings.

Ik weet niet in hoeverre dit voor mij geldt en voor alle mensen in de wereld, maar ik weet wel dat er meer mensen zijn zoals zij die opeens zo'n inzicht hebben en vanaf dat moment gewoon gelukkig zijn, ongeacht of juist dóór alles wat zij tegenkomen.

Het is geen oogkleppen opdoen voor al het slechte in de wereld, maar een soort omschakeling, een inzien dat de ellende in jouw leven enkel veroorzaakt wordt doordat jij wil dat het anders zou zijn dan het is. Als je gewoon accepteert wat er is, kun je een situatie het beste veranderen (en dat houdt niet in dat je niks meer zelf hoeft te doen! Je kunt een situatie het beste veranderen als je niet continu bezig bent met tegen jezelf zeggen "Dit kan niet, dit mag niet, het had niet zo mogen zijn, ik had niet zo moeten doen, ik zou niet zo stom moeten zijn, hij had dat niet moeten doen, etc").

Nou ja, ik weet niet of ik ooit zo zen kan en wil worden, maar tot op zekere hoogte heb ik dit principe wel door en dat scheelt een hoop. Kutsituaties worden er heel wat minder dramatisch door.

Morgan schreef op 12-05-2007 @ 11:39 :
She realized that what had been causing her depression was not the world around her, but the beliefs she'd had about the world. Instead of hopelessly trying to change the world to match her thoughts about how it should be, she could question these thoughts and, by meeting reality as it is, experience unimaginable freedom and joy.

Dat heeft veel met irreële gedachten te maken.

Punt is echter dat "gelukkig zijn is een besluit" te pas en te onpas wordt gebruikt. Als er verder weinig mis met je is en je met alledaagse problemen wordt geconfronteerd, kun je inderdaad irreële gedachten omzetten in reële. Zo heb je het 3G schema (Gedachten, Gevoel en Gedrag) en cognitieve gedragstherapie.

Maar door omstandigheden en lichamelijke problemen kan het zijn dat een dergelijke aanpak maar beperkte resultaten oplevert.

Daarom kun je volgens mij niet zomaar stellen dat geluk een besluit is.

[DvoorA]

voor zover het je eigen gedachten aangaat: die kun je sturen. Als je negatieve gedachten hebt kun je op eigen kracht die wel een positieve richting opsturen. Maar soms gebeuren er dingen waar je echt ongelukkig van wordt, als er iemand dood gaat bv, en dan kun je moeilijk gelukkig blijven. Het ligt dan aan je houding, of je de moed opgeeft of probeert het te verwerken met in je achterhoofd de gedachte dat je ooit weer gelukkig wilt worden.

******** schreef op 12-05-2007 @ 12:21 :
Dat heeft veel met irreële gedachten te maken.

Punt is echter dat "gelukkig zijn is een besluit" te pas en te onpas wordt gebruikt. Als er verder weinig mis met je is en je met alledaagse problemen wordt geconfronteerd, kun je inderdaad irreële gedachten omzetten in reële. Zo heb je het 3G schema (Gedachten, Gevoel en Gedrag) en cognitieve gedragstherapie.

Maar door omstandigheden en lichamelijke problemen kan het zijn dat een dergelijke aanpak maar beperkte resultaten oplevert.

Daarom kun je volgens mij niet zomaar stellen dat geluk een besluit is.

Klopt. Mindfulness 'werkt' ook volgens dit principe.

Natuurlijk is geluk geen besluit... Anders zouden er toch veel meer mensen gelukkig zijn.

Ook heeft niet iedereen dezelfde keuzevrijheid. Mensen worden beperkt door aangeboren karaktereigenschappen en andere factoren. Natuurlijk wordt niet iedereen daar evenveel in beperkt, maar om te zeggen dat iedereen zomaar zijn hele leven kan regisseren vind ik een beetje ver gaan.

Dat iemand anders nou gelukkig is, en toevallig denkt dat zij daar geheel zelf verantwoordelijk voor is...oké... (of andersom, miserabel en denken dat het helemaal aan jezelf te wijten is, etc.) Maar je bent niet zelf verantwoordelijk voor de schepping van jezelf en omgevingsfactoren.

Dat wil niet zeggen dat geloven in jezelf je niet kan helpen om betere keuzes te maken. Maar soms moet je daar bij geholpen worden.

DNMB schreef op 12-05-2007 @ 12:56 :
voor zover het je eigen gedachten aangaat: die kun je sturen. Als je negatieve gedachten hebt kun je op eigen kracht die wel een positieve richting opsturen. Maar soms gebeuren er dingen waar je echt ongelukkig van wordt, als er iemand dood gaat bv, en dan kun je moeilijk gelukkig blijven. Het ligt dan aan je houding, of je de moed opgeeft of probeert het te verwerken met in je achterhoofd de gedachte dat je ooit weer gelukkig wilt worden.

Dat zijn ook je gedachten, hoor. Dat iemand sterft is alleen maar erg als jij denkt dat hij of zij niet zou mógen sterven, dat hij of zij per se in jouw leven had moeten blijven, dat je diegene mist, dat het niet goed is zo. En dat is een heel natuurlijke reactie die vrijwel iedereen heeft als een geliefde sterft, maar het zijn nog steeds je eigen gedachten die dat ongeluk veroorzaken en die kun je net zo goed 'sturen' als wat jij 'je eigen gedachten' noemt.

Morgan schreef op 12-05-2007 @ 22:26 :
Dat zijn ook je gedachten, hoor. Dat iemand sterft is alleen maar erg als jij denkt dat hij of zij niet zou mógen sterven, dat hij of zij per se in jouw leven had moeten blijven, dat je diegene mist, dat het niet goed is zo. En dat is een heel natuurlijke reactie die vrijwel iedereen heeft als een geliefde sterft, maar het zijn nog steeds je eigen gedachten die dat ongeluk veroorzaken en die kun je net zo goed 'sturen' als wat jij 'je eigen gedachten' noemt.

Ik denk dat het wel andere gedachten zijn die achter een gevoel schuil gaan. Je hebt je normale intelligentie, je normale denken, en je hebt een gescheiden deel, dat gevoelens kan veroorzaken. Je intelligentie kan wel communiceren met je emotionele intellect, maar je moet daarbij je emotionele intellect wel kunnen overtuigen. Zolang je dat niet kunt, of zolang je emotionele intellect uit zichzelf nog niet besloten heeft het te verwerken, ben je de pineut.

[dallie]

12Trix schreef op 12-05-2007 @ 22:22 :
Natuurlijk is geluk geen besluit... Anders zouden er toch veel meer mensen gelukkig zijn.

Misschien maken ze het verkeerde besluit?

12Trix schreef op 12-05-2007 @ 22:32 :
Ik denk dat het wel andere gedachten zijn die achter een gevoel schuil gaan. Je hebt je normale intelligentie, je normale denken, en je hebt een gescheiden deel, dat gevoelens kan veroorzaken. Je intelligentie kan wel communiceren met je emotionele intellect, maar je moet daarbij je emotionele intellect wel kunnen overtuigen. Zolang je dat niet kunt, of zolang je emotionele intellect uit zichzelf nog niet besloten heeft het te verwerken, ben je de pineut.

Mja maar als jij tot een inzicht komt, komen die gevoelens erachteraan. Stel dat de politie komt vertellen dat je vader is omgekomen bij een auto-ongeluk en je bent volkomen verbijsterd en diep ongelukkig en woest, en dan komt hij vervolgens gewoon binnenlopen en blijkt er een domme fout te zijn gemaakt. En dan is het verdriet ook meteen over. Maar al die tijd zijn het je gedachten geweest die het verdriet veroorzaakten, niet de eventuele dood van je vader.

Als hij wel dood blijft, dan zijn het nog steeds die gedachten die dat verdriet veroorzaken. Dan gebruik ik 'gedachten' wel breed - je hebt genoeg van die gedachten die je niet bewust herkent. Maar de basis bij zulk verdriet lijkt mij wel de gedachte 'hij had levend moeten zijn'. Op het moment dat mensen beginnen te accepteren, neemt het verdriet ook af.

Denk ik dan

[Luki]

Ja je kan ervoor kiezen om in geluk en tevredendheid te leven. Met nadruk op het woord tevreden. Tevreden zijn met wat je hebt is geluk.

[=zwart wit=]

in principe wel. je bent pas gelukkig als je het zelf denkt te zijn. als je situatie niet in je eigen handen ligt zul je er zelf minder invloed op kunnen hebben.

[Zwoek]

12Trix schreef op 12-05-2007 @ 22:22 :
Natuurlijk is geluk geen besluit... Anders zouden er toch veel meer mensen gelukkig zijn.

Je hebt daar wel een punt, maar soms kies ik er bewust voor om niet gelukkig te zijn. In hoeverre dat kan dan. Soms kost het mij gewoon teveel moeite om bijvoorbeeld positief tegen dingen aan te (blijven) kijken of dingen op zo een manier aan te pakken dat ik er gelukkig van word. Op dat moment is het dus voor mij even 'makkelijker' om niet gelukkig te zijn.

Ik heb wel eens dat ik me in een keer even gelukkig voel, maar volgens mij kies ik daar zelf niet voor. Het komt dan in een soort opwelling. Op deze manier is is het dus geen besluit voor mij om gelukkig te zijn.

[Droyd]

Ik zou de mate waarin je invloed kunt uitoefenen op je gemoedstoestand zien als een gave (of een beperking). Niet dat ik het oneens ben met de stelling, al denk ik dat sommigen gewoon meer moeite hebben om tot dit besluit te komen.

Onze hersenen stellen ons in staat om te werken aan onszelf, maar de mate waarin is afhankelijk van vele zaken.

Gedeeltelijk eens. Als je over het algemeen negatief denkt, zal je sneller ongelukkig zijn dan iemand die alles positief ziet. Ik denk dat je met positief denken een stuk vrolijker wordt, maar ik ben niet van mening dat positiever denken en daardoor vrolijker in het leven staan leidt tot geluk.. Ik heb ook wel eens gedacht van "Zo, en nu word ik gelukkig." maar na een gebeurtenis die een grote negatieve impact op je heeft kan je zo blijven denken maar het echt worden lukt in de meeste gevallen toch niet. Ik denk dat "En nu word ik gelukkig" denken en ongelukkig blijven een nog negatiever effect heeft, mede omdat je iets wilt maar het je maar niet lukt.

[dallie]

Zoals ik eerder al zei, misschien maken mensen die ongelukkig zijn gewoon het verkeerde besluit?

Ze besluiten bijv. om iets te bereiken ipv tevreden te zijn met wat ze hebben. Als je bereikt wat je wil bereiken is het uiteraard geen probleem meer.

Puur uit eigen ervaring ben ik het daar volledig mee eens. Ik heb op mijn 18e ergens op een dag besloten dat ik nooit meer ongelukkig wilde zijn en sindsdien ben ik dat ook geen dag meer geweest. Soms zijn dingen moeilijk, soms heb ik een (langdurig) dipje maar ik ben daaronder altijd gelukkig, ook toen er behoorlijk nare dingen zijn gebeurd bleef dit gevoel.

Ik kan me echter voorstellen dat er situaties zijn waarin het niet lukt dit besluit te nemen, wanneer er iets echt heel heftigs is gebeurd. En zo zijn er ook dingen als een winterdip etc, maar of dat nu echt ongelukkig zijn is?

Ik zie geluk als vertrouwen in mijn leven. Moeilijk te omschrijven. Willen leven, onder welke omstandigheden dan ook, vind ik geluk. Denk ik.

[dallie]

Als je gelukkig bent tijdens een dip, is het dan wel nog steeds een dip?

Je kan alleen altijd gelukkig zijn als je onafhankelijk bent van externe factoren alleen ik betwijfel of dat mogelijk is.

dallie schreef op 14-05-2007 @ 14:45 :
Als je gelukkig bent tijdens een dip, is het dan wel nog steeds een dip?

Je kan alleen altijd gelukkig zijn als je onafhankelijk bent van externe factoren alleen ik betwijfel of dat mogelijk is.

Ik kan heel erg verdrietig of sip zijn over externe factoren, maar dat betekent niet dat IK niet meer gelukkig ben. Externe factoren bepalen misschien mijn gemoedstoestand, maar niet mijn geluk. Mijn ikje, aan de binnenkant, is heel erg gelukkig. Ik vind dat het heel erg goed samen kan gaan, gelukkig zijn en een dipje. Wie zegt dat geluk puur en alleen bestaat uit positieve gevoelens? Voor mij horen de negatieve er ook bij.

Overigens denk ik ook dat er gevallen zijn waarbij het niet te beslissen valt hoor, omdat je op dat moment de middelen nog niet hebt om die beslissing te nemen.

[Luki]

Ultieme geluk komt van binnenuit en niet van buitenaf. Je moet ook niet wachten tot het naar je toe komt vliegen. In die zin is het wel een keuze om geluk na te streven. En het streven naar geluk is eigenlijk al geluk zelve.

[Bongalientje]

Missy schreef op 11-05-2007 @ 20:47 :
... Laatst had ik met iemand een disscusie. Zij beweerde dat gelukkig zijn een besluit is. Ik was het er niet mee eens, omdat je soms door omstandigheden je niet opeens kan besluiten om gelukkig te zijn.

Denk jij dat je de knop kan omdraaien voor je eigen en inees vrolijker/gelukkiger kan zijn? Wat versta je eigenlijk onder gelukkig zijn? Wanneer ben je volgens jouw gelukkig óf ben je gelukkig?

Natuurlijk is gelukkig zijn een keuze. Maar dat betekent niet dat je er altijd voor kunt zorgen dat je vrolijk bent en helemaal alles perfect zit.
Denk ik?

[dallie]

kunst schreef op 15-05-2007 @ 15:16 :
Natuurlijk is gelukkig zijn een keuze. Maar dat betekent niet dat je er altijd voor kunt zorgen dat je vrolijk bent en helemaal alles perfect zit.
Denk ik?

Serotonine injecties!

dallie schreef op 14-05-2007 @ 11:02 :
Zoals ik eerder al zei, misschien maken mensen die ongelukkig zijn gewoon het verkeerde besluit?

Ze besluiten bijv. om iets te bereiken ipv tevreden te zijn met wat ze hebben. Als je bereikt wat je wil bereiken is het uiteraard geen probleem meer.

Ik denk niet dat de meeste mensen zomaar kunnen besluiten waar ze tevreden mee zijn.

Mensen hebben bepaalde bronnen van tevredenheid, bepaalde motivaties.

Kiezen mensen wel voor die motivaties? Of worden ze min of meer gedwongen.

Het kan zijn dat mensen automatisch bepalen welke bronnen van geluk meer binnen handbereik liggen voor hen.

Lukt het ene niet, dan probeert men het andere. Maar er is nooit een succesgarantie.

Je moet bepaalde handelingen verrichten om je gestelde doelen te bereiken. Niet iedereen heeft de capaciteit om die doelen te bereiken.

Je kunt dan overstappen op een ander doel, maar als dat ook niet lukt, dan kun je niet zeggen dat je er voor gekozen hebt om ongelukkig te zijn.

Zo simpel is het. Je moet iets presteren (op wat voor gebied dan ook) om gelukkig te kunnen zijn. Beschik je niet over de juiste capaciteiten, dan ben je de pineut.

Het kan wel zo zijn dat je voor een bepaald doel kiest, maar beter voor een ander doel/motivatie kunt kiezen in je leven, waar je wel gelukkiger van kunt worden.

Als je zo'n overschakeling maakt, en je blijkt daar wel genoeg capaciteiten voor te hebben, dan heb je (succesvol) de keuze gemaakt om gelukkig te zijn. Dus in dat geval is de stelling 'Gelukkig zijn is een besluit.' waar voor die persoon.

Maar dit hoeft niet bij iedereen zo te zijn. Dus voor sommige mensen klopt de stelling, voor andere mensen weer niet. Het hangt er van af of je bereid bent te wisselen van motivatie/doel, en of je tot zo'n doel bent uitgerust.

Aan de andere kant... Je kunt ook zeggen, je kunt altijd de keuze maken om over te schakelen naar een ander doel, maar die keuze pakt voor jou niet goed uit. Dan heb je wel een keuze gemaakt om gelukkig te zijn, maar heeft die keuze jou windeieren gelegt. In dat geval maakt iedereen wel een keuze, maar hoeft deze niet bij iedereen succesvol te zijn.

Ik hou het er zelf op dat 'Gelukkig zijn is een besluit.' verschilt per persoon.

[Makaveli]

Ik ben het niet eens met de stelling.

Gelukkig zijn is ook afhankelijk van externe factoren, omstandigheden waar je geen invloed op hebt. Bijv. de dood van een familielid, het gebrek aan het krijgen van liefde/aandacht, een schokkende gebeurtenis of een ongeluk.

Voor sommige zal het niet gelukkig zijn van korte duur zijn, maar voor anderen kan het van lange duur zijn, omdat zij nooit de mogelijkheid hebben gehad of de eigen kracht hebben gehad om dit verdriet te verwerken. Deze mensen kunnen het besluit van wel of niet gelukkig zijn niet nemen, ookal zouden ze het willen.
Ookal willen zij de knop omzetten en er voor kiezen gelukkig te zijn, maar als zij niet zelfstandig de knop om kunnen zetten, omdat deze knop kennelijk te vastgeroest is, hoe kan je het hen dan kwalijk nemen dat ze geen besluit nemen. En hoe kan je hen dan vervolgens zeggen, het is gewoon een kwestie van de knop omzetten en er voor kiezen gelukkig te zijn. Hoe hard ze ook duwen tegen deze schakelaar, ze kunnen alleen niet omzetten.
Deze mensen hebben geen controle over deze schakelaar, hebben de kracht niet. Oftewel kunnen het besluit niet nemen.

Daarom kan je niet stellen gelukkig zijn is een besluit.

12Trix schreef op 15-05-2007 @ 19:45 :
Je kunt dan overstappen op een ander doel, maar als dat ook niet lukt, dan kun je niet zeggen dat je er voor gekozen hebt om ongelukkig te zijn.

Maar je kunt er wel voor kiezen om het dan via een omweg te proberen, je doel weer te veranderen, enz. Dan heb je kans om als nog gelukkig te worden. Als je bij de pakken neer gaat zitten, je zelf heel zielig gaat vinden dat je iets niet kunt en daar in blijft hangen, enz. dan kies je er in zekere zin wel voor om ongelukkig te zijn of iig om het te blijven.

Het hangt er van af of je bereid bent te wisselen van motivatie/doel.

En is dat dan niet (oa) wat maakt dat je wel of niet besluit om gelukkig te zijn/te worden of: iets dat je er voor over moet hebben, zeg maar?

Ik denk dat je in zekere mate kunt beslissen om gelukkig te zijn, dat je er zelf in ieder geval een heel belangrijke rol in speelt, maar ik denk ook dat er ook dingen zijn die het tegen kunnen werken.

Morgan schreef op 13-05-2007 @ 01:04 :
Mja maar als jij tot een inzicht komt, komen die gevoelens erachteraan. Stel dat de politie komt vertellen dat je vader is omgekomen bij een auto-ongeluk en je bent volkomen verbijsterd en diep ongelukkig en woest, en dan komt hij vervolgens gewoon binnenlopen en blijkt er een domme fout te zijn gemaakt. En dan is het verdriet ook meteen over. Maar al die tijd zijn het je gedachten geweest die het verdriet veroorzaakten, niet de eventuele dood van je vader.

Als hij wel dood blijft, dan zijn het nog steeds die gedachten die dat verdriet veroorzaken. Dan gebruik ik 'gedachten' wel breed - je hebt genoeg van die gedachten die je niet bewust herkent. Maar de basis bij zulk verdriet lijkt mij wel de gedachte 'hij had levend moeten zijn'. Op het moment dat mensen beginnen te accepteren, neemt het verdriet ook af.

Denk ik dan

Ja, maar wanneer accepteert iemand zoiets. Dan hangt van de persoon en situatie af.

[Makaveli]

12Trix schreef op 15-05-2007 @ 19:45 :
Ik hou het er zelf op dat 'Gelukkig zijn is een besluit.' verschilt per persoon.

Als je het zo bekijkt, kan ik me daar ook in vinden... Maar als stelling (het is altijd zo) gaat het niet op.

Leonoor schreef op 15-05-2007 @ 19:52 :
Maar je kunt er wel voor kiezen om het dan via een omweg te proberen, je doel weer te veranderen, enz. Dan heb je kans om als nog gelukkig te worden. Als je bij de pakken neer gaat zitten, je zelf heel zielig gaat vinden dat je iets niet kunt en daar in blijft hangen, enz. dan kies je er in zekere zin wel voor om ongelukkig te zijn of iig om het te blijven.


En is dat dan niet (oa) wat maakt dat je wel of niet besluit om gelukkig te zijn/te worden of: iets dat je er voor over moet hebben, zeg maar?

Ik denk dat je in zekere mate kunt beslissen om gelukkig te zijn, dat je er zelf in ieder geval een heel belangrijke rol in speelt, maar ik denk ook dat er ook dingen zijn die het tegen kunnen werken.

Ja, zoals ik schreef kun je er inderdaad voor kiezen om van doel te veranderen. Dat is dan een keuze dat kán leiden tot geluk. Dus als je die keuze niet maakt terwijl het wel heel goed zou kunnen, dan zou je kunnen zeggen dat je er voor gekozen hebt ongelukkig te zijn.

Kies je er wel voor, dan is het altijd nog maar de vraag of dat andere doel voor jou haalbaar is. Of het haalbaar is hangt onder andere van je capaciteiten af, iets waar je zelf eigenlijk geen keuze in hebt (je hebt jezelf immers niet gemaakt).

Je zou kunnen zeggen dat je deels zelf je geluk kunt bepalen ja. Maar je hebt daar zelf niet altijd de volledige controle over.

Dus je kunt iemand niet zomaar verwijten dat hij of zij ervoor kiest om ongelukkig te zijn.

Ook als iemand de overstap naar een ander doel niet maakt, dan heeft dat waarschijnlijk ook wel een reden...

Wel is het zo dat soms iemand misschien een zetje in de goede richting nodig heeft, om de juiste keuzes te maken. Maar dan ligt het lot van die persoon ook weer niet geheel in de handen van de persoon zelf.

Makaveli schreef op 15-05-2007 @ 19:58 :
Als je het zo bekijkt, kan ik me daar ook in vinden... Maar als stelling (het is altijd zo) gaat het niet op.

Inderdaad.

Je capaciteiten heb je niet altijd voor het kiezen, maar de doelen die je je zelf stelt en of je de overstap naar andere doelen wel of niet maakt wel. (Ik denk trouwens wel dat, wat Yana zegt, het een proces is...het gebeurt niet allemaal van het één op het andere moment. En ook een gelukkig iemand kent momenten waarop hij niet gelukkig is...maar dat maakt iemand in mijn ogen geen 'ongelukkig persoon'.)

De mensen bij wie alles op rolletjes loopt kunnen natuurlijk ook makkelijk zeggen dat het volledig hun eigen werk is dat het zo goed gaat.

Maar wie of wat heeft die persoon gemaakt? De ouders, omgevingsfactoren.

Dat iemand toevallig de juiste keuzes maakt, of kan maken, wil niet zeggen dat iedereen daartoe in staat is.

Leonoor schreef op 15-05-2007 @ 20:06 :
Je capaciteiten heb je niet altijd voor het kiezen, maar de doelen die je je zelf stelt en of je de overstap naar andere doelen wel of niet maakt wel. (Ik denk trouwens wel dat, wat Yana zegt, het een proces is...het gebeurt niet allemaal van het één op het andere moment. En ook een gelukkig iemand kent momenten waarop hij niet gelukkig is...maar dat maakt iemand in mijn ogen geen 'ongelukkig persoon'.)

Je hebt een aantal opties waaruit je kunt kiezen. Lukt geen enkele optie, dan blijft er weinig over. Kun je moeilijk zeggen dat iemand maar wat harder z'n best moet doen als het gewoon niet lukt.

12Trix schreef op 15-05-2007 @ 20:07 :
De mensen bij wie alles op rolletjes loopt kunnen natuurlijk ook makkelijk zeggen dat het volledig hun eigen werk is dat het zo goed gaat.

Ik weet niet of je het over mij hebt, maar ik geloof niet dat je enig idee hebt van mijn leven en dat je een dergelijke conclusie dus kunt trekken.

Of iemand geheel 'gemaakt' is door omgevingsfactoren of dat iemand ook 'eigen' dingen heeft is een bekende discussie waar de meningen nog steeds erg over verdeeld zijn. Ik ben van mening dat het beide mee speelt. (En dat wijzen naar een ander je zelden helpt. )

En mbt je andere posts: er zijn HEEL veel opties, zeker in de westerse wereld. En er is niemand die helemaal niets kan. Of laat ik het zo zeggen: ik ken niemand die niets kan (en ik ken toch wel aardig wat mensen ) en ik geloof ook niet dat zo iemand bestaat. Iedereen kan wat; het kost soms alleen (veel) moeite om te vinden wat het is en om het in te zien ed.

Leonoor schreef op 15-05-2007 @ 20:14 :
Ik weet niet of je het over mij hebt, maar ik geloof niet dat je enig idee hebt van mijn leven en dat je een dergelijke conclusie dus kunt trekken.

Of iemand geheel 'gemaakt' is door omgevingsfactoren of dat iemand ook 'eigen' dingen heeft is een bekende discussie waar de meningen nog steeds erg over verdeeld zijn. Ik ben van mening dat het beide mee speelt. (En dat wijzen naar een ander je zelden helpt. )

En mbt je andere posts: er zijn HEEL veel opties, zeker in de westerse wereld. En er is niemand die helemaal niets kan. Of laat ik het zo zeggen: ik ken niemand die niets kan (en ik ken toch wel aardig wat mensen ) en ik geloof ook niet dat zo iemand bestaat. Iedereen kan wat; het kost soms alleen (veel) moeite om te vinden wat het is en om het in te zien ed.

Het was geen persoonlijke aanval. Ik weet ook niks van jouw leven. Het is algemeen bedoeld.

Ja, ik wil niemand mijn mening opleggen hoor.

Ik denk trouwens ook dat omgevingsfactoren en aanleg beide meespelen. Maar aanleg is iets waar je niet de hand in hebt.

Maar om nou heel negatief te gaan doen... Ik bedoel niet te zeggen dat alle hoop meteen verloren is als niet alles gaat zoals men wilt. Je kunt je gedrag ook wel wat sturen, en anders een hulplijn inroepen.

Ik wil ook niemand de put in praten, voorzover mensen zich van mijn mening wat aantrekken.

Je best doen om iets van je leven te maken is een besluit. Of je daar in slaagt niet - soms wordt het gewoon te veel of heb je aanleg tot depressies. Maar proberen kan (moet?) altijd.

(vind ik)

Sarah schreef op 15-05-2007 @ 20:24 :
Je best doen om iets van je leven te maken is een besluit. Of je daar in slaagt niet - soms wordt het gewoon te veel of heb je aanleg tot depressies. Maar proberen kan (moet?) altijd.

(vind ik)

Tuurlijk, proberen kan altijd. Soms zitten dingen tegen. Maar probeer je niet, dan word het sowieso niks.

Leonoor schreef op 15-05-2007 @ 20:14 :
Ik weet niet of je het over mij hebt, maar ik geloof niet dat je enig idee hebt van mijn leven en dat je een dergelijke conclusie dus kunt trekken.

Ik was het bericht trouwens nog aan het typen, toen jij je bericht 1 minuut eerder gepost had. Dus ik had jouw naam nog niet eens gezien.

12Trix schreef op 15-05-2007 @ 20:20 :
Het is algemeen bedoeld.

En ik denk dus dat het voor lang niet iedereen geldt.

Als je denkt dat je nergens de hand in hebt (niet in aanleg en niet in omgevingsfactoren - en als dat alles is wat je bent? ) en je dus denkt/vindt dat alles je maar 'overkomt', dan denk ik dat het heel lastig is om gelukkig te worden (en het is onderzocht dat het idd vaak zo werkt: een externe 'locus of control' is niet gunstig).

Ik denk dat je je gedrag heel erg kunt sturen. Misschien niet in één keer volledig, maar wel in kleine stapjes. En soms zul je daar idd een hulplijn voor in moeten roepen, maar ook dat is iets wat je zelf kunt doen en daarbij maak je dus zelf de keuze om iets aan de situatie te veranderen.

Ik geloof gewoon dat ieder mens iemand is en dat ieder mens iets kan.

Leonoor schreef op 15-05-2007 @ 20:29 :
En ik denk dus dat het voor lang niet iedereen geldt.

Dat vermoeden had ik al een beetje. Maar het was niet echt als een ernstige aanval bedoeld, meer een soort duwtje, maar geen knal.

Ik had het ook niet over iedereen (maar was ook niet aan jou gericht, zoals ik eerder al schreef), maar meer aan iedereen die wel zo denkt. Maar misschien zijn dat er niet eens veel meer dan bij mensen bij wie het niet allemaal goed gaat.

Zelf heb ik trouwens ook wel een aardig leven hoor. Zo slecht gaat het helemaal niet.

Als je denkt dat je nergens de hand in hebt (niet in aanleg en niet in omgevingsfactoren - en als dat alles is wat je bent? ) en je dus denkt/vindt dat alles je maar 'overkomt', dan denk ik dat het heel lastig is om gelukkig te worden (en het is onderzocht dat het idd vaak zo werkt: een externe 'locus of control' is niet gunstig).

Ik denk dat je je gedrag heel erg kunt sturen. Misschien niet in één keer volledig, maar wel in kleine stapjes. En soms zul je daar idd een hulplijn voor in moeten roepen, maar ook dat is iets wat je zelf kunt doen en daarbij maak je dus zelf de keuze om iets aan de situatie te veranderen.

Ik geloof gewoon dat ieder mens iemand is en dat ieder mens iets kan.

Ja, als je gelooft dat je de dingen zelf in de hand hebt, dan lukt er ook veel meer, zou je kunnen denken. Het hangt er ook een beetje van af wat eerst komt. Lukken dingen en geloof je daardoor ook meer in jezelf, of geloof je eerst meer in jezelf en lukken dingen daarna meer.

Maar natuurlijk helpt geloven in jezelf ook wel. Dus daarom schreef ik ook dat men dingen niet meteen heel somber in moet zien, want dan krijg je meteen een neerwaartse spiraal.

Hulplijn inroepen kun je inderdaad ook als een keuze zien. En dan kun je misschien ook ver komen.

Maar als je akkoord gaat met de stelling 'Gelukkig zijn is een besluit' ga je dan ook niet akkoord met 'Ongelukkig zijn is een besluit'? En dat vind ik ook weer een beetje te ver gaan. Want ik vraag me af hoe veel mensen nou werkelijk gekozen hebben voor een slechte situatie waarin ze verkeren... Het zou dan bitter zijn om ze te verwijten dat het hun eigen schuld is dat ze in zo'n situatie zitten.

En een mens is inderdaad iemand, die iets kan ja. Maar een mens kan dus ook verkeerde keuzes maken. En de vraag is dan of je dan vindt dat het totaal iemands eigen schuld is, of dat iemand soms gewoon niet altijd de goede keuzes kan maken.

12Trix schreef op 15-05-2007 @ 20:46 :
Maar als je akkoord gaat met de stelling 'Gelukkig zijn is een besluit' ga je dan ook niet akkoord met 'Ongelukkig zijn is een besluit'?

Ik denk dat dat niet hoeft...maar wel kan. Zelf vind ik iig wel dat je vooral zelf voor een groot deel bepaald of je (on)gelukkig bent...niet volledig, want er kunnen altijd dingen zijn, maar zelfs dan kun je soms nog beslissen om er niet te lang bij stil te blijven staan, om hulp te zoeken om het te kunnen verwerken, om een heel andere weg in te slaan, enz. Zolang je zelf niet op een bepaalde manier met dingen omgaat (en wat die manier is is voor iedereen verschillend) zul je nooit gelukkig worden, want een ander kan dat niet voor je doen, denk ik.

Er zijn genoeg mensen in een vervelende situatie die gelukkig zijn en omgekeerd. Aan de situatie zelf kan je idd niet altijd iets doen, wel aan hoe je met die situatie om gaat. En ik denk dat dat ook is waar het om gaat.

Verkeerde keuzes zijn niet altijd slecht, ze kunnen er voor zorgen dat duidelijker wordt wat voor jou de goede keuzes zijn en je zo juist verder helpen. Een verkeerde keuze nemen is opzich geen ramp, daar voel je je even rot door, maar dan kan je weer verder. Als je steeds maar stil blijft staan bij die verkeerde keuze en jezelf heel zielig gaat zitten vinden daarom...dat lijkt mij een groter probleem dan de keuze zelf; maar natuurlijk kan je dat ook zien als verkeerde keuze.