Samenwonen

[bloeddd]

Ik wil op me 18de (als alles goed is) samenwonen met me vriend is dat te jong of kan dat wel

uh wil je een triootje met je appartement doen? ik kan geen andere seksuele reden bedenken waarbij je huis meespeelt ;(

[Em.]

Anatidaephobia schreef:

uh wil je een triootje met je appartement doen? ik kan geen andere seksuele reden bedenken waarbij je huis meespeelt ;(

Inderdaad. Dus ik verplaats 'm naar wonen en werken.

Als je nog niet op jezelf hebt gewoond voordat je gaat samenwonen vind ik het best wel vroeg. Ik heb zelf het idee dat het al lastig genoeg is om ineens heel veel te delen zonder dat je een plek hebt voor jezelf. Ik bedoel: Ik woon net op mezelf, en ik vind mijn huisgenoten heel lief en alles, maar soms wil ik gewoon ergens zijn waar niemand anders hoeft te komen. Als je direct samenwoont, heb je dat niet. Je deelt álles en je hebt niet echt direct een plek voor jezelf.

Bovendien is het een hele grote stap om te gaan samenwonen met iemand. Hoe lang ken je die persoon al? Volgens mij is het zo dat als je gaat samenwonen je je nog wel eens kunt gaan ergeren aan de ander. Want die doet kleine dingen anders. Ik weet natuurlijk niet hoe dat bij jullie is, maar ik zou er echt 3 keer over nadenken voordat ik zoiets zou doen.

Maar je kunt niet zo maar zeggen: Ja, je bent te jong. Dat hangt helemaal van de situatie en van de personen af. Ik zou het zelf nooit hebben gedaan. En ik ken iemand die ook vanuit huis zo wil gaan samenwonen met haar vriend, en dat vind ik ook een kutplan. Maar ja.

[bloeddd]

ik wil gewoon meer privacy omdat ik dat thuis niet heb ik heb nog een broer die hier woont , ik heb weinig privacy terwijl ik dat graag wil met me vriend , en wil samenwonen aleen weet niet of het te vroeg is

[bloeddd]

Anatidaephobia schreef:

uh wil je een triootje met je appartement doen? ik kan geen andere seksuele reden bedenken waarbij je huis meespeelt ;(

ben je oversext

[Em.]

Als je samen een kind hebt, kan samenwonen ook wel weer een voordeel zijn omdat je dan makkelijker samen op kunt voeden, neem ik aan!

bloeddd schreef:

ben je oversext

Jij zet het topic op seksualiteit! Die arme jongen zoekt alleen maar een link.

[bloeddd]

Interglot schreef:

Als je nog niet op jezelf hebt gewoond voordat je gaat samenwonen vind ik het best wel vroeg. Ik heb zelf het idee dat het al lastig genoeg is om ineens heel veel te delen zonder dat je een plek hebt voor jezelf. Ik bedoel: Ik woon net op mezelf, en ik vind mijn huisgenoten heel lief en alles, maar soms wil ik gewoon ergens zijn waar niemand anders hoeft te komen. Als je direct samenwoont, heb je dat niet. Je deelt álles en je hebt niet echt direct een plek voor jezelf.

Bovendien is het een hele grote stap om te gaan samenwonen met iemand. Hoe lang ken je die persoon al? Volgens mij is het zo dat als je gaat samenwonen je je nog wel eens kunt gaan ergeren aan de ander. Want die doet kleine dingen anders. Ik weet natuurlijk niet hoe dat bij jullie is, maar ik zou er echt 3 keer over nadenken voordat ik zoiets zou doen.

Maar je kunt niet zo maar zeggen: Ja, je bent te jong. Dat hangt helemaal van de situatie en van de personen af. Ik zou het zelf nooit hebben gedaan. En ik ken iemand die ook vanuit huis zo wil gaan samenwonen met haar vriend, en dat vind ik ook een kutplan. Maar ja.

ik snap dat je zo denkt maar ik heb er heel goed over na zitten denken , en ik wil het graag , thuis word ik het beetje zat nooit privacy altijd iemand thuis . ik wil ook graag nu meer met me vriendje zijn

Hoe vaak heb je hem tot nu toe gezien? Zeg maar, achter elkaar aan, dat jullie echt constant bij elkaar zijn geweest?

Als jullie namelijk een weekendrelatie bij wijze van spreke hebben gehad, dan is het geen goed plan. Hoe graag je het ook wil, soms is het beter om eerst verstandig te doen. Als je gaat samenwonen heb je ook geen privacy, want je hebt geen plek voor jezelf. Als je privacy wil, dan kun je beter een kamer ergens gaan huren, dan heb je echt iets voor jezelf mét privacy. En dan kan je vriend zo vaak langskomen als hij wil.

Heb je bovendien al aan de kosten gedacht?

[Balance]

18 is niet te vroeg om samen te gaan wonen. Massa's mensen zijn je voor gegaan en bij de een ging het goed,bij de ander niet.
Wat mij belangrijk lijkt is waarom je samen wil gaan wonen. Wil je gewoon van je ouders af zijn en is dit financieel de enige haalbare oplossing? Zo komt het namelijk over op mij. In dat geval moet je je goed nadenken of op kamers gaan niet een beter alternatief is.
Wil je samen wonen omdat het je geweldig lijkt om elk moment van de dag samen met je vriend te zijn. Tja, waarom niet. Probeer het uit.

[Volk]

Tja, wat is vroeg? Toen mijn vriend en ik gingen samenwonen waren we 16 en 18. Dat vind ik zelf erg vroeg. Maar ik kende mijn vriend daarvoor al een aantal jaar en we hadden al eens samen in een groep gewoond. Ik wist dus hoe het was om met hem samen te wonen en nu we 21 en 23 zijn gaat het nog steeds goed.

Maar het komt over alsof je gewoon een plekje voor jezelf wil, en dan kun je net zo goed op kamers gaan. Je kunt je vriend dan net zo vaak uitnodigen als je wil en als je even alleen wil zijn stuur je hem weg en heb je je eigen plek of dan nodig je wat vriendinnen uit. Want als je samenwoont is er ook wel altijd iemand thuis. Dat kan nu heel leuk lijken maar het kan ook enorm tegenvallen, afhankelijk van wat de situatie nu is en wat je ervan verwacht. Wat vind je ervan om zijn vrienden over de vloer te hebben? Hebben jullie wel allebei banen waarmee je een huishouden kunt runnen? Hebben jullie een beetje overeenkomende ideeën (of enig idee) over wat er in huis moet gebeuren? Wat vind je vriend ervan? Wat vind je vriend van je vriendinnen? Zijn jullie nu ook al vaak samen? Hebben jullie een stabiele relatie? Studeren jullie? En hoe gedragen jullie je onder stress? Er zijn veel dingen waar je over na moet denken...

Je kunt ook allebei in dezelfde stad op kamers gaan. Dan kunnen jullie elkaar zo vaak zien als jullie willen. En als blijkt dat langdurig samenzijn werkt kunnen jullie de stap maken naar samenwonen.

[bloeddd]

Interglot schreef:

Hoe vaak heb je hem tot nu toe gezien? Zeg maar, achter elkaar aan, dat jullie echt constant bij elkaar zijn geweest?

Als jullie namelijk een weekendrelatie bij wijze van spreke hebben gehad, dan is het geen goed plan. Hoe graag je het ook wil, soms is het beter om eerst verstandig te doen. Als je gaat samenwonen heb je ook geen privacy, want je hebt geen plek voor jezelf. Als je privacy wil, dan kun je beter een kamer ergens gaan huren, dan heb je echt iets voor jezelf mét privacy. En dan kan je vriend zo vaak langskomen als hij wil.

Heb je bovendien al aan de kosten gedacht?

hoevaak we zien elkaar in de vakantie echt gewoon elke dag zelfs al ga ik naar school hij is nu vrij dus we zien elkaar elke dag en spreken steeds af . hij word mij niet zat ik hem niet . tuurlijk die kosten zijn duur maar ik ga werken we hebben over gepraat hij betaald helft ik de andere helft ik wil zo snel mogelijk een baan krijgen

[bloeddd]

Balance schreef:

18 is niet te vroeg om samen te gaan wonen. Massa's mensen zijn je voor gegaan en bij de een ging het goed,bij de ander niet.
Wat mij belangrijk lijkt is waarom je samen wil gaan wonen. Wil je gewoon van je ouders af zijn en is dit financieel de enige haalbare oplossing? Zo komt het namelijk over op mij. In dat geval moet je je goed nadenken of op kamers gaan niet een beter alternatief is.
Wil je samen wonen omdat het je geweldig lijkt om elk moment van de dag samen met je vriend te zijn. Tja, waarom niet. Probeer het uit.

dat is ook zo ik wil meer privacy meer van me ouders af . me ouders zijn gescheiden heb soms best wel privacy is niet dat mijn ouders me 24 uur in de gaten houden maar wil toch liever eigen huis samen met vriendje . ik ga zeker uit proberen maar ik wil niet aleen samenwonen omdat ik meer privacy heb ook omdat ik bij me vriend echt elke dag wil zijn

[bloeddd]

Volk schreef:

Tja, wat is vroeg? Toen mijn vriend en ik gingen samenwonen waren we 16 en 18. Dat vind ik zelf erg vroeg. Maar ik kende mijn vriend daarvoor al een aantal jaar en we hadden al eens samen in een groep gewoond. Ik wist dus hoe het was om met hem samen te wonen en nu we 21 en 23 zijn gaat het nog steeds goed.

Maar het komt over alsof je gewoon een plekje voor jezelf wil, en dan kun je net zo goed op kamers gaan. Je kunt je vriend dan net zo vaak uitnodigen als je wil en als je even alleen wil zijn stuur je hem weg en heb je je eigen plek of dan nodig je wat vriendinnen uit. Want als je samenwoont is er ook wel altijd iemand thuis. Dat kan nu heel leuk lijken maar het kan ook enorm tegenvallen, afhankelijk van wat de situatie nu is en wat je ervan verwacht. Wat vind je ervan om zijn vrienden over de vloer te hebben? Hebben jullie wel allebei banen waarmee je een huishouden kunt runnen? Hebben jullie een beetje overeenkomende ideeën (of enig idee) over wat er in huis moet gebeuren? Wat vind je vriend ervan? Wat vind je vriend van je vriendinnen? Zijn jullie nu ook al vaak samen? Hebben jullie een stabiele relatie? Studeren jullie? En hoe gedragen jullie je onder stress? Er zijn veel dingen waar je over na moet denken...

Je kunt ook allebei in dezelfde stad op kamers gaan. Dan kunnen jullie elkaar zo vaak zien als jullie willen. En als blijkt dat langdurig samenzijn werkt kunnen jullie de stap maken naar samenwonen.

ik vind niet vroeg is heel normaal als je zeker over bent . ja we hebben echt goed over na zitten denken heletijd over gepraat we zijn nu al elke dag samen gewoon vind ik wel heel fijn aleen heb weinig privacy thuis broer is thuis me vader is thuis . en dan snap ik dat me vriend ook beetje ongemakkelijk bij voelt . we hebben samen gepraat over vrienden en vriendinen uitnodigen ik vind zelf gewoon dat we buiten ermee moeten afspreken niet in huis . ik heb liever dat niet iedereen weet waar ik woon

[Adore]

Niet dat ik je hele situatie kan beoordelen aan de hand van een paar reacties, maar mijn gevoel zegt dat er meer speelt dan alleen een wens op jezelf te wonen.
Als je gaat samenwonen heb je ook geen privacy, want je bent samen. Daarnaast kun je nu wel veel samen zijn, maar dat is niet doorslaggevend om samenwonen geslaagd te laten verlopen. Als je vriend zich niet op zijn gemak voelt bij jou thuis, kun je kijken of je daar samen aan kunt werken. Of dat jij werkt aan je gevoel geen privacy te krijgen. Bedenk voor jezelf of je familie in huis een last voor je is, of dat jij wellicht moet leren omgaan met de situatie. Soms kun je zo ontzettend gefocussesd zijn op één oplossing (samenwonen), dat je niet meer aan je huidige (woon)situatie denkt, terwijl er soms gewoon oplossingen zijn. Als je er maar aan werkt.
En ik vraag me af: wat is er aan de hand als je niet eens je eigen vrienden in je eigen huis wil uitnodigen, maar ergens anders?!?

Mocht je wel écht zeker zijn dat je weg wil, bedenk de volgende dingen:
- Met elkaar overleggen en 50/50 afspreken is niet voldoende. Waar wil je wonen, staan jullie daar al ingeschreven als woningzoekende? Onder je 18e heb je minder kansen, omdat je ook zelf niet mag tekenen voor een huurcontract.
Hou er ook maar vast rekening mee dat de woningmarkt in Nederland aardig vol is, dus dat je best een jaar of langer zult moeten wachten.
- Tot 23 jaar heb je verminderde rechten voor de huurtoeslag, dus die zal (veel) lager uitvallen.
- Wat verwacht je aan maandelijkse vaste lasten? Je moet jezelf niet laten verrassen als je eenmaal een woning toegewezen hebt gekregen.
- Hoeveel denk je samen te gaan verdienen? En voor hoe lang? Een huis is duur, ook als je het samen betaalt, dus je dan nog richten op een studie is ook lastiger. Dáárom gaan de meeste jongeren op kamers.

18 jaar kan, maar ideaal zou ik het niet willen noemen.

[Volk]

bloeddd schreef:

ik vind niet vroeg is heel normaal als je zeker over bent . ja we hebben echt goed over na zitten denken heletijd over gepraat we zijn nu al elke dag samen gewoon vind ik wel heel fijn aleen heb weinig privacy thuis broer is thuis me vader is thuis . en dan snap ik dat me vriend ook beetje ongemakkelijk bij voelt . we hebben samen gepraat over vrienden en vriendinen uitnodigen ik vind zelf gewoon dat we buiten ermee moeten afspreken niet in huis . ik heb liever dat niet iedereen weet waar ik woon

Ik snap niet waarom het voor je vriend ongemakkelijk is als je familie thuis is. Je hebt toch je eigen kamer en jullie kunnen toch ook bij hem afspreken? Als dit de enige redenen zijn waarom je wil samenwonen zou ik toch beginnen met op kamers gaan. Dan heb je veel, maar dan ook echt veel meer privacy dan als je samen gaat wonen. En dan kan je vriend ook zo vaak blijven slapen als jij wil. Hoe oud zijn jullie eigenlijk? En hoe lang hebben jullie al een relatie?

En ik vind het raar dat je je eigen vrienden niet wil vertellen waar je woont. Waarom is dat? En kan ik er van uit gaan dat jullie niet met elkaars vrienden overweg kunnen? Hoe ga je dat dan doen met verjaardagen of andere feestjes?

[Balance]

@TS: wat bedoel je exact als je het over 'privacy' hebt? Want ik krijg zo langzamerhand het idee dat jij daar iets anders onder verstaat dan wat het betekent. En daarom praten we hier allemaal langs elkaar heen.

Privacy houdt in dat je even tijd en ruimte voor jou alleen hebt. Helemaal alleen, dus ook je vriend even uit het zicht e.d. Die vorm van privacy zul je bij het samenwonen weinig hebben. Natuurlijk is je vriend soms even weg, maar het grootste deel van de momenten dat je thuis bent, zullen jullie samen zijn. In dezelfde ruimte. Als je slaapt, als je eet, als je even oncharmant op de bank wil hangen, etc. Dat is dus geen privacy.

Wat jij lijkt te bedoelen, is meer dat je van de bemoeienis van je ouders af wil zijn. Dus dat zij willen weten waar je naar toe gaat, hoe laat je terug bent, etc.

Balance schreef:

@TS: wat bedoel je exact als je het over 'privacy' hebt? Want ik krijg zo langzamerhand het idee dat jij daar iets anders onder verstaat dan wat het betekent. En daarom praten we hier allemaal langs elkaar heen.

Privacy houdt in dat je even tijd en ruimte voor jou alleen hebt. Helemaal alleen, dus ook je vriend even uit het zicht e.d. Die vorm van privacy zul je bij het samenwonen weinig hebben. Natuurlijk is je vriend soms even weg, maar het grootste deel van de momenten dat je thuis bent, zullen jullie samen zijn. In dezelfde ruimte. Als je slaapt, als je eet, als je even oncharmant op de bank wil hangen, etc. Dat is dus geen privacy.

Wat jij lijkt te bedoelen, is meer dat je van de bemoeienis van je ouders af wil zijn. Dus dat zij willen weten waar je naar toe gaat, hoe laat je terug bent, etc.

Hier ben ik het niet mee eens.

Privacy is dingen doen zonder dat anderen exact op de hoogte ervan zijn. Niet iedereen hoeft tot die 'anderen' te behoren.

Wat TS vooral wil, is puberen zonder controle, in mijn ogen. Zelf bepalen wanneer ze eet, slaapt, muziek luistert, seks heeft, etc. Om deze reden samenwonen is volgens mij dan ook niet heel erg handig: de praktische kant ervan (papierwerk, boodschappen, schoonmaakwerk) zal je dan behoorlijk tegenvallen.

[bloeddd]

ik heb al jullie verhalen gelezen en dit lijk me makelijker om alles gelijk op te schrijven dan steeds te quite enzo . privacy bedoel ik mee wil meer tijd voor mezelf en vriendje en wil er mee samenwonen omdat ik er eigenlijk wel klaar voor ben gaat niet aleen om waneer ik kan eten. waneer ik wil sex hebben .waneer ik wil slapen . gaat ook om dat ik het graag wil en mijn vriend ook . daarnaast moet ik wel hele goeie baan hebben om het alemaal te kunnen betalen en daar ben ik nu mee bezig ik heb nu stage en ik ga me laten zien dat ik echt graag werk en dat het me baan word wie weet nemen ze mij aan . gaat niet aleen om privacy gaat ook om willen en samen afspraken maken wie helft helft betaald en ik heb best wel wat problemen thuis gehad en heb er gewoon geen zin meer in . als je huis wil moet je ook een baan hebben het gaat alemaal niet zo makkelijk en ik denk niet eens dat het makkelijk is maar wil wel samenwonen en me baan hebben .



(ik ben bijna 2 jaar met hem)
hij heeft al werk
hij is 20 bijna 21 ik ben 17

[Martiño]

Ik ben op mijn achttiende gaan samenwonen en dat ging toen prima. We hadden wel hele duidelijke afspraken gemaakt van te voren, financiën geregeld, etc. etc. en we kenden elkaar al een paar jaar. Wat ik daardoor wel heb gemist is dat ik toen toch ook weer een deel van mijn zelfstandigheid opgaf en ook een deel van mijn studententijd behoorlijk anders heb beleefd dan de gemiddelde student. Het voordeel was wel dat ik een fijn appartement had en dicht bij mijn partner was. En toen we uiteindelijk uit elkaar gingen (dat had verder niks met het samenwonen an sich te maken) na vier jaar wist ik mezelf wel prima te redden, aangezien ik al vier jaar een huishouden runde.

[Ivo]

Mijn moeder was 19 toen ze ging trouwen, mijn vader een paar jaar ouder. En dat gaat na 30 jaar nog steeds goed. Beiden waren wel al klaar met school en m'n vader had een vaste baan waar ze prima van konden leven. Allemaal niet super luxe, maar gewoon in een simpel huurflatje.
Het kan dus op zich allemaal best. Mits het financiële deel op orde is. Want ik denk dat het een relatie flink gaat opbreken als er al vrijwel direct financiële problemen ontstaan. Dan ga je beide elkaar verwijten dat de ander niet genoeg kan of wil bijdragen. Stel dat de één niet genoeg kan bijdragen i.v.m. kwijtraken baan, geen tijd door studie etc en dat de ander niet ineens veel meer wil gaan betalen dan afgesproken was. Dan heb je gewoon een flink probleem. Probeer dus vooraf in te schatten hoe groot de kans is dat je in zo'n situatie komt en maak ook afspraken over wat er dan gebeurt. En kunnen jullie dan überhaupt nog wel rondkomen als er 1 inkomen weg valt?