Ik kan het niet meer

[Spanish rose..*]

Ik kan het niet meer. De gedachten dwarrelen in mijn hoofd rond als verdwaalde sneeuwvlokken. Op zoek naar een beetje vaste grond. Alles is week. Het blijft maar sneeuwen. Mijn hoofd deint mee op de muziek. Het is haast rustgevend. Langzaam vinden de sneeuwvlokken een goede volgorde. Ze gaan mee op de melodie. Muziek, hoevaak is het niet mijn redding geweest? Een paar maanden geleden had ik het nog onzin gevonden als mensen dit soort dingen riepen, maar nu was het gewoon zo. De zachte stem van de zanger dringt mijn hoofd binnen. Langzaam krijgt alles weer vorm. Ik open mijn ogen. Ik kijk tegen het kale plafond aan. De gedachten die nu haast dagelijks door mijn hoofd heen zwierven waren beangstigend. Ik sta op en loop naar het raam. Het is midden in de zomer. Een buurjongen gooit een bal in het water. Een paar kleintjes krijsen van plezier. Allemaal blijheid, tevredenheid. Ik sla met mijn vuist op de vensterbank. Verdomme. Ik wil daar ook zitten. Vrolijk zijn, net als eerst. Ik laat me weer vallen op bed. De muziek vind m'n oren weer en ik sluit mijn ogen. Laat me meevoeren. Ontsnappend uit de krioelende gedachten.

De slaap wil zich deze nacht nog niet indienen. Ik had vanmiddag niet moeten slapen. Ik teken hartjes in de lucht. Het gras prikkelt in mijn rug. Een lome glimlach ligt op mijn lippen. Ontsnapt in de nacht. Niemand had me ooit gezien. In het gras, met muziek en rust. Mijn favoriete plek, altijd. Steeds beter zag ik de contouren van gebouwen, huizen. Vaag nog, maar al zichtbaar, gewenning in het donker. Opgeslokt door het oneindige donker, zo wilde ik graag zijn, slechts een klein deel uit iets enorms. Iets allesbevattends. Nooit was het me echt gelukt. Te ontsnappen aan het feit dat ik iemand ben, iemand moet zijn. Ik wil me laten vallen in het niets. Ik wil er vooral niet meer uit tevoorschijn komen. Ik droom nog even verder..

Klein stukje, ik wil er nog verder aan werken.. Op/aanmerkingen?

[Roosje]

Whoeii... die laatste alinea is net zoals ik me soms voel! Jezus, hoe vreemd!

Verder: er zitten een paar rare zinnen in.

Muziek, hoevaak was het niet mijn redding geweest? Een paar maanden geleden had ik het nog onzin gevonden als mensen dit soort dingen riepen,
maar nu was het gewoon zo.

Bijvoorbeeld deze. Je hebt hier heel consequent de verleden tijd aangehouden, maar "nu" staat dan vreemd. Ik zou van het "was", in beide zinnen, daar zou ik dus "is" van maken. Dat klinkt beter.
En die dwarrelende gedachtes, als sneeuwvlokken. Op zich mooi gevonden, maar eerst las ik niet goed en leek het net alsof het buiten sneeuwde.
Er zitten ook een paar korte zinnen in, waar ik dan "en" tussen zou zetten, of een [komma].
Verder wel mooi.

[niam]

Goed. Wel iets te veel herhaling.

En zo wou ik graag zijn, slechts een klein deel uit iets enorms

Wilde.

[duivelaartje]

Mwah, wel ok. Alleen ik vind die sneeuwvlokken hier niet in passen. Hoe kunnen sneeuwvlokken nou verdwalen of weer de goede volgorde vinden?

Muziek, hoevaak was het niet mijn redding geweest? Een paar maanden geleden had ik het nog onzin gevonden als mensen dit soort dingen riepen, maar nu was het gewoon zo.

'Was' moet 'is' zijn. De rest staat namelijk ook in de t.t. Anders komt dat 'nu' niet goed uit. ('geleden had ik' is wel goed)

De zachte stem van de zanger dwarrelt mijn hoofd binnen.

Je gebruikt voor de tweede keer dwarrelen. Jammer, want dwarrelen is niet een veel gebruikt woord en valt op. In een grotere tekst kan het wel, maar in zo'n kort stukje kan je het beter vermijden. Synoniem verzinnen dus.

Een buurkind gooit een bal in het water.

Een 'buurkind' klinkt een beetje vreemd. Ik denk dat je het onzijdig wil blijven houden, maar buurmeisje of buurjongen klinkt beter.

Laat me meevoeren.

Ik laat me meevoeren.

Wat ik een beetje vreemd vind; ze wil gaan slapen, maar ligt buiten op het gras. Normaal slaap je in bed toch...? Als je er over nadenkt is het een beetje onlogisch...

Een lome glimlach ligt op mijn lippen.

Ik weet niet of dit klopt...? Maar kan een glimlach op je lippen liggen?

En zo wou ik graag zijn,

Geen zinnen met 'en' beginnen. Wou = wilde (wou is spreektaal )

En er vooral niet meer uit tevoorschijn komen.

Geen zin met 'en' beginnen.

Verder vind ik je verhaaltje een beetje vaag. Ik zie niet echt het doel wat je wil zeggen met deze tekst. Maar dat is misschien ook mijn smaak.

Lees het nog een paar keer door, er zijn nog een paar dingen die niet helemaal kloppen.

Duivelaartje

[Spanish rose..*]

Roosieh : Bedankt voor je commentaar!
Niam : Klopt, teveel herhaling, het is misschien ook een te warrig stukje om echt duidelijkheid te scheppen.
Duivelaartje : Bedankt voor je verbeteringen, ik heb ze allemaal verbetert. En ik denk inderdaad dat dit niet helemaal jou cup of tea is. Maar dit is een kleine inleiding om de rest van het verhaal te beginnen. Ik heb al een paar vage lijnen bedacht waar het over gaat. Dus het is niet een compleet zinloos stuk..

Bedankt allemaal!

[Redhair]

Mwah, ik weet het niet zo. Duivelaartje heeft de dingen waar ik me aan ergerde er al uitgehaald. Verder vind ik het een vaag stukje, al drukt het wel een gevoel uit. Niet mijn smaak denk ik.

[Zut Alors!]

Als het je lukt de dromerige sfeer te behouden kan dit zeker wat moois worden. Gelukkig heb je nog weinig verhaallijn onthuld, dus ik hoop dat het de goede kant op gaat (oh nee! niet cliché!!!).

[Nijn*]

Hmm, het gaat. Ik vind het niet super, maar ook niet slecht. Ik vraag me af of je hierbij wel een vervolg zou moeten plaatsen, ik vind het zo eigenlijk wel af.. Maar ja, dat is mijn idee