Advertentie | |
|
27-09-2008, 17:34 | |
Ik ben er goed in mezelf zo te positioneren dat ik niet links om of rechtsom kan.
Heb nog steeds een ontzettend naar gevoel over gehouden aan het gesprek met mijn psych gisteren, en ik wil er écht niet meer naar toe. Verder was ik de honger zo zat, maar nu heb ik weer een eetbuikater . Ik voel me wanhopig, verdrietig. Het ene moment klim je, het andere moment ligt alles weer op zn gat en weet ik niet meer hoe ik dat klimmen ooit volhield. Raar weekend zo, alleen op mn kamer. Te eetgestoord ook, I guess. Zelfs nu nog verleg ik grenzen Morgen. Ik moet mijn hoop blijven vestigen op morgen, want wat is het leven anders nog? Wat is het leven überhaupt nog op deze manier?
__________________
She lives on disillusion road, we go where the wild blood flows
|
27-09-2008, 18:15 | |
Het is nou al de 4e keer in drie weken dat ik na het eten last heb van m'n darmen. De afgelopen drie keer was het als ik met een groepje at (en er dus voor 'veel' mensen was gekookt), maar nu ook en nu ben ik bij mijn ouders. Nou komt dat misschien ook doordat ik gister er ook last van had. Ik vind het echt vervelend, want het is volgens mij in m'n dikke darm (want het valt wat naar aan de zijkanten van mijn buik). Maar m'n ontlasting is niet echt anders en ben ook niet misselijk. Bah, wat is dit voor iets stoms. Ik ben er ook nog niet achter of het aan een bepaald soort eten ligt want het was elke keer bij een ander soort gerecht.
|
Ads door Google |
27-09-2008, 19:21 | |
Dankjulliewel voor de felicitaties! 22 staat wel heel oud vind ik .
Het was een hele fijne dag met leuke cadeautjes en mijn vriendje die me wakker ging zingen en het allerallerliefste ging zeggen wat-ie ooit had gezegd en familie en zon . En vandaag weer! En het leren ging goed en nu ga ik weg (Is het lettertype nou veranderd hier?)
__________________
you may say i'm a dreamer, but i'm not the only one (john lennon, imagine)
|
27-09-2008, 19:48 | |
Ongelofelijk hoe ik zo moe kan komen. Gister kwart over 9 gaan slapen en gewoon weg geweest tot m'n wekker vanochtend af liep. Op het werk bijna niks zinnigs gedaan maar dat was dan eigenlijk wel weer leuk Oh en wat is school trouwens leuk! Jammer dat het maar 1 dag in de week is.
Ow en wat een ongelofelijke EIKEL is mijn stagebegleider
__________________
Bij gebrek aan beter, een .
Laatst gewijzigd op 27-09-2008 om 21:15. |
27-09-2008, 21:32 | |
Verwijderd
|
Ik ben in zo'n rotbui. Dat komt misschien ook wel een beetje door het tijdstip, ik ga zo ook maar eens naar bed. Moe, ongesteld en een beetje ziek zijn tegelijk is niet leuk.
Gisteren was het iig heel leuk. Ik heb niet zoveel uitgevoerd en bij gym hoefde ik ook niet alles te doen omdat ik me zo beroerd voelde. Na de lessen was het helemaal ontzettend leuk, wij zaten met een paar mensen in de aula van onze school en toen zat híj achter de vleugel te spelen. Hij kan het zo goed, het was echt supermooi. Heerlijk aan het eind van de week een beetje tot rust komen. Ik vind dat ik vandaag eigenlijk nog helemaal niet genoeg heb gedaan voor school. Maar ik voelde me ook helemaal niet lekker en misschien is dat toch wel een goede reden. Ik hoop dat ik volgende week niet weer op pijnstillers naar school moet omdat ik me zo beroerd voel. M'n vriendinnen waren trouwens wel superlief enzo. Alleen sinds woensdagavond heeft W. officieel echt iets met L. en dat had ze me niet verteld. Ik kwam er halverwege de donderdag achter doordat ik zag dat ze een superschattig kettinkje omhad, wat ze later dus van hem bleek gekregen te hebben. Toen vertelde ze het wel. Maar waarom heeft ze me het niet gelijk verteld? Ik weet niet, zou het komen door mijn gezeur van de laatste tijd? |
28-09-2008, 07:11 | |
Verwijderd
|
Blah, het is vroeg en ik ben al een uur op, want moet zo weg. Eigenlijk heb ik geen zin, maar ik heb op het moment nergens zin in. Ach als ik eenmaal op orkest ben en mn viool in mn handen heb zal het wel gaan.
Ik verlies gewicht. Wat wil ik gaan doen, wat moet ik maandag zeggen. Stoppen met de gesprekken daar? En dan? De leegte die ik dan zie maakt me zo bang. |
28-09-2008, 10:38 | |
Al een lange tijd vraag ik mezelf regelmatig af: "Doe ik het allemaal wel goed?" Als ik dan bijvoorbeeld iemand bel om iets af te spreken en die persoon klinkt niet al te vrolijk aan de telefoon, maar we maken gewoon een afspraak, dan denk ik dat diegene er helemaal geen zin in heeft oid. Terwijl het waarschijnlijk gewoon komt omdat hij/zij op dat moment in een drukke bus staat of net een moeilijk hoofdstuk aan het bestuderen is oid. En de afspraak gaat daarna meestal goed en verloopt vrolijk, dus maakte ik me weer eens om niks druk.
Dat heb ik ook met dingen als "Ik studeer niet hard genoeg" of "Ik geef teveel geld uit", terwijl ik cum laude af ben gestudeerd en nu met een studiebeurs in het buitenland zit. Ook kom ik altijd uit met m'n geld, ik smijt het ook totaal niet over de balk oid. Die gedachten zijn dus nutteloos, ik heb het eigenlijk best goed voor elkaar. Al zeg ik dat niet graag. Ik heb dan het gevoel dat ik opschep en dat zich dat tegen me kan keren. Misschien slaat dat al helemaal nergens op. Waarom dan toch weer steeds denken "Doe ik het allemaal wel goed?" Want als ik alles op een rijtje zet, doe ik het gemiddeld genomen best goed. Ik ben alleen zo bang dat ik dat alleen maar denk. En dat ik het eigenlijk helemaal niet goed doe. Dat mensen me vervelend vinden en harder m'n best zou moeten doen enzo.
__________________
没有什么不能够面对!
|
28-09-2008, 12:09 | |
Ik denk dat m'n deadline te ver vooruit ligt, want het is hopeloos met de concentratie.
En eigenlijk wil ik ook liever van het mooie weer genieten, maar ik kan dat niet altijd als excuus gebruiken. Vanmiddag nog maar even naar de koopzondag en dan morgen veel proberen te doen. En gelukkig gaat het steeds beter met m'n ogen. Ik hou nog maar wel een poosje m'n bril op, hoe vervelend ook, maar ze zijn weer gewoon wit gelukkig. Deze week even kijken of ik nog een afspraak voor de dokter erbij maak, in elk geval wél bij de opticien. |
28-09-2008, 13:36 | |
@Yana: Hm, stom dat je er zo'n naar gevoel aan hebt overgehouden. Ook maar stoppen dan? Als je toch straks waarschijnlijk op andere manieren hulp gaat krijgen...
OT: Oké, ik ga die stagebrieven afmaken. Mijn hoofd zit alleen maar vol met: "Ik heb het druk en dat is stom en mijn studie is sowieso stom." Blegh.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
28-09-2008, 14:06 | |
Aah ik ben aan het soggen. Heb net 4 uur aan hoorcollege + bijbehorende bladzijden uit het blokboek uitgewerkt maar nu moet ik nog iets aan m'n project doen maar geen zin. Gelukkig heb ik al meer dan de helft al een keer eerder gedaan. Ik heb geen motivatie, want we moeten allemaal hetzelfde uitzoeken.
Maar ik heb wel m'n grijze jurkje met een paarse legging aan en nieuw kapsel. (dat niet echt heel anders is dan het was, maar wel een stuk makkelijker in model te houden) |
28-09-2008, 14:17 | |
Oh bah, ik ben ziek.
Gisteren was echt heel erg leuk, de hele dag gewerkt en toen 's avonds meteen feest. Het was echt ontzettend gezellig, heel erg geslaagd! Hele leuke gesprekken gehad, lieve cadeautjes, leuke stukjes in mijn gastenboekje. Mijn ouders vonden het ook heel erg leuk, ze zijn echt blij met de goede vrienden die ik heb, en daar ben ik ook heel erg blij mee. De laatste vriendinnen gingen pas om kwart voor vier weg, dus vannacht was even een kort nachtje. Maar dat was het absoluut waard. Alleen nu ben ik dus ziek. Snotverkouden eigenlijk. De hele avond buitengezeten en dat was echt gezellig en tof, met buitenkacheltjes aan enzo, maar nu merk ik dat ik toch wel heel erg kou heb gevat en dat mijn hele hoofd duf is. En bah, het is zo hard weer beseffen dat er niets stilstaat ook al ben je jarig, want zit nu al twee uur te lezen en kom niet bepaald hard vooruit. Moet echt ontzettend veel doen en de komende week wordt echt onwijs druk. Maar ik voel me goed en heb het idee dat het ook allemaal wel goed komt uiteindelijk. Hmm, ben echt weer even helemaal gelukkig met alles en al de mensen om me heen
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
28-09-2008, 16:58 | ||
Indigo en Nijn: nog gefeliciteerd!
Nienna: ik weet niet waar de weiden is, ik woon zelf in de buurt van de Blauwe Brug. Ik mis het studenten- en stadsleven eigenlijk niet, want ik hou daar niet van Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Uit het vorige topic: Indigo: Citaat:
Vrijdag practicum gehad met fistelkoeien (plaatje onder spoiler):
Spoiler
De koe heeft een soort klepje aan de zijkant, en daar kan je met je hand doorheen en dan zit je in de pens. Echt raar was dat. Je hele arm erin, echt tot je elleboog. En dan kan je de slokdarm voelen. De koe was ook aan het eten, dus als je bij de slokdarm zat kon je zo het gras opvangen dat ze doorslikte. Echt snel gaat dat, je ziet haar slikken en meteen heb je zo'n brok in je handen. De pensinhoud was er eerst uitgehaald, er gingen twee flinke emmers (een met een inhoud van zo'n 50 liter) uit, en later moesten we dat ook allemaal weer terugstoppen. We stonken wel na afloop. Ook je haren, want er komt allemaal gas uit de pens en dat stroomt zo langs je heen. En de geur ging niet zomaar van je armen af Ik mocht het thuis allemaal niet vertellen, ze vonden het vies O, en ik heb sinds woensdag een pak voor trainen! Ik trainde eerst gewoon in een trainingsbroek en een shirt, maar nu heb ik een pak. Mijn trainer zei dat het verschil maakte nu ik in een pak train, dus ik neem aan dat ik wel vooruit gegaan ben. Al kan ik er voor mijn gevoel echt weinig van Ik vind het wel echt vervelend dat mijn rug nog steeds niet helemaal honderd procent is. Afgelopen woensdag mocht ik op het einde ook niet mee doen, want ze gingen oefeningen met rugspieren doen en dat is gewoon niet verstandig nu. Zeker niet nu het weer beter begint te worden. Ik heb eigenlijk alleen last als ik lang sta of te lang zit. En met trainen heb ik wel meer last dan normaal. Ik ben wel bang dat ik in de zomer weer heel erg last ga krijgen met kassadraaien of dat ik weer iets verkeerd til, maar dat zien we dan wel weer. Ik ga straks uiteten met vrienden van de middelbare school. Die heb ik echt lang niet gezien. Zij zien elkaar nog wel met uitgaan, maar ik ga nooit uit dus ik zie ze eigenlijk nooit. En ik ben heel slecht in contacten onderhouden Zolang ik niet te veel nadenk over de stapels schoolwerk die ik nog moet doen, gaat alles goed. Maar ik heb pas donderdag weer les, dus als ik drie dagen hard werk loop ik weer een beetje bij. Ik kan sporten en schoolwerk gewoon niet combineren. Ik vraag me af hoe mijn studievriendinnetje dat doet: ze sport twee avonden in de week en een dag in het weekend (ze traint en geeft trainen en dan wedstrijd), autorijles, werken op vrijdagavond en zaterdag... Ik ga maar even opruimen en dan richting het restaurant (ik weet niet waar het is, ik ben echt zo slecht in de weg ). Het wordt vast gezellig, we hebben veel bij te praten En dan hopelijk eindelijk een nacht goed doorslapen en uitgerust wakker worden, want ik kan de laatste tijd maar niet in slaap komen.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
28-09-2008, 18:07 | |
Oef! Ik heb 2 hoofdstukken voor Maatschappijwetenschappen afgerond en dat geeft wel voldoening. Toch jammer dat ik nu alsnog heel erg veel moet doen, ik ben de hele middag bezig geweest met die hoofdstukken.
Ik wil nu erg graag muziek gaan maken met mijn vrienden, maar dat ga ik morgen al doen. Ik heb wel gewinkeld gisteren, in mijn eentje, dat vind ik leuk. Mensen willen altijd dat ik dingen pas die zij leuk vinden en dan proberen ze me dingen op te dringen en dan wil ik dat niet, en dan vinden ze dat vervelend. Dan ga ik liever in mijn eentje, rustig kijken en gewoon overal naar binnen lopen waar ik zin in heb. Ik heb een nieuwe CD van Bright Eyes waar ik erg blij mee ben. Dat is nu de derde cd, en ik wil er nog meer. En ik denk/geloof/hoop dat ik weer verliefd word! Dat zou ik wel mooi vinden want ik ben de afgelopen week behoorlijk chagrijnig geweest. Een maand sinds André dood is, maar ik mis hem nog. Op kamp 2 weken geleden had ik nog een soort van breakdown, een tijdje uitgehuild bij een vriendin van me. Dat luchtte wel op opzich, maar het liet me ook weer beseffen dat het nog wel zo'n stomme klont in mijn wezen, die niet zo gemakkelijk weg zal gaan als ik gewend ben. Alles stapelt zich op, huiswerk, bergen en bergen ervan. Het gehoest dat nogal hardnekkig is,maar nu langzaamaan beter wordt, wat betekend dat ik misschien nog naar mijn oom toe kan voordat zijn haar uit begint te vallen door de chemo. Oh ja, hij heeft leukemie. En dat is best wel balen. Mijn broer kan dus helemaal niet naar hem toe omdat hij al zo lang last heeft van gehoest dat helemaal niet overgaat. Het is allemaal zo rommelig. Mijn ouders laten me steeds maar heen en weer verhuizen zodat ik niet één nacht alleen thuis blijf. Dat is vermoeiend, man. Jeetje. Ik vind sommige vrienden ook zo vermoeiend. Ik roep de hele week willekeurig dingen uit die te maken hebben met dingen die ik leuk vind, zoals een sketch met David Tennant en Catherine Tate, of over Shakespeare, of over Bright Eyes, of Vinni Puh. Mijn vriendin klaagde dat ik eens een nieuwe obsessie moest zoeken omdat ze het zo stom vind dat ik het steeds over hetzelfde heb. Ik wilde haar echt een mep geven toen ik dat zei. Het alternatief zou zijn dat ik continue loop te klagen over de chaos die mijn leven is. Bovendien word ik ook moe van haar geobsedeer met een andere vriendin over Japanse/Koreaanse bands of mensen. En dan blijven vragen of ik ze niet schattig vind. Nee ik vind ze verdomme niet schattig, het zijn net meisjes en ik vind ze niet sexy. Oké?! Ik heb zo weinig inspiratie. Ik wil dingen doen, maken, creëren, ze delen met andere mensen, maar het komt er niet uit. Ik wil weer zo'n bui dat er moeiteloos een gedicht uit komt vloeien dat alleen voor mij betekenis heeft. Gelukkig zijn er wel weer leuke dingen. Ik begin morgen met oefenen voor een optreden dat ik met 2 vriendinnen ga doen op school. Op woensdag ga ik naar een toneelstuk van het Amsterdams Lyceum waar ik een songtekst heb bijgedragen, en een van mijn vriendinnen gaat mee. En mijn moeder. Volgende week woensdag ga ik nog eens naar een toneelstuk met een aantal klasgenoten en een leraar. Ondertussen heb ik op woensdagen ook weer toneel, waar ook weer een nieuwe jongen en een meisje bijzit. Mooi, weer nieuwe mensen leren kennen. Dinsdag ga ik auditie doen voor een musical die gemaakt wordt door 2 mensen van school, bij wijze van profielwerkstuk. Ze vroegen mij om mee te doen. Er wordt toneelgespeeld, gezongen, het is a Midsummernight's dream, en het is in het Engels. Per-fect. Engels ligt me veel beter dan Nederlands. Ik hoop dat het allemaal wel weer goed komt. In elk geval is het weer herfst, en ik vind die herfstdepressie of het ontkomen daaraan meestal wel inspirerend.
__________________
It's easy, like getting your attention, we go "Sex! Sex! Sex! Sex! Sex!"
|
28-09-2008, 19:04 | |
Vanmorgen moest ik vroeg op: om 8.00! Ik had concert om 12.00 in Brabant, en moest er om 10.30 zijn om mijn slagwerk op te bouwen. het ging wel lekker volgens mij. Nu moet ik eigenlijk nog best veel doen voor school. En ik heb onwijze keelpijn en kan dus zo mijn zang- en dirigeerstukken niet echt goed voorbereiden....
|
28-09-2008, 19:38 | ||
Citaat:
|
28-09-2008, 20:39 | |
Verwijderd
|
@ Metallica: pas je een beetje op meid? Ik denk dat het zeker met stemmingswisselingen te maken heeft. Een paar dagen geleden zei je nog heel iets anders. Nu loopt het even niet lekker en komen de destructieve gedachtes en twijfels weer naar boven, als je je straks weer wat beter voelt kijk je er waarschijnlijk ook weer anders tegen aan. Ik denk dat het echt belangrijk is dat je je aanmelding bij altrecht gaat regelen. Waarschijnlijk is het ook niet 1,2,3 rond, dus als het je nu al hoog zit moet je dat zeker snel gaan doen! Kop op!
OT: Het weekend was weer heel geslaagd. Feestje was heel leuk. Uiteindelijk was het veel rustiger dan we gedacht hadden, wat op zich ook wel relaxed was. Gisteren hier met z'n allen lopen opruimen en poetsen en nu blinkt alles weer. Met vriendlief nog op een terrasje gezeten en een filmpje gekeken. My god wat houd ik van hem. De komende 3 weken ga ik hem maar heel weinig zien en daar baal ik best wel, hoewel het komt omdat ik allemaal andere (hele) leuke dingen gepland heb, maar toch, ik mis hem nu al. |
28-09-2008, 20:52 | |
@VV: Ik ga ook stoppen. Alleen weet zij dat nog niet, en heb ik er ook nog niet met mn vriend over gepraat... dus ik stel het nog maar even uit, ik heb officieel toch nog even geen afspraak.
@OT: Bluh. Gewoon, bluh-bluh-bluh. Bel ik vriendje terwijl hij hartstikke vrolijk is, vraagt hij hoe mijn weekend was.. Ik kon hem nog net vertellen dat het hartstikke klote was (na te hebben gecheckt of ie dat echt wel wilde horen), maar toen hij doorvroeg schoten mijn ogen spontaan weer vol met tranen en vanzelfsprekend zei ik dat niet, maar dat we het er "later nog wel over zouden hebben". Handig, Yana. Heel handig, want je weet dat het er nu toch niet meer van komt. Iedere keer hetzelfde, en achteraf vraag ik me af hoe ik mezelf in zo'n positie heb weten te krijgen dat mijn kans weer aardig verkeken is. Stomme ik.
__________________
She lives on disillusion road, we go where the wild blood flows
|
28-09-2008, 21:35 | |
Ik mis mijn therapeut. Hij is nu bijna 2 maanden weg, en ik red het niet. Hij hielp me mezelf bij elkaar te houden, en nu lijkt het alsof ik weer instabieler word van binnen. De lagen schuiven.
Er is één vriendin die weet hoe ik me voel, maar ik wil niet alles alleen aan haar vertellen...zij kan me niet helpen, terwijl ze wel als enige ziet dat het niet gaat. En zij kan me niet helpen de verantwoordelijkheid met me mee te dragen. De hapto-fysio waar mijn huisarts me naartoe heeft gestuurd (ik vraag wel hulp) is wel aardig, maar ik ben te verknipt. Als hij over mijn grenzen gaat, verschuif ik m'n bewustzijn gewoon naar een andere laag en onderga ik het. Achteraf ben ik dan een rommeltje. Hij weet dit nu, en we starten bij nul, met wat oefeningetjes. Geen aanraking, gewoon wat trucjes om weer in m'n lijf te komen. Ik voel mee een freak. Hij denkt dat we wel wat kunnen bereiken, ik voel me vooral een angstig kindje, of een daaroverheen denderende volwassene. Of niks meer, of alles door elkaar. Rommeltje. Het breekt me op dat mijn sociale wereld kleiner word, dat steeds minder mensen weten waar ik nu sta, hoe het écht met me gaat. het lijkt wel alsof ik dat houvast van buitenaf nodig heb om mezelf bij elkaar te houden. Voordat mijn therapeut zei dat hij weg ging, leek ik steeds in stukjes (klein, groot, jong, oud) uit elkaar te vallen. Om met zijn afscheid te kunnen dealen, heb ik de boel bij elkaar geraapt, een constructie gebouwd die solide genoeg was om de tijd mee door te komen. Maar de wereld vraagt zo veel van me; mijn opleiding is zwaar, ik moet m'n huishouden doen, nieuwe contacten leggen, etc. En nu begint de constructie in te zakken. Ik ben bang voor hoe ik dán op de been moet blijven. Nu leef ik op wilskracht. Ik móet van mezelf, de hele dag door. Als ik mezelf niet meer dwing, ligt er straks een hoopje rommelig mens in een hoekje. Het kan nog maanden duren voordat ik een nieuwe therapeute krijg, en dan moet ik daar nog opstarten. Ik weet niet hoe iemand ooit heeft bedacht dat dit een goed idee was. |
28-09-2008, 21:42 | |
*vloekt* Ze hadden ook wel even éérder op Blackboard kunnen zetten dat die wiskunde-opdrachten dinsdag om 9.00, woensdag om 15.30 en donderdag om 11.00 af moeten zijn als ik iedere dag tot 15.30 op de uni zit, naar een kamer ga kijken en nog moet reizen, en daarnaast woensdag om 9.00 taaltoets heb en daarna tot 15.30 college . Ik kan daar zo boos om worden, dit wisten ze verdorie vrijdag toch ook wel? Dan had ik het in het weekend alvast kunnen doen.. als ik er morgen om 6.30 uit moet, moet ik namelijk zo gaan slapen. *chagrijnig*
En ik was zo vrolijk! |
28-09-2008, 22:46 | |
Oeioei leuk weekend, maar ben nu wel kapot. Vrijdag een feestje, met vriendje, beste vriendin, vriend en voor het eerst ging mijn broer ook mee. Ik had een lijn pep gehad en er behoorlijk veel bij gezopen. Werd niet goed, gelukkig waren we met twee auto's en ging broer vroeg weg vanwege werk, met hem weer honderd km terug gereden. Lekker dronken op bed in slaap gevallen, vriendje kwam bij me liggen toen hij thuiskwam. Zaterdag een demo in Utrecht gehad. Was gezellig, al die bekenden, lekker met z'n allen over straat wandelen. Politiebegeleiding, haha, onze vijand leek even een vriend te worden. Ging allemaal lekker vreedzaam, geen gerel met de ME, maar daardoor ook baggerweinig media aandacht. Ooh het was ook heerlijk weer. Begin van de avond weer naar huis gegaan. Tegen eind van de avond naar een feestje bij r'dam gegaan, heb echt de hele randstad gehad dit weekend. Vriendje doet niet moeilijk over snuiven op feestjes. Hij begrijpt nu dat een feestje zonder pep voor mij als een feestje zonder blowen voor hem is. Hij blowt tegenwoordig alleen nog maar op feestjes, ik probeer alleen dan nog te snuiven.
Schrok wel even toen het feestje buiten bleek te zijn want de temperatuur was inmiddels gedaald naar net een paar graden boven nul. Beetje pep, veel dansen, ik werd vanzelf wel warm. Normaal gaan altijd mijn vriendinnetje en/of lieve huisgenootje ook mee, maar dit keer niet. Maar heb me prima vermaakt, ook toen vriendje even ging slapen. Jammer dat de politie het 's ochtends op een kutmanier opgerold heeft. Vriendje en ik kregen ook nog gezeik, werden van de weg gehaald toen we het terrein net verlaten hadden. Wouten wilde weten of we bij de organisatie hoorden en apparatuur achterin de bus hadden liggen. Nee en nee, maar dat geloofden ze natuurlijk niet. Ze wilden achterin kijken, terwijl er geen aanwijzing of bewijs voor was. Als we niet meewerkten moesten we mee naar het bureau en zouden die kosten op ons verhaald worden. Het is toch belachelijk. Ze mogen toch niet zomaar in je auto komen zonder bevel? Maar met niets te verbergen kozen we eieren voor ons geld en na een grondige inspectie lieten ze ons duidelijk teleurgesteld weer gaan. Wat een losers. Maar het was een leuke nacht en het gaat zo goed tussen vriendje en mij. Ben echt gek op hem. Laat hem nu volledig toe, doe nooit meer afstandelijk, bot, en het is zo heerlijk. Hmm, we zijn al een half jaar samen, had verwacht dat het niet langer dan een maand zou duren. Maar we hebben ervoor gevochten en nu is het gevecht weer over en kunnen we lekker genieten van de liefde.
__________________
Digital ash in a digital urn.
|
29-09-2008, 06:07 | ||
Citaat:
__________________
> Zou het leven ook een eigen kijk op mij hebben? <
|
29-09-2008, 09:45 | |
Stelletje sukkels van de UU! Ik heb dus nog steeds geen collegekaart maar aangezien een docent zei dat september nogal een "grijze maand" was, moest ik maar even wachten tot 1 oktober. Dús ik bel net, krijg ik te horen dat er iets is fout gegaan met mijn pasfoto en dat ik daarom nog geen collegekaart heb...dat ze daar even een brief over sturen zeg. Ik krijg 20duizend brieven over allerlei bullshit maar waarom ik nog geen collegekaart heb kunnen ze dan niet even laten weten pff.
Heb wel echt een prachtig weekend geweest, zaterdag naar de Efteling geweest en ik wil echt een jaarabonnement haha. De Efteling is echt (L)! Zondag gehockeyd tegen mijn oude club (waar ik 12 jaar heb gespeeld en met enig gezeik ben weggegaan), was echt bang om te verliezen en vond het gevoel om daar te zijn gewoon niet prettig maar uiteindelijk was het 2-0 voor ons dus helemaal perfect! Straks weer naar Utrecht, het begint echt mijn thuis te worden en ik heb het zó druk met vanalles en nog wat. Moet echt op zoek naar een baantje maar ik vind zoveel leuk hoewel al die leuke dingen ook weer enorme nadelen hebben hmm.
__________________
wat een heerlijkheid
|
29-09-2008, 09:51 | |
Ik droomde dat ik een schiet (zeg maar: slacht)partij zag van een afstand, brr. Dat komt door al de media aandacht voor die Finse jongen. Alleen was het nu geen Fin, maar ook iemand van een jaar of 20 en het gebeurde in een park. Later was er nog een schietpartij (door dezelfde jongen) in een cafe. Ik lag ineens (andere locatie) in de kledingrek om mezelf te beschermen. Ik overleefde het, maar dat was eng en bizar. :/
Ok, nu verder met studeren.. |
29-09-2008, 10:16 | |
Verwijderd
|
Oh eigenlijk gaat het goed. Magisch, leuk. Ik heb een baantje tot december wat supergoed verdient voor maar 2 lange dagen werk in de week, paar vertaalklussen, alleen scriptie staat even op een laag pitje maar soit. Even doorknallen deze week, ben ik wat rijker en heb ik weer tijd voor mn scriptie!
Soms, gedachtes. Oude gewoontes zijn lastig los te laten, maar ik kom er wel. |
29-09-2008, 11:52 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
ontopic: ik wil dr even over praten met iemand maar dit gaat echt niemand me serieus nemen. Ik weet echt niet wat ik hier nou weer mee moet. Hij zit fucking in Florida, belt me een half uur en en en...zenzenyinyang. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 |