Oud 10-11-2007, 18:27
Biertank 52
Avatar van Biertank 52
Biertank 52 is offline
Dit is mijn eerste serieuze poging tot een verhaal. Het is op dit moment nog maar één hoofdstuk. Alle kritiek is welkom. Kan ik beter stoppen met schrijven, of zit er potentie in?

Ik wist het niet meer. De immens zoete geur deed me kokhalzen. Voor me stond een glas boswandeling. Geen idee wie het ingeschonken had. Op de grond stonden zeven flessen drank, waarvan er zes leeg waren. De zevende, een fles boswandeling, was nog tot de helft gevuld. Ik probeerde op te staan. Het lukte niet. Door de beweging schoot er een enorme pijn in mijn hoofd. Ik wist dat het licht was. De zon scheen recht in mijn ogen. Ik besloot mijn ogen te sluiten. Het licht kon ik niet langer verdragen. Zo bleef ik een paar minuten zitten. Mijn hoofd tegen de hoofdsteun. Zelfs met het zwart voor mijn ogen zag ik alles draaien.

Er werd op de deur geklopt. Waar was de deur? Ik wist het niet meer. Zoekend in de kamer, die me niet bekend voor kwam, vond ik een deur. Toen ik deze opendeed, zag ik een bezem, een emmer en een stofzuiger. Het duurde even tot het bij me doordringde dat ik de verkeerde deur geopend had. Ik opende een andere deur en zag een jongen van een jaar of 19 staan. Hij begroette me en liep naar binnen. Ik was totaal verbouwereerd door de arrogantie van deze jongen. “Kerel, ik heb je maar laten slapen, maar nu wordt het echt tijd om naar huis te gaan, het is al twee uur.” Verdwaasd keek ik hem aan, maar liep uiteindelijk wel door de deur naar buiten, hem hoofdschuddend achterlatend. Nu wist ik ook waarom ik het huis niet kende. Het was niet van mij. Ik moest twee trappen af om buiten te komen. Ik opende de buitendeur en kwam op een galerij terecht. Na ongeveer vijftien meter, het waren vijftien stappen die ik telde, stond ik weer voor een trap. Ook deze liep ik af. Bij de laatste tree ging het mis. De grond was hard en koud. Snel stond ik weer op, volgens mij had niemand mij gezien.

Er ging een telefoon af. Al snel realiseerde ik me dat het geluid uit mijn broekzak kwam. Ik haalde er een mobiele telefoon uit en keek naar het beeldscherm. Het was een onbekend nummer. Toen ik opnam, hoorde ik een boze vrouwenstem. Aan de andere kant van de lijn zei iemand dat ze wilde dat ik direct naar huis kwam. Ze hing direct weer op. Op dat moment raakte ik lichtelijk in paniek. Waar woon ik? Wie was deze vrouw? Blijkbaar had ik de avond ervoor te veel gedronken om het me te kunnen herinneren. Ik stopte de telefoon weer in mijn broekzak. Ik voelde ook nog iets anders. Ik haalde het object uit mijn zak en zag dat ik een sleutel in mijn hand had. Het was een klein sleuteltje. De functionaliteit van deze sleutel was mij onbekend. Wel zag ik een fiets voor me staan. Zonder er bij na te denken liep ik naar de fiets en probeerde de sleutel op de fiets. Tot mijn grote verbazing paste de sleutel en ging de fiets van het slot. Ik haalde de fiets uit de stalling en stapte er op. Haast onmiddellijk kon ik weer afstappen, want voor me stonden poortjes. Met mijn toestand leek me het onverstandig om daar fietsend langs te gaan. Na de poortjes fietste ik weer door. Ik sloeg linksaf, waarom weet ik niet meer. Ik kwam langs een winkel. Op de gevel stond ‘Van der Poel ijs’. De winkel was niet open. Compleet in gedachten zag ik niet dat ik een grote weg naderde. Ik werd ruw uit mijn dagdroom gehaald door een luid toeterende auto. Met het hart in mijn keel redde ik het tot de overkant. Het werd me teveel. De onbekende omgeving, de boze vrouw, de toeterende auto, de onbekende jongen in het huis. Ook had ik het enorm koud. Ik stapte van mijn fiets af om bij te komen. Op dat moment ging weer de telefoon. Nadat ik de telefoon uit mijn zak had gehaald, zag ik op het beeldscherm dat Rense belde. Ik wist niet wie Rense was. Toch nam ik op. Voordat ik iets kon zeggen, zei de stem die Rense bleek te zijn: “Patrick, ik weet dat je nog steeds dronken bent, maar het is verdomme 3 graden en je bent zonder jas weggegaan. Ik breng hem wel even, waar ben je?” Ik antwoordde dat ik net voorbij Van der Poel was gefietst en daar af ben gestapt. “Oke, dan zie ik je zo.” Ik heette dus Patrick, zo ver was duidelijk. Het duurde twee minuten voordat er iemand aan kwam lopen. Het was dezelfde jongen die ik in het huis had getroffen. Blijkbaar heette hij Rense. Hij overhandigde mij lachend mijn jas. “Ik neem aan dat je nu naar huis gaat?” Ik besloot net te doen alsof ik hem wel kende. Glimlachend antwoordde ik dat ik het niet meer wist en dat hij maar even de weg moest wijzen. Hierop moest Rense lachen. “Kerel, dit is wel een dieptepunt, maar goed, op de hoek van de Enschedesestraat en de Kuipersdijk. Verder help ik je niet, dan zul je het zelf wel herkennen.” Met een boer als kiespijn trok ik de jas aan en zei dat dat wel moest gaan lukken. Rense zei dat hij het koud had en gauw weer naar binnen ging om op te ruimen. “We spreken elkaar nog.” Voordat ik het wist, was hij alweer de hoek om. Het maakte me verder ook weinig uit, ik wist in ieder geval waar ik heen moest. Althans, het adres. Hoe ik er moest komen, was me een raadsel.

Ik fietste rechtdoor, totdat ik bij een stoplicht aan kwam. Het centrum leek mij rechtdoor te zijn. Ik wachtte op het moment dat het licht op groen sprong. Toen ik de overkant van de straat bereikt had, viel me een wegwijsbord op. Op één wijzer stond het woord bibliotheek. Het was de richting op die ik al fietste. In de bibliotheek zou ik rustig op kunnen zoeken waar de Enschedesestraat was. Ik volgde mijn intuïtie en kwam langs vier café’s. Het Pleintje, het zei me niets, maar het zag er gezellig uit. Ik fietste verder rechtdoor en kwam bij een kruispuntje. Dit keer geen auto’s, maar andere fietsers. Met de gebeurtenis van het vorige kruispunt in het achterhoofd, besloot ik te stoppen. Het bleek niet nodig, er was voldoende ruimte voor mij om over te steken. Tot mijn grote vreugde zag ik ineens een straatnaambord met daarop het, voor mij op dat moment magische, Enschedesestraat. Ik was op de goeie weg. Ik besloot weer op mijn fiets te stappen. Door de beweging die nodig is om op een fiets te stappen, voelde ik weer iets in mijn zak. Deze keer de rechter. Aftastend in mijn zak vond ik een notitieblok. Op één regel na was deze echter compleet leeg. “Feest Rense 1801.” 1801 betekende 18 januari, dat moest haast wel. Aan de kou te voelen en de voorbijgaande fietsers die ook dik ingepakt waren leek me dat het meest logisch. Ik had dus gisteren een feest gehad. Nu wist ik waarom ik zo’n hoofdpijn had. Die flessen drank stonden niet voor niets in de kamer. Ineens dacht ik weer aan de boswandeling die nog voor mijn neus stond toen ik wakker werd. Ik wist een kokhalsneiging te onderdrukken.

“Rense, pak even een nieuwe fles, deze is op!” “Nee, kan niet meer, mag niet meer.” Deze zinnen schoten me ineens door het hoofd, gevolgd door een pijnscheut. Wat was er gisteren gebeurd? Ik besloot Rense te bellen, hij kon me meer vertellen. De telefoon ging drie keer over voordat Rense opnam. Ik begroette de jongen die ik in het huis ontmoette. Meteen vroeg ik hem naar wat er gisteravond allemaal was gebeurd. Het was een paar seconden stil aan de andere kant van de lijn. “Je weet het niet meer...” was het enige wat ik hoorde. “Kom anders nog even hierheen, ik had je nooit weg moeten laten gaan. Het is onveilig. Gewoon weer dezelfde weg als waar je heen kwam.” Ik accepteerde de uitnodiging zonder twijfelen. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Ik fietste terug naar het huis van Rense. Onderweg kwam ik weer langs het wegwijzerpaaltje. Dit was een belangrijk punt, dat moest ik straks ook weer kunnen vinden. Aangekomen bij de fietsenstalling stond Rense me al op te wachten. “Kom snel binnen, we hebben weinig tijd, ze komen er zo aan!” Ik wist absoluut niet wat er aan de hand was, maar het klonk ernstig en haastte me naar binnen. Snel sloot Rense de deur achter me. “Heeft iemand je gezien?” vroeg Rense met een ernstig gezicht. Ik antwoordde dat dat volgens mij niet het geval was. “Oke, loop mee naar boven, dan vertel ik het je allemaal.” Eenmaal in de huiskamer aangekomen, zag ik nog wat rommel liggen van de avond ervoor. Ik moest ergens gaan zitten. Rense begon te spreken. “Gisteravond was er hier een feestje zoals je wel had gemerkt.” Ik knikte ja. “Er is iets gebeurd. Rond een uur of vier ’s nachts kreeg ik een telefoontje van een onbekende jongen. Ik ben toen even de kamer uitgegaan, omdat het hier in de kamer te rumoerig was. In de hal hoorde ik geroezemoes over de telefoon. Daarna vroeg de jongen of jij er ook was. Ik zei dat dat inderdaad het geval was. De jongen antwoordde toen: “Zeg hem maar dat hij een heel erg groot probleem heeft. Morgen om drie uur leeft hij niet meer.” Toen werd er opgehangen. En het is nu tien voor drie, dus ik ben blij dat je hier nu bent.” Geschrokken stond ik op en liep naar het raam. Er was echter niets te zien. “Waarom moeten ze mij hebben?” vroeg ik angstig aan Rense. Hij antwoordde dat hij het niet wist. “Wat ik wel kan doen, is de auto pakken en je...” Rense kon zijn zin niet afmaken. Om de hoek van de straat kwamen vier jongeren tevoorschijn. Twee van hen hadden iets in hun hand. Toen ze dichterbij kwamen, zag ik dat het een mes was. Ze zagen me staan en op dat moment kwam er een sarcastische glimlach om hun mond. Ze liepen de trap op en drukte een paar keer achter elkaar hard op de bel, gevolgd door een paar harde bonzen. Ik begon nu echt bang te worden. Hoe kwam ik hier weg?
__________________
Ik zou je lachend doen terwijl mijn vriendin er huilend naast staat.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 10-11-2007, 22:37
Not for Sale
Avatar van Not for Sale
Not for Sale is offline
Tjeempie! Als verhaal een mix van spannend, amusant en over the top. Let op dat het niet te grote brokken tekst worden, dat maakt het niet leesbaarder. Maar ik wil wel meer lezen
__________________
I thought we were an autonomous collective!

Laatst gewijzigd op 10-11-2007 om 22:44.
Met citaat reageren
Oud 10-11-2007, 23:05
Tink*
Avatar van Tink*
Tink* is offline
Oké, ik heb wel een paar puntjes van kritiek, sommige zullen misschien persoonlijk zijn of misschien zelfs een fout van mij, maar goed.

Ik vind dat het op zich nog wel boeit, omdat je wilt weten wat er gebeurd is. Alleen voor mijn gevoel zitten er veel statische zinnen van opeenvolgende handelingen die nogal afbreuk doen aan die opbouwende spanning. Ook ben ik geen fan van korte zinnen, dat maakt het ook statischer. Maar af en toe en vooral richting het eind, heb je het wel prima afgewisseld met komma's. Persoonlijk ben ik meer van de gedachten dan van het beschrijven van handelingsverloop, maar dat is natuurlijk persoonlijk. Maar met het oog op veel handelingsbeschrijvende zinnen zou ik er wel op letten dat je het goed afwisseld. Verder heb je soms naar mijn idee een apart soort zinnen gebruikt, misschien is het een soort overblijfsel van dialect, dit soort zinnen:

'Het was de richting op die ik al fietste' en 'gewoon weer dezelfde weg als waar je heen kwam.'

Maar dit kan zo omgevormd worden, mocht dit het geval zijn. Verder betrapte ik je op een paar foutjes. Het is doordrong ipv doordringde, goede ipv goed en als een boer met kiespijn ipv met een boer als kiespijn. Maar dit zijn ook kleine dingetjes die zo te verbeteren zijn. Maar je kan je wel aan fout gebruik van uitdrukkingen storen en dat wil je natuurlijk niet.

Ik zou vooral doorgaan met schrijven. Je komt iig heel enthousiast over!
__________________
Je was een glasblazer met een wolk van diamanten aan zijn mond
Met citaat reageren
Oud 11-11-2007, 05:07
Biertank 52
Avatar van Biertank 52
Biertank 52 is offline
Citaat:
Tjeempie! Als verhaal een mix van spannend, amusant en over the top. Let op dat het niet te grote brokken tekst worden, dat maakt het niet leesbaarder. Maar ik wil wel meer lezen
Ik zal wat meer witregels er tussen pleuren en dingen eventueel inkorten. Verder bedankt voor je reply.

Citaat:
Oké, ik heb wel een paar puntjes van kritiek, sommige zullen misschien persoonlijk zijn of misschien zelfs een fout van mij, maar goed.

Ik vind dat het op zich nog wel boeit, omdat je wilt weten wat er gebeurd is. Alleen voor mijn gevoel zitten er veel statische zinnen van opeenvolgende handelingen die nogal afbreuk doen aan die opbouwende spanning. Ook ben ik geen fan van korte zinnen, dat maakt het ook statischer. Maar af en toe en vooral richting het eind, heb je het wel prima afgewisseld met komma's. Persoonlijk ben ik meer van de gedachten dan van het beschrijven van handelingsverloop, maar dat is natuurlijk persoonlijk. Maar met het oog op veel handelingsbeschrijvende zinnen zou ik er wel op letten dat je het goed afwisseld. Verder heb je soms naar mijn idee een apart soort zinnen gebruikt, misschien is het een soort overblijfsel van dialect, dit soort zinnen:

'Het was de richting op die ik al fietste' en 'gewoon weer dezelfde weg als waar je heen kwam.'

Maar dit kan zo omgevormd worden, mocht dit het geval zijn. Verder betrapte ik je op een paar foutjes. Het is doordrong ipv doordringde, goede ipv goed en als een boer met kiespijn ipv met een boer als kiespijn. Maar dit zijn ook kleine dingetjes die zo te verbeteren zijn. Maar je kan je wel aan fout gebruik van uitdrukkingen storen en dat wil je natuurlijk niet.

Ik zou vooral doorgaan met schrijven. Je komt iig heel enthousiast over!
Ik heb inmiddels de spelfouten eruit gehaald. Ik had nog een versie van Word waar geen Nederlandse spellingscontrole op zat, maar een fout als 'doordringde' valt niet goed te praten natuurlijk.

Die kromme zinnen die je aangaf, zijn inmiddels veranderd in normalere zinnen.

Gedachtenbeschrijving en handelingsverloop probeer ik in het vervolg meer door elkaar te laten lopen. In dit verhaal is het een beetje de bedoeling dat die dag besproken wordt, dus daar horen ook beschrijvingen bij.

De korte zinnen in het begin vond ik zelf eigenlijk wel sterk. Je wordt net wakker met een enorme kater en meestal ben je dan niet in staat om echt logisch na te denken. Ik wist het niet meer. De immens zoete geur deed me kokhalzen. Voor me stond een glas boswandeling. Geen idee wie het ingeschonken had'. Korte waarnemingen, korte zinnen. Ik zal het in het vervolg in ieder geval beter afstemmen op elkaar.

In ieder geval heel erg bedankt voor je commentaar.
__________________
Ik zou je lachend doen terwijl mijn vriendin er huilend naast staat.
Met citaat reageren
Oud 11-11-2007, 10:55
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
Leuk hoor! (Jeej nieuw volk )
Bestaat boswandeling als drank? Anders vind ik het een heel poetische vondst
Met citaat reageren
Oud 11-11-2007, 11:41
Zut Alors!
Avatar van Zut Alors!
Zut Alors! is offline
Waarom heb je alles in cursief gezet? Ik vind zonder cursief lekkerder lezen hoor. Zet desnoods je voorwoord in cursief als je 't van je verhaal wilt onderscheiden.
Voor de rest een leuke invalshoek, de geheimzinnige, vreemde wereld van het dronkenschap.
__________________
Recht voor je raapje!
Met citaat reageren
Oud 11-11-2007, 17:11
Biertank 52
Avatar van Biertank 52
Biertank 52 is offline
Citaat:
Leuk hoor! (Jeej nieuw volk )
Bestaat boswandeling als drank? Anders vind ik het een heel poetische vondst
Boswandeling bestaat als drank ja (en ik persoonlijk vind het niet te zuipen )

Citaat:
Waarom heb je alles in cursief gezet? Ik vind zonder cursief lekkerder lezen hoor. Zet desnoods je voorwoord in cursief als je 't van je verhaal wilt onderscheiden.
Voor de rest een leuke invalshoek, de geheimzinnige, vreemde wereld van het dronkenschap.
In Word heb ik het gewoon normaal gedaan. Ik heb het hier even cursief gezet voor de duidelijkheid tussen mijn commentaat en het verhaal zelf.

Maar verder bedankt voor het compliment.
__________________
Ik zou je lachend doen terwijl mijn vriendin er huilend naast staat.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Ik weet het niet meer
Shaneq
1 15-12-2011 15:59
Psychologie ik weet het niet meer
Barb4
7 30-12-2007 20:34
Liefde & Relatie Hij wil het uitmaken, wat moet ik doen?
.:zonnetje:.
36 21-04-2006 12:59
Psychologie Ik weet het niet meer...
Dark-Wings
2 06-06-2002 21:18
Psychologie Ik kan het niet meer aan!!! help me
!Miranda!
5 23-05-2002 20:23
Verhalen & Gedichten Je wist het niet meer...
Eend
1 09-01-2002 22:38


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 15:25.