06-01-2005, 21:03
|
|
|
Ik heb ongeveer anderhalf jaar verkering met een lieve jongen.
Ik ben heel erg verdrietig op het moment omdat mijn vriend een tijd terug door zn moeder het huis uit is getrapt. Ze hebben nou wel weer contact maar schaars alleen als zij hem nodig heeft. Ze wil nix maar dan ook nix voor hem betekenen als ze dat eens kan. Nog geen euro wil ze hem lenen. Voor zn andere broer heeft ze vanalles betaald, zoals duizenden euro's schuld die hij heeft gemaakt toen hij eej junk was zn hypotheek van zn vorige huis en de huur van het huis wattie nu heeft. En voor dr andere zoon betaald ze dus nix  Mn schoonvader is al net zo mn vriend moest een computer hebben en mn schoonvader verkoopt computers mn vriend mocht nog geen stuiver van um lenen om een computer bij hem te kunnen kopen. Uiteindelijk zit mn vriend dik in de schulden doordattie geld heeft moeten lenen voor die computer. Die computer doet het niet eens en is terug naar zn vader voor reparatie daar wachtten we nu al weken op, maar ook hij doet voor deze zoon geen moeite. Zn andere zoon wel daar heeftie een scooter voor voorgeschoten, door het rare gedrag van zoon 2 is die scooter kapot dus heeft vadertje lief (kots) nu maar een GLOEDNIEUWE scooter voorgeschoten voor zoon 2.Ik vind dit zo krom en gemeen dat ik nix maar dan ook nix met ze te maken wil hebben. Maar mn vriend zoekt bij zn vader en zn moeder nog steeds heel veel bevestiging en krijgt elke keer en schop van ze. Ik ben ze meer dan zat (vooral zn vader) en wil ze niet meer zien. Maar mn vriend trapt steeds weer in hun geintjes en komt braaf opdraven als ze hem nodig hebben. Wat moet ik nou ?
__________________
Sun is shining on my head, but it's a rainy day
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
06-01-2005, 21:18
|
|
Verwijderd
|
Niets, behalve hem steunen.
Laat hem en z'n ouders hun eigen boontjes maar doppen, daar heb jij niet tussen te komen
|
|
06-01-2005, 21:21
|
||
|
Citaat:
|
|
|
06-01-2005, 21:24
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Sun is shining on my head, but it's a rainy day
|
|
|
06-01-2005, 21:24
|
|
|
Vreemd verhaal.
|
|
06-01-2005, 21:38
|
||
|
Citaat:
steun hem waar je kan, dus ook als hij z'n ouders nog een kans wil geven. 
__________________
ik vind het hier zo gezellig, ik doe gewoon mijn broekje uit
|
|
|
06-01-2005, 21:41
|
|||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
|
||
|
06-01-2005, 23:00
|
|
|
phoe, wat een vage ouders zeg! dat hij daar nog contact mee wil hebben!
 je moet hem in ieder geval blijven steunen. ook zou ik als ik jou was, jouw kant aan hem vertellen wat jij van z'n ouders vind! veel succes!
__________________
move your body next to me
|
|
07-01-2005, 00:08
|
|
|
|
Ze zullen er vast een reden voor hebben
__________________
tell me where the pretty girls are, those demigods with their Nine-Inch nails and little fascist panties
|
|
07-01-2005, 00:18
|
|
|
Beetje onzinnig dat zij hem zou moeten steunen in acties waar zij niet achter staat.
Je kan hem gewoon duidelijk maken wat je ervan vindt maar je moet hem wel vrij laten in zijn eigen beslissingen. Het is niet het meest verstandige maar het is wel begrijpelijk dat hij zich zo gedraagt en niet zomaar het contact met z'n ouders verbreekt ofzo. Waren ze vroeger wel normaal tegen hem en is die andere zoon een oudere broer of een jonger broertje van hem?
|
|
07-01-2005, 00:39
|
||
|
Citaat:
Punt, uit. En zo reageren vaak de meeste mensen. Verhaal te gecompliceerd, hoge mate van langslependheid, onpeilbare aantallen kasten, tot de nok toe gevuld met skeletten. Branden mensen hun fikken liever niet aan.... En jammer dat dat zo is.... Bovenstaand verhaal doet me sterk denken aan mijn eigen thuissituatie (niets met drugs, wel gezinsproblemen) van zon 12 tot en met anderhalf jaar terug. Krom, manipulatief, gemeen, woorden te over. Veel advies kan ik hier niet bloggen, ik heb de manier gekozen van de hitte uitzitten. De kromme psychoilogische oorlogvoering verdeelt zich nu diffuus over mij, mn broertje & zusje. Dit in enigzins evenredige mate, dus wat betreft het 'eerlijk delen' element zit t gezin wel weer snor. Mn vriendin is eens naast em blijven staan op t moment dat ze door mijn ouders weggestuurd werd omdat ze mij eens goed onder handen wilden nemen. Hoewel t tussen mij en dat meisje naderhand mis is gelopen, is dat toch een van de momenten geweest waar ik veel aan heb gehad en zoveel indruk heeft gemaakt dat ik t me herinner. Misschien juist omdat ze niet alles zag, maar wel doorhad dat t allemaal niet klopte, en toch de moed had tegen mijn ouders in te gaan en letterlijk naast me te blijven staan, weigerend weg te gaan. Mn andere vriendinnetjes en vrienden waren het altijd meer dan roerend met me eens over het kutgedoe hier thuis. Dat scheelt wel, want je gaat dan minder snel alle schuld bij jezelf neerleggen. Mensen die echt alleen jou wkant van t verhaal kennen voegen niks substantieels aan de situatie toe naast steun. Perceptie en dialoog van diegenen die dicht op je en de situatie staan creeërt echter (de aanzet tot) oplossingen. Mijn advies is dus: blijf naast em staan en vecht mét em. Dat zal je misschien (op het moment zelf) niet in dank worden afgenomen omdat zijn ouders zich zwaar tegen je kunnen keren en hij last zou kunnen krijgen van plaatsvervangende schaamte, maar op de lang baan is het minstens één gewonnen slag op een onbesliste oorlog. Ga in ieder geval geen van tweeëm ja&amen zeggen, daar verdien je geen respect of krediet mee. Sterkte joh.
|
|
|
07-01-2005, 00:51
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
07-01-2005, 11:36
|
||
|
|
Citaat:
 De enige reden die ik kan bedenken is dattie er altijd weer intrapt
__________________
Sun is shining on my head, but it's a rainy day
|
|
|
07-01-2005, 11:41
|
|
|
pff stomme situatie... Jammer dat jij ze niet zomaar kan oplossen. zoals een andere forummer al gezegd heeft: blijf hem steunen, en prent hem goed in zijn hoofd dat de schuld zeker niet bij hem ligt.
Mja over geld... misschien kunnen jullie samen een job zoeken (na schooltijd of zo?) zodat hij minder moet aankloppen bij zijn ouders voor zo'n zaken. 'k Begrijp het wel dat hij er telkens opnieuw inloopt... Natuurlijk wil hij niets liever dan te geloven dat zijn ouders het wél een keertje voor hem opnemen en hem steunen. Jammer voor hem dat dit niet zo is. Succes.
|
|
07-01-2005, 14:15
|
||
|
|
Citaat:
 . Het gaat me ook niet om het geld het gaat erom dat het niet eerlijk is.
__________________
Sun is shining on my head, but it's a rainy day
|
|
|
10-01-2005, 08:34
|
|
|
Klinkt hard maar jij ziet het ook alleen maar van één kant... Hij moet zelf bepalen of het het contact verbreekt ja of nee...
Is er niet één of andere instantie die hierin bemiddeld?
__________________
Dromendief
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 18:03.
Adverteren