Advertentie | |
|
03-01-2004, 09:42 | |
Ik vind het enorm moedig van je om je verhaal hier te zetten.
Ik sluit me grotendeels aan bij de eerdere reacties, maar zou toch even specifieker willen zeggen, kan het niet dat je nadat je die negatieve sexuele ervaring(en) had je het voor jezelf makkelijker wou maken door te denken van 'eigenlijk was dat wel fijn' en daarom bij jezelf orgasmes opwekte, m.a.w. dat het een verdedigingsmechanisme was/ is om een negatieve ervaring om te zetten in een 'positieve'. Kan het dat je met andere kinderen op een sexueel getinte manier speelde om je ervan te overtuigen dat er niets mis mee was, of, wat ook kan, om die sexuele macht door te geven en jezelf beter te voelen omdat je hetzelfde kon als die man. Niet tegenstaande elk kind wel eens onwetend wat met zichzelf prutst rond die leeftijd vind ik het wel vreemd dat een juf daar geen alarm sloeg, want je betrok er toch andere kinderen bij en het was openbaar en het is blijkbaar in grotere mate dan bij andere kinderen.
__________________
... een beetje liefde alstublieft...
|
03-01-2004, 12:01 | |
Hey mensen,
Ik wil even zeggen dat ik het fijn vind dat er zo goed gereageerd is. Ik hield echt mijn hart vast...... Ik weet niet meer wat eerst kwam, de eerste ervaring met het misbruik, of dat ik het zelf deed. Ik hoop zo dat het misbruik eerst kwam........ Even over "die man", is een man die bij me in de buurt heeft gewoont, en mij dus misbruikt heeft toen ik een jaar of 5 was. Veel herinner ik met er niet van, alleen beelden die wazig zijn. Ik zit bij een psychologe, zij weet van het misbruik. Ze denkt dat ik nog nooit sex heb gehad. Ik heb tegen haar gezegd dat ik tegen jongens zeg "sorry ik ga niet met je naar bed". We hebben het nooit echt over het misbruik gehad, ze weet door wie er dingen zijn gebeurt. Eigenlijk meer niet. Ze weet niks van het hele gebeuren wat ik neerschreef...(over dat bij mezelf) ik schaam me zo ontzettend erg. Ik zou het nooit uitkunnen spreken, nooit! Maar zelf is het zo verwarrend en zijn het nog open wonden. Dank je wel eigenlijk...... Marshmellow
__________________
het veiligste om te doen is waar je bang voor bent
|
03-01-2004, 12:21 | |
Ik schrik een beetje als ik door dit topic heenlees.
Zelf was ik ook al erg vroeg met hetgeen hierboven beschreven staat bezig. Heb mezelf eigenlijk nooit afgevraagd waarom ik dit deed, zeerwaarschijnlijk omdat mijn ouders het wel best vonden, zolang ik het niet in het gezelschap van anderen deed. Daarbij kom nog dat ik haast niets meer van mijn jeugd op de een of andere wazige manier weet, wat ook al een "vreemd gegeven" schijnt te zijn. Ik heb het wel laatst met de moeder van een vriend over mijn ouders gehad, maar ik heb dat gesprek afgekapt omdat zij vond dat mijn ouders mij niet goed behandelen/behandeld hebben *zuchiej* voelt zich ontzettend dom en stom en aanstellerig dit hier neer te zetten..
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
03-01-2004, 12:22 | ||
Citaat:
Heb ik ook wel eens gedaan als ik echt bang was om iets te zeggen, maar het hier wel al had neergeschreven...
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
Laatst gewijzigd op 03-01-2004 om 12:43. |
03-01-2004, 12:24 | |
Heej meis
ik denk dat je er van uit mag gaan dat het misbruik eerst kwam. Een kind ontdekt namelijk wel zijn eigen lichaam, maar zal nooit uit zichzelf zo erg met seks bezig zijn als er geen onnatuurlijke stimulatie door een volwassene heeft plaatsgevonden. Ik kan me voorstellen dat je hoopt dat het misbruik eerst kwam, omdat je dan misschien je schuldgevoel kwijtraakt. Maar al blijkt het zo te zijn dat het misbruik er pas na kwam, dan nog mag je je schuldgevoel loslaten. Een kind is nooit schuldig! Mag ik vragen hoe lang je al bij die psychologe bent en hoe je relatie met haar is? Want uit je woorden lees ik dat je je niet echt veilig voelt bij haar, anders had je haar ook wel over je relaties met jongens verteld. Of je dan koste wat kost dit gedeelte door bijvoorbeeld een brief tóch met haar moet gaan delen, weet ik niet. Misschien moet je iemand hebben bij wie je je helemaal op je gemak voelt. En tuurlijk, het blijft moeilijk om te vertellen, maar het scheelt denk ik wel in hoeverre je je vertrouwd voelt. Het kan natuurlijk zijn dat ik me vergis en dat je je wel goed voelt bij die therapeute. In dat geval zou ik inderdaad proberen een manier te vinden om dit te delen. Eventueel in stukjes, of door het op te schrijven (en eventueel voor te lezen). Maar misschien ben je er nog niet klaar voor en vind je het nu echt nog TE eng, zijn de wonden nog te open...gun jezelf die ruimte om het nog niet te zeggen dan ook maar gewoon, anders forceer je jezelf. Schrijf er in elk geval maar over als je de behoefte voelt, dat maakt het voor jou misschien al minder een taboe, en dan raak je wat vertrouwder met het delen ervan. Liefs, Steleto. |
03-01-2004, 12:49 | |
*zucht*.. poeh, hoofd zit even vol....
Maar goed, uhm...de relatie met mijn psycologe is oke. Ik kan met haar praten over de zaken nu. Maar dit zou ik nooit durven vertellen aan haar. Ten eerste om de reden dat ik me te erg schaam en ten tweede inderdaad omdat ik me niet volledig op m`n gemak voel bij haar. En verder is het zo dat ik nog maar 4 gesprekken mag hebben om dat ik verhuisd ben naar een ander regio. Ik ga er maar vanuit dat het misbruik eest kwam. Is het denk je nodig om hier verdere hulp bij in te schakelen? Liefs,
__________________
het veiligste om te doen is waar je bang voor bent
|
03-01-2004, 12:52 | ||
Citaat:
aanwezig bij zulke zware dingen), lijkt het me idd slim om verdere hulp in te schakelen... Dan heb je iig steun ed, en kom je misschien verder dan in je eentje ed. <edit> Maar dat moet je zeker zelf bepalen idd.
__________________
Drie.
Laatst gewijzigd op 03-01-2004 om 12:54. |
03-01-2004, 12:59 | |
4 gesprekken is absoluut te weinig om jou nog goed te kunnen ondersteunen bij wat er los komt als je dit vertelt, dus ik zou het zeker niet vertellen nu... En inderdaad, als je je niet op je gemak voelt, moet je het ook niet doen. Het is dan óf niet de juiste persoon, of niet het juiste moment.
Of je verdere hulp in moet schakelen, kan ik moeilijk voor je bepalen, maar het lijkt me verstandig. Je worstelt er flink mee en het lijkt me niet overbodig om daar iemand bij te hebben die je kan helpen overeind te blijven. Je zou kunnen denken aan hulpverlening die gespecialiseerd is op het gebied van seksueel misbruik, zodat je er niet onderuit kunt en omdat ze precies weten wat er allemaal bij komt kijken. Misschien helpt het als je weet dat degene die tegenover je zelf misbruikt is en dus weet wat je er allemaal bij kunt voelen, of dat het iemand is die al heel veel mensen bij zich heeft gehad die misbruikt zijn en dus goed weet wat er allemaal bij je kan spelen. Dat kan je denk ik helpen om je schaamte wat aan de kant te zetten... Ik zie in je profiel dat je in een grote stad woont. In zo'n stad is er zeker weten gespecialiseerde hulp. Kijk eens rond, kom er achter welke instelling je het meest aanspreekt (de onderlinge verschillen zijn best groot) en ga bij jezelf na of je er aan toe bent om er echt met iemand over te gaan praten. |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Waar leef jij voor? Verwijderd | 16 | 10-07-2010 12:19 | |
De Kantine |
Weerwolfspel #63, deel 2 Lorelei | 420 | 05-11-2009 19:35 | |
Beleidszaken |
Beleid subfora waar niet zoveel gepost wordt als op onzin Verwijderd | 19 | 12-06-2007 11:59 | |
Software & Hardware |
geluid/muziek bestanden splitsen bewerken enz (.mp3, .mwa) Shade | 8 | 05-02-2004 11:08 | |
De Kantine |
Als je een politieke partij zou maken Verwijderd | 494 | 07-05-2003 13:28 |