Oud 16-05-2005, 19:01
Dattitude
Dattitude is offline
Ik ben niet van deze wereld … Die zin heeft spookt al zo lang door mijn hoofd. Mijn fantasie speelt zich af in een wereld ver hier vandaan, aangesterkt door meestervertellers als Tolkien. In zijn wereld vol magie, onoverwinnelijke tovenaars, gracieuze elven en een mensenras dat nog heel veel moet leren, zou ik mij graag bevinden. In deze wereld voel ik mij thuis, ervaar ik als mens zijnde, dat er inderdaad nog zoveel te leren valt. Een mens is in staat magie te beoefenen, zolang zij er maar voor open staat. Een mens is in staat met de natuur te spreken, zolang zij er maar voor open staat. De mens is een sterk, individueel wezen, maar tegelijkertijd een kuddedier dat niet op wil vallen en niet durft te zijn zoals hij werkelijk is, bang om afgewezen te worden door de rest, door degenen die hij liefheeft.
Al van kinds af aan verberg ik mij in mijn fantasie, waarin ik vecht voor wat werkelijk belangrijk is. Dan waan ik mij een krijgsvrouw, die vecht voor al wat goed is. Naarmate ik ouder wordt, merk ik dat deze momenten van fantasie afnemen en dat ik mij meer en meer richt op de maatschappij waarin ik leef. Ik wil mijn fantasiebeelden niet kwijtraken, beelden waarin ik de verwoeste aarde voor me zie, in de verre toekomst. Beelden van een innemende wereld vol liefde en passie, simpel en schoon. Ik wil mij nog altijd terug kunnen trekken in die wereld waar ik mij thuis voel. En misschien lukt het mij om dat te beschrijven. Beelden van krijgsheren en krijgsvrouwen, iets wat in mijn wereld normaal is, waar vrouwen niet onderdrukt worden maar meestrijden voor hun idealen, een beeld wat in deze maatschappij gelukkig al vaker naar voren komt.
Daarom schrijf ik dit verhaal, een verhaal vol al die magische wezens die ik eerder genoemd heb en die misschien nog wel meer naar voren komen.

note: in dit verhaal wordt gebruik gemaakt van het Sindarijns, de elventaal die ontwikkelt is door meneer Tolkien.










1 : geen mooie thuiskomst


Itarildė reed door het schone landschap van haar geboortestreek. Het deed haar goed weer terug te zijn en de frisse geur van het bosrijke gebied te ruiken. De dicht op elkaar gegroeide bomen, het struikgewas om haar heen, overal zag zij herkenningspunten en meer en meer kreeg zij het gevoel dat zij thuiskwam. Ook haar rijdier, Mahtan, rook de geur van zijn thuis. De rank gebouwde maar sterkte, zwarte hengst spitste zijn oren en wijdde zijn neusgaten. Een klein sprongetje maakte Itarildė aan het lachen, ze klopte Mahtan op zijn hals.
”Ik heb het ook door, seldo . We zijn bijna thuis!”
Itarildė draaide zich om naar de ruiters die achter haar reden.
”Fingolfin, Lessin, we zijn bijna bij onze grenzen!”
Lessin, een vriendin van Itarildė stak haar duim op terwijl Fingolfin niet reageerde. Hij scheen teveel moeite te hebben met Tąri, een jonge, donkerrode merrie die Fingolfin nog altijd niet als haar ruiter accepteerde. Plots maakte Tąri een sprong naar voren en spurtte voorbij Lessin en Itarildė verder het bos in. Lessin keek trok een grimas naar Itarildė alvorens ze Camthalion de sporen gaf en achter Fingolfin aan galoppeerde. Itarildė lachte en boog zich naar Mahtan’s oren.
”Wat denk je seldo , gaan we ze nog inhalen?”
Mahtan spitste zijn oren waarna Itarildė hem met een brede lach de sporen gaf en achter haar vrienden aan galoppeerde.

De drie vrienden reden op volle snelheid tussen de bomen door, terwijl hun schaterlachen helder door het bos klonken. Het geluid van de briesende paarden, versterkt door hun neerploffende hoeven op de, door dennennaalden bezaaide, grond, gaf het idee dat er een heel leger door het bos trok. De drie elven genoten, ze waren op weg naar huis!
Itarildė liet Mahtan de weg kiezen. Ze vertrouwde het dier en ze wist dat hij haar veilig thuis zou brengen. In volle vaart stormde Mahtan eerst Lessin voorbij en daarna Fingolfin. Mahtan was nu eenmaal het snelste dier. Onderwijl keek Itarildė om zich heen en herkende meer en meer van haar thuis. Toen hield ze in, vanuit haar ooghoek had ze een gestalte gezien. Terwijl ze Mahtan keerde herkende ze het beeld van aran Amras, koning der Boselven en een van haar voorvaderen. In stilte bracht Itarildė een groet aan de overleden koning, wiens bloed door haar aderen vloeide. Fingolfin en Lessin kwamen bij haar staan en zwegen.
”Amras, aran o gwaith o taur , koning van het volk van het woud.”fluisterde Fingolfin en respectvol boog hij zijn hoofd. Even bleef het stil, toen merkte Itarildė een ruis op.
”Ik hoor de rivier!”riep ze uit. De rivier was de grens van haar vaders rijk en het geluid van de rivier betekende dat ze nog dichter bij huis waren dan dat ze al dachten.

”Ja inderdaad, de rivier! Je bent bijna thuis en maakt daarbij zo’n lawaai dat we dachten een leger dwergen op ons grondgebied te hebben!”
Van achter hen kwam een kleine groep elven de open plek op, voorop een statige elf op een paard gevolg door zeven elven te voet. Een verkenningspatrouille.
Itarildė stond versteld. Waarom, dacht ze, zijn er verkenningspatrouille’s rondom de rivier uitgezet? Sinds de Grote Oorlog, nu bijna een Era geleden, hebben de elven van het woud in vrede geleefd en zijn wachters niet nodig geweest. Het feit dat er nu een verkenningspatrouille hun weg kruiste kon alleen maar betekenen dat in hun afwezigheid de toestand verslechterd was en dat er zelfs oorlog op handen zou kunnen zijn.
De statige elf keek hen allen een voor een aan. “Hoe komt het,” vroeg hij bars, “dat ik hier drie jongen elven tegenkom, bij het evenbeeld o beleg aran . Jullie hebben hier niets te zoeken!”
Itarildė dreef Mahtan tot vlak voor de barse elf en keek hem met boze ogen aan. “Sinds wanneer mag ik mijn voorvader, wiens bloed door mijn aderen stroomt, niet meer begroeten na een lange periode van afwezigheid? Besef tegen wie je spreekt, elf!”
De uitdrukking op het gezicht van de barse elf veranderde.
”Hiril Itarildė! Maar, wanneer bent u teruggekeerd? Waarom hebt u niets laten weten?” sprak hij vol ontzag, en de elven te voet bogen respectvol hun hoofd.
”Ik heb niets laten weten omdat ik dat niet nodig achtte. Mijn vader wist dat ik in het voorjaar terug zou keren maar ook hij wist niet wanneer precies. Wat ik belangrijker vind, is het feit dat er een verkenningspatrouille buiten de grens patrouilleert, iets wat sinds de Grote Oorlog niet meer voorgekomen is. Vertel mij wat er aan de hand is en waarom jullie patrouilleren.”
De barse elf keek om zich heen. “Beter kunnen wij naar de athrad , de oversteekplaats bij de rivier vertrekken. Het is niet veilig om hier te blijven staan.”
Hij keerde zijn paard en gebaarde Itarildė om naast hem te komen rijden. Lessin en Fingolfin reden achter hen aan, omringd door de elven te voet die waakzaam om zich heen keken.

”Ik zal me eerst aan u voorstellen, hiril . Ik ben Meagel, compagnieleider van deze patrouille. Sinds uw vertrek, anderhalf jaar geleden, is er een heleboel gebeurd. Het verbaast me dat u er niets van meegekregen hebt want deze golf van geweld trekt al over veel landen en vele volkeren hebben er al mee te maken gehad. Er broeit iets in Ophra. Het woord gaat dat de tovenaarscommune uit elkaar gevallen is, er zou onenigheid ontstaan zijn. Verkenners van ons rapporteren de vlucht van Joran, nu drie maanden geleden. Dit betekend dat Mazu als enige over gebleven is in de burcht van Ophra. Mazu’s legers zwermen uit over het land, en zoals u vast nog wel weet, hiril , zijn dat geen lieverdjes. Waar Mazu mee bezig is weten we nog steeds niet maar zonder Joran is Mazu niet in te tomen. U weet dat Joran en Mazu bij elkaar horen, goed en slecht, en de een vult de ander aan maar zonder de ander stelt de een niets voor. Het feit dat Joran Ophra ontvlucht heeft, betekent niet veel goeds voor de volkeren van deze aarde.”
Itarildė was stil geworden. Dit verhaal schokte haar. Ze kende de verhalen van Joran en Mazu, de witte en de zwarte tovenaar. Joran stond voor wit, voor rust en vrede, liefde en goedheid. Mazu was echter zijn tegenpool, zwart, en stond garant voor onrust, oorlog, haat en nijd. Haar vader had haar veel over de twee tovenaars verteld, afstammelingen van een oud tovenaarsgeslacht. Zij woonden in Ophra, een burcht die, volgens de verhalen, in tweeėn gedeeld zou zijn. De ene helft was voor Joran, daar was het mooi en goed. De andere helft was voor Mazu, en dat zou donkerder dan donker zijn. De twee tovenaars hebben altijd in goede verstandhouding met elkaar geleefd, maar dat blijkt nu voorbij te zijn.
”Hoe kan dit?” vroeg Itarildė.
De compagnieleider haalde zijn schouders op. “Ik weet het niet, vrouwe. Ik voel dat de aarde siddert en zich opmaakt voor een grote gebeurtenis maar vooralsnog is mijn belangrijkste taak om de grens te bewaken. Een maatregel uit voorzorg genomen door uw vader. Ik raad u aan om met uw vader te praten. Ik kan u verder weinig vertellen.”

Itarildė en Meagel reden in stilte verder. Achter hen was Fingolfin bleek geworden. Hij was een neef van Itarildė en afkomstig van de edhel o orod , de berg elven. De bergen waar zijn volk woonde, lagen pal naast de burcht van de tovenaars en zou dus een van de eerste volkeren zijn die aangevallen zouden worden, mocht Mazu de volkeren om hem heen willen aanvallen. Lessin zag zijn bezorgde gezicht.
”Fin,” fluisterde ze, “maak je niet druk! Laten we dadelijk eerst met aran Elrohir praten. Waarschijnlijk heeft hij al contact gehad met je vader. Het zijn immers broers.”
Fingolfin antwoordde niet, maar knikte ten teken dat hij Lessin gehoord had. Maar de bezorgde uitdrukking en het bleke gezicht bleven.

”Daar ligt de athrad .”wees Meagel. Hij keerde zijn paard en knikte naar Itarildė. “Vanaf hier laten wij u weer alleen, hiril . Uw thuiskomst zal niet groot gevierd worden, niettemin spreek ik voor allen als ik zeg dat wij blij zijn onze prinses weer veilig thuis te hebben!”
Itarildė knikte dankbaar voor de liefkozende woorden van de compagnieleider. Haar gezicht stond echter bezorgd. “Ik ben blij op dit uur teruggekeerd te zijn, mijn beste, maar ik vrees dat ik niet lang thuis zal blijven.”sprak zij en zij keerde Mahtan en galoppeerde de athrad over. Water spatte alle kanten op maar het deerde Itarildė niet. Ze wilde naar huis en haar vader spreken.
__________________
**to me, the only succes, the only greatness, is immortality**

Laatst gewijzigd op 16-05-2005 om 19:05.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 20-05-2005, 17:54
June bug
June bug is offline
Citaat:
Dattitude schreef op 16-05-2005 @ 19:01 :
Dit betekend dat Mazu als enige over gebleven is in de burcht van Ophra.
betekenT

en ik denk dat overgebleven aan elkaar moet.

Citaat:
Dattitude schreef op 16-05-2005 @ 19:01 :
“Ik ben blij op dit uur teruggekeerd te zijn, mijn beste, maar ik vrees dat ik niet lang thuis zal blijven.”sprak zij en zij keerde Mahtan en galoppeerde de athrad over.
tussen blijven." en sprak moet een spatie..

en ik vind het belachelijk dat niemand verder nog commentaar gegeven heeft, UP huppakee!
__________________
Shake your body like the dance//
Met citaat reageren
Oud 21-05-2005, 10:27
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Ik hou niet zo heel erg van dit soort fantasy-verhalen. Ja, of toch wel, maar dan moet ik er echt in de juiste stemming voor zijn.

Maar goed, ik heb je inleiding of hoe je het ook wilt noemen, dat schuingedrukte stuk gelezen en dat vind ik wel echt heel mooi! Het leest zo fijn en is heel herkenbaar

Citaat:
Die zin heeft spookt al zo lang door mijn hoofd.
Die zin klopt niet

Citaat:
Naarmate ik ouder word, merk ik dat deze momenten van fantasie afnemen en dat ik mij meer en meer richt op de maatschappij waarin ik leef.
Ik heb de rest even half doorgelezen, en dit gaat echt een heel lang verhaal worden, toch? Zo niet, dan moet je het denk ik wat sneller vertellen, iets minder op de details ingaan
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 22-05-2005, 16:55
Dattitude
Dattitude is offline
ik vind het belangrijk om bij dit soort verhalen zeer gedetailleerd te vertellen, naar mijn mening is dat goed voor de sfeer van het verhaal en aangezien ik het op Tolkien gebaseerd heb, neem ik ook delen van zijn schrijfstijl over ... waaronder dus het zeer gedetaillered beschrijven van wat er allemaal omheen gebeurt. Zie het als een soort eerbetoon!
__________________
**to me, the only succes, the only greatness, is immortality**
Met citaat reageren
Oud 22-05-2005, 22:23
Verwijderd
De Burcht van Oprah?
Met citaat reageren
Oud 22-05-2005, 23:45
Zut Alors!
Avatar van Zut Alors!
Zut Alors! is offline
Citaat:
MetalliCat schreef op 22-05-2005 @ 22:23 :
De Burcht van Oprah?
Ach ja, dat mens heeft alles

topic: Die titel komt al over als fanfiction, op de een of andere manier weerhoudt het mij er nog steeds van het echt te gaan lezen. Daarnaast maak ik uit de paar losse zinnen op dat het allemaal even te deftig is. Tja, elven spreken vast wel deftig maar het leest niet lekker weg. Daarnaast vind ik je witregels (of geelregels) niet echt strategisch gekozen, soms gewoon een nutteloze onderbreking.

Maargoed, je voorwoord is wel stoer, en misschien ga ik het toch nog wel eens goed lezen.
__________________
Recht voor je raapje!
Met citaat reageren
Oud 23-05-2005, 12:25
Eye of Sauron
Avatar van Eye of Sauron
Eye of Sauron is offline
Ik vindt het een leuk verhaal.
Hetr stoort mij echter een beetje dat er letterlijke Tolkien-namen in zitten. (Fingolfin, Elrohir enz.)
Als ik het had geschreven had ik klanken verwisseld, zodat je iets als Ellandir krijgt ofzo.
Nou, het is in ieder geval beter als een elf die Suzanne heet.
__________________
In war there is only one favorable moment. The greatest talent is to know it. - Napoleon Bonaparte
Met citaat reageren
Oud 23-05-2005, 13:53
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:
Dattitude schreef op 22-05-2005 @ 16:55 :
ik vind het belangrijk om bij dit soort verhalen zeer gedetailleerd te vertellen, naar mijn mening is dat goed voor de sfeer van het verhaal en aangezien ik het op Tolkien gebaseerd heb, neem ik ook delen van zijn schrijfstijl over ... waaronder dus het zeer gedetaillered beschrijven van wat er allemaal omheen gebeurt. Zie het als een soort eerbetoon!
Ik heb een vreselijke hekel aan de schrijfstijl van Tolkien
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 24-05-2005, 10:39
Dattitude
Dattitude is offline
nou ... wat betreft die letterlijke namen van uit LOTR ... het zijn vertalingen van Nederlandse namen naar het Sindarijns ... het is niet zo dat ik deze letterlijk van Tolkien overgenomen heb. Maar mss heb je gelijk en kan ik ze beter veranderen!
En wat betreft Oprah .... je leest het verkeerd: er staat Ophra .. maar omdat de puntjes op de O niet overkomen lees je dus Ophra ipv Uphra ... spreek uit als: Ufra ... vraag me niet waar het vandaan komt .. het kwam zomaar ineens bij me opborrelen en nee, ik had toen niet die talkshow op staan
__________________
**to me, the only succes, the only greatness, is immortality**

Laatst gewijzigd op 24-05-2005 om 11:28.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 11:35.