[Verhaaltjes rond een beginzin]

[Roosje]

Shining_fury en ik gingen samen een verhaaltje schrijven. Eigenlijk allebei apart, maar met dezelfde eerste zin (zij heeft die eerste zin bedacht) en we zouden ze hier op zetten. Ik zal eerst die van shining_fury doen, en ik moest dit erbij zeggen: ze schrijft niet zoveel en is er niet tevreden over. Maar goed, ik weet niet of het verhaaltje een titel heeft, als dat zo is: ik zal het zo snel mogelijk aanpassen.

Van shining_fury.
Ingespannen tuurde ze door haar verrekijker. Langzaam cirkelde het kleine stipje in de verte naar beneden. Ze verschoof haar gewicht en schoof een steentje onder haar vandaan. Daarna pakte ze haar camera met telelens en ze zocht de havik weer op. Klik. Die stond erop! De majestueuze vogel begon zijn duikvlucht. Klik. Hij spreidde zijn vleugels uit en schoot nu met een vliegende vaart op de grond af. Klik. Zijn dodelijke klauwen grepen een konijn en de vogel schoot weer omhoog. Linda maakte nog een paar foto´s en borg toen haar camera op. Na wat warme chocolademelk ingeschonken te hebben, ging ze met haar mok in de hand tegen een boomstronk zitten. Ze leek wel gek dat ze hier zat op een dag als deze. Al haar vriendinnen waren in de stad aan het winkelen. Winkelen. Alleen al bij het horen van het woord gingen haar nekharen overeind staan. Zij ging alleen winkelen als ze door haar moeder naar de stad gesleept werd om nieuwe kleren te kopen. Linda snoof. Nieuwe kleren. Mode zeker. Niet voor haar. Ze droeg al jaren haar goede oude spijkerbroek. Die had ze van haar moeder gekregen. Des te beter, die nieuwe dingen schuurden. Ze zette haar kopje weg en draaide zich op haar buik. Over een veel betreden paadje liepen mieren. Steeds hetzelfde pad. Ze overwoog er een foto van te maken, maar ze bedacht zich, daar was ze nu even te lui voor.

Van mij, Roosieh.
Verrekijker
Ingespannen tuurde ze door haar verrekijker. Ze keek uit over een groen-gelig landschap, dat een troosteloze indruk gaf. Zelf was ze allesbehalve troosteloos, voor het eerst sinds tijden voelde ze zich weer een beetje gelukkig. Waarom wist ze niet, er was niets veranderd in haar leven. Een tijdje voelde ze zich niet lekker, had ze geen zin om op te staan, was er niets leuks in haar leven. Pas een halve week geleden, toen de wekker afging, voelde ze zich ineens weer “normaal” worden. Het leek of haar leven weer zin had, ze wilde weer opstaan. Op school merkten ze het meteen, er was niemand die het niet door had. Zelfs alle leraren zeiden het haar, dat het leek alsof ze wakker was geworden. Haar ogen straalden weer, haar gang was veerkrachtig en ze praatte veel. In haar oude tijd, zoals ze het vanzelf ging noemen, was ze stil geweest, en onopvallend. Nu, in haar nieuwe tijd, leek het of ze weer leefde.
In het landschap dat voor haar lag, leefde niet veel. Ze wist dat ze niet in de vallei mocht komen, het was broedterrein voor de vogels – maar nu had ze zin om tegen al die regels in te gaan. Ze legde haar verrekijker op het muurtje voor zich en klom er overheen. Voorzichtig liep ze naar beneden, haar voeten stevig in de aarde plantend. Toen ze beneden in de vallei aankwam, keek ze om zich heen. Ze voelde zich heel klein, hier midden in de natuur. Om haar heen was het bergachtige landschap van het eiland, veel hoger dan zij was en veel groter dan ze vermoedde. Zachtjes liet ze zich op haar rug vallen. De lucht boven haar was rozig, de zon zakte weg achter de heuvels. Boven haar hoofd zag ze al een paar gouden, glinsterende sterren. Ze sloot haar ogen en voelde alle spanning uit haar lichaam wegvloeien. Als ze goed luisterde, hoorde ze de wind zachtjes door de bomen suizen. Het liefst wilde ze hier de hele nacht blijven liggen, maar ze wist dat dat geen goed idee zou zijn. Ze draaide zich op haar buik en leunde op haar ellebogen. Even wachtte ze, alsof ze energie verzamelde, en daarna sprong ze op. Met forse stappen liep ze terug naar het muurtje, de vallei uit. Ze pakte haar verrekijker, hing die aan haar fiets en reed terug naar huis.

Dat waren ze. Kom maar op, zoals altijd.

Beide maar weinig boeiende stukjes, zonder echte spanning, verhaallijn, boodschap, emoties of gedachtegoed. Maar, leuk om te lezen, voor zover ik met mijn onwakkere hoofd zie, correct in opbouw en foutvrij. Maar ik garandeer niets.

Zal ik er ook één schrijven?

[Roosje]

Ja, doe maar.

[Vogelvrij]

Echt zo'n Roosieh stukje, vind ik (voor hoever ik dat kan beoordelen, zoveel heb ik nu ook weer niet van je gelezen..) Ik vind ze allebei best leuk, al heeft Grim wel gelijk dat er niet echt een verhaallijn en spanning in zit.
Verder vind ik het wel een leuk idee, elk een verhaal schrijven met eenzelfde beginzin

Creatie.

Ingespannen tuurde ze door haar verrekijker. Door de duisternis was niets te zien, in de verte waren de lichtjes al gedoofd. Ze zouden komen, ze wist het. Haar bescherming, haar redders in nood. De personen die zich vol van liefde van een klif af zouden storten, blind van verlangen in het zand bijten om vervolgens suiker te proeven. Het misselijke, ziekelijke soort mensen, die nu, in deze kille tijd, nog geloven dat liefde zal overwinnen. Het meisje keek en bleef kijken. Ze wachtte op het verlossende geluid van piepende remmen, droog klikkend geluid van versnellingen, haar cavalerie zou arriveren. Hoe was ze hier gekomen, waarom zou ze hier zijn? Waarom bleef ze hier, wachtte ze op anderen voordat ze haar weg naar huis zou vervolgen?
Het was een luxeprobleem, háár luxeprobleem. Ze verwaardigde haarzelf niet om alleen naar huis te rijden, neen, ze bleef wachten op vrienden, die bedelend om aandacht naast haar zouden rijden, haar overladend met verderfelijk lege woorden, loze beloftes en een verkapt verlangen naar seks.
Ze bevond zich bijna op de top van een der heuvels in het glooiende landschap, met enkele kilometers onder haar het dorpje. Zenuwachtig belde ze, gebaarde woest in de lucht. Wie zou haar zien? Nu, meteen, hierkomen! Ze vloekte, schreeuwde en gilde. De antwoorden leken het meest op een timide gekef, een zoetsappig gebaar om de lieve vrede te bewaren. De Schepper zou op haar neerkijken en concluderen dat de mensheid een mislukking was. Hij heeft gelijk. Maar Hij weet ook dat sommigen het beste ervan proberen te maken. De dwazen.
Vanuit de duisternis keek ik toe, als een donkere mantel om me heengeslagen. Enkel mijn ogen waren zichtbaar, brandend. Het zou misschien wel licht geven, maar ik zag mijzelf niet zoals de anderen mij niet zagen. Ik ademde zo zacht mogelijk, diep en lang. Mijn hart klopte rustig, langzaam vergeleken met de huidige mens. De minuten kropen voorbij, haar hartslag ging sneller. Was ik echt van de Oude Tijd? Nee, ik was ook nieuw, ik was ook een mens van de tegenwoordige tijd. Ik was enkel anders.
Ik was.
Een van de koude avonden terug zag ik een licht vol antwoorden. Ik zag het, voelde het en de straling smaakte bitter. Ook ik was een mens. De mens zou weldra uitsterven en niets zou overblijven. Ik was verdoemd, net als zij. Maar tot die tijd zou ik er het beste van maken, ik zou me distantiëren van de anderen. De mantel viel van me af, uit de duisternis trad ik. Ik stapte in het licht en wilde naar de duisternis schreeuwen, maar behoedzaamheid was cruciaal nu.
Nu! Meteen! Hierkomen!
In de verte bewogen wat lichtjes, snel kwamen ze dichterbij. Het geluid van klikkende versnellingen, piepende remmen en warme adem. Maar het doel was hun ontnomen, vertwijfeld bleven ze staan. Ik voelde de schrikreactie door hun zenuwen razen. Eén voor één gingen ze onderuit, het bloed vloeide rijkelijk. Ík keek toe vanuit de duisternis, terwijl mijn Schepper ingreep. De hemel kleurde rood en de tijd draaide terug, eeuwen per seconde.
Vreemd genoeg bleef ik gespaard, de littekens aan mijn polsen kregen een wond, een oorzaak en een reden. Het kruis was verrot, verbrand, vergaan tot stof. Maar ik was onsterfelijk en ik was mijn Schepper. Er was niets meer, alles begon opnieuw.

------------------------------------------------------------

U2 - Beautiful Day

[shining_fury]

Oooh Gaat het over een vampier? Of een weerwolf? Dat van mij steekt hier magertjes bij af. Ik ga ook horror schrijven
Ga zo door, griezelen willen we!

EDIT: ik heb een foutje gevonden(denk ik) Mijn aleereerste gevonden foutje
Retteteeteeeet, Hier komt die:
in:

Haar bescherming, haar redders in nood.

moet bescherming niet beschermers zijn?

shining_fury schreef op 09-03-2005 @ 18:34 :
Oooh Gaat het over een vampier? Of een weerwolf? Dat van mij steekt hier magertjes bij af. Ik ga ook horror schrijven
Ga zo door, griezelen willen we!

EDIT: ik heb een foutje gevonden(denk ik) Mijn aleereerste gevonden foutje
Retteteeteeeet, Hier komt die:
in:
moet bescherming niet beschermers zijn?

Nee, dat hoeft niet.

En nee, het is geen vampier, ook geen weerwolf. Het is Jezus, dat staat er toch.

edit: En indirect ook God, door de drie-eenheid...

Hmmm.



edit twee: Mijn aleereerste gevonden foutje.
Ik vind hier mijn 30000e gevonden foutje. Allereerste, my dear

[Roosje]

Grim schreef op 09-03-2005 @ 17:01 :
(...)
De personen die zich vol van liefde van een klif af zouden storten, blind van verlangen in het zand bijten om vervolgens suiker te proeven.
(...)

Moet het tweede gedeelte van de zin (dat na de komma) niet ook in de toekomende tijd? Ik vind het zo een beetje vaag, maar misschien lees ik het verkeerd. En laatst schreef je ook al over een engel, nu over Jezus. Maar goed, ik vind hem mooi.

En Mirmirmir (ok, shining_fury): Jij kan heel goed horroverhalen vertellen, dat heb ik wel meegekregen.

En @ Vogelvrij: Ik vond het ook een typisch Roosieh-verhaaltje.

[shining_fury]

Grim schreef op 09-03-2005 @ 18:48 :
Nee, dat hoeft niet.

En nee, het is geen vampier, ook geen weerwolf. Het is Jezus, dat staat er toch.

edit: En indirect ook God, door de drie-eenheid...

Hmmm.



edit twee: Mijn aleereerste gevonden foutje.
Ik vind hier mijn 30000e gevonden foutje. Allereerste, my dear

eum... Hehehe
sorry, nu zie ik het. Toch een gaaf verhaal, ik vind het zelfs nog een beetje horror, ook al gaat het over god en jezus enzo.

Roosieh schreef op 09-03-2005 @ 19:46 :
Moet het tweede gedeelte van de zin (dat na de komma) niet ook in de toekomende tijd?

Het is een gedachtegang, als dit dan dat.

Dus, ik mag dat

Vogelvrij, wil jij er ook één maken?

[shining_fury]

Jaa, goed idee. Laat iedereen naar het topic komen en ook een verhaaltje met deze zin maken

We kunnen wel een nieuwe maken.

[Vogelvrij]

Grim schreef op 10-03-2005 @ 15:43 :
Vogelvrij, wil jij er ook één maken?

Zat ik ook even aan te denken, maar toen was ik nog bezig met mijn andere verhaal Maar dat is nu af, dus misschien.. Als ik een keertje zin heb... Ik beloof niets!

Vogelvrij schreef op 10-03-2005 @ 16:49 :
Zat ik ook even aan te denken, maar toen was ik nog bezig met mijn andere verhaal Maar dat is nu af, dus misschien.. Als ik een keertje zin heb... Ik beloof niets!

Ik denk erover om een topic te maken met deze regels, als het speltopic dicht is.

[Vogelvrij]

Grim schreef op 10-03-2005 @ 16:57 :
Ik denk erover om een topic te maken met deze regels, als het speltopic dicht is.

Goed idee Tegen die tijd ben ik vast ook klaar met mijn verhaal uittikken en dan doe ik zeker mee. En misschien ga ik ook nog wel weer met het speltopic meedoen als er een leuke titel is en ik inspiratie heb en zo

[I C U]

Goed idee! I'm in!

[shining_fury]

Ik doe mee! En wordt dat dan net zo iets als het speltopic, maar dat je dan steeds de eerste regel van het volgende verhaal geeft?

[Changshan]

Het is misschien ook leuk om bijvoorbeeld een dag lang dezelfde beginregel aan te houden, zodat je kan zien wat anderen bedenken bij die zin.

[Vogelvrij]

Wat bedoel je?

Ik dacht gewoon vijf verhalen per zin of zo?
Mja, over de precieze vorm van het topic moeten we misschien nog even discussieren

[Roosje]

Ik ben voor. En dan inderdaad dat je een tijdje dezelfde beginzin aanhoudt, dan kan je zien wat anderen er van maken. Altijd leuk om te zien hoe verhaaltjes kunnen verschillen, terwijl ze op hetzelfde zijn bedacht (ok, zin klopt niet).

@ shining_fury: Gaan we op school ook doen, toch? Sorry dat we het vandaag niet deden. Morgen tijdens PW Engels kan wel.

[shining_fury]

Nee, dan moet ik PW engels maken
En dat idee van vogelvrij lijkt me wel wat, vijf verhalen per zin. En de eerste mag de volgende zin bepalen(of de laatste)

Dat een zin per dag lijkt me wel wat makkelijker te verwezelijken. En dan kunnen we de hele dag over de nieuwe regel discusseren.

[Roosje]

He, zo boeiend is dat proefwerk toch niet?
Ik ben voor een hele dag met eenzelfde beginzin, alleen is het dan wel moeilijk om te bepalen wie de nieuwe beginzin mag bedenken. Ws is het dan het beste om dat door de eerste te laten doen. Dus stel:
Beginzin is "Ingespannen tuurde ze door haar verrekijker." (hoe origineel!)
Op dag 1 schrijven x aantal mensen een verhaaltje met deze beginzin. De eerste van deze x verzint ook alvast een nieuwe beginzin.
Op dag 2 schrijven x aantal mensen een verhaaltje met de nieuwe beginzin en de eerste verzint weer alvast een nieuwe titel, voor de volgende dag (zeg maar).

Zo?

Of juist per vijf, dat de vijfde dan de nieuwe beginzin bedenkt. Misschien is dat nog wel makkelijker.

Persoonlijk dacht ik aan een topic waar
- enkel commentaar als je zelf een verhaaltje hebt geschreven
(eventueel enkel commentaar op een verhaal met beginzin X als je zelf ook een verhaal hebt geschreven met beginzin X, al zal dat zeker minder mensen trekken.)
- Beginzin X per tien verhalen, daarna wordt het Y.

Met een beetje planning kom je dan aan 2 beginzinnen per pagina.

En inderdaad, de laatste persoon bedenkt de volgende beginzin, maar de beginzin moet wel redelijk 'toegankelijk' zijn. Je moet niet naar één kant gedreven worden, omdat het vooral de bedoeling is dat er zoveel mogelijk verschillende soorten verhalen komen uit één beginzin. Het mag in alle soorten genres zijn, zolang het nog leesbaar is. Begrijpen hoeven we het niet

[Zut Alors!]

Ingespannen tuurde ze door haar verrekijker. "Daar." wees hij nog een keer, toen hij zag dat ze het niet kon vinden, maar hoe ze haar best ook deed, ze zag niet wat hij bedoelde. Ze wilde hem niet teleurstellen.
Wat ze in hem zag wist ze eigenlijk zelf niet eens. Hij was slungelig. Echt typisch het type waar ze niet op zou vallen. Maar de manier waarop hij zijn dingen deed, zo gepassioneerd!
"Oh!" slaakte ze opeens, "Ik zie het! Wauw, dat is.."
Hij trok de verrekijker van haar ogen en keek haar diep aan.
"Je ziet het nieteens, dat zie ik zo."
Hij keek haar zó indringend aan. Zoals alleen hij dat kon. Ineens werd ze opgenomen in zijn diepblauwe kijkers. Op slag werd ze erdoor monddood gemaakt. Ze voelde hoe een geweldig rooie blos op haar wangen verscheen. Tevergeefs probeerde ze nog naar hem te glimlachen, maar het werd slechts een schaapachtig lachje.
Ze zag dat ze hem teleurstelde. Heel even, in zijn ogen. Toen stond hij op, en zonder ook maar wat te zeggen liep hij weg.
'Wat een ramp!' schoot er door haar hoofd. Het glimlachen bezorgde haar gewoon kramp in de wangen. De blos schoot nu door in haar hele gezicht. Snel sprong ze op en rende ze de jongen achterna. Hij liep stug voor haar uit, door het zand.

Toen ze de afstand tussen hun tweeën overbrugd had, liet ze voorzichtig haar hand in de zijne glijden. Hij was wat stug, maar ze voelde hem in de hare versoepelen. Schuchter wierp ze even een blik naar zijn gezicht. Hij glimlachte weer, de schat.



Raakt het? Of is het te vaag?
Ik ben in ieder geval wel een voorstander van het idee.

[shining_fury]

Een beetje vaag, maar erg leuk om te lezen.

Heel erg lief.

Aanmerkingen:
'typisch het type' => klinkt mooi =D
"OH!" slaakte ze opeens => Had het zelf niet met twee hoofdletters gedaan.
Opslag => Splitsbaar.

Best een uitdaging om een boeien verhaal te maken.. als de eerste zin over een verrekijker gaat

Kristaco schreef op 11-03-2005 @ 18:22 :
Best een uitdaging om een boeien verhaal te maken.. als de eerste zin over een verrekijker gaat

[Roosje]

Kristaco schreef op 11-03-2005 @ 18:22 :
Best een uitdaging om een boeien verhaal te maken.. als de eerste zin over een verrekijker gaat

Ik had een andere bedacht, maar die vond shining_fury te triest.

[Choking Duck]

Goed, als ik alles goed heb gelezen zijn er nog niet echt regels dus ik probeer ook wat....


Ingespannen tuurde ze door haar verrekijker. De zon stond hoog, de uitgestrekte vlakte liep eindeloos door.
Ze moest het sein zien. Als hij het sein niet zou geven zouden ze niet over kunnen steken vandaag.
Waaruit ze op kon maken dat hij waarschijnlijk het overleg niet gewonnen had.
Vermoeid legde ze haar verrekijker neer.
''Hoe denk je dat het ervoor staat ?''Vroeg Amanda haar.
''Ik zou het bij god niet weten, voor het zelfde geld vermoord Onno hem, hij is tenslotte degene die ons nodig heeft en hij heeft hier genoeg mensen zitten om ons te vinden,'' verzuchtte Hellen.
Ze wierp een blik op het busje wat ze tijdelijk in de struiken hadden gezet. Ze hielden zich schuil aan de rand van de vlakte.
De anderen waren in het busje gaan zitten omdat het daar koeler was. Om de beurt hielden ze de post in de gaten om te kijken of er geseind werd.
Het wachten leek eeuwig te duren, de zon vervolgde haar weg en kleurde oranje.
Hoe verder de zon zakte, hoe groter de onzekerheid werd.
Onno zou hem niet vermoorden, onmogelijk. Rob was degene die had verraden. En ze wisten allemaal door de tijd in de kelder dat Onno genadeloos was, het was iemand die ervan kon genieten om een ander te laten lijden, tenzij er oogcontact was.
''Nog steeds niks,'' zei mila. ''Moeten we niet eens gaan denken aan een veilig heenkomen zoeken ?''
''Jaja,'' antwoordde Hellen afwerend, '' als hij wil kan hij ons zo pakken volgens mij, je weet hoe snel er mensen achter ons aankwamen toen we uit de kelder ontsnapten.''
Rustig sjokte iedereen terug naar het busje, Hellen klom achter het stuur en startte.
Niemand zei iets, allemaal wisten ze dat het mislukt was.
Rob was dood of een verrader. Had hij ze uit de handen van Onno gehouden of was het een list om ze op de goeie plek te krijgen?
Zwijgend draaide ze het zandpad op, het bos weer in. Zwoele lucht waaide door het busje, door de kapotgeschoten ramen.
Schoten die voor hen bedoeld waren.
Het was nu niet belangrijk, ze moest een veilig heenkomen zien te vinden voor hun allemaal.
Misschien zou de vlucht wel nooit eindigen, dacht ze zuchtend bij zichzelf.

Roosieh schreef op 11-03-2005 @ 22:38 :
Ik had een andere bedacht, maar die vond shining_fury te triest.

Welke dan?

[Roosje]

Die komt nog wel ergens tevoorschijn.

Roosieh schreef op 12-03-2005 @ 17:32 :
Die komt nog wel ergens tevoorschijn.

Daar laten we spel 2 mee beginnen?

Grim schreef op 13-03-2005 @ 08:49 :
Daar laten we spel 2 mee beginnen?

Okeej, bij de volgende zin doe ik mee

[Zut Alors!]

Grim schreef op 13-03-2005 @ 08:49 :
Daar laten we spel 2 mee beginnen?

We kunnen niet gewoon in deze verder? (natuurlijk wel even netjes wachten tot die ander vol is..?)

[Roosje]

Zut Alors! schreef op 13-03-2005 @ 16:56 :
We kunnen niet gewoon in deze verder? (natuurlijk wel even netjes wachten tot die ander vol is..?)

Dat was ook mijn idee. Zodra de andere vol is, plaats ik wel eem' mijn beginzin. En ja, shining_fury, ik vind dat je dan verplicht bent om ook een verhaaltje te schrijven met die zin.

Zut Alors! schreef op 13-03-2005 @ 16:56 :
We kunnen niet gewoon in deze verder? (natuurlijk wel even netjes wachten tot die ander vol is..?)

Kan ook
Maar ik doe graag aan Letteren Topicvervuiling

[shining_fury]

ok roosieh
MAar hoe bedoelen julluie "vol"?
Kan een topic vol zijn?

Aan de 500 posts sluit een topic.

[Roosje]

Dus hoe minder we hier posten, hoe meer verhaaltjes er straks geschreven kunnen worden. Dan gaan we vast het Speltopic onderspammen.

We maken gewoon een Spel deel II aan

[Roosje]

Ach ja, dan hebben we hier nu het Letterenspamtopic. Leuk als je op school zit. Ik zit op school.

Als we hier spammen, flikkert I-e-k-e em dicht.

of wellicht 7143-HUL.

Voor de naamzoekers...

Grim schreef op 14-03-2005 @ 14:07 :
Als we hier spammen, flikkert I-e-k-e em dicht.

of wellicht 7143-HUL.

Voor de naamzoekers...

waarom zou je namen gaan encrypten zodat mensen die op naam zoeken ze niet meer vinden?

MetalliCat schreef op 14-03-2005 @ 14:26 :
waarom zou je namen gaan encrypten zodat mensen die op naam zoeken ze niet meer vinden?

Anders weten ze mijn plannen. Want ik geloof dat ze op naam zoeken, dat doen ze werkelijk!

Grim schreef op 14-03-2005 @ 14:31 :
Anders weten ze mijn plannen. Want ik geloof dat ze op naam zoeken, dat doen ze werkelijk!

Ik weet dat men dat doet, maar waarom dat dwarsbomen?

Ah, uit angst voor de FB's die op hun eigen naam zoeken en dan dit topic vinden.

Heb hem al

[Roosje]

.

[I-e-k-e]Niet zo spammen.[/I-e-k-e]

Speciaal voor Grim de naam gecryptoniseerd, ofzo.