kzie het hier niet meer zitten wi

[LA BLADIRA]

hey allemaal,
ik heb een nog al groot probleem, ik kom zot van de hele situatie thuis. Het is nu al meer dan een jaar zo dat het thuis een echt hel is geworden, m'n ouders vinden me een slecht kind en er is constant ruzie. Dit is allemaal begonnen omdat ik vorig jaar (ik was toen 16!!!!) wou beginnen uitgaan, maar m'n ouders hier totaal niet mee akkoord waren, en dit leide tot enorme ruzies... Ik mocht het niet, maar ik vond het onredelijk en ging toch, wat de zaak niet verbeterde, maar het is toch normaal??? of ben ik dan echt zo'n slecht mens als ik zonder de toestemming van hun toch uitging? Dan kwam er nog een groot drama (volgens hun) ik leerde een jongen kennen en we begonnen iets, ik zag hem echt doodgraag, maar wist wat de reactie ging zijn als ze het te weten gingen komen, en ja op een bepaald moment zijn ze het natuurlijk te weten gekomen. Ik mocht hem totaal niet meer zien ik werd opgesloten,gsm weg, verbod om op msn te zitten en nie meer buiten komen. Maar ik zag hem echt graag dus liep ik weg enzo. Die jongen zag na een tijdje de relatie niet meer zitten en ik ook niet meer, het werd gewoon te vermoeiden er moesten altijd drama's gebeuren voor ik hem kon zien. M'n ouders waren dolgelukkig dat het uit was, maar ik mocht nog altijd niet weg dat was m'n straf omdat ik zo'n hoer ben volgens hun. Dat maakte het natuurlijk niet beter, ik mocht zelfs m'n beste vriendin niet meer zien, gewoon niemand meer. Maar ik nam dit niet en ging toch naar m'n vriendin gaan praten anders ging ik helemaal kapot gaan als ik niet meer met haar kon praten. Als ze dan zagen dat ik toch weg ging sloegen ze en schopten ze, vooral m'n ma. En al de scheldpartijen, ik ben het zo beu om iedere dag uitgemaakt te worden voor hoer, en slecht mens, ik ga er kapot van omdat ik toch van mezelf vind dat ik niet iets zoo fout heb gedaan... Het stopt maar niet, gisteren ben ik weer weg gelopen, ik was kapot, ze willen me alles afpakken wat me nog recht houd heb ik de indruk. Ik heb al eens geprobeerd er een einde aan te maken, ik heb toch pillen geslikt maar dat was niet genoeg. Ze waren toch voor een tijdje vriendelijk maar dat is al weer helemaal gedaan, gisteren wilde ik weer dood, maar had het lef niet denk'k, als ik naar het school rijdt hoop ik zo dat er eens iet gebeurd een ongeluk ofzo dat het allemaal gedaan is... of als ik ga gaan slapen dat ik gewoon niet meer wakker kom, maar het gebeurd niet. Ik wil hier weg uit huis of ik ga kapot, maar ik weet niet wat gedaan, ik ben nu 17...

La BLADIRA

[Quiana]

Zoek hulp. Is het niet voor je thuissituatie, dan is het wel
voor jezelf. (bijv het pillen slikken enz)

Ga naar je mentor, de vertrouwenspersoon op school,
je huisarts, enz. Er zijn ontzettend veel instanties die
je verder kunnen helpen, of je iig kunnen ondersteunen ed.

Heb je wel geprobeert met ze te praten ed, een beetje te 'onderhandelen'? Want als ik het zo lees, zijn je ouders wel heel snel met verbieden ed, maar jij ook een beetje met het overtreden ervan. (logisch wel, maar door te 'onderhandelen' ed op momenten dat er geen ruzie is, kan je ook een hoop bereiken, zónder allerlei rotte gevolgen)
Dit is gewoon een vraag, hoor, was me niet heel duidelijk nl.

Sterkte iig.

[LA BLADIRA]

Quiana schreef op 11-10-2003 @ 12:14:
Zoek hulp. Is het niet voor je thuissituatie, dan is het wel
voor jezelf. (bijv het pillen slikken enz)

Ga naar je mentor, de vertrouwenspersoon op school,
je huisarts, enz. Er zijn ontzettend veel instanties die
je verder kunnen helpen, of je iig kunnen ondersteunen ed.

Heb je wel geprobeert met ze te praten ed, een beetje te 'onderhandelen'? Want als ik het zo lees, zijn je ouders wel heel snel met verbieden ed, maar jij ook een beetje met het overtreden ervan. (logisch wel, maar door te 'onderhandelen' ed op momenten dat er geen ruzie is, kan je ook een hoop bereiken, zónder allerlei rotte gevolgen)
Dit is gewoon een vraag, hoor, was me niet heel duidelijk nl.

Sterkte iig.

Hey, ja ik heb echt geprobeerd te onderhandelen, maar dat lukt alleen maar als zij ook ergens willen toegeven of veranderen maar dat willen ze niet , ze hebben alle gelijk volgens hun. En ik weet dat door mij weglopen de zaak niet echt verbeterd is, maar soms had ik gewoon echt het gevoel van ik MOET hier weg gewoon, of het nu mag of niet. Ik weet dat ik misschien eens met iemand zou moeten gaan praten maar ik ben daar bang voor... Als m'n ouders dat te horen krijgen, dan slaan ze helemaal door vrees'k, daar ben'k echt bang voor...

[zus]

LA BLADIRA schreef op 11-10-2003 @ 12:34:
Hey, ja ik heb echt geprobeerd te onderhandelen, maar dat lukt alleen maar als zij ook ergens willen toegeven of veranderen maar dat willen ze niet , ze hebben alle gelijk volgens hun. En ik weet dat door mij weglopen de zaak niet echt verbeterd is, maar soms had ik gewoon echt het gevoel van ik MOET hier weg gewoon, of het nu mag of niet. Ik weet dat ik misschien eens met iemand zou moeten gaan praten maar ik ben daar bang voor... Als m'n ouders dat te horen krijgen, dan slaan ze helemaal door vrees'k, daar ben'k echt bang voor...

Ast egt moet hoeven je ouders dat niet te weten hoor! Ik heb er ervaring mee, en me ouders weten het nu nog niet!

[vanieta]

ja ik zou zegen je moet je aanpassen aan je ouders en als je dat niet wil, heb jij echt een probleem, je woont bij je ouders thuis daar gelden hun regels ,het zijn jou ouders maar jij ben hun kind, dus hun doen jou behandelen zoals hun! dat willen ,(net als jij nu een puppy gaat kopen bij het dierenasiel ) nee je moet gewoon naar je ouders luisteren en aanjezelf werken, zorgen dat je je eigen ken aanpassen aan je ouders , als je het leuker wil hebben thuis is dat de oplossing, maar jij zit in de pubertijd dus al teveel ken je hier niet van zegen!het is gewoon ken jij je koppige pubergedrag aan de kant zetten en inzien dat je ouders het beste met je voor hebbe, nou kijk maar of je er wat aan heb

[*~vlokje~*]

Praat met een vertrouwenspersoon op school, of met je ouders.
In eerste instantie zullen deze niet je ouders inlichten, echt niet.
Maar wil je dat er iets gebeurd is het noodzakelijk dat je ouders erbij betrokken worden..

@vanieta: schoppen, slaan en opsluiten is niet normaal, dat soort dingen horen ouders niet te doen.

@LA BLADIRA: zoek hulp in je omgeving, familie, huisarts, een instantie, vrienden, iemand op school. Praat er over en zoek samen naar een mogelijke oplossing. Succes en sterkte!