05-12-2005, 12:34
|
|
|
Ik vind dit niet makkelijk zo even te zeggen,
maar ik zal me best doen het zo duidelijk mogelijk te vertellen... ik heb echt het gevoel dat ik een dubbel leven leid, buitenshuis ben ik vrolijk, spontaan, lekker gek en heb ik niet de problemen die ik thuis heb, qua communiceren met mensen. maar thuis, daar kan ik totaal niet mezelf zijn, me ouders, broertje en zusje kunnen NIKS goeds doen in mijn ogen, ik wil nooit met ze praten, als ik met ze praat is dat op een bazige toon en is dat omdat ik hen wil wijzen op hun fouten. ze hoeven maar iets kleins te zeggen of te doen en ik krijg al een hele uitbarsting. voorbeeldje: me moeder komt me kamer binnen om wasgoed neer te leggen, ik schreeuw meteen dat ze me kamer uit moet, voordat ze me kamer uit is, schreeuw ik al DEUUUR DICHT !! ik heb zovaak gezegt tegen mezelf, ok, nu ga je gewoon normaal doen thuis en tot 10 tellen als iemand uit je gezin met je wil praten. maar het lukt me gewoon niet, ik wil ze allemaal op afstand houden. ik voel me ook onveilig thuis, en wil me totaal niet kwetsbaar opstellen. Ik zeg nooit wat liefs of geef een complimentje aan iemand in huis, ik ben altijd de boze zus/dochter met het korte lontje.. het is gewoon zo moeilijk voor mij om tijd te nemen en te luisteren naar wat me ouders/broertje/zusje me willen vertellen, terwijl ik buitenshuis gewoon normaal reageer op verhalen en vragen van andere mensen.. ik heb vaak ook haatgevoelens in huis, terwijl als ik denk dat hun dood zouden gaan, ik tranen in me ogen krijg ! ik houd natuurlijk wel van ze. nu merk ik wel, dat doordat ik thuis zoveel problemen heb, en dat ik me zo gedraag hier in huis, dat dat invloed heeft op me sociale leven buitenshuis. de laatste tijd heb ik het gevoel dat het buitenshuis ook niet meer wil lukken, mezelf zijn word daaar ook al moeilijk. ik ben afstandelijk geworden, vind het moeilijk nieuwe contacten te leggen, een gesprek voeren moet iemand vind ik ook steeds moeilijker, en ik heb veel onzekere gevoelens gekregen.. lijkt me wel begrijpelijk als je je thuis niet kan ontplooien.. maargoed, ik herken dus niks meer van de oude hanna terug (buitenshuis) binnenshuis heb ik al langere tijd dit gedrag.. ik loop nu een tijdje bij een psycholoog maar die is op dit moment vooral bezig met het zoeken naar oorzaken voor mijn gedrag, daarna gaan we zoeken naar oplossingen... maar ik kan zo echt niet langer leven hier in huis, weten jullie wat ik kan doen?? hoe ik toch een normaal gesprek kan voeren met een familielid zonder agressief te reageren?? hoe ik de leuke zus/dochter kan zijn?? kortom, KAN IEMAND MIJ HIERMEE HELPEN??? 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
05-12-2005, 13:17
|
|
|
ik herken het wat je zegt
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
05-12-2005, 13:37
|
|
|
|
oooh echt waar,
heb vaak het gevoel dat ik de enige ben, en dus raar, ik weet wel dat het niet zo is, maarja.. 
|
|
05-12-2005, 13:57
|
|
Verwijderd
|
volgens mij is het de leeftijd
 pubers  Serieus, ik denk dat er veel meer mensen last van hebben in die leeftijd. Je moet gewoon je grenzen leren stellen, wat je wilt en niet wilt en wat je gaat doen, etc. En je ouders en zeer directe omgeving krijgen dat over zich heen. Het is niet fijn, maar het is zeker niet abnormaal denk ik. Ik heb er nog steeds last van, geloof ik.
|
|
05-12-2005, 14:15
|
||
|
Citaat:
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
|
|
05-12-2005, 14:21
|
||
|
|
Citaat:
ik geloof ook zeker dat 'de puberteit' er een rol in speelt, maar ik denk niet dat dit gedrag is ontstaan door 'de puberteit', ik geloof wel dat doordat ik nog in de puberteit zit (?) de manier van reageren word versterkt (een net iets heftigere reactie dus..) dat ik al heel wat heb meegemaakt in me leven, is de oorzaak van deze reactie, dit gedrag. ik heb door al die jaren heen een (eigen) manier gevonden om mezelf te verdedigen en hoorbaar te maken hier in huis, mijn gedachten zijn in me leven zo ontwikkeld dat ik precies weet hoe ik me ik me 'moet redden' hier in huis. ik geloof echt dat mijn gedrag te wijten is aan alles wat ik heb meegemaakt... nu de oplossing nog... 
|
|
|
05-12-2005, 15:30
|
|
Verwijderd
|
Waarom denk je dat je thuis juist niet jezelf bent? Meestal geldt dat je thuis juist wel je zelf kunt zijn, je hoeft de schijn niet op te houden, je ouders geven toch wel om je (of iig je kunt heel ver gaan willen ze dat niet meer doen), terwijl je vrienden bij dergelijke uitbarstingen al snel zullen zeggen "zoek het zelf maar uit" oid, enz. Thuis en ergens anders is zo anders.
Daarnaast dacht ik idd ook 'puberteit'. Heel veel pubers hebben dergelijke uitbarstingen. En dan met name thuis, om bovenstaande redenen. Probeer er eens met je ouders over te praten, op een moment dat je niet al boos bent. Of schrijf ze een brief. Laat weten dat je het niet zo bedoeld, maar dat je niet weet hoe je het moet veranderen (dat je het wel probeert, maar dat het niet lukt). En laat ze weten dat je om ze geeft. Ik denk dat ze het al heel fijn vinden om dat te weten. Laatst gewijzigd op 05-12-2005 om 16:27.
|
|
05-12-2005, 15:38
|
||
|
|
Citaat:
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
|
05-12-2005, 16:24
|
|
|
|
ik herken me een beetje in wat jij zegt. Alleen dan anders. Ik kan thuis ook niet echt mezelf zijn, maar ben dan snel teruggetrokken in mezelf. Dus niks vertellen (dat komt omdat ik weet dat sommige zaken mijn ouders niet interesseren) en veel op mijn kamer zitten. het voordeel dat ik dan weer heb is dat ik niet meer thuis woon en eigenlijk alleen in de weekenden thuis ben. Maar toch heb ik het gevoel dat ik een buitenstaander ben in ons gezin.
Groetjes, Elske
|
|
05-12-2005, 19:31
|
|
|
|
Ocharme je moeder. Je kan toch eens op je tanden bijten en proberen vriendelijk te zijn zonder te roepen dat ze deur uit moet.
|
|
05-12-2005, 20:50
|
|
|
meerderwaardigheids complex lijkt me
__________________
I'm too old for this shit.
|
|
06-12-2005, 08:42
|
|
|
Ik herken het gedeeltelijk.
Op school begin ik nooit te schreeuwen, dat is voor t laatst een paar jaar geleden gebeurd, maar thuis gebeurt dat wel vaker. Je zegt ook dat de psych naar je gedrag kijkt, maar heb je je ook al eens laten controleren op geestelijke stoornissen als autisme? Daar zou het best wel aan kunnen liggen. Je hebt er normaal op school dan ook wel last van, maar er zijn ook uitzonderingen. Zoals ik zelf ook al zewg heb ik op school een veel betere zelfbeheersinf als thuis. Als ik jou was zou ik me eens laten controleren op een geestelijek stoornis. Ik heb dat zelf namelijk ook en ben heel lang gepest en had ook vaak zulke uitbarstingen........dan schold ik ook alles verrot en ging zelfs slaan. Toen we erachter kwamen dat ik asperger had verklaarde dat dus een hoop @elske_e: Dat herken ik precies Laatst gewijzigd op 06-12-2005 om 08:45.
|
|
06-12-2005, 08:43
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
06-12-2005, 12:07
|
||||||
|
|
Citaat:
Leonoor, het eerste stukje wat je typt klopt helemaal, maar bij mij is het toch anders, want ik weet hoe ik vroeger was, en hoe ik buitenshuis kan zijn, mijn manier van communiceren hier in huis is in de loop van de jaren zo ontstaan bij mij.. ik vind het moeilijk goed uit te leggen. je zegt dat het goed is als ik es met mijn ouders zou gaan praten of ze een brief stuur, dat is wat iedereen zegt en mijn psycholoog ook maar ik verwijt me ouders echt super veel, ik ben boos op ze, zij hebben door allerlei problemen die ze samen hadden gezorgd dat ik ook problemen kreeg (met mezelf) en met mijn manier van leven. Ik gun ze een brief niet waarin ik zeg hoeveel ik om hen geef, ik ben nu aan het proberen het te accepteren dat me leven zo is gelopen, hopelijk kan ik hen ooit vergeven, dan zal het voor iedereen een stuk fijner zijn... Citaat:
Elske, thuis ben ik ook heel teruggetrokken en voel me een buitenstaander, heel herkenbaar wat je zegt meis, fijn dat je door de weeks jezelf kan zijn Citaat:
Utopia5, nee dat kan ik niet en ja ik probeer het.. denk je dat ik het leuk vind? bedankt dat je me er nog even op wijst... Citaat:
Mepsteen, ik denk dat als dat het geval was.. het me buitenshuis ook geen hol kon schelen en dat ik iedereen de grond in zou trappen.. doe ik niet, dus dát zal het niet zijn Citaat:
Skoolboy,  door jou verhaal lijkt het net of er een nieuwe wereld open gaat, het is nooit bij me opgekomen dat het een geestelijke stoornis zou kunnen zijn.. mijn oppaskindje is 5 jaar en heeft een lichte vorm van autisme, nu ik erover nadenk, herken ik wel het een en ander in zijn gedrag en kan ik goed met hem omgaan.maargoed, ik weet het niet hoor, ik denk dat het wel verstandig is als ik me daarvoor ga laten onderzoeken. kan ik dat gewoon via de huisarts regelen? bedankt voor je reactie !
|
|||||
|
06-12-2005, 13:02
|
||
|
|
Citaat:
ik heb had dit trouwens ook, is overgegaan bij mij... met pillen enzo, 
|
|
|
06-12-2005, 13:20
|
|
|
|
dat is niet wat skoolboy zei
 wat voor pillen?
|
|
06-12-2005, 13:27
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
06-12-2005, 13:53
|
||
|
|
Citaat:
ot: antidepresiva, dat hielp voor mij, dus ik zeg niet dat dat de remedie is
|
|
| Ads door Google |
|
06-12-2005, 14:02
|
||
|
|
Citaat:
Ik heb r wel ff gesproken, maar t lijkt me geen depressiviteit.....eerder zoiets als autisme zoals ik al zei
|
|
|
06-12-2005, 14:03
|
|
|
|
Ik had dat ook. Ik voelde me gewoon schuldig tegenover mn onschuldige zusje. Ik katte haar altijd af en dat was vaak gewoon niet terecht. Op een gegeven moment is dat over gegaan omdat ik me naar aanleiding van een incident besefte dat ze toch mijn zusje is en ze heel erg belangrijk voor me is.
Ik denk ook dat het je leeftijd is inderdaad... Je moet proberen een knop om te zetten. En dat is niet makkelijk. Probeer er anders een keer met bijvoorbeeld je moeder erover te praten.
|
|
06-12-2005, 14:03
|
|
|
|
owja, nouja ik ga eerst wel naar de dokter om me te laten testen op geestelijke stoornissen, misschien dat als dat niet het geval is, er een medicatie moet worden voorschreven ja..
maar waar had jij dan precies last van, Ranja v. Tanja?
|
|
06-12-2005, 14:04
|
||
|
|
Citaat:
Ow en medicatie vind ik al helemaal een beetje overdreven. Aan zoiets moet je niet direct zomaar beginnen. Zeker niet als je daarvoor niet eerst fatsoenlijke gesprekken hebt gehad met een psycholoog/psychiater. Edit: zie dat je al gesprekken hebt met een psycholoog. Als die het noodzaak zou vinden, zou die je denk ik wel al antidepressivia hebben voorgeschreven. En anders moet je het een keer bij hem informeren of het een optie kan zijn. Laatst gewijzigd op 06-12-2005 om 14:09.
|
|
|
06-12-2005, 14:09
|
|
|
|
Naar de huisarts kan zeker..........maar hoezo vergezocht??
Dat snap ik even niet. Wat veel autisten en AS'ers hebben is dat ze heel goed dingen kunnen doen met jongere kinderen en soms minder met leeftijdgenoten. En er zijn ook veel mensen die helemaal niet weten dat ze een geestelijke stoornis hebben. Dat was volgens mij iets van 10% en dus 600.000.000 mensen op de wereld. Van die personen weten ze het en er zijn er dus ook die het niet weten. Ohja, en veel geestelijke stoornissen zijn nog niet eens zo opvallend...aan mij zien ze het bijvoorbeeld niet echt, de klas van vorig jaar kwam ert pas achter toen ik het vertelde aant eind van t jaar. RDat verklaarde waarom ik zo "raar" deed Laatst gewijzigd op 06-12-2005 om 14:11.
|
|
06-12-2005, 14:09
|
||
|
|
Citaat:
nee het is inderdaad niet makkelijk nee, en tsja met me moeder over praten, daar doe ik precies hetzelfde mee, ik heb geen band met haar en kan totaal niet normaal met haar communiceren nadat ik een uitbarsting heb gehad op me zusje (of iemand anders in het gezin) voel ik me ook vaak schuldig... hopelijk kan ik net als jou, ooit de knop opdraaien..
|
|
|
06-12-2005, 14:13
|
||
|
|
Citaat:
Daarbij is ze toch al in behandeling? Natuurlijk zijn niet alle psychologen even geweldig, maar om nou direct met autisme en antidepressivia aan te komen... Overigens zegt ze zelf al dat haar problemen weer door andere problemen tussen haar ouders komen. Dat bedoel ik.
|
|
| Advertentie |
|
|
|
06-12-2005, 14:15
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
06-12-2005, 14:15
|
||
|
|
Citaat:
En NOSESUCKER, als je het eenmaal beheerst en je zusje zou zoiets doen heb je best kans dat je dan ineens fel reageert.......dat heb ik nu ook, daar kan ik me behoorlijk kwaad over maken als mijn broertje dat doet
|
|
|
06-12-2005, 14:18
|
||
|
|
Citaat:
Kijk eerst een wat ik zeg Ik zeg dat het me eerder autisme lijkt als depressiviteit.....en waarom? Ik herken er alles van, omdat ik precies hetzelfde heb meegemaakt en ik heb dan asperger.Dus voordat je gaat liggen schelden moet je eerst kijken wat iemand post ipv direct iemand af te katten. Als je dat nu had gedaan had die post er niet gestaan
|
|
|
06-12-2005, 14:20
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
06-12-2005, 14:21
|
||
|
|
Citaat:
Ik herken veel dingen die ze zegt gewoon uit mijn eigen ervaring.....vandaar dat ik denk dat het dat misschien, met de nadruk op misschien kan zijn. En met pillen moet je sowieso oppassen.
|
|
|
06-12-2005, 14:26
|
||
|
|
Citaat:
Wat wel zou kunnen is dat die twee dingen samengaan......ik heb wat dingen gehoord van haar en daardoor zou ook die depressiviteit erbij kunnen worden veroorzaakt. Ik ben iig geen psycholoog, dus ik ga niet zeggen doe dit, doe dat
|
|
|
06-12-2005, 14:28
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
06-12-2005, 14:30
|
||
|
|
Citaat:
ongeveer zo ver zit je ernaast
|
|
|
06-12-2005, 14:31
|
||
|
|
Citaat:
het is echt heel moeilijk vast te stellen wát er nou precies met me aan de hand is, ik denk ook inderdaad dat we dat misschien beter kunnen overlaten aan me psycholoog, maar speculeren over wat het nou zou kunnen zijn, kan natuurlijk geen kwaad maar ik heb geen depressie, dat is iets wat ik wel weet.. ik zit wel in een dipje, en dat gaat met zn ups en downs.. maar depressief, dat ben ik niet.
|
|
|
06-12-2005, 14:37
|
|
|
|
ja en jonges, laten we elkaars 'mogelijke oorzaak' of 'mogelijke oplossing' respecteren, en daar rustig op ingaan, geen geflikker ect. want dat is voor niemand leuk..
|
|
06-12-2005, 14:42
|
||
|
|
Citaat:
OT: Ik strooi niet met stoornissen en sla de plank niet mis.... Ik zeg alleen wat ik denk, en wat ik herken, en op basis daarvan zeg ik dat het zou kunnen--->lees kunnen dat zij mss een hele lichte vorm van autisme oid heeft. @Ranja v. Tanja: Je kunt pas zeggen dat ik de plank missla als ik zeg: "Jij hebt autisme"tegen nosesucker. Ik heb iig geen zin om hier ruzie over te gaan maken. Dus vanaf nu nog alleen maar serieuze dingen posten.
|
|
| Ads door Google |
|
06-12-2005, 14:46
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
07-12-2005, 10:36
|
|
|
|
Heb je er nog last van gehad?
|
|
07-12-2005, 11:10
|
|
|
|
ja natuurlijk, ik zou niet weten waardoor het gestopt was....
|
|
07-12-2005, 12:21
|
|
|
|
Dus nog meer uitbarstingen gehad??
|
|
07-12-2005, 12:30
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
07-12-2005, 12:38
|
|
|
|
Ik snap waarom je ze ontloopt, maar in principe is het niet goed.
Misschien dat je ouders dan júist gaan denken dat ze iets fout doen, terwijl zij er miss niets aan kunnen doen.
|
|
07-12-2005, 15:06
|
||
|
Citaat:
|
|
|
07-12-2005, 18:52
|
||
|
|
Citaat:
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Onzin |
De Speld - waarderingstopic Bob the Bear | 204 | 19-12-2015 11:52 | |
| Huiswerkvragen: Exacte vakken |
[ANW] Oeratmosfeer van de aarde.. Help! Jaimy15 | 3 | 06-11-2006 21:02 | |
| Verhalen & Gedichten |
Verhalenwedstrijd: Wrevel Ieke | 0 | 13-02-2004 09:04 | |
| Algemene schoolzaken |
mijn juf is zó gemeen tegen me. HelpMePlease | 36 | 19-12-2002 21:51 | |
| Psychologie |
ALWEER een uitbarsting.........wat kan ik toch doen! HelpMePlease | 12 | 23-09-2002 13:11 | |
| Psychologie |
Is hij geestelijk mishandeld? Brooklynn | 35 | 01-06-2002 18:04 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 17:38.
Adverteren