*Een Pijnlijk bestaan* Met nieuw deel!

[Schrijfstertje]

Een Pijnlijk Bestaan


Natalie slaakt een zucht van opluchting als ze merkt dat haar stiefvader er niet is.
Ze loopt op haar gemak richting woonkamer. Daar aangekomen ploft ze neer in de sofa. Nu ze alleen thuis is, kan ze doen waar ze zin in heeft. Haar moeder is eten gaan halen in de nieuwe supermarkt, terwijl haar zusje Anneleen de dag doorbrengt bij een vriendinnetje. Het kan Natalie niets schelen hoe het gaat met haar vader. Waarom hij haar moeder in de steek heeft gelaten rond de tijd dat Anneleen op de wereld werd gezet, weet ze niet. In ieder geval: ze wil beslist niks meer met hem te maken hebben. Haar besluit stond vast.
Sinds vader niks van zich liet horen, was er veel veranderd.
Anneleen werd een knap kind - zoals Natalie. En hun moeder vond een nieuwe liefde in haar leven: Marco, een macho van vijfendertig. De twee zussen vroegen zich steeds af wat mama in hem zag. Hij is een heel ander type dan hun bloedeigen vader, die is eerder aan de rustige kant en nogal stil.
Blijkbaar was moeder al over de -soort van scheidingtoestand- heen. Ze heeft het gevoel dat ze nu een vrolijke tijd tegemoet gaat. Maar, wat Natalie opvalt, voor haar zusje maakt het niets uit wie haar nieuwe vader is, blijkbaar begrijpt ze het nog niet omdat ze nog erg jong is...
Natalie's ogen vallen dicht na een paar keer geeuwen.

Natalie's dutje wordt verstoord door de deurbel, die weergalmt door het huis.
Natalie schrikt ervan wakker. Kan dat haar stiefvader zijn? Of is het haar moeder, die terug is van het winkelen? Als het haar stiefvader maar niet is! hoopt ze. Bij hem voelt ze zich nóóit op haar gemak! Met loden schoenen loopt ze richting voordeur. Dichter en dichter nadert ze de voordeur. Hopelijk is het haar stiefvader niet! Uiteindelijk staat ze bij de deur.
Met trillende handen schuift ze de deur open. Voor haar staat een man met opvallende bruine ogen, kort gekruld haar en een breed gezicht: haar stiefvader!
De man vertoont een glimlach op zijn gezicht. "Dag Natalietje!" groet hij.
Hij loopt het huis binnen en doorzoekt de kamers. "Alleen thuis?" vraagt hij even later ter informatie als hij weer bij Natalie staat.
"Ja" zegt ze en kijkt naar de grond. Ze wacht zijn antwoord af. "Mooi zo". Natalie weet al wat hij daarmee bedoelt. Nu moet ze naar zijn slaapkamer! Ze was er al bang voor! Zonder nadenken neemt de man haar mee -aan haar dij- naar boven. Natalie is heel bang. Van schrik kan ze niets uitbrengen. Wat nu? Was haar moeder er nu maar! De treden kraken als ze naar boven lopen. Als ik niet doe wat hij wilt, dan vermoordt hij me nog! spookt het in haar hoofd. Dat kan ik mama niet aandoen!
De man en Natalie lopen naar boven, de hal door. De man pakt haar hand en trekt haar de slaapkamer in. Natalie's adem stokt als ze het grote bed ziet. De man sluit de deur. "Kleed je uit, of... zegt hij, er verschijnt een kwaadaardige grijns op zijn gezicht. Hij maakt zijn zin niet af. Elk moment voelt ze angst opkomen. Ze wordt overmand door angstgevoelens. De man verlaat de kamer, "ik ben zo terug!" zegt hij nog. Natalie kijkt de kamer rond. Nu staat ze in de slaapkamer van "de man" en haar moeder. Er is een groot bed, een nachtkastje aan elk kant van het bed. Ook is er 1 raam. Nu pas komt het in haar op waar ze zich bevindt. Wat moet ze nu doen? Ze moet er niet aan denken wat hij van haar verlangt! De gedachte alleen al doet Natalie een rilling over haar rug lopen. Eén ding staat vast: ze moet hem best gehoorzamen. Ze rilt er weer van. Inmiddels zijn haar gedachten op iets anders gericht. Als ze hem zou gehoorzamen, zal ze zich wel moeten uitkleden. Waarom moet zij het slachtoffer zijn? Stuk voor stuk trekt ze haar kleren uit. Haar hele lijf beeft! Op dat moment gaat de deur open. "Hier ben ik weer" zegt de man.
Verbijsterd kijkt ze hem aan. Hij is helemaal naakt! Ze wendt haar hoofd onmiddellijk af. Ze voelt kotsneigingen opkomen. De man die voor haar staat, bewondert haar lichaam van kop tot teen.
"Sexy lijf!" zegt hij, "doe je bh en slipje ook maar uit" gaat hij verder. "En wat vind je van mij?" vraagt hij. Wat moet Natalie daar nou op zeggen? Ze wil hem sowieso al geen blik gunnen! Laat staan zijn lichaam! Ze walt ervan.
En waar blijft mama nou? Vertwijfeld werpt ze een blik door het raam achter zich. "Wat zoek je?" wil de man weten. Hij sluit de deur en loopt naar Natalie toe. "Oh niks" zegt het meisje op een vlakke toon. De man zijn lippen zoeken de hare.
"Wacht" zegt de man plots, "ik heb nog iets" Hij verlaat de kamer en keert terug met een gloednieuwe sleutel in zijn hand; "Kijk" hij houd de sleutel in de lucht. "Deze heb ik laten maken bij de sleutelmaker, goed hè". Nu is hij vast trots dat hij een bezoek bracht bij de sleutelmaker, denkt Natalie geërgerd. De man steekt de sleutel in het sleutelgat, doet de deur dicht en draait de sleutel eenmaal om.
"Zo, we zijn alleen." Hij loopt naar het meisje en neemt haar vast. "Leg ik je in bed of doe jij het?" vraagt hij haar. Geen antwoord.
Onverwachts tilt hij haar op. Met een zwier belandt ze op het bed. De man loopt ook naar het bed en gaat er op zitten.
De angst knijpt Natalie's keel dicht. Ze kan geen woord uitbrengen. Wat staat haar nu op te wachten?
De man draait zich om naar het meisje. "Nu is het showtime!" grijnst hij.
Natalie voelt een klik in haar hoofd.
Nu wordt het anders, beslist ze...

Natalie hoort nog hoe haar stiefvader met zijn blitse sportauto wegscheurt.
Waarschijnlijk naar zijn vriendjes in de fitnessclub, om elkaars spierbundels te bewonderen, denkt ze cynisch...

Geleidelijk ontwaakt ze uit haar shocktoestand.
Ze opent haar ogen en de wereld begint tot haar door te dringen.
Ze blikt de kamer rond, een mist van tranen komt voor haar ogen.
Ze voelt zich tegelijk machteloos en woedend.
Met een schok komt ze tot het besef dat ze best zo snel mogelijk naar haar eigen kamer moet.
Ze grist haar kleren bij elkaar en zo stil als een schaduw glipt ze over de gang haar kamer binnen.
Ze wil het uitschreeuwen, maar handenwringend bedenkt ze plannen om uit dat gruwelijk leven te ontsnappen.
Vluchten ziet ze niet als mogelijkheid.
"Ik MOET wel hier blijven, anders loopt mijn zusje nog gevaar" bedenkt Natalie.
Doelloos slentert ze rond in haar kamer.
Duizend dingen tegelijk schieten door haar hoofd.
Maar één ding staat vast: dit gruwelijk bestaan wil ze achter zich laten...

Na een poosje hoort ze de klik van de voordeur.
Een ogenblik verstijft ze van angst, het zal toch niet haar stiefvader zijn die alweer terug is?
Op de toppen van haar tenen gaat ze luisteren op de gang.
Maar dan hoort ze de vertrouwde stem van haar moeder en ze kan weer vrij ademhalen.
"Natalie, weet je wie ik tegen het lijf ben gelopen in de stad?"
Zonder veel enthousiasme vraagt ze "Ja, zeg maar?"
Dan vertelt haar moeder over de toevallige ontmoeting met Koenraad, haar echte vader.
En Natalie's aandacht is meteen gewekt.
Koortsachtig speelt ze met de gedachte om thuis weg te lopen en met haar kleine zusje aan te kloppen bij haar "vader".
Ze herinnert zich nauwelijks hoe hij er uit zag, hoe zijn stem klonk, welke kleur zijn ogen hadden...
Haar onbekende "vader", is hij haar enige redding dan?
Maar hoe zou hij reageren, misschien heeft hij zelf een nieuw gezin met gelukkige kinderen die niks afweten van de gruwelijkheden die meisjes zoals zijzelf meemaken.
Misschien beschouwen ze haar als één of andere gekke aandacht-zoeker, die zich per se in de kijker wilt werken.
Wat een uitzichtloze situatie, het gevoel alsof je in een moeras rondtrappelt en bij elke stap wordt je dieper en dieper gezogen tot al je energie op is en je wanhopig neerzakt.
Met een schok wordt ze uit haar gedachten weggehaald.
Haar moeder zegt scherp: "Natalie, het stoort me dat je zo onverschillig bent voor wat ik je vertel over het verleden.
Ik dacht dat je oud genoeg was om begrip op te brengen voor mijn beslissingen om te scheiden van Koenraad".
"Ja ja, mompelt Natalie, ik begrijp je wel mama, maar toen was ik nog zo klein, ik kon er niets tegen inbrengen, ik moest het gewoon aanvaarden van jou en papa".
"Soms is het beter uit elkaar te gaan, dan in de hel te blijven leven, Natalie" zegt haar moeder.
"Als je dàt maar weet" merkt Natalie sarcastisch op en het ontgaat haar moeder dat dit een dubbele betekenis heeft...

Natalie springt op de trein en zoekt zich een plekje bij het raam.
Tegenover Natalie zit een oude man die haar een vriendelijke blik toewerpt.
Ze rommelt in haar tasje en ze haalt haar discman tevoorschijn.
Ze pakt een CD met haar lievelingsmuziek, Alanis Morissette.
De achtergrondgeluiden vallen weg als de muziek start.
Haar ogen kijken door het raam.
Ze droomt weg in haar eigen universum.

Met een schok komt de trein tot stilstand in het station.
Natalie laat zich met de stroom meedrijven, het station uit.
Ze pakt haar mobiel en tikt het nummer in van haar vader.
"Met Koenraad" klinkt een rustige mannenstem.
De onbekende stem klinkt sympathiek en geeft haar moed om te antwoorden "Met Natalie"
Haar vader lijkt geschrokken, alsof hij dit niet had verwacht "Natalie? Ben jij dat? Waar ben je?"
"Bij de uitgang van het station"
"Blijf daar. Loop niet weg. Ik kom je onmiddellijk halen. Tot zo!"
Natalie stopt opgelucht haar mobiel weer weg.

Het nieuwe stuk is mooi past goed bij het verhaal. Je kan er veel mee doen. Ik heb wel nog een paar dingen gevonden:

Nu moet ze naar zijn slaapkamer! Ze was er al bang voor!

Het zijn mededelingen, dingen die verteld worden, maar niet gedacht of gesproken, dus kan kan je beter de uitroeptekens weglaten denk ik. Die dingen gebeuren overigens ook nog verder in het verhaal.

Nu wordt het anders, beslist ze...

Gesproken tekst zonder aanhalingstekens, terwijl je dat verder wel doet. Gebeurt ook in andere stukken

"Ik MOET wel hier blijven, anders loopt mijn zusje nog gevaar" bedenkt Natalie.

Dat MOET staat niet zo mooi, je kan misschein beter moet of móét ervan maken?

Grim

btw, ff voor andere mensen, ik werd in het volgende topic overweldigd door offtopic reacties. Reageer nou ff ontopic en zonder opmerkingen ed.
Danku!

[duivelaartje]

"Leuk" alleen ik vond het begin een beetje voorspelbaar... Ze zegt al gelijk: Nu moet ik naar de slaapkamer. Dan is het al bijna duidelijk dat die vent sex met d'r gaat hebben...

Maar verder, leest prettig en leuke stijl.

*de foutjes heeft Grimmie er al uit gehaald*

duivelaartje schreef op 31-05-2004 @ 14:00 :

*de foutjes heeft Grimmie er al uit gehaald*

Gewoon Grim, okee? Tenzij je wilt dat ik mn naam laat veranderen naar Grimmie...

[duivelaartje]

Grim schreef op 31-05-2004 @ 14:15 :
Gewoon Grim, okee? Tenzij je wilt dat ik mn naam laat veranderen naar Grimmie...

Jaaa, Grimmie is lievig

[Millroy]

Hitler vond ook dat Den Führer lievig klong (wth klong? klonk dus, wth= what the hell voor alle duidelijkheid)
Of was dat Eva Braun?
In elk geval is ikke Millroy ruler of all .
Leuk verhaal.
Voor meisjes zeker aangenaam.
Hier en daar een foutje, zoals walt, dat walgt moet zijn.
Maar nontheless best te lezen.
Wel al veel gebruikt thema, verkrachting, misbruik etc.
Mijn leven is nog happy blijkbaar.
In vergelijking.

[Astuanax]

Millroy schreef op 31-05-2004 @ 14:39 :
Hitler vond ook dat Den Führer lievig klong (wth klong? klonk dus, wth= what the hell voor alle duidelijkheid)
Of was dat Eva Braun?
In elk geval is ikke Millroy ruler of all .
Leuk verhaal.
Voor meisjes zeker aangenaam.
Hier en daar een foutje, zoals walt, dat walgt moet zijn.
Maar nontheless best te lezen.
Wel al veel gebruikt thema, verkrachting, misbruik etc.
Mijn leven is nog happy blijkbaar.
In vergelijking.

Idd slecht begin, goed einde!

ikke Astuanax meester van 'ruler of all' (wil je je plasje nu al doen of moet ik je later buitenlaten?)

[Millroy]

nu, I really need to go.

Grim schreef op 31-05-2004 @ 13:27 :

btw, ff voor andere mensen, ik werd in het volgende topic overweldigd door offtopic reacties. Reageer nou ff ontopic en zonder opmerkingen ed.
Danku!

En anders ga ik LUH halen, die op zijn beurt zn Tolstoj haalt

Verder hebben jullie wel een punt ja, verkrachting is inderdaad een makkelijk thema om over te schrijven, en dit is dan ook veel gebeurd. Misschien moet je (Schrijfstertje) proberen het verhaal van een andere kant te bekijken oid, zodat het toch verrassend is. Veel succes daarmee

Verder is het ook zo dat het begin me tegenvalt in vergelijking tot het einde. Maar dat is bij veel boeken en verhalen zo, inclusief de mijne.

Grimmie

[Millroy]

Me so sorry.
Maar wat Grim (beter dan Grimmie man, be a man! ) over dat ander standpunt is waar, schrijf eens vanui het standpunt van de verkrachter.
Duik zijn zieke geest in en laat jouw eigen fantasieën botvieren

Dat doe ik al

[FIEloSOOF]

Schrijfstertje schreef op 31-05-2004 @ 13:09 :
Een Pijnlijk Bestaan

Verhaal is idd tot nu toe wel beetje voorspelbaar, maar het leest wel lekker, soms maak je erg mooie zinnen vind ik:

Wat een uitzichtloze situatie, het gevoel alsof je in een moeras rondtrappelt en bij elke stap wordt je dieper en dieper gezogen tot al je energie op is en je wanhopig neerzakt.

Ze droomt weg in haar eigen universum.

Natalie laat zich met de stroom meedrijven, het station uit.

Ben wel benieuwd hoe het verder gaat

[FIEloSOOF]

help, sorry

ben niet zo'n held in dat quote gedoe, tis weerus helemaal mislukt

nou, wat ik dus probeer te zeggen, die zinnen die ik heb geprobeerd te quoten die vind ik dus heel mooi, maar dat staat er ook nog ergens tussen, wat dus weet niet de bedoeling is, help!

Spijt me Nina, ma ik ga je topic ff verneuken met een FAQ lesje

@FIELoSoof of whatever

meerdere quotes maken doe je zo: [ QUOTE ] TEKST 1 [ /QUOTE ]
jouw eigen tekst 1
[ QUOTE ] TESKT2 [/ QUOTE ]
jouw eigen tekst2
moeje wel de spaties weghalen
enzovoorts je kan dan nog kiezen of je de tekst dikgedrukt of schuin of underscored maakt

Veel plezier nog

[Millroy]

Die grim, een echte expert.

[Astuanax]

Millroy schreef op 02-06-2004 @ 19:14 :
Die grim, een echte expert.

Het is GRIMMIEEEEEE

[Millroy]

no it ain't.
Aight, he be tha main man on tha block, know what I is telling ya.
See me, he be tha gansta, he no battyboy.
Dat ganstertaaltje, hilarisch nietwaar

[Astuanax]

Millroy schreef op 02-06-2004 @ 21:39 :
no it ain't.
Aight, he be tha main man on tha block, know what I is telling ya.
See me, he be tha gansta, he no battyboy.
Dat ganstertaaltje, hilarisch nietwaar

Hilarisch, dat wel (pas op anders schiet GRIMMIE ons nog af omdat we niet on-topic reageren) maar verbergt het geen gebrek aan inhoud? Ik kan er toch niet echt een reden in vinden waarom het niet GRIMMIE is zoals ons aller Duiveltje hem heeft genoemd

Astuanax schreef op 02-06-2004 @ 21:49 :
Hilarisch, dat wel (pas op anders schiet GRIMMIE ons nog af omdat we niet on-topic reageren) maar verbergt het geen gebrek aan inhoud? Ik kan er toch niet echt een reden in vinden waarom het niet GRIMMIE is zoals ons aller Duiveltje hem heeft genoemd

Ik krijg inderdaad heel veel zin om jullie af te gaan schieten ja, maar een echte Grimmie ( ) doet dat natuurlijk met de zeis
Maar voor de verdere rest, open een topic op onzin ofzo

Grimmie *stug volhoudt omdat Lieve Lucifer dat lievig vindt*
puh
En nou verder ontopic...

[duivelaartje]

Grim schreef op 03-06-2004 @ 06:39 :
Grimmie *stug volhoudt omdat Lieve Lucifer dat lievig vindt*
puh
En nou verder ontopic...

Offtopic: Goed zo! Grimmie