Ik ken het gevoel maar al te goed helaas. 'Er niet aan denken' is geen echte oplossing, omdat ik er wèl aan denk (als het echt een oplossing was, dan zou het probleem er niet zijn). Als ik de angst voel, dan probeer ik wel afleiding te zoeken, soms helpt dat, soms niet. Ook probeer ik er dan met m'n vriend over te praten, ik kruip iig lekker tegen hem aan, veel knuffelen, enz. Tegenwoordig val ik als ik in bed lig over het algemeen gelukkig vrij snel in slaap, omdat ik zo moe ben...vroeger was dat anders. Ik heb met mezelf toen dingen af proberen te spreken, voordat ik naar bed ging dacht ik na, schreef ik, enz. en als ik naar bed ging, dan ging ik slapen (muziek op en alleen maar daar naar luisteren bv. om niet na te denken). Soms hielp dat, soms niet. Soms probeer(de) ik te relativeren, hoeveel kans is er dat iemand onverwachts dood gaat? Tuurlijk, er is een kans, maar de kans dat iemand blijft leven is groter. Ik probeer regelmatig contact met mensen te hebben, zeker met m'n vriend (even bellen als hij ergens heen is bv), zo weet ik dat alles goed met ze is en dat stelt me soms wel een beetje gerust. De angst dat mij zelf iets gebeurd, probeer ik te verminderen door iig heel voorzichtig te zijn (zo min mogelijk door rood licht lopen/rijden, geen rare dingen doen, enz.).
Soms hebben deze dingen bij mij zin, maar jammer genoeg niet altijd. Ik denk dat je zelf uit moet zoeken wat voor jou wel of niet werkt, want ik denk niet dat er een standaard iets is. Misschien kun je iets uit boventaande post(s) halen, dat zou mooi zijn. Sterkte iig.
|