Geobsedeerd door spiegels

[Amnesiac]

De laatste maanden heb ik een verschrikkelijke obsessie gekregen van spiegels of spiegelende voorwerpen. Ik vind mijn gezicht zelf ronduit lelijk. In de loop der jaren werd me dat meer dan eens duidelijk gemaakt maar echt veel aandacht schonk ik niet aan deze opmerkingen. Diegene die het zeiden waren mensen waar ik echt niet goed mee overeenkom.

Sinds een paar maanden echter is dit erg verandert. De laatste maanden is het enige waar ik nog aan denk mijn uiterlijk. Dit heeft tot gevolg dat ik een ware obsessie voor spiegels heb gecreeerd. Er zijn dagen dat ik meer dan 3 uur voor een spiegel sta (met verschillende tijdsintervallen, soms word ik om 03.00 wakker en moet ik gewoon een spiegel zien, en dan nog het liefst verschillende.)

Het rare is dat ik echt een liefdes haatverhouding gecreeerd heb met spiegels. Het ene kwartier kan ik me zo zo lelijk vinden als ik mezelf bekijk. Als ik een half uur later weer check vind ik het al bij al nog meevallen. (Het neigt echter erg veel door naar het negatieve).

Dit spiegelgedoe maakt me erg depressief en zeer onzeker. Soms voel ik me zo stressed als ik ff mezelf niet kan bekijken, en als ik me dan zie, dan vind ik me toch maar een monster.

En nee ik ben geen ijdeltuit want het is niet dat ik me dan schmink ofzo of denk van hoe kan ik mijn haar veranderen, het is gewoon staren als een zombie, proberen mijn gezicht te aanvaarden en er dan toch niet in slagen

Herkent iemand dit? Ik word hier echt zo ziek van, ik ben zo obsessief bezig met mijn uiterlijk dat ik aan niets anders meer kan denken

[I_GenesisII]

Ik weet niet of het al zo ver is en ik wil je ook zeker niet ontmoedigen, maar er is hiervoor een term die een psychologisch ziektebeeld aanduidt.

je ziet dan je eigen gezicht als iets gruwelijks lelijks en je moet veel in de spiegel kijken om te weten hoe je er uit ziet. Ook wordt je heel erg onzeker en geloof je mensen die zeggen dat je niet lelijk bent totaal niet. Het ontstaat in de pubertijd en als het zo blijft dan moet je professionele hulp gaan zoeken. Want je komt in een zogeheten sociaal isolement omdat je niets meer ´durft´te doen omdat je jezelf superlelijk vind. Dat terwijl je er gewoon uitziet.

Het is niet te vergelijken met anorexia of andere ziektes die met uiterlijk te maken hebben. De daadwerkelijke term ben vergeten.

+ ik hoop dat anderen mijn verhaal kunnen uitbreiden

[VisioN]

Ik weet wel wat je nedoelt denk ik.
Ik vind mezelf ongelooflijk lelijk, maar toch kijk ik in ekle spiegel of glimmend voorwerp. De ene keer denk ik, dat ik er wel oke uit zie, maar 5 minuten later kan ik mezelf weer verafschuwen.
Er is een ziekte die heet body Dismophiic Disorder (BDD), ik zelf kan me daar heel erg in vinden, en was bijna op het punt om een cursus te volgen in Groningen voor mensen met BDD, maar heb daar toch maar vanaf gezien, omdat ik me te erg voor mezelf schaam.

http://www.something-fishy.org/whata.../other.php#bdd
http://www.sexwoordenboek.nl/bodydd.html

[Joanie]

ik heb ook de vervelende gewoonte om in alle spiegels te kijken wat ik tegenkom, maar meer van: LACHEN KRENG en dan zie je er leuk uit...
Als je zelfverzekerd ben (wat ik nu een beetje terug krijg) en je kijkt met een glimlach in die spiegel en je hebt een gevoel van: niemand verpest mijn dag, dan ben je ongetwijfeld een geweldig persoon... En dat komt echt alleen door hetgeen wat je uitstraalt (en dat heb ik gemerkt)

Als je hierover wilt praten, kan je me altijd een email sturen, want ik heb ook in jou situatie gezeten (nog steeds een beetje). Praten lucht echt enorm op.

Liefs
Joanie

[Droomvlucht]

Ik herken het wel een beetje....

Ik sta af en toe ook uren voor een spiegel.. mezelf te bekijken..

Als ik langs een etalage kom, dan MOET ik mezelf erin zien..

Af en toe echt om gek van te worden..

Mjah, kweet ook niet wat het is..


Liefs,

Laura