Advertentie | |
|
05-06-2011, 10:17 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
15-06-2011, 16:25 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
15-06-2011, 18:27 | |
Verwijderd
|
Ik heb het programma niet gezien, maar wat is realistisch? Ik ken de percentages niet, maar ik weet wel dat er (heel) veel mensen zijn die moeite hebben om zwanger te worden en/of te blijven en ook dat (heel) veel bevallingen niet gaan zoals je zou willen... Daar is dan ook niets abnormaals aan? Was het maar zo'n feest...
|
15-06-2011, 18:38 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
15-06-2011, 18:43 | |
Verwijderd
|
Het was een reactie op ' wil ook gewoon zien hoe het 'normaal' gaat'. Dat het niet makkelijk gaat ed, is ook hoe het voor een groot deel van de mensen gaat en daarmee in mijn ogen dus, helaas, ook 'normaal'... Maar ik begrijp wel wat HaWaHaai bedoeld, hoor.
En ik weet de percentages mbt zwanger worden/blijven niet, dus ik weet niet wat wat dat betreft normaal is...maar ik denk dat het tegenwoordig misschien wel steeds vaker gebeurd dat mensen moeite hebben met zwanger worden/blijven doordat ze pas op latere leeftijd met kinderen beginnen? En wat je zegt, aan zo'n programma doen toch vooral mensen mee die er heel erg mee bezig zijn en dat ben je vaak vooral als het niet zo makkelijk gaat. |
15-06-2011, 20:40 | ||
Citaat:
In Babyboom, het vervolg (op deel 1) benoemde de gynaecoloog een aantal percentages; toen was er een groter percentage babietjes wat overleed (2 op 100), maar de overige percentages waren wel goede afspiegelingen van de maatschappij. Ik heb het idee dat de verhoudingen nu heel anders liggen. Maar dat zal vast ook komen door het soort mensen wat aangetrokken wordt door de oproep voor zo'n programma. En drama's zijn natuurlijk tv-waardiger dan normale zwangerschappen... |
18-06-2011, 23:35 | ||
Citaat:
__________________
the world is a vampire, sent to drain secret destroyers, hold you up to the flames, and what do i get for my pain, betrayed desires...
|
22-06-2011, 14:59 | ||
Citaat:
beeuuuh, nu begin ik mijn buik nog te missen zeg eigenlijk was het al bij al toch een heerlijke tijd, ondanks het feit dat ik last had van gezwollen benen en ik nooit een lekkere houding vond in de zetel en in bed, en dat ik veel last had van het zuur, en elke nacht een paar keer moest opstaan om te plassen of om gaviscon te nemen, en dat ik nog amper kon fietsen en ook zo doodop was dat ik mij er gewoon niet meer toe kon zetten om nog te gaan zwemmen, en dat mijn ribben constant pijn deden omdat onze Robin daar tegen aan zat met zijn poep of er uit alle macht tegen stampte, ... zwanger zijn, super, ik zou het ZO opnieuw doen <3 |
22-06-2011, 18:28 | |
Verwijderd
|
Ik het begin miste ik de trapjes en stootjes in mijn buik, maar dat went ook wel weer. Het leukste vond ik, denk ik, het 'samen zijn' met mijn kind. Natuurlijk heb ik dat nu ook, maar als je zwanger bent heb je je kind altijd en overal bij je en dat is daarna nooit meer zo (zou ook niet gezond zijn als dat wel zo zou zijn, hoor ).
|
23-06-2011, 07:49 | |
vannacht elk uur wakker geweest, behalve om drie uur ik zou die zoon van mij wel achter het BEHANG kunnen plakken
om tien uur bed in, en om elf uur, om twaalf uur, om één uur, om twee uur, om vier uur, om vijf uur, om zes uur, om zeven uur en om acht uur concert ik sta echt op springen en hoef zo direct nog gene tweede kleine hoor |
23-06-2011, 09:20 | ||
Citaat:
Ik geef meteen eerlijk toe niet helemaal te weten in hoeverre dat waar is (vandaar de 'correct me if I'm wrong'), maar het is wel iets dat ik geregeld heb gehoord uit o.a. de familiale hoek en dus wou ik het wel even op tafel gooien.
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
23-06-2011, 09:42 | ||
Citaat:
__________________
I'm just a dreamer, dreaming of better days...
|
23-06-2011, 09:55 | ||||
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Maar de dingen die je noemde voor 's nachts (bijvoorbeeld deken om je heen slaan) gelden eigenlijk ook net zo goed voor voor overdag... waarom is het 's nachts dan toch net een iets ander verhaal (als je bedenkt dat kinderen van die leeftijd ook veel overdag slapen)? Mijn excuses als het een beetje een domme vraag is, ik moet blijkbaar nog een beetje wakker worden.
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
23-06-2011, 10:17 | ||
Citaat:
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
23-06-2011, 10:31 | ||
O ja, even voor de duidelijkheid: het is niet mijn bedoeling om hier op teentjes te trappen of wat dan ook, ik herhaal alleen wat ik al meerdere malen gehoord heb en wou toetsen in hoeverre er waarheid in schuilt (dus: wil horen hoe andere mensen er over denken, met name ouders en pedagogisch geschoolden). Het is namelijk iets waar ik al langer nieuwsgierig naar ben geweest; mij persoonlijk leek het altijd een beetje abstract om precies te kunnen horen aan de toon van babygehuil wanneer iets écht nodig is, want hoe wéét je dat? Misschien dat je dat instinctief weet wanneer je ouder bent, en er als niet-ouder nooit een concrete voorstelling van kunt maken?
Het extreme uiteinde van een kind 's nachts niet uit zijn bed halen is wel mijn grootmoeder van vaderskant, kan ik jullie wel vertellen. Ze vond het schijnbaar een heel gedoe om mijn vader (haar eerste kind) 's nachts steeds uit bed te halen, dus wat deed ze toen ze twee jaar later mijn tante kreeg? Ze haalde haar 's nachts nóóit uit bed - mijn tante heeft toen nog een maand lang iedere nacht uren gehuild voordat ze daar uiteindelijk mee ophield. Barbaars, kan ik je wel vertellen - maar mijn grootmoeder is dan ook nooit een echt moederlijk type geweest. Ze kan nog niet eens veel affectie voor dieren opbrengen, heeft zodoende dieren ook nooit echt goed behandeld. Over het feit dat ze mijn tante een maand lang zo heeft laten huilen, vertelt ze zelfs vandaag de dag nog vrij makkelijk. Het enige waar ze daarbij spijt van heeft, is dat ze haar schoonouders (die toen in huis woonden) daar iedere nacht mee wakker heeft gehouden. Dat ze zich daar altijd een beetje schuldig om heeft gevoeld. Kun je nagaan - wél een schuldgevoel tegenover de schoonouders, maar blijkbaar niet tegenover je bloedeigen kind. Daar klopt toch iets niet helemaal. Needless to say hebben zowel mijn vader als mijn tante een niet erg liefdevolle opvoeding gehad, tenminste, geen waarbij liefde fysiek getoond werd. Vooral mijn vader heeft het daarbij als oudste kind en enige zoon moeten ontgelden (wat hem vandaag de dag als volwassene nog achtervolgt), maar dat doet er verder niet toe voor de discussie. In ieder geval zou zoiets nooit mogen gebeuren, dat is echt te erg voor woorden. Dit is een extreem uiteinde... maar het andere extreme uiteinde, namelijk een kind ten alle tijde er uit halen, is toch ook niet per sé goed (kan zelfs leiden tot slaapgebrek bij een kind, dus niet alleen bij de ouder)? Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is eigenlijk... hoe en waar vind je de gulden middenweg, die goed is voor zowel jou als kind? Balans moet er namelijk toch wel zijn (of komen), ergens. Citaat:
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
Advertentie |
|
|
|