Blijven hangen.

Door omstandigheden heb ik al als kind zijnde al veel last gehad van angst. Dit heeft allemaal gevolgen gehad voor mijn sociale-emotionele ontwikkeling. De omgeving reageert erg negatief op angstige mensen, zeker als je het probeert te ontkennen omdat je het niet wilt zijn. Er zijn mensen die graag misbruik maken van dit soort mensen en dat is meerdere malen gebeurd, maar gelukkig heb ik daarvan geleerd en zal daarom niet in herhaling vallen, omdat ik het soort ken, en nu weet wie me echte vrienden zijn en wie niet.
Gebleken heeft dat hypocriet zijn een slechte menselijke eigenschap is voor mij. Door jezelf voor de gek te houden komen de klappen alleen maar harder aan en blijf je hangen in een vicieuze cirkel. Proberen iemand te kopieren omdat hij/zij wel zijn dingen voor elkaar heeft is zinloos aangezien ieder mens dezelfde dingen anders ervaart. Ik ben erg in de war geweest, en heb mezelf op verschillende wijzen belachelijk gemaakt in verschillende menigte, omdat ik zelf op dat moment niet kon relativeren. Ik heb een rare jeugd gehad wat gevolg heeft gehad tot de dag van vandaag en wat ook mijn rare gedachtengang toen der tijd verklaard. Ik heb dingen gedaan waar ik me ernorm voor geschaamd heb, wat als gevolgd heeft gehad dat ik veel dingen vermijd heb, zowel in sociaal als scholing had ik hoger kunnen eindigen als de angst me niet in de weg zat. Ik weet niet zeker of ook de angst het gevolg is van de chaos in me hoofd, maar dat zit me momenteel ook in de weg. Door deze chaos ben in niet in staat geweest om na me mavo een opleiding te voltooien waar ik in het begin er mee zat. Ik heb diverse opleidingen gedaan, maar wat ik ook deed het ging altijd mis. Ik haalde alles door elkaar en vergat alles. Ik was niet dom, maar
in de war. Op mijn laatste opleiding haalde ik goede cijfers, maar voor de pratijk was in niet geschikt op dat moment en er werd geadviseerd ermee te stoppen. Misschien later, als ik dingen op een rijtje kan zetten. Nog steeds ben ik enigszins in de war en dit veroorzaakt problemen, zo verlies ik vaak wat, en vergeet ik ook erg veel. Zo erg dat ik de omgeving erg geirriteerd word. Het ligt aan mijn stemming hoe ik hierop reageer. De ene keer doet het me niks, en lach ik erom dat men er niet meer op terug komt, maar de andere keer (bij werk bijv) word ik gestrest en wil ik het juist nog beter doen, maar dat gaat ten kostte vaak van mezelf. Waar de omgeving weer negatief op reageert. Ik heb momenteel geen werk en geen school. Dat ik geen werk heb heeft te maken met angst. Op straat heb ik gelukkig niet zoveel angst meer. Voorheen heb ik tijden gehad dat ik met me capuchon buiten liep om herkenning te voorkomen. Ik heb nog wel angst met werk, maar hoop deze binnenkort ook te overwinnen. En eigenlijk hoop ik na alles toch nog te gaan studeren. Ik ben 22 en zit nu zo een 6 jaar in therapie maar deze was in mate.
Ik heb overlegt en krijg als het goed is binnenkort een dagtherapie. Het klinkt misschien ironisch maar als ik mijn leven op een rij heb, lijkt me psychologie een boeiende studie en zal het beroep me ook aanspreken. Maar zal wachten met het maken van mijn keuze als ik het een beetje op een rij heb. Ik ben aardig vooruit gegaan. Maar wil gewoon uiteindelijk gewoon me ding doen en tevreden zijn. Die chaos nekt me behoorlijk.: 'ik vergeet lichten uit te doen, de deuren dicht te doen. ik vergeet dat ik me fiets op het station heb staan en ga dan met de bus naar huis ipv me fiets die daar dan staat. Ik vergeet me telefoon in de trein(weg), ik vergeet me camera in de snackbar(weg). Ik haal papieren door elkaar heen, en kan ze niet meer vinden'. Ik vraag me af of ik hier vanaf ga komen. wat het maakt het enorm moeilijk. Ik heb er wel eens medicijnen gehad, maar deze hadden als bijwerkingen dat de depressie zwaarder werden. En als ik erop terug kijk, heb ik alleen het gevoel dat de medicatie in het begin goed werkte. Ik ben positief ingesteld en wil heel graag me best doen voor dingen.
De liefde in mijn leven is ook erg apart geweest. Er is nooit sprake geweest van een relatie. Er was zeker intresse van de andere kant. Maar ik zie nu ook in dat ik op dat moment niet in staat was een relatie aan te gaan. Nu op dit moment ook niet, wat ik toch wel altijd erg jammer heb gevonden. Het laatste meisje waar het in de buurt mee kwam gedroeg zich erg verliefd tegenover mij, Maar toen ze mijn verwardheid zag was die verliefdheid van haar gelijk over. Ook liet ik merken dat ik wel heel graag wou. Dit ook door mijn verwardheid en niet reeel denken. Nu heb ik geen contact meer met dat meisje, en de laatste keren dat ik haar aansprak op msn deed ze heel verwaand. En dat van een meisje wat een poosje geleden helemaal dol op je was. Toen ik erover ging nadenken is het een heel eenvoudig simpel proces wat meerdere malen is voortgekomen. Ik ben als ik in een positieve stemming ben erg spontaan, open en maakt geintjes. Ik hoef hiervoor niet me best te doen en vind het op dat moment niet eng. Het zit in mezelf en ik geniet ervan als ik zie dat meisjes ervan genieten. Hierdoor heb ik wel snel een leuk gesprek met een meisje, maar wanneer het tijd was voor langer contact. Liet ik juist merken dat ik zo ongelooflijk graag wou, Gedroeg ik me wanhopig, en het contact werd verbroken keer op keer.
Zoals je leest heb ik al heel veel ontdekt over mezelf, en ben ik al een stuk verder gekomen dan ik voorheen was. Die heeft me bloed, zweet en tranen gekost.
Ik ben alleen bang dat ik blijf hangen in me verwardheid, of dat er andere klachten terug komen. Natuurlijk is geen leven perfect en streef ik ook niet zo zeer naar perfectie. Maar nu zal ik niet in staat zijn om voor mezelf te zorgen en een keuze te maken tot wat ik wil "kwa opleiding/werk", en dat is toch wel een streven die ik heb.

Ik weet niet anders te zeggen dan heel veel sterkte. het klinkt afgezaagd maar het is teminste iets.

misschien kun je je verhaal in wat alinea's verdelen, het leest namelijk zo lastig als er zo'n roteind aan elkaar is geplakt.

[Zwoek]

Jeetje.

Omdat het toch nu vooruit is gegaan, misschien gewoon doorgaan en hopen dat het over 5 jaar weer een stuk beter is of helemaal over?

Sorry, klinkt ook niet echt motiverend, maar ik weet ook niet wat je anders kan doen.

Zwoek schreef op 23-02-2007 @ 21:58 :
Jeetje.

Omdat het toch nu vooruit is gegaan, misschien gewoon doorgaan en hopen dat het over 5 jaar weer een stuk beter is of helemaal over?

Sorry, klinkt ook niet echt motiverend, maar ik weet ook niet wat je anders kan doen.

Dat is zeker onmotiverend. Ik heb geen zin om weer 5 jaar elende mee te maken. Ik wil het liefst me dingen zo snel mogelijk goed voor elkaar hebben. Afwachten heeft geen zin, en mensen die met bullshit komen als:' Jou tijd komt nog wel', moeten helemaal 2 keer bedenken voordat ze weten waar ze over praten. Hetzelfde geld voor mensen die roepen:'Ik weet hoe je je voelt ik ben namelijk een half jaar somber geweest'. Ik heb er al 10 jaar last van, dus vergelijk me niet met jou. Ik vergelijk me ook niet met ander en weet ook niet hoe zij zich voelen, ik voel hooguit overeenkomsten, en pas als we beide deze aanvoelen dan is voor mij deze bevestigd. De omgang met die soort problematiek is ook zeker niet eenvoudig, maar wel leerzaam:
(Gebasseerd op eigen ervaring)
A)Je kan het ontkennen voor de omgeving, maar het zit je wel enorm dwars, en het belemmerd enorm en je presteert onder de maat. Maarjah andere mensen zitten niet te wachten op zo een zeikerd. Je gevoelens blijf je behouden, en de kans is groot dat deze gevoelens zich gaan uiten in ander soort gedragingen, die vaak ook niet erg gewaardeerd wordt.
B)Je kan open zijn, en al je gevoelens op tafel gooien, maar als A van toepassing is geweest, is de kans groot dat deze gevoelens er als een bom uitkomen, en dat werkt erg afstotelijk voor mensen.
C) Je praat wat minder over je problemen, maar wel met goede vrienden. Je zorgt ook dat je veel met hen doet die je probleempjes doen vergeten.
D) Je gaat werkelijk op zoek naar een concrete oplossing. Je zet jezelf op nummer 1. En gaat het bestrijden!
Na A, B en C heb ik uiteindelijk gekozen voor D.

[Maarten]

Ik denk dat je aan je problemen moet werken, maar het probleem is als je er heel veel aan werkt kun je enorm gefrustreerd worden.

Neem een stabiel, aardig en verstandig persoon in vertrouwen en vraag hem af en toe om advies en neem dat ook enigszins aan.

Je kan dit niet goed zelf oplossen, you are part of the problem.

Ik denk dat je aan je problemen moet werken, maar het probleem is als je er heel veel aan werkt kun je enorm gefrustreerd worden.

Correct, en zo blijf ik weer hangen in de visieuze cirkel.

Neem een stabiel, aardig en verstandig persoon in vertrouwen en vraag hem af en toe om advies en neem dat ook enigszins aan.

Ik ben 5 jaar bij dezelfde man in therapie, in het begin had ik moeite met vertrouwen. Maar dit vertrouwen is wel enigszins ontstaan, net als het vertrouwen naar andere mensen verhoogd is.

Je kan dit niet goed zelf oplossen, you are part of the problem.

Pijnlijk maar waar, Ik ben nu ook bezig met het aanvragen van dagtherapie, en hoop zo dichter bij me doel te komen. Ik ben niet van plan me hele leven in therapie te zitten.

[Maarten]

Blijf hoop houden. En gewoon doorzetten. Misschien zal het nooit helemaal goed zijn, maar elke verbetering geeft meer hoop en meer lol in je leven.

Zoek eerlijke vrienden die gewoon zeggen waar het op staat en als je rare dingen uitspookt bijvoorbeeld of denkt

Sterkte! Meer kan ik denk ik niet toevoegen.

Maarten schreef op 24-02-2007 @ 14:14 :
Blijf hoop houden. En gewoon doorzetten. Misschien zal het nooit helemaal goed zijn, maar elke verbetering geeft meer hoop en meer lol in je leven.

Zoek eerlijke vrienden die gewoon zeggen waar het op staat en als je rare dingen uitspookt bijvoorbeeld of denkt

Sterkte! Meer kan ik denk ik niet toevoegen.

Ik heb bij toeval wat nieuwe vrienden gekregen, en als ik ze vergelijk met me vroegere vrienden zijn het echt hele eerlijke mensen. Ik praat gewoon vaak eerlijk over me perspectief en onzekerheden die ik heb in het leven. Iets met wat oude vrienden onmogelijk was. Walgelijke mensen als ik er nu op terug kijk. Ik heb een vriend waar ik het gevoel heb die hij mij meer snapt dan andere. Ik praat er wel eens over, maar wil niet zo een persoon zijn die alleen maar over zichzelf praat. Gelukkig ben ik dat ook niet, en heb ik daar niet altijd behoefte aan. Ik geniet gewoon als ik onder vrienden ben omdat ik dan een stuk waardering voel en geef. Trouwens als ik onder vrienden ben doe ik nooit heel raar, omdat ik me dan op me gemak voel.

Studeer je soms psychologie, want ik vind je wel met correcte adviezen komen tot nu toe .

[Maarten]

DoraRing schreef op 24-02-2007 @ 14:44 :
Ik heb bij toeval wat nieuwe vrienden gekregen, en als ik ze vergelijk met me vroegere vrienden zijn het echt hele eerlijke mensen. Ik praat gewoon vaak eerlijk over me perspectief en onzekerheden die ik heb in het leven. Iets met wat oude vrienden onmogelijk was. Walgelijke mensen als ik er nu op terug kijk. Ik heb een vriend waar ik het gevoel heb die hij mij meer snapt dan andere. Ik praat er wel eens over, maar wil niet zo een persoon zijn die alleen maar over zichzelf praat. Gelukkig ben ik dat ook niet, en heb ik daar niet altijd behoefte aan. Ik geniet gewoon als ik onder vrienden ben omdat ik dan een stuk waardering voel en geef. Trouwens als ik onder vrienden ben doe ik nooit heel raar, omdat ik me dan op me gemak voel.

Studeer je soms psychologie, want ik vind je wel met correcte adviezen komen tot nu toe .

Nah, ik studeer geen psychologie. Maar bedankt voor het compliment. Een soort common sense, gemixed met wat levenservaring. Dat wil niet zeggen dat wat ik zeg klopt, maar misschien helpt het.

Ik heb wat vrienden die 'problemen' hebben. Ik ken dus een paar van de bekende valkuilen en de problemen die terugkomen. Ik raak er soms ook gefrustreerd van, want ik zie meer dan zij en weet ook soms wat er zou moeten veranderen en wat het probleem van hun kant is. Maar dat kan je gewoon heel moeilijk brengen zonder dat ze enorme afstand van je nemen. Ik wacht dus altijd geduldig mijn moment af, totdat ik denk dat het gepast is en het waarschijnlijk is dat die persoon het van me zal aannemen.

Maarten schreef op 24-02-2007 @ 17:07 :
Nah, ik studeer geen psychologie. Maar bedankt voor het compliment. Een soort common sense, gemixed met wat levenservaring. Dat wil niet zeggen dat wat ik zeg klopt, maar misschien helpt het.

Ik heb wat vrienden die 'problemen' hebben. Ik ken dus een paar van de bekende valkuilen en de problemen die terugkomen. Ik raak er soms ook gefrustreerd van, want ik zie meer dan zij en weet ook soms wat er zou moeten veranderen en wat het probleem van hun kant is. Maar dat kan je gewoon heel moeilijk brengen zonder dat ze enorme afstand van je nemen. Ik wacht dus altijd geduldig mijn moment af, totdat ik denk dat het gepast is en het waarschijnlijk is dat die persoon het van me zal aannemen.

Ik vind je post waardenvol, je geeft geen specifieke oorzaken zoals mensen wel eens willen doen. En geeft ook geen definitieve oplossingen waar sommige mensen wel eens denken verstandig aan te doen. Daarvan heb ik geleerd, mensen kunnen je wel proberen te helpen, maar denken vaak alleen maar uit eigen ervaring.:'toen ik het moeilijk had, deed ik het zo, en dat heeft mij geholpen, moet je ook gewoon doen joh'.Dat zijn nou pratende beterweters die denken de wereld te verbeteren, maar de helft niet mee rekenen. stelletje hypocrieten. Ik poep op jullie!
Ik ben gaan zien dat ik de dingen moet doen op mijn manier. Ik kan alleen maar op me eigen manier gelukkig worden. En niet op de manier zoals iemand anders denkt dat ik gelukkig zou worden. En mensen die gewoon rustig een eigen mening geven over de stand van zaken zoals jou waardeer ik, Maar mensen die denken dat dingen doen waar ik momenteel niet in staat ben, mijn gelukkig maken waardeer ik niet zo erg. Je reply's helpen me opzeker, het lost me problemen niet op, maar ik ga ook verder denken als iemand anders zijn visie geeft over de stand van zaken.
De frustratie die hebt bij bekende moet je proberen los te laten, want zolang iemand zijn eigen probleem niet inziet, zal hij deze ook niet kunnen oplossen. Mensen moeten zichzelf eenmaal tegenkomen daarin. Mij heeft alleen professionele hulp, lezen en eigen levenservaring geholpen om verder te komen. Mijn advies voor jou tegenover je vrienden:' Doe ze een boek kado wat gaat over het over het overwinnen van hun specifieke problemen, die zijn er zag'.

[Lotte]

Je schrijft inderdaad niet echt als iemand die niet verder dan mavo kan komen. Ik vind overigens wel dat je goed bedoelde advies wel een beetje snel veroordeeld. Soms zijn de mensen die er ook ervaring mee gehad hebben juist degenen waar het slim is om naar te luisteren.

Je hebt het vaak over de chaos in je hoofd, ik weet het absoluut niet zeker maar mensen met een depressie hebben soms een denkstoornis door de depressie. Dit kan bij jou het geval zijn. En deels zal het wel bij je persoonlijkheid horen. Hoe dan ook, naarmate jij je leven meer op orde krijgt zullen je gedachten vanzelf ook meer op orde komen. En een zekere mate van vergeetachtigheid is er gewoon en het beste is dan ook om dat proberen te accepteren.

Ik denk dat die nieuwe vrienden van groot belang zijn als je beter wilt worden. Is het een vriendengroep? Want een vriendengroep is nog beter, dan leer je namelijk functioneren in een groep mensen. Je kan namelijk inzicht krijgen in hoe die groepsprocessen werken en die kennis kan je weer gebruiken op bijvoorbeeld je toekomstige werk.

Belangrijk lijkt me ook om op een gegeven moment je verleden een beetje los te laten. Als het weer wat beter gaat dat je dan denkt: goh dit heb ik ondanks mijn verleden toch maar weer bereikt. Iedereen maakt fouten en iedereen maakt vervelende dingen mee. Het enige wat je hier aan kan doen is een manier vinden om met deze problemen om te gaan. Je kan je overigens best schamen voor je angsten maar uiteindelijk zijn die mensen die jou raar vonden zelf ook maar mensen, die waarschijnlijk totaal geen band met jou voelden. Zij zagen het van een afstandje en ze zijn waarschijnlijk totaal weer vergeten wat er toen is gebeurd. En als ze het hebben onthouden ligt dat meer aan hen dan aan jou. Hopelijk heb je hier wat aan, bla, ik heb mijn best gedaan

Je schrijft inderdaad niet echt als iemand die niet verder dan mavo kan komen. Ik vind overigens wel dat je goed bedoelde advies wel een beetje snel veroordeeld. Soms zijn de mensen die er ook ervaring mee gehad hebben juist degenen waar het slim is om naar te luisteren.

Op mijn een-na-laatste mbo-opleiding haalde ik prachtige cijfers, alleen ging het op dat moment emotioneel niet goed, en kon ik de dingen niet goed relativeren. Andere vonden me storrend en ik werd continu verlaagd door me omgeving daar. Ik schreef me uit en verliet de zooi. Omdat ik niet thuis wou zitten had ik me snel ingeschreven voor een andere opleiding, maar hield geen rekening met me eigen gevoelens. Al de eerste dag had ik er een slecht gevoel over. Ik haalde weer prima cijfers maar emotioneel ging het gewoon niet meer en had daarnaast ook nog een baan van 30uur. 30 uur werk en 20 uur school werd me teveel en ik was compleet ingestort.Achteraf was het niet zo slim geweest, maar ik bekijk het positief en zie het als een leerfunctie. Van advies van andere mensen bedoel ik een gesprek, en niet me overhalen om iets te doen wat niet meer mogelijk is. Als een mens op is moet je niet denken dat je weet hoe hij/zij zich voelt als je dat niet weet. Gewoon doorgaan is het slechtste advies ooit geweest. Je moet eerst je basis goed hebben, het is geen dipje, het is een probleem dat al jaren een rol speelt in me leven. Ik was op me 10de levensjaar al bezig met zelfmoordgedachten, en voelde me toen al eenzaam en somber. En dan komen mensen tegen mij zeggen dat ze met 1 jaar last van een depressie in hun pubertijd precies weten hoe ik eruit moet komen, omdat dat voor hun ook zo werkte.

Je hebt het vaak over de chaos in je hoofd, ik weet het absoluut niet zeker maar mensen met een depressie hebben soms een denkstoornis door de depressie. Dit kan bij jou het geval zijn. En deels zal het wel bij je persoonlijkheid horen. Hoe dan ook, naarmate jij je leven meer op orde krijgt zullen je gedachten vanzelf ook meer op orde komen. En een zekere mate van vergeetachtigheid is er gewoon en het beste is dan ook om dat proberen te accepteren.

Ik geloof zelf dat de chaos in me hoofd daar ook mee te maken heeft. Ook dat ik al sinds mij jeugd al zoveel veranderd bent van omgeving. De meesten zitten 8 jaar op een basisschool en 4 jaar op dezelfde middelbareschool met dezelfde mensen. Ik heb op 4 bassischolen gezeten, en in de middelbareschooltijd elk jaar in een andere klas gezeten dus ik moest steeds weer opnieuw wennen aan een nieuwe omgeving.
Daarna kon een mbo-opleiding gewoon niet meer. Ik raakte zo erg in de war. Ik heb heel wat geprobeerd: 5 opleidingen, maar allemaal hetzelfde gezeik. Ik vind dat er harder had moeten ingegrepen worden. Maar aan de andere kant heeft dit me hard gemaakt, en kennis gemaakt met veel verschillende soorten mensen. En de overeenkomsten gezien in het soort mens. En door de stemmingswisselingen ook gezien hoe mensen op je reageren hoe je bent. Postief, Negatief, Minderwaardigheidscomplex, Zelfvertrouwen, Sociaal, Actief, Passief, Gezellig en nog een boel. Ik ben het allemaal geweest, het lijkt wel alsof mijn stemmingen meer op individueele persoonlijkheden lijken dan op echte stemmingswisselingen. Gelukkig heb ik nu rust en ga eerst mijn basis in orde maken.

Ik denk dat die nieuwe vrienden van groot belang zijn als je beter wilt worden. Is het een vriendengroep? Want een vriendengroep is nog beter, dan leer je namelijk functioneren in een groep mensen. Je kan namelijk inzicht krijgen in hoe die groepsprocessen werken en die kennis kan je weer gebruiken op bijvoorbeeld je toekomstige werk

Me nieuwe vrienden zijn te gek. Die jongen heeft ook een vriendengroep waar ik in gewaardeerd word. En dat heb ik toen pas voor het eerst gehad. Maar vind het zoiezo erg tof. Ook me broer heeft een nieuwe vriendengroep waar ik ook geaccepteerd word. Ik heb ook nog daarnaast wat losse vrienden. Eigenlijk heb ik best veel mensen om me heen. Dit allemaal een beetje na me 19de. Maar ik heb er wel veel aan gehad. Met groepen heb ik echt geen moeite, ben eerder een opvallend type op een positieve manier .

Belangrijk lijkt me ook om op een gegeven moment je verleden een beetje los te laten. Als het weer wat beter gaat dat je dan denkt: goh dit heb ik ondanks mijn verleden toch maar weer bereikt. Iedereen maakt fouten en iedereen maaktvervelende dingen mee. Het enige wat je hier aan kan doen is een manier vinden om met deze problemen om te gaan. Je kan je overigens best schamen voor je angsten maar uiteindelijk zijn die mensen die jou raar vonden zelf ook maar mensen, die waarschijnlijk totaal geen band met jou voelden. Zij zagen het van een afstandje en ze zijn waarschijnlijk totaal weer vergeten wat er toen is gebeurd. En als ze het hebben onthouden ligt dat meer aan hen dan aan jou. Hopelijk heb je hierwat aan, bla, ik heb mijn best gedaan

Ja ik wil het verleden accepteren, Het is jammer hoe het gegaan. Maar goed je moet verder. Ik ben er ook in staat tot het verleden te accepteren, omdat er ten eerste geen weg terug is, ten tweede de beste manier is om deze op te lossen en ten derde het zinloos is om steeds terug te kijken. waarvan ik ook baal, is dat meisjes niks meer met me te maken wilde hebben, terwijl ze daarvoor me opeiste.
Achjah, daar word je wel hard van en leer je ook weer van. Ik hoop binnenkort weer iemand ook te ontmoeten, niet perse voor serieus maar wel voor andere dingen. Seksualiteit geeft me een goed gevoel geeft en levenslust.
Maar waar het probleem nu om draait is de chaos en daarvoor ga ik in dagtherapie en hoop ik zo stap voor stap bij mijn doel geworden. Of dat studeren of werken wordt weet ik niet. Maar gezien mijn ervaringen kan ik moeilijk met druk omgaan. Misschien is het daarom ook wel handig of niet voor iets te kiezen wat geestelijk erg zwaar is. Ik hoop aan de ene kant wel dat ik een studie kan oppikken, maar aan de andere kant heb ik geen idee dat het gene is wat mij gelukkig maakt. Een rede waarom ik geen ongeschoold werk wil doen is de status in de maatschappij die je dan hebt. Dit is een tijd erg belangrijk voor mij geweest, maar nu is mijn geluk het belangrijkste. Maar status is zeker toch ook wel iets waar ieder mens een oordeel over heeft. Dat maakt het zo moeilijk. Net als ik de ene kant wel het leuke in zie van een bepaalde baan, maar op een andere moment hetzelfde beroep me niks lijkt.
Zo gaat het de hele dag door.


Bedankt voor je reply!

[Lotte]

Als je een therapeut heb is het wellicht ook handig om te vertellen van die stemmingswisselingen, die kunnen er ook voor zorgen dat je dingen niet af kan maken.

Lotte schreef op 27-02-2007 @ 00:24 :
Als je een therapeut heb is het wellicht ook handig om te vertellen van die stemmingswisselingen, die kunnen er ook voor zorgen dat je dingen niet af kan maken.

Stemmingswisselingen hebben heel veel invloed gehad op me leven. Extra veel twijfels en onzekerheden bij me gebracht. Door dit te overwinnen heb ik vaak in een twijfel een uiteindelijke beslissingen genomen, waarvan ik daarna erg spijt heb gekregen.
Rust, rust en nog eens rust, daar ben ik op zoek naar. Maar ik ben de hele dag in gedachten, aan het nadenken hoe het nu verder moet, en wat ik nu moet doen. Of ik vat het positief op hoe het is gegaan en denk bij mezelf doordat ik veel heb meegemaakt voel ik me nu sterk. Tuurlijk heb ik nog onzekerheden op dat moment, Maar het is allemaal te voorzien. Ik voel me enorm sterk ook wanneer ik in een negatief moment ben. Ik ben hier de heledag mee bezig en daardoor bang dat dit me hele leven lang zo zal doorgaan. Het is zeker vooruit gegaan maar er moet ook nog heel wat gebeuren.
De laatste tijd bij me vrienden floepen er ook dingen uit, waar ik achteraf denk:' Man wat ben ik een aandachttrekker'. Ik heb het wel al een tijd erg moeilijk, maar vind mezelf dan een aandachttrekker op een vervelende manier. Wanneer ik het zelf ook vervelend vind is het natuurlijk voor niemand leuk. Zij reageerde niet perse negatief op mij, maar ik heb het gevoel dat ik mezelf soms niet meer ben, en zo komen emoties en frustraties eruit persen.
Ik heb morgen weer een afspraak met de psychiater, en ik ga vragen voor iets tegen de chaos en afleiding. Ik heb eerder ritaline gehad maar deze had toen die tijd invloed op mijn depressie. Het ging niet zo goed samen. Maar als ik er op terug kijk, werkte het spul alleen maar in het begin. Dat spul is wel zo sterk geweest dat ik eraan over heb gehouden dat ik geen uitslaper meer ben, wat zo zijn voordelen heeft . Koffie/Redbull/Cola heeft geen invloed op mijn concentratie. Ik kan 6 kopjes koffie in de ochtend drinken en me nog steeds moe voelen.
Ik heb soms nog wel eens een ernstig dipje, en dan denk ik op dat moment wel weer aan zelfmoord. Ik denk dan:'Ik word net zoals me tante en opa, die al jaren in hetzelfde wereldtje zitten'. Ik wil niet me hele leven zo zijn. Ook ben ik bang dat ik voor mijn omgeving veel te vermoeiend word en dan steeds minder gewaardeerd word door vrienden en familie. Me eeuwig stil houden kan ik niet, dan uiten zich de frustratie ergens anders. Ik ben ieder geval wel blij dat ik mijn problemen op normale wijze kan uitleggen aan mensen. Het lost ze helaas niet op, en dat het allemaal zo lang duurt geeft je ook weer een frustratie. Nu wacht ik ook al zo een tijd wanneer ik met deeltijdthearapie kan

Ik hou vol en blijf hier voorlopig het een en ander posten.

Die vergeetachtigheid en verwarring kan een gevolg zijn van al dat piekeren (door je neerslachtigheid / depressie). Juist omdat je 'blijft hangen' vergeet je andere dingen.

Niet om mezelf met jou te vergelijken (ben zelf niet depressief), maar dat aspect komt mij iig vrij bekend voor. Een tik van mij is dat ik steeds ga controleren of ik wel alles bij me heb.. mag jij raden waarom dat zo is

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, probeer voor jezelf goed uit te zoeken welke oorzaak en gevolg relaties er bestaan in jouw gedrag. Het is beter het kernprobleem te bestrijden in plaats van de symptomen.

Zelf wijs je angst aan als een belangrijke reden. Wat doe je aan die angst? Waar komt die angst vandaan? Is de angst wel reeel?

[Lotte]

Herken heel veel wat je zegt hoor, post vooral verder hoe het met je gaat

Wat mogelijk kan helpen tegen je gedachten is dat je positieve dingen gaat ervaren waar je de situatie wel enigzins onder controle heb en waarbij je niet perse verplichtingen heb die je momenteel misschien nog niet kan nakomen. Maar je moet maar net dingen kunnen vinden die voor afleiding zorgen.

******** schreef op 01-03-2007 @ 22:42 :
Die vergeetachtigheid en verwarring kan een gevolg zijn van al dat piekeren (door je neerslachtigheid / depressie). Juist omdat je 'blijft hangen' vergeet je andere dingen.

Niet om mezelf met jou te vergelijken (ben zelf niet depressief), maar dat aspect komt mij iig vrij bekend voor. Een tik van mij is dat ik steeds ga controleren of ik wel alles bij me heb.. mag jij raden waarom dat zo is

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, probeer voor jezelf goed uit te zoeken welke oorzaak en gevolg relaties er bestaan in jouw gedrag. Het is beter het kernprobleem te bestrijden in plaats van de symptomen.

Zelf wijs je angst aan als een belangrijke reden. Wat doe je aan die angst? Waar komt die angst vandaan? Is de angst wel reeel?

Vergeetachtigheid en verwarring komt denk ik ook door neerslachtigheid/depressie. Ik pieker gewoon erg veel, ik pieker eigenlijk de hele dag door. Ik denk aan me schoolcarriere, meisjes bij wie ik het verpest heb, dat ik geen werk heb, me vrienden die het allemaal druk hebben, me ance die maar niet weg wil, me rijbewijs wat maar niet lukte, mensen met een bepaald oordeel over mij.
Ik heb ook veel geprobeerd wat te doen aan die verwardheid, maar het lijkt wel onmogelijk, Mijn moeder heeft ook al zoveel geprobeerd maar het lijkt alleen maar erger geworden te zijn. Ik ben ieder geval blij dat ze er niet zoveel over zeikt, want dat maakte het alleen maar erger. Alsof ik het allemaal bewust doe, en ik geen oplossing wil hebben voor dit probleem.

Op zoek gaan naar het kernprobleem is goed punt om te noemen, en ben hier zelf ook veel over gaan nadenken, gelijk nadat ik je reply had gelezen. Mijn angst is voor een groot deel weg en daar ben ik erg blij mee. Maar al vroeg in mijn jeugd zorgde de angst voor piekeren. Ik was niet bezig met me normaal te ontwikkelen als kind. Ik was bezig met piekeren. Dit al vanaf hele jonge leeftijd. Dit is erg jammer, want ik had wel het gevoel dat ik in het begin van mijn kindertijd heel erg van nieuwe dingen leren hield. Maar dit heeft het allemaal tegen gehouden. Deze angst was niet altijd van toepassing. Of ik was heel angstig of ik was totaal niet angstig. Maar dit heeft wel van 6 tot 21jaar geduurd. Door deze angst heb ik veel dingen niet gedaan. Ik heb zelfs dates afgezegd door angst. Erg spijtig achteraf, maar we moeten niet achteruit kijken maar vooruit. Maar daarvoor moet het heden ook wel aangenaam zijn, en we moeten niet de kans hebben om teveel te piekeren. Ik ben wel bang dat als ik weer ga werken, mijn werk niet goed gaat door het piekeren. Dat ik me zo slecht voel en dan zo graag naar huis wil. En vaak als ik me zo voel, gaan ook collega's op me zeiken. Hou eens op met je nouchalante negatieve gedrag krijg ik dan te horen.

Ook een deel van de oorzaak van het probleem is de invloed van andere, Ik had niet zoveel mensen vroeger, en diegene die hadden de illusie dat je alleen maar wat voorstelt in de maatschappij als je een hoog beroep hebt, voor mij is dat niet meer het geval, ik heb van afgezet van die illusie, Voor mij stel je iets voor als je puur bent. Ik ben puur en ik ben mezelf nu. Ik kan vaak vrolijk zijn, maar zit gewoon nu in een moeilijke periode. Wanneer ik alles op de rit weer hebt, komt het wel weer goed denk ik. Het kernprobleem is nu de depressie en verwardheid. Ik hoop deze goed te overwinnen en daarna te gaan werken en me af te zetten van alle narigheid wat me de laatste tijden heeft getroven.

Lotte schreef op 03-03-2007 @ 18:10 :
Herken heel veel wat je zegt hoor, post vooral verder hoe het met je gaat

Wat mogelijk kan helpen tegen je gedachten is dat je positieve dingen gaat ervaren waar je de situatie wel enigzins onder controle heb en waarbij je niet perse verplichtingen heb die je momenteel misschien nog niet kan nakomen. Maar je moet maar net dingen kunnen vinden die voor afleiding zorgen.

Mooi dat je veel herkend, daar kun je namelijk voor jezelf ook veel van leren.
Ik heb vandaag me sollicitatiebrief af en hij gaat na nagekeken te zijn op de mail.
Ik heb er eerder gewerkt, Als ik positief blijf heb ik nergens last van. Ik hoop dat ik dat kan. Gisteren wezen bowlen met allemaal stelletjes en overal leken vrolijke mensen te zijn. Het leek wel een filmscene. Ik keek om me heen en zag iedereen plezier maken. Alle aanwezige mensen hadden plezier, zo leek het althans. Het enige waar ik behoefte aan heb ik bezigheden die me gelukkig maken. Als dat een beetje goed gaat en ik me dus goed voel heb ik een talent voor sociale vaardigheden. Als ik me slecht voel, probeer ik deze ook te gebruiken, maar mensen merken gelijk dat het er niet puur uit kom, hoe graag ik dat ook wil. Ik hoop dat ik snel kan beginnen met werken, want dan ben ik lekker bezig. En verdien ik mijn eigen centen i.p.v van jullie belasting . Ik hoop dat ik er goed uitkom en uiteindelijk trots kan zijn op wie ik ben. Ik ben nu eigenlijk al trost wie ik ben. Ik heb me de laatste jaren enorm snel ontwikkeld.(voorbeeld: In het begin dat ik dit topic opende, had ik als doel na alles aan een zware studie "pyschologie" te beginnen, maar gezien ik de omstandigheden en het verleden zie, staat deze op de heelmisschienlijst)
Ik weet ieder geval hoe ik me niet moet gedragen en hoe wel. Als ik me goed voel, heb ik een positieve uitstralling, makkelijk sociaalvaardig met gevoel voor humor. Als ik me slecht voel is dit allemaal andersom . Ik weet niet of ik al gemeld heb dat ik binnenkort in deeltijdtherapie ga(1 heledag en 2 halve dagen), ik heb deze aangevraagd omdat ik zie dat het nodig was, Het gaat me niet meer om de buitenwereld, want in dat geval kan je nooit jezelf zijn. Ik heb hier veel hoop opgezet. Ik hoop dat dit mij goed zal helpen.
Geen idee of ik in herhaling val, zo jah excuus.

Ieder geval bedankt voor je reply, ik waardeer het.

[Bongalientje]

ik kan er weinig over zeggen, k heb geen tips, hints en ervaringen voor je.. Maar ik wilde even iets zeggen over je post

Je komt over als een heel slim iemand met veel zelf kennis. Ik vind het echt heel goed dat je dit zo kunt posten en dat je zo open bent. Je lijkt een leuk iemand

Succes?!

kunst schreef op 04-03-2007 @ 16:04 :
ik kan er weinig over zeggen, k heb geen tips, hints en ervaringen voor je.. Maar ik wilde even iets zeggen over je post

Je komt over als een heel slim iemand met veel zelf kennis. Ik vind het echt heel goed dat je dit zo kunt posten en dat je zo open bent. Je lijkt een leuk iemand

Succes?!

Dank je wel .

[Daboman]

Ik herken het verwardheids gedeelte ook wel uit m'n eigen leven, al komt het bij mij veel meer tot uiting als slordigheid.

Ik probeer er mee om te gaan door er vanuit te gaan dat ik het heb. Telefoon vergeten? --> van tevoren in je zak. Fietsslot vergeten? --> van tevoren vast zetten op je fiets, zodat je het niet kunt vergeten. Kortom, hoe ik er mee om ga, is gewoon kijken hoe ik het het beste kan voorkomen.

Dit is een advies vanuit mijn ervaring en dat is dus misschien niet het soort advies waar je van houdt. Maar ik ken je niet en ik kan dus alleen maar uit eigen ervaring spreken. Wat mij betreft gooi je het naast je neer Maar als je er niet eerder op deze manier mee bent proberen om te gaan is het de moeite waard om eens te proberen.

Ik weet ook dat het deprimerend/frustrerend kan werken. Ik krijg het regelmatig om m'n oren met een 5,4 voor een tentamen. Hoe ik daar goed mee om kan gaan ben ik ook nog niet helemaal uit helaas.

Je bent wel systematisch op zoek naar een oplossing. Dus je moet haast wel een manier vinden om ermee om te gaan. Ik lees ook allerlei positieve dingen in je verhaal. Je kunt het dus wel. Succes ermee.

Ik herken het verwardheids gedeelte ook wel uit m'n eigen leven, al komt het bij mij veel meer tot uiting als slordigheid.

Mijn verwaring uit zich vaak ook in slordigheid, Doordat ik teveel aan me hoofd hebt let ik niet meer op wat ik zou moeten doen. Dit kom weer door het vele piekeren. (Eigenlijk al jaren last van). Piekeren was er al vanaf hele vroege leeftijd, net als depressie. Eigenlijk best nog een prestatie om nog een middelbare school af te ronden. Ik wilde mijn leven die periode alleen maar kapot maken.

Ik probeer er mee om te gaan door er vanuit te gaan dat ik het heb. Telefoon vergeten? --> van tevoren in je zak. Fietsslot vergeten? --> van tevoren vast zetten op je fiets, zodat je het niet kunt vergeten. Kortom, hoe ik er mee om ga, is gewoon kijken hoe ik het het beste kan voorkomen.

Ik heb meerdere dingen geprobeerd en mijn moeder ook wel, maar doordat mijn hoofd of te vol zit, of te leeg is is het op gegeven moment wel weg. De laatste tijd gaat het overgens best redelijk omdat er niet zoveel aan mij gevraagd wordt. Maar misschien als ik weer ga werken word ik ongelooflijk gespannen.

Dit is een advies vanuit mijn ervaring en dat is dus misschien niet het soort advies waar je van houdt. Maar ik ken je niet en ik kan dus alleen maar uit eigen ervaring spreken. Wat mij betreft gooi je het naast je neer Maar als je er niet eerder op deze manier mee bent proberen om te gaan is het de moeite waard om eens te proberen.

Ik gooi het niet naast me neer. Voor het meenemen is het best handig. Maar mijn gedachten raken op den duur zoek. Het zou in principe een automatisme moeten worden. Daar wil ik ook aan werken. Maar ik denk dat rust en duidelijkheid me als eerste goed zullen doen. Hier thuis en niks doen geeft me geen rust. Ik moet juist bezig zijn, onder de mensen.

Ik weet ook dat het deprimerend/frustrerend kan werken. Ik krijg het regelmatig om m'n oren met een 5,4 voor een tentamen. Hoe ik daar goed mee om kan gaan ben ik ook nog niet helemaal uit helaas.

Een 5.4 voor een tentamen is toch niet zo heel slecht. Het schooljaar is nog niet afgelopen dus als je ervoor gaat kan je die 5.4 op zijn minst naar een 5.5 brengen .

Je bent wel systematisch op zoek naar een oplossing. Dus je moet haast wel een manier vinden om ermee om te gaan. Ik lees ook allerlei positieve dingen in je verhaal. Je kunt het dus wel. Succes ermee.

Ik ben lang bezig geweest met het ontkennen en vluchten van mijn problemen. Dat heeft geen zin, behalve als je jezelf kapot wilt maken. Ik bleef maar doorgaan totdat ik uiteindelijk helemaal ingestort was. Nu klim ik omhoog en probeer dit op de beste manier te doen met alle hulp die ik kan gebruiken, het duurt wel allemaal een beetje lang. Maar stap voor stap.

Bedankt voor je reply

[Vidar]

ik herken delen uit je verhaal en ben nu ook zo ver dat ik ABC heb gehad mijn vraag aan jou is:

hoe zet je jezelf om nummer 1? ik snap precies wat je bedoeld maar ik ben niet in staat gebleken om het ook echt te doen

Vidar schreef op 05-03-2007 @ 00:13 :
ik herken delen uit je verhaal en ben nu ook zo ver dat ik ABC heb gehad mijn vraag aan jou is:

hoe zet je jezelf om nummer 1? ik snap precies wat je bedoeld maar ik ben niet in staat gebleken om het ook echt te doen

Met A, B en C kwam ik niet verder. Misschien werkt het voor jou anders, dat kan ik niet beoordelen aangezien elk mens een individu is en anders werkt. Het belangrijkste is dat je zelf ziet dat je een probleem hebt en hoeveel heb je ervoor over deze op te lossen. Mijn ouders hebben mijn depressie jaren lang ontkent, maar gisteren is me vader via iemand aangesproken erover. Ik vind het een beetje stom dat hij hierover moeilijk deed. Hij heeft moeite met de acceptatie dat ik momenteel ziek ben. Hij schijnt altijd gedacht te hebben dat het wel goed kwam. Hij gaf me altijd geld voor dingen, Hij bracht me heen waar ik wou. Maar het werkte gewoon niet. Hoe moeilijk hij het ook vond, Ik heb geen spijt voor mijn openheid van mijn depressie. Het ontkennen heeft veelste veel gevolgen gehad. Zeker weten dat ik HBO had kunnen doen als het probleem eerder was opgelost. Maar momenteel zit er niet zo heel erg mee, aangezien ik wel van deze ervaringen uiteindelijk veel geleerd heb.
Als je jezelf niet op nummer 1 zet en onzeker bent zijn er zat foute mensen die hier graag misbruik van maken. Ik heb altijd gedacht dat bepaalde soort mensen echt wat voorstelde, Maar de meeste die stoer doen en andere niet in hun waarde laten zijn zelf ontzettend onzeker en hypocriet. Ze houden zichzelf voor de gek en meestal komen ze toch niet ver en blijven hetzelfde. Ik zie soms nog wel een paar van die sukkels de coffeeshop inlopen. Vaak zijn de stoere boys van vroeger nu onzeker en hun groep steunt ze niet meer(dat was hun kracht), want iedereen gaat zijn eigen weg . Ik heb die tijd nooit steun gehad van een groep, ik kreeg eerder de groep over me heen. Omdat ik principes had niet te meelopen.
Ik vind het trieste patser gedrag eerder zielig dan stoer. Een beetje bitchen op de maatschappij maar het niet kunnen onderbouwen, en niet zien dat het aan hunzelf ligt. Nu heb ik zelf ook wel de uitstralling dat ik er mag wezen, maar ik laat mijn medemens in zijn waarde als hij/zij mij in zijn waarde houdt. En misbruik maken van een zwak iemand zal nooit in mij opkomen, dat zegt zoveel over jezelf. Wat ben je voor iemand als je zo onredelijk bent. Maar ik geloof wel dat dat soort mensen het uiteindelijk hun eigen leven veelste moeilijk voor zichzelf maken.
Ik heb nu als doel uit deze cirkel te komen, en uiteindelijk een baan te hebben die mijn rust en plezier geeft. Status kwa baan boeide me eerst ook nog heel erg. Maar ik hou niet van teveel stress en heb liever een baan met niet al te zware verantwoordelijkheid. Het boeit me ook nog wel een beetje, ik wil bijvoorbeeld niet in de fabriek werken en met dozen sjouwen.
Ik vond het een tijd geleden nog heel belangrijk omdat ik het belangrijk vond hoe de buitenwereld naar me keek, maar gezien ik zoveel mogelijk op mijn eigen manier wil doen zou het beter zijn een baan te hebben die daarbij past. Natuurlijk heb je altijd bepaalde instructies, maar sommige dingen kan ik aan en sommige niet.
Ook wilde ik perse een hoge school omdat ik dacht dat het andere geslacht me daarop beoordeelde. Het is enigzins wel waar, maar omdat ik er zo onzeker over was beoordelen ze ook harder. Maar wat heb je aan een relatie als je geselecteerd bent op je baan/opleiding. Ik vind mensen die veel over hun school/werk praten irritant, voor mij zijn andere dingen belangrijker. Op mij maakt het niet meer zoveel indruk.
Ik word veel liever beoordeeld op mijn persoonlijkheid .
Eergisteren werd er nog door iemand gezegd dat ik beter aan een mbo-opleiding weer binnenkort kan beginnen, Maar om eerlijk te zijn heb ik daar geen zin in. En heb een ander beeld wat ik wil worden. Ik heb wel bepaalde beroepen in mijn hoofd maar verander hierover wel erg snel van mening. (denk aan taxichauffeur, conducteur) Het maakt het me niet meer zoveel uit hoe andere tegen een beroep op kijken. Zolang ik er maar plezier aan beleefd.
Om kort te zeggen hoe ik mezelf op nummer 1 zet, is mezelf te zien als de belangrijkste persoon in mijn leven. Ik kan heel veel voorbeelden noemen dat ik dat niet heb gedaan en andere het dan maar afpakken. Als je wilt kan ik deze opnoemen, misschien geeft dat je nog meer inzicht. Ik hoop dat mijn tekst jou ook weer inzicht geef.

succes!

[Daboman]

DoraRing schreef op 04-03-2007 @ 22:31
Een 5.4 voor een tentamen is toch niet zo heel slecht. Het schooljaar is nog niet afgelopen dus als je ervoor gaat kan je die 5.4 op zijn minst naar een 5.5 brengen .

Was dat maar zo

In het systeem dat ik heb bij mijn opleiding krijg je voor een vak een tentamen en that's it, als je daar dus onvoldoende voor hebt is het afgelopen. Daarna ga je verder met het volgende vak. Gelukkig is er soms ook nog een opdracht die voor gemiddeld 20% meetelt. Maar een 5,4 betekent dus de studiepunten niet krijgen en om ze wel te krijgen moet je op de herkansing dan een 5,5 of hoger halen. Anders blijft die 5,4 staan aangezien je geen andere cijfers krijgt in datzelfde vak.

Ik wil het systeem van de middelbare school terug

Daboman schreef op 05-03-2007 @ 13:39 :
Was dat maar zo

In het systeem dat ik heb bij mijn opleiding krijg je voor een vak een tentamen en that's it, als je daar dus onvoldoende voor hebt is het afgelopen. Daarna ga je verder met het volgende vak. Gelukkig is er soms ook nog een opdracht die voor gemiddeld 20% meetelt. Maar een 5,4 betekent dus de studiepunten niet krijgen en om ze wel te krijgen moet je op de herkansing dan een 5,5 of hoger halen. Anders blijft die 5,4 staan aangezien je geen andere cijfers krijgt in datzelfde vak.

Ik wil het systeem van de middelbare school terug

Je doet waarschijnlijk hbo of universiteit, want dit systeem herken ik niet bij een van mijn mbo-opleidingen.
Het enige advies wat ik je kan geven is om je cijfers omhoog te halen via de opdrachten die je nog krijgt. Je maakt je er ieder geval erg druk om, dus het is belangrijk voor je. Je weet waarvoor je het doet!

Succes

[Vidar]

volgens mij snap ik het

en ga me best doen
thx voor advies

Vidar schreef op 05-03-2007 @ 19:34 :
volgens mij snap ik het

en ga me best doen
thx voor advies

Je kan altijd pm-en voor advies of als je iets niet begrijpt.