Gisteravond hebben wij onze oudste hond, een bouvier, in moeten laten slapen vanwege een maar al te nare bekende ziekte.. Kanker.
Wanneer ik vanochtend, nogsteeds in verdriet, besloten had wat geruststelling te zoeken op het internet door wat artikelen over de ervaringen van anderen te lezen, las ik al gauw dat huisdieren toch wel thuis ingeslapen konden worden. Hierdoor ben ik alleen nog maar verdrietiger geworden. Het was al vervelend dat ze bang was op haar laatste moment, nu bljikt het ook nog eens dat ze een heel ander einde van haar leven kon hebben. Ik voel me er heel erg kut door.
Nu is mijn vraag, zoals de titel al zegt, doen veel dierenartsen dit (euthanasie thuis laten plaatsvinden)? Hadden we een dierenarts kunnen vinden/moeten zoeken die dit wel deed, of had onze dierenarts dit waarschijnlijk wel gedaan? Of is dit juist nog erg gevarieerd?
Ik begrijp dat ik het hiermee misschien juist erger maak voor mijzelf, maar ik wil het toch graag weten in verband met onze jongste, nog levende, hond. Wel graag antwoorden naar waarheid, hoe hard die misschien ook is.
Aanvulling:
Het werd een paar maanden geleden geconstateerd dat onze hond blaaskanker had, waarna er dagelijks pijnstillers gegeven moesten worden. Elke week duurde het plassen langer en werd de hoeveelheid minder. Vorige week donderdag was het uiteindelijk tot het punt gekomen dat ze alleen nog maar in druppeltjes plaste waarbij ze soms ook slijm loosde en observeerbaar pijn leed.
Diezelfde dag nog kreeg zij een hogere dosering pijnstillers. Het verergerde heel snel. Tot gisteren hebben wij nog een paar vervelende maar toch ook mooie dagen met haar kunnen besteden.
Na het erover gehad te hebben hoe we het liefste onze hond in wilden laten slapen waren we het er mee eens dat het thuis het mooiste zou zijn in verband met de angst die onze hond had voor de dierenarts. Maar volgens mijn ouders kon je hond thuis niet ingeslapen worden. Dit is "altijd al zo geweest" en "logisch" zeiden mijn vader, moeder en eerste broer. Hier ging ik mee akkoord, al vond ik het moeilijk voor te stellen dat dit niet zou kunnen, wat ik ook duidelijk tegen mijn ouders en broer gezegd heb.
Langzaam stapten ik, mijn vader, mijn moeder, mijn tweede broer en mijn hond met haar staart tussen haar benen de dierenkliniek binnen, waarna wij vervolgens werden doorverwezen naar een behandelkamer.
Aangekomen in de behandelkamer kreeg onze nogsteeds bange hond, na een korte uitleg van het process, al snel een prikje, waarna ze op de vloer is gaan liggen met nogsteeds haar staart tussen haar benen, en werd kort na de prik ingeslapen. We hebben haar begraven. Ze was onze eerste hond, dit was een vreselijke rot ervaring en ik ben er nog erg verdrietig van.
__________________
You don't wanna be who others want you to be. Be yourself, live your life the best you can. Everyone has their ups & downs.
Laatst gewijzigd op 08-04-2015 om 02:29.
|