Balans in onvermogen

[Aletta Jacobs]

Je bijt je vast maar niets wordt je gegeven,
met als draagvlak je geweten in een boek nog ongeschreven.
Letters vormen woorden maar waar komen ze vandaan
de regels van dit leven vormden nimmer mijn bestaan.


Verwarring is compleet en nooit verdwenen,
maakt de dagen te vol en kan de nachten nooit legen.
Onder een deken van berusting schuilt een opgerolde angst,
degene met de langste adem ademt altijd nog het langst.


-hoera voor het eind van een writersblock!

Mmmmmmja. Ik vind hem wel héél abstract. Al is dat niet persé iets negatiefs, ik volg er niet zo erg veel van. Maar dat geeft niet zo erg; hij leest fijn door en heeft een mooi ritme. Dat vind ik het elangrijkste in een gedicht, dus daarmee is deze al wel geslaagd voor mij.

Dingen: het woord 'nimmer' past goed in je ritme, maar is wel heel erg... ja. Wel heel erg Dichterlijk ende Ouderwets, zeg maar. Ik zou het niet vervangen door 'nooit', want dan sloop je je ritme, maar ik vind die hele zin een beetje storend. Net als de eerste zin van de tweede strofe. Ik heb het idee dat daar iets mist, maar ik zou niet weten wat je er dan bij zou moeten doen of waar, want qua lettergrepen klopt hij wel.

Maar al met al vind ik deze mooi. 'onder een deken van berusting schuilt een opgerolde angst', vooral die. <3

[Dingaantouwtje]

Ik vind dit mooi

[ZitriN]

Ben het met Etmakas eens, wat betreft het abstracte.
Verder zou ik van ongeschreven, onbeschreven maken.
Ook had ik hier stiekem gehoopt op een paradox, om de verwarring te benadrukken:

maakt de dagen te vol en kan de nachten nooit legen.

Dus dat je zou zeggen dat de dagen leeg waren en de nachten vol, want --> overdag voel je je moedeloos, doelloos, leeg en snachts lig je te piekeren etc. Zelf zou ik dat mooier vinden.
Je einde vind ik wel mooi! Ik vind sowieso eigenlijk alleen de eerste strofe wat te abstract, de tweede brengt wel een boodschap over vind ik.

[Aletta Jacobs]

ZitriN schreef:

Ben het met Etmakas eens, wat betreft het abstracte.
Verder zou ik van ongeschreven, onbeschreven maken.
Ook had ik hier stiekem gehoopt op een paradox, om de verwarring te benadrukken:
Dus dat je zou zeggen dat de dagen leeg waren en de nachten vol, want --> overdag voel je je moedeloos, doelloos, leeg en snachts lig je te piekeren etc. Zelf zou ik dat mooier vinden.
Je einde vind ik wel mooi! Ik vind sowieso eigenlijk alleen de eerste strofe wat te abstract, de tweede brengt wel een boodschap over vind ik.

Dat is precies wat ik ermee bedoel ook, wat je zei over nachten en dagen. Ik heb juist expres voor ongeschreven gekozen omdat iedereen in principe zijn eigen boek 'schrijft'. Het is wat abstract, dat besef ik me, maar zo rollen ze nu eenmaal uit mijn hoofd; voor mezelf begrijpelijk maar af en toe wat minder voor de rest van de mensen misschien! Ik zal er op gaan letten, thanks for the critics!

[Bright Blue]

Mooi!

[Geel]

Ik vind hem ook mooi. Het heeft een heerlijke 'flow' <3 En ik vind het nergens overdreven abstract. ;n