Wat moet ik doen? (heel verhaal sorry toch bedankt als je het lezen wilt)

[HipHopSter]

Ok het gaat om het volgende. Omstreeks vorig jaar rond deze tijd leerde ik mijn huidige vriend kennen, (Via de Box, ja lach me maar uit, boeiend daar gaat het verder niet om). meteen merkte we al dat we elkaar wel erg leuk vonden, het klikt vrijwel direct al tijdens het smsen. later gingen we bellen en ook dat beviel ons goed. al vrijsnel daarna besloten we elkaar te ontmoeten.

Tijdens het smsen door vertelde hij me echter eerst het volgende: hij had al een dochtertje van 4 jaar of ik daar mee zat. Nee hoor geen probleem zei ik. (naief!) In gedachten dacht ik ik zal eerst es kijken of het goed gaat en dan kijken we daarna wel weer verder.

Any way we ontmoetten elkaar. Hij kwam met een bos rozen aanzetten en ik was (voor zover ik dat nog niet al was) meteen verkocht! Hij was ontzettend lief voor me en gelijk de 1e avond was ut eigenlijk al raak.

En zo ging ons liefdesverhaal verder. Vanaf het moment dat we elkaar voor het eerst hebben ontmoet hebben we elkaar eigenlijk vrijwel elk weekend gezien. In het begin kwam hij natuurlijk alleen bij mij en dat vond ik natuurlijk prima. We spraken af dat ik mettertijd zijn dochter zou ontmoeten als het goed zou blijven gaan. Ik had haar al wel een paar keer over de telefoon gesproken wat niet zo geweldig ging want wat moet je in vredesnaam tegen zo'n kleine zeggen over de telefoon? Zij was daarom in het begin ook niet helemaal te spreken over mij maar omdat ze wel doorhad dat haar vader helemaal gek is op mij besloot ze toch dat ze vriendinnen wilde zijn met mij. (het is echt een schat)

uiteindelijk was het moment daar: op kerstavond (hoe romantisch) zou ik haar dan voor het eerst ontmoeten. dat verliep gelukkig goed. 1e kerstdag zijn we met zn drietjes naar de efteling gegaan want dat leek me een goed idee om het ijs te breken dat verliep dus ook zeer geslaagd. Vanaf toen is het tussen Rhona en mij ook zeer goed gegaan.

Ik heb zijn ouders toen ook ontmoet en het leken me meteen al hele aardige mensen hoewel ik af en toe nu nog wel eens moeite heb met haar gezeur maar ik hou maar in me achterhoofd dat ze het goed bedoeld....hij ontmoette de dag erna mijn ouders.

lalala alles koek en ei ouders waren blij met wederzijdse keuze dus dat zat wel goed. Na verloop van tijd ging ik natuurlijk vaker met hem mee naar huis in het weekend omdat ik op die manier de kleine beter zou leren kennen goed idee want we hebben nu een sterke band. Zo goed zelfs dat ze vrijveel signalen van me oppikt en me na begint te doen (oei ik ben pas 21 ik ben ook nog niet perfect dat betekend dus dat ze ook vrij veel dingen op pikt waar ik zelf ook nog aan moet werken)

Dat is 1 van de dingen die me dwars zitten maar wat me het meest dwars zit is natuurlijk het feit dat ik mijn geliefde natuurlijk veel moet delen met zijn dochter (nu inmiddels 5). Meestal gaat dit goed maar soms is ze in een verschrikkelijk klierige bui (hoort natuurlijk ook bij kids proberen ook uit hoever ze kunnen gaan) maar ik krijg dan wel weer twijfels of ik hier wel zin in heb, of ik dit wel aan kan of ik hem wel wil delen (moet natuulijk wel daar heb ik geen keus in) en verveolgens denk ik: mischien moeten we het maar uitmaken, maar dat willen we geen van beiden! gisteravond stuurde hij me nog een smsje dat hij me absoluut niet kwijt wil omdat hij anders gek wordt!

Dat geldt in zekere zin ook voor mij hij is ondanks alles echt een hele steun voor mij hij is ontzettend lief, zorgzaam, behulpzaam kortom alles wat ik in een jongen zoek. we passen perfect bij elkaar! Het enige 'probleem'is dus dat ik af en toe egoistisch ben en geen zin heb om mezelf al te moeten wegcijferen want dat is natuurlijk wel wat er aan de hand is.

Maar ja uit maken wil ik niet 1 omdat ik hem niet kwijt wil 2 omdat ik zijn dochter ook niet kan missen en haar niet wil k wetsen want ze heeft al veel te veel mee moeten maken) (de situatie bij dr moeder is niet ideaal en ze ziet mij als een soort 2e moeder.)
3 omdat ik zeker weet dat ik als ik het uitmaak hierna nooit meer zo'n lieve jongen zal vinden en dus de rest van me leven spijt zal blijven houden.

Maar ondertussen blijf ik wel met de twijfels zitten die steeds sterker woren. Wat moet ik doen? Is het gewoon een fase waar ik doorheen moet omdat het met mezelf niet helemaal lekker gaat? Of moet ik de knoop doorhakken en het uitmaken? er met hem over praten doe ik wel ook al doet het ons beiden veel pijn.

Ik weet het niet meer. Help me alsjeblieft!

[FOOIJDONK]

dus je durft het niet uit te maken omdat je vriend anders ""gek"" word??

en waar is trouwens de moeder van dat kind??

[HipHopSter]

FOOIJDONK schreef op 17-10-2003 @ 12:16:
dus je durft het niet uit te maken omdat je vriend anders ""gek"" word??

en waar is trouwens de moeder van dat kind??

daar zijn nogal veel problemen mee de situatie bij dr moeder is zoals ik al verteld heb niet ideaal ien ik wil het niet al1 uitmaken omdat hiji anders gek wordt maar ook omdat ik hem niet kwijt wil omdat hij zo lief zorgzaam behulpzaam is hij stuurt me vaak lieve kaartjes krijg regelmatig rozen van hem... maar de twijfels blijven

[HipHopSter]

bedankt voor je reactie maar ik denk dat je me niet helemaal begrepen hebt, tuurlijk lijf ik niet al1 bij hem omdat ik zijn dochter niet wil kwetsen ik blijf ook bij hem omdat hij ontzettend lief behulpzaam en zorgzaam is. we passen verder geweldig goed bij elkaar! Met elkaar hebben we op zich ook totaal geen problemen de enige moeilijkheid is dat zn dochter het ons af en toe moeilijk maakt omdat ik daardoor twijfels krijg en ik dat hem verwijt. En dat is natuurlijk niet goed. dat weet ik ook maar ik weet niet hoe ik deze circel kan doorbreken. Ik wil niet dat hierdoor onze relatie uiteindelijk op de klippen loopt. daarvoor passen we te goed bij elkaar. Dat vindt iedereen. Ook mijn zussen mogen hem en rhona graag en mijn ouders ook.

[Marcade]

HipHopSter schreef op 17-10-2003 @ 12:29:
bedankt voor je reactie maar ik denk dat je me niet helemaal begrepen hebt, tuurlijk lijf ik niet al1 bij hem omdat ik zijn dochter niet wil kwetsen ik blijf ook bij hem omdat hij ontzettend lief behulpzaam en zorgzaam is. we passen verder geweldig goed bij elkaar! Met elkaar hebben we op zich ook totaal geen problemen de enige moeilijkheid is dat zn dochter het ons af en toe moeilijk maakt omdat ik daardoor twijfels krijg en ik dat hem verwijt. En dat is natuurlijk niet goed. dat weet ik ook maar ik weet niet hoe ik deze circel kan doorbreken. Ik wil niet dat hierdoor onze relatie uiteindelijk op de klippen loopt. daarvoor passen we te goed bij elkaar. Dat vindt iedereen. Ook mijn zussen mogen hem en rhona graag en mijn ouders ook.

Z'n dochter is 5; die komt er wel overheen. Wat je zussen en ouders denken zou niet uit moeten maken; het gaat nu puur even over wat jij wil, over jouw leven. Je bent nog 21 en je hebt nu nog de kans om een ander pad in te slaan zonder dat je bv. 10 jaar 'verspilt' aan een 'slechte' relatie.

Het is mij, alleen niet precies duidelijk nog *waarom* je twijfelt. Wat vind jij er zo erg aan, dat een schattig meisje van 5, waar je normaliter goed mee om kan gaan, dingen van je oppikt? Dat je zelf nog niet perfect bent, tja, niemand is perfect en niemand word perfect. Nobody blames you; just try the best you can.

Of heb je nog geen zin in een dochter? Ze komt eenmaal bij de vent van wie je houd. Want je houd toch van hem? Want dat is me ook wat me opvalt aan je verhaal. Je herhaalt continue dat jullie perfect bij elkaar passen, maar ik zie nergens staan dat jij van hem houd. (mij vertelt dat, dat je misschien jezelf voor de gek houd en jezelf probeert wijs te maken van 'we passen bij elkaar dus we *moeten* wel van elkaar houden')

Misschien zijn het andere dingen die je nog niet uitgesproken hebt, waar je last van hebt?

[strafcorner]

Aan je verhaal te lezen zou het je erg gaan spijten als je het uit zou maken, tuurlijk is het een lastige situatie, een realtie zonder kind in het spel heeft al zijn zware periodes.. Gun het wat tijd, een overhaaste besslising is vrijwel nooit de juiste..

[HipHopSter]

Marcade schreef op 17-10-2003 @ 12:39:
Z'n dochter is 5; die komt er wel overheen. Wat je zussen en ouders denken zou niet uit moeten maken; het gaat nu puur even over wat jij wil, over jouw leven. Je bent nog 21 en je hebt nu nog de kans om een ander pad in te slaan zonder dat je bv. 10 jaar 'verspilt' aan een 'slechte' relatie.

Het is mij, alleen niet precies duidelijk nog *waarom* je twijfelt. Wat vind jij er zo erg aan, dat een schattig meisje van 5, waar je normaliter goed mee om kan gaan, dingen van je oppikt? Dat je zelf nog niet perfect bent, tja, niemand is perfect en niemand word perfect. Nobody blames you; just try the best you can.

Of heb je nog geen zin in een dochter? Ze komt eenmaal bij de vent van wie je houd. Want je houd toch van hem? Want dat is me ook wat me opvalt aan je verhaal. Je herhaalt continue dat jullie perfect bij elkaar passen, maar ik zie nergens staan dat jij van hem houd. (mij vertelt dat, dat je misschien jezelf voor de gek houd en jezelf probeert wijs te maken van 'we passen bij elkaar dus we *moeten* wel van elkaar houden')

Misschien zijn het andere dingen die je nog niet uitgesproken hebt, waar je last van hebt?

We hebben over het algemeen absoluut geen slechte relatie maar deze wordt wel een beetje bemoeilijkt door het feit dat ik hem eigenlijk een beetje verwijt dat hij al een dochter heeft. Dit heeft mede te maken met zjin verleden hij was voor mij 7 jaar samen met een vrouw met het ergste karakter dat je je kunt voorstellen ze heeft hem zijn dochter min of meer op gedrongen door expres te vergeten de pil te slikken, hij zegt dan ook af en toe dat hij heel veel spijt heeft dat rhona bij de verkeerde vrouw geboren is hij had liever gezien dat ik de moeder was geweest. maar ja dat is nu eenmaal niet zo en hij is zelf ook dom geweest door geen maatregelen te treffen door het gewoon uit te maken of veilig te vrijen dat verwijt ik hem dus een beetje en daardoor komt het waarschijnlijk dat ik dus de twijfels heb.

het is onzin dat ik mezelf voor de gek hou, het leek mij wel duidelijk uit dit verhaal op te maken dat ik van hem hou, dus het leek me niet nodig dit bij elke alinea aan te geven maar bij deze ik hou ontzettend veel van hem en zijn dochter en dat maakt het moeilijk die keuze te maken en dat maakt mij aan het twijfelen.
Als ik niet van hem gehouden had dan was de keuze, de twijfels veel minder erg geweest.

Tja ik vindt het moeilijk dat ze veel van me overneemt omdat je daar toch ook rekening mee moet houden als je bepaalde dingen zegt of doet vat zij ze verkeerd op en dat is dan mijn verantwoordelijkheid omdat zij natuurlijk nog niet zo denkt als ik dus dat vindt ik best moeilijk om daar constant rekening mee te moeten houden want als je dingen niet goed uitlegt of ze pakt ze verkeerd op wordt je er keihard mee geconfronteerd dat je het niet goed hebt gedaan.

[HipHopSter]

strafcorner schreef op 17-10-2003 @ 12:43:
Aan je verhaal te lezen zou het je erg gaan spijten als je het uit zou maken, tuurlijk is het een lastige situatie, een realtie zonder kind in het spel heeft al zijn zware periodes.. Gun het wat tijd, een overhaaste besslising is vrijwel nooit de juiste..

Dat weet ik maar daaarom zet ik ook dit verhaal hier neer om te kijken wat jullie ervan vinden vaak kunnen buitenstaanders de zaak objectiever bekijken dan wanneer je erin 'verstrikt' zit zoals ik. Als je er over blijft tobben dan zie je de belangrijke punten op een gegeven moment ook niet meer dus leek het mij handig om dit hier neer te zetten. Ik was zowiezo niet van plan om een overhaaste beslissing te maken daarvoor zet ik te veel op het spel. Bovendien daarom heb ik ook al die twijfels omdat ik geen overhaaste beslissing wil maken.

ben je bereid en er aan toe om zolang je bij die jongen bent een soort moederrol te vervullen?

[Marcade]

HipHopSter schreef op 17-10-2003 @ 13:06:
We hebben over het algemeen absoluut geen slechte relatie maar deze wordt wel een beetje bemoeilijkt door het feit dat ik hem eigenlijk een beetje verwijt dat hij al een dochter heeft. Dit heeft mede te maken met zjin verleden hij was voor mij 7 jaar samen met een vrouw met het ergste karakter dat je je kunt voorstellen ze heeft hem zijn dochter min of meer op gedrongen door expres te vergeten de pil te slikken, hij zegt dan ook af en toe dat hij heel veel spijt heeft dat rhona bij de verkeerde vrouw geboren is hij had liever gezien dat ik de moeder was geweest. maar ja dat is nu eenmaal niet zo en hij is zelf ook dom geweest door geen maatregelen te treffen door het gewoon uit te maken of veilig te vrijen dat verwijt ik hem dus een beetje en daardoor komt het waarschijnlijk dat ik dus de twijfels heb.

Hij kan er ook niks meer aan doen, uiteindelijk. En zo te horen is die meid van 5 best een lief kind?

't Is zijn verleden, en daar valt niks meer aan te doen. Maar we leven nu in het heden, en nu is die toch goed voor jou, houd je van hem en is er niks mis mee. Toch?

Tja ik vindt het moeilijk dat ze veel van me overneemt omdat je daar toch ook rekening mee moet houden als je bepaalde dingen zegt of doet vat zij ze verkeerd op en dat is dan mijn verantwoordelijkheid omdat zij natuurlijk nog niet zo denkt als ik dus dat vindt ik best moeilijk om daar constant rekening mee te moeten houden want als je dingen niet goed uitlegt of ze pakt ze verkeerd op wordt je er keihard mee geconfronteerd dat je het niet goed hebt gedaan.

Mja. Het zal inderdaad moeilijk zijn, en ik denk dat elke ouder, of je nou 20 of 50 bent, daar wel last mee zal hebben? De vraag is meer, of je het wilt en de moeite er voor wilt nemen, of niet?