Verhalenwedstrijd: Fijne verjaardag

[Ieke]

Fijne verjaardag

Vandaag was het drie jaar geleden dat ze dertien was geworden. Dertien, wat had ze zich volwassen gevoeld! Maar nog niet te volwassen om ’s ochtends vroeg tussen haar vader en moeder in het grote bed te kruipen. Haar twee jongere zusjes waren op het voeteneind komen zitten en met z’n allen hadden ze haar uit volle borst toegezongen. Met een grijns van oor tot oor had ze haar cadeautjes in ontvangst genomen, en met brandende nieuwsgierigheid het pakpapier eraf gescheurd. Binnen tien minuten waren de nette papiertjes in proppen veranderd, die Lisa en Marleen naar elkaars hooft gooiden. Toen zei mama plotseling: ‘ alsjeblieft Roos, dit is nog van papa en mij.’, en gaf haar een klein pakje. Het was een juwelendoosje met daarin een paar gouden oorbellen, met robijntjes. Ze had haar ouders wel tien keer onhelsd en bedankt, en de oorbellen meteen in gedaan om op school te laten zien.

Vandaag was het drie jaar geleden dat ze door haar mentor uit de klas was gehaald. In de uitgestorven aula stond haar oom Lars, bleed weggetrokken. Dit was niet goed, er was iets heel erg fout. ‘ Roos,’ zei oom Lars, met verstikte stem, ‘ het is je vader. Hij heeft onderweg naar zijn werk een ongeluk gehad. Hij was op slag dood.’ Met een klap werd haar gelukkige verjaardagsgevoel verbrijzeld, in ragfijne stukjes die door een ijskoude wind werden weggeblazen. Hat kon niet, het was onmogelijk. Haar vader, hààr vader! Diezelfde levenslustige man die vanochtend nog een ballon piepend naast haar oor had laten leeglopen. Die kon niet zomaar opeens dood zijn! Maar de tranen in de ogen van oom Lars waren echt, en verblind door haar eigen tranen drukte ze zich tegen borstkas. Hij sloeg zijn armen om haar heen en samen huilden ze, midden in de aula.
Later hadden ze Marleen en Lisa van school gehaald en waren naar het ziekenhuis gereden. Haar moeders rode ogen, haar vaders witte gezicht, het blauwe tapijt van de rouwkamer, slechts enkele momenten drongen echt tot haar door.

Vandaag is dat drie jaar geleden. Vandaag wordt ze zestien. Een leeftijd waarop je drank mag kopen en sigaretten, en scooter mag rijden. Je zestiende verjaardag zou een geweldige dag moeten zijn. Maar hoewel het niet zo moeilijk is als haar veertiende en haar vijftiende verjaardag, kan ze onmogelijk blij zijn. In de keuken komt ze haar moeder tegen. ‘Goeiemorgen lieverd, gefeliciteerd!’ Met een dappere glimlach haalt ze een klein pakje tevoorschijn. ‘Alsjeblieft, van papa en mij.’ Een juwelendoosje. Een gouden ketting met een robijntje in het hangertje. Hij past precies bij haar oorbellen. Oorbellen die ze nooit meer uitgedaan had. Met moeite wist ze een ‘Dankjewel’ uit te brengen.