Het grote Zwangerschaps- en Babytopic #16

[Grassprietjes]

Hahaha, ik ben er nog en de baby zit nog goed! Helaas

[blauw engeltje]

Grassprietjes schreef:

Hahaha, ik ben er nog en de baby zit nog goed! Helaas

spannend 39w5d ofzo nu?
kan nog best wel even duren hé. succes alvast (met de bevalling, maar ook met wachten op de bevalling )

[Grassprietjes]

Jaaaa 39+5 nu. Ben er wel een beetje klaar mee, wil graag zien hoe de baby eruit ziet . Verder gaat het lichamelijk nog steeds prima, heb nergens last van dus dat is fijn.
Ga morgen even overleggen met de vk over wat te doen na die 40 weken.

[blauw engeltje]

haha, goeie gok van mij!!
ik begrijp je ongeduld, maar probeer toch nog even vol te houden hoor strippen kan je zeker wel laten doen als je al opening hebt, maar een inleiding is echt niet aan te raden.
enneuh, zaaaaalig dat je nergens last van hebt!!
ik kon de laatste twee maanden écht niet meer slapen, mijn bekken deed zooooooo'n pijn 's nachts om te janken. elk half uur moest ik mij van zij draaien, maar dat ging niet al liggend met die gigantische buik, dus ik moest me dan rechtop zetten en zo draaien, echt rot was echt een wrak op den duur, kwam gewoon nog amper aan slapen toe...

een nieuwe zwangerschap en zelfs bevalling zie ik helemaal zitten, maar dààr kijk ik écht niet weer naar uit hoor

Spannend, dus binnen nu en twee weken babynieuws

Was jouw bevalling ingeleid blauw engeltje?

[blauw engeltje]

Klaverhap schreef:

Spannend, dus binnen nu en twee weken babynieuws

Was jouw bevalling ingeleid blauw engeltje?

jep...
bij een volgende zwangerschap en overtijd-ga-actie (en daar reken ik wel op, zit in de familie ) ga ik mij vanaf 40w regelmatig laten strippen, en ik wil gerust ook acupunctuur enzo uitproberen om een inleiding te voorkomen...

Ja kan ik me wel voorstellen. Toch fijner als het (semi) uit zichzelf op gang komt.

Uh, wat is laten strippen?

[blauw engeltje]

Lusi schreef:

Uh, wat is laten strippen?

dat is zo dat je al je kleren uittrekt en heel sexy gaat dansen

[blauw engeltje]

Wat is strippen?
Uw baby ligt met het hoofd naar beneden in uw baarmoeder. De vliezen zitten vastgeplakt aan de binnenkant van uw baarmoeder. Wanneer u 41 weken zwanger bent, is er een redelijke kans dat al een beetje ontsluiting heeft. Dan kan uw verloskundige via inwendig onderzoek met twee vingers bij deze vliezen komen en proberen ze los te maken van de baarmoederwand. Dit heet strippen.
Na strippen maakt uw lichaam een stofje aan: prostaglandine. Dat maakt uw baarmoedermond "rijper". Bovendien kán het binnen 48 uur uw weeën opwekken.

Vanaf 41 weken zinvol
Uit het Nederlandse onderzoek bleek dat strippen zinvol is tussen 41 en 42 weken zwangerschapsduur. Andere conclusies zijn:

strippen maakt sowieso uw baarmoedermond rijper;
na strippen is de kans groter dat uw bevalling spontaan op gang komt;
vooral de eerste keer strippen is succesvol;
op de rest van de bevalling heeft strippen geen invloed;
strippen op zich geeft geen risico's; u kunt echter wel wat bloedverlies en pijnlijke harde buiken krijgen;
ook als u voor het eerst gaat bevallen, heeft strippen effect.

[Grassprietjes]

Ja, wel zalig dat ik nergens last van heb, maar aan de andere kant zou een teken dattie binnenkort komt toch wel prettig zijn .
Ja, ik weet niet precies hoe ze hier met strippen zijn. Wat mij betreft mag ze dat morgen meteen wel even doen, maar ik heb geen idee of ik dat aan kan geven .
Maargoed, heb vandaag weer flink veel frambozenbladthee gedronken, dus wie weet...

Ik had ook helemaal geen voortekenen bij M. Op 39+6 stond er een afspraak bij de vk en dan zouden ze strippen, maar met 39+5 kreeg ik 's avonds ineens kramp en had ik een paar uur later een baby
En je kunt morgen gewoon vragen of ze willen strippen, als dat al mogelijk is. Meeste vk's doen het vanaf 40weken geloof ik, maar dat ene dagje...

[drukknoopje]

Hier ben ik ook gestript bij T, en had een uurtje of 6, 7 later een baby. Hielp hier meteen. Maar bij M. kon ik nog niet gestript worden (nog geen ontsluiting) en ben dus ook ingeleid.

@blauw engeltje: In principe strippen de meeste verloskundigen maar max. 2 à 3 keer, he? En vanaf wanneer verschilt per vk en per situatie...hier was beide keren (andere praktijk) vanaf 41 weken de gewoonte.

[blauw engeltje]

Leonoor schreef:

@blauw engeltje: In principe strippen de meeste verloskundigen maar max. 2 à 3 keer, he? En vanaf wanneer verschilt per vk en per situatie...hier was beide keren (andere praktijk) vanaf 41 weken de gewoonte.

drie keer op een week is bij mij 'regelmatig'
hier strippen ze al eerder geloof ik, gyn heeft mij iig gestript op 40w

Je loopt dan dus de kans dat het van 40 tot 41 weken dus drie keer gedaan wordt en dat het dan alsnog een inleiding wordt, bedoelde ik.

Hier zou de vk ook vanaf 40w strippen
Ik vind het nog steeds grappig dat mijn bevalling begon zoals in een film; spontaan brekende vliezen en gelijk weeën

[Pluis]

blauw engeltje schreef:

een nieuwe zwangerschap en zelfs bevalling zie ik helemaal zitten

nav dit stukje: ik snap dat je uitkijkt naar dat je baby er is, maar uitkijken naar de bevalling op zich snap ik niet zo Dat is toch superpijnlijk en alles? Dat is iig wel een van de dingen aan baby's krijgen waar ik tegenop zie

Pluis schreef:

nav dit stukje: ik snap dat je uitkijkt naar dat je baby er is, maar uitkijken naar de bevalling op zich snap ik niet zo Dat is toch superpijnlijk en alles? Dat is iig wel een van de dingen aan baby's krijgen waar ik tegenop zie

Ik had echt een zware bevalling, met uiteindelijk een vacuumverlossing en alles er op en eraan... maar ik wil 't echt nog een keer doen. Kijk er echt al naar uit De kraamperiode wil ik de volgende keer wel anders, zonder ziekenhuisopname en infectie enzo (En sowieso; ik ben nu pas nét echt volledig hersteld van de bevalling + complicaties, dat mag de volgende keer wel wat korter duren.)

Bevalling zelf is pijnlijk, maar... ook heel fijn? Heel raar hoor Ik vond het echt heeeel fijn om te bevallen, heb ook vaak aan de verloskundige gevraagd;'Dus... ik ben nu gewoon écht aan het bevallen?'

Ik ga bevallen niet FIJN noemen, maar ik zou hem ook niet willen overslaan een volgende keer. Het is zo'n ongelooflijk iets Die oerkrachten, je lichaam die het helemaal overneemt, die state of mind. En dan is er een baby.
Maar eh ja. Godsgruwelijk veel pijn doet het wel.

[Grassprietjes]

Klaverhap schreef:

Ik ga bevallen niet FIJN noemen, maar ik zou hem ook niet willen overslaan een volgende keer. Het is zo'n ongelooflijk iets Die oerkrachten, je lichaam die het helemaal overneemt, die state of mind. En dan is er een baby.
Maar eh ja. Godsgruwelijk veel pijn doet het wel.

Wat ik me afvraag: wat doet het meeste pijn? Die hele aanloop met weeen of het persen en baren zelf? Heb het idee uit boeken enzo dat dat nogal uitmaakt :-).

Grassprietjes schreef:

Wat ik me afvraag: wat doet het meeste pijn? Die hele aanloop met weeen of het persen en baren zelf? Heb het idee uit boeken enzo dat dat nogal uitmaakt :-).

Hier vond ik de weeen pijnlijker, persen was echt hemels

De ontsluitingsweeën. Sommige vrouwen vinden persweeën zelfs helemaal niet pijnlijk, alleen een opluchting.

Haha hemels ik vond de persweeën voelen alsof ik binnenstebuiten werd gekeerd. Als een sok. Of een stoomwals die over je heen heenrijdt. Toen heb ik ook wel een paar keer geschreeuwd (maar niet van de pijn.)

In tegenstelling tot de rest, wil ik de bevalling een volgende keer (die er hoogstwaarschijnlijk nooit zal komen) met alle plezier overslaan... Wat het meeste pijn doet...geen idee...iedere fase is zo anders, dat ik het lastig te vergelijken vind, maar als je mag persen kun je tenminste iets doen, dat vond ik wel zo fijn.

Ik had al heel snel persweeen, echt zo pijnlijk als je er dan niets mee kan. Toen ik eindelijk mocht persen, was dat dus een hele opluchting. Ik vond het toe mogen geven aan die persdrang echt fijn.

Had ik bij D. inderdaad ook, bij J. kwamen ze volgens mij pas wat later, maar ook dan is het fijn als je wat mag doen.

[drukknoopje]

Ik vond juist de ontsluitingsweeën 'fijner', want ik kon heel goed die pijn wegdenken en bij persen moest ik meedoen, en dan gaat het net doen alsof er niks aan de hand is minder goed. Maar ik zou gerust nog eens zwanger willen zijn en willen bevallen, super, alleen ik hoef geen kind meer .

Als jij nou de zwangerschap en de bevalling doet, dan wil ik het kind wel.

drukknoopje schreef:

Ik vond juist de ontsluitingsweeën 'fijner', want ik kon heel goed die pijn wegdenken en bij persen moest ik meedoen, en dan gaat het net doen alsof er niks aan de hand is minder goed. Maar ik zou gerust nog eens zwanger willen zijn en willen bevallen, super, alleen ik hoef geen kind meer .

Grappig, bij mij was het juist andersom; bij de ontsluitingsfase moest ik vrij actief weeen opvangen, toen ik eenmaal mocht persen kon ik het aan mijn lichaam overlaten en kon ik daar vol overgave in. Maar ik was wel blij dat ze er na twee uur persen eindelijk was, want persen is ook niet eeuwig leuk

Ik ben zelf ook heel benieuwd of bij mij een tweede bevalling sneller/makkelijker zal gaan. En of ik dan ook rond de 37 weken ga bevallen, of dat ik dan wel de 40 weken haal... Ook heel benieuwd naar de zwangerschap; of dat ook weer zo makkelijk zal gaan etc. Kan niet wachten Maar dat doen we wel nog even hoor Ik denk dat we nog een jaartje of drie wachten.

[drukknoopje]

Leonoor schreef:

Als jij nou de zwangerschap en de bevalling doet, dan wil ik het kind wel.

Deal

[Grassprietjes]

Ben benieuwd. Was bij de vk vanmiddag, heb voor volgende week meteen al een stripafspraak staan. Bloeddruk was een stuk hoger dan vorige week en baby is vandaag erg rustig.. Wie weet voortekenen?

Zouden jullie dan eventueel afzien van een kind vanwege het bevallingsverhaal? (Vooral Leonoor?)

Ik zei tegen mijn zus dat ik het verbijsterend vond dat mensen zo'n keuze eventueel laten afhangen van de pijn die je dan voelt. Toen reageerde zij (net bevallen) met dat ze het wel begreep want er waren ook vrouwen die daarna pertinent incontinent werden etc.

Alsnog vind ik het echt een lifechanging besluit om wel of niet een kind te krijgen dat ik het niet zou kunnen laten afhangen van of de pijn wel zag zitten

[Grassprietjes]

Lusi schreef:

Zouden jullie dan eventueel afzien van een kind vanwege het bevallingsverhaal? (Vooral Leonoor?)

Ik zei tegen mijn zus dat ik het verbijsterend vond dat mensen zo'n keuze eventueel laten afhangen van de pijn die je dan voelt. Toen reageerde zij (net bevallen) met dat ze het wel begreep want er waren ook vrouwen die daarna pertiment incontinent werden etc.

Alsnog vind ik het echt een lifechanging besluit om wel of niet een kind te krijgen dat ik het niet zou kunnen laten afhangen van of de pijn wel zag zitten

Van de pijn niet (hoewel ik dat nu nog niet weet ) maar ik zou medische risico's wel mee laten wegen. En daar valt wat mij betreft incontinentie ook onder .

@Lusi: Ik heb er twee, dat zegt denk ik wel genoeg? (Na J. zei ik dat als we ooit een tweede wilden, dat we die dan zouden adopteren, maar dat ik nóóit meer zou bevallen. Maar ja, het bloed stroomt waar het niet gaan kan en de wens voor een tweede werd toch 'te' sterk. En als er iets in gaat, tja, dan moet het er ook uit...dus zat er weinig anders op dat het toch nog een keer te doen. Maar ik denk wel dat het me tegen houdt voor een eventuele derde (hoewel de tweede keer tov de eerste keer echt 'meeviel')...maar goed, wie weet denk ik daar over twee/drie jaar ook anders over...? Voorlopig geniet ik in ieder geval maar van onze twee prachtige meiden. <3)

Ik was zo ontzettend bang om te bevallen

Ik denk overigens ook dat ik bij een bevalling binnen no time een lage suiker ga krijgen en dan niet eens kan persen. Maargoed meer kinderen zitten hier nog niet in de planning. En misschien is 9 maanden naar een bevalling toe werken ook wel beter dan 2,5 maand.

drukknoopje schreef:

Maar ik zou gerust nog eens zwanger willen zijn en willen bevallen, super, alleen ik hoef geen kind meer .

Misschien een hele rare vraag, maar heb je dan weleens aan draagmoederschap gedacht?

Ik kijk namelijk weleens naar dat draagmoeder gezocht of iets dergelijks, en dat blijkt altijd ontzettend lastig. En omdat er zoveel vrouwen/mannen zijn die geen kinderen kunnen krijgen, kan je iemand op die manier ontzettend helpen. Maar dat is natuurlijk wel een big deal.

[Daantje_0705]

testout.com schreef:

Ik was zo ontzettend bang om te bevallen

Ik denk overigens ook dat ik bij een bevalling binnen no time een lage suiker ga krijgen en dan niet eens kan persen. Maargoed meer kinderen zitten hier nog niet in de planning. En misschien is 9 maanden naar een bevalling toe werken ook wel beter dan 2,5 maand.

Zou je wel op een natuurlijke manier mogen bevallen of is dat sowieso uitgesloten of hangt dat af van hoe het op dat moment met je gaat? Puur interesse overigens alleen.

Je suggestie over draagmoederschap vind ik overigens een goede. Op dit moment ben ik nog niet concreet bezig met het krijgen van kinderen maar het houdt me wel bezig nu m'n gezondheid nog steeds te wensen overlaat en ik wel steeds meer medicatie ga gebruiken wat niet verantwoord is met zwangerschap. Iemand heeft wel eens een draagmoeder gesuggereerd maar in mijn idee is dat altijd heel lastig idd.

Volgens mij mag het wel. Maar als je al een keizersnee hebt gehad, is volgens mij ook vaak dat de volgende ook met een keizersnee ter wereld komt. Maar dat weet ik niet zeker. Aan de ene kant zou ik best natuurlijk willen bevallen. Aan de andere kant ook niet.

Toen ik mijn babyshower had, paar werken voordat Maud ter wereld kwam, was mijn nicht net die dag opgenomen in het ziekenhuis met bloedingen. Ze bleek baarmoederhalskanker te hebben. 4 dagen voor Maud haar geboorte is haar baarmoeder verwijderd. Dat is ook waarom ik best over draagmoederschap nadenk.

Sowieso mag je pas draagmoeder worden als je eigen gezin compleet is, mijn kinderwens is nog niet geheel vervuld, dus wat dat betreft kan ik geen draagmoeder zijn. Maar ook voor mijn gezondheid is het niet aan te raden.

Maar ik zou zo graag zien dat de grootste wens van mijn nicht in vervulling gaat.

[Balance]

Pluis schreef:

nav dit stukje: ik snap dat je uitkijkt naar dat je baby er is, maar uitkijken naar de bevalling op zich snap ik niet zo Dat is toch superpijnlijk en alles? Dat is iig wel een van de dingen aan baby's krijgen waar ik tegenop zie

Ik heb het afgelopen anderhalve jaar maar liefst 16 vriendinnen/kennissen gehad die zwanger waren (alsof het in het water zit..) en heb inmiddels dus wel zo'n beetje elke variant gehoord qua bevallingsverhaal die je je maar voor kan stellen. Maar ondanks de soms gruwelijke details heeft het me alleen maar gerust gesteld. Allereerst: al die meiden konden het dus blijkbaar, dat zegt al iets. En daarnaast geven ze allemaal aan dat ze het best nog een keer zouden doen, ondanks de pijn. Eén vriendinnetje zei zelfs: "Het is de meest gruwelijke pijn die ik ooit heb gehad, maar ik vind het zooooooo gaaf dat ik dat voor mijn kindje heb gedaan!! Ik doe het zo nog eens!"
Sindsdien lijkt het me helemaal niet zo'n ramp om ooit te gaan bevallen.

Leonoor schreef:

@Lusi: Ik heb er twee, dat zegt denk ik wel genoeg? (Na J. zei ik dat als we ooit een tweede wilden, dat we die dan zouden adopteren, maar dat ik nóóit meer zou bevallen. Maar ja, het bloed stroomt waar het niet gaan kan en de wens voor een tweede werd toch 'te' sterk. En als er iets in gaat, tja, dan moet het er ook uit...dus zat er weinig anders op dat het toch nog een keer te doen. Maar ik denk wel dat het me tegen houdt voor een eventuele derde (hoewel de tweede keer tov de eerste keer echt 'meeviel')...maar goed, wie weet denk ik daar over twee/drie jaar ook anders over...? Voorlopig geniet ik in ieder geval maar van onze twee prachtige meiden. <3)

Dat wist ik Maar het ging dus of de derde werd geschrapt vanwege het lichamelijke stuk en dat is dus zo

Maar is dat 'lichamelijke stuk' dan echt alleen de pijn of ook risico's? Want als je heel moeizame zwangerschappen en bevallingen hebt kan ik me dat goed voorstellen dat dat een dealbreaker is. Het is op zich niet heel zeldzaam als iemand er blijvende schade aan overhoudt.

Ik doel op alles wat erbij hoort, of dat op kan wegen tegen de voorkeur er (nog) een te krijgen. Dus dat je afziet van een kind krijgen omdat het pijn doet en extra problemen kan geven etc. Ik vind het van zo'n ander kaliber, kan me moeilijk voorstellen dat je er echt vanaf ziet

[blauw engeltje]

Leonoor schreef:

Je loopt dan dus de kans dat het van 40 tot 41 weken dus drie keer gedaan wordt en dat het dan alsnog een inleiding wordt, bedoelde ik.

ja tuurlijk weet ik dat, dûh maar dat neemt niet weg dat ik het zeker eerst zo wil proberen op gang te helpen hé ...

[blauw engeltje]

Andijvie schreef:

Ik had echt een zware bevalling, met uiteindelijk een vacuumverlossing en alles er op en eraan... maar ik wil 't echt nog een keer doen. Kijk er echt al naar uit De kraamperiode wil ik de volgende keer wel anders, zonder ziekenhuisopname en infectie enzo (En sowieso; ik ben nu pas nét echt volledig hersteld van de bevalling + complicaties, dat mag de volgende keer wel wat korter duren.)

Bevalling zelf is pijnlijk, maar... ook heel fijn? Heel raar hoor Ik vond het echt heeeel fijn om te bevallen, heb ook vaak aan de verloskundige gevraagd;'Dus... ik ben nu gewoon écht aan het bevallen?'

idem, alleen had ik niet zo'n zware kraamperiode.
ik had ook een zware bevalling met vacuümverlossing, flinke knip, veel bloed verloren, was compleet uitgeput, maar ik zou het ZO opnieuw doen

[Pluis]

nou dan zal het met mij ook wel goedkomen. Maar dat duurt nog wel een paar jaar, want ik heb net 2 weken een mirena spiraaltje

@Klaverhap: Voor mij in eerste instantie de pijn. De verder lichamelijke gevolgen tot nog toe heb ik er wel voor over gehad (maar je weet natuurlijk nooit hoe het een volgende keer zal gaan).

Maar wat ik al schreef, het kan best dat ik er over twee/drie jaar anders tegen aan kijk...na J. zei ik immers ook dat ik het nooit meer zou doen en toch is D. er gekomen.

[drukknoopje]

testout.com schreef:

Misschien een hele rare vraag, maar heb je dan weleens aan draagmoederschap gedacht?

Ik kijk namelijk weleens naar dat draagmoeder gezocht of iets dergelijks, en dat blijkt altijd ontzettend lastig. En omdat er zoveel vrouwen/mannen zijn die geen kinderen kunnen krijgen, kan je iemand op die manier ontzettend helpen. Maar dat is natuurlijk wel een big deal.

Wel over nagedacht ja. Maar ik weet niet of ik dat wel kan, een kindje afgeven als ik de hele zwangerschap en bevalling heb 'gedaan'. En ik ben bang dat ik me halverwege de zwangerschap bedenk, en dan het kindje wil houden, en dan de vraagouders (of hoe je dat ook noemt) nog meer pijn doen, en dan nog een kind hebben wat ik eigenlijk niet wou.
Ik heb me ook wel 's verdiept in eiceldonatie, dat lijkt me wel iets dat ik ooit eens ga doen, als de kinderen allebei op school zitten bijvoorbeeld en ik dus gerust een tijdje elke dag naar het ziekenhuis kan.

drukknoopje schreef:

Wel over nagedacht ja. Maar ik weet niet of ik dat wel kan, een kindje afgeven als ik de hele zwangerschap en bevalling heb 'gedaan'. En ik ben bang dat ik me halverwege de zwangerschap bedenk, en dan het kindje wil houden, en dan de vraagouders (of hoe je dat ook noemt) nog meer pijn doen, en dan nog een kind hebben wat ik eigenlijk niet wou.
Ik heb me ook wel 's verdiept in eiceldonatie, dat lijkt me wel iets dat ik ooit eens ga doen, als de kinderen allebei op school zitten bijvoorbeeld en ik dus gerust een tijdje elke dag naar het ziekenhuis kan.

Dat wordt wel juridisch vastgelegd voor de conceptie hoor Dus dat je weet dat je je niet eens kunt bedenken, kalmeert je waarschijnlijk wel. Dan is het moeilijk, maar staat de uitkomst al vast.

[drukknoopje]

Oké. Maar ik weet echt niet of ik dat wel kan, een kindje afgeven.