Schrijven! Reageer; hoe beleef jij 't?

[Tisch]

Ik vroeg het al eerder, maar toen waren de reacties pover. Vandaar nogmaals: waarom schrijven jullie? Grijp dat gevoel eens en probeer het zo duidelijk mogelijk uit te leggen aan mij en elkaar. Wat is jullie drijfveer. Wat is jullie doel.

Zijn jullie bezeten, of terughoudend. Tonen jullie lef door met jullie verhalen te koop te lopen, of leven jullie bij de gratie van anderen?

Vertel het mij, want daarnaar ben ik echt benieuwd.
Laat het jullie huiveren dat rond de 2 miljoen mensen in Nederland zich met schrijven bezighouden?

Wat is jullie doel én wat hebben jullie reeds bereikt?
Hoe ontwikkelen jullie je talent, hebben jullie dat wel?

Schrijven jullie bepaalde genre's niet, omdat jullie dat niet kunnen. Niet durven?

Schrijven jullie over alles, of plegen jullie censuur op jullie eigen werk?

Vragen die interessante discussies kunnen doen opwaaien. Discussies waar uiteindelijk iedereen van kan leren.

MvG

[Vlooienband]

Hai!

Schrijven begint voor mij een passie te worden. Ik verbeter mijn schrijfstijl continu, omdat ik geen goede schrijfster ben. Ik ben een perfectioniste, dus tot op het moment dat ik een geniaal verhaal kan produceren, wat geen verbeteringen e.d. nodig heeft, noem ik mezelf geen goede schrijfster.
Ik noem mezelf nu wel een schrijfster. Met trots heb ik NaNoWriMo, een martelende beproeving waarbij je een verhaal van minimaal vijftigduizend woorden in één maand moet schrijven, afgemaakt. Met eenenvijftigduizendhondervijfenzeventig woorden.

Heb ik talent? Ik weet het niet. Mijn docent Nederlands en mijn docente Nedelands/CKV-1 zijn erg blij met me en zeggen dat ik talent heb. Toch geloof ik hen niet, daar ben ik te achterdochtig voor.
Ik hou van het schrijven, omdat ik in mijn schrijfwereld machtig ben. Ik kan de dingen die bij mij gebeuren en die ik wel of niet leuk vind, tienduizend keer zo erg bij mijn personages laten gebeuren.

Sinds enige tijd post ik mijn verhalen ook op K&L, maar ik schrijf al langer. Zolang ik me kan herinneren, heb ik verhaaltjes geschreven. Bij mijn familie is een citaat van mijn allereerste “boekje” bekend, berucht en nog steeds halen ze het vaak aan: ‘Hij had zijn pootje zir gedaan.’ Zir, daar draait het dan om. Jeugdsentiment...
Ik heb altijd al een bepaalde persoon bedacht, die alles wat ik meemaakte, ook meemaakte. Maar dan véél erger. Als ik ziek was, lag zij op sterven. Zo onder het mum van "het kan altijd nog erger."

Ik kan schrijven. Ik kan verhalen maken. Soms worden ze positief opgevangen en soms wordt het einde wat ik aan een verhaal maak, totaal afgekraakt. Ik kan begrijpen dat mensen dat doen, daar de einden die ik geef soms sadistisch en gemeen zijn.
Om een voorbeeld te geven: een meisje met anorexia wordt verkracht door de vriend van haar moeder, aan het einde sterft de moeder en wordt het meisje door de vriend van de moeder geadopteerd, waar ze ook nog blij mee is. Dat einde werd door vriendinnen opgevat als vreemd.
Zwakke punten: post-modern schrijven. Het is nieuw voor me endus kan ik het nog niet goed. Maar ik ga meer schrijven, zodat het beter wordt.

Mijn talent? Ik ben goed (geloof ik) in het neerzetten van karakters. Ik kan hen goed beschrijven en ik kan me leuk verplaatsen in de personages die ik creeër.

Ik leg mezelf geen grenzen op. Nooit. Ik kan zonder problemen een verkrachting neerzetten, ik kan een halve kerk uitmoorden, alleen de lieve dingen leveren soms nog wat problemen op.
Bijna elke keer als ik wat heb geschreven, post ik het op Letteren. De verhalen die jullie nieuwsgierige oogjes niet te zien krijgen, zijn voor mijn ‘persoonlijke collectie’, bestaande uit de slechtste verhalen ooit. Die print ik snel uit, verwijder ik van de computer, vouw ik op en stop ik in een houten kistje, verstopt op mijn kamer, beveiligd met twee sloten. En veel touw. Ook ga ik binnenkort een literair blad een paar verhalen toesturen, in de hoop dat ze het leuk vinden.

En ik moet je feliciteren. Je hebt dingen gezegd die ik juist niet wilde horen: meer dan twee miljoen potentiële schrijvers in Nederland? Juch! Hoe maak je dan ooit kans om goed te worden? Er zijn een stuk of vijf goede kranten, de telegraaf, het NRC, de Volkskrant, het AD en... Dus plaats voor een stuk of tien à vijftien collumnisten. Mocht ik Literatuurwetenschappen gaan studeren, word ik één van die twee miljoen.
Voor schrijvers geldt precies hetzelfde, er is een select groepje dat het ook echt redt in de schrijverswereld. De rest is freewriter. Nope, een Literatuurwetenschappenstudie is niks voor mij. Ik heb er al langer over nagedacht, maar dit geeft de doorslag. Mijn ouders kunnen blij zijn, ik ga voor het geld.

Ik heb het lef nog nooit gehad om censuur op mijn eigen werk te plegen. Wel heb ik bij NaNoWriMo, toen ik vijfenveertigduizend woorden had geschreven, de boel gewist tot de zevenendertigduizend, omdat het nergens op leek. Wat ik in die achtduizend woorden schreef, was beroerd. Erger dan beroerd zelfs. Dat is ergens een vorm van zelfcensuur, maar een goede.

In de hoop dat er zo een leuke discussie zal ontstaan en dat ik morgen volop van ons net-nieuwe ADSL kan genieten en MSN weer kan gebruiken, ga ik slapen.

[Type]

Kort antwoord voordat ik naar bed ga:

Om de bizarre/onbegrepen kant in mij te kunnen uiten.
Bijv mijn gedichten: er zit heel veel klassieke vorm en heel veel Shakespeare-achtige liefdesgelul in. En in deze maatschappij is geen plaats meer voor de melancholieke romanticus. Behalve in de kunstwereld...

Vandaar. Onder andere...

Ik ben zo vrij geweest om je dynamische vragen te vermaken tot een statisch interview. Dat maakt het wat overzichtelijker en zorgt ervoor dat ik niet ellenlange dingen vertel die nergens mee te maken hebben.



"Waarom schrijven jullie? Wat is jullie drijfveer. Wat is jullie doel."

Ik schrijf om verschillende redenen. Allereerst natuurlijk omdat ik het leuk vind om te doen en nog leuker vind om positieve reacties te krijgen. Daarnaast hoop ik altijd nog op een restant van de aanbidding van het schrijvende genie, zoals we dat in de Romantiek hadden, maar daar heb jij met je twee miljoen medeschrijvers wel een einde aan gemaakt.
In het begin, toen ik nog naïef en lief was, begon ik met de overtuiging dat ik één van de weinige was. Schrijven was voor mij toen een manier om mezelf onstervelijk te maken en om mijn naam na mijn dood voort te laten leven op papier. Uit schaamte ben ik nu wel van dat idee afgestapt, hoewel het als te zoete snoep in de kast blijft liggen. Te zoet om er niet af en toe aan te zitten.



"Zijn jullie bezeten, of terughoudend. Tonen jullie lef door met jullie verhalen te koop te lopen, of leven jullie bij de gratie van anderen?"

Ik denk dat ik vrij terughoudend ben. Mijn ouders en broers heb ik bijvoorbeeld nog nooit een verhaal van me laten lezen. Enerzijds omdat ik weet dat commentaar van bloedverwanten zinloos is omdat ze toch alles prachtig vinden en anderzijds omdat ik eigenlijk pas thuis wil komen met iets waarvan ik zeker weet dat het goed is.
Ik plaats mijn verhalen her en der op internet in de hoop er van te leren. Al een week lang heb ik al twee adressen waar ik een bericht heen moet sturen met de vraag of ze misschien wat verhalen van me willen lezen, beoordelen en vertellen of ze in aanmerking komen voor publicatie, maar nog altijd heb ik het niet gedaan. Dit is meer uit laksheid dan uit terughoudendheid.



"Vertel het mij, want daarnaar ben ik echt benieuwd.
Laat het jullie huiveren dat rond de 2 miljoen mensen in Nederland zich met schrijven bezighouden?"

Ja, dat doet mij huiveren. Maar ik kan mezelf geruststellen met het idee dat het merendeel van die mensen gedichten schrijft, en dus een minder sterke vorm van concurrentie is. Ook is het strelend voor mijn ego om me in te praten dat ik waarschijnlijk kwalitatief bij de eerste miljoen hoor.
Maar ik schrok er wel van. Is dat in andere landen ook zo of ligt het aan de Nederlanders?



"Wat is jullie doel én wat hebben jullie reeds bereikt?
Hoe ontwikkelen jullie je talent, hebben jullie dat wel?"

Ik weet niet wat mijn doel is. Een verhaal verkopen en publiceren is een eerste stap en wat daarna komt, zie ik wel. Ik zie mijzelf nog geen boeken aan elkaar pennen maar niemand weet wat de toekomst brengt. Voor hetzelfde geld zijn we morgen allemaal dood vanwege een verschrikkelijke ziekte.
Mijn talent, dat ik volgens mijn leraar Nederlands had (maar iedereen heeft talent volgens een leraar Nederlands wanneer die mensen voor hun lol verhalen schrijven en boeken lezen), ontwikkel ik door veel te lezen en te schrijven.
Ik heb vorig jaar Nederlandse taal en cultuur gestudeerd en ik kan het iedereen aanraden om een jaar te doen. Dat jaar heb ik zoveel over onze taal geleerd en ben ik ook beter in het hanteren ervan geworden. Nu studeer ik Literatuurwetenschappen omdat me dat leuk leek, omdat ik dan ook eens wat uit andere landen lees en omdat ik me daarmee theoretisch meer kan onderbouwen als ik een verhaal schrijf. Maar voor het schrijven an sich zou Nederlandse taal en cultuur beter zijn. Volgend semester ga ik daar ook nog wat colleges volgen.
Uiteraard lees en beoordeel ik verhalen van anderen omdat ik daarvan leer en laat ik mijn eigen verhalen lezen en beoordelen.
Ik heb trouwens ook mijn eigen internetweekblad waarin ik wekelijks wat rommel schrijf. Kwalitatief is het meestal vrij laag wegens tijd en motivatie tekort, maar het is wel schrijven.



"Schrijven jullie bepaalde genre's niet, omdat jullie dat niet kunnen. Niet durven?"

Ik denk dat ik nooit een serieus verhaal in het 'fantasy'-genre zal schrijven, omdat ik dat niet interessant vind. Aan de andere kant heb ik al wel wat parodiërend fantasy-werk geschreven. Maar ook zoetsappige, romantische dingen op een zwoels strand, begeleid door de ondergaande zon is niets voor mij. Ik ben de stijl daarvoor niet machtig.
Tevens denk ik dat het een hele poos zal duren voordat ik een vrouwelijke hoofdpersoon neem. Ik ben over het algemeen niet zo sterk in het psychologisch opbouwen van karakters en bij vrouwen is dat helemaal een ramp. Het wordt niet geloofwaardig.



"Schrijven jullie over alles, of plegen jullie censuur op jullie eigen werk?"

Ik pleeg censuur op mijn werk als ik sommige woorden/zinnen/delen niet mooi vindt, maar meestal probeer ik me niet veel aan te trekken van normen en waarden (in your face, Balkenende!). Waarschijnlijk zou ik er niet voor terugdeinsen om een verhaal over kinderporno te schrijven zonder het te veroordelen zoals de maatschappij van mij verwacht. Ik denk dat het doorbreken van taboe's een belangrijk onderdeel van het schrijven kan zijn, maar ik weet ook dat niemand zit te wachten op het intrappen van open deuren en het vervelende, politiek correcte gejengel wat dat soms met zich meebrengt. Aan de andere kant is het niet fijn om als lezer constant geforceerd te worden met dat rebellerende schrijvertje. De gulden middenweg is de enige weg.

LUH-3417 - Maar morgen is dat allemaal anders.

[oeski]

Ik heb niet zo'n goed en uitgebreid antwoord als die boven mij, maar laat ik toch maar ff proberen op te schrijven wat ik bedoel.
Ik ben begonnen met schrijven toen ik me enorm verveelde. Ik bedacht een ander personage, en liet die dingen beleven.
Toen ontdekte ik dat er ook schrijfwedstrijden waren, en ik dacht, kom laat ik daar maar eens aan mee doen.
Op dat moment begon ik met meerdere verhalen te schrijven. Dat was toen mijn drijfveer.
Nu schrijf ik niet meer voor schrijfwedstrijden (al ben ik wel weer van plan er aan 1 mee te doen ), maar schrijf ik vooral omdat ik het leuk vind. Niet omdat ik met taal wil spelen, of omdat ik een sarcastisch, geweldig goed in elkaar zittend stukje, etc. wil schrijven, maar gewoon omdat ik het leuk vind.

[hacho]

Hier een reactie van iemand die nog niet zo heel lang schrijft.
Ik schrijf sinds zeer kort kleine verhaaltjes, puur omdat ik het leuk vind en om mijn schrijfkunsten een beetje te oefenen.

Ik ben zeer terughoudend, ik plaats af en toe wat op internet maar verder lezen niet veel mensen mijn kleine pogingen tot vermaak (ook een reden tot schrijven: het vermaken). Als mensen me vragen of ik schrijf ben ik ook eerder geneigd "nee" als "ja" te antwoorden.

Ik huiver er geenszins voor dat er nog 1.999.999 anderen rondlopen met literaire ambities. Ik vind het eerder leuk dat het zoveel gebeurd, dan kan de nederlandse literatuur er alleen maar beter op worden. Trouwens: diegenen die goed schrijven komen toch vanzelf boven drijven, geen reden tot ongerustheid voor mensen die weten dat ze goed zijn.

Ik geloof niet dat ik extreem getalenteerd ben, ik kan wel dingen op papier zetten, maar echte kunst wordt het niet (nooit). Mijn doel: mijn schrijven zo ontwikkelen dat het fatsoenlijk wordt, ik ben nog druk bezig dit streven te bereiken.

Schrijven jullie bepaalde genre's niet, omdat jullie dat niet kunnen. Niet durven?

Ik denk dat het in mijn geval beter is de vraag om te draaien: "ja, ik schrijf sommige genres wél!" ik schrijf tot nu toe alleen korte verhaaltjes over het "dagelijks leven" en de rare dingen die daarin kunnen gebeuren. Ik doe ook weleens een poging tot het schrijven van een column. Aan het schrijven van andere genres kom ik niet zo toe omdat ik het waarschijnlijk niet goed kan en bovendien heb ik er ook niet zo'n zin in.

Ik pleeg in zekere mate wel zelfcensuur, omdat ik vind dat niet alles zomaar opgeschreven kan worden, het moet altijd in de context passen en niet extreem ongepast zijn.

Zo, dat was toch weer een lange reactie van iemand die nog geen 20 verhalen op zijn naam heeft staan. Tijd om meer te schrijven

[Vogelvrij]

Ik schrijf in een internetdagboek, en ik schrijf ook gewoon verhalen en gedichten.

Waarom ik schrijf? Omdat ik anders gek word. Ik moet een uitlaatklep hebben, ik moet alles op een rijtje kunnen zetten. Daar heb ik een hoop manieren voor, maar schrijven is het meest doeltreffend. Uiteindelijk heeft een inditentiteitscrisis, een eetziekte en automutilatie niet veel opgeleverd.

Dus schrijf ik. En schrijf ik.

[Tisch]

Okay dan

Redenen om te schrijven liggen dus uiteen. Sommigen zien het als een uitlaatklep om gevoelens e.d. te verklaren of van zich af te schrijven. Anderen zien schrijven als iets 'heiligs', iets vrij onverklaarbaars wat je doet, zonder er echt bij stil te staan; als je lot. Of klinkt dit te dramatisch?

[oeski]

Tisch schreef:
Okay dan

Redenen om te schrijven liggen dus uiteen. Sommigen zien het als een uitlaatklep om gevoelens e.d. te verklaren of van zich af te schrijven. Anderen zien schrijven als iets 'heiligs', iets vrij onverklaarbaars wat je doet, zonder er echt bij stil te staan; als je lot. Of klinkt dit te dramatisch?

Best wel
Het is ook gewoon leuk!
Niemand doet toch vrijwillig dingen die hij niet leuk vindt??

[shaya]

de wereld gaat kapot en als eenzame tiener kan je er nix aan doen. als ze dan ook nog eens je beste vriend vermoorden dan moet je toch ergens je ei kwijt.
ik ben gaan schrijven. ik heb hier niet een verhaal gepost of gedicht ofzo, omdat vele ut vast niet herkennen. maar als iemand wil dat ik toch post dan zet ik wel volgende verhaal erop.
maar ik schrijf heel vreemd. de ene keer is het heel kinderlijk en simpel, de andere keer heel ingewikkeld, een derde keer heel romantisch enz....
het ligt eraan hoe ik me voel.

[skatergirl15]

waarom ik schrijf is niet erg moeilijk ik hou ervan... ik hou ervan mijn gevoelens onder woorden te brengen. ik kan zoiets namenlijk makkelijker schrijven dan dat ik het zeg. zeg maar.

Ik weet niet of ik talent heb... of dat anderen mijn verhalen leuk of niet leuk vinden. mij gaat het er gewoon vooral om te schrijven
niet om wat anderen ervan vinden.

[skatefamke]

ik post hier geen verhalen, maar ik schrijf ze wel.

ik wilde toen ik heel jong was al schrijver worden, doch ik dacht dat dat niet zou kunnen, omdat ik niet los kon schrijven .
mijn hele leven heb ik veel gelezen en op een gegeven moment las ik iets van een schrijver die de dingen heel grappig en origineel vertelde en toen had ik zoiets van: dat wil ik ook! vandaar...

ik schrijf bepaalde dingen gewoon voor mezelf, maar andere weer om door anderen gelezen te worden (ik ben hoofdredacteur van het blaadje van mijn studievereniging -geen studentenvereniging!- ).

trouwens, ik kom ook op een ander forum, van een zus van een vriendin van me. daar is ook een forum voor artistieke dingen. zowat alles wat daar gepost wordt zijn gedichten en dan ook nog in het engels. ik hoor dat van meer mensen, dat ze zich in het engels beter kunnen uitdrukken dan in het nederlands. tis iets wat ik me niet kan voorstellen, in het geval dat nederlands je moedertaal is. je kan, schrijvend in je moedertaal, -lijkt mij- beter nuances weergeven. ook is je woordenschat groter. op dat forum zijn ze echter echt overtuigd van het goede van engels. kortom: van die 2 miljoen schrijvende nederlanders zullen veel in het engels schrijven. pfffiew, wat een geruststelling !

Volgens mij is een enorm gedeelte van die massa schrijvers voornamelijk bezig met dichten. Dat scheelt ook weer.

LUH-3417

[Tisch]

Ach, ook al schrijft er niemand; dan nog zou ik een hoog niveau willen halen, hoewel dat nóg moeilijker zou zijn dan nu, dan.

[ZuivereZien]

Tja, ik dicht vooral, en dan vooral van spirituele poezie tot spirituele wijsheden(t'is niet echt populair om zo te dichten maar ja....)

[karamba]

Meestal ging ik schrijven uit verveling, maar al die briefjes op mijn kamer, daar deed ik nou niks mee.
Nu wel..., ik kwam erachter dat het beter was om andere meningen te horen. Misschien dat ik dan nog beter kan vertellen wat ik voel enzo. Ik wil eigenlijk alleen maar verhalen over gedachten en gevoelens typen, kan toch in verschillende genres?