Oud 24-01-2006, 13:52
Noor-91
Noor-91 is offline
I

De dag van vandaag, zo gewoontjes en eentonig als alle andere dagen uit mijn duffe leventje. Met dichtgeknepen ogen de wekker uitzetten, weer onder de warmte van m'n dekbed kruipen en weer de heerlijke stilte van slaap tegemoet. Het gepraat van de andere huisgenoten en het dichtklappen van de wc-deur en badkamerdeur waren de juiste dingen om me echt uit mijn bed te krijgen, die wekker deed me niets. Met warrig haar en pyjama nog aan pak ik op een doordeweekse dag mijn tas in voor school. Dinsdag. Dat betekende vandaag dus godsdienst, Frans, biologie, economie, wiskunde, Engels en tot slot geschiedenis. Slaperig gooi nog een paar laatste dingen in m'n tas en loop de trap af, waarvan de 4de tree van boven naar beneden trouwens ontzettend kraakt als je erop gaat staan, vandaar dat ik altijd aan het zijvlak van de trap loop, dat voorkomt het gekraak. Op de gewenste plek aangekomen verlos ik mezelf even van m'n urine en loods naderhand Kellogg's Choco Pops in een diep bord met natuurlijk de melk eroverheen gegoten. Honger hebbend schep ik mijn ontbijt in m'n mond met een lepel. Genoeg. Om je nog meer over dit onderdeel van m'n dag te vertellen heb ik geen zin. Waarschijnlijk ben je nu al in slaap gevallen voordat ik überhaupt aan mijn echte vertelling begin. Niet langer getreurd, ik ga je vanaf dit moment meer vertellen over mijn duffe (maar wel gewaardeerde) leven. Nu ga ik naar school toe, het is mistig, en mijn achterlicht doet het niet eens, 't wordt weer eens hoog tijd om de fietsenmaker een bezoekje te brengen. Ik doe de kraag van m'n jas omhoog en fiets de dichte mist in.


























II

Het is alweer woensdag, ik heb je beloofd om meer te vertellen over mijn leven als een doorsnee puber. En die kom ik vandaag na. Dus waag het niet te zeggen dat ik nooit beloftes na kom. Alhoewel.. Ach, laat ook maar, sta ik hier weer als een spraakgrage kwebbelkont mijn tijd te verdoen. Nog 15 minuten voordat de bel gaat, en ik moet al zo'n ellendig stuk fietsen naar school. Ik stop je in m'n bijvakje van m'n schoudertas en fiets naar school, geen moeite doen om op tijd op school te komen. De laatste keer dat ik dat deed kwam ik een en al hyperventilerend op school aan, dat wil ik niet nog eens meemaken. De garderobe en de aula zien er verlaten uit, iets zegt me dat de bel al is gegaan. Geleidelijk loop ik naar de blieper toe en haal mijn schoolpasje er doorheen. Ik hoor mijn kluisje openklikken. Ja, je vraagt je nu vast af: wat bedoelt dat kind nou met 'blieper'? Tja, hoe zal ik dat zeggen, ik heb gewoon geen flauw idee hoe dat ding nou werkelijk heet, je haalt je pasje erdoorheen en voilà, je kunt zo naar je kluisje toelopen dat dan voor je openstaat. Ik wed dat er vast wel meer scholen zijn met dit systeem hoor. Vluchtig drop ik m'n portefeuille en een paar boeken voor na de lunchpauze in mijn kluisje, en sla het ding dicht. Luchtig, omdat m'n tas alweer een stuk lichter is geworden spanker ik naar lokaal 63 toe. Ik doe de deur open en tover een glimlach op m'n gezicht, paraat om naar m'n plaats toe te lopen. Maar voordat ik sowieso een stap over de drempel heb gezet kijkt de docent me al veelbetekenend aan met een blik die zegt:"jongedame, durf vooral niet mijn les te verstoren en ga je melden!" En dus draai ik me maar meteen om en loop de trap af naar de receptie toe."Goedemorgen Marie, een te-laat-briefje graag." En ik overhandig haar behendig mijn pasje."Dit is zeker de 3e keer deze week al hè?", vraag ik haar. Maar in plaats van te antwoorden keert ze mij een wedervraag toe: "Na schooltijd vandaag de aula vegen of morgen om 8:00 's ochtends melden?" Ik zucht en antwoord maar dat ik de aula veeg. Alsof ik effectief die 8 uur 's ochtends haal, ik kan de normale tijd niet eens halen of ik ben alweer 5 à 10 minuten te laat. Ik ben gewoon niet zo rap 's ochtends, niets aan te doen.


















III

Sikkeneurig met de gedachte dat ik die rot aula moet vegen in m'n enige vrije tijd vandaag, slof ik weer naar lokaal 63 toe en loop linea recta naar het bureau van Meneer Fleau toe en leg met een smak het te-laat-briefje neer op z'n o-zo-geweldige bureaublad. Met een grijns kijk ik m'n klasgenoten aan en loop naar mijn plaats toe, waar tot mijn ongeloof iemand anders zit. Dit kan niet waar zijn. Ik heb het idee dat jij hiervan geniet, de manier waarop ik kijk naar de enige lege plaats in de klas en de gene die ernaast zit, dit beeld geeft jou gewis de neiging om een schaal popcorn te pakken en geamuseerd toe te kijken hoe ik mezelf hieruit red. Ik werp een treurige blik naar Beline en Noëlle die op hun beurt meedogend naar me terugkijken. Ik loop naar de lege plek toe en ga vol afschuw zitten en haal voorzichtig mijn spullen uit m'n tas. Als de bel uiteindelijk gaat ter aanduiding dat het eerste uur is verlopen, weet ik niet hoe snel ik van deze afschuwelijk plek en locatie af moet komen en vlucht naar de deur toe waar ik vervolgens op Noëlle en Beline wacht."En, was het gezellig daar helemaal voorin met je beste maatje?", vraagt Beline me op plagerige toon. Ik kijk haar schuin aan."Ha ha, je zult wel anders piepen als jij ooit naast die griezel komt te zitten", antwoord ik sarcastisch en met z'n drieën lopen we richting lokaal Duits, lok. 32. Verveeld en spelend met mijn passer kom ik het lesuur door zonder dan ook maar èèn kik te geven. Snel dump ik mijn tas op de grond in de garderobe en hol ik naar m'n kluisje toe dat ik zojuist heb geopend, om m'n portefeuille te pakken. Als de wiederweerga passeer ik alles en iedereen en voeg me in de ellenlange rij in de kantine. Met de troostende gedachte dat ik straks een chocoladecroissantje in mijn bezit heb wacht ik netjes op mijn beurt. Als een tevreden klein meisje dat na een prikje bij de dokter een lolly krijgt loop ik met mijn nog wel warme chococroissantje naar Noëlle's kluisje toe waar Beline ook staat."Volg je de cursus -hoe verspil ik mijn geld in 3 dagen met de verzekering dik te worden en over te komen als een veelvraat- ofzo?", zegt Noëlle al lachend en wijzend op m'n croissantje."Ik kan het me tenminste veroorloven!", zeg ik gespeeld en houd het delicieuze halvemaanvormige broodje onder haar neus."Geef het maar toe Noëlle! Niemand kan zo'n zalige geur weerstaan. Jij niet, ik niet, niemand niet." En 'k neem een hap van m'n croissantje, net voordat Noëlle zelf een grote hap wilt nemen.















IV

Kauwend op een dropsleutel en tegelijkertijd starend naar jou op mijn bureau kom ik tot de conclusie dat jij mijn raarste trouvaille bent die ik ooit in mijn leven gevonden heb. Je bent zo normaal maar tevens schuilt er ook een schizofreen in je, dat wat jou nou juist zo interessant maakt. Ik verstop je in mijn bureaula en verduister je. Neuriënd pak ik mijn gsm uit m'n broekzak en bel Beline maar op, misschien dat zij mijn verveling kan doen verdrijven. Opgewekt zeg ik mijn moeder gedag en loop naar Beline's huis toe, dat overigens een straat verderop ligt. Even later sta ik bij Beline op het trottoir, met jou in m'n jaszak, ik kon je toch onmogelijk in die saaie la laten liggen? Je moet me beloven dat je je mond houdt eenmaal bij Beline binnen, met een kneepje verzegel ik de belofte, ik had al eerder gezegd dat ik altijd beloftes nakom, jij dus eveneens. Daar zit ik dan, op Beline's poef, jou beneden achterlatend in mijn jaszak. Wellicht had ik je toch maar thuis moeten laten. Dit alles doe ik allemaal voor jou, dat je het maar even weet! Met een smoes dat ik heel nodig naar het closet moet om een kleine boodschap te doen haal ik jou uit mijn jaszak. Ja, ik heb veel voor je over, en dan te bedenken dat dit maar het begin is van ons geweldige avontuur. Langzaam sluip ik de trap op en eenmaal bij Beline's kamer aangekomen kruip ik, met de hoogpolige vloerbedekking kriebelend tegen mijn kin aan naar Beline toe, die met ogen dicht muziek zit te beluisteren op haar Mp3-speler, met een geweldige kreet bespring ik haar lachend en bezorg haar zowat een hartaanval. Vijf minuten later zitten we rechtop op haar bed en bespreken de ditjes en datjes."Ha ha, ja, die gast is zo wanhopig! Meneer Hondenvlo, hij zal onderhand toch wel weten dat hij een nieuwe bijnaam heeft? Niet?", grinnik ik."Mwuaah, vielleicht nicht, vielleicht wohl..", antwoordt Beline met een afwezige stem, die duidelijk bewijst dat ze ergens anders met haar gedachten verzonken is."Hallo, Beline? Ben je in trance ofzo? En sinds wanneer praat jij Duits buiten school?", vraag ik zwaaiend met mijn hand voor haar gezicht. Dan stop ik met zwaaien en volg haar blik naar beneden op de grond en begrijp terstond waarom ze niet terugantwoordt. Daar lig je dan, op Beline's hoogpolige vloerbedekking! Jij ja! Waarschijnlijk ben je uit m'n broekzak gegleden toen ik Beline besprong. Paniekerig kijk ik Beline aan die nog steeds met wijdopen mond naar jou zit te staren en probeer ik iets te verzinnen om ons hieruit te redden. Beline, denkelijk weer terug in de realiteit kijkt mij met ongelovige ogen aan en pakt jou op om je goed te bekijken. Ik kruip nog dieper in mijn coltrui en dit keer laat ik dit aan jou over, help ons hier maar uit. Succes.












V

Languit lig ik op mijn bed. Starend naar het plafond en het plafond dat zonder enige uitdrukking ook naar mij staart. Ik kruis mijn nog natte handen van het zeepsop onder m'n nek en denk eens goed na, waarbij jij me natuurlijk bij helpt. Zoals altijd en afgesproken. Ik heb mijn handen grondig moeten wassen nadat ik jou gisteren uit Beline's prullenmand heb gevist. Een walgelijke ervaring was dat, de gedachte alleen maar, om door Beline's afval te graaien. Je zou plezant moeten wezen dat Beline er verder niets achter zocht, dat ze gewoon dacht dat je door het raam naar binnen was geblazen of iets dergelijks. Maar verder was ik mijn handen nog steeds om de vijf minuten, door toedoen van jou. Bravo soortgenoot! Bravo.

Lief dagboek,
[19 november 2000]

Gisteren was er iets buitenissigs aan de hand. Cleo kwam naar me toe, omdat ze zich zo verveelde, en ik vond het best. Waarom niet? Enfin, het was wel allemaal heel leuk en zo meer. Totdat mijn oog ergens op viel. Ik durf te wedden dat het er eerder niet lag, vooraleer Cleo kwam. Maar ik heb er verder niets achter gezocht, omdat het ook net zo goed in m'n kamer gewaaid zou kunnen zijn van buiten toen ik muziek lag te luisteren, want m'n raam stond open. Tja. Mijn blik bleef er volgens mij lang genoeg op rusten dat Cleo ook begon te staren naar "het". Ik geef het maar als naam een onzijdig lidwoord. Het is weliswaar onmogelijk om "het" te beschrijven, het te benoemen als een ding, een voorwerp, noem maar op. Geen woord, gedachte of beeld kan zo goed aansluiten bij datgene wat ik gisteren heb gezien. Al was het niet van Cleo, al was het niet van mij, al was het van niemand die hier op deze aardbol leeft. Het is en blijft bizar. En ooh ja, die blik in Cleo's ogen toen ze naderhand zag waar mijn blik op rustte was niet bepaald "relaxed". Zou zij toch diegene zijn die...? Nee. Zo zou ik niet moeten denken. Ik ga maar slapen en houd maar op over dit onderwerp, misschien maak ik me wel nergens druk om. Of misschien wel..

Met liefde, B. Seliot.


Het is laat in de avond. Al 23:00 uur. Ik moet morgen overigens weer vroeg op, school. Maar jij laat me niet slapen, nee, dat doe je niet. Je blijft dat krankzinnige deuntje keer op keer herhalen. Keer op keer. Om de 10 seconden weer.. Tot het moment dat ik gil en m'n moeder ongerust naar me toe komt om te checken of alles wel goed gaat. En dat ik weer zoals altijd iets moet bedenken om er onderuit te komen, en daarom zeg ik dit keer dat ik een nachtmerrie heb. Dat moment ben je anders wel verrekt stil. Nooit voor lang, want als we weer alleen zijn begin je weer. En zo gaat dat voort in deze oneindige cyclus.






VI

We zijn buiten. Samen en alleen. Zoals altijd, alleen. Jij bevelend dat ik Noëlle moet bellen. Ik schuddend van nee. Jij opdringend Noëlle te bellen. Ik fluisterend van nee. Jij, star en commanderend haar verdomme te bellen. Ik gehoorzamend mijn gsm uit m'n broekzak halend en klikkend op Noëlle's naam in m'n telefoonboek. Gelijktijdig mijn mobieltje op "anoniem" laten bellen.

•"Hallo, met Noëlle Vloren." Klinkt er opgewekt.
▪"...". Van jou moet ik weigeren te spreken.
•"Hallo? Met wie spreek ik?" Vraagt ze nu wat ongeduldiger.
▪"(geritsel op de achtergrond)..." Ik heb de neiging om op te hangen.
•"Wie je ook bent, als je nu niets zegt overweeg ik om op te hangen hoor!" Zegt ze geïriteerd.
▪"..." Ha, de trut, 't is net alsof ze mijn gedachten leest.
•"....Tuuuuut...." Een lange pieptoon, deze bewijst dat ze zomaar ophangt, het lef alleen maar, om dat te doen.

Na deze conversatie kijk ik je aan. Nou je zin gehad? Houd je nu op met zeuren? Me te stangen? En jij, jij staart zonder enige uitdrukking richting een bessenstruik. Zo doend alsof je me niet gehoord hebt. Wijl je me duidelijk hebt verstaan. Maar ik word niet boos op je. Neen, dat doe ik niet. Nu niet, nimmer niet. Hoewel jij wel vaak kwaad op mij wordt, maar daar heb jij redenen voor, ook al weet ik ze niet en kan ik ze niet bedenken. Je hebt ze. En ja, ik geloof je. Niet dat ik dom ben ofzo. Ik geloof je gewoon, beter gezegd, ik geloof in je, zoals jij in mij gelooft. Nietwaar? En dat rare gedrag van me, dat heb ik van jou, sedert jij hier bent, gedraag ik me zo. En het bevalt me. Vanaf het eerste moment dat ik je zag, dat ik je hoorde wist ik al dat we zielsverwanten zouden worden. En hilarisch genoeg heb ik nog gelijk ook. We passen volmaakt bij elkaar. Alleen Noëlle en Beline staan in de weg, heb je me verteld. En ik geloof je. Dus we moeten een manier zien te vinden om ze te uit de weg te ruimen. Echte camaraderie.
















VII

"Noëlle! Noël! Wacht nou eventjes! Noël!", roep ik haar nog na. Maar nee, ze rent weg. Ben ik zo afschrikwekkend dan? Jeetje, 't komt zeker door jou, jij schrikt haar af. Misschien is dit toch niet zo'n geweldige camaraderie. Rot nou op! In de eerste plaats paste je zo goed bij mij, soortgenoten, zielsverwanten, kameraden! Verleden tijd! Rot nou toch eens op! Maar nee, je blijft volhouden, je blijft vasthouden aan dat ene iets. Wat, weet ik niet. Ik weet veel niet.. Ik zet het op een rennen, in de hoop Noëlle in te halen, maar ze is te snel. Zij fitnesst, ik niet. Zij is succesvol, ik niet. Zij is alles, wat ik niet ben. Ik ben niets. In een flashback herhaal ik alles weer wat er is gebeurt, in mijn gedachten. Kijk mee:

Noëlle belde me op, gewoon, zoals alle vriendinnen dat wel eens doen.

•"Hej Clee."
▪"Ooh, hay Noël."
Dit kan ik er dus echt bij hebben, dat aardige gedoe.. Terwijl ik.. Shit.
•"Ik dacht dus, zullen we iets gaan doen? De stad in ofzo.. Interesse?"
▪"Oké, lijkt me leuk. Hoe laat?" Vraag ik al draaiende met mijn vinger om een haarlok.
•"Over een uur of 2-3? 'k Moet nog een paar dingen doen." ▪"Hmm, wat voor dingen dan? Heb je daar werkelijk 1 of 2 uur voor nodig?" Wat zou ze in haar schild voeren.
•"Tja, eh, hoe zeg ik dat. Ik word min of meer gestalkt. En ik probeer er zelf achter te komen "wie", niet dat dit zo op schiet. Maar ik moet toch iets."
▪"Wat?! Je wordt gestalkt? Mijn god, door wie?" Hoe nepper kan ik doen, alsof ik niet weet wie. Ik! Dombo, ik ben 't! Je stalker!
•"Ja, dat probeer ik dus uit te zoeken! Luister dan toch eens naar me!"
▪"Sorry, sorry. Ik luister. Vertel." Nu begin ik dus des te meer schuldgevoel te krijgen. Geweldig.

Geen herinneringen genoeg om me de exacte woorden en zinnen te herinneren die Noëlle en ik geconverseerd hebben. Neen. Ik zeg het maar in m'n eigen woorden. Noëlle werd dus gestalkt. Alsof ik dat niet wist! Ze begon me te vertellen wat er was. Dat ze als eerst een anoniem belletje kreeg van iemand, die dus niets zei. Ze vond dat volkomen onschuldig. Het kon namelijk ook gewoon iemand zijn die verkeerd verbonden was. Enfin, het ging van kwaad tot erger, zei Noëlle. Meerdere malen werd ze gebeld, weer anoniem. Maar dan was het die keren niet stil aan de andere kant van de lijn. Iemand liet opgenomen gesprekken van ons (Noëlle en ik) horen. Met een verdraaide stem erachter dat we gestraft zullen worden, beiden. Noëlle was daar dus wel geschrokken van geworden, maar het kon ook net zo goed een kwajongensstreek zijn. Het lukte me maar niet om haar bang te krijgen. En tja, dan moet je overgaan op plan B. Ik typte dus dreigbrieven, kort maar krachtig. En ik liet ze heel nonchalant bezorgen, gewoon zo op de post. Niets om me zorgen om te maken, toch? Hoe beter ze wist dat ik, de stalker, in haar buurt verkeerde, des te banger ze wordt. Toch? Althans, zo denk ik, en mijn grootse zielsverwant die me daarbij helpt. En tot mijn geluk heeft ze de politie er niet bij gehaald. Ze had alleen Beline en mij ingelicht. En mij gewaarschuwd. Ik zou ook door de stalker gestraft worden, remember. Haha. Op Noëlle's schutting had ik ook met een permanente stift kreten opgeschreven. Om het spannender te maken. Toen ik nog diezelfde dag bij haar langskwam zag ik haar dat alles met een flesje typ-ex wegwerken. Ze wilde niet dat iemand anders, noch haar ouders, noch onbekenden, erachter zouden komen dat ze gestalkt word. Nog steeds wilde ze alles op haar eigen houtje uitzoeken. Haar zaken. Afijn, die dag had ik bij haar op 'r kamer mijn mobieltje vergeten. Hij stond gewoon aan, niet eens met een screensaver en beveiliging. Ik heb 't niet met opzet gedaan, hem daar laten liggen, m'n gsm. Neen, echt niet, het ging per ongeluk. We hadden afgesproken om naar de stad te gaan, en opeens zegde Noëlle onze "girls-day" af. Zonder enige reden daartoe. Dus ik was naar haar toegegaan. Om m'n gsm op te halen. En tja, hoe kon ik nou weten dat ze in m'n mobieltje ging snuffelen. Daar had ik immers helemaal niet aan gedacht. Ook helemaal niet dat ik die tijdstippen, waarop ik een bepaald iemand bel, had moeten wissen. En dus stond die lijst vol met "13:23, Noëlle [anoniem]", et cetera. En dat heeft ze vast gezien. Verdomd! Ze had het gezien! Dat ik het was! Dat ik het was! Klote.

Volg je het nog? Zo is het dus gegaan. Murray heeft het ook allemaal gezien, hij was bij me. Ooja, Murray is dus mijn kameraad, mijn zielsverwant, mijn soortgenoot. Die mij niet meer wilt verlaten. Hij dus. En ik ben betrapt, ontdekt, Noëlle heeft me door. Hoe help ik me hier weer uit. En jij, ga je nu soms weer beginnen met dat verdomde krankzinnige deuntje? Flikker op. Ik ben al paranoïde genoeg, daar hoef jij niet nog eens een schepje bovenop te doen. Klootzak.























VIII

Nu is alles weg. Geen Noëlle meer. Geen Beline meer. Niemand meer. Behalve jij en ik. Moet ik daar blij mee zijn? Neen. Ze gaan dan wel niet meer met me om. Maar uit de weg geruimd zijn ze nog niet. En we rusten niet voordat die klus geklaard is. Niet? Maar voordat we op een plan gaan broeden, wil ik eerst slapen. Ik heb barstende koppijn. Loom ga ik liggen op m'n bed. En ik vat meteen slaap.

Droom:
Mijn oogleden zijn zo zwaar als lood. Nauwelijks op te tillen die dingen. Ik probeer me te bewegen. Maar wat ik ook probeer, het lukt niet. Ik probeer te gillen. Nut heeft het niet, want er zit tape op m'n mond. Met moeite krijg ik toch m'n ogen open. Felle tl-buizen doen mijn ogen knipperen. Verdoofd kijk ik om me heen. 't Ziet eruit als een verlaten badkamer. In de spiegel kan ik mezelf amper zien. Zo oud is ie. En om het dan niet te hebben over het toilet. Walgelijk, een laagje zwarte smurrie bedekt de wc-bril. Als je het tenminste een wc-bril noemen kunt. De naam alleen maar is 't niet waard van wat ik zie. Dan kijk ik naar mezelf. Vastgebonden in een stoel. Rode striemen om m'n polsen van het strak gespannen touw. Mijn voeten, ook vastgebonden, elk aan een stoelpoot. En als ik nou probeer voort te komen om naar de spiegel toe te gaan, om hem vervolgens aan diggelen te slaan met een stoelpoot. Dat zal niet zo soepel gaan, maar het is een optie. Dan blijft m'n ideetje ergens steken. Mijn ogen volgen het dunne touwtje dat achter mij aan een van de spijlen van de stoel is vastgemaakt. Ik volg het touwtje omhoog en eindig bij de trekker van een revolver. Schoksgewijs ademend neem ik waar dat de revolver exact boven mijn hoofd hangt. Als ik dus beweeg, gaat de trekker over. En dan is het "au revoir Cleo". Krampachtig sluit ik m'n ogen en knijp ze tot spleetjes. Hoe kom ik hier nou in godsnaam terecht?! Dan valt mijn oog ergens op.

Klote wekker! Net wanneer ik eindelijk in diepe slaap verzonken ben, maakt dat rotgeval me wakker. Nooit rust.


















IX

Dat is het. Al die tijd wist ik het al! Ik gijzel ze. Mijn zogenaamde vriendinnen. Geïnspireerd door mijn droom, bind ik ze ergens in "the middle of nowhere" vast aan een stoel ofzo. Maar dan moet ik wel alleen nog bedenken hoe ik ze daar krijg. Na lang peinzen besluit ik dit maar.

Aan: Beauty_bel_sel@msn.com, No_Vloren@hotmail.com
Van: Cleopatra-7th@hotmail.com
Datum: Vrijdag 29 november 16:14 uur
Onderwerp: Verontschuldiging

Beline en Noëlle,

En vooral aan Noëlle. Het spijt me. Oprecht. Ik meen het. Ik zeg dit via e-mail, omdat ik je nu niet onder ogen kan komen. Ik weet niet wat me bezielde toen ik je stalktte. Ik was mezelf niet. Nu weer wel. Hoop 'k. Ik zou graag weer bevriend met je willen zijn. En met Beline allicht. Misschien hebben jullie hier helemaal geen zin in. Maar verplaats je nu eens in mij. Ik heb niemand. De klas heeft nooit naar me omgekeken. Alleen jullie. En nu ben ik jullie ook kwijt, 't is wel aan mezelf te danken. Maar toch nog. Alsjeblieft? In vredesnaam? Ik kan gewoon niet zonder jullie. Kunnen we aanstaande zondag niet iets afspreken? Met z'n drieën? Dat zou ik fijn vinden. Mail me alsjeblieft wel terug. Bij voorbaat dank...
Liefs, Cleo.

P.S. Ik houd echt superveel van jullie. En duizendmaal excuus aan Noëlle nogmaals.


En nu afwachten wat ik terugkrijg gemaild. Ik laat me tegen de leuning van de bureaustoel aan vallen en strek me uit. Ik ben slecht. Realiseer ik me dan. Ik ben door en door slecht. En volslagen idioot. Maar dat boeit me niet. Het zint me. Dan hoor ik een ontvangstgeluidje uit de geluidsboxen ontsnappen. Van wie zou dat toch zijn, vraag ik me sarcastisch af. Ik open de mail en lees hem snel door.

Aan: Cleopatra-7th@hotmail.com
Van: Beauty_bel_sel@msn.com
Datum: Vrijdag 29 november 16:24 uur
Onderwerp: [Re;] Verontschuldiging

Cleo,

Of we je excuus zo gauw al aanvaarden weten we nog niet zeker. Maar wel dat we je best willen zien zondag. Dan kunnen we praten.
Gr. Beline & Noëlle (No is hier bij mij).

P.S. Mail eventjes terug. Waar we afspreken zondag.


Mijn god! Ze trappen er gewoon in. Ze vertrouwen me. Geweldig! 't Gaat helemaal volgens plan. Die dombo's weten per definitie niet wat ze te wachten staat. Maar ik wel.. Haha. Snel mail ik terug.

Aan: Beauty_bel_sel@msn.com, No_Vloren@hotmail.com
Van: Cleopatra-7th@hotmail.com
Datum: Vrijdag 29 november 16:30 uur
Onderwerp: Plaats & tijd

B & N,

Bedankt, dat jullie me willen zien bedoel ik. En eh, om 7 uur 's avonds ofzo afspreken naast het meer? Dat hutje daar waar we best vaak zijn. Oké.
'k Zie jullie dan, tot overmorgen.

Liefs, Cleo.


En ik klik op "verzenden". Ik pak m'n kladblok en som op wat de benodigde materialen zijn voor zondag. Tot zondag trouwens, ik
zie je daar. Murray komt dan ook mee. Tot ziens.




























X

Zondag 1 december 2000.

"We zijn er best lang niet meer geweest.", zegt Noëlle. "Al drie maanden niet meer."
"Tja, wat hadden we daar dan te zoeken? We gingen er altijd met z'n drieën heen." Beline haakt haar arm in die van Noëlle. Weer zwijgend, ter beëindiging van de conversatie, lopen ze door de vers gevallen sneeuw. Ze zien er harmonieus uit. Beline en Noëlle, alleen weten ze niet wat ze te wachten staat.

Ik ploeter door de rotsneeuw. Met een kar achter me aan slepend. 't Is godvergeten zwaar, al deze rotzooi. Ik heb het maar bedekt met servetjes. Er was niets anders in huis om 't mee te bedekken. Het is al donker, maar we hebben kaarsen in het hutje. Altijd. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al kwart voor zeven is! Ik moet er immers eerder zijn dan Noëlle en Beline. Aangekomen bij het meer leg ik mijn spullen achter de hut neer. Nog even alles checken:

Touw, check.
Fles spiritus, check.
Lucifers, check.
Lap stof, check.
Tape, check.
Hamer, check.
Spijkers, check.

Ik pak de lucifers, loop naar binnen, en steek de kaarsen aan. Om het gezelliger te maken. Ik hoor Beline en Noëlle al aanlopen. Met een glimlach ga ik in de deuropening staan.




















XI

"Hay.", zeg ik en laat mijn blik weer zakken naar de met sneeuw bedekte grond.
"Hey Cleo, lang niet gezien.", zeggen ze beiden in koor. Dan lopen Beline en Noëlle naar binnen en nemen plaats in de houten stoelen. Net wat ik had verwacht. Na vijf minuten ongemakkelijke stilte zegt Noëlle eindelijk iets. "Iemand dubbel fris? Ik heb dit pak helemaal mee gesjouwd naar hier. En? Wilt er iemand nou, of niet? Ik denk dat er nog wel plastic bekertjes liggen in dat houten kastje."
"Hmm, mja, lekker, doe maar.", mompel ik haast onverstaanbaar. "Geef maar aan mij, de limonade, ik schenk wel in voor ons drieën." En met het pak in mijn hand loop ik naar het kastje toe. Shit, vergeten te checken of ik de absint wel meegenomen heb. Paniekerig, maar onopvallend zoek ik in mijn zakken. Gelukkig, het flesje ligt gewoon in mijn linker jaszak. Low profile gooi ik een scheutje absint in het bekertje van Noëlle en dat van Beline. In de mijne natuurlijk niet. Klunzig met 3 bekertjes in mijn handen loop ik naar Beline en Noëlle toe."Alsjeblieft.", en ik overhandig ze hun bekertje. Zwijgend drinken we ons drinken op.

Na een kwartiertje:

"Wahahaha! Kijk 's naar dat kauwgompapiertje daar op de grond. Het lijkt op een pinguïn!", wauwelt Noëlle. Beline schiet ook in de lach. "Hihihahahaawaaahaha! Ja! Je hebt volkomen gelijk! Een pinguïn met een smoking aan! Huh?! Pinguïns hebben toch altijd smokings aan? Waahahahaa!", krijst Beline van het lachen. Waarschijnlijk heeft de absint zijn werk gedaan. Absint is namelijk een sterke likeur van alsem en anijs die hallucinaties veroorzaakt. Wat dus blijkbaar goed gelukt is. Geamuseerd kijk ik toe. Dan kijkt Beline me met een glazige blik aan. "O. Mijn. God!!! Moet je Cleo is zien, ze heeft een afrokapsel! Wanneer ben je naar de kapper geweest joh? En sinds wanneer schiet jij uit met je roze lipstick?!", schreeuwt ze. Dom kijk ik haar aan, maar houd mijn mond. Sjezes, ze zien me ook al aan voor een fucking clown. Ik sta maar op en loop naar de deur. "Oh! Waar ga jij heen?!, giechelt Noëlle.
"Euh, ik eh, ik ga eventjes sneeuw eten. Zo terug. Willen jullie ook wat?", zeg ik snel. "Jaaaaah! Wij willen ook sneeuw, we willen 'm in het blauw!", schreeuwen ze enthousiast. Hoofdschuddend loop ik de deur uit naar de achterkant van 't hutje, waar mijn spullen staan.













XII

Murray. Murray. Murray. Je weet niet van ophouden hè. Waar haal je je inspiratie vandaan, je ideeën, je afschuwelijke gedachten. Ongelofelijk gewoon.

Ik scheur de lap stof door midden. Morsend verdeel ik de spiritus over 3 Spaflesjes, die had ik toch maar voor de zekerheid meegenomen. Het doosje lucifers stop ik in m'n broekzak en de rol touw hang ik over mijn rechterschouder. Snel gris ik ook de tape mee en loop weer om de hut naar de deur toe.

"Jaaah! Daar is ze!", schreeuwt Beline. "Waar is onze blauwe sneeuw!?" "Oh! Je hebt gelogen! Noëlle! Noëlle! Ze heeft geen sneeuw mee gebracht! De leugenaar!", schreeuwt Beline weer, alleen nog harder dan vannet. Dan valt het een paar seconden stil..
"Nee! Kijk, Beline! Ze heeft iets anders meegenomen! We gaan touwtjespringen!, roept Noëlle enthousiast, met de pogingen het touw van m'n schouder te grissen. Ik glimlach, met de gedachte dat ik zelf geen smoes hoef te verzinnen om de verschijning van mijn uitrusting. Ik sus ze en commandeer dat ze weer moeten gaan zitten. "Oké, ik ken een nieuw spelletje. Dit lapje stof doe je in je mond en sluit je af met dit stuk tape, wie het langst geen kik geeft krijgt morgen iets lekkers.", zeg ik, met de gedachte dat er geen morgen zal zijn voor die twee. Met de uitdrukking op mijn gezicht of ik nog nader iets moet uitleggen, deel ik de lapjes stof aan ze uit.
__________________
The forgotten time..
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 24-01-2006, 13:58
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Oké, ik heb het niet helemaal gelezen (zou knap zijn in zo'n korte tijd), maar ik wil er wel vast een aantal dingen over zeggen

Je schrijft heel gedetailleerd, iets te gedetailleerd, denk ik. Je schrijfstijl op zich vind ik heel goed, het leest wel fijn en zo, maar omdat je alles zo beschrijft, gaat het snel saai worden. Verder vind ik het leuk dat je dingen als telefoongesprekken en mailtjes en zo weergeeft. Ik vind alleen het "droom:" wat raar. Dat kun je gewoon weglaten, is zonder ook wel duidelijk!

Citaat:
Slaperig gooi nog een paar laatste dingen in m'n tas en loop de trap af, waarvan de 4de tree van boven naar beneden trouwens ontzettend kraakt
Je mist een ik hier en cijfers onder de twintig kun je beter uitschrijven, dus: vierde.

Verder zag ik ergens Beline's in plaats van Belines staan.

En ten slotte wil ik je succes wensen met de rest van je verhaal, het zou tof zijn als je het af weet te schrijven, word je vrolijk van
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 24-01-2006, 14:35
Barones
Avatar van Barones
Barones is offline
oke mag ik je een tip geven? Plaats volgende keer niet zulke lappen tekst in 1 keer. Want er zijn dan maar weinig mensen die het zullen lezen. Gewoon een klein deel, en als er positieve reacties zijn kan je het volgende deel.

Nu heb ik je verhaal niet gelezen en ik heb er ook geen tijd voor want ik het PW-week. Maar ik zal proberen het binnenkort (helemaal) te lezen.
Met citaat reageren
Oud 26-01-2006, 10:55
Barones
Avatar van Barones
Barones is offline
Nou ik heb je verhaal niet helemaal gelezen, maar ik heb in ieder geval een poging gewaagd

Ik vind, net als vogelvrij, dat je wel erg gedetailleerd schrijft. Vooral in het begin. Ook vind ik je schrijfstijl ietwat kinderachtig, maar dat komt denk ik vooral door sommige 'sarcastische' stukjes, die eigenlijk helemaal niet grappig overkomen.

Naarmate het verhaal vordert, vind ik het prettiger lezen. Soms zelfs leuk.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten Verhalenwedstrijd - Eind der tijden
Verwijderd
0 09-06-2006 19:32
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Albaster en de Heilige Graal
Verwijderd
4 03-01-2006 17:03
Verhalen & Gedichten Uit het dagboek van een architectonisch psycholoog [verhaaltje]
Verleden Tijd
27 18-01-2005 16:18
Verhalen & Gedichten Verhaal, nog geen titel
-Farfalla85-
16 05-07-2003 15:23
Verhalen & Gedichten [verhaal] Diamant
Maresa
8 27-03-2003 22:55
Verhalen & Gedichten [Verhaal] De slechtheid van Zack en Tom
Verwijderd
6 07-10-2002 20:17


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 11:39.