Verhaaltjeeeee

[Miss USA]

Hoi, dit is een verhaal wat ik een tijdje geleden gemaakt heb, het idee kwam ineens bij me op, waarom weet ik niet meer, beetje vaag, maarja. Lees zelf maar! (graag zelfs!) En commentaar please.

Desiree pakte de Big Mac uit het rek en controleerde de tijd. Hij lag er zeven minuten in. Ze legde de Big Mac aan de linkerkant van het dienblad, precies zoals het hoorde. Ze pakte een grote beker en plaatste hem onder het cola-apparaat. Terwijl de beker vol werd gepompt met cola pakte ze een grote patat. Toen ze met de patat terug naar de kassa liep pakte ze de beker met de cola, waar ze een deksel op schroefde. De patat en de cola zette ze op de rechterkant van het dienblad. Ze legde er een rietje bij, frietsaus, een servet en nam het geld in ontvangst. Bij het betalen legde ze het briefde van f25,- eerst horizontaal op de kassa, met de bedragzijde naar onderen. Ze pakte het wisselgeld en gaf het aan de klant. Daarna deed ze het briefje van van f25,- in de kassa.
Zo hoorde het. Zo ging het. Volgens de regels. Al drie jaar. Eerst zat ze op de mavo, maar toen kwam Roy. Van Roy hoefde ze niet te leren. Haar vader maakte het niets uit. Ze was toen vijftien. De onderwijsinspectie maakte het ook niet veel uit. Ze werd van school afgestuurd door Versteegh, stomme Versteegh. Eigenlijk was ze hem er destijds dankbaar om. Nooit meer naar school. En ze voelde zich stoer ten opzichte van haar klasgenoten. En Roy. Nu hadden ze alle tijd samen. Maar toen was het geld op. Desiree ging werken, voor Roy en voor zichzelf. Roy kon zijn drank kopen en zij kon sparen. Kleren jatte ze wel. Iedereen dacht dat ze voor haar kleren werkte. Maar Desiree wist wel beter. Toen liep Roy weg, samen met al haar verdriet en blijdschap. Ze voelde geen emoties meer.
Desiree keek op de klok. Ze mocht gaan. Ze duwde de Mc Donalds zonneklep, die telkens hinderlijk over haar ogen zakte, naar achteren. Ze klokte zichzelf geeuwend uit en liep naar de verkleedruimte.

Thuis kookte ze snel eten. Het was al negen uur, maar de kleintjes waren nog steeds niet op bed. Ze hadden honger. Joey klom langs haar broekspijp omhoog terwijl hij schreeuwde dat hij eten wilde hebben. Haar vader zat in de kroeg. Desiree maakte witte bonen in tomatensaus met knakworstjes. Toen ze de verzadigde kleintjes in bad wilde doen zag ze ineens dat haar goudvis dood op de grond lag. Ze zuchtte. Dat kreeg je ervan als je de kleintjes alleen thuis liet. Een oppas zou geen overbodige luxe zijn. Ze zou er met haar vader over praten als hij eens niet dronken was. Snel deed ze de kleintjes op bed. Ze gaf Joey en Wesley een zoen en stopte ze in. Daarna douchte ze zelf en ging naar de herhaling van Oprah Winfrey kijken. Ze nam een merci-chocolaatje uit een net aangebroken pak. Als ze een nam kon ze net zo goed het hele pak leeg eten, met de lijn werd het toch nooit iets.
Om twaalf uur ging Desiree op bed. Ze keek naar haar verbleekte behang en de afgebladderde kozijnen. Eigenlijk zou zij ze eens moeten schuren en verven. Ze deed haar kamerdeur op slot. Dat was nodig, want soms kwam haar vader ’s nachts dronken thuis en deed dan dingen bij haar die ze niet wilde. Hierdoor had ze al twee keer iets weg moeten laten halen wat ze niet in haar lichaam wilde hebben. Dat moest haar niet nog een keer overkomen. Toen ze op bed ging liggen stak ze haar hand onder haar matras en bekeek de bankafschriften en de foto van haar overleden moeder. Haar mooie moeder. Over een jaar of tien zou ze vijftien zou ze vast op haar moeder lijken.
Ze had nu al bijna vijfduizend gulden gespaard. Dat was genoeg voor een enkeltje Amerika. Ze pakte de verkreukelde catalogus met vliegprijzen, waar ze niet meer in hoefde te kijken omdat ze de bedragen inmiddels uit haar hoofd kende. Morgen zou ze een vlucht boeken. Eindelijk was het tijd om aan een nieuw leven te beginnen. Een man te ontmoeten. Rijk te worden. Een eigen huis te hebben. In een warm land te leven. Alles zou anders worden. Amerika. Haar moeder zou het er vast mee eens zijn geweest.




Terwijl Desray bekeek of de hamburger gaar was knipoogde de vrachtwagenchauffeur naar haar. Ze deed net of ze het niet zag. De hamburger was 65°C, en dat moest ook volgens de regels. Ze nam het geld aan en legde het in de kassa. Het bedrag was precies gepast.
Desray keek op de klok en bedacht dat ze klaar was. Ze trok voor de laatste keer die dag de Kentucky Fried Chicken schort omhoog, die telkens afzakte. Ze knikte naar meneer Murdoch, die haar het loon van deze dag uitbetaalde. Desray nam de bankbiljetten in ontvangst en nam niet de moeite zich om te kleden. Wat kon het eigenlijk schelen? Snel liep ze door naar de Superstore aan de andere kant van de straat. Ze betaalde een pakje sigaretten en de rest van haar boodschappen verstopte ze in haar schort, onder haar rok en in haar tas.
Toen ze thuiskwam merkte ze dat Liam weer eens in de kroeg zat terwijl hij beloofd had vandaag eindelijk eens iets aan het huis, of erger nog, de tuin te doen. Het gras reek tot aan je middel en de kozijnen vielen bijna uit de muren. Hun zelfgebouwde huis waar ze jaren geleden zo trots op waren. Hoofdschuddend keek ze naar Rose die haar best had gedaan eten voor hun drieën te koken. Het was inmiddels aangebrand. Ze kuste Rose op haar voorhoofd en zag dat Rose het gas nog steeds aan had laten staan zonder vuur. Hoe kon Liam het in zijn hoofd halen haar alleen te laten?! Desray las Rose voor en speelde met haar. Daarna stopte ze Rose in bed. Haar dochter sliep al snel.
Desray pakte haar net verdiende bankbiljetten en stopte ze in het blik onder haar bed. Toen ze het geld wilde tellen voelde ze dat er niets meer inzat! Leeg! Liam had haar geheime bergplaats ontdekt. Desray voelde zich kwaad, maar ook machteloos. Al dat jatten voor niets, ze had haar eten ook gewoon kunnen kopen. Ach, ze zou gewoon weer opnieuw beginnen met sparen. Ooit zou het ervan komen. Ooit zou ze teruggaan naar haar eigen land, waar de mensen haar echte naam uit konden spreken. Ze wilde weten hoe het met haar broertjes was, hoe ze in die tijd waren veranderd. Ze zou Rose meenemen en Liam, en Kentucky Fried Chicken en dit hele veel te hete rotstadje achter zich laten. Ze streek over een blauwe plek op haar schouder, die daar zat door Liam. Dit wakkerde haar haat jegens hem alleen maar meer aan. Ze pakte de verkreukelde foto van haar overleden moeder die haar glimlachend aankeek. Ze leek inmiddels op haar moeder, vond ze zelf, alleen haar eigen rimpels waren nu dieper. Haar moeder zou het vast een goede beslissing vinden.

[ducky]

mooi verhaal...
moet eerlijk zeggend at ik dit beter vind dan dat andere verhaal dat ik van je gelezen heb...

ik zou hier mee doorgaan!

[stout!]

Het idee is heel goed, en het einde ook. Naar het einde toe word het verhaal steeds beter maar k vind het begin niet zo goed geschreven. Soms wil je teveel vertellen in te weinig zinnen (bijv over haar vader en de abortus, dat vond ik niet zo'n goed stukje). K zou dit verhaal herschrijven, want t is wel goed.