Het gaat zo snel...

[Fristie]

Ehm, ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dit moet vertellen maar ik probeer 't toch maar...

De laatse tijd heb ik teveel het gevoel dat alles te snel gaat. Ik ben nog maar 17 en toch heb ik nu al het gevoel dat ik te oud word. Dat komt voornamelijk omdat ik nu bijna 'volwassen' ben en eigenlijk nog nooit de dingen heb gedaan die een standaard puber hoort te doen. (uitgaan met vrienden, laat thuiskomen, dronken worden, vriendjes hebben etc.) Ik heb het gevoel dat hoe ouder ik word, hoe kleiner de kans is dat ik dat soort dingen nog kan doen. Ik word er vaak nogal depri van als ik denk dat ik nooit meer terug kan. Bijv: ik ben al 16 geweest, en veel mensen hoor je zeggen dat dat zo'n geweldige leeftijd is en dat ze toen zo veel hebben meegemaakt, maar ik kan me bijna niets van m'n 16e herinneren, gewoon omdat er niks is gebeurd. En ik kan ook nooit meer 16 zijn. Ik kan het nooit meer overdoen. En dat zit me dwars. Al weet ik niet echt waarom. Is er iemand die dit begrijpt of die hetzelfde voelt?

Fristie schreef op 01-05-2003 @ 16:13:
De laatse tijd heb ik teveel het gevoel dat alles te snel gaat. Ik ben nog maar 17 en toch heb ik nu al het gevoel dat ik te oud word. Dat komt voornamelijk omdat ik nu bijna 'volwassen' ben en eigenlijk nog nooit de dingen heb gedaan die een standaard puber hoort te doen. (uitgaan met vrienden, laat thuiskomen, dronken worden, vriendjes hebben etc.) Ik heb het gevoel dat hoe ouder ik word, hoe kleiner de kans is dat ik dat soort dingen nog kan doen. Ik word er vaak nogal depri van als ik denk dat ik nooit meer terug kan. Bijv: ik ben al 16 geweest, en veel mensen hoor je zeggen dat dat zo'n geweldige leeftijd is en dat ze toen zo veel hebben meegemaakt, maar ik kan me bijna niets van m'n 16e herinneren, gewoon omdat er niks is gebeurd. En ik kan ook nooit meer 16 zijn. Ik kan het nooit meer overdoen. En dat zit me dwars. Al weet ik niet echt waarom. Is er iemand die dit begrijpt of die hetzelfde voelt?

Ik begrijp wat je bedoeld, ik denk alleen niet dat het 'klopt'. Het verhaal wat je verteld herken ik, ik was op die leeftijd nl net zo, nog steeds, op het vriendjes gebeuren na (ik was 17 of 18 toen ik m'n eerste vriend kreeg). En ik heb er absoluut geen spijt van dat ik nooit ben uitgeweest, nooit laat ben thuis gekomen, nooit dronken ben geworden enz. En ik ben blij dat ik lang gewacht heb met vriendjes, ik had bij nader inzien nog langer willen wachten.

Misschien helpt het als je niet denkt dat je net als anderen moeten zijn. Je bent nl jezelf en iedereen is anders. En over dat zestien zijn zo geweldig zou zijn: bij de één is zijn zestiende geweldig, bij de ander zijn tiende en bij weer een ander zijn veertigste. Wees blij als je je 'hoogtepunt' nog niet bereikt hebt, je moet nog een aantal jaar, dan heb je iig nog iets leuks in de vooruit.

Uitgaan met vrienden, laat thuiskomen, dronken worden, vriendjes hebben etc. kan zolang jij dat wilt, de meeste studenten en ook mensen die werken doen dat soort dingen nog wel eens. Maar als je het niet leuk vindt oid, waarom zou je het dan doen? Wat is het nut er dan van?

[Nona]

Zestien is vooral een geweldige leeftijd omdat je de kans hebt de hele wereld te ontdekken en alles vanuit een nieuw perspectief te zien. Jij hebt die wereld nog niet helemaal gezien en je kan er nog lekker mee beginnen. Voor jou komt die tijd dus nog wel. Maak je maar geen zorgen.

Als je uit wilt gaan en dat soort dingen dan moet je dat gewoon doen. Je hoeft niet te stressen dat het al te laat is ofzo; als je eens zin hebt om lekker weg te gaan, neem dan initiatief, dat is helemaal niet zo moeilijk.

Volwassen worden is helemaal niet zo erg hoor; je kan en mag nog precies hetzelfde, alleen wil je vaak niet meer hetzelfde!

Sterkte. -x- Nona

Heb jij dan wel behoefte om al die puberdingen te doen? Dronken worden, uitgaan met vrienden, laat thuiskomen etc..

Zo ja.. waarom doe je dat dan niet?

Als je het gevoel hebt dat je je leven niet tot 'het maximale' hebt geleefd zeg maar, breng daar dan nú verandering in in plaats van te gaan zitten kniezen over de dingen die je niet gedaan hebt..

Ook lijkt het alsof jij dingen afmeet aan wat anderen zeggen. Anderen zeggen dat je 16e zo geweldig is, wat een puber hoort te doen etc.

Maar wat vind JIJ? Vind JIJ je leven leuk zoals het is? Heb JIJ behoefte aan verandering? Vind JIJ dat een puber dat hoort te doen? Enz.

[Fristie]

Ik wil graag feesten, enzo. maar ik weet eigenlijk niet zo goed met wie. M'n vrienden zie ik nooit buiten school en als ik es een keer iets voorstel dan hebben zij geen zin of ze mogen niet. Er is wel een groep vrienden van me die uitgaan, maar die hebben mij daar nooit iets van verteld en nooit meegevraagd en ik heb dus niet echt het idee dat ze me erbij willen hebben.

[hopefully]

aan de ene kant begrijp ik je verhaal wel een beetje, maar jij bent de enige die daar verandering in kan brengen... ok alleen uitgaan is niet leuk, dus dan zul je anderen moeten zoeken... mensen van je werk als je vrienden niet mogen
ik denk dat je zelf meer initiatief moet gaan nemen, en weet uit ervaring dat het niet makkelijk is, maar ik stel bij mn vriendinnen nu zelf veel meer dingen voor van he zullen we dit eens gaan doen en dat.. en ze kunnen niet altijd nee blijven zeggen...
ik hoop dat t je allemaal luk!
groetjes!

[Silverchoice]

Ik begrijp je verhaal wel. Heb zelf ook het gevoel dat ik een periode uit mn leven verprutst heb, maar daar is niks meer aan te veranderen. Probeer dit gevoel om te zetten in iets positiefs voor de toekomst. Dus in plaats van 'ik heb niet echt genoten van mn 16e' de leuke dingen in het leven opzoeken en beseffen dat er nog zoveel mooie dagen zijn. Je bent nog jong. Geniet van iedere dag!

Fristie schreef op 01-05-2003 @ 16:42:
Ik wil graag feesten, enzo. maar ik weet eigenlijk niet zo goed met wie. M'n vrienden zie ik nooit buiten school en als ik es een keer iets voorstel dan hebben zij geen zin of ze mogen niet. Er is wel een groep vrienden van me die uitgaan, maar die hebben mij daar nooit iets van verteld en nooit meegevraagd en ik heb dus niet echt het idee dat ze me erbij willen hebben.

Of ze hebben het idee dat je het niet wilt of niet leuk vindt? Vraag ze eens of je mee mag oid, nee, heb je, ja, kun je krijgen.

[marlies]

Misschien is het wel allemaal niet zo leuk als jij denkt dat ze zijn.

Ik ga ook niet zo enorm vaak uit omdat ik enorm hard aan school werk. Dat doe ik niet omdat ik het niet aankan, maar gewoon omdat ik nooit tevreden ben met wat ik haal.

Ik heb ook wel eens van die buien... Ik had moeten feesten uitgaan zuipen etc. Toen ik 16/17 was, maar ik ga nu soms uit en drink wel eens wat maar zo super is het niet.
Dan ben ik toch erg blij met wat ik bereikt heb, en al die dingen die ik wel deed, computeren etc. Dat ik die toch ook heel leuk gevonden heb..

Je bent nog geen 80 je kunt alles nog doen

[Another Way]

Ik snap precies wat je bedoeld. Het is bij mij alleen veel erger omdat ik de laaste 3-4 (12-16) jaar heb verspeeld in een of ander achterlijk land waar ik het niet naar mn zin had. Ik ga niet super vaak uit, ben nooit dronken en heb nog nooit een vriendin gehad (top punt van triestheid) Dus ik zit in precies dezelfe situate. Daarom zie ik het leven als nutteloos.

Het klink misschienr aar ofzo..maar als je een vaste baan hebt dan alles alleen nog maar slechter. Als je dan nog geen partner hebt kan je het wel vergeten. Je verliest je vrijheid, tijd en interesse om leuke dingen te doen. Uiteindelijk word je zo'n persoon die 6 dagen in de week van 9 tot 6 werkt, om vervolgens na werk op de bak te ploffen met een magnetron maaltijd. Zo een burgelijk leven zou ik dus nooit wilen hebben.

[Silverchoice]

Another Way schreef op 01-05-2003 @ 23:59:
Uiteindelijk word je zo'n persoon die 6 dagen in de week van 9 tot 6 werkt, om vervolgens na werk op de bak te ploffen met een magnetron maaltijd. Zo een burgelijk leven zou ik dus nooit wilen hebben.

Je hebt nu nog tijd om er wat aan te doen

Another Way schreef op 01-05-2003 @ 23:59:
Ik snap precies wat je bedoeld. Het is bij mij alleen veel erger omdat ik de laaste 3-4 (12-16) jaar heb verspeeld in een of ander achterlijk land waar ik het niet naar mn zin had. Ik ga niet super vaak uit, ben nooit dronken en heb nog nooit een vriendin gehad (top punt van triestheid) Dus ik zit in precies dezelfe situate. Daarom zie ik het leven als nutteloos.

Het klink misschienr aar ofzo..maar als je een vaste baan hebt dan alles alleen nog maar slechter. Als je dan nog geen partner hebt kan je het wel vergeten. Je verliest je vrijheid, tijd en interesse om leuke dingen te doen. Uiteindelijk word je zo'n persoon die 6 dagen in de week van 9 tot 6 werkt, om vervolgens na werk op de bak te ploffen met een magnetron maaltijd. Zo een burgelijk leven zou ik dus nooit wilen hebben.

Zorg eerst dat je je eigen leven en jezelf op orde hebt, ga dan denken aan een vriendin. Beetje lullig als jou geluk van haar afhangt, dat geeft een hele verantwoordelijkheid en dat is, denk ik, niet helemaal eerlijk ten opzichte van haar.

Maak wat van je leven, doe iets aan wat je niet goed vindt ed, een ander zal het niet voor je doen.

Dat je een partner wel kunt vergeten als je een vaste baan hebt is gelul, er zijn zoveel mensen die werken, maar nog geen partner hebben en in die tijd een partner vinden. En in de periode dat ik werkte heb ik mijn vrijheid, tijd en interesse om leuke dingen te doen absoluut niet verloren, zeker de vrijheid kreeg ik juist terug en de tijd, denk ik ook. En tussen ons, in die periode leerde ik mijn huidige vriend kennen.