heftig gesprek in relatie..hoe nu verder?

[Straciatella*]

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier en weet dus nog niet helemaal hoe alles hier in zijn werk gaat..

Ik zit met een relatieprobleem. Sinds november 2007 heb ik een vriend. De eerste maanden waren helemaal geweldig en we herkenden ontzettend veel in elkaar; beide een moeilijke tijd achter de rug, vertrouwen in mensen verloren.

Na een paar maanden begon het mij op te vallen dat mijn vriend zich totaal niet uit. Daar had ik het wel moeilijk mee, want ik wil graag weten wat er in hem omgaat. Hier vroeg ik dan ook wel eens naar, hij zei dan dat er niet zoveel in hem omging en dat hij het gewoon fijn vond om bij me te zijn.

Doordat ik nogal wat pech heb gehad (veel ziekte, ik ben overvallen, ik ben van baantje gewisseld omdat ik me absoluut niet op mijn plek voelde), zat ik de laatste periode niet echt lekker in mijn vel. Door de bijkomende stress van school, ben ik nou niet echt een leuke vriendin geweest. De leuke spontane meid die ik tegen hem was, veranderde een beetje in een zeurkous.

Ondertussen vroeg ik me af waarom hij nooit meer eens iets liefs tegen me zei, ik werd daar nog onzekerder van. Dit zei ik tegen hem, waardoor de stress tussen ons wat opliep. We hebben geen echte ruzie daarover gehad, maar het zat niet lekker tussen ons, dat was wel duidelijk.

In de laatste weken ben ik vrij kortaf tegen hem geweest, ik ben niet goed in dit soort dingen, waardoor ik killer en afstandelijker ga doen.

Gisteravond vroeg hij ineens aan me hoe ik het eigenlijk vond gaan de laatste tijd. Ik wist dat ik hierover eerlijk moest zijn en antwoordde dan ook dat ik het niet echt lekker vond gaan. Toch schrok ik ook van die vraag, omdat nu de welbekende olifant in de kamer werd besproken.

Maar ik schrok ontzettend van zijn reactie; al die maanden heeft hij nooit ook maar iets van kritiek op mij gegeven (terwijl ik echt wel weet dat ik niet altijd de leukste of de gemakkelijkste ben). Maar gister bleef hij doorgaan, anderhalf uur lang, over wat ik in zijn ogen allemaal niet goed had gedaan of wat hij niet leuk vond. Ik schrok hier ontzettend van. Ik heb wel goed geluisterd naar hem, en ben tot de conclusie gekomen dat er veel dingen waren die gewoon klopten. Ik ben inderdaad niet meer zo vrolijk, wat voor hem ook niet echt leuk is.

Maar ik merkte ook dat hij mij totaal niet vertrouwde. Dit omdat zijn ex en familieleden hem ontzettend naar hebben behandeld. Hij zegt ook dat dit niet aan mij ligt, maar dat het door zijn verleden komt. Ik heb hier altijd alle begrip voor gehad, maar toch doet het pijn; ik ben over alles ontzettend open tegen hem, als ik bijv. een smsje krijg vertel ik hem van wie het is of wat er in staat, gewoon omdat ik het leuk vind om hem hierbij te betrekken. Ik heb 2 serieuze relaties achter de rug, waarin ik ook niet ben vreemdgegaan. Toch merk ik gewoon dat hij me niet kan vertrouwen.

Nu zit ik met verschillende dingetjes in mijn maag;

'Kan een relatie werken zonder dat hij daadwerkelijk vertrouwen in mij heeft?' (er zijn ook momenten dat hij zegt dat hij mij wel vertrouwt, maar het lijkt alsof hij het niet mag toelaten van zichzelf ofzo ).

Verder heb ik hem eerlijk gezegd dat hij gelijk heeft in bepaalde dingen, en dat ik echt vrolijker moet worden en me niet zo moet laten meeslepen door negatieve dingen die er gebeuren. Ik kan me ook behoorlijk aanstellen namelijk. Toch weet ik nu even niet hoe het verder moet tussen ons; hij zegt nu dat hij het absoluut niet wilde uitmaken met me en dat hij geen opgever is, maar ik vind het wel beangstigend dat hij gewoon nooit ook maar iets van kritiek gaf, en dat ik gisteravond zó ontzettend veel over me heen kreeg. Hij zegt zelf ook dat de fout daarin bij hem ligt, en dat hij opener moet zijn, vooral omdat ik hem dit ook al meerder malen gevraagd hebt.

Ik heb hem gevraagd om dit gesprek toch nog eens voort te zetten wanneer we elkaar weer zien, omdat het me niet lekker zit. Maar probleem is verder dat ik me gewoon geen houding naar hem weet te geven. We zijn nog geen half jaar bij elkaar en dan al dit probleem..ik weet het gewoon even niet meer en ik denk dat omdat ik er zelf midden in sta, het ook niet nuchter kan bekijken.

Ik hoop dat jullie dit wel kunnen en mij toch wat advies zouden willen geven hieromtrent. Sorry voor het lange verhaal..

Kan een relatie werken zonder dat hij vertrouwen in mij heeft? Nee. Tenminste, in mijn ogen niet. Vertrouwen is essentieel van belang, als je elkaar niet kunt vertrouwen, wat heb je dan aan een relatie? Al denk ik wel dat vertrouwen moet groeien. Naarmate je langer in een relatie zit, zul je zekerder worden van de gevoelens van je partnet tov jou en dus ook zekerder van je relatie. Het vertrouwen groeit dus.

Er zijn nou eenmaal mensen die van nature minder open zijn, dat is een feit. Zodra dit storend wordt in een relatie, is het nodig om erover te praten, in mijn ogen. Wanneer jij je 'buitengesloten' voelt in zijn leven, (in jouw ogen) te weinig betrokken wordt bij wat er bij hem speelt, is het inderdaad goed om het daarover te hebben. Verwacht neit van hem dat binnen de kortste keren zijn hele ziel en zaligheid bij jou neer zal leggen, ook zoiets vergt tijd.

Mijn advies is om dit even te laten zakken, allebei. Spreek over een weekje ofzo weer eens af. Dan zijn de scherpste emoties gezakt (hoop ik ) en kun je er misschien rustig over praten. Ga elkaar geen verwijten maken. Dus niet 'jij doet dit en dat....' maar 'ik heb er moeite mee dat....' Vertel alleen vanuit jezelf en ga geen dingen voor elkaar invullen.

Succes

[Straciatella*]

Dat is een hele fijne tip inderdaad, om bij het volgende gesprek geen verwijten te maken maar inderdaad te praten vanuit mezelf. Ik merk nu dat er veel dingen voor elkaar ingevuld worden en dat wil ik niet.

Gisteravond hebben we dat gesprek gehad en donderdagmiddag praten we er verder over. Ik wil inderdaad nu even minder contact en het laten zakken.

Maar op de meest onverwachte momenten vliegt een pijnlijke opmerking van hem door mijn hoofd en hurt it like hell .

Hij smste net ineens, of ik heb kunnen slapen..

[igfy]

Zo'n gesprek is altijd heel moeilijk. Hij heeft blijkbaar dingen gezegd die jou pijn deden, terwijl jij liever had dat hij zijn gevoelens niet opkropte zodat die dingen niet heel hard aan zouden komen. Terwijl jij hoopte dat hij jou zou vertrouwen en hij dat dus niet deed.

Ik weet niet hoe en hoeveel jullie met elkaar omgaan maar dat soort dingen moeten natuurlijk groeien. Jij moet de kans krijgen om ook gelukkig te zijn in je leven, dat het toevallig de eerste paar maanden van je relatie niet goed gaat, kun je niets aan doen. Natuurlijk lijk je voor hem dan een zeurkous.

Aan de andere kant moet hij je ook kunnen vertrouwen. Als jullie elkaar niet vaak zagen of nog niet hele diepe gesprekken hebben gehad, kan ik me voorstellen dat hij je nog niet helemaal vertrouwt. Zoiets moet groeien, zeker als je in het verleden vervelende dingen hebt meegemaakt. Maar niet helemaal vertrouwen is iets anders dan helemaal niet vertrouwen. Probeer er achter te komen met wat voor dingen hij moeite heeft en probeer het van daaruit op te bouwen.

EN misschien moet je als je je niet gelukkig voelt ook bij vriendinnen uiten, zodat je wat meer tijd overhoudt voor leuke dingen met je vriendje.

[Malossi]

Erg herkenbaar!
Ik heb net een soortgelijk probleem achter de rug...
Ik uitte mijn emoties totaal niet, en als ik ze wel uitte, moest er eerst naar gevraagd worden, en merkte ik aan mezelf dat ik de woorden niet kon vinden!
Dit kan erg lastig zijn.
Bij ons liep het dan ook uit de hand, met als gevolg dat we uitelkaar zijn, ik kreeg de tijd niet die ik hiervoor nodig had, en zij vatte de 'verkeerde zinnen' die ik hakkelend aanelkaar reeg over mijn gevoel verkeerd op.
Ik wil je niet ontmoedigen, maar het enige wat je kunt doen is je vriend tijd geven zijn gevoel te omschrijven en te uitten, zonder dat hij hiermee het risico loopt verkeerde indrukken te wekken.
Verder is de enige oplossing praten, praten en praten! En elkaar tijd geven, begrip voor elkaar hebben en TONEN! en je gevoel najagen!

[Changshan]

Ik zou er een paar losse afspraakjes tegenaan gooien waarbij je samen leuke dingen doet maar het hier even niet of alleen vluchtig over hebt. Dan weet je ook weer waarvoor je de relatie aan wilt houden. Daarna kun je altijd nog met opgefrist gemoed kijken hoeveel opener jullie in de tussentijd zijn geworden en hoeveel openheid er nog vereist is. Vertrouwen moet er sowieso altijd zijn, dus het antwoord op je vraag is nee, maar daar kan aan altijd gewerkt worden, iets wat makkelijker wordt naarmate je langer een relatie hebt.

[Straciatella*]

Bedankt voor de tips..we hebben nog een paar keer gebeld, omdat ik het moeilijk vond om er nu totaal niet over te praten. Ik heb ook wat vragen gesteld aan hem waar ik nog mee zat. Hij vond dat ik het niet zo zwaar moest oppakken. Nouja, dat heb ik dus wel gedaan. Het was zoveel ineens en we hebben er zelfs door besloten de vakantie die we in optie hadden, te annuleren. Dit was erg kwetsend.

Ik twijfel ook een beetje over mijn gevoelens voor hem. In het begin was alles super, maar nu lijkt het ineens 1 chaos..hij zegt zelf dat hij het absoluut niet wilde uitmaken maar dat hij er wel over moest praten. Dit begrijp ik ook wel, al deed het erg veel pijn.

Morgen ben ik in dezelfde plaats als hem, maar ik twijfel of ik naar hem toe moet gaan. Ik zei nog tegen hem dat ik morgenavond bij keen lasgenootje bleef slapen, wegens omstandigheden, hij bood niet aan dat ik dan bij hem kon blijven slapen. Misschien maar beter ook, want ik kan nu ook niet vrolijk gaan doen tegen hem.

Zaterdag gaan we samen naar een feestje, dit stond al langer gepland, en dan blijft hij bij mij slapen omdat er geen treinen meer terug gaan..waarschijnlijk gaan we zondag nog even de stad in en gaat hij dan weer naar huis..Ik ben alleen bang dat ik mezelf geen houding weet te geven.

En het gekke is, dat ik ook even geen behoefte heb aan seks. De gedachte dat hij al langer al die dingen over mij dacht, is nog steeds raar. Maarja, ik hoop dat hij daar begrip voor heeft. Ik weet dat ik ook fout ben geweest, maar het zal even duren voordat ik de dingen op een rijtje heb..

Vinden jullie dat ik donderdag (morgen dus) nog met hem moet praten of moet ik dit laten rusten tot het weekend? Of helemaal even niet praten? Ik merk dat hij het liefst zou doen alsof er niks aan de hand was, maar dit kan ik niet echt..

En dan heb ik nog een vraagje..in het begin uitte hij zich toch wel redelijk en maakte hij ook lieve opmerkingen. Die opmerkingen zijn minder geworden (misschien ook wel juist door mijn negatieve gedrag). Maar hij praatte ook over zijn gevoelens.

Ik denk dat ik hem mede daardoor minder leuk ben gaan vinden, omdat dit alles minder is geworden. Denken jullie dat als we weer happy zijn, dit vanzelf weer komt? En hoe kom ik er in hemelsnaam achter hoe leuk ik hem eigenlijk vind ??

In het begin wist ik echt ZO zeker dat ik van hem hield, maar nu lijkt het alsof alles geblokkeerd is ofzo

[Lilything]

Het stoort me dat jouw vriend het nu pas uit. Ik zou zoiets hebben van "zeg dat direct op het moment dat het je stoort en bewaar niet alles om in één keer alles over me heen te gooien". Ik snap dat je het niet kunt onthouden wat hij allemaal gezegd heeft.

Op zich fijn dat hij zich eindelijk heeft geuit en dat lijkt me prima, maar probeer ervoor te zorgen dat hij dat vaker doet en goh de positieve dingen mogen ook weleens genoemd worden. Hij mag ook wel moeite doen om het positieve in jou naar boven te halen. Natuurlijk negatieve buien horen erbij, maar hoe hij dan met je omgaat is ook erg belangrijk.

Ik vind het dan wel weer lief dat hij gesmst heeft of je een beetje geslapen hebt Dat geeft (mijns inziens) aan dat hij totaal niet geslapen heeft en toch wel spijt heeft van bepaalde dingetjes.

Ik denk dat het best een positieve kant op zou kunnen gaan na dit heftige gesprek. Maar ik denk dat je hem daarvoor misschien eerst eventjes met rust moet laten of in ieder geval iets minder smsen en bellen etc, laat het vanuit hem komen, gun hem tijd om te beseffen wat hij voor je voelt. Dan kun je ook aangeven wat je graag anders zou willen. Aan de andere kant zou het kunnen dat de koek gewoon op is, soms is dat al na een half jaar.

[Straciatella*]

Hij blijft herhalen dat hij het niet uit wil maken, geen opgever is en het niet zo negatief inzag. Hij deed na dat gesprek weer hartstikke vrolijk, terwijl ik dat niet kon. Ik belde hem vanochtend, omdat hij bleef vragen of ik hém nog wel leuk vond. Ik zei dat dit wel zo was en dat ik het nog een kans wilde geven, als hij dat ook wilde.

Hij klonk helemaal verrast en opgelucht en zei 'tuurlijk wil ik dat! ik vind je hartstikke leuk!' Hij zei dat hij ook helemaal niet boos was ofzo, maar dat het er gewoon uit moest.

Hij heeft geen spijt van de dingen die hij gezegd heeft, alleen dat hij het eerder had moeten zeggen inderdaad. Dit heb ik hem ook zeker gezegd.

Ik zou eerst morgen naar hem toe gaan, en ik ben dan 20 meter ofzo van hem verwijderd, maar ik kan het niet..heb gezegd dat ik meteen door naar huis moet..sindsdien hoor ik niet echt meer iets van hem..beetje kortaf..

Het gekke was, dat ík juist met rust wilde worden gelaten..hij bleef smsen, over de meest onzinnige dingen..

Wat moet ik nu doen ?

Praat het gewoon uit, dat is toch niet zo moeilijk? Het is logisch dat jullie even aan elkaar moeten wennen en het is dan ook niet verwonderlijk dat het praten over gevoelens niet direct goed lukt. Laat dit niet meteen escaleren! Wees blij dat hij nu wél zegt wat hij denkt! En hij belicht nu ook de positieve kanten van jullie relatie, dat is wel duidelijk! Hij heeft nu geleerd te zeggen wat hij voelt, maak daar dan ook gebruik van.

Jullie hebben al tegen elkaar gezegd nog verder te willen, dan is het toch allemaal niet zo moeilijk meer? Het is een kwestie van even 'sorry' zeggen en weer gezellig verder gaan. Ik zie niet in waarom dat dagenlang zou moeten duren.

Ik zou jou ook platsms'en in zijn situatie.

perseus schreef:

Praat het gewoon uit, dat is toch niet zo moeilijk? Het is logisch dat jullie even aan elkaar moeten wennen en het is dan ook niet verwonderlijk dat het praten over gevoelens niet direct goed lukt. Laat dit niet meteen escaleren! Wees blij dat hij nu wél zegt wat hij denkt! En hij belicht nu ook de positieve kanten van jullie relatie, dat is wel duidelijk! Hij heeft nu geleerd te zeggen wat hij voelt, maak daar dan ook gebruik van.

Jullie hebben al tegen elkaar gezegd nog verder te willen, dan is het toch allemaal niet zo moeilijk meer? Het is een kwestie van even 'sorry' zeggen en weer gezellig verder gaan. Ik zie niet in waarom dat dagenlang zou moeten duren.

Ik zou jou ook platsms'en in zijn situatie.

ja, true eigenlijk
de bal ligt in jouw kamp meis

[Gevederde]

perseus schreef:

Praat het gewoon uit, dat is toch niet zo moeilijk? Het is logisch dat jullie even aan elkaar moeten wennen en het is dan ook niet verwonderlijk dat het praten over gevoelens niet direct goed lukt. Laat dit niet meteen escaleren! Wees blij dat hij nu wél zegt wat hij denkt! En hij belicht nu ook de positieve kanten van jullie relatie, dat is wel duidelijk! Hij heeft nu geleerd te zeggen wat hij voelt, maak daar dan ook gebruik van.

Jullie hebben al tegen elkaar gezegd nog verder te willen, dan is het toch allemaal niet zo moeilijk meer? Het is een kwestie van even 'sorry' zeggen en weer gezellig verder gaan. Ik zie niet in waarom dat dagenlang zou moeten duren.

Ik zou jou ook platsms'en in zijn situatie.

Ben ik nou de enige die denkt dat deze relatie gedoemd is te mislukken uiteindelijk? Ik kan me niet voorstellen dat deze jongen nu geleerd heeft te zeggen wat hij bedoelt. Zo'n karakatereigenschap verander je niet zomaar. Ik kan me voorstellen dat het jou pijn doet dat hij nu achteraf jou allerlei verwijten maakt.

Het doet me een beetje denken aan een huisgenoot van mij die alles langzaam opkropt en het in een keer als een soort stormuitval over je uitgooit als hij zich ergens aan ergert. Ik vind dit bijzonder onplezierig en oneerlijk tegenover de persoon die het over zich heen krijgt, omdat deze persoon zich van geen kwaad bewust is.

Ik zou het iig uitpraten. Maar goed, dat is misschien net hoe jezelf bent. Dat vind ik moeilijk te beoordelen vanaf mijn computer hier Als je het goed vindt om het er niet meer over te hebben doe dat dan ook niet. Dan heb je het alleen maar over leuke dingen. Maar dan weet je dat je niet goed met hem kan praten over minder leuke dingen. Als je dat niet erg vindt --> gewoon zo door gaan met hem..

Maar het feit dat je over hem twijfelt zou misschien genoeg moeten zeggen. Hoewel meteen de bijl erbij neergooien bij de eerste 'ruzie' natuurlijk ook niet altijd de goede oplossing is.

Succes ermee in ieder geval!

[Malossi]

Een muurtje om jezelf heen bouwen en jezelf beschermen heeft totaal geen zin.
Dat is precies wat mijn ex deed paar weken terug, waardoor dat stukgelopen is.
Geloof mij, ik spreek uit ervaring, hij is gek op je, en dus blijft hij je toch wel smsen, omdat hij de tijd mist dat hij dat ook deed en alles koek en ei was.
Bovendien, hij heeft et uitgepraat, zaken op orde, schaapjes op het droge en voor hem is hier de kous mee af. Jij blijft ermee zitten, logisch dat je even tijd voor jezelf wilt.
Maar geloof mij maar, hij wordt gek als hij je met rust moet laten, als hij echt wat voor je voelt, en ik lees zo wel dat hij dat doet, dan lukt hem dat gewoon niet. Net zoals ik dat paar weken terug niet kon!
Zorg gewoon dat je voor jezelf weet wat je wilt, zet je erover heen, hoe moeilijk het ook kan zijn en zorg dat alles weer wordt zoals het was!
Ik maak uit jouw teksten op dat de fout nu niet meer bij hem ligt. Ik zeg ook niet dat jij fout zit, ik zeg alleen dat jij degene bent die met een kronkel in je maag zit, niet hij.
Zorg dat deze kronkel er zo snel mogelijk uit komt, want anders gaat hij toch wel twijfelen of hij wel de juiste dingen heeft gedaan, en dan is hij zichzelf ook niet meer. En jij kunt niet verliefd zijn op iemand die zichzelf niet is!

Editje; Dit is alleen een weergave van hoe ik precies hetzelfde kort geleden beleefd heb! Ik kon mijn gevoel ook niet beschrijven en hield het voor me, totdat ik ernaar gevraagd werd, de woorden niet wist en dingen dus zei zoals ik ze juist NIET bedoelde... Als hij gevoel moeilijk uit, vraag hem daar dan ook niet naar, maar vertrouw er gewoon op dat het goed zit! Maarrrr accepteer wel dat je zijn gevoel nooit zal leren kennen, hoe moeilijk dat ook kan zijn!

Malossi schreef:

Een muurtje om jezelf heen bouwen en jezelf beschermen heeft totaal geen zin.
Dat is precies wat mijn ex deed paar weken terug, waardoor dat stukgelopen is.
Geloof mij, ik spreek uit ervaring, hij is gek op je, en dus blijft hij je toch wel smsen, omdat hij de tijd mist dat hij dat ook deed en alles koek en ei was.
Bovendien, hij heeft et uitgepraat, zaken op orde, schaapjes op het droge en voor hem is hier de kous mee af. Jij blijft ermee zitten, logisch dat je even tijd voor jezelf wilt.
Maar geloof mij maar, hij wordt gek als hij je met rust moet laten, als hij echt wat voor je voelt, en ik lees zo wel dat hij dat doet, dan lukt hem dat gewoon niet. Net zoals ik dat paar weken terug niet kon!
Zorg gewoon dat je voor jezelf weet wat je wilt, zet je erover heen, hoe moeilijk het ook kan zijn en zorg dat alles weer wordt zoals het was!
Ik maak uit jouw teksten op dat de fout nu niet meer bij hem ligt. Ik zeg ook niet dat jij fout zit, ik zeg alleen dat jij degene bent die met een kronkel in je maag zit, niet hij.
Zorg dat deze kronkel er zo snel mogelijk uit komt, want anders gaat hij toch wel twijfelen of hij wel de juiste dingen heeft gedaan, en dan is hij zichzelf ook niet meer. En jij kunt niet verliefd zijn op iemand die zichzelf niet is!

Editje; Dit is alleen een weergave van hoe ik precies hetzelfde kort geleden beleefd heb! Ik kon mijn gevoel ook niet beschrijven en hield het voor me, totdat ik ernaar gevraagd werd, de woorden niet wist en dingen dus zei zoals ik ze juist NIET bedoelde... Als hij gevoel moeilijk uit, vraag hem daar dan ook niet naar, maar vertrouw er gewoon op dat het goed zit! Maarrrr accepteer wel dat je zijn gevoel nooit zal leren kennen, hoe moeilijk dat ook kan zijn!

Ehm. Okee. Ik vind het heel lief bedoeld, maar volgens mij zit er nógal een verschil in wat jullie hadden en wat de TS heeft. Niet lullig bedoeld ofzo, maar jouw relatie met dat meiske was nauwelijks meer dan 'verkering'. Er was geen sprake van 'muurtjes bouwen' of 'gevoel niet genoeg uiten', zij was gewoon niet meer verliefd en het was oppervlakkig genoeg dat ze er toen dus ook meteen mee wilde kappen. Of jij je gevoel nu wel of niet 'goed' had geuit, het was alsnog over. Anders was ze wel van gedachten veranderd op het moment dat jij wél duidelijk maakte wat je bedoelde. Als ze echt met jou verder wilde, zou ze dan wel gezegd hebben "Oh sukkel, zeg dat dan meteen, hou van jou!". Liefde is niet zó oppervlakkig dat het in een paar weken onzekerheid opeens verdwenen is. Is het wel weg na die tijd, dan was het domweg niet meer dan een crush, een oppervlakkige verliefdheid, een leuk-voor-nu-maar-niet-voor-eeuwig.

Uhm.

[Straciatella*]

Lief dat jullie reageren

Ik ben vandaag naar hem toe gegaan.

Ik wilde me niet meer rot voelen zoals de laatste paar dagen, dus ik had hem gister gesmst of hij het fijn zou vinden als ik vandaag naar hem toe zou komen. Dit was ook eigenlijk de afspraak, maar ik durfde niet zo goed meer . In ieder geval ik ging naar hem toe vandaag, en na 1 minuut wilde ik weer weglopen met de woorden 'ik zal je niet langer van je werk afhouden!'

Toen wilde hij dat ik bleef. Ik zei niks en wist me totaal geen houding te geven. Hij werd er zenuwachtig van dat ik niks zei en wist ook niks te zeggen. Uiteindelijk hebben we wel goed gepraat, over de achterliggende oorzaak waarom hij zich zo moeilijk uit. Dit ligt ook aan zijn verleden omdat hij zo gekwetst is door de mensen waar hij juist het meeste van hield. Hij zegt dat hij daardoor heel erg veranderd is, maar dat hij begrijpt dat dit niet makkelijk is voor onze relatie.

Ik heb ook gezegd dat ik wat vrolijker moet gaan doen. Maar dat dit ook makkelijker voor me word als ik weet waar ik aan toe ben en wat er in zijn hoofd omgaat. Uiteindelijk nam hij zelfs nog een uurtje vrij voor me en hebben we gezellig wat gedronken en gelachen en geknuffeld en gezoend..

En hij zei dat hij me heel erg leuk vond en met me verder wilde

Ik heb gezegd dat ik niet ervan uit ga dat hij kan veranderen en ineens heel open wordt, omdat ik niet zo geloof in het feit dat mensen kunnen veranderen, ik heb alleen gezegd dat we wel samen kunnen oefenen en dat we daarin wellicht kunnen groeien.

Straciatella* schreef:

Ik heb gezegd dat ik niet ervan uit ga dat hij kan veranderen en ineens heel open wordt, omdat ik niet zo geloof in het feit dat mensen kunnen veranderen, ik heb alleen gezegd dat we wel samen kunnen oefenen en dat we daarin wellicht kunnen groeien.

... ik ben veranderd in die zin
toen ik mijn vriend leerde kennen kon ik ab-so-luut niet goed praten over wat er in me omging, hoe ik me voelde, wat ik vond, etc... hij moest het in het begin echt uit mij peuteren als hij wilde weten wat er scheelde, en dan kwam het er na heeeeel veel gepeuter en gesnotter uiteindelijk wel uit. ondertussen begin ik er zelf al over als er iets scheelt of als me iets dwarszit. ( )
oefenen is een heel goed idee dus tuurlijk verandert hij niet van de éne dag op de andere, en het gaat altijd wel wat moeilijker voor hem blijven, maar hij kan het wel leren hoor.

don't give up!

[Straciatella*]

Ja, ik ga inderdaad wat meer doorvragen. Ik was altijd meer van 'ik hoor het wel als je iets dwarszit', omdat ik zelf ook zo ben. Maar ik heb hem inderdaad gevraagd of hij het fijn zou vinden als ik wat meer vraag, en daar antwoordde hij bevestigend op .

Dus ik ga gewoon geduld hebben..en vrolijk doen..in het begin was ik altijd super vrolijk en lief en toen vertelde hij ook makkelijker dingetjes..dus ik ga sowieso weer wat positiever denken en me niet teveel laten leiden door negatieve gevoelens..

[Malossi]

Morgan schreef:

Ehm. Okee. Ik vind het heel lief bedoeld, maar volgens mij zit er nógal een verschil in wat jullie hadden en wat de TS heeft. Niet lullig bedoeld ofzo, maar jouw relatie met dat meiske was nauwelijks meer dan 'verkering'. Er was geen sprake van 'muurtjes bouwen' of 'gevoel niet genoeg uiten', zij was gewoon niet meer verliefd en het was oppervlakkig genoeg dat ze er toen dus ook meteen mee wilde kappen. Of jij je gevoel nu wel of niet 'goed' had geuit, het was alsnog over. Anders was ze wel van gedachten veranderd op het moment dat jij wél duidelijk maakte wat je bedoelde. Als ze echt met jou verder wilde, zou ze dan wel gezegd hebben "Oh sukkel, zeg dat dan meteen, hou van jou!". Liefde is niet zó oppervlakkig dat het in een paar weken onzekerheid opeens verdwenen is. Is het wel weg na die tijd, dan was het domweg niet meer dan een crush, een oppervlakkige verliefdheid, een leuk-voor-nu-maar-niet-voor-eeuwig.

Uhm.

Wat denk je wie beter kan oordelen hoe mijn relatie in elkaar zat? Jij of ik? Wat hier speelde, speelde net zo bij ons...

[Straciatella*]

GEK word ik van hem, ik probeer weer normaal te doen, leuk lief en aardig, maar ik hoor nauwelijks iets van hem, en als ik iets van hem hoor, had hij net zo goed niets kunnen sturen. Dan is het saai, zonder iets liefs erin. Wanneer is het normaal dat men weer normaal doet tegen elkaar na zo'n conflict ?

[Straciatella*]

Ok, misschien dat iemand dit gehoort heeft..heb inmiddels 2 lieve smsjes gehad omdat ik niks meer van me liet horen :$

Malossi schreef:

Wat denk je wie beter kan oordelen hoe mijn relatie in elkaar zat? Jij of ik? Wat hier speelde, speelde net zo bij ons...

*grinnikt* Lieverd, ik was er niet bij, maar jij denk ik ook niet helemaal. Maar goed, geloof het als je daar blijer van wordt.

[Marcade]

Straciatella* schreef:

GEK word ik van hem, ik probeer weer normaal te doen, leuk lief en aardig, maar ik hoor nauwelijks iets van hem, en als ik iets van hem hoor, had hij net zo goed niets kunnen sturen. Dan is het saai, zonder iets liefs erin. Wanneer is het normaal dat men weer normaal doet tegen elkaar na zo'n conflict ?

Hmm ga nou niet op elke slak zout leggen en probeer gewoon een beetje relaxter en blijer te zijn. Geniet gewoon van de goede leuke smsjes en sta niet al teveel stil bij de korte saaie smsjes.

[I C U]

Oh ja, smsjes Daar moet je niet te lang bij stil blijven staan: hij wil wel smsen, maar weet niet wat en dan stuurt ie iets stoms ofzo Ik ben ook zo'n doos afentoe wat dat betreft.

Dusseh, wat Marcade zegt: geniet gewoon van de leuke dingetjes en ga je niet teveel druk zitten maken. Snap dat je nu heel hard op zoek bent naar dingen die niet kloppen of anders zijn, gewoon omdat jullie in een moeilijkere periode zitten, maar dat werkt vaak niet. Relax

[Straciatella*]

Nee, jullie hebben gelijk. Ik zoek nu heel erg naar de bevestiging dat het weer goed is..

Dit weekend was gelukkig wel leuk! We hebben gewoon vrolijk gedaan en wat gewinkeld en even uitgegaan .

Ik zei alleen tegen hem dat ik hoopte dat hij zich meer zou uiten en dat ik hem daar graag bij wil helpen maar dat ik niet goed weet hoe. Maar hij zei alleen dat zolang ik vrolijk was hij het ook was, en het dan wel goed zat.

Moet ik me er verder dan niet meer druk om maken? Want hij is vaak gewoon heel stil en ik doe dan het woord en soms vind ik dat wel jammer..in het begin voerden we 's nachts nog wel eens gesprekken over zijn verleden enzo..maar ja, ik vraag er zelf ook niet meer echt naar. Maar soms mis ik die gesprekken wel .

[I C U]

Vraag er dan gewoon wel naar Vragen helpen.

Klinkt in elk geval wel alsof jullie het weer een beetje op orde hebben

[vedetje]

Straciatella* schreef:

Nee, jullie hebben gelijk. Ik zoek nu heel erg naar de bevestiging dat het weer goed is..

Dit weekend was gelukkig wel leuk! We hebben gewoon vrolijk gedaan en wat gewinkeld en even uitgegaan .

Ik zei alleen tegen hem dat ik hoopte dat hij zich meer zou uiten en dat ik hem daar graag bij wil helpen maar dat ik niet goed weet hoe. Maar hij zei alleen dat zolang ik vrolijk was hij het ook was, en het dan wel goed zat.

Moet ik me er verder dan niet meer druk om maken? Want hij is vaak gewoon heel stil en ik doe dan het woord en soms vind ik dat wel jammer..in het begin voerden we 's nachts nog wel eens gesprekken over zijn verleden enzo..maar ja, ik vraag er zelf ook niet meer echt naar. Maar soms mis ik die gesprekken wel .

wat mijn vriendje me heeft geleerd is dat als ik ergens mee zit, ergens nood aan heb, van een knuffel, enkele lieve woorden tot een diep gesprek(daarom niet persé over ons of mezelf) dat ik het gewoon moet vragen...

soms kan je in een relatie niet altijd de behoeften lezen van de ander, dus als jij ergens behoefte aan hebt, dan raad ik het je aan het te zeggen tegen je vriendje. Niet als een verwijt, maar als een vraag (die hij zeker niet zal negeren)

verwachten dat de ander weet wat je voelt en wil kan tot frustratie en onzekerheid leiden (en dat hij het niet weet moet je niet als iets negatiefs beschouwen)