Advertentie | |
|
16-05-2009, 17:19 | ||
Citaat:
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
|
16-05-2009, 18:01 | |
Verwijderd
|
Ik denk dat ik net zoiets doe als mijn ouders. Oftewel relatief vrij, maar wat niet mag, mag dan ook niet. Niet zeiken als ze uit willen, maar niet elke middag chips en cola. Geen tv overdag en een beperkte tijd op de computer. Wel klusjes in huis, maar ze moeten meer dan genoeg kunnen spelen. Geen verplichting wat sport of muziek betreft, maar ik ga er vanuit dat ze dat uit zichzelf wel willen want dat wilden wij vroeger ook altijd. Niet pushen, maar wel leren dat vrijwel alles kan als je je er voor in zet.
*schouderophaal* Mensen denken tegenwoordig zo belachelijk veel na over de invloed van hun opvoeding dat ze niks meer durven of juist overdrijven, brengen hun kinderen van karate naar ijshockey naar toneel naar blokfluitles, en willen vrienden zijn met hun kinderen. Onzin, allemaal! Ik ga gewoon aankloten en wed dat de kinderen net zo leuk worden als mijn broertje en ik |
16-05-2009, 19:19 | ||
Citaat:
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
|
16-05-2009, 21:16 | |
Verwijderd
|
Huh? Kinderen? Full stop.
Opvoeden? Dat is niet aan de orde voor mijn 30e, gok ik. Wat wel gebeurt is zoals mijn ouders: Niet miepen tijdens eten, maar als je het echt niet wegkrijgt dan krijg je een alternatief. Het zou immers hypocriet zijn: ik krijg bloemkool, spruiten etc ook niet weg :') Nergens toe dwingen, 'positieve' ontwikkelingen wel stimuleren. Oh, en ze leren gewoon hoe ze zichzelf moeten verdedigen, zowel verbaal als fysiek. Het eerste is belangrijk voor je leven, het tweede schept zelfvertrouwen om het eerste te kunnen. Het is geen vereiste maar het kan zeker geen kwaad. Verder nog wat dingen, maar dat is iets wat ik met mijn ongetwijfeld lieftallige vrouw tegen die tijd zal bespreken. /kansloos Als ik die krijg, uiteraard. Laatst gewijzigd op 16-05-2009 om 21:23. |
17-05-2009, 20:27 | |
Wat is dat met 'geen tv overdag'? Ik laat mijn eventuele kinderen liever naar Discovery kijken dan dat ze Carry Slee gaan lezen ofzo.
Ik zou sowieso wel veel aandacht besteden aan opvoeding op het gebied van film, muziek, literatuur en filosofie. Dat neerbuigen naar kinderen vind ik heel vervelend; je kunt op je vijfde best naar Frank Zappa luisteren in plaats van K3, en ook best nadenken over de vraag of je een ziel hebt enzo. Culinaire opvoeding is ook belangrijk; weinig snoep in huis halen, gewoon fruit, dat vinden ze dat vanzelf lekkerder. Televisie kijken is prima, maar ik zou erbij blijven en ze beschermen tegen op kinderen gerichte reclame.
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
Laatst gewijzigd op 17-05-2009 om 20:34. |
18-05-2009, 11:03 | ||
Citaat:
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
18-05-2009, 15:04 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
|
18-05-2009, 17:30 | |
Verwijderd
|
Omdat mensen zombies worden als ze voor de tv zitten. Je doet gewoon niks zelf, je gebruikt niet eens je eigen fantasie zoals je bij een boek wel doet. Wat prima is als je daar behoefte aan hebt, en tv/film kan je heus wel op nieuwe gedachten brengen enzo, maar ik wil dat mijn kinderen het grootste deel van de dag actiever denken en doen dan dat. Ik vind het onzin om tv te verbieden, maar het is nergens voor nodig dat ze er meer dan een paar uur per dag tijd aan verdoen.
Als ik mijn ouders mag geloven is het ding vooral handig omdat kinderen rond een uur of vijf moe en hongerig worden, zodat je ze lekker voor de tv kunt droppen waar ze als zombies lekker eens niet het huis slopen of vervelend lopen te jengelen, zodat jij even rustig kunt koken |
18-05-2009, 22:11 | |
Maar waarom per se 's avonds? Een beperking is natuurlijk prima, ik wil ze ook niet de hele dag achter de televisie hebben, maar mogen ze zelf niet bepalen hoe ze hun televisietijd besteden? Leren ze nog plannen ook.
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
19-05-2009, 01:35 | |
Televisie werkt snel verslavend en is totaal niet interactief. Geloof me, ik ken zat mensen die achteraf blij zijn dat ze pas na 17u tv mochten kijken. (Hoe wil je ze trouwens dwingen naar de minder hersenloze dingen te kijken? Als ik de kans had gehad, had ik ook veel te veel Cartoon Network gekeken, gelukkig nu niet...)
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
19-05-2009, 07:50 | ||
Citaat:
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
19-05-2009, 08:22 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
Ads door Google |
19-05-2009, 15:32 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik denk niet dat er veel kinderen zijn die zich aangetrokken voelen tot Zappa of Discovery Channel. Je kan zeker wel laten zien dat jij het leuk vind, maar meer dan dat moet je echt niet doen. Maar ik denk dat je dat ook niet bedoelde. ps: ik had zelf graag gewild dat ik in mijn jeugd (veel meer) in aanraking was gekomen met Jazz en Engelse boeken. Dan had ik nu tenminste geweten wie al die Jazz artiesten van vroeger waren en had ik er vroeger een interesse voor kunnen ontwikkelen. |
19-05-2009, 18:08 | ||
Citaat:
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
24-05-2009, 14:36 | |
Gewoon een vrije, maar wel beschermde opvoeding.
Ik kom zelf uit een gezin met 4 kinderen met mij als oudste, dus ik heb wel enige ervaring. -Als je iets niet lust, toch een hapje nemen. Als je het dan nog steeds vies vind is het een ander verhaal. -Als je vroeg wakker wordt mag je zachtjes naar beneden gaan, als je verder niemand wekt. -Alleen na het eten tv kijken, behalve als er bijv. een leuke film op tv is. Verder kan ik het nog niet zo goed bedenken. Gewoon goede seksuele voorlichting geven en niet geheimzinnig doen over dingen. En ik wil ze duidelijk maken dat ze alles aan me kunnen vertellen.
__________________
"The moment one gives close attention to anything, even a blade of grass, it becomes a magnificent world in itself.''-Henry Miller
|
25-05-2009, 15:22 | |
Wat ik mijn kinderen sowieso bij ga brengen is fatsoen. In mijn leeftijdscategorie lijkt het al alsof de meeste mensen dat niet hebben. Je eigen troep opruimen, beschaafd zijn, niet schreeuwen, niet jengelen, met lief zijn krijg je veel gedaan (tot bepaalde hoogtes). Zodra ze er oud genoeg voor zijn eigen kleren wassen, een keer per week koken, afwassen, dat soort dingen. Vanaf 13de geen zakgeld meer, ga maar werken. Is dat geld op dan heb je pech. 10% van het inkomen gaat naar mij (de ouders) toe als een soort van kost en inwoning. Dan leren ze alvast met vaste lasten om te gaan. dat geld gaat op een rekening en krijgen ze later als ze volwassen zijn terug. Niet stelen, niet liegen en al dat soort dingen wil ik ze echt meegeven. Opkomen voor jezelf zonder respectloos te worden. Verschil tussen lust en liefde leren zodat ze niet op hun 13de al met iemand aan komen zetten. De opvoeding wordt een beetje zoals mijn ouders dat hebben gedaan, maar dan een stuk minder fysiek. Ik wil geen vriend zijn van mijn kind, ik wil een ouder zijn en ervoor zorgen dat ik een verantwoordelijk en zelfstandig iemand van mijn kind maak.
Edit: kennis van de natuur en klussen gaan ze ook spelenderwijs leren. Laatst gewijzigd op 25-05-2009 om 15:28. |
25-05-2009, 15:39 | |
@Volk: Is dat niet een beetje lastig, als je kinderen hun eigen was moeten doen? Aangezien je dan volgens mij veel meer wassen draait dan nodig? En op je dertiende lijkt het me ook al wel lastig werk te vinden, vind het zelf eigenlijk wel prima dat ik dat niet hoefde (ik kreeg juist pas vanaf mijn veertiende zakgeld).
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
25-05-2009, 15:48 | ||
Citaat:
|
25-05-2009, 15:59 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Uhm hoe dan ook, vind het echt niet nodig om als kind met vaste lasten om te leren gaan? Het maakt echt geen bal uit of je dat leert op je 13e of op je 18e... daarnaast valt er echt niks aan te leren - er komt geld binnen en het gaat er weer uit, klaar. Je moet behoorlijk kansloos zijn wil je dat niet meteen snappen. Mijn kinderen mogen lekker langer kind zijn denk ik - ze krijgen gewoon een laag bedrag als kleedgeld e.d., willen ze meer, dan zoeken ze idd maar een baantje. Maar willen ze liever spelen dan meer spullen hebben, dan moeten ze dat vooral doen. Maar ze moeten wel financieel zelfstandig zijn op het moment dat ze klaar zijn met studeren (en liever daarvoor al, maar dat is afhankelijk van hoeveel geld ik zelf heb dan. Als ik genoeg geld heb, heb ik liever dat ze extra vakken volgen of bestuursfuncties doen dan dat ze meer geld verdienen). Hoe vinden jullie dat met telefoons enzo, trouwens? Ik vind het echt ronduit belachelijk dat van die kinderen van 8 met een mobiele telefoon rondlopen Maar dat zal wel komen omdat wij dat natuurlijk niet hadden. Maar dat ze dan van die dure abonnementen hebben en die vervolgens niet af kunnen betalen... ik zie het écht niet zitten, van mij mogen ze geen eigen telefoon voor hun vijftiende ofzo Maar ik weet niet of dat tegen die tijd nog wel een realistisch idee is. |
Advertentie |
|
25-05-2009, 16:21 | |
@ Freya; het gaan me niet alleen om het leren omgaan met vaste lasten. Maar ik vind dat een kind zodra hij geld verdient wel wat geld mee naar huis mag brengen. Een kind is namelijk niet goedkoop. Dat ze het geld terug krijgen wordt een verassing voor als ze ouder zijn. (Als ik er na al die tijd het financieel nog steeds redelijk heb).
Ik snap ook niet wat een kind van 8 met een mobiele telefoon moet. Wie zou die moeten bellen dan dat het zo belangrijk is dat het niet kan wachten tot ie thuis is om de vaste telefoon te gebruiken? Hoewel... de kans dat er echt nog vaste telefoons zijn als ik kinderen heb is vrij minimaal. Ze beginnen nu al flink te verdwijnen. Ik zie wel hoe het dan gaat. In ieder geval krijgen ze geen abbo. Gewoon prepaid voor noodgevallen. |
25-05-2009, 16:33 | |
bij mij zullen ze vanaf het begin moeten wennen aan Frank Zappa (etc) én K3 (etc). Zonder K3 hebben zo ook weinig om over mee te praten op de creche Sociaal isolement is ook geen feest voor ouder én kind.
en ik heb zelf K3 in de kast staan Verder zoveel mogelijk stimuleren om te lezen. Dat stimuleert taalgevoel en fantasie. Ook voorlezen vind ik tot op een hoge leeftijd belangrijk. Geen Jip en Janneke, maar zo kun je kinderen kennis laten maken met boeken (denkbeelden enz) die nog buiten hun eigen leesbereik liggen. Eten: alles proeven. Als je bij voorbaat ergens geen zin in hebt, mag je één alternatief kiezen en dan ook niet meer zeuren. Wat ik vooral hoop, is dat ik me tegen die tijd nog een beetje kan indenken wat het is om een kind te zijn. Niet om "de beste vriend" van mn kind te zijn, maar het scheelt volgens mij frustraties van beide kanten als je de belevingswereld snapt. Oh, en wat ik heel erg vind bij veel (jonge) ouders: als hun kind valt, gaan pappa en mamma zo panisch er op af rennen - "och arm ding, gaat het?" - dat het kind dáárdoor juist gaat janken. Als het nekje niet gebroken lijkt, gewoon normaal blijven doen. Vallen hoort er bij en het is goed dat ze zelf leren opstaan en dat een schaafwond geen ramp is.
__________________
Change the planet, or go home.
|
25-05-2009, 16:37 | |
telefoons: tja, ik was zelf 20 toen ik mijn eerste kocht. maar dat bedoel ik ook met je kunnen verplaatsen in de belevingswereld van je kind. zodra ik ieder gesprek met mijn kind open met: "vroeger..." mogen mijn kinderen me aangeven wegens kindermishandeling
telefoon zal er dus wel komen, maar met de nodige restricties. prepaid (pappa koopt het beltegoed) en ik wil ook inzicht hebben in sms'jes en belgedrag. (overigens absoluut geen kinderwens, maar altijd leuk om te denken wat je beter kunt doen dan de rest van de wereld )
__________________
Change the planet, or go home.
|
25-05-2009, 16:47 | |
Lekker vrij maar toch beschermd.
En inderdaad een beetje fatsoen, en vooral respect. Voor ouderen, andere kinderen, dieren, milieu, eten, en mensen in het algemeen. Maar bovenal kind zijn; lekker zelf ontdekken! Ze hoeven dan ook niet persé op hun dertiende te werken.....tenzij ze het zelf willen. Zolang ze minderjarig zijn blijf ik (gedeeltelijk) zorg dragen, dus ook financieel. Dit houdt zeker niet in dat ze alles krijgen wat ze willen.....gewoon eenvoudig.....en als ze meer willen moeten ze maar werken. Wel zou ik op een andere manier duidelijk maken wat de waarde er van is. Liever niet te veel televisie en pc, zeker niet overdag. Er op uit, veel de natuur in. Omdat ik zelf van het platteland kom en merk dat veel mensen die opgroeien in de stad vaak niets weten van natuur, seizoenen, planten, landbouw, dieren zou ik ze graag veel bijbrengen over natuur. Hoe heten verschillende planten en dieren, wat kun je eten, wat is giftig, welke dieren komen er voor in Nederland, vertellen wat seizoenen inhouden en last but not least waar de fuck komt melk vandaan . (nu maar hopen dat ze geïnteresseerd zijn) En als tiener; vooral zelf voelen hoe het leven is. Natuurlijk wel waarschuwen en goede voorlichting geven, maar ze zullen toch echt zelf de wereld in moeten gaan om alles te ervaren en te ontdekken wie ze zijn/wat ze willen. Dus ze mogen van allerlei vriendjes/vriendinnetjes/reisjes/feestjes uitproberen. Wel blijf ik heel goed op drugs letten, mede ook door mijn eigen ervaringen . En tja...we'll see.
__________________
never get old
|
28-05-2009, 11:46 | |
Verwijderd
|
^Eigenlijk letterlijk wat IcedEarth zegt. Hoewel ik zelf inmiddels ook echt niet (meer) weet wat giftig heet en hoe de planten heten, hoewel mn vader me dat vroeger toch wel heeft geprobeerd te leren. Maar verder sluit ik me volledig bij je aan
En wat betreft het telefoongedoe: ik weet niet hoe de wereld er dan uitziet, maar in eerste instantie krijgen mn kinderen op de basisschool misschien wel een mobiel, maar dan met prepaid voor noodgevallen inderdaad. Een abonnement om te smsen met je vriendjes bij welke speeltuin je afspreekt vind ik niet zo nodig |
28-05-2009, 13:10 | |
Ik ben nog aan het bedenken wat ik wil antwoorden op de vraag van TS, maar ik wilde wel vast dit kwijt:
In mijn klasje werd een kind 6 jaar en die kreeg van zijn ouders een mobiel, zodat mama hem kon bellen als hij naar huis moest komen als hij na het eten nog ging buitenspelen. Mijn mond viel er van open. Dat hebben kleuters helemaal niet nodig! Het lijkt me zelfs alleen maar lastig, moet je steeds zo'n ding meesjouwen... |
28-05-2009, 17:01 | ||
Citaat:
Of je weet gewoon waar je kinderen buiten spelen zodat je ze kan gaan halen voor het eten... Er zijn toch ook niet snel noodgevallen als je op de basisschool zit waarbij een mobiel handig zou zijn? Ik kreeg zelf een mobiele telefoon toen ik twaalf was, zodat ik 's avonds alleen ergens heen kon fietsen. Dan belde ik als ik vertrok, zodat ze wisten wanneer ik thuis zou behoren te komen. Is het alsnog te laat als er iets gebeurt natuurlijk, maar toch een iets veiliger idee Maar kinderen op de basisschool laat je toch niet in het donker al ergens heen fietsen?
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
28-05-2009, 17:14 | |
Nou Volk, ik vind jou wel erg streng hoor.
Mijn kinderen krijgen wel gewoon zakgeld. Niet al te veel, het moet geen vetpot worden, maar gewoon net om even wat leuks voor te kunnen kopen. En als ze dan echt iets moois willen gaan ze lekker sparen, dat is ook een leerervaring. Een mobiele telefoon sparen ze maar zelf bij elkaar, inclusief beltegoed. Om er zelf wat aan bij te dragen voor noodgevallen vind ik dan prima, maar daar worden natuurlijk goede afspraken over gemaakt. Bij mij komt, net als bij mijn ouders, school op de eerste plaats. Ik ben dan ook niet van plan mijn kids zelf de studie te laten betalen, waarschijnlijk wordt daar bij de geboorte een rekening voor opgericht zodat we de studie stukje bij beetje bij elkaar kunnen sparen. Daarnaast gaat school natuurlijk ook voor alle andere dingen; je kapot leren is nergens voor nodig, maar huiswerk wordt niet uitgesteld of afgeraffeld en hulp kan altijd gegeven worden. En klusjes vind ik iets wat erbij hoort. Een kind van vier kan de tafel dekken, een kind van zes kan afdrogen (maar eigenlijk hoop ik op een vaatwasmachine ) en een kind van tien kan leren de was te doen. En met die klusjes hoeven ze echt niet meer dan een half uur per dan bezig te zijn (een kwartier vind ik eigenlijk voldoende), maar ik denk dat het een kind zelfvertrouwen geeft om te weten dat hij kan bijdragen aan het goede verloop van het huishouden. En in de toetsweek vallen die klusjes natuurlijk automatisch weg. Jongen of meisje maakt me trouwens niet uit; een jongen kan strijken en een meisje kan een spijker in een stuk hout slaan. Daarnaast vind ik dat iedereen welkom moet zijn. Mijn vriend en ik krijgen regelmatig mensen te eten of blijven bij iemand eten, en mits het van tevoren gemeld wordt vind ik dat vrienden van kinders ook moeten kunnen blijven eten. Binnen spelen kan altijd, al hoop ik dat ze wel eens naar buiten gaan, blijven slapen ieder weekend. Niet alleen denk ik dat het prettig is voor kinderen om te weten dat hun vrienden geaccepteerd worden, maar ik denk dat het ook goed is om te weten met wie je kind omgaat. En verder zal ik wel een ouder willen zijn, vrienden zijn met je kinderen vind ik achterlijk. Natuurlijk, op een vriendschappelijke manier ermee omgaan is prima, maar ik zou mijn kinderen in de eerste instantie dingen bij willen brengen die belangrijk zijn voor hun verdere leven. Goede manieren horen daarbij, maar ook strategieën om ruzies op te lossen, afspraken maken en je eraan houden, emoties op de juiste momenten in bedwang te houden en bij de juiste mensen kunnen uiten, kennis over praktische zaken en vooral zelfvertrouwen en geloof in het eigen vermogen om dingen te leren. Ik vind kinderen vaak heel onzeker; ze denken niet dat ze dingen kunnen leren als ze er hun best voor doen. Terwijl ik de instelling heb dat alles mogelijk is, als je er maar hard genoeg voor werkt (en of die moeite het waard is blijft dan een vraag die je alleen zelf kunt beantwoorden). Ik denk dat mijn ideeën over opvoeding heel erg overeen komen met die van mijn ouders. Het enige dat ik anders zou doen is kritischer zijn tegenover leraren (voornamelijk in het basisonderwijs). Mijn ouders gaven mijn leraar altijd gelijk, wat ik op een zeker moment maar van tevoren aan ging nemen (dat patroon had ik door). Die man heeft zulke ongelofelijke fouten gemaakt, dat laat ik bij mijn kinderen niet gebeuren. Ik kreeg de schuld van dingen die ik zelf niet deed (ofwel: ik werd verantwoordelijk gehouden voor het gedrag van anderen) en thuis durfde ik dat niet te vertellen omdat ik bang was dat mijn ouders me dan ook boos aan zouden kijken; ze waren het immers met mijn leraar eens. Mochten mijn kinderen ooit nog met dezelfde verhalen thuis komen, dan zou ik op zijn minst even gaan informeren bij de leraar, en desnoods bij andere ouders.
__________________
I like my new bunny suit
|
29-05-2009, 13:58 | ||
Citaat:
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
Laatst gewijzigd op 29-05-2009 om 14:03. |
29-05-2009, 15:31 | |
Och, als fulltime werkende kinderen kostgeld aan hun ouders betalen die maar moeilijk rond kunnen komen vind ik dat niet zo gek. Want fulltime werken en wel thuis blijven wonen is een vetpot. Maar afdragen van een bijbaantje... Dat gaat me wat te ver.
__________________
I like my new bunny suit
|
Ads door Google |
29-05-2009, 21:10 | |
Nou ja, ik denk niet dat mensen per se moeten wachten tot hun financiële situatie optimaal is. Een groot deel van de ouders van onze generatie is ook gestart met een tweedehands of overgenomen uitzet en niemand staat al ver in zijn carrière op het moment dat je normaal gesproken gaat denken aan kinderen. Het is ook niet dat je echt alles voor je kinderen moet kunnen kopen, zolang je ze maar kunt verzorgen en er zo af en toe iets extra's af kan. Hoewel mijn ouders zich nu alles kunnen veroorloven wat ze graag willen zijn ze zo niet begonnen, daar heb ik echt niet onder geleden.
En daarbij, je weet nooit wat de toekomst brengt. Er kan van alles gebeuren, ook financiëel. Zo moest mijn vriend wel wat bijdragen toen hij fulltime ging werken, en dat bracht zijn moeder ook veel meer rust. Dat was vierentwintig jaar daarvoor ook niet de planning, maar zo lopen dingen soms nu eenmaal.
__________________
I like my new bunny suit
|
29-05-2009, 21:46 | ||
Citaat:
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
30-05-2009, 09:09 | |
Het hangt toch ook een beetje van de leeftijd af? Kan me voorstellen dat als je kind al 25 jaar bij je woont en al fulltime werkt, dat je dan wel verwacht dat ze wat kostgeld betalen. Als ze nog studeren, vind ik het een heel ander verhaal.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
30-05-2009, 10:21 | |
Verwijderd
|
Ik denk dat ik mijn kinderen wel redelijk vrij zal opvoeden maar dat hangt wel af van mijn man. Als mijn huidige vriendje mijn man gaat worden dan zal de opvoeding wel strenger zijn, hij is nu eenmaal wat strikter.
Het is voor mij belangrijk dat kinderen zichzelf kunnen ontplooiien en leren dat iets bijdragen aan de maatschappij en je eigen omgeving niet perse beloond hoeft te worden met een financiele beloning. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen uit eigen beweging aangeven dat ze op een sport willen (of het nu hockey of zwemmen is, dat maakt mij niet uit) maar probeer ze wel met alles kennis te laten maken, hetzelfde voor muziekinstrumenten. Die zijn toch aanwezig bij mij in huis maar ik wil mijn kinderen daar niet toe dwingen. Ik twijfel of ik prestatiegerichter wil zijn dan mijn ouders. Mijn vader is tegen competitie en vond dat ook niet belangrijk, maar daarom heb ik zelf nooit geleerd om ergens keihard voor te werken (als ik een zes had en daar tevreden mee was dan was dat prima, maar ik heb nooit op een competitiesport gezeten). Tevreden ben ik over het feit dat mijn ouders mij altijd de mogelijkheid hebben gegeven om actief te zijn in de tiener/jongerenraad etc, ik kon daardoor niet werken maar dit heb ik niet als probleem ervaren. Ik was immers aan het werk, maar op een andere manier. Het afdragen van mijn bijbaan geld aan mijn ouders vind ik overdreven. Zeker tot je 18e hoef je als kind niet in financiele zin bij te dragen aan de huishoudpot. Als je kinderen krijgt kies je daar in zekere zin voor en moet je wat mij betreft de gevolgen dragen. |
30-05-2009, 12:07 | ||
Citaat:
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
30-05-2009, 13:38 | |
Ik ben het eens met Havoc en Uice. Anyhews ik schat de kans hoog dat ik helemaal geen kind krijg.
Maar stel dat, dan voed ik hem/haar heel vrij op Ik leer het kind zo snel mogelijk goed na te denken over wat hij/zij doet en om af te wegen of iets goed, kwaad, interessant of niet interessant is. Lezen is vrijblijvend, houdt deze van lezen dan stimuleer ik het, zo niet dan maar geen lezen, behalve wat moet voor school. Tv tsja.. ik weet niet of ik uberhaupt wel tv zal hebben, films en series via de computer (ja het kind moet zo snel mogelijk met een computer over weg leren gaan) Zoals velen literatuur belangrijk vinden vind ik het juist belangrijk dat het kind goed luistert en teksten van mensen leest. Dus teksten van mensen op forums lezen, ook discussies waar ik zelf aan deelneem. Ik kan nog wel heel veel opschrijven, maar waar het op neer komt is dat ik het kind zo snel mogelijk wil leren hoe het zichzelf kan opvoeden en communiceren met ouderen/oudere kinderen.
__________________
~steer the captain, and you control the ship, ai ai matey arrrr~
~behold my societal vision: nationstates.net/unius ~ |
30-05-2009, 15:21 | ||
Citaat:
|
30-05-2009, 15:21 | ||
Citaat:
|
30-05-2009, 15:46 | ||
Citaat:
Ik zie het al voor me, een klasgenootje van mn kind heeft zn broodtrommel vergeten mee te nemen en ipv dat mn kind voorstelt een boterham te geven zegt ie: 'ga maar werken, dan kun je brood kopen' Je kind klusjes laten doen is een ander verhaal.
__________________
~steer the captain, and you control the ship, ai ai matey arrrr~
~behold my societal vision: nationstates.net/unius ~ |
30-05-2009, 16:04 | ||
Citaat:
Ze hoeven niet te werken. Ze krijgen alles wat ze nodig hebben al. Waarom ben jij op een gegeven moment gaan werken? Omdat je zelf ook dingen wou kopen. Ook al kreeg je alles al van je ouders. (er vanuit gaande dat je een beetje een normale thuissituatie hebt gehad) Natuurlijk geef ik mijn kinderen regelmatig iets extra's, ik heb nooit gezegd dat dat niet zo is, ik heb alleen gezegd dat als ze dat niet genoeg vinden ze zullen moeten werken. En dat vind ik niet meer dan redelijk. |
30-05-2009, 16:57 | |
@Volk: Er klinkt niks van liefde door in de manier waarop jij je toekomstige kinderen wil opvoeden. Het lijkt alsof je het gezin als een bedrijf ziet, waarin iedereen krijgt waarvoor hij werkt. Om jouw waardering te krijgen moet een kind vooral zich goed gedragen en lief zijn, maar wat als hij daar geen zin in heeft? Het is misschien lullig, maar ik denk dat je door zo'n opvoeding of erg opstandige kinderen krijgt die bij je weg gaan zodra ze de kans krijgen, of kinderen die niet denken goed te zijn om wie ze zijn, maar om hoe ze zich gedragen. <enorme pleasers
Ik vind het vooral belangrijk mijn hypothetische kinderen eigenwaarde mee te geven. Ik hoop dat ze opgroeien tot zelfstandige, zelfverzekerde, mooie mensen. Met hopelijk ook oog voor anderen dan zichzelf. Dat wil ik deels doen door het goede voorbeeld te geven. Verder ben ik voor het stellen van heldere regels, maar niet teveel. Als ze de troep die ze maken met het brouwen van heksendrankjes zelf maar opruimen. Ik wil ze niet betuttelen, dus als ze een lastige vraag stellen zal ik nooit zeggen dat dat te moeilijk voor ze is. Ik hoop dat ze leergierig zijn en ik en mijn man ze dingen kunnen leren. Ik wil ook nog werken en een man die evenveel werkt en thuis is. Misschien kan ik met andere toffe gezinnen regelen dat we op een vaste dag op elkaars kinderen passen. Ik hoop dat ik ze kan ondersteunen en los kan laten.
__________________
To eu zèn
|
30-05-2009, 18:02 | |
@Myuki: Nee. Ik zie mijn gezin niet als een bedrijf. Ik zie mijn gezin als meer als een plant die kan groeien en bloeien met de juiste voeding en ondersteuning.
Natuurlijk krijgt iedereen waarvoor hij werkt. En ja ik wil graag dat mijn kinderen zich goed gedragen, niet jengelen in een winkel, netjes hun huiswerk maken en al dat soort dingen. En je goed gedragen is iets wat je ook moet doen als je daar geen zin in hebt. Dat moet als je kind bent, maar ook als je volwassen bent. Dat moet je heel je leven lang. En natuurlijk zal een kind niet altijd lief zijn. Een kind is ook maar een mens die soms boos, verdietig, lastig of dergelijke is. Dat kan ook allemaal. Dan wordt gekeken naar waar het vandaan komt en hoe het opgelost of een beetje verzacht kan worden. Ik denk juist dat mijn kinderen heel blij zullen zijn met wie ze zijn en geen pleasers zullen worden. Ze hebben namelijk geleerd wat goed gedrag is. En daar valt ook onder dat het geen juist gedrag is om mensen te pleasen. Dat je op een respectvolle manier voor jezelf op kunt komen en dat je daarmee veel meer bereikt dan met mensen pleasen. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Zinnen die je nooit meer wilt horen Uice | 500 | 18-05-2008 16:18 | |
Liefde & Relatie |
Kinderen? Qimm | 119 | 05-10-2006 09:54 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
De beoordeling/het profiel van Jezus Christus Verwijderd | 11 | 05-05-2002 18:28 |