Met mijn tenen wiebel ik in het zand. De zon brandt op m'n schouders. Ik verbrand, ik voel het. Te lui om er iets aan te doen laat ik het toe en denk aan de warme douchestraal die me vanavond veel pijn zal bezorgen.
Ik kijk om me heen en zie mensen. Massa's mensen. Massa's parasollen en ligbedden voor een belachelijk hoge huurprijs. Massa's kinderen met schepjes en emmertjes die vastberaden zijn zich een weg naar een andere wereld te scheppen. Wat ze, natuurlijk, nooit zal lukken.
Achter elk groepje mensen verzin ik een sappig verhaal. Bij een groep vrienden van ongeveer twintig jaar bedenk ik me dat die twee bij elkaar horen, die andere met de zwarte krullen met haar vreemdgaat en de blonde is hopeloos alleen. De twee mannen recht voor me met de extreme overbeharing op de rug, wat ik erg ranzig vind maar dat terzijde, zijn homo's en houden van kruiswoordpuzzels, want daar zijn ze zeker al twee uur mee bezig. Al kan het ook zo zijn dat het twee uur lijkt want de tijd die je op het strand vertoefd met naar mensen kijken, gaat erg langzaam.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken. Ik zit op het strand en het is fijn.
--
Zomaar even een zomers schrijfseltje.
Wavindenwedervan?
Laatst gewijzigd op 26-07-2005 om 20:12.
|