Oud 02-11-2004, 21:02
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline
Hooy allemaal,
Ik ben Roos (Roosje voor vrienden ) en ik ben een jaartje of 13. Ik schrijf al "verhalen" sinds mijn 6e. Dat is dus best wel lang. Nou ben ik een "boek" aan het schrijven. By the way, ik heb het al af, maar goed. Ik heb het ook aan mijn vriendinnen laten lezen en zij hebben het ook wel beoordeeld, maar ik ben bang dat zij geen negatieve kritiek durven te geven (dat gaven ze dus ook niet/nauwelijks ).
Daarom wil ik graag van "iemand anders" een reactie. Die iemand anders mag natuurlijk ook een heleboel andersen zijn...
O ja, by the way, dit is alleen maar het begin. Ik vind het begin zelf niet zo goed geschreven. Dat komt doordat ik er toen nog even in moest komen (dat wil zeggen, in het schrijven). En bovendien geeft het ook niet goed weer waar het over gaat, omdat het "probleem" pas later in het boek komt . Nou, veel plezier... hier komt de eerste bladzijde!

‘Wàt?’ Ongelovig staart Isa Carine aan. ‘Stòppen jullie ermee? En deze groep dan?’
Carine haalt haar schouders onverschillig op. ‘Weet ik veel, vraag dat maar aan Myra.’ Ze trekt haar gympen aan.
Isa, die al klaar is, loopt naar de zaal. ‘Myra? Wat gebeurt er met deze les, nu Carine en Lisanne stoppen?’
‘Wacht even, Isa.’ Pas als ze alle vijf in de danszaal zijn, vertelt Myra het. ‘Meiden, Carine en Lisanne stòppen met streetdance. En aangezien deze groep al hartstikke klein is, wordt-ie opgeheven. Jullie dansen allemaal al heel erg lang èn goed, en dus kan ik hier nauwelijks andere kinderen bij in zetten. En dan is het ook nog een supervervelende tijd... Het komt er dus op neer, Isa, Sandra en Simone, dat ik zal kijken in welke les ik jullie kan zetten. Ik bel er later deze week nog wel over. Nou, laten we beginnen met de laatste maandagmiddagles…’

Om half zes- een half uur nadat haar streetdance is afgelopen- komt Isa thuis. Haar moeder is aan het koken en merkt niet eens dat ze thuiskomt.
Met haar tas met danskleren over haar schouder loopt Isa naar haar eigen kamer. Daar zet ze gelijk haar computer aan en al snel klinkt er hardrock door de ruimte. Ze luistert altijd allerlei verschillende stijlen muziek, en nu is het dus hardrock.
Vlug opent ze internet en haalt haar e-mail op. ‘Hè, shit,’ zegt ze bij zichzelf. Ze mailt altijd met haar beste vriendin, Soraya, die op een andere school zit. Maar die heeft al een paar dagen niet teruggemaild en nu nog steeds niet. Snel maakt Isa een nieuw bericht aan.
Aan: Soraya_kisz@xs4all.nl
Van: Iesz4ever@hotmail.com
Verzonden: Maandag 16 februari 2004, 17:49 u.
Onderwerp: Grrrrr
Lieve Soraya,
Ik baaaaaaaaaal! Ik baal héél erg! Carine en Lisanne zijn gestopt met streetdance, en wordt de maandagles opgeheven! Myra gaat voor ons een andere les regelen, dat is wel lekker, maar omdat wij allemaal al zo lang dansen, is dat een beetje moeilijk te doen.
Verder was het wel hartstikke leuk hoor, maar ik baal nog steeds!
Kus,
Isa.
PS: Mail je snel terug?
Ze drukt op verzenden en de mail is weg. Vlak daarna roept haar moeder: ‘Ies, eten! Kom je?’
Isa zucht. Haar moeder schijnt slechts aan haar te denken als ze gaan eten. Ze zet haar computer uit en loopt naar beneden. Haar moeder en haar twee jongere zusjes- Marieke van vijf en Kiki van drie- zitten al aan tafel. Op de tafel staat een ovenschaal met groen-bruinachtige smurrie.
‘Wat is dat?’ vraagt Isa met opgetrokken neus.
‘Een gehaktschotel met broccoli, spinazie en een beetje kaas,’ antwoordt Isa’s moeder automatisch.
Isa’s gezicht verstrakt. ‘Mam, ben je nou alwéér vergeten dat ik vegetarisch ben?’
‘O, Ies, het spijt me! Ga zitten, ik bak wel een eitje voor je.’ Isa’s moeder maakt aanstalten om op te staan, maar Isa maakt een afwerend gebaar. ‘Nee, hoeft niet, doe ik wel. Stik toch lekker in die dierensmurrie,’ mompelt ze er achteraan. Sinds ze vegetarisch is, is Isa een stuk handiger geworden met het fornuis. Haar moeder vergeet minstens twee keer per week dat haar oudste dochter vegetarisch is, en dus moet Isa ook minstens twee keer per week iets anders koken.
Als ze met de pan met daar in het ei terugloopt naar tafel, ligt er een berg groene prut op haar bord. ‘Ma-ham!’
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 02-11-2004, 21:24
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Citaat:
Hooy allemaal,
Ik ben Roos... ...de eerste bladzijde!
Nja, jouw woordje vooraf spreekt me niet zo aan. Maar goed, daar gaat het niet om.

Ik vind het begin van je verhaal eigenlijk niets. Het doet me denken aan die "Cindy ..." boeken die ik op de basisschool las. Ik vind het allemaal wat simpel geschreven. Ik weet wel dat dit nog maar de eerste bladzijde is, maar die vind ik eigenlijk niet zo goed.

(Hoe oud was je toen je met dit 'boek' begon? En hoeveel pagina's heeft het?)

Duivelaartje
Met citaat reageren
Oud 02-11-2004, 21:28
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline
Citaat:
duivelaartje schreef op 02-11-2004 @ 21:24 :
Nja, jouw woordje vooraf spreekt me niet zo aan. Maar goed, daar gaat het niet om.

Ik vind het begin van je verhaal eigenlijk niets. Het doet me denken aan die "Cindy ..." boeken die ik op de basisschool las. Ik vind het allemaal wat simpel geschreven. Ik weet wel dat dit nog maar de eerste bladzijde is, maar die vind ik eigenlijk niet zo goed.

(Hoe oud was je toen je met dit 'boek' begon? En hoeveel pagina's heeft het?)

Duivelaartje
Wat toevallig nou toch.
Ik vind het zelf ook niet goed geschreven.
Ik heb de Cindy-boeken ook gelezen. Die gingen compleet over dansen... deze ABSOLUUT niet!!!!!
Ik was dertien toen ik hiermee begon. En ik ben het nog steeds. En als laatste: 67 bladzijdes, dus ik heb nog wel wat te posten...
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Met citaat reageren
Oud 02-11-2004, 21:32
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Citaat:
Roosieh schreef op 02-11-2004 @ 21:28 :
Wat toevallig nou toch.
Ik vind het zelf ook niet goed geschreven.
Ik heb de Cindy-boeken ook gelezen. Die gingen compleet over dansen... deze ABSOLUUT niet!!!!!
Ik was dertien toen ik hiermee begon. En ik ben het nog steeds. En als laatste: 67 bladzijdes, dus ik heb nog wel wat te posten...
Ik had ook "Floortje" kunnen noemen. Het ging me niet om de inhoud, maar om de manier van schrijven.

Ahw ok. En best veel bladzijdes ja... Poe.

Duivelaartje
Met citaat reageren
Oud 02-11-2004, 21:57
Verwijderd
de feiten moeten voor mij geleidelijk aan komen en niet in je strot gedouwd worden. Het doet er niet toe wat voor muziek er gedraait word, en het maakt ook niet uit dat ze van erschillende soorten muziek houd. OF je maakt het heel beschijvend als Hella haasse, of je houd het oppervlakkig, maar niet iets ertussen in
En dat vegetarische, dat stoort me ook. Is te duidelijk aanwezig. Had ook subtiel gebracht kunnen worden.
Ik zeg namelijk nooit zo explicitiet tegen mn moeder: 'mam, ben je nou alwéér vergeten dat ik vegetarisch ben?’
ik zeg altijd: iemand zin in mn bal?
zoiets... maar dit prikt te erg in mn oog....

maar goed, je bent 13, dus dan hoeft het nog niet een literatair hoogstandje te zijn natuurlijk
Met citaat reageren
Oud 03-11-2004, 17:15
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline
Hier komen de volgende drie bladzijdes...

De volgende dag heeft Isa tot het achtste uur les, het langste dat mogelijk is. Van kwart over acht tot kwart voor vier moet ze op school zitten, maar om kwart vóór acht fietst ze al weg. Ze zit in een HAVO-brugklas, maar daar voelt ze zich helemaal niet op haar plaats. Niemand schijnt haar aardig te vinden- de jongens niet en de meisjes ook niet. Ze is de enige uit de klas die alleen zit, de rest zit allemaal naast iemand.
In de pauzes zit ze ook altijd alleen, maar dat is een stuk leuker dan in de les- naar het geneuzel van een leraar luisteren is ook niet bepaald haar favoriete tijdsbesteding. Vaak gaat Isa dan op een wc zitten, met haar voeten tegen de deur en de deur op slot. Daar gaat ze dan de hele pauze zitten lezen.
Het eerste uur heeft ze wiskunde, haar favoriete vak. Ze is de enige die wiskunde leuk vindt- de rest van de klas vindt het een ramp om dáármee een dag te beginnen, maar Isa is er gek op. Ze is de enige van de klas die er goed in is.
Maar tijdens de wiskundeles heeft ze ook niets te doen. Al in de eerste paar maanden had ze het boek uit, en daarom zit ze altijd maar in haar schrift te tekenen. De leraar heeft toch nooit iets door- hij heeft het veel te druk met andere kinderen uitfoeteren!
Ook daarom voelt Isa zich niet thuis in de klas. Ze is de enige die altijd doorwerkt, zodat ze geen huiswerk heeft. Zo sleept ze zich door de schooldag heen- bijna alle boeken heeft ze al uit.
Als ze ‘s middags om vier uur thuiskomt, zit haar moeder met Marieke en Kiki aan tafel. Ze lijkt haar dochter niet op te merken, dus gooit Isa de deur naar de gang met een klap achter zich dicht.
‘Niet met de deuren gooien!’ roept haar moeder haar achterna, maar Isa is al bijna boven. Ze zet haar computer aan, wisselt de hardrock om voor soulmuziek en opent internet. Eindelijk heeft Soraya haar teruggemaild.
Aan: Iesz4ever@hotmail.com
Van: Soraya_kisz@xs4all.nl
Verzonden: Dinsdag 17 februari 2004, 14:23 u.
Onderwerp: Antw: Grrrrr
Heey Ies,
Sorry dat ik niet heb gemaild, maar… Nee, ik moet het niet gaan goedpraten, ik heb gewoon niet gemaild en dat spijt met hartstikke!
Balen joh, dat de maandaggroep is opgeheven. Nou maar hopen dat je naar een beetje een leuke les gaat. Vast wel, denk je niet. Als je kijkt hoe goed je bent in streetdance… maar de kinderen moeten natuurlijk ook wel een beetje aardig zijn, ja toch? Anders is er niet zoveel aan!
Kisz,
Saya.

Isa grijnst. Hoe moe of slaperig ze zich ook voelt, van Soraya wordt ze altijd weer wakker. Snel maakt ze een nieuw bericht aan.
Aan: Soraya_kisz@xs4all.nl
Van: Iesz4ever@hotmail.com
Verzonden: Dinsdag 17 februari 2004, 16:22 u.
Onderwerp: Ex-grrr
Hey Saya!!!!!!!
‘t Was vandaag zoooooooooo saai op school! We hadden tot het achtste uur (op zich al reden voor paniek!) en ik zat natuurlijk weer alleen. Heb ik dat eigenlijk al wel eens verteld? Ik ben de enige van de klas die alleen zit! Dat is echt hartstikke balen, snappie?
Ik zou wel wat meer vriendinnen willen hebben, ik heb alleen jou en jou zie ik maar één keer per week. Gelukkig is die keer wel morgen! Weet je, ik dans eigenlijk nog niet eens zò lang twee keer per week. Ik ben pas dit jaar in de maandaggroep begonnen, maar op woensdag zit ik al heel lang. Jij bent er ook pas deze zomer bij gekomen, toch?
Kissssss,
Iesz.
Nadat ze de mail heeft verzonden, gaat Isa weer naar beneden. Daar is het nu rustig en op de keukentafel ligt een briefje.
Isa, ik ben met Marieke en Kiki naar de stad voor nieuwe schoenen. Myra belde vanochtend, je tweede streetdanceles is nu op dinsdag van vijf tot zes. Volgende week begint het. En o ja, papa heeft ook nog gebeld. Het schiet niet op, dus moet hij nog wat langer in Japan blijven. -xxx- mama.
Besluiteloos blijft Isa midden in de kamer staan. Ze heeft geen idee wat ze moet gaan doen, maar dan gaat de telefoon over. Vlug neemt ze op. ‘Isa Feller!’
‘Hoi, Ies, met mij!’ Het is Soraya.
‘Hoi, Saya, hoe staat het leven ervoor?’
‘Super! We hebben vandaag ons Franse proefwerk teruggekregen en ik had een negen, wat vind je daarvan?’
‘Een negen!? Jezus, wat hoog! Ik ben niet goed in Frans. Nou ja, eigenlijk heb ik geen zin om er goed in te zijn, ik weet niet hoe het zou gaan als ik wèl m’n best deed!’ grijnst Isa. ‘Op welke school zit je ook al weer?’
‘Het Feith. Jij dan?’
‘Het Feller-lyceum. Genoemd naar m’n grootvader, want die heeft het natuurlijk weer opgericht,’ zegt Isa bitter. Even blijft ze stil en dan barst ze los. ‘Het is daar zo shìt hé! Echt waar, niemand vindt me aardig, ik ben de enige die alleen zit en nooit met iemand praat, ik ben in de pauzes altijd alleen en als ik thuiskom, merkt m’n moeder dat niet eens! Saya, ik voel me zò eenzaam!’
Soraya blijft even stil. Terwijl ze niet praat, gooit Isa de hoorn op de haak en barst in huilen uit. Eindelijk weet iemand haar probleem, maar dat is dan ook alles.
Een kwartiertje later- als Isa al lang niet meer huilt- gaat de bel. Isa springt op en doet de deur open. Daar staat Soraya en die omhelst haar gelijk. ‘Ies, waarom heb je dat nooit eerder verteld? We zitten al zò lang weer op school!’
Isa maakt zich los uit Soraya’s omhelzing. ‘Weet ik veel, omdat ik dacht dat je me uit zou lachen ofzo… Nee, eigenlijk ben ik het gewoon niet gewend om iemand te hebben aan wie ik m’n problemen kan vertellen. Ik heb nooit vriendinnen gehad, mijn moeder heeft nooit meer tijd en m’n vader is altijd weg. Dus heb ik altijd maar alles voor mezelf gehouden!’
Soraya luistert stil naar haar vriendin. Hier heeft ze nooit wat van geweten, ze heeft altijd gedacht dat Isa- net als zij- ook vriendinnen zou hebben , en normale ouders.
‘Maar kom binnen. Mama is er niet, die is met mijn zusjes schoenen kopen. En mijn vader zit nog steeds in Japan- hij is al drie weken weg-, dus er is niemand thuis.’
Soraya- die voor de eerste keer bij Isa thuis is- loopt haar vriendin achterna naar de woonkamer. ‘Hoe komt het dat je geen vriendinnen hebt?’
‘Weet ik veel, als ik dat zou weten had ik er wel wat aan gedaan!’ valt Isa uit.
‘Je hoeft niet boos te worden, hoor, ik probeer je alleen maar te helpen,’ zegt Soraya rustig.
‘Ja, weet ik,’ zegt Isa mat. ‘Sorry, ik moet niet kwaad worden, maar ik zit er zò mee! Wat heb ik fout gedaan, dat iedereen me negeert?’
‘Niks! Had je op de basisschool dan ook geen vriendinnen ofzo?’
‘Nee! Jij bent mijn eerste vriendin… Bij de kleuters had ik ook geen vriendinnetjes, maar toen had ik mama nog!’
‘Hoezo?’
‘Kijk, mijn moeder is nog heel jong, pas drieëndertig. Ik werd geboren toen mijn ouders twintig waren, ik was een ongelukje. Ze zijn allebei gewoon blijven studeren, ook nadat ik geboren was. Ze studeerden allebei economie, en daar hebben ze elkaar ook van leren kennen. Mama nam me gewoon mee naar haar colleges, en daarna heb ik ook nog een tijdje op de crèche gezeten. Toen ze afgestudeerd waren, zijn ze getrouwd en daarna zijn ze allebei gaan werken, dus moest ik maar naar het kinderdagverblijf. Maar toen ik naar de kleuterschool ging, is mama minder gaan werken zodat ze voor me thuis kon zijn. Dat was altijd zo gezellig!
Alleen toen ik naar groep drie ging, had ze daar ook wel weer genoeg van. Dus moest ik drie middagen per week naar de buitenschoolse opvang. Zò vervelend, want nog steeds vond niemand me aardig… Toen ik acht was, werd Marieke geboren en anderhalf jaar later Kiki. Ze wilden de babytijd overdoen… Vanaf toen was mama bijna altijd thuis, maar nooit had ze tijd voor mìj.
Dit jaar ging ik naar de middelbare… en leerde ik jou kennen, mijn eerste vriendin!’
Stil hoort Soraya Isa’s verhaal aan. ‘Jezus, Isa, dat je dat allemaal voor je hebt gehouden!’ roept ze dan uit. ‘Hoe doe je dat, je merkt nóóit iets aan je! Altijd als ik je zie, ben je even vrolijk en gezellig en aardig, maar Isa, dìt had ik nooit verwacht!’
‘Je bent ook de enige die het weet! Saya, ga maar weg, oké? Ik vind het hartstikke lief dat je bent gekomen, maar ik wil nu graag even alleen zijn. Goed?’
Soraya knikt. ‘Hou je taai, meid!’ Ze geeft haar vriendin een klap op haar schouder en verdwijnt.
Bijna barst Isa weer in huilen uit, maar ze spreekt zichzelf streng toe. ‘Isa, omdat iemand het nu weet, hoef je nog geen zelfmedelijden te krijgen!’ Ze kijkt op haar horloge. ‘Jeetje, al kwart over vijf!’ Ze kijkt naar het fornuis en besluit dan, om te gaan koken. Ze loopt naar de keukenkastjes en trekt ze open. Haar blik valt op een paar potjes en dan weet ze wat ze gaat maken.
Als Isa’s moeder om zes uur thuiskomt, staat het eten al in de oven. Het aanrecht is weer netjes opgeruimd en de tafel is gedekt.
‘Isa, heb jij gekookt? Heerlijk meid, wat is het?’
‘Een ovenschotel met prei, room en feta, een beetje paprika er door en gegarneerd met knoflook,’ antwoordt Isa, maar haar moeder luistert al niet meer.
Isa zet de schaal op tafel. Ze schenkt haar moeder een glas wijn in, neemt zelf ook een beetje en schept dan het eten op.
‘Eet smakelijk!’ zegt haar moeder vrolijk.
Allemaal beginnen ze te eten en Isa blijkt een heerlijk recept te hebben uitgevonden.
‘Ies, het is super. Wat zei je ook al weer dat het was?’
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Met citaat reageren
Oud 03-11-2004, 18:00
Anki
Avatar van Anki
Anki is offline
Hmmz... Ik wil niet lullig overkomen...maar ik vind het helemaal niks. Misschien op www.fancy.nl vinden ze het wel wat, als je het hier wil proberen, schrijf dan iets minder kinderlijk.
Ook bijvoorbeeld met dat pw cijfer van frans, dat meisje heeft een 9, dat kan, uiteraard, maar is het niet wat realistischer als je er bijvoorbeeld een 8.6 ofzo vanmaakt? zo iets? zit jij op de middelbare school eigelijk? Uit dit verhaal krijg je zo'n gevoel van niet. Maar dat kan natuurlijk fout zijn.
Dit verhaal doet me onwijs veel aan een verhaal denken dat ik heb gelezen toen ik 8 of 7 was, dat klinkt natuurlijk heel gemeen... maar het is wel zo. Denk je dat een moeder vergeet dat haar dochter vegetarisch is?Ik denk het niet!
Ik vind het irritant om al die informatie over dat mailtje te lezen, voor jou is het misschien realistisch maar bij de 2e keer gaat het irriteren.
nja...denk iets meer na, of werk het een beetje uit...

Anki - By the way, zie dit niet om jou de grond in te drukken, maar ga verstandig om met 'kritiek'
__________________
Tsja...nou zeg...
Met citaat reageren
Oud 03-11-2004, 20:52
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline
Eey guys
Ik hou gewoon nog ff vol...
Ik dacht, laat ik niet die zoveel zoveel (het waren er zo'n 25) bladzijdes wachten. Volgens iedereen die dit "boek" gelezen heeft (dwz, mijn zus, mijn vriendinnen, en ik) is dit (het stuk dat nu komt) het beste stukje uit het boek.
Ik zal even uitleggen wat er is gebeurd.
Isa is (ipv de les van maandag) naar een dansles op dinsdag gegaan. Daar zit een jongen in, Daan (hij zit op breakdance en is 15). Na een hoop gedoe heeft ze verkering met 'm gekregen en vlak daarna zijn haar ouders gestorven. Ze is bij Soraya gaan wonen enne... nou ja, nu is het wel begrijpbaar. Hoop ik...

‘Isa?’ Soraya trekt Isa’s kamerdeur open, maar het bed is onbeslapen en Isa is er niet. ‘Isa? Ies, waar zit je?’ Soraya loopt de kamer in en kijkt om zich heen, maar Isa is nergens. Ze gaat weer naar beneden en zegt tegen Shanty: ‘Shan, Isa is er niet!’
‘Is ze niet in de badkamer ofzo?’
‘Nee!’
‘Nou, bel haar op dan…’
Soraya pakt haar mobieltje en belt Isa, maar boven horen ze de telefoon van Isa overgaan. ‘Heeft ze niet bij!’
‘Nou, anders ga je vast naar school, misschien is ze daar al!’
In haar eentje fietst Soraya naar schol. Ze zet haar fiets neer, loopt naar boven en… ziet Isa staan. ‘Isa!’
Met een ruk keert ze zich om. ‘Hé, Saya, wat is er?’
‘Ja, wat denk je? Had je niet even een briefje neer kunnen leggen ofzo?’
Isa heeft een schuldbewust lachje op haar gezicht. ‘Sorry, daar had ik inderdaad aan moeten denken… maar ik heb thuis geslapen. Nou ja, thuis… In het oude huis.’
‘Isa! Je was daar helemaal alleen!’
‘Goh, wist ik ook nog niet,’ zegt Isa sarcastisch. Haar gedachten gaan weer terug naar de vorige avond. Om half tien bedacht ze ineens, dat ze naar húís wilde. Ze pakte wat spullen- gelukkig had ze nog een huissleutel-, haar schooltas en haar dekbed. Daarna fietste ze weg. Toen ze het huis zag liggen, werd ze overvallen door een verlangen naar vroeger. Met haar spullen liep ze over het paadje naar het huis. Voor ze naar binnen ging, maakte ze nog even een rondje door de tuin. Al haar vertrouwde plekjes waren er nog: het hoekje onder de klimop, waar ze altijd haar huiswerk maakte, het zonnige veldje aan de rand van het zwembad en haar geheime stoeltje tussen de dichte dennenbomen.
Daarna ging ze het huis in. Het was er stil en donker, de stroom en het water allang afgesloten. Ze bracht haar spullen naar haar kamer- die uitzicht had op de tuin- en liep daarna het hele huis door. Nog èven wilde ze al die kamers zien. Het langst bleef ze in de slaapkamer van haar ouders. Er zaten nog lichte plekken op de muren, waar eerst de babyfoto’s van haar en haar zusjes hingen. De grootste witte plek was van hun trouwfoto.
Uiteindelijk liep ze naar haar eigen kamer, kleedde zich om en rolde zich in haar dekbed. Ze lag op precies dezelfde plek als waar eerst haar bed stond.
Ze lag daar en liet de herinneringen haar geheugen binnenglijden

December 1994, haar eerste dag op de kleuterschool. Het was half vier, haar moeder had haar net opgehaald.
‘Isa, vertel eens.’ Haar moeder schonk een beker sap in. ‘Hoe was je eerste schooldag?’ ‘Stom… Niemand van de kindjes wilde met me spelen!’

Augustus 1997, de eerste dag in groep drie. De hele dag probeerde ze een gesprek met iemand aan te knopen, maar niemand hoorde haar- of wìlde haar horen. Tot overmaat van ramp moest ze na school na de buitenscoolse opvang. Ook daar leek niemand haar op te merken. De hele middag zat ze met een boek in een hoekje en toen haar moeder eindelijk kwam, had die haar gedachten nog bij haar werk.

December 1998, haar achtste verjaardag. Ze besloot, dat dit de ommekeer in haar leven zou worden.
Vanaf vandaag zou ze vriendinnen krijgen, niet meer altijd alleen zijn. Vol goede moed ging ze naar school, maar niemand zag haar en zelfs de juffrouw feliciteerde haar niet… Ze had al geen wonderen verwacht.

Januari 2000, de eerste dag van het derde millennium. Door de eenzaamheid was ze een stuk volwassener dan de anderen van haar leeftijd. Ze was er nu bijna aan gewend- maar nog steeds vond ze het niet leuk. Ze deed geen moeite meer om aardig gevonden te worden, las alleen nog maar. Iedere dag was het een opluchting om weer thuis te komen. Daar kon ze spelen met Marieke, die inmiddels één was. Ze had één vriendin- en die vriendin was een jaar oud.
Die dag besloot ze, om iedereen te laten stikken en gewoon haar eigen gang te gaan. Vanaf die dag trok ze alleen nog maar zwarte kleren aan.

September 2003, de eerste dansles sinds ze in de brugklas zat. Ook op streetdance droeg ze alleen maar zwarte kleren- ze had zelfs speciaal nieuwe gympen gekocht. Maar die dag wèrd haar ommekeer. Ze leerde Soraya kennen, het eerste meisje waarmee ze een beetje normaal praatte.
De volgende dag ging ze met een supergoed humer naar school. Nog steeds merkte niemand haar op, maar dat maakte haar nu niets meer uit!

Bijna al haar herinneringen waren vol van eenzame gevoelens, maar in haar eigen kamer voelde ze zich veilig, geborgen. Ze sloot haar ogen, en sliep. Ze voelde zich moe, uitgeput, en in haar kamer hing nog steeds die lome, ontspannen sfeer van altijd.
De volgende ochtend werd ze al vroeg wakker, van de zon die in haar kamer scheen. Ze stond op, liep naar buiten en ging aan de rand van het zwembad staan. Ze trok haar slaapshirt en slipje uit, ging op haar tenen staan en dook het water in. Ze voelde het om haar armen, hoofd, lijf heensluiten. Het voelde vertrouwd. Vroeger ging ze ook vaak ’s ochtends zwemmen, als er nog niemand op was.
Daarna klom ze uit het zwembad en ging op het veldje liggen om op te drogen- net als vroeger. Er was niemand die haar kon zien, ze voelde zich vrij. Ineens sprong ze op en schreeuwde, heel hard. Het luchtte haar op. Ze trok haar shirt en slipje weer aan, liep naar binnen, kleedde zich om en pakte haar boek en huiswerk.
Tussen de dennenbomen las ze een stukje, bij de klimop maakte ze een beetje huiswerk. In gedachten nam ze afscheid van haar oude leventje- het nieuwe stond al op de stoep te wachten.
Toen ze eindelijk op haar horloge keek, was het al half acht. Ze ruimde haar spullen netjes op en bracht ze naar buiten. Ze keek haar kamer nog even rond, ging de trap af en trok de voordeur voor de laatste keer achter zich dicht.
Met haar spullen achterop en haar schooltas op haar rug, fietste ze weg.
Ze keek niet meer om.
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Met citaat reageren
Oud 03-11-2004, 23:37
Anki
Avatar van Anki
Anki is offline
Dit was het beste van het hele 'boek'?
eerlijk gezegt vond ik dit ook niet denderend, beter dat wel..
Het eind vind ik echt jammer...Misschien was het mooier geweest als je zegt voor de laatste keer keek ze om. Maar misschien was dat dan ook weer gelijk cliche...maar ja, dat was het verhaal sowieso al eigelijk...
maar ga wel door...

Anki
__________________
Tsja...nou zeg...
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 07:33
Verwijderd
Oké, ik heb alleen het stuk gelezen dat het beste was, volgens je zus en vriendinnen en eenieder die aan je boek begonnen is. Je kan het overigens niet zomaar een boek noemen, ik houd het liever op verhaal, maar dat terzijde.

Ik vind het geheel niet denderend, je taalgebruik is kinderachtig, weinig gevariëerd, de namen doen me alleen aan koffie denken en het geheel rolt niet lekker door.
Het wegloop-en-eenzame-gevoelens-idee heeft mijn ogen al vrij vaak gepasseerd, maar dat komt ongetwijfeld omdat ik ook op fancy soms wat lees. Gelukkig voor betreffende schrijfstertjes dat ik te lui ben daar commentaar op te geven, anders voelen ze zich 'gedisst' en moet ik 'oprotten'. Simpelweg omdat mijn commentaar inhoudelijk langer is dan het verhaal. Ik denk dat dit stukje overigens wel goed ontvangen zou worden, daar. Hier, door mij, wat minder, omdat ik 'volwassenere' teksten gewend ben en fijner vind lezen. Je bent dertien, dan is dit niet slecht, maar ook niet echt 'wow, supertalent'. Ik ben bijna alleen maar negatief over schrijven vanaf je zesde, want dat kan vrij vaak betekenen dat je rond je veertiende door je inspiratie heen bent en over bijna alles geschreven hebt. Then again, je belevingswereld is anders en komen er vanzelf nieuwe onderwerpen bovendrijven. Maar dan nog, het wordt vrij moeilijk iets te zoeken dat nog niet gedaan is, helemaal als je mijn idee al wilt afpikken krijg ik het idee dat je door je originaliteit heen zit. Ik weet niet wat je met je oude verhaaltjes doet, misschien lees je ze over en herschrijf je ze, of laat je ze zo 'voor later'. Ik persoonlijk kies voor het laatste, zodat ik later kan zien hoe ik ben gegroeid in het schrijfproces en wat ik al die tijd geleerd heb.
Dat komt ook deels doordat ik geloof dat die verhalen niet meer te redden zijn met herschrijven en ik de spirit van toen niet meer in me heb zitten. Vroeger schreef ik overwegend vrolijke verhaaltjes, nu prefereer ik depressie en verwarring. Of het mooiste van alles: het geloof wekken dat het goede nooit meer terugkomt en dat de duisternis zal overheersen. Liefde is een sprookje, tijd om dat boek dicht te doen. Vooral door de huidige situatie in de wereld beginnen sommige mensen mijn stukjes als aannemelijk te zien. Imenad dacht zelfs dat 'Grim' uit het engels voortkwam en 'zwartgallige humor' betekent. Neen.
Ik vind de stukjes voor je verhalen erg handig, het lijkt erop dat het samenvattend werkt. Daar ben ik erg tevreden over, want echt zin om alles te lezen heb ik niet. Ik wil dus ook niet weten wat er in de minder goede stukjes te gebeuren staat en hoeveel dingen ik eruit zou halen als ik serieus zou gaan mierenneuken.
Ik ben het eens met Anki als ze zegt dat dit verhaal door haar gelezen zou kunnen zijn toen ze zeven of acht was. Het taalgebruik en dergelijke zijn geschikt voor boeken die ik met mijn zevende te grazen zou nemen. Het onderwerp daarintegen sprak me toen niet aan, nu lees ik af en toe zulkse stukjes in de ijdele hoop dat ik het leer waarderen. Het spijt me zeer, maar met zulke verhaaltjes zal dat echt niet lukken. Misschien iets om je aan vast te houden als je al dit bittere commentaar inmiddels hebt verwerkt en me nou een asociale rotzak vindt: Blijf vooral doorschrijven. Ofening baart kunst, je leert vanzelf wel wat je kan als schrijfster en wat voor jou het fijnste schrijft. Het is een proces van vallen en opstaan, al zie ik weinig mensen die aan een verhaal beginnen weer opstaan, nadat ik ze ten val heb gebracht met mijn goudeerlijke mening. Erg jammer.

Practice makes perfect
Practice makes permanent, not necissarily perfect.

Tot zover.

Grim - edit: mensen, wat kan ík een eind weglullen

Laatst gewijzigd op 04-11-2004 om 07:36.
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 11:14
Anki
Avatar van Anki
Anki is offline
Citaat:
Grim schreef op 04-11-2004 @ 08:33 :


Grim - edit: mensen, wat kan ík een eind weglullen
Zeker...wel..

Lieve Grimmiej

Anki
__________________
Tsja...nou zeg...
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 16:31
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Ik heb alleen het eerste gedeelte gelezen en meld daar even mijn kritiek op.

- Ze luistert altijd allerlei verschillende stijlen muziek, en nu is het dus hardrock. -

Dit vind ik een rot zin, alsof het een verslag is, niet mooi.

Nou goed, verder, best goed geschreven voor een 13 jarige. Maarrr, ik wordt gek van al die streepjes die constant als accentversterkers op de klinkers staan. Gebruik die alleen als er echt wat te benadrukken valt en niet voor onbenulligheden.
Verder moet je om ons verder te laten lezen al in het begin een spanning voelen. Dit komt op mij over als, zij doet dit, zij doet dat. Niet boeiend, dat doen er wel meer.

Verder: Het doet me denken aan de serie van hoe overleef ik bla bla bla (zelf in te vullen). Daar worden ook constant onbenullige nietszeggende mailtjes gestuurd over en weer, wat ik persoonlijk als zwaar irritant beschouw. Als je bijvoorbeeld een boek met een zwaar, origineel probleem neemt, bv (ok niet origineel, redelijk zwaar) ik schrijf heel veel vriendinnen die lijdt aan anorexia, als ik al die brieven zou bewaren en die zij aan mij terugstuurt en daar later een boek van zou maken over de vriendschap tussen twee meisjes zou dat sterker en gevoeliger uit pakken dan teksten als : Waar ben je nou, mail eens teruuuug.

Kortom, ik denk dat je wel kan schrijven hoor, maar dat je nog ongelovelijk moet groeien. Het is knap dat je zo veel blz op papier hebt kunnen zetten en het is ook goed dat je al vanaf jongs af aan bezig bent met schrijven. Verwacht echter niet (nee ik suggereer niet dat je dat gezegd hebt) dat dit bijvoorbeeld in de boekhandel zal komen te liggen.

Ik ben wel benieuwd naar je vervolg, dus ik ga ff verder lezen .

I will be back...
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 16:50
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Ok!

Ben er weer.

Ik heb de andere twee stukken kunnen lezen, maar kon mijn aandacht er niet bijhouden. Hoe kunnen haar ouders nou opeens in godsnaam dood zijn
Ik kan dat soort verhalen alleen uitstaan als ze autobiografisch zijn en de mensen die ze schrijven ook recht van spreken hebben.
Dit gaat de Carry Slee kant op. Welke juf feliciteerd een kind nou niet? En ik vind het ook een beetje overdreven dat ze zelfs op het kinderdagverblijf al een outsider was.

En idd, als dit het beste is uit het hele boek, dan moet ik toch concluderen dat het niet veel beter dan het begin is. Ik weet dat dit allemaal hard overkomt, ik heb zelf ook rond die leeftijd dit soort spul geproduceerd en moet nu hard lachen als ik het terug lees. Ik hoop voor jou dat jij dat ook kan doen in de toekomst. Je moet het niet als iets slechts ervaren, maar er iets meedoen. De eeuwige drang, naar daadwerkelijk iets te vertellen hebben en niet het schrijven om het schrijven, maar omdat je en ingeving en inspiratie hebt, moet je constant volhouden. Ok kromme zin . Lees anders een keer wat van meer gevorderde schrijfers hier op het forum zoals grim, duivelaartje, wellicht iets van mij of LUH.
Dan begrijp je misschien wat ik bedoel.

Probeer zoals Anki zei de kritiek nuttig te gebruiken en gooi dit zeker niet weg, dat zou zonde zijn, het is leuker om het later terug te lezen en er met een glimlach op terug te kunnen kijken
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 16:56
Verwijderd
Citaat:
Simoen schreef op 04-11-2004 @ 16:50 :
Lees anders een keer wat van meer gevorderde schrijfers hier op het forum zoals grim, duivelaartje, wellicht iets van mij of LUH.
Dan begrijp je misschien wat ik bedoel.
Sorry, ik heb het even niet meer
Arrogantje, maar je hebt wel gelijk.

You mind als ik je zin probeer te verhelderen?
Citaat:
De eeuwige drang, naar daadwerkelijk iets te vertellen hebben en niet het schrijven om het schrijven, maar omdat je en ingeving en inspiratie hebt, moet je constant volhouden. Ok kromme zin
Kortom, meld alleen iets als je te melden hebt en als je niets te melden hebt houd je je klep dicht

Grim - is begonnen aan een verhaalachtige brief aan een vriendin van hem, weet nog niet of hij het hier zal delen.
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 17:23
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Gnagna, tja, ik doelde natuurlijk van het begin af aan al op mij zelf maar moest me ff verstoppen achter de anderen Ok genoeg smiles voor vandaag!

Weet je zie, zij mijn sig. dan begrijp je het .
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 17:40
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Whaha, Simoen en Grimmie.

Ik was een jaar geleden nog 13 en toen schreef ik echt niet dit soort dingen hoor. (Lees, toen had ik een uh 'writers block')
Ik schreef zoiets toen ik 11/12 was, zal het nog wel eens posten hier. Kan je lachen.

Maar goed, heb niets meer toe te voegen aan die twee schrijvers.

Duivelaartje
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 21:06
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline
In ieder geval allemaal bedankt voor het commentaar... ik wou even weten wat anderen er van vonden
Dat weet ik nu dus. Danke sauber (ja jongens, ik weet dat het eigenlijk schon is... maar ja, ik vind het zo leuker)
Ik ga wel gewoon door met schrijven!
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 21:25
Flshman
Avatar van Flshman
Flshman is offline
Mag ik aan toevoegen dat je de krietiek goed opneemt.
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 04-11-2004, 21:45
Verwijderd
Lieve Roosieh,
Jouw stukje is best aardig voor kinderen in groep zes, zeven. De woorden zijn erg kinderlijk gekozen, dat is jammer. Het doet me een beetje denken aan een opstel wat je voor school moest schrijven in groep acht, maar dan een stuk langer, waardoor het alleen maar irritanter en kinderachtiger wordt om te lezen. Althans, voor een zeventienjarige... Een grote tip van mij persoonlijk is: Begin nooit een verhaal met een zin! Daardoor hebben veel mensen namenlijk al meteen een gevoel van, "Pfff, weer hetzelfde liedje."
Je onderwerp is niet goed gekozen, te cliché, te vaak gedaan, te muf.

Misschien dat je het schrijverstalent wel in je hebt zitten, maar kies dan "volwassenere" onderwerpen en kies je woorden beter uit.

Succes dermee.

Mijnster - Zo, en nu weer lekker supernintendoën!
Met citaat reageren
Oud 04-11-2004, 22:05
Verwijderd
Citaat:
Flashman schreef op 04-11-2004 @ 21:25 :
Mag ik aan toevoegen dat je de krietiek goed opneemt.
Joh, dat is misschien wel het beste aan een schrijver...

Grim
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Levensbeschouwing & Filosofie verschillen tussen de profeten
jaspervermeulen
45 08-06-2006 10:58
Verhalen & Gedichten Veranderd
Roosje
12 06-12-2004 18:54
Levensbeschouwing & Filosofie profeties die zogenaamd over jezus gaan maar ik stel er ?tekens bij.
Isa
67 01-08-2004 10:43
Verhalen & Gedichten Dag van de Literatuur
Anne
16 06-04-2003 20:42
Levensbeschouwing & Filosofie de reden dat wij "ZE" niet mogen!!!!!!!!!!!!!!
Vervreemd
6 03-12-2002 09:25
Levensbeschouwing & Filosofie Het verschil tussen de Bijbel en de Qu’ran gebaseerd op een lezing van dr. Gary Mille
Mirage2000
137 18-02-2002 09:16


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:41.