Het lijkt me leuk als we met het toevoegen van twee zinnen per post een verhaal bij elkaar typen.
Ik begin met deze tekst en jullie gaan daarmee verder:
Pieter ging naar het Belgisch frietkot, die gelegen is in het park. Hij bestelde een tiendubbele pak friet. De pak friet ontplofte. Pieter moest naar het ziekenhuis om behandeld te worden aan zijn verwondingen. Hij genas snel en toen hij naar huis kwam, at hij weer een pak friet. Tijdens hij at, keek hij naar het weerbericht. Maar er was niets belangrijks te zien, even had Pieter het gevoel gehad dat er daadwerkelijk iets zou gebeuren vandaag, maar hij had zich vergist. Hij keek op van de tv en klikte zijn koffiezet apparaat aan. Het koffiezetapparaat maakte grommende en piepende geluiden, na een paar minuten aan te hebben gestaan. Pieter, nu weer zittende, voelde langzaam zijn oorwas smelten van woede, en het druipte langs zijn joods-krullende losse bakkebaarden naar beneden, was-stalagmieten vormend op zijn armleuningen. De koffie was echter superlekker. "Hmmmmmmm!" dacht Pieter. Aards genot vervulde de ziel van de oppervlakkige, materialistische Pieter. Een bloedlust vulde zijn ogen, en toevallig kwam net zijn moeder de kamer binnen met een schaal Plopkoeken™.
Het bleek dat Lui ook in de kamer was. "Ik word daar zo moe van, van Plopkoeken^tm," zei hij. "Je moet gewoon je bek houden en vreten wat de pot schaft, kutkind" riep zijn sociaal minder bedeelde moeder hem toe, "het heeft me al genoeg pijn en moeite gekost om jou uit te moeten schijten, dan heb ik geen geduld meer om ook nog naar jouw gezeik te moeten gaan staan luisteren". Pieter luisterde al lang niet meer, en zat met een half oog uit het raam te staren terwijl hij zich concentreerde op zijn vingertop die roerend in zijn navel pulkte zodat de schilfers zich achter zijn nagelriem verzamelden. Lui is erg depressief, omdat zijn moeder hem een kutkind vindt. Hij pleegde zelfmoord. "Hou zelf godverdomme je bek vieze hoer", riep Lui zijn moeder toe. Ze reageerde niet; ze was niet meer thuis.
|