Dilemma, groot groot enorm dilemma
Donderdag zou ik met mijn ouders en broertje 2 weken op vakantie gaan naar Normandië in Frankrijk en een dagje Engeland. Kamperen met een caravan en een tentje.
Ik echter, zit gewoon vreselijk te twijfelen of ik mee moet gaan of niet. Ons gezin heeft een heel verleden, met uit huis plaatsingen, crisisopvangcentra, opgesloten gevoelens, ed. Het gaat nu al een jaar weer veel beter, we hebben bijna geen ruzie.
Ik woon op mezelf en blijf dus nooit veel langer dan een paar daagjes in het huis van mijn ouders.
Het punt is: 2 Weken vind ik heel erg veel, of ik nou met hen ga of met iemand anders. Ik ben iemand die het nodig heeft vaak even alleen te zijn en mezelf even terug te trekken. Dit valt wel enigzins te regelen, maar toch zitten we in een caravan hoogstwaarschijnlijk erg op elkaars lip. Ik ben niet gewend zolang zo dichtbij hen te zijn, ik ben gewend om af te wisselen van huis, althans in de vakantie. Als ik het zat ben kan ik gewoon net zo lang als ik wil naar mijn eigen huisje in Utrecht. In Frankrijk kan ik niet zo even weg.
We zijn al jaren niet meer met zijn 4en op vakantie geweest.
Niet alleen eventuele ruzie's en gevoelens die op komen zetten maken me bang, (want ik voel steeds weer die rotgevoelens die ik nog niet verwerkt heb), ook het feit dat ik misschien meer behoefte heb aan contacten met nieuwe mensen, (en ik ben verlegen), en niet zozeer aan een musea zien en zwemmen. Ik heb de laatste tijd het probleem niet zo in het heden te kunnen leven, ik zie een foto van iets moois, denk: wow, wat mooi (een landschap ofzo), en dan ben ik er en denk: mja,leuk ja. Als ik daar ben zie ik misschien kliffen, en allerlei 'moois', maar ik VOEL het niet. Ik weet niet of ik er aan toe ben.
Als ik niet meega, voel ik me héél erg schuldig omdat ze reserveringskosten ongedaan moeten maken, het dagje Engeland niet doorgaat, en ik hun teleurstel (en mezelf een beetje) omdat iedereen zo graag wilt dat ik meega. Ik wil wel graag eens naar Frankrijk en Engeland, en dan zit ik hier 2 weken thuis. De scheiding broer,vader,moeder/ik word groter, zij gaan weer op vakantie, en ik blijf thuis. Alhoewel er dus ook een grote kans is dat als ik meega, ik me terugtrek en die scheiding ook duidelijk zichtbaar is. Ik voel me meer een buitenstaander, niet echt een lid van het gezin wat helemaal meedoet enzo. Ik zou me gewoon heel erg rot voelen over de situatie, maar wel kunnen doen wat ik wil, ik kan terecht waar ik wil.
Ik kan het maar niet helder voor ogen krijgen wat ik wil, ik kan gewoon niet kiezen en ik moet het nu echt weten. Ik kan moeilijk donderdag vlak voor vertrek nog even gaan bedenken of ik meega, en zoals het er nu uitziet, weet ik het dan nog niet.
Kan iemand me helpen?
|