Familiecultuur

[eztah]

Ik zat er laatst over te denken dat je in Nederland eigenlijk geen echte familiecultuur (meer) hebt.
In veel landen is de familie het belangrijkste in je leven(wat vindt de familie ervan, familie-eer, je wordt uitgehuwlijkt binnen familie, alle feesten zijn met de familie)...

Stelling
Je familie is ook het belangrijkste, omdat je die je hele leven hebt, en van vrienden kunnen komen en gaan

Geef je menig en schrijf ook op hoe jou familiecultuur in elkaar zit, hoe vaak zien jullie elkaar, alleen op verjaardagen, gewoon : hoe liggen de contacten?

[Horror Kitty]

Ik ben absoluut geen familie-mens.. Ik probeer zoveel mogelijk onder verjaardagen enz. uit te komen.. Al heb ik het idee dat ik de enige ben in de familie die daar zo over denkt..

Maarjah, ik heb nu eenmaal geen zin mn tijd te verspillen met aardig doen tegen mensen die ik niet eens mag, maar die ik verplicht word aardig te vinden omdat het bloedverwanten zijn..

[GRRR]

mijn familie is heel hecht behalve ons gezinnetje. we zijn altijd de buitenbeentjes geweest mede dankzij mijn gestoorde vader. gelukkig ben ik niet gestoord zeg

[Quiana]

eztah schreef:
Stelling
Je familie is ook het belangrijkste, omdat je die je hele leven hebt, en van vrienden kunnen komen en gaan

Van de mensen die mn familie moesten
voorstellen heb ik maar behoefte aan 1 persoon,
wat ook niet 100 % zeker is.
Onbelangrijk dus.

eztah schreef:

Geef je menig en schrijf ook op hoe jou familiecultuur in elkaar zit, hoe vaak zien jullie elkaar, alleen op verjaardagen, gewoon : hoe liggen de contacten?

Woops, btje verkeerd begrepen
Familie leeft voor een groot
deel in Indonesië,
zie ze dus niet echt vaak.
De laatste keer was vorige zomervakantie,
ben er toen een week geweest,
hoop dak ze
volgend jaar weer zie

[eztah]

Ik wil juist graag weten hoe jou familie in elkaar zit, dus ik bedoel niet hoe jou gezin eruit ziet

[the exploding boy]

Ik heb het niet zo op familie
Op zich zijn ze allemaal best aardig enzo, maar niemand waar ik perse mee MOET omgaan omdat ik ze anders zou missen.
Bovendien zijn het er veeeel te veel
Ik heb 9 tantes en 7 ooms en die hebben allemaal weer honder kinderen enzo. Dus als ik er al eens ben op een verjaardag ben ik daarna echt overspannen

Verder zijn ze behoorlijk egoïstisch, want als jij niks van je laat horen zullen ze ook niet eens gaan bedenken hoe dat komt, neej want ze zijn gewoon teveel met hun eigen leventje bezig.

etc.

Verjaardagen ga ik dan ook bijna nooit heen omdat ik het gewoon TE druk vind. We hebben trouwens best vaak van die familieweekenden, die zijn altijd wel leuk en daar ga ik dan ook wel heen, maar meer dan 1x per half jaar niet want dat trek je gewoon niet



Maar ze zijn wel grappig

[Horror Kitty]

Dat mensen bij het woord familie over hun gezin beginnen wil misschien ook wel zeggen dat ze niet zo'n band hebben met hun familie..

[the exploding boy]

wallflower schreef:
Dat mensen bij het woord familie over hun gezin beginnen wil misschien ook wel zeggen dat ze niet zo'n band hebben met hun familie..

Denk niet dat de meeste mensen zo diepgaande denken...

[eztah]

Ik kan opzich wel goed opschieten met mijn familie, maar ik zie ze ook niet zo vaak, eigenlijk aleen op 'verplichte verjaardagen'.
Met mijn oma heb ik wel een hele goede band, maar haar zie ik nu jammergenoeg ook te weinig.


Stelling
Je familie is ook het belangrijkste, omdat je die je hele leven hebt, en van vrienden kunnen komen en gaan

Ik denk wel dat het heel fijn is als je een goede band hebt met je familie, omdat je op ze terug kan vallen en ook dingen kan leren en begrijpen over je eigen ouders van andere familieleden.
Maar IMHO zijn vrienden even belangrijk, omdat je juist via hun een eigen leven opbouwt, en geen kloon van je familie wordt, jezelf ontwikkelt buiten de dingen die je van je familie geleerd hebt.

[Horror Kitty]

the exploding boy schreef:
Denk niet dat de meeste mensen zo diepgaande denken...

Hmmjah.. heb je misschien wel gelijk in..

[Qamra]

Ik ga niet naar elke verjaardag in de familie (dan heb ik elke week een verjaardag... ), wel bijna elke zondag naar me oma toe, soep eten.. En soms zit dan de hele familie daar en dat is gezellig

Verder gaan ze altijd met kerst eten en oud & nieuw samen vieren, maar daar doe ik niet zo graag aan mee.. We hebben niet z'n boeiende cultuur, maar ik heb wel een gave familie met redelijke wat nichtjes en neefjes.. (ik heb 7 nichtjes en 4 neefjes) en binnenkort 2 baby'tjes erbij (neefje/nichtje en een achternichtje/neefje).. En zoals in elke familie behoorlijk wat eigennaardigheden

Ik zou niet willen ruilen, zeker niet met mijn nichtjes! (ik heb een supernichtje; die heeft 5 lessen over haar C-diploma gedaan gister met een verjaardag meegeweest met haar zwemles, kreeg ze een afzwemcertificaat, ze kwam aanzweven, helemaal glunderend zegt ze; "Volgens mij mag ik afzwemmen!!!!" Ghehe *trots*)

Maar verder steunen wij niet zo op onze familie.. Maar ik zou heel verdrietig zijn als ik me kleine nichtjes kwijt raak of me oma.

[DutchGirl]

wallflower schreef:
Ik ben absoluut geen familie-mens.. Ik probeer zoveel mogelijk onder verjaardagen enz. uit te komen.. Al heb ik het idee dat ik de enige ben in de familie die daar zo over denkt..

Maarjah, ik heb nu eenmaal geen zin mn tijd te verspillen met aardig doen tegen mensen die ik niet eens mag, maar die ik verplicht word aardig te vinden omdat het bloedverwanten zijn..

same here...ze hebben altijd wel iets te zeiken en het is nooit goed. ik ben te dik, ik ben te dom, ik moet harder leren, ik moet me haren afknippen, ik moet niet van die stomme kleren dragen, ik moet normaal doen, ik moet vaker op verjaardagen komen, ik moet netjes zijn, ik mag niet met de hond spelen omdat ie de hele godganse dag in de bench moet blijven zitten (niet mijn hond, hond van mijn familie)

en dan hebbik echt zoiets van.. nou flikker maar op je zooi.. zoek het maar uit.. beetje aardig doen op verjaardagen terwijl ik weet dat ze me toch niet moeten en me broer.. oh me broer ! dat is toch zo liefert, hij kan zo goed leren, heeft zo'n nette vriendin en is toch zo knap en verzorgd zich toch zo goed.. ja want hij heeft het tenminste goed voor mekaar he? blah..

neej daar heb ik niet zo zin in.. kortom: ik zie me familie bijna nooit meer behalve me oma en opa

[Hukkie]

Ik ben er inmiddels wel achter gekomen dat ik aan mijn vrienden meer heb dan aan veel van mijn familieleden. Met de familie van mijn vader hebben we bijna gebroken, om het zo maar even uit te drukken. Van ooms en tantes van die kant horen we heel af en toe wat, een verplicht kaartje op je verjaardag ofzo. Maar het komt altijd zo nep over. Met neven en nichten van die kant heb ik geen contact meer. De enige die nog vaak van zich laat horen is mijn oma van die kant, maar zij kan alleen maar over zichzelf praten. Een oppervlakkig figuur. Ze komt haast nooit langs en als ze wel langskomt denkt ze de verloren tijd te compenseren met cadeautjes.
Met mijn moeders kant van de familie hebben we een hele goede band. We vieren zowat alle feestdagen en verjaardagen met hen. In een ver verleden zijn we ook vaak met elkaar op vakantie geweest, ik heb alleen geen idee waarom we dat nu niet meer doen De sfeer in die kant van de familie is er iig niet slechter op geworden. Mijn oma van deze kant is echt een schat. ze doet gewoon gezellig, neemt ons overal mee naar toe en denkt met iedereen mee. Dat kan ik veel meer waarderen dan goedmakertjes.

[Florine]

Ik heb best een hechte familie. De kant van mijn vader en de kant van mijn moeder kunnen het goed met elkaar vinden, ze komen allen uit 'hetzelfde milieu'. Als er een feest is, is over het algemeen iedereen aanwezig (er wordt tijd voor elkaar gemaakt, met uitzondering af en toe een oom of tante die op zakenreis is (kan dan niet anders) ), voor de gezelligheid, maar ook om zaken te bespreken.
Mijn neven en nichten zijn tevens mijn vrienden Ik zie ze dan wel niet dagelijks zoals mijn vrienden van school, maar ik mag ze zeer zeker rekenen tot mijn goede vrienden.
Als ik een groep zou moeten prefereren, kies ik voor 'vrienden'. (mijn familieleden zijn mijn vrienden)

[Esmée]

Hmm wij hebben niet zo'n superhechte familie. De familie zit ook heel erg verspreid, er woont familie in Italie, Londen, en New York. Dus meestal is het als 1 van m'n oma's jarig is een groot tuinfeest voor de hele familie, tante van me heeft een megagrote tuin dus daar gebeurt dat meestal, en begin januari altijd een nieuwjaarsborrel... m'n neven en nichten zijn ook bijna allemaal al veel ouder en zo dus daar heb ik ook niet zo superveel mee. Paar ervan hebben wel kleine kindjes dus dat is dan wel leuk, maar ach.. ben zelf ook niet zo'n familiemens, we gaan ook bijna nooit op visite of zo. Eigenlijk krijgen alleen m'n oma's veel aandacht voor de rest heeft iedereen z'n eigen drukke leventjes.

[Roos]

Pff bijna al m'n familie woont in het buitenland.. Ierland, Engeland (vooral Londen heel veel), Schotland, Wales, maar ook in Amerika en in Indonesie.


Ik heb alleen een oom hier (broer van m'n moeder) met zijn vrouw en twee zonen. Die zonen zijn wel gezellig, een jaar of 22, wel lachen altijd, maar ik zie ze niet zo vaak.
En de moeder van mijn moeder.. ze is heel lief, maar ze wordt al heel oud en begrijpt het allemaal niet meer zo goed.

[Sophietje12]

Ik heb wel een redelijke goede band met mun familie. Hier thuis het gezin is best close. We kunnen goed praten enzo. Met de rest van de familie praat ik niet zo heel veel, we gaan er wel regelmatig heen. Maar dan praten de volwassenen met elkaar over vanalles en gaan de 'kinderen' naar boven om computerspelletjes te spelen en als we er dan bij zitten worden we niet echt bij de gesprekken betrokken.

[Roxy]

uhm kheb ook niet echt echt een hechte familie, mn moeder komt uit spanje dus die helft woont allemaal daar.. We gaan wel altijd twee keer per jaar daar op vakantie/bezoek... Vonk vroeger wel leuk maar nou nie meer zo.. Vooral met twee nichtjes hebben we veel contact, die zijn al wel ouder maar sinds dat die ouders overleden zijn hebben ze heel veel contact met mn moeder... zijn eigenlijk meer tantes van mij... Van de nederlandse kant is het ook allemaal niet zo hecht, nooit samen op vakantie ofzow.. op verjaardagen wel maar dat wordt ook steeds minder nou de kinderen ouder worden zeg maar..

familie is voor mij wel belangrijk vooral in moeilijkere tijden heb ik er tot nu toe wel veel aan gehad... en vrienden.. tja ik heb eigenlijk weinig vrienden voor langere tijd.. tis meestal dan gak een tijdje met die groep om, dan weer met die lui.. op een vriendin na... das ook al 10 jaar ofzow.. verder zijn vrienden bij mij tot nu toe best inwisselbaar geweest

[Ska-nne]

Familie krijg je bij je geboorte, die kun je niet kiezen, vrienden maak je naar je eigen smaak en behoeften.

ik ben niet echt een familiemens, met mijn moeder vader en broertje kan ik heel goed opschieten en die zou ik ook nooit willen missen die zijn heel belangrijk voor me.

Ik vind familie belangrijk ...alleen kan ik niet zo goed opschieten met de folks van m,n moeders kant ...ik was pas bijna genijgt m,n oom een Huit te geven ..

maar van m,n vaders kant zijn het fokking relaxte lui

[June bug]

Ik heb ook niet zo superveel met m'n familie... Als ik ze zie is het wel grappig, maar ze vragen natuurlijk altijd de standaard dingen he... zo van: hoe is het op school.. en hoe gaat het op ballet... etc etc. ze wonen ook allemaal verspreid door NL, dus ik zie ze niet vaak, en ze weten verder ook weinig over m'n leventje... Het interesseert me ook niet zo heel erg veel... Ik heb vrienden en daar ben ik blij mee...

[drama]

Het gaat niet over de structuur van je familie, hoeveel tyfusneefjes je hebt, hoeveel britney-nichtjes je hebt, of je oom een staatsgevaarlijk individu is, je tante geweldige taarten bakt, het gaat erom wat je vind van de verhouding tussen familieCULTUUR en vriendschappen. Dus niet individueel denken maar globaal.

Ik denk dat een cultuur waar de nadruk ligt op familie tekort doet aan de ontplooingskans van het individu. Je familie kun je niet kiezen en dat zorgt ervoor dat het behoorlijk beperkt is. Je vrienden daarentegen kies jezelf. Je hanteert daarbij je eigen maatstaven. Het zijn JOUW vrienden, jij kiest ze; niemand anders.
Dat is de keuze die je maakt, en je leven wordt alleen maar gevormd wordt door de keuzes die jezelf maakt. Viva existentialisme

[RuffThugg]

Mijn contacten zijn heel goed met m'n familie, van m'n moeders kant goed, alleen is dat wel heel anders dan m'n vaders kant, daar kan ik ook wat beter mee omgaan(ook meer mensen die in hetzelfde geinteresseerd zijn en van dezelfde leeftijd enzo).
2 weken geleden familiedag van m'n vaders kant en daar wordt alles voor opzij gezet.
Voor een belijdenis of doop of trouwerij zeg ik zo alles af om te gaan. Of voor een verjaardag of andere gebeurtenis waarvan ik weet dat er best veel mensen komen.

Dat heeft veel met de cultuur te maken, familie is nr. 1.
De banden zijn hecht.

We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar als je elkaar ziet is het altijd goed.

Als je problemen hebt kan je terugvallen op familie.
Als het nodig is staan m'n neven(en familie, maar vooral neven omdat ze dezelfde generatie zijn) klaar voor me, en ik voor hun. No matter what.

Niet de vorige Splendid maar die daarvoor was er op de deur van de Powerzone geschoten gevolg: uitgang afgezet(plaats delict).
Dat zorgde voor de nodige irritaties en op een gegeven moment ook tot een kort maar krachtig gevecht en ik hoorde aan de kreten en wat er geroepen werd dat het om Molukkers tegen Marokkanen ging. Ik wist dat 2 van m'n neven(ook weer neven van elkaar, geen broers) ook op het feest waren en het eerste wat ik gedaan heb is gekeken of zij erbij waren(in welke staat dan ook). Zij waren allebei op eigen gelegenheid gekomen maar als er 1 in het gevecht betrokken was en de ander zou erbij zijn(na afloop zie je elkaar meestal wel buiten staan) dan zou die er ook bij betrokken zijn en sta ik als neef ook klaar om hun te helpen. No matter what. Gelukkig waren zij allebei al weg.

[maar]

Al mijn familie woont in Nederland, dus de afstand was het probleem nooit; meer dat vooral aan mijn vaders kant alle ooms en tantes zelf een druk leven hebben, en er een groot leeftijdsverschil zit tussen de broers/zussen onderling. Mijn moeders broer zien we wel regelmatig, en de oma's aan bij de kanten ook wel. Al mijn neefjes en nichtjes zijn jonger dan ik, dus familiefeesten zijn voor mij nooit zo'n succes; altijd geforceerd ook. Mijn vader en zijn broers/zussen hebben het onderling wel gezellig maar het is echt duidelijk wie er van de kouwe kant komen zeg maar. Nouja, we worden wel altijd verwend op dat soort gelegenheden . 1 tante stuurt trouwens altijd iedereen een kaartje op verjaardagen, maar van mijn peetoom en peettante hoor ik bijvoorbeeld al jaren niks meer. Ik denk dat de hele familie zo'n 2 keer per jaar bij elkaar is, en oma's en bepaalde ooms zien we wel iets vaker.

maar schreef:
Al mijn familie woont in Nederland, dus de afstand was het probleem nooit; meer dat vooral aan mijn vaders kant alle ooms en tantes zelf een druk leven hebben, en er een groot leeftijdsverschil zit tussen de broers/zussen onderling. Mijn moeders broer zien we wel regelmatig, en de oma's aan bij de kanten ook wel. Al mijn neefjes en nichtjes zijn jonger dan ik, dus familiefeesten zijn voor mij nooit zo'n succes; altijd geforceerd ook. Mijn vader en zijn broers/zussen hebben het onderling wel gezellig maar het is echt duidelijk wie er van de kouwe kant komen zeg maar. Nouja, we worden wel altijd verwend op dat soort gelegenheden . 1 tante stuurt trouwens altijd iedereen een kaartje op verjaardagen, maar van mijn peetoom en peettante hoor ik bijvoorbeeld al jaren niks meer. Ik denk dat de hele familie zo'n 2 keer per jaar bij elkaar is, en oma's en bepaalde ooms zien we wel iets vaker.

geen gelul NU op MSN

[drama]

Het gaat niet over de structuur van je familie, hoeveel tyfusneefjes je hebt, hoeveel britney-nichtjes je hebt, of je oom een staatsgevaarlijk individu is, je tante geweldige taarten bakt, het gaat erom wat je vind van de verhouding tussen familieCULTUUR en vriendschappen. Dus niet individueel denken maar globaal.

[maar]

Bliksem schreef:
geen gelul NU op MSN

ik zit op school

[maar]

drama schreef:
Het gaat niet over de structuur van je familie, hoeveel tyfusneefjes je hebt, hoeveel britney-nichtjes je hebt, of je oom een staatsgevaarlijk individu is, je tante geweldige taarten bakt, het gaat erom wat je vind van de verhouding tussen familieCULTUUR en vriendschappen. Dus niet individueel denken maar globaal.

Je mocht ook opschrijven hoe jouw familiecultuur in elkaar zit hoor. Maar verder ben ik het niet geheel eens met de stelling; je gezin is inderdaad het belangrijkst, maar ooms en tantes etc. niet. Klopt wel dat Nederland minder een familie-cultuur heeft dan sommige andere landen.

[scala]

drama schreef:
Het gaat niet over de structuur van je familie, hoeveel tyfusneefjes je hebt, hoeveel britney-nichtjes je hebt, of je oom een staatsgevaarlijk individu is, je tante geweldige taarten bakt, het gaat erom wat je vind van de verhouding tussen familieCULTUUR en vriendschappen. Dus niet individueel denken maar globaal.

ik wou net zeggen, volgens mij moet je et nog es herhalen
geniaal stukje trouwens

drama schreef:
Ik denk dat een cultuur waar de nadruk ligt op familie tekort doet aan de ontplooingskans van het individu. Je familie kun je niet kiezen en dat zorgt ervoor dat het behoorlijk beperkt is. Je vrienden daarentegen kies jezelf. Je hanteert daarbij je eigen maatstaven. Het zijn JOUW vrienden, jij kiest ze; niemand anders. Dat is de keuze die je maakt, en je leven wordt alleen maar gevormd wordt door de keuzes die jezelf maakt. Viva existentialisme

Ik denk niet dat familie een tekort van de ontplooing is van je individu is. Familie kan je inderdaad niet kiezen en dat kan je zien als een beperking, maar je kiest wel zelf in hoeverre je je familie een rol laat spelen in jouw ontplooïng.

In onze cultuur zie je je familie niet elke dag, meestal op verjaardagen. Oma's en opa's trekken niet bij hun kinderen in, maar worden in een bejaardentehuis gestopt. Verder leeft iedereen erg voor zich, bemoeit zich vooral met zijn eigen leven. In andere culturen is het soms precies andersom. Familiebanden zijn dan erg sterk en dan kun je inderdaad zeggen dat het een beperking is, omdat ze veel invloed op je leven hebben en je volgens de normen&waarden binnen die familie wordt opgevolgd. Familie is in die culturen 'heilig'. Denk aan erewraak.
Zover gaat het hier niet in Nederland en ik denk dan ook niet dat je kunt spreken van een beperking.

Wat ik me wel kan voorstellen, is dat het soms moeilijk is om jezelf te zijn, als je anders bent dan je familie. Bijvoorbeeld - om even in hokjes termen te praten- als je hele familie kakker is en dat ook van jou verwacht, maar jij bent liever alternatief. Of je familie heeft een afkeer voor homo's en je bent homo. Maar dat is een kwestie van kiezen. Ga je je aanpassen en je gevoel onderdrukken of kies je voor je eigen leven, je vrijheid?

Bij m'n oma is er een groot jaarlijks tuinfeest, waar we dan met zn allen heengaan, dat is wel cool...
Verder zie ik m'n familie niet echt veel...

[Ska-nne]

Maypole schreef:
Ik vind familie belangrijk ...alleen kan ik niet zo goed opschieten met de folks van m,n moeders kant ...ik was pas bijna genijgt m,n oom een Huit te geven ..

maar van m,n vaders kant zijn het fokking relaxte lui

Ik heb ook inderdaad dat ik mijn moeders kant familie nooit zie, en met die familie van mijn vaders kant ga ik vaak naar concerten en alles (mijn ooms dan, niet me tmijn opa en oma )

[punkyfish]

Mijn vaders kant van de familie zie ik nooit, hoef ik ook niet te zien.

Mijn moeders kant van de familie is een beetje uit elkaar gevallen na het overlijden van de grootouders. Eén broer van mijn moeder wil niks meer met onze familie te maken hebben en dus zie ik die ook nooit. Ik vind het niet erg, mijn zus wel, die blijft maar kaarten en brieven sturen... Dan zijn er nog 6 broers en zussen over. Mijn moeder regelt heel veel dingen om het nog een beetje hecht te houden: etentjes, dagjes naar een speeltuin waar we vroeger met opa en oma heen gingen, kerkmissen voor opa en oma, dat soort dingen.

Mijn jongste oom, zijn vrouw en zijn twee kindjes (5 en 3 jaar) zijn ge-wel-dig. Ik houd van ze, zijn jongste zoontje is mijn beste vriendje . We zien ze redelijk vaak, ook al wonen ze redelijk ver weg. In de zomer vaker, omdat ik daar dan vaak ga logeren.
Een zus van mijn moeder heeft twee hele koele zoons , eentje van bijna 17 die soms bij mij in de klas zit, en eentje van 19 die zo ongelooflijk geweldig is (sommige mensen denken dat hij mijn vriend is ). Ik zie ze vaak bij concertjes of bij uitgaan.
Verder pas ik vaak op bij mijn nichtje van 6. Een verwend nest, maar dat geeft niet zo heel erg. Ze komt elke maand bij ons logeren, omdat haar ouders dan naar de beurs moeten, zakenlui...

Voor de rest zie ik mijn familie alleen op verjaardagen en dat soort gelegenheden. Het is altijd wel gezellig, we hebben typische familiedingen die eigenlijk te erg zijn om hier te schrijven .

[nica]

Ik heb veel contact met allebei de kanten van de familie. Ik heb ook allebei mijn opa's en oma's nog en die organiseren de feestdagen enzo. Ik vind feestdagen met de familie leuk, maar dat komt meer omdat ik aan allebei de kanten nichten heb van mijn leeftijd die heel aardig zijn en waarmee ik goed overweg kan. Verder heb ik ook nog familie in Engeland wat helemaal geweldig is want dan heb je elk jaar een excuus om weer naar Engeland te gaan. En dan natuurlijk naar londen

[Mysterons]

ik heb zon grote familie dat ik ze niet allemaal bij naam ken, en niet eens allemaal ken, allemaal achternichtjes en neefjes enzo. ik heb niet echt een hechte band met ze, ik zie ze weinig, dus persoonlijk denk ik dat voor mij mn vrienden belangrijker zijn.

in het algemeen zie je dat familie minder belangrijk wordt en vrienden dus belangrijker, terwijl familie altijd je familie blijft. ik weet eigenlijk niet wat ik ervan vind...

[Landslide]

Ik vind het eigenlijk wel best zonder enorme familiecultuur. Ik had vroeger een vriend waarmee ik dan een afspraak had, en dan op het allerlaatste moment ging hij bij zn oma eten..En hij had zoveel respect voor zn ouders dat hij nooit tegen ze in ging en altijd luisterde.

mijn familie is totaal zuigend geloof ik.

Me oma maakt ruzie met iedereen (heb alleen nog 1 oma 2 opa's en 1 oma zijn dood) dus de laatste maakt alleen maar ruzie met iedereen. Dan heb je paar ooms die zijn gescheiden enzo. en die zie ik nooit. Dan heb ik nog een oom is Belgie die is wel aardig maarja die zie je 1x per jaar.

En voor de rest gaat het zo kom jij bij hun een keer op de verjaardag dan komen hun bij ons een keer zo simpel is het. Dus kortom een klote familie.

Stelling
Je familie is ook het belangrijkste, omdat je die je hele leven hebt, en van vrienden kunnen komen en gaan

De enige band die in mijn familie bestaat, is de 'wij-zijn-beter-dan-jullie-band'. Verjaardagen en familiefeestjes zijn de ultieme plekken om te bewijzen welke kleindochters/zonen, welke familieleden meer kunnen dan die van oom of tante, broer of zus. Aangezien ik hier nogal moe van word, ga ik hier sinds een paar jaar amper naartoe, de enige personen waar ik meer om geef dan de rest, want de rest zie ik als kennissen, zijn mijn opa en oma, en die weten hoe ik hier over denk, en daar ga ik dus gewoon lekker naartoe als de rest er niet is. Dus nee, mijn familie betekent niet veel voor me, misschien nog wel minder dan mijn hechtere vriendenclub.

[eztah]

Wat zijn er ontzettend veel mensen die een rotfamilie hebben

[Faery]

Ik verkies denk ik toch wel vrienden boven familie. Vrienden kies je zelf, deel je interesses mee, bla bla. Familie is er gewoon, en dat valt me veelal vies tegen... kortom, ik zie m'n familie sporadisch, als het gebeurt baal ik ervan (familiedagjes.. oh god.. nieuwjaarsreunie. *kots*.. enzo ).

Mja. Ach, verschil in cultuur zorgt voor verschil in opvatting over familie/vrienden. Op zich best mooi als een familie heel hecht is, maar 't gaat te ver als families met elkaar gaan ruziën (lees: bloedwraak, bloedwraak! ) omdat een van de kotertjes de fiets van de oom van die andermans buurvrouw heeft gejat... Ofzoiets had ik in gedachte.

[Ninnoc]

eztah schreef:

Stelling
Je familie is ook het belangrijkste, omdat je die je hele leven hebt, en van vrienden kunnen komen en gaan

oneens, familie is helemaal niet het belangrijkst want familie is niet iets wat je kiest, je hebt er zelf geen zeggenschap in, omdat je ze niet zelf kiest hoeven ze je helmaal niet te liggen, niet te begrijpen.
De familiecultuur die jij schetst lijkt me sowieso verschrikkelijk omdat je familie te veel zeggenschap over je heeft en verstikkend is.

Een familiecultuur die me al beter bevalt is zoals in italie, met zijn allen eten enzo, ouderen worden ook bniet in een bejaardenhuis gestopt enzo

[shanli]

Ik zie mijn familie niet overdreven veel (alleen op verjaardagen,nieuwjaar,kerst,)
De familie langs mijn moeder zie ik meer omdat die dichter wonen(en omdat we die ook zien als wij bij mijn oma gaan )en en omdat de ouders van mijn vader al gestorven zijn zien we die dus zo vaak niet + ze wonen al wat verder.

Mijn band met hen,met de een kan ik het al beter vinden dan met de andere.
Gewoon eh,redelijk 'los',ik zeg nooit tante of zo,en ik heb ook niet de indruk dat ik heel beleefd tegen ze moet doen,etc.

Ze zijn niet het aller-aller-aller belangrijkste in mijn leven(mensen die je maar een paar keer in het jaar ziet ) maar ze laten me ook niet koud.

ZO!

[maudje]

Esmée schreef:
Hmm wij hebben niet zo'n superhechte familie. De familie zit ook heel erg verspreid, er woont familie in Italie, Londen, en New York. Dus meestal is het als 1 van m'n oma's jarig is een groot tuinfeest voor de hele familie, tante van me heeft een megagrote tuin dus daar gebeurt dat meestal, en begin januari altijd een nieuwjaarsborrel... m'n neven en nichten zijn ook bijna allemaal al veel ouder en zo dus daar heb ik ook niet zo superveel mee. Paar ervan hebben wel kleine kindjes dus dat is dan wel leuk, maar ach.. ben zelf ook niet zo'n familiemens, we gaan ook bijna nooit op visite of zo. Eigenlijk krijgen alleen m'n oma's veel aandacht voor de rest heeft iedereen z'n eigen drukke leventjes.

hier precies hetzelfde

[eztah]

scala schreef:

Ik denk niet dat familie een tekort van de ontplooing is van je individu is. Familie kan je inderdaad niet kiezen en dat kan je zien als een beperking, maar je kiest wel zelf in hoeverre je je familie een rol laat spelen in jouw ontplooïng.

>>Daar kies je veel minder bewust voor. Jou ouders geven je mee hoe de omgangsvormen thuis zijn. Zij bepalen in grote mate wat voor rol de familie gaat spelen voor jou. Uitzonderingen daargelaten. Als je een cultuur hebt waar familie centraal staat en vrienden daar ver vanaf staan mis je imo veel aan ontplooiingsmogelijkheden -> omdat je zelf die keuze niet bewust maakt. Ik zeg niet dat familie onbelangrijk is. Familie is belangrijk maar ik hecht meer waarde aan vrienden, het heeft mezelf meer gevormd dan mijn familie. Bepaalde normen en waarden heb ik uiteraard meegekregen van mijn ouders, maar dat is me meer opgedrongen dan dat ik er zelf voor heb gekozen. Opvoeding is sowieso niet je eigen keuze. Het is de keuze van je ouders. ookal kun je best wat manipuleren, het blijft niet jouw keuze.

In onze cultuur zie je je familie niet elke dag, meestal op verjaardagen. Oma's en opa's trekken niet bij hun kinderen in, maar worden in een bejaardentehuis gestopt. Verder leeft iedereen erg voor zich, bemoeit zich vooral met zijn eigen leven. In andere culturen is het soms precies andersom. Familiebanden zijn dan erg sterk en dan kun je inderdaad zeggen dat het een beperking is, omdat ze veel invloed op je leven hebben en je volgens de normen&waarden binnen die familie wordt opgevolgd. Familie is in die culturen 'heilig'. Denk aan erewraak.
Zover gaat het hier niet in Nederland en ik denk dan ook niet dat je kunt spreken van een beperking.

Wat ik me wel kan voorstellen, is dat het soms moeilijk is om jezelf te zijn, als je anders bent dan je familie. Bijvoorbeeld - om even in hokjes termen te praten- als je hele familie kakker is en dat ook van jou verwacht, maar jij bent liever alternatief. Of je familie heeft een afkeer voor homo's en je bent homo. Maar dat is een kwestie van kiezen. Ga je je aanpassen en je gevoel onderdrukken of kies je voor je eigen leven, je vrijheid?

>>De hele familie kan me eerlijk gezegd gestolen worden. Ik heb geen band met m'n opa en oma bijvoorbeeld. Houd ik van ze? Neuh. Niet echt. De enige band die ik heb is het feit dat het de ouders van mijn ouders zijn. De enige familieleden waar ik echt om geef zijn m'n ouders en m'n zus. De rest zijn vreemden voor mij. Ookal ken ik ze al bijna 20 jaar.

[eztah]

Dat was Draampje dus

[OriginalMisfit]

Tsja mn familie is echt miniem maar ik zorg gewoon een beetje voor ze met mn moeder boodschappen voor mn oma en opa elke week omdat ze dat niet meer kunnen enzo en dingen zoals dat. Zit niet echt een cultuur achter bij mij Ze zullen er binnen niet al te lange tijd niet meer zijn , zijn al dik in de 85+...
In tegen stelling tot mn vriendin die heeft echt zon grote amerikaanse (niet zwaar maar toch) christelijke familie en dat kan toch best wel verstikkend en/of deprimerend werken...moet er niet aan denken

[Martin Dude]

Met mijn familie heb ik ook maar bar weinig te maken, ik zie ze wel eens als er iemand hier jarig is hier in het huis ofzo. Ze zijn ook zeker niet verkeerd, mijn ooms en tantes, maar ze trekken me gwoon niet echt aan. Met 1 tante ga ik nog wel vaker om, maar dat is dan ook mijn kapster

Neef(jes) en nicht(en) kom ik nog wel eens tegen met uitgaan, dat is altijd wel coel maar dan heb ik ook lang niet altijd wat te melden ofzo ..

Aan mijn vrienden hecht ik echt iig net zoveel al dan niet meer waarde dan aan familie. Hen zie ik dagelijks, met hen leef ik mijn leven. Velen zullen idd uiteindelijk verdwijnen uit mijn leven, maar toch hoop ik erg ze zeker niet allemaal kwijt te raken. Maar dat zien we later wel weer