Het Grote Zwangerschaps- en Babytopic #12

[blauw engeltje]

omdat ik vandaag de eerste dag van het tweede trimester mag vieren mag ik ook het nieuwe zwangerschapstopic openen, ja?



1/3 zit er al op voor mij!

[miekmuis]

Oeeeh fijn dat dat eerste deel achter de rug is, want nu zijn de risico's aanzienlijk minder toch? Groeit je buikje al?

[blauw engeltje]

jep, sinds vorige week is er 99% kans dat het gewoon goed blijft gaan
en een beetje wel hoor, maar ik wijt het momenteel nog (vooral) aan het feit dat ik niet naar het toilet kan gaan
maar even ernstig: ja hoor, het begint!

gisteren tweedehands vijf zwangerschapsshirtjes, een jurkje en een trainingsbroek gekocht voor €75

[Vogelvrij]

Volk zei:

Volgens mij maakt het niet uit hoe je heet, mensen zullen je altijd om de spelling vragen omdat het tegenwoordig hip is om kinderen een rare naamspelling mee te geven. Ik ken mensen die gewoon Daan heten en het nog steeds moeten spellen. Blijkbaar kun je dat ook als Dahn en Daen enzo spellen. Dus uiteindelijk maakt het niet uit.

Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Ik heet Marleen en ik hoef mijn naam nooit te spellen. Mensen die Tim, Kim of Joost heten zullen hun naam ook nooit hoeven spellen (in Nederland dan hè). Maar je hebt wel gelijk dat er bij de meeste namen problemen kunnen ontstaan, ik wilde daarnet nog Jan als voorbeeld aandragen, maar toen dacht ik aan Yann, hm

[wup]

Arg, spellen. Ik zou niet snel kiezen voor een naam met een bijzondere spelling. Zo irritant. Mijn naam eindigt op -ien en wordt constant gespeld met - ine of - ina, terwijl dat toch een heel andere naam is. Maar goed, mensen noemen me ook vaak zo.
Achternaam heb ik hetzelfde. Mijn achternaam wordt vaak met een C gespeld, maar de Groningse variant is met een K. Ik zeg het er standaard bij, maar toch sta ik nergens goed op papier. Maar goed.. een achternaam doe je al helemaal niets aan.

Daarnaast moet je misschien ook denken aan waar je woont. Mijn moeder heette Anje, maar op het Groningse platteland wordt dat al snel áááánje en dus heet ze nu Anja
Mijn zus wilde (inmiddels bijna 9 jaar geleden) haar dochter wel Fleur noemen, maar de vader heeft nogal een bekakte rrrr, dus dat vond ze geen optie meer.

[snoopy]

@ Sarah: als ik zeg 'Sarah met een h' dan schrijven ze vaak 'Sahara'

(en ja, dit is een tvp )_

[Little_lady]

Oeh, die namen... Wij hebben er inderdaad ook over nagedacht, we wilden korte en krachtige namen maar dan ook weer geen namen die heel 'apart' zijn. Gewoon vrij gangbaar en ook een naam waarvan we hopen dat ons kindje er zijn/haar leven lang blij mee zal zijn. Voor ons is het gelukt, voor ons kindje nog even afwachten natuurlijk

Ondertussen alweer een maand niet gepost en er is weer een hoop gebeurd! 12 augustus natuurlijk getrouwd, het was fantastisch! We hebben zo'n ontzettend mooie dag gehad! Zelfs het weer was heel goed, al was er niet zulk mooi weer voorspeld! Foto's volgen Verder zijn we er even lekker tussenuit geweest samen, zijn we druk bezig in ons huisje en groei ik lekker door. Mensen gaan het nu écht zien, wat hele leuke reacties oplevert! Uiteraard ook wat minder leuke, maar opmerkingen als 'Meid, weet je wel waar je aan begint? Je hebt nog een heel leven voor je!' doe ik nog steeds vrolijk af met 'Ja, en dat is de reden waarom ik ook dit kindje een leven wil geven'. Sinds m'n opname ook geen klachten meer gehad, behalve dan natuurlijk dat ik wel wat sneller moe ben. Maar verder is het echt genieten Volgende week nogmaals een controle om te kijken of ik zwangerschapsdiabetes heb, maar ik heb geen klachten dus we gaan ervan uit van niet.

Fijn om te lezen dat het met de andere moeders (in spé) ook goed gaat!

[Vogelvrij]

Fijn om te horen dat alles goed gaat, en dat je trouwerij leuk was

[Nona]

Leuk! Hoe ver ben je nu?

Soms jeukt het even.

[blauw engeltje]

leuk om te horen Little Lady! fijn dat alles zo goed gaat stomme reacties van die mensen wel, ik zou ze een djoef geven geloof ik

trouwfoto's?

[Severus]

Weet je, ik zat vandaag in de trein. Een jong stel met hun dochtertje van ongeveer 2 maanden oud in de kinderwagen stapte vlak voor vertrek in en gingen tegenover me zitten (zij zaten op de reguliere stoelen, ik op zo'n inklapstoel). De moeder leek me erg jong, ze moet iets van 19-20 jaar zijn geweest: neuspiercing, dikke eyeliner en geheel in het zwart gekleed (alsof ze fan was van Slipknot of iets dergelijks). De vader (die ik 24-26 jaar schatte) zag er ook uit alsof hij net van Lowlands of Pinkpop was teruggekomen, maar was wel iets fleuriger gekleed (uitgewassen groen legerachtig jasje e.d.). Hoewel jong en qua uiterlijk niet bepaald de "stereotype" ouders (om het zo maar even uit te drukken), viel het me wel op dat ze helemaal op gingen in hun dochtertje. Nou ja, de moeder tenminste. Het kind lag de ganse reis zowat bij haar moeder op de buik (in de kinderwagen huilde ze, dus hield haar moeder haar bij zich en toen was ze de hele reis stil). De moeder was de hele tijd met het kind bezig: allerlei lieve woordjes aan het fluisteren, gekke bekken aan het trekken, etc. Helemaal niks mis mee, natuurlijk - alleen kon de vader er alleen maar naar kijken en af en toe even het kindje een aai geven. Hij werd er in mijn ogen totaal niet bij betrokken en heeft geen enkel moment zijn dochter in zijn armen gehad. Het was net alsof het alleen de moeder en haar dochter was, en niemand anders er verder toe deed. Op een gegeven moment ging hij dan ook verveeld aan zijn vingers pulken.

Ik vond het best zielig voor hem, maar had wel de indruk dat het onbewust gebeurde aan de kant van de moeder (dus dat ze oprecht opging in haar dochtertje en het niet zo bedoelde dat haar vriend zowat buitengesloten werd). Ik had namelijk iets van een half jaar eerder ook al eens zo'n tafereel mogen aanschouwen, met dito jonge ouders (ietsje goedkoop uitziend meisje met een vriend die haast voor een player kon doorgaan) - maar bij hen gebeurde dat bewust(er). Bij hen ging de moeder ook helemaal in het kind op, maar dan helemaal op het bezitterige af. Ze was afstandelijk naar de vader toe, en wanneer hij aanbood om zijn kind vast te houden, wees ze dat af. Voor de rest van de reis had ik de indruk dat ze soms neerbuigend naar hem deed, alsof hij alleen maar klusjes voor haar mocht opknappen ("Pak de fles", "Zet de rem op de kinderwagen", dat soort dingen) en hij zich verder er niet mee moest bemoeien. Dat had ik nog nooit eerder zo gezien in het echte leven, waardoor het me goed is bijgebleven. Ook voor die vader vond ik het toen maar zielig. Ik dacht nog bij dat stel iets in de trant van: "Ze moest maar blij zijn dat haar vriend er voor haar en hun kind wil zijn, hij had net zo goed met de noorderzon vertrokken kunnen zijn en haar er alleen voor kunnen laten staan. Jammer dat ze blijkbaar niet op waarde schat wat ze heeft."

Je hoort wel vaker dat nieuwbakken vaders niet weten wat ze met zo'n klein hummeltje aanmoeten, dat ze zich geen houding weten te geven en niet weten hoe ze de vaderrol moeten invullen. Dat zal vast wel tot op zekere hoogte waar zijn, maar ik denk dat een deel van dat stereotype beeld ook komt omdat ze vaak simpelweg de kans niet krijgen om zich te bewijzen - óók als ze wél weten wat en hoe ze het moeten doen. Dat vind ik wel jammer - je bent sámen ouders, ouderschap is niet eenzijdig (je kindje moet je delen ). De vader moet vanaf het begin ook een prominente rol kunnen spelen, ook al kan hij bijvoorbeeld geen borstvoeding geven. Maar helaas wordt in de vroege kindertijd nog steeds vooral het accent op de moeder en het kind gelegd (dit wordt gelukkig wel al steeds minder), waardoor ik me wel kan voorstellen dat mannen zich een beetje een vreemde eend in de bijt voelen (in het begin, in ieder geval). En als je dan ziet hoe zo'n moeder totaal in het kind opgaat, kan ik me ook goed voorstellen dat zo'n man zich onzeker gaat voelen en zich gaat afvragen of zijn partner hem überhaupt nog nodig heeft. Dat schijnt een veelvoorkomende angst onder aanstaande en nieuwbakken vaders te zijn; ik heb zelfs eens een keer over een onderzoek (of iets dergelijks) gelezen, waarin bleek dat mannen zich dan uiteindelijk iets kinderlijk gaan gedragen (als een soort verlengstuk van de baby) om zo nog een beetje aandacht van hun partner te kunnen krijgen.

Anyway, natuurlijk gelden de hierboven beschreven taferelen niet voor ieder stel dat net hun eerste kind heeft gekregen. Wel heb ik de indruk dat de beschreven taferelen toch nog vrij vaak voorkomen, al dan niet onbewust/onbedoeld. Ik vroeg me af of jullie zelf ook dergelijke gevallen hebben gezien? En hebben de moeders hier er zelf ook heel bewust op moeten letten dat ze niet in diezelfde valkuil vielen, en hun partner ook een beetje de ruimte met de kleine gaven? Of ging dat allemaal gelijk vanzelf goed?

Stomme vraag misschien, maar toch vroeg ik het me gewoon af. Ik wil het zelf later in ieder geval zoveel mogelijk kunnen delen met mijn partner, en hem overal in willen betrekken, ook al kan hij in het begin nog niet concreet veel aanvangen met de kleine. Misschien gemakkelijk gezegd van me (ik heb immers nog geen kind), maar ik wil het toch op z'n allerminst gaan proberen.

Maar goed... dat was mijn portie lange tekst wel weer voor vandaag.

Het is mij nooit echt opgevallen eigenlijk. Maar ik heb er ook nooit op gelet denk ik.

Maar misschien is het gewoon een momentopname. Ik knuffel ook graag met Maud. En ik vind het ook gezellig als we in de trein zitten oid dat ze op schoot zit ipv in de kinderwagen. Op zo'n moment is het ook logisch dat ik mijn medereiziger (of dat nou mijn moeder, zus of vriend is) vraag of hij even het koekje of de fles wil pakken. Aangezien ik dan mijn handen vol heb.

Bij mijn vriend en mij gaat het gelijk op vind ik. Dat ik meer luiers heb verschoont ligt alleen aan het feit dat hij werkt en ik niet. Want we doen het echt samen. Flessen net zo. Ik was wat dat betreft ook wel blij dat ze flesvoeding kreeg, dan kan Maud juist goed 'bonden' met haar vader. (En over 'het borstvoeding is beter' schuldgevoel ben ik allang overheen) En ik was zelfs af en toe wel beetje jaloers als Maud de laatste fles van mijn vriend kreeg, dat ze daarna zo heerlijk tegen hem in slaap viel.

[Fleurop]

Ik kan het bijna niet geloven, maar mijn vriend kwam met de mededeling dat we in januari maar eens moeten gaan proberen.... oftewel, stoppen met de pil

Ondertussen blijf ik gewoon lekker dit topic lezen en meegenieten.

[snoopy]

@ Severus: Ik snap je vraag wel, en ik zie het ook best veel in onze omgeving. Het is bij ons erg natuurlijk gegaan omdat mijn man 2,5 maand vrij was na de geboorte van Sarah. Daardoor heeft hij direct ook een band met haar kunnen opbouwen, ondanks de borstvoeding We deden het ook echt samen: ook als ze 's nachts huilde ging hij haar halen en legde haar dan bij mij neer. Hij wachtte dan samen met ons tot ze klaar was met drinken en legde haar weer in bed.
Maar ik kan me erg goed voorstellen dat als de vader werkt hij hier geen energie voor heeft. Ik denk dat ik dan ook veel sneller had gezegd: slaap jij maar lekker door vannacht.
Maar goed, als de vader er dus zowel overdag als 's nachts minder bij is krijg je automatisch dat de moeder het kind beter 'kent' en dus (denkt dat ze) weet wat het kind wil. En ik kan me wel voorstellen hoe dat dan gaat: dat je als moeder toch je kind pakt als het huilt, omdat je denkt dat je het beter weet dan de vader.

Wat ik zeg: bij ons is het niet zo gegaan, maar ik denk dat het wel had gekund als we niet zoveel mazzel hadden gehad

[snoopy]

Fleurop schreef:

Ik kan het bijna niet geloven, maar mijn vriend kwam met de mededeling dat we in januari maar eens moeten gaan proberen.... oftewel, stoppen met de pil

Ondertussen blijf ik gewoon lekker dit topic lezen en meegenieten.

Wauw, wat goed om te horen! Geniet van de voorpret

[wup]

@ Serverus: Ik snap wel wat je bedoelt, alleen wat testout zegt, kon dat best een moment opname zijn.
Een goede vriendin van mij is ook ongeveer 6 maanden geleden tante geworden en mijn nichtje is 5 maanden geleden geboren. We hebben het dus best vaak over onze nieuwe nichtjes, maar zij is er ook helemaal flauw van dat haar zus het kind niet uit handen geeft. Ze vertelde ook dat haar man zelfs bijna niets mag. Als haar man het kind heeft en ze gaat huilen, staat de moeder op en pakt het kind! Of als ze naar de wc moet, geeft het kind aan de vader en pakt het weer terug als ze terug is. Zo krijgt die vader toch geen kans om een band op te bouwen?
Dit is echt totaal tegenovergesteld van mijn zus gelukkig, die haar dochter juist graag even aan mij/oma/vader geeft als ze wat huilerig is.

Het kriebelt bij mij ook wel, vooral door mijn zus haar ongelooflijk mooie dochtertje, maar ik zie daar ook vaak wel dingen wat me weer doet denken: nee dank je... nu nog even niet. Zag haar voor het eerst kolven/kolfen(?) Allemachtig.. dat leek wel en martelwerktuig! Ze zei wel dat het toch allemaal minder gevoelig was, maar dan nog.. brrr.
Ik begrijp helemaal dat je je lichaam wilt geven voor een kindje en dan alle veranderingen voor lief neemt, maar dat is nu voor mij nog wel iets waar ik nog niet klaar voor ben ( even afgezien van het feit dat ik mijn 4 maand lange relatie nog veeeeel te kort vind)

[blauw engeltje]

testout.com schreef:

Want we doen het echt samen. Flessen net zo. Ik was wat dat betreft ook wel blij dat ze flesvoeding kreeg, dan kan Maud juist goed 'bonden' met haar vader. (En over 'het borstvoeding is beter' schuldgevoel ben ik allang overheen) En ik was zelfs af en toe wel beetje jaloers als Maud de laatste fles van mijn vriend kreeg, dat ze daarna zo heerlijk tegen hem in slaap viel.

heb je bewust gekozen voor fv of lukte de bv niet?
in ieder geval: schuldig voelen helpt je ook geen zier vooruit, dus geniet van de voedingen en het is idd ERG fijn dat wammes ook kan genieten van het flesjesmoment

ik ben wel van plan bv te geven, maar ik ben óók van plan regelmatig af te kolven, zodat mijn man ook zo nu en dan eens een flesje kan geven
ik heb vorige week in één of ander babytijdschrift (had er twee gekocht, 'kinderen' en 'ouders van nu' ofzo, geloof ik, beide Nederlandse tijdschriften) gelezen dat de man van een vrouw die in een artikel voorkwam tijdens de zwangerschap had besloten dat zij géén borstvoeding mocht geven, want HIJ wou de kleine OOK kunnen eten geven. dat vond ik zooooooo'n verkeerde basis om te beslissen dat er wel of geen bv wordt gegeven hé

Fleurop schreef:

Ik kan het bijna niet geloven, maar mijn vriend kwam met de mededeling dat we in januari maar eens moeten gaan proberen.... oftewel, stoppen met de pil

Ondertussen blijf ik gewoon lekker dit topic lezen en meegenieten.

whoah, wat leuk zeg! dan kan je lekker naar januari beginnen 'toeleven', zo heerlijk geniet ervan! en alvast veel succes

blauw engeltje schreef:

ik heb vorige week in één of ander babytijdschrift (had er twee gekocht, 'kinderen' en 'ouders van nu' ofzo, geloof ik, beide Nederlandse tijdschriften) gelezen dat de man van een vrouw die in een artikel voorkwam tijdens de zwangerschap had besloten dat zij géén borstvoeding mocht geven, want HIJ wou de kleine OOK kunnen eten geven. dat vond ik zooooooo'n verkeerde basis om te beslissen dat er wel of geen bv wordt gegeven hé

Dat is inderdaad wel raar! Zeker omdat je ook best fles- en borstvoeding kunt afwisselen, dat wordt juist aanbevolen als bv. de moeder te weinig melk maakt of als de moeder werkt en het afkolven lukt niet.

[Kaa]

Severus schreef:

Anyway, natuurlijk gelden de hierboven beschreven taferelen niet voor ieder stel dat net hun eerste kind heeft gekregen. Wel heb ik de indruk dat de beschreven taferelen toch nog vrij vaak voorkomen, al dan niet onbewust/onbedoeld. Ik vroeg me af of jullie zelf ook dergelijke gevallen hebben gezien? En hebben de moeders hier er zelf ook heel bewust op moeten letten dat ze niet in diezelfde valkuil vielen, en hun partner ook een beetje de ruimte met de kleine gaven? Of ging dat allemaal gelijk vanzelf goed?

Stomme vraag misschien, maar toch vroeg ik het me gewoon af. Ik wil het zelf later in ieder geval zoveel mogelijk kunnen delen met mijn partner, en hem overal in willen betrekken, ook al kan hij in het begin nog niet concreet veel aanvangen met de kleine. Misschien gemakkelijk gezegd van me (ik heb immers nog geen kind), maar ik wil het toch op z'n allerminst gaan proberen.

Maar goed... dat was mijn portie lange tekst wel weer voor vandaag.

Wat grappig dat ik dit verhaal nu lees want gisteravond had ik het er met mijn vriend over. Echt exact hetzelfde. En we zijn het er mee eens overigens. Het viel ons als ouders ook op dat veel andere ouders de taken heel erg verdeeld hebben. Als in; 1 zorgt voor het inkomen en de ander zorgt voor het gezin. Totaal geen subtiele overgang in die twee.
Mijn vriend zorgt nu ook voor het hoofdinkomen, maar de momenten dat we samen zijn, zijn we echt een team. Met alles. En dan vooral met baby verzorgen.
Natuurlijk had ik een lange herstelperiode na n keizersnede en moest hij sowieso al meer doen dan de gemiddelde verse vader. Maar als dat niet zo was geweest had ik hem er ook in het begin aan zn haren bij getrokken om dingen te leren. Het is gewoon niet praktisch als 1 ouder alleen maar weet wat de kneepjes van het vak zijn, of hoe je n specifiek kind in slaap krijgt etc. Wat als moeder ziek wordt? Of erger?
Toen ik zwanger was hebben we het er al uitgebreid over gehad dat we dit samen zouden doen. En het is ook gewoon zo veel leuker. Als hij thuiskomt uit zn werk en ik vertel iets wat er gebeurd is door de dag heen met Donna, kan hij echt geinteresseerd zijn en zich dingen voorstellen. En ook Don is helemaal happy met beiden. Het is geen enkele moeite wie haar op bed legt of wie haar moet troosten etc, en ik kan ook zonder zorgen een dag weggaan. (Dit zie ik in mn omgeving namelijk heel anders gebeuren, moeders die niet hun kind achter willen laten bij de vader omdat ze er niet zeker van zijn dat hij t wel goed genoeg doet bijvoorbeeld).
Maarja, dit gaat natuurlijk niet alleen op voor baby's verzorgen. Toen ik mn vriend leerde kennen kon hij niet eens fatsoenlijk aardappels schillen. Omdat hij vroeger gewend was dat zn moeder alles voor m deed tot hij uit huis ging. Niet echt handig...
Anyhoo, zo was vroeger bij mij thuis ook de verhouding. Gewoon 50-50..dus misschien ligt het daar ook wel aan? Ik weet het niet. Ik zou het wel verdomd saai vinden om in je eentje n kind op te moeten voeden, en in je eentje alle leuke dingen te beleven

[Kaa]

blauw engeltje schreef:

ik ben wel van plan bv te geven, maar ik ben óók van plan regelmatig af te kolven, zodat mijn man ook zo nu en dan eens een flesje kan geven
ik heb vorige week in één of ander babytijdschrift (had er twee gekocht, 'kinderen' en 'ouders van nu' ofzo, geloof ik, beide Nederlandse tijdschriften) gelezen dat de man van een vrouw die in een artikel voorkwam tijdens de zwangerschap had besloten dat zij géén borstvoeding mocht geven, want HIJ wou de kleine OOK kunnen eten geven. dat vond ik zooooooo'n verkeerde basis om te beslissen dat er wel of geen bv wordt gegeven hé

Dat is inderdaad echt belachelijk. Zonder flesvoeding kan de vader ook prima een band opbouwen hoor .
Ik geef ook flesvoeding. Maar had eigenijk gewoon borstvoeding willen geven voor n langere periode. Ik kreeg spruw, kloven en lang geen stuwing. Toen een week stuwing en direct daarna liep het al weer terug...

Het is wel bijzonder dat hier zo veel thuismoeders zijn, terwijl je dat tegenwoordig toch niet zo vaak meer ziet. Nu zijn jullie kinderen natuurlijk ook wel allemaal erg jong, dan komt dat wel meer voor.
Ik moet er niet aan denken en verwacht van mijn vriend dat hij óók deeltijd gaat werken als we kinderen zouden krijgen.
Een vriendin van me was van plan om de eerste twee jaar thuis te blijven met haar dochtertje, maar is binnen een jaar toch weer aan het werk gegaan omdat elke dag op alle anderen leek en ze steeds vaker gewoon echt niets te doen had.

[drukknoopje]

Sarah schreef:

ze steeds vaker gewoon echt niets te doen had.

Daar kan ik me echt hélemaal niks bij voorstellen

drukknoopje schreef:

Daar kan ik me echt hélemaal niks bij voorstellen

Ligt natuurlijk ook enorm aan hoe je woont, wat je uitbesteedt (aan afwasmachine/schoonmoeder/schoonmaker ).

Neuh ze deed alles wel zelf qua huishouden, hoewel haar vriend ook een hoop doet. Maar daar ben je in een uur of twee per dag wel mee klaar. En dan natuurlijk het kind voeden en luiers verschonen enzo, nouja en dan kun je nog eens gaan voorlezen en de eendjes gaan voeren, maar zoals ze zelf zei: na een tijdje zijn alle eendjes wel gevoerd

Sarah schreef:

Dat is inderdaad wel raar! Zeker omdat je ook best fles- en borstvoeding kunt afwisselen, dat wordt juist aanbevolen als bv. de moeder te weinig melk maakt of als de moeder werkt en het afkolven lukt niet.

Maar dat is pas aan te raden vanaf een paar weken, de eerste zes weken moet je gebruiken om de bv op gang te laten komen. En ook daarna zou ik eerder kolven en dat in een flesje geven dan fv bijgeven.

Ik ben geen echte thuismoeder, helaas niet, maar ik werk wel minder dan mijn man. Maar ik heb niet het idee dat hij een minder goede band met Jinthe heeft oid. Allebei in deeltijd werken is in de meeste gevallen financieel niet zo gunstig, toch ook wel iets om rekening mee te houden.

Leonoor schreef:

Maar dat is pas aan te raden vanaf een paar weken, de eerste zes weken moet je gebruiken om de bv op gang te laten komen. En ook daarna zou ik eerder kolven en dat in een flesje geven dan fv bijgeven.

Ik ben geen echte thuismoeder, helaas niet, maar ik werk wel minder dan mijn man. Maar ik heb niet het idee dat hij een minder goede band met Jinthe heeft oid. Allebei in deeltijd werken is in de meeste gevallen financieel niet zo gunstig, toch ook wel iets om rekening mee te houden.

Allebei deeltijd werken is wel mijn ideaal, onder andere ook omdat ik graag heb dat vaderlief zijn kind niet alleen in het weekend meemaakt.

[snoopy]

Ik ben ook geen echte thuismoeder, al voelt het soms wel zo omdat ik bijna niet buitenshuis werk. Sarah gaat 2/3 dagen per week naar het kdv. Mijn man is op donderdag vrij en ik kan meestal (behalve woensdag) thuis werken. Sarah is pas naar het kdv gegaan toen ze een halfjaar was, tot die tijd vroeg ze zo weinig aandacht/energie/tijd dat ik mijn thuiswerk er gewoon bij kon doen. Maar toen ze ging omrollen/kruipen etc. werd dat toch wel lastig en merkte ik dat ik steeds vaker 's avonds en in het weekend zat te werken. Ook niet echt handig.
Moet zeggen dat ik het ook echt goed/fijn voor Sarah vind dat ze naar het kdv gaat. Denk niet dat ze ongelukkig zou worden als ze alleen bij mij zou zitten, maar ze vindt andere kindjes veel te leuk!

[snoopy]

Bij ons is het dus redelijk verdeeld: ma, wo, vrij gaat ze naar het kdv, dinsdag ben ik thuis en mijn man donderdag. In het weekend zijn we er samen.

Leonoor schreef:

Allebei in deeltijd werken is in de meeste gevallen financieel niet zo gunstig, toch ook wel iets om rekening mee te houden.

Mjah, ik wil waarschijnlijk nou ook weer niet fulltime werken als ik een kind heb, dus dan doen we sowieso niet wat financieel het meest gunstig is.
Als ik dan huisarts-in-opleiding ben kan ik sowieso niet minder dan vier dagen werken, en als ik dan beginnend huisarts ben is het ook niet handig om minder dan vier dagen beschikbaar te zin, en ik vind vier dagen wat veel om in het begin het kind naar de creche te doen. Terwijl mijn vriend in het basisonderwijs juist waarschijnlijk meer kans op een deeltijd- dan op een fulltime baan heeft.
Nog los van het feit dat het hém ook wel wat lijkt om dagen thuis door te brengen met een kind

snoopy schreef:

Bij ons is het dus redelijk verdeeld: ma, wo, vrij gaat ze naar het kdv, dinsdag ben ik thuis en mijn man donderdag. In het weekend zijn we er samen.

Zoiets lijkt mij dus ook ideaal (helemaal omdat ik tenminste deeltijd en misschien voltijd ga freelancen later, en dus ook veel thuis zal zijn). En deels kdv lijkt mij ook heel erg goed, zolang je maar weet dat je kind zich daar goed bij voelt.
Helemaal ideaal lijkt me als je bijvoorbeeld een gedeeld erf hebt met een aantal mensen (woongroepachtig maar dan wel met eigen huizen en tuinen, maar ook algemene ruimte ofzo) waardoor je een tamelijk hechte groep mensen hebt, zodat je dan gewoon op elkaars kinderen kan passen enzo. Maar dat zal wel een droombeeld blijven. Hoewel ik het er wel al met veel leeftijdsgenoten over heb gehad en iedereen vindt het een goed idee Alleen de praktische uitvoering is te lastig.

Of thuiswerken met een kind lukt, verschilt wel erg per kind (en natuurlijk ook van andere dingen )... Jinthe is bv. geen kind waarbij je op je gemak thuis kunt werken en dat terwijl het echt een heel erg makkelijk kind is.

Jinthe gaat twee dagen naar het KDV en ze vindt het er geweldig. Ik geloof ook niet dat ze ongelukkig zou worden als ze alleen bij mij zou zitten, maar ik geloof wel dat het voor haar een stukje saaier zou zijn. Bovendien denk ik dat naar een KDV of gastouder gaan in principe goed is voor de ontwikkeling (en daarmee zeg ik niet dat dat niet doen kwaad kan voor de ontwikkeling oid, laat dat duidelijk zijn!).

@Freyja: Dergelijke woongroepen bestaan wel, hoor, alleen zijn het er niet heel veel, dus moet je goed zoeken en hopen dat ze je 'aannemen' als je ergens wilt wonen.

[drukknoopje]

Freyja schreef:

Ligt natuurlijk ook enorm aan hoe je woont, wat je uitbesteedt (aan afwasmachine/schoonmoeder/schoonmaker ).

Ik denk dat het er vooral aan ligt in hoeverre je jezelf kunt vermaken als je 'alleen' bent. Ik kan bijvoorbeeld een hele dag niks doen en me toch niet vervelen. Maar ja, dat kan lang niet iedereen.

Leonoor schreef:

Of thuiswerken met een kind lukt, verschilt wel erg per kind (en natuurlijk ook van andere dingen )... Jinthe is bv. geen kind waarbij je op je gemak thuis kunt werken en dat terwijl het echt een heel erg makkelijk kind is.

Jinthe gaat twee dagen naar het KDV en ze vindt het er geweldig. Ik geloof ook niet dat ze ongelukkig zou worden als ze alleen bij mij zou zitten, maar ik geloof wel dat het voor haar een stukje saaier zou zijn. Bovendien denk ik dat naar een KDV of gastouder gaan in principe goed is voor de ontwikkeling (en daarmee zeg ik niet dat dat niet doen kwaad kan voor de ontwikkeling oid, laat dat duidelijk zijn!).

@Freyja: Dergelijke woongroepen bestaan wel, hoor, alleen zijn het er niet heel veel, dus moet je goed zoeken en hopen dat ze je 'aannemen' als je ergens wilt wonen.

Mja ik bedoelde het meer anders, want een bestaande woongroep lijkt me niks (stelletje hippies )... ik ken ook wel genoeg mensen die voor zoiets in zouden zijn. Maar ik bedoel meer de letterlijke woonsituatie waarin zoiets kan - dat je met 4 of 5 gezinnen ergens allemaal toevallig op dezelfde plek om een plein of erf heen huizen kunt kopen, lijkt me erg onwaarschijnlijk...

@drukknoopje: Ik kan me prima vermaken als ik 'alleen' ben, maar dat houdt toch wel in dat ik dingen zou gaan doen - alleen zou dat in mijn geval al snel werkgerelateerd zijn, illustreren of tekstschrijven ofzo. Of handwerken of de keuken verbouwen of mijn kledingkastherinrichten of met de hond gaan spelen. Echt helemaal niks doen (ik weet niet goed hoe ik me dat voor moet stellen en ik denk eigenlijk dat jij dat ook niet doet ) kan ik helemaal niet. Maar als je inderdaad niet in staat bent om het spannend te maken voor jezelf, word je gek als je niet de afleiding van werk hebt.

[snoopy]

Mja, ik heb de eerste paar maanden dus thuis gezeten met Sarah. En ondanks dat ik wel werk te doen had vond ik het heel zwaar om geen contact met andere mensen (nou ja, behalve Sarah dan) te hebben.

[blauw engeltje]

snoopy schreef:

Mja, ik heb de eerste paar maanden dus thuis gezeten met Sarah. En ondanks dat ik wel werk te doen had vond ik het heel zwaar om geen contact met andere mensen (nou ja, behalve Sarah dan) te hebben.

daar ga ik het ook wel moeilijk mee hebben denk ik... 25 weken thuis is lang hé...

[drukknoopje]

@Morgan: ik bedoel meer, dat je je jezelf kunt vermaken door bijv. te gaan lezen, tv kijken, computeren, wat dan ook. Dat je je niet verveelt maar ook niet per sé iets heel nuttigs gaat doen. Dat vind ik dan niksdoen.

@snoopy: Als je de hele dag de deur niet uit komt kan ik me dat voorstellen, dat had ik ook wel vlak na de bevalling toen de kraamverzorgster weg was, man weer aan het werk en de meeste mensen komen in het weekend op visite. En zelf was ik nog niet 'goed' genoeg om echt hele stukken te gaan wandelen of winkelen ofzo.

Maar nu spreek ik vaak wat af met vriendinnen, mijn zussen, de hond moet uitgelaten dus spreek ik de buren ook regelmatig. Voor mij is dat genoeg menselijk contact.
O ja, en de dagen dat ik oppas, spreek ik natuurlijk ook genoeg mensen.

[snoopy]

Ja! Heb wel veel afgesproken met mensen natuurlijk, maar goed... Vrijwel iedereen werkt dus door de week overdag zit je alsnog alleen. En dan kun je nog zoveel werk (huishouden/administratie/whatever) te doen hebben, maar dan wordt het nog saai. Nou ja, vond ik dan. En dat doet niets af aan hoe blij ik was met Sarah, maar ik merk dat ik het leuker vind nu ik ook andere bezigheden heb.

edit: ik ging wel sporten trouwens, 3 keer per week, dus dan zag ik wel andere mensen maar toch... Ik miste het gelijkwaardige contact met andere mensen.

[Vogelvrij]

Leonoor schreef:

Of thuiswerken met een kind lukt, verschilt wel erg per kind (en natuurlijk ook van andere dingen )... Jinthe is bv. geen kind waarbij je op je gemak thuis kunt werken en dat terwijl het echt een heel erg makkelijk kind is.

En van je baan, natuurlijk Bij de meeste banen kun je niet eens thuiswerken, als je in een winkel of zo werkt, bijvoorbeeld.

En ik ben het met drukknoopje eens, ik denk dat het maar net van de persoon afhangt of je je gaat vervelen als je veel thuis bent, sommige mensen kunnen zichzelf gewoon beter vermaken of hebben minder contact met andere mensen nodig dan anderen.

[Kaa]

Freyja schreef:

Mja ik bedoelde het meer anders, want een bestaande woongroep lijkt me niks (stelletje hippies )... ik ken ook wel genoeg mensen die voor zoiets in zouden zijn. Maar ik bedoel meer de letterlijke woonsituatie waarin zoiets kan - dat je met 4 of 5 gezinnen ergens allemaal toevallig op dezelfde plek om een plein of erf heen huizen kunt kopen, lijkt me erg onwaarschijnlijk...

.

Zo is het bij ons. Mijn broer en schoonzus wonen in dezelfde straat. En mijn ouders wonen 500 meter verderop. Allemaal toeval want de enige die er al woonden waren mn ouders. Het was ook alleen maar mogelijk omdat er n nieuwbouw wijk gebouwd werd. Wel ideaal inderdaad met oppassen en werken (Of ziekte etc) En ook gewoon gezellig. Veel bbq's haha Ook woont in de volgende straat ee bevriend stel wat nu zwanger is. En binnen nu en komend jaar komen nog twee bevriende stellen in dezelfde wijk wonen...

Freyja schreef:

Mja ik bedoelde het meer anders, want een bestaande woongroep lijkt me niks (stelletje hippies )... ik ken ook wel genoeg mensen die voor zoiets in zouden zijn. Maar ik bedoel meer de letterlijke woonsituatie waarin zoiets kan - dat je met 4 of 5 gezinnen ergens allemaal toevallig op dezelfde plek om een plein of erf heen huizen kunt kopen, lijkt me erg onwaarschijnlijk...

even happen hoor

ik woon in een woongroep, er zitten hier wel wat hippie achtige types maar ook veel 'normale' mensen, hoor
De woongroep waar ik woon is niet gericht op gezinnen (er zitten er wel een paar) maar die heb je wel. In den haag heb je een hele grote woongroep waar heel veel gezinnen wonen (en waar zelfs een paar speelkamers voor de kinderen zijn). Vond het hippie gehalte daar erg laag, meestal is zo'n groep een heel gemêleerd gezelschap.

[blauw engeltje]

snoopy schreef:

Ja! Heb wel veel afgesproken met mensen natuurlijk, maar goed... Vrijwel iedereen werkt dus door de week overdag zit je alsnog alleen. En dan kun je nog zoveel werk (huishouden/administratie/whatever) te doen hebben, maar dan wordt het nog saai. Nou ja, vond ik dan. En dat doet niets af aan hoe blij ik was met Sarah, maar ik merk dat ik het leuker vind nu ik ook andere bezigheden heb.

edit: ik ging wel sporten trouwens, 3 keer per week, dus dan zag ik wel andere mensen maar toch... Ik miste het gelijkwaardige contact met andere mensen.

ja, zo overdag denk ik dat ik veel menselijk contact ga missen, omdat al m'n vrienden werken en/of nogal ver weg wonen. als mijn man thuis is kan ik gaan zwemmen bijvoorbeeld, da's wel leuk, maar dan zie ik m'n man weer minder...


... ik hoop maar dat m'n schoonfamilie niet elke dag op de stoep gaat staan

[snoopy]

Zo ben ik toch maar eens in een sportschool terecht gekomen, want daar hebben ze kinderopvang. Ik vind sporten in een fitness normaal eigenlijk vreselijk, maar goed... Dit is wel zo handig. En dan hadden Sarah en ik meteen een uitje samen (ging er altijd lopend heen: halfuur heen, halfuur terug)

Zo'n woongroep lijkt me ook leuk, maar dan vooral met mensen die ik van te voren uit kan kiezen. Bijvoorbeeld familie en vrienden. Ook belangrijk is dat iedereen een eigen huis heeft, zodat het niet verplicht is om altijd maar elkaar te moeten zien/spreken. Ik ken mensen die zoiets min of meer hebben opgezet, wel vrij klein, twee gezinnen met ieder drie kinderen en nog de ouders van een van die bewoners (dus in totaal 12 man). Ze hadden gezamelijk een oude basisschool gekocht en die in drieen gedeeld en verbouwd. Ze hebben allemaal hun eigen ruimtes, maar ook een gezamelijke woon-/eetkamer en keuken, uiteindelijk zaten ze eigenlijk vooral daar met z'n allen. Ze hadden ook een grote tuin (ex-schoolplein). Heel gaaf allemaal. (Vooral omdat het ook echt nog op een school leek, zo hadden ze de kapstokken in de gang behouden, en van die lange wastafels voor kinderen ) Enige nadeel... de twee stellen met kinderen kregen op een dag wat onenigheid en vervolgens wilde 1 stel er graag uit en ontstond er dus een hoop gezeur en gedoe

Pippeloen schreef:

even happen hoor

ik woon in een woongroep, er zitten hier wel wat hippie achtige types maar ook veel 'normale' mensen, hoor
De woongroep waar ik woon is niet gericht op gezinnen (er zitten er wel een paar) maar die heb je wel. In den haag heb je een hele grote woongroep waar heel veel gezinnen wonen (en waar zelfs een paar speelkamers voor de kinderen zijn). Vond het hippie gehalte daar erg laag, meestal is zo'n groep een heel gemêleerd gezelschap.

Mijn vriend woont in een woongroep en daar is het heel gezellig Maar ik zou het inderdaad liever willen met mensen die ik al ken - het gewoon met z'n allen opzetten, en dus niet in hetzelfde gebouw, eigenlijk dus alleen een gedeeld erf met een algemene ruimte, zodat je nog meer vrijheid hebt binnen de woongroep. Ik stel het me bijvoorbeeld voor als zo'n groepje boerderijen in van die nikserige dorpjes middenin het platteland, alleen dan misschien iets dichter bij de stad. Maar dat lijkt me echt vrijwel onhaalbaar, iets wat Andijvie zegt is denk ik gemakkelijker te realiseren.

[Atelier Madame]

Wat is het idee van een woongroep precies? Is het gewoon een uit de kluiten gewassen studentenhuis?

[drukknoopje]

Scheelt ook wel dat veel van mijn zussen en vriendinnen parttime werken of onregelmatig, dan kun je door de week makkelijker iets afspreken.
En het idee van zo'n woongroep lijkt me wel leuk, maar ik ben denk ik iets teveel op mezelf daarvoor.

Atelier Madame schreef:

Wat is het idee van een woongroep precies? Is het gewoon een uit de kluiten gewassen studentenhuis?

Soort uit de kluiten gewassen studentenhuis, idd, maar het is ook maar net wat je zelf wil. Ik ken van vroeger ook echt zo'n hippie-woongroep waar mensen alleen een eigen slaapkamer hadden, verder alles samen deden (of iig de taken en kosten verdelen) en ook een enorme moestuin hadden waar ze zoveel mogelijk eten uit haalden. Kinderen sliepen soms bij de ouders op de kamer, soms met andere kinderen op een kamer, en de vrouwen die niet buitenshuis werkten pasten op die kinderen. Ik herinner me vooral veel gordijnen en wierrook

Maar moderne varianten zie je nu volgens mij ook steeds meer, waarin mensen gewoon hun eigen huis hebben en ook financieel onafhankelijk zijn van de rest van de groep, maar dus wel bv een gemeenschappelijke kamer en tuin hebben. Zelfde geldt overigens voor drie-generatiewoningen, waar dus drie generaties wonen, ieder met hun eigen plek, maar ook een gezamelijke ruimte. En dan passen opa en oma op de kinderen bijvoorbeeld.

Offtopic: Ik denk van me zelf overigens altijd dat ik ook echt heel goed zou kunnen leven in bv zo'n Amish-gemeenschap, nu zou ik dat niet willen, maar als ik zo was opgevoed, zou ik denk ik echt prima daar passen

blauw engeltje schreef:

heb je bewust gekozen voor fv of lukte de bv niet?
in ieder geval: schuldig voelen helpt je ook geen zier vooruit, dus geniet van de voedingen en het is idd ERG fijn dat wammes ook kan genieten van het flesjesmoment

ik ben wel van plan bv te geven, maar ik ben óók van plan regelmatig af te kolven, zodat mijn man ook zo nu en dan eens een flesje kan geven
ik heb vorige week in één of ander babytijdschrift (had er twee gekocht, 'kinderen' en 'ouders van nu' ofzo, geloof ik, beide Nederlandse tijdschriften) gelezen dat de man van een vrouw die in een artikel voorkwam tijdens de zwangerschap had besloten dat zij géén borstvoeding mocht geven, want HIJ wou de kleine OOK kunnen eten geven. dat vond ik zooooooo'n verkeerde basis om te beslissen dat er wel of geen bv wordt gegeven hé

Ik heb het 1 keer geprobeerd, toen hapte Maud niet. Ik had het er vooraf al over gehad met dokters etc. Ik wilde wel, maar door mijn gezondheid en vermoeidheid had ik eigenlijk al redelijk snel besloten dat ik het niet zou doen.

Ik ben al snel moe, als ik dan de eerste maanden elke nacht om 3 uur en ochtend om 6 uur wakker moest worden voor een voeding had het me opgebroken. Maar ook de hormonen hebben heel veel invloed op mijn suiker. Ik moest al helemaal opnieuw ingesteld worden toen ik zwanger was, dan moest ik het ook doen wanneer ik borstvoeding zou geven. Want je moet meer eten, daarvoor moet ik meer insuline etc. En wanneer ik zou stoppen met borstvoeding zou ik weer helemaal opnieuw ingesteld moeten worden. Dus ik vond het nu eigenlijk wel prima

[Daantje_0705]

Tuurlijk is het goed borstvoeding maar niet ten koste van alles zoals jij beschrijft Lijkt me een prima keuze dan.

Ik kan elk moment tante worden . Mijn schoonzusje was gisteren uitgerekend. Ik vind het best wel spannend eigenlijk, en dat terwijl ik niet degene ben die het kind krijgt. Ik vind het knap dat mensen van mijn leeftijd of zelfs jongeren in staat zijn een kind op te voeden. De moeders die ik in dit topic voorbij heb zien komen lijken me allemaal heel lief en zorgzaam en iedereen lijkt goed te weten wat ze doet.