Advertentie | |
|
19-07-2003, 23:35 | |
Je zei dat je dit verhaal van een vriend had, maar is dit het enige dat je gehad hebt? Mocht je nog meer hebben, post het dan, ik zou graag willen weten hoe het verder gaat. Niet dat het nu al extreem goed is of zo, maar de basis is lekker en ik bene rg benieuwd hoe de schrijver hierop doorgaat! Meer dus graag!
|
19-07-2003, 23:42 | ||
Citaat:
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
20-07-2003, 13:05 | ||
Citaat:
Ik weet wel dat je 'super' bedoelt, maar om dat nou zo te schrijven...
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
20-07-2003, 13:54 | |
De week daarna betrapte Joram zich er op de gekste momenten op dat hij eigenlijk best wel uitkeek naar vrijdag, al was het maar omdat hij dan Linda weer zou zien. Hij wilde het eigenlijk niet toegeven, maar vond haar best leuk. Zijn gedachten werden ruw onderbroken doordat hij ineens tegen iemand aanbotste terwijl hij het lokaal in probeerde te gaan. ‘He, Joram!’ hoorde hij achter zich. Hij keek om en zag zijn beste vriend Diego door de mensenmassa op hem af komen. ‘Hm?’ ‘Kom op man, een beetje meer interesse kan wel! Kom je ook, vrijdag?’ ‘Vrijdag?’ ‘We gaan na school met de hele club ijs halen.’ Joram twijfelde over wat hij zou zeggen. Tot nu toe wist niemand van de uren op vrijdagmiddag en eigenlijk wilde hij dat ook zo houden, maar aan de andere kant wist hij zo gauw ook geen geloofwaardig excuus om niet te gaan. ‘Nou, weet je… eigenlijk…’ begon hij. 'Je gaat me toch niet vertellen dat je niet meegaat hè?' 'Dat was toch wel mijn bedoeling ja. Ik moet naar m'n oma. Niet dat ik dat nou zo leuk vind ofzo, maar ik moet van m'n ouders.' Diego leek na te denken over het excuus en besloot toen maar om het te accepteren. 'Jammer,' was het enige dat hij nog zei, voor hij zich omdraaide en het lokaal in liep. Joram volgde hem.
'De nieuwe opdracht voor de komende twee kwintalen, is dat jullie op het toneel een visie geven op het onderwerp liefde,' vertelde Lau, de lerares Drama. Een aantal mensen begonnen al te protesteren. 'Ik verwacht niet dat jullie allemaal met zoete liefdesverhalen en dergelijke aankomen, maar dat jullie juist allemaal op een originele manier duidelijk proberen te maken hoe jullie over liefde denken. Zodra je denkt dat je iets weet, kun je bij mij een datum kiezen om het uit te voeren. Als je over twee weken nog geen datum hebt staan, deel ik je ergens in.' Joram wist totaal niet wat hij nu met deze opdracht aanmoest. Liefde, wat dacht hij nou van liefde? Achter hem waren Falco en Gavin hardop aan het nadenken, maar naar Jorams idee dachten zij meer aan seks dan aan liefde. 'Mevrouw, mag je ook iets uit een toneelstuk doen?' vroeg hij ineens. 'Nou, eigenlijk liever niet. Een stuk uit een toneelstuk spelen kan iedereen wel, maar ik wil juist dat jullie je eigen visie laten zien.' 'Maar als die nou overeenkomt met wat de toneelschrijver zegt?' 'Dan nog is het niet origineel genoeg. Je zal het toch echt zelf moeten doen, Joram.' Joram voelde zich kwaad worden. Ze wilde niet eens luisteren naar wat hij wilde zeggen. Nog voordat hij ook maar bij de vraag was die hij wilde stellen, had ze haar mening alweer klaar. Hij stond op, waarbij zijn stoel omviel. 'Ik ben het zat!' schreeuwde hij. 'Ik mag hier nooit eens mijn mening geven of proberen om een opdracht naar eigen inzicht uit te voeren!' Lau wist wat er ging komen, net als de rest van de klas, en probeerde Joram te kalmeren. 'Joram, ik waardeer het als je jouw mening geeft, maar de opdracht...' 'Stik in je opdracht!' schreeuwde Joram, terwijl hij zijn stoel naar Gavin smeet, die zich niet kon bedwingen en hoorbaar moest lachen. De stoel raakte Gavin in zijn maag en hij viel achterover. Joram smeet zijn tafel omver en stormde de klas uit. Dat mens dacht zeker dat ze macht over hem had. Mooi niet. Hij rende de gang door en de school uit. Pas een paar straten verder stond hij stil. Terwijl hij stond uit te hijgen merkte hij dat hij weer wat gekalmeerd was, maar zich nog steeds behoorlijk kwaad voelde. Hij stapte de dichtstbijzijnde winkel in, waar ze cd's verkochten. Joram keek wat rond en toen hij dacht dat hij wel met goed fatsoen naar huis kon gaan zonder dat zijn moeder echt gek op zou kijken, liep hij langzaam naar de fietsenstalling om zijn fiets op te halen. 'Joram! Ben je nu al thuis? Wat ben je lekker vroeg!' zei zijn moeder meteen toen hij de deur opendeed. 'Ik heb net vlaai gehaald voor Sverre's verjaardag morgen, zullen we vast een klein stukje proeven?' Voor Joram antwoord kon geven, verdween zijn moeder de keuken al in. Sverre was Joram's oudste broer, die zelden thuis was, maar had beloofd om zijn 21ste verjaardag wel thuis te zijn. Joram's moeder kwam de keuken uit met twee punten vlaai. 'Hoe was je dag vandaag?' 'Wel aardig, niet echt bijzonder ofzo.' Joram wist dat zijn ouders toch wel over zijn gedrag vandaag zouden horen, maar besloot voorlopig nog maar even niets te zeggen. 'De laatste twee uren vielen uit.' 'Ja, dat dacht ik al toen je zo vroeg al naar binnen stapte. Morgen ben je toch na het vierde uur al uit, zoals iedere vrijdag?' Joram wist niet wat hij moest zeggen. Hij wilde niet dat zijn ouders van de 'praatgroep' zouden weten, zoals hij de groep in gedachten noemde, maar hij moest een aanvaardbaar excuus hebben waarom hij niet meteen uit school thuis zou zijn op de verjaardag van zijn broer. 'Pas een uur later, degenen die volgend jaar leerlingmentor willen worden moeten zich eerst nog opgeven en dat duurt ongeveer een uur.' Joram wist dat hij er nu wel aan vastzat dat hij zich volgend jaar daarvoor op zou moeten geven, maar hij had zo gauw geen betere smoes kunnen bedenken. Bovendien wist hij dat zijn moeder hem alles zou vergeven als hij maar leerlingmentor werd, net als zijn broers hadden gedaan. 'Wat leuk! Heb je eindelijk besloten dat je dat ook wilt gaan doen? Wat goed!' reageerde zijn moeder, zoals hij had verwacht. Net toen ze nog meer lofzangen over hem uit wilde strooien ging de telefoon. 'Ik ga naar boven,' zei Joram terwijl zijn moeder de telefoon opnam, en hij rende de trap op voordat ze kon protesteren.
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
20-07-2003, 14:08 | |
'k vind het eerste stuk niet zo.
't gaat te snel. We hebben het hier over een groep moeilijkere redelijk asociale jongeren en gelijk in het eerste uur zitten ze gezellig thee te drinken en ubersociaal te doen??? (Ik snap ook niet echt dat eerst de twee meisjes zo ver weg van elkaar zitten, en dan ineens sociaal worden met Joram???) En er zijn denk ik idd. wel 'tig verhaaltjes geschreven omtrend dit soort dingen. Een van de beroemdere films is ook wel beetje zoals dit? (The breakfast club). Groep moeilijke jongeren die uiteindelijk een band krijgen. Laatst gewijzigd op 20-07-2003 om 14:18. |
20-07-2003, 14:16 | |
't tweede stuk.
Dat Joram een woedeprobleem heeft, ok, maar dat die al *zo* snel *zo* woedend word is wel heel buitenaards. Dat toneelstuk opdracht geval over liefde ... oh man, so cliche .. .. so cliche .. .. Voor de rest vind ik het wel duidelijk geschreven de opbouw is ook wel goed, ondanks dat het verhaal me toch ietwat te snel ontwikkelt. |
20-07-2003, 14:47 | ||
Citaat:
En 'dit soort dingen' zijn niet wat je denkt.. Ik denk niet dat iemand hier ook maar in de buurt zit van hoe het verder gaat gaan
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
20-07-2003, 14:49 | ||
Citaat:
Ik heb me laten vertellen dat dat juist de bedoeling is, maar waarom is mij een raadsel (Ik moet 'm zelf maar commentaar laten geven, veel slimmer )
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
20-07-2003, 14:49 | ||
Citaat:
En ja. Mag van mij wat uitgebreider met meer details en ook wat andere zaakjes zodat we de hoofdpersoon beter leren kennen, voordat het *eigenlijke* verhaal begint. |
20-07-2003, 14:53 | ||
Citaat:
Tenzij die al redelijk aangebrand was, maar dat was J. toch nie hier? Ik zie niet in hoe iemand boos kan worden als hij geen toneelstuk geval mag gebruiken in een opdracht?! Drie zinnetjes over opdracht en hij's over de rooie .. Dat past niet bij J. van wat ik in de rest van het verhaal lees. Daarom moet er misschien eerst beter kennis gemaakt worden met J. voordat het verhaal begint? |
20-07-2003, 14:57 | ||
Citaat:
(of zijn gewoon onwijs opgefokt) Vind het een beetje vervelend lezen door gebrek aan alinea's, maar goed, dat ligt aan Word kennelijk. Kweenie, beetje een doorsneeverhaal, hoewel het op zich wel goed geschreven is ed. De rest wat ik wou zeggen heeft Marcade wel zo ongeveer gezegd denk ik. Hoelang is het verhaal in z'n geheel?
__________________
Drie.
|
20-07-2003, 14:59 | ||
Citaat:
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
Ads door Google |
20-07-2003, 15:02 | ||
Citaat:
En hee, steel mijn meningen is nie zo; beetje makkelijk jezelf er vanaf brengen he, Betamastodontje |
20-07-2003, 16:09 | |
Joram werd wakker doordat hij zijn vader hoorde roepen. 'Joram! Kom je nou nog beneden of wat!' 'Huh? Wat?' 'Jij beneden komen?' 'Ja-haa, ik kom al, niet zeuren.' 'Ik zal maar doen alsof ik dat niet gehoord heb...' 'Moet ik 't nog een keer zeggen dan?' Joram begon zich alweer kwaad te maken, maar zijn vader deed alsof hij hem niet hoorde en liep terug de woonkamer in. Joram vroeg zich af waarom hij nu dan weer naar beneden moest komen. Ze konden nog niets gehoord hebben over zijn gedrag vandaag op school, dat gebeurde nooit zo snel. Hij liep naar beneden en rook op de trap al dat zijn vader hem had geroepen voor het eten. Toen besefte hij zich pas dat het al avond moest zijn en dat hij de hele middag had liggen slapen. Gek dat zijn moeder hem niet had wakker gemaakt, ze roept altijd dat 's middags slapen helemaal niet goed is, omdat hij dan de hele nacht wakker zou liggen.
Aan tafel bleek dat zowel Sverre als Django er niet waren en dat ze dus met hun drieën zouden eten. 'Waar is Django?' vroeg Joram. Dat Sverre er niet was verbaasde hem niets, die was toch nooit thuis, maar Django kwam altijd net voor het eten naar huis. 'Ik weet het niet, hij heeft ook niet gebeld. Maar we wachten niet op hem met het eten. Als hij niet op tijd thuiskomt moet hij het zelf maar weten.' zei zijn moeder, maar Joram hoorde aan haar stem dat ze bezorgd was. Tijdens het eten zwegen ze alledrie. Toen de telefoon ging, schoot Joram van schrik van z'n stoel af. Zijn vader nam op. 'Ja?' 'Wat kan ik voor u doen?' 'Hoe is het met die knul?' Toen Jorams moeder dat hoorde schrok ze zichtbaar. Joram wist dat ze aan Django dacht, maar hij had zelf toch een ander idee over het onderwerp van het telefoontje. Het zou zijn afdelingsleider wel zijn over vanmiddag. 'Bedankt dat u belde. Prettige avond nog.' hoorde hij zijn vader nog zeggen voordat hij ophing. 'Was dat over Django?' vroeg Jorams moeder ongerust. 'Nee, over Joram. Naar het schijnt heeft hij vanmiddag met stoelen gesmeten.' 'Hij zit erbij en het was maar een stoel.' zei Joram geïrriteerd. 'Wil je ons jouw versie van het verhaal vertellen?' 'Nee, want jullie geloven me toch niet. Ik ben toch alweer degene die het fout gedaan heeft.' 'Helemaal niet, maar we willen graag van jou horen waarom je zoiets doet.' zei zijn vader. 'Weet ik het, omdat ik kwaad was ofzo. Mag ik naar boven?' 'Nee, ik wil eerst dat je uitlegt waarom je dan kwaad was.' Joram wist zeker dat zijn vader dat alleen maar wilde horen om hem daarna te vertellen dat het verkeerd was om kwaad te worden en om dan te vertellen dat hij dat nooit werd, want dat gebeurde hem altijd. Om dat te voorkomen stond hij op en liep naar boven. 'Joram. We waren in gesprek.' 'Helemaal niet! Je ging mij vertellen dat ik altijd alles fout doe, zoals je altijd doet!' Joram stormde de trap op en smeet zijn deur met een klap dicht. In de kamer naast hem hoorde hij Mertem huilen. Toen hij weer wat gekalmeerd was vroeg hij zich af waarom hij vanmiddag eigenlijk zo kwaad was geworden, maar hij kon niets bedenken. Hij wist later zelden nog waarom hij kwaad werd, hij wist alleen dat het op het moment zelf een logische reactie was. Joram ging op bed liggen zonder zich uit te kleden en viel niet veel later in slaap. De volgende ochtend werd hij een uur te vroeg wakker om op te staan, maar hij besloot toch maar alvast naar beneden te gaan en dan maar te vroeg naar school te gaan, zodat hij tenminste zijn ouders zou ontlopen. Terwijl hij ontbijt klaarmaakte hoorde hij ineens dat iemand een sleutel in de voordeur stak en niet veel later kwam Django de keuken in. 'Kom je nu net pas thuis? Waar heb je gezeten?' Django gaf geen antwoord, maar pakte een glas water en liep naar boven. 'Dan niet hoor!' riep Joram hem na. Boven hoorde hij Mertem huilen. 'Sukkel die je bent, nu is straks het hele huis wakker door jouw geschreeuw. Moet je nog opschieten ook.' Joram pakte snel zijn tas en nam nog een paar happen van zijn ontbijt en stapte toen de deur uit. De dag ging vrij traag voorbij, vooral omdat het een hele saaie dag was waarin eigenlijk niets gebeurde. Het was te warm om echt iets te doen, dus in de meeste lessen zaten ze maar wat te hangen en niemand lette echt op. Het leek net alsof de dag nooit voorbij zou gaan, maar uiteindelijk gebeurde dat toch. Joram haastte zich naar het tekenlokaal en stapte naar binnen. Alleen die dikke jongen waarvan hij de naam zo gauw niet meer wist zat er al, maar ze besloten elkaar te negeren. Niet veel later kwamen Fenna en Fatima binnen met een dienblad met kopjes en een theepot. 'Theebrigade!' riep Fatima. Terwijl ze thee stond in te schenken kwam de rest van de groep binnenzetten, op Falco na. Toen kwam Lau, de lerares Drama, ineens binnen. 'De vorige keer hebben we jullie zelf laten kennismaken, maar nu de eerste paar keren dat we verwachten dat jullie praten heb ik de eer jullie in de gaten te houden, tot ik denk dat jullie zelf wel verder kunnen.' Fenna fluisterde wat in Fatima's oor, en die fluisterde het door naar Joram. 'Fenna denkt dat we maar beter een beetje mee kunnen werken, als Lau weg is kunnen we tenminste weer gewoon doen waar we zin in hebben.' Joram voelde er weinig voor om over niet-bestaande problemen te gaan zitten praten, maar als die twee daar wel zin in hadden zou hij ze niet tegenhouden. Bovendien moest hij toegeven dat hij het helemaal niet erg zou vinden als Lau weer wegging. 'Is er iemand die iets wil vertellen?' vroeg Lau op een toon alsof ze zelf ook niet wist wat ze moest zeggen. 'Mijn ouders zijn gescheiden,' zei Fenna, 'en mijn moeder heeft een nieuwe vriend waarmee ik niet overweg kan. Mijn vader zit in de gevangenis. En mijn moeder is zwanger van haar vorige vriend. En de hond heeft mijn broertje opgegeten.' De hele groep keek haar verbaasd aan, maar toen moesten ze toch lachen. Zelfs Lau kon haar lachen niet inhouden. 'Heel dramatisch, Fenna, maar eigenlijk hoopte ik toch meer op een echt verhaal. 'Maar het is waar!' riep Fenna beledigd uit. 'Nou ja, het eerste deel dan. Tot de nieuwe vriend.' 'En je mag hem niet?' vroeg Fatima. 'Nee, ik vind hem een eng, vies kereltje. Nou ja, zolang ze niet gaan trouwen of samenwonen valt het nog wel mee.' Lau leek tevreden dat er nu tenminste iemand was die iets had verteld. 'Maar je zit hier toch niet omdat je de nieuwe vriend van je moeder niet aardig vindt?' vroeg ze. 'Nou ja, in zekere zin wel. Ik denk dat mijn moeder zou vergeten dat ik zou bestaan als de school niet dagelijks over mij zou bellen. Niet dat het mij nou echt wat kan schelen, het is wel lekker rustig, maar het is zo lastig als je iedere dag voor je eigen eten moet zorgen.' Joram kreeg het gevoel dat het Fenna wel iets kon schelen of haar moeder aandacht voor haar had of niet, maar hij zei niets. 'Mijn ouders geven me juist teveel aandacht, je mag wel wat van mij lenen?' zei de dikke jongen waarvan Joram zich ineens weer herinnerde dat hij Mika heette lachend. 'Vooral mijn moeder, die loopt de hele dag door achter me aan. Het liefst zou ze volgens mij nog met me mee naar school gaan ook.' De groep lachte bij het idee dat ze allemaal hun moeder achter zich aan zouden hebben lopen op school. 'Daar moet ik echt niet aan denken!' riep Fatima. 'Mijn ouders zijn nogal streng gelovig en ze zou continu roepen dat ik iets niet mag.' 'Hoef je dan geen hoofddoek te dragen?' vroeg Linda. 'Eigenlijk wel, maar ik doe hem altijd af als ik uit het zicht van mijn ouders ben. Ik weet niet zo zeker of ik het wel met hun geloof eens ben, maar dat kan ik ze toch moeilijk vertellen. Ik denk dat mijn vader me de rest van mijn leven op zou sluiten als ik hem vertelde dat ik helemaal niet met een moslim wil trouwen.' De groep viel even stil. Toen keek Lau op haar horloge. 'Eigenlijk hebben we nog een kwartier, maar met dit warme weer kan ik jullie toch niet hier opgesloten laten zitten.' De groep wist niet hoe snel ze het lokaal uit moesten komen en Joram liep zoals elke dag weer naar de fietsenstalling, terwijl hij zich bedacht dat ze dit keer bijna echt gepraat hadden. Maar die hele groep bleef natuurlijk een achterlijk idee. Ineens voelde hij een hand op zijn schouder. Hij keek om en zag Mika achter zich staan. 'Ja?' 'Het is een beetje een rare vraag hoor, maar zou ik misschien vanmiddag met jou mee naar huis kunnen? Ik ben namelijk mijn sleutels vergeten en kan dus tot zes uur het huis niet in.' Joram dacht even na. Hij hield er helemaal niet van om schoolgenoten mee naar huis te nemen, maar aan de andere kant vond hij het ook weer lullig om Mika te laten staan als hij z'n huis niet in kon. 'Als je het niet erg vindt om aan een kruisverhoor van mijn moeder onderworpen te worden. En mijn oudste broer is jarig, dus het huis zal wel vol zitten met visite.' Mika glimlachte. 'Dat vind ik niet erg. Ik ben enig kind en wij hebben thuis nooit visite, best jammer eigenlijk.' Joram zag dat Mika geen fiets bij zich had en het leek hem niet mogelijk dat hij hem achterop zijn fiets mee zou krijgen, dus begonnen ze langzaam naar Jorams huis te lopen.
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
21-07-2003, 00:35 | |
Nou, zegmaar, ik had verwacht, of eigenlijk had ik het leuk gevonden, als we es in de geest hadden kunnen kijken van zo'n idioot die constant woedeaanvallen heeft. Ik vind echter, zoals sommige mensen al in deel 1 hadden gemerkt, dat die Joram helemaal niet zo'n heftig geval is. En dat vind ik dus jammer, had van mij heftiger gemogen. Snappie?
(En anders: sorry, tis laat, leg het morgenochtend nog wel een x uit ) |
21-07-2003, 20:46 | |
'Mika, wat doet je vader eigenlijk?' 'Mám!' Joram wist dat hij dit soort dingen zou krijgen, hij nam immers nooit mensen mee naar huis en als dat dan eens wel gebeurde was zijn moeder echt De Nachtmerrie. Het verbaasde Joram dat ze niet al Mika's antwoorden opschreef of hem continu een taperecorder onder zijn neus hield. 'Mijn vader is havenarbeider, mevrouw.' Mika klonk nou niet echt alsof hij de vraag vervelend vond, hij leek er zelfs bijna van te genieten. 'Laat dat mevrouw maar weg hoor, zeg maar gewoon 'Saskia' en 'je'. En je moeder? Werkt zij?' Jorams moeder genoot er zichtbaar van dat ze nu ook eens een vriend van Joram uit mocht horen. Hij had sinds hij in groep 6 zat geen vrienden meer meegenomen. Ze had het er wel eens over gehad met zijn vader, maar hij had altijd gezegd dat dat vanzelf wel weer zou komen en dat ze intussen tenminste zeker wisten dat hij met normale, fatsoenlijke jongens om zou gaan. Ondanks zijn plotselinge woedeaanvallen was hij immers niet degene van het gezin die altijd de 'probleemjongeren' uitzocht als vrienden. Van hun drie jongens was Sverre degene waarover ze zich het meest zorgen maakten, vooral omdat ze van hem niet wisten met wie hij omging, waar hij was en wat hij deed.
Er was even een korte stilte voordat Mika antwoord gaf. 'Mijn moeder werkt bij de toiletten in de Hema, zodat ze overdag wat te doen heeft als ik op school zit en mijn vader aan het werk is.' Joram wist heel goed wat zijn moeder nu dacht. Hoe kon een jongen van wie de vader havenarbeider was en de moeder toiletjuffrouw nou op een gymnasium zitten? Joram vond dat soort dingen onzin, maar zijn moeder was soms behoorlijk elitair. 'Wat leuk. Eet je mee, Mika?' 'Nee, bedankt, maar ik moet zo eigenlijk weer naar huis, mijn moeder is er straks en als ik er dan niet ben maakt ze zich zorgen.' 'Je kunt ook naar huis bellen hoor,' stelde Jorams moeder voor. 'We hebben geen telefoon.' Joram zag de verbazing en het ongeloof van zijn moeders gezicht afdruipen. 'Dat wist ik,' zei hij, 'er staat ook geen telefoonnummer op de klassenlijst.' 'Soms is dat wel eens lastig, omdat ze me ook niet kunnen bellen als er een eerste uur uitvalt bijvoorbeeld, maar meestal maakt het niet uit. Het scheelt behoorlijk wat in de telefoonrekening die wij dus niet hebben.' Zoals Mika het zei klonk het wel logisch. 'Zal ik met je mee naar huis lopen?' vroeg Joram, al wist hij niet goed waarom. Zijn moeder glunderde. 'Nee, het is maar een klein eindje. Maar ik vond het wel cool van je dat ik mee mocht.' Joram wist niet goed wat hij moest zeggen en liep dus maar zwijgend met Mika mee naar de deur. Mika bedankte Jorams moeder en liep toen de gang in. Joram deed de tussendeur dicht om te voorkomen dat de deuren zouden gaan klapperen, omdat ook de achterdeur open stond. Mika glimlachte naar hem. 'Ik vond het gezellig. Zou ik misschien nog eens langs mogen komen?' Joram twijfelde heel even, maar zei toen toch ja. 'Natuurlijk, lijkt me leuk.' Even dacht hij dat Mika hem zou omhelzen, maar toen draaide hij zich toch om en liep het tuinpad af. 'Tot maandag op school,' zei Joram. 'Prettig weekend.'
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
|
26-07-2003, 11:52 | ||
Offtopic:
Citaat:
Moet je me maar niet voor zijn... Ik heb geen commentaar meer, laat Marcade dat maar doen.
__________________
Drie.
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
[Column] Geen titel maarte | 11 | 10-08-2006 10:31 | |
Verhalen & Gedichten |
[verhaal] nog geen titel Bloementje | 11 | 04-05-2005 19:14 | |
Verhalen & Gedichten |
[Verhaal] nog zonder titel Verwijderd | 22 | 25-10-2004 10:18 | |
Verhalen & Gedichten |
[verhaal] heeft nog geen titel... duivelaartje | 32 | 19-05-2004 19:35 | |
Verhalen & Gedichten |
Nog geen titel... CoveredEyes | 13 | 04-10-2003 08:48 | |
ARTistiek |
(ik heb nog geen titel) Vervolg verhaal! fruitmand | 5 | 17-11-2001 09:30 |