Waar is iedereen? (Laat me voelen dat ik leef)

[Mabo]

Waar is iedereen
Het is hier zo stil
Het lijkt wel
Of niemand mij horen wil

Waar is iedereen
Het is hier zo leeg
Het lijkt wel
Een verlaten steeg

Waar ben jij
Waar is de warmte, het vuur
Het is hier zo koud en leeg
Op dit kille uur

Laat me proeven
Van de ware liefde

Laat me zien dat je bestaat
Laat me voelen dat ik leef
En om de wereld geef

De werled lijkt soms blind
Voor mijn bestaan
Maar ik wil mij niet zo makkelijk
Uit het veld laten slaan

Stormwind aan zee
Rustig loop ik door
Vloedgolven aan het strand
Loop ik verder tegen de stroom in

Ik kijk in de verte
Het duister omhult de nacht
Een wolkendek verhult de sterrenhemel
Mijn lichtpuntjes dovend

Laat mij de sterren zien
Vervul met een blij gevoel
Laat me voelen dat ik leef
Geef mijn leven een mooi doel

Mooi... Herkenbaar ook...

[misspretty]

de laaste 4 delen doen hem het

het woordgebruik wat in de dit gedicht staat past niet bij elkaar
eerst gewoon
en dan magisch
dan laaste vindt ik het mooiste
je zou het gedicht in twee stuken moeten haken

xxx
sylvana

[Dit bericht is aangepast door misspretty (28-02-2002).]

[Mabo]

misspretty schreef:
[B]de laaste 4 delen doen hem het

dan laaste vindt ik het mooiste
je zou het gedicht in twee stuken moeten haken

xxx
sylvana

[B]

Dat vondt ik eigenlijk ook al, maar ik wilde het gewoon allebei op het zelfde moment kwijt, misschien moet ik er ff een tussenkopje voor zetten en het gedicht in tweeen delen. Bedankt voor de tip

[Secreet]

Inge13 schreef:
Mooi... Herkenbaar ook...

precies...hier word omschreven zoals iedereen zich vast wel eens heeft gevoeld...erg goed gedaan...

[Mabo]

Fijn dat mensen zich hierin herkennen; weet je tenminste dat je niet de enige bent die zich soms zo voelt.