Advertentie | |
|
13-03-2010, 09:57 | |
Ik moet zeggen dat ik tot nu toe altijd door ben gegaan, ook al kost dat me meestal extreem veel moeite. Ik was al depressief op de middelbare school (2e/3e klas ongeveer) maar heb me toen alsnog weten op te werken naar vwo en mijn diploma glansrijk gehaald. Daar heb ik wel heel hard voor moeten werken, het ging absoluut niet makkelijk. Ik had inderdaad geen concentratie, ik sliep heel slecht, zat soms met m'n hoofd heel ergens anders waardoor ik niet meer wist wat ik deed (ook tijdens tentamens). Ik ben slim en ik denk dat als ik niet depressief was geweest ik wellicht veel minder hard had hoeven werken.
Nu studeer ik ASW aan de Universiteit Utrecht (2e jaars) en ook dat gaat me nog goed af. Ik heb vorig jaar mijn P gehaald en sta nu gemiddeld een 7.6. Maar ik moet je wel zeggen dat ik absoluut niet tegen falen kan, ik werk kei- en keihard voor mijn studie, ik maak mezelf liever kapot dan dat ik vakken niet haal of over moet doen. Daarbij stort ik af en toe gewoon in, zoals ik afgelopen week had, dan moet ik alles afzeggen, kan ik niet meer naar colleges maar alleen in bed liggen. Vast ook niet de beste manier om ermee om te gaan. Want ik merk dat ik soms mijn studie boven mijn eigen gezondheid zet. Wat ik ook merk is dat ik best een moeilijke studie heb qua vakken, het zijn vaak vakken over psychische stoornissen, deviante gedragingen enz (ik heb als richting o.a. jeugd&criminaliteit) en dat hakt er bij mij persoonlijk heel erg in. Het kan dus wel, dat om ook even te vertellen Maar wat ik wel denk, is als jij maar 3 ECTS hebt na 7 maanden studeren, (1 vak denk ik?) dat het op dit moment te zwaar is voor je. Misschien is het alleen maar fijn als jij nu even kunt stoppen, jezelf niet meer op hoeft te fokken over dat je moet studeren, punten moet halen enz. Niet om je te demotiveren maar dit klinkt gewoon niet goed. Het stoppen geeft misschien alleen maar extra ruimte om aan jezelf te werken, om alles weer op de rails te krijgen. Zodat je wellicht volgend jaar of het jaar erop opnieuw kunt proberen te studeren. Wat ik je wil zeggen is put jezelf niet uit en maak jezelf niet kapot omdat je zo graag je studie wilt halen, dat is het niet waard..
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
13-03-2010, 10:26 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
@Nijn* Ik ben waarschijnlijk al sinds voor m'n puberteit depressief, maar op de middelbare school heeft dat me (qua prestaties) nooit dwars gezeten, omdat ik ook zonder naar school te gaan alles met hele hoge cijfers haalde. Dat is iets wat me nu ook wel parten speelt: ik ben het niet gewend om echt hard te moeten werken (voor school), en de depressie waar ik nu in zit is voor mijn gevoel veel heftiger dan de depressies die ik in het verleden heb gekend, dus het is naast het feit dat ik het niet gewend ben, ook nog extra lastig om de kracht op te brengen om het nu wel te doen. Waarschijnlijk heb je ook gelijk wat betreft stoppen, maar ik kan het zo moeilijk loslaten en voel me echt de teleurstelling van de eeuw Laatst gewijzigd op 13-03-2010 om 10:41. |
13-03-2010, 18:41 | |
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Zelf heb ik ook psychische problemen en ws. al vanaf het begin van de middelbare school. Ik heb wel m'n VWO gehaald met goede cijfers en ik doe nu twee studies, dus het lijkt geen invloed te hebben... Maar dat is ook wel vooral schone schijn. Mijn omgeving weet niet van m'n problemen (afgezien van mijn vriend en wat goede vriendinnen). Ik ben altijd goed geweest op school en was bang dat als mijn cijfers omlaag zouden gaan, mensen zouden zien dat het niet goed met me ging en dat was het laatste wat ik wilde. In de 6e verwachtte mijn psycholoog niet dat ik mijn diploma kon halen en ik wilde zo graag bewijzen dat ik dat wel kon, dat dat voor mij uiteindelijk wel de motivatie is geweest die me uit het diepste dal getrokken heeft. Dat hing vooral samen met controle willen hebben (sommigen hebben dat met eten oid, ik met studeren) en niet durven falen. Ik ben aan de ene kant heel blij dat ik ben waar ik nu ben, want het op mezelf gaan wonen en het 'opnieuw' beginnen in een nieuwe stad was voor mij erg goed. Toch ben ik er misschien ook teveel voor weggelopen, waardoor het nu op zich een stuk beter met me gaat, maar ik ben er zeker niet van af.
Ik begrijp je dilemma dan ook heel goed. Ik zou nooit kunnen stoppen met studeren, deels omdat het qua cijfers/studiepunten goed gaat, hoeveel stress en moeite het me soms ook kost. Ik herken ook wat Nijn zegt: mijn studie gaat boven alles en soms lig ik dagenlang uitgeput in bed. Ik heb geen spijt dat ik gekozen heb om te studeren en alles, maar soms denk ik dat het goed voor me zou zijn om wat meer tijd in mezelf en mijn problemen te steken, omdat ik op deze manier waarschijnlijk nooit écht 'beter' zal worden. Ik sukkel eigenlijk maar een beetje door en hoewel ik goed functioneer, heb ik ook niet het idee dat ik er nu alles uithaal wat erin zit. Daarom denk ik dat, hoe moeilijk de keuze ook is, dat begrijp ik echt, je er absoluut over na moet denken om te stoppen met studeren. Zeker nu je er qua punten zo slecht voor staat: hieruit blijkt dat het te zwaar voor je is. Je kunt jaren op dit niveau doorgaan, maar de kans dat het vanzelf beter wordt is waarschijnlijk niet zo groot. Of je kunt proberen op een intensieve manier (veel therapie/opname?) aan jezelf te werken in de hoop dat je dan over een tijdje wel succesvol kunt studeren. Sorry, lang verhaal. Ik hoop dat je er wat aan hebt, ondanks dat ik denk dat mijn problemen een stuk minder ernstig zijn dan die van jou. Maar een ding: kies voor jezelf en niet voor je omgeving. Ik vind het juist knap als iemand durft te stoppen met studeren en aan zichzelf gaat werken. Het klinkt misschien cliche, maar ik zou het nooit durven en ik vind je dan dus ook geen mislukking: het is moeilijk en dapper om te erkennen dat het zo niet gaat en je maakt juist een verstandige en goede beslissing als je daar wat aan wilt doen, ipv ervoor weg te lopen en koppig door te gaan met wat je nu doet. Heel veel sterkte en je mag altijd een PM sturen als je wilt! |
13-03-2010, 23:04 | |
Ik zou het eens aankaarten bij een studieadviseur. Bij de gemiddelde school/universiteit zijn er heel veel faciliteiten voor dit soort dingen. Zelfhulp boeken voor iedere denkbare handicap (dus ook depressie), coaches in de vorm van professionals of gewoon simpelweg studeermaatjes, fondsen om eventuele hieruit voortvloeiende studievertraging op te vangen en noem het maar op. Je hoeft dit niet in je eentje op te lossen dus.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
14-03-2010, 14:18 | |
Verwijderd
|
Als je nog maar 3 studiepunten hebt gehaald in 7 maanden lijkt mij dat studeren nu toch te zwaar voor je is. Is het niet beter om nu te stoppen en intensief aan jezelf te werken (bv. deeltijdbehandeling/opname oid) en in september weer met goede moed te beginnen dan nu zo door blijven gaan en en geen studiepunten behalen en tegelijkertijd jezelf alleen maar tegen te werken? In plaats van een intensieve behandeling zou je trouwens ook kunnen denken aan vrijwilligerswerk ofzo.. iets wat je wel vol kunt houden en wat je een goed gevoel geeft. Volgens mij heb jij eigenlijk niets te verliezen als je stopt, je haalt toch al geen studiepunten..?!
Zelf ben ik ook depressief. Voor ik depressief werd studeerde ik werkelijk keihard en deed twee studies. Daarvan heb ik 1 studie afgelopen jaar een jaar stopgezet (ben nu weer begonnen). Problemen die ik heb bij het studeren zijn: -geen concentratie - lusteloosheid.. totaal geen zin - moe - faalangstig Ik deed/doe veel te weinig aan mijn studies en als ik wat doe kan ik me niet concentreren... Toch haalde ik afgelopen jaar bijna 60 studiepunten. Ik vraag me ook regelmatig af of ik niet beter tijdelijk kan stoppen (en dan deeltijdbehandeling volgen) of mijn tweede studie weer moet stopzetten.. Maar aangezien ik toch wel studiepunten haal vind ik dat dan weer zonde . Ik wil ook zo graag 'snel' afstuderen.. |
14-03-2010, 15:02 | |
Verwijderd
|
Ik ben ook al sinds mijn middelbare schooltijd ziek. Ik heb schizofrenie en terugkerende ernstige depressies. Mijn middelbare school heb ik met veel pijn en moeite na 8 jaar toch nog afgekregen (wel havo ipv gymnasium, maar toch). Daarna ben ik gaan studeren. Mijn eerste studie ging niet goed. Ik ben erg faalangstig en mijn eerste studie was te vaag waardoor ik niet wist waar ik aan toe was. 2 jaar later (afgelopen september) ben ik weer een studie gestart. Ik heb op school verteld van mijn problematiek en daar houden ze goed rekening mee. Tussendoor moest ik nog even stoppen omdat het niet goed ging. Ik kreeg een psychose en daarna een depressie. Maar bij mij hangen de depressies ook vaak samen met het gevoel dat ik niks kan en nooit iets af zal maken. Daarom is het voor mij juist goed om wél wat te doen zoals school. Ik volg nu 2 vakken ipv 6 en dat gaat goed. Hierdoor voel ik me toch nuttig waardoor de depressie wat naar de achtergrond zakt. Toen ik net begon met die 2 vakken was ik nog heel onzeker en voelde ik me er ook niet goed bij, maar dat gaat stapje voor stapje beter.
Kortom, mijn advies is om wel iets te blijven doen. Van niks doen voel ik me nooit beter en alleen maar een grote mislukking. Zorg wel dat het niet te veel voor je is. Als school echt te veel voor je is zou je ook aan vrijwilligerswerk kunnen denken, maar doe in ieder geval iets. Oh en wat mij heel erg helpt bij het maken van huiswerk is de huiswerk groep die georganiseerd wordt door de kliniek waar ik zit. Nou heb jij misschien niet meteen een huiswerkgroep in de buurt maar misschien kun je een studiemaatje vinden ofzo. Heel veel succes en sterkte! |
14-03-2010, 15:47 | |
Verwijderd
|
Goed om te lezen dat er ook mensen zijn die het wél lukt. Al geeft die wetenschap me ergens ook nog een gevoel van "wat ben jij dan weer voor ontzettende loser dat je het niet kan", maar dat probeer ik maar even terzijde te zetten.
Ik denk dat mijn probleem vooral is dat ik nog niet goed kan accepteren dat de situatie is zoals hij is en dat ik daarom ook niet in staat ben om vanuit daar de goede keuzes te maken. Met mijn decaan heb ik afgesproken dat ik nu maar twee hertentamens doe ipv vier, maar dit geeft me eigenlijk alleen maar meer stress dan rust, omdat dit voor mij echt falen is en dat wil ik niet. Tevens heb ik het gevoel dat ik mezelf invalideer, en alsof de oorzaak van mijn huidige situatie niet bij de diagnose ligt, maar bij het feit dat ik besloten heb om er iets aan te gaan doen: als ik inderdaad al zolang depressief ben, en ik altijd gewoon, zonder hulp, maar met "succes", doorgegaan ben, waarom zou dat dan nu niet kunnen. Ik heb zó de neiging om heel hard weg te rennen van mijn psycholoog en psychiater in de waan dat het probleem dan opgelost is, omdat ik er niet meer mee geconfronteerd word @Morri als het iemand anders dan mezelf aan was gegaan, dan had ik het ook alleen maar dapper en knap gevonden als iemand de keuze durft te maken aan zichzelf te werken in plaats van door blijven bikkelen zonder resultaat, maar voor mezelf voelt het niet zo. Het voelt gewoon als puur en onvervalst falen. Misschien ook wel, omdat ik de waarde van 'aan mezelf werken' (nog) niet inzie, omdat ik het gevoel heb dat het daarvan alleen maar erger wordt doordat ik een soort bodemloze beerput met ellende en onkunde open trek, die ik het liefste gewoon heel erg stevig dicht wil houden... @Lentekriebel Ik denk ook dat het voor mij beter is om idd iets te blijven doen wat me enigszins stimuleert, omdat ik anders in het grote niets te terecht kom, en ik geloof niet dat ik daar blijer van word... Het is zo pijnlijk om te merken dat ik hetgene waarin ik altijd geëxcelleerd heb (school) niet meer aankan. Daar kan ik echt zó boos om worden Ik wist alleen niet dat het mogelijk was om een beperkt aantal vakken te volgen, zoals jij doet. Studeer jij aan een open universiteit of een "gewone"? Laatst gewijzigd op 14-03-2010 om 15:57. |
17-03-2010, 09:17 | |
Verwijderd
|
Nou, heb weer contact gehad met mijn decaan over wat de consequenties zouden zijn als ik nu zou stoppen, en hij zegt dat ik ook dan gewoon een BSA krijg. En dat zou dan dus betekenen dat ik niet volgend jaar opnieuw zou kunnen beginnen, omdat ik dan drie ben uitgesloten van die faculteit
Het is zó frustrerend! Heb het gevoel dat ik veel meer hulp nodig heb dan ik daadwerkelijk krijg, voel me echt een beetje wanhopig.... |
17-03-2010, 09:25 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
17-03-2010, 09:40 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Geld is dan gelukkkig weer geen issue; heb lieve ouders die achter me staan, en me meerdere malen met klem hebben gezegd dat ik me geen seconde druk mag maken om geld. @Sarah, ik hoor overal dat soort dingen, dat er uiteindelijk eigenlijk "altijd" wel íets geregeld, maar het voelt niet alsof mijn decaan me zo gunstig mogelijk gestemd is. Ik snap ook niet echt wat hij nou precies van me wil, hij zegt dingen als "probeer voor jezelf te analyseren waarom er zoveel misgaat" en dan denk ik, daar zit ik hier toch niet voor. Moet ik daar dan mijn hele doopceel lichten?! Ik voel me niet echt gesteund danwel geholpen... Denk dat ik maar eens op zoek ga naar iemand die hier nog "overheen" kan. |
17-03-2010, 10:03 | |
kun je ook bij een andere decaan op gesprek gaan? Vooral als je zegt dat jij je niet gesteund voelt bij deze? Want de decaan hoort er te zijn om je te steunen, niet om het je lastiger te maken.
En er overheen kunnen... neem contact op bij je faculteit leider, dit is vaak degene die samen met je slber het laatste woord heeft. Ik heb zelf gestudeerd met een depressie, ik was in het eerste jaar ziek geworden en had daardoor maar 4 punten gehaald, toen hebben ze gezegt dat ik hier niks aan kon doen en mocht ik het jaar overdoen. Vervolgens heb ik het jaar er op een zware depressie gekregen en hebben ze nog een keer besloten dat ik het jaar over mocht doen, ik had toen 24 punten in totaal.... Dit heb ik toen niet aangenomen maar ik ben toen een jaar gaan werken. Nu doe ik weer een opleiding, een andere dan dat ik eerst deed maar ik ben nu veel gemotiveerder Een jaar stoppen is niet opgeven, een jaar stoppen is soms nodig om meer moed te krijgen om echt door te gaan. |
Ads door Google |
20-03-2010, 13:24 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Ervaringen met een (hypo)manie? Ruudje | 51 | 07-12-2007 18:22 | |
Psychologie |
Blijven hangen. Verwijderd | 27 | 05-03-2007 20:08 | |
Psychologie |
Discussie: Psychiatrische Drugs Slecht? ScienceJapan | 185 | 18-01-2007 13:46 | |
Verhalen & Gedichten |
Verhalenwedstrijd: Altijd nog een tweede kans Verwijderd | 0 | 03-06-2004 20:48 | |
Algemene schoolzaken |
Waarom geneeskunde?? sofieja | 42 | 01-08-2003 11:08 | |
Lichaam & Gezondheid |
asperger-syndroom niemand | 26 | 03-02-2002 14:40 |