Sinds afgelopen jaar ben ik verhuisd naar Belgie inverband met mijn studie. Het was voor mij al erg moeilijk vanaf het begin om zomaar van de een op andere dag te verhuizen naar een land die je nauwelijks kent. Ook nu nog is het wennen onderde Belgen. En ik ben daarnaast altijd al stil en verlegen geweest.
Ook de vakken en het onderwijs was heel erg anders en zo ging ik het eerste semester dan ook heel slecht in en uiteindelijk slaagde ik niet voor mijn 6 examens.
Thuis ging het ook al niet goed, mijn ouders hadden constant ruzie en elke keer als ik thuis kwam was de sfeer gespannen reageerden mijn ouders op mij af en kreeg ik telkens te horen dat ze wouden scheiden. Ik voelde me eigenlijk vreselijk alleen. Thuis was het vreselijk , en eigenlijk wou ik zo snel mogelijk weg. Maar ook in Belgie was ik eenzaam, waarbij ik ook nog met een slecht cijferresultaat aankwam.
Ik wist niet meer wat te doen dus toen heb ik maar een prof van mij in vertrouwen genomen. In het begin ging het heel goed we konden goed opschieten en hij luisterde ook wel naar mijn problemen. Maar ik die me natuurlijk alleen voelde werd te afhankelijk van hem ( en ik weet het wel student en prof vriendschap mag dus totaal niet) maar we mailden zo af en toe . Maar op een moment vond die prof het meer dan genoeg want we hadden nu al wekelijk contact via de mail en dat was neit de bedoeling.
Maar nee ik kreeg niet te horen van deze prof zelf dat ik geen email contact meer met hem zou zoeken maar van de ombuds/studiedienst van onze universiteit. En die scheen nu ook opeens al mijn problemen te weten, en verbood mij om nog ooit contact te hebben met die prof.
Ik voelde mij verraden, teneerste de ombuds wist nu alles over mij, tentweede ik dacht dat alles wat ik die prof vertelde niet doorverteld zou worden. En ook vond ik het laf dat ik via iemand anders moest horen dat ik geen contact meer mocht hebben. Ik heb hierom vreselijk gehuild , maar het deed wel echt pijn om zo behandelt te worden.
Ik ben iemand die meestal mijn verhaaltjes opschrijft dus zo had ik ook een weblog op internet. Ik schreef dus van mij af en hiervoor had ik ook al geschreven over onze universiteit en wat fotos eropgezet. Allemaal leuke en vrolijk dingen. Alleen nu was ik wel boos op die prof heb wat botte dingen gezeggd als : ik verdien dit niet, en ik vindt het een rot streek en als iemand zo begaan is met liefde en wijsheid waarom kan iemand dat niet in het echte leven? ( ik heb geen echte namen genoemd uiteraard)
Maar wat ik dus neit wist is dat mijn weblog automatisch naar alle email adressen iets zou sturen als ik een verhaaltje had geschreven ( ik d8t dat ik het alleen naar mij stuurde en naar een goede vriendin maar blijkbaar was er iets misgegaan) Dus iedereen in mijn contactenlijst kregen mijn verhaaltjes tehoren ( waaronder assistenten en zelfs een paar proffen) via een vriendin kreeg ik te horen dat ik ze stuurde , ze had me gezegd ''wat krijg ik van die verhaaltjes van jou?''. wat was dit ERGGGG!!!
Prcies een dag later werd ik aangeklaagd door onze universiteits beleid. nummer 1: ik mocht geen fotos op mijn weblog plaatsen over de universiteit, 2. ik mag noooit iets over een van mijn proffen iets zeggen. 3 nog een keer iets op mijn weblog ( die ik nu gelijk moet wissen ) en ik zou de universiteit uit moeten gaan.4. nog een keer contact met die ene prof en er zouden maatregelen worden genomen.
Ik schrok me werkelijk wild. iemand had mij aangegeven vanwege die weblog ( iemand van de univ en ook die ene prof had klachten ingediend) en ik kreeg zomaar die proffenbeleids persoon op me af plus een juridisch adviseur, en nog een secretaresse die alles opschreef wat ik zou zeggen.
Bij die mensen hield ik het niet meer vol, ik heb me rot staan huilen, alles deed zo vreselijk pijn. Kon het niet nog slechter????
Ik haate het leven zo verschrikkelijk, thuis was het rot, ik haalde alleen maar slechte cijfers, voelde me eenzaam in belgie, mijn vertrouwen was geschaad bij die prof , en nu mocht ik niet eens een weblog houden op internet en werd ik aangeklaagd door mijn eigen universiteit.
Dit was allemaal voor de zomervakantie, en nu sta ik op het moment een keuze te moeten maken. 1. blijf ik nog op deze faculteit en moet ik in eenjaar alles slagen ( mag alleen de examens 2x herover doen) of ga ik toch naar de hogeschool voor maatschappelijk werk? het liefst blijf ik op deze faculteit maar ik weet dat ik dan echt KEIKEI hard moet werken om door te gaan, maar ik wil het maar ik ben bang dat mijn motiviatie te weinig is al wil ik wel ( het klinkt moeilijk en dat is het ook) de hogeschool is ook wel ok, en makkelijker alleen als je klaar bent dan zit je alleen emt dat beroep en heb je minders keuzes dan zoals bij mij faculteit . Ook speelt die prof een grote rol en dat hele univ gedoe. Alleen door dat al wil ik van de universiteit af. Mar heb dus uiteindelijk wel een besluit geomen en wou toch deze studie doen. Dit is echt het werk dat ik wil doen. En naar Nederland teruggaan is voor mij geen optie .
Afgelopen tijd was het met al een tijd van op en neer, hoogtes en laagtses. Heb me wel heel erg onzeker gevoelt, en ook omdat ik het jaar weer over moest doen.
Het moeilijke was vooral dat hele gedoe met die proffen en toch de moed maar weer vinden om toch weer naar die faculetiet te gaan e iedereen onder ogen te komen. Ook gingen mijn medestudenten van mij afgelopen jaar weer door naar het 2de dus mijn nieuwe klas was wennen. En omdat ik nu contractstudente ben volg ik niet alle vakken waarbij ik de afgelopen maanden niet echt contact heb met mijn nieuwe studenten.
Het zou wel goed zijn om misschien contact te zoeken maar volgend jaar zit ik toch weer in een andere group en ik heb geen zin meer om weer afscheid te nemen en weer op nieuw te beginnen volgen jaar.
Ik zweef een beetje tussen de 1e bach en de 2de bach , beetje eenzaam enzo maar jah.
En daarnaast ontwijk ik de bibliotheek ( waar ik vroeger altijd wel te vinden was) omdat mijn proffen daar dus zitten ( hun werkkamers zitten daar) en ik heb ook geen zin omm ijn ombuds tegen te komen.
Ik heb wel al hulp gezocht voor mijn studie problemen en heb nu elke week prive begeleiding van een half uur door een studiepersoon. Het gaat al stukken beter dan vorig jaar en ik kan me nu al veel beter aan mijn studie zetten.
Na een aantal van die testjes genomen te hebben over mijn studie verwees die studieadvies persoon mij ook om een cursus faalangst te nemen bij het psychocentrum.
Ik was hier vorig jaar al heen gegeaan maar had die crusus niet afgemaakt vanwege de drukte en ze hadden mij toen gezegd dat ik het dit jaar wel kon doen.
over dit psychocentrum is echt nog een heeel lang verhaal verbonden. Ik was vorig jaar al naar dit psychocentrum gegan vanwege problemen met mijn ouders. Dar kreeg ik dus een psychiater aangewezen waarmee ik kon praten. Maar ik kon absoluut niet met haar over weg. Mijn ombuds wist ervan af en die belde haar oo regelmatig, en de ombuds had haar ook verteld over mijn proffen. Ik vond dit gewoon niet leuk, want ik wil gewoon dat mijn psycholoog/psychiater dingen prive met mij bespreekt en niet met de ombuds die haar zo elke maand opbelde. Ik heb tegen haar gezegd dat ik iemand anders wou zoeken die ik wel echt kon vertrouwen. Ze stelde me dus een andere spychiater voor maar ik wou geen psychiater maar een psycholoog.
Ik heb toen op de webistes een psycholoog ontdekt die dus een vertrouwenspersoon is van de studenten onze stad. Daar heb ik contact meegehad en mijn verhaal bij har gedaan. Ook over het probleem met die twee proffen. Deze persoon deed heel erg afstandelijk en ook toen ik zei dat ik credit student was zei ze meteen dat ze me niet kon behandelen.
Ik kreeg de indruk van deze psycholoog dat ze me absoluut niet wou helpen of behandelen. Ik weet niet hoe het kwam maar mijn gevoel zei dat er iets niet klopte.
een week later kreeg ik een mailtje van haar dat ze mijn problemen met het hele team had besproken en dat ze mij niet konden helpen. Ik was credit student en die helpen het psychocentrum niet.........dit vertrouwde ik dus echt totaal NIET maar goed wie ben ik?
ik heb verder op internet gezocht en ook op mijn faculteit ontdekt dat deze psycholoog ook het vertrouwenspersoon in voor de Proffen op da faculteit. Ik snap nu dat die proffen van mij al bij HAAR geweest waren om te praten en waarom ze me daarom zo minachtend aankeek maar afijn was dat ook weer duidelijk!
Dat over dat credit studenten geen gbruik kunnne maken over de faciliteiten op onze universiteit daar wou ik toch het fijne van weten. Ik kan er niet tegen dat mijn recht zomaar afgenomen worden! En vooral hier in belgie met al die spelletjes van hun was ik het helemaal beu. Ik heb mijn ombuds toch maar gemaild en andere mensen van de faculteit die hieover verstand van hebben. Ik heb een lijst opgevraagd om de rechten van een credit student te overzien en iedereen vertelde tegen mij dat een credit student WEL gebruik kan maken van het psychocentrum en ook op die rechten lijst stond dat.
ik heb toen ook afspraak gemaakt voor faalangst cursus bij dat psychocentrum en toen ik een advies gesprek moet maken vertelde de meneer dat ik er geen gebruik van kon maakten. Ik was echt stomverbaasd. Jah hij vertelde me meteen wat mijn problemen waren en dat heel het team er al over wist en dat ik dat meisje was. En hij zei dat hij het geld dat ik had gestort van vorig jaar al terug gekregen had! Dit klopte echt voor geen meter en dat ie mij zomaar kwam vertellen dat ie al van al mijn problemen wist enzo...dat vond ik zooo onprofessioneel!!!!daar loop je toch niet zomaar even te koop mee????? wat is dta! en schijnbaar weet heeel het gebouw al wie ik ben en wat ik doe enzo......nou ik viel echt van me stoel.
En over dat geld dat klopte totaal niet want vorig jaar hadden ze al gezegd dat ik het dit jaar kon volgen omdat ze het geld niet terug konden storten en nu opeens dit????? nou ik werd woest!
Ik heb mijn ouders gebeld en gevraagd hoe het zat met dat geld en mijn moeder wist van niks. Later heeft mijn moeder naar dat psychocentrum gebeld hoe het precies zat enzo en uiteindelijk ons geld teruggekregen....en me moeder heeft meteen ook gezegd dat onze ombuds heeft gezegd dat wij wel de faciliteiten van hun mochten gebruiken maar het psychocentrum zei dat ze hun eigen regels opeens hadden dit jaar! nou jaaa!
Ik ben hier echt zo boos overgeweest, teneerst was het echt onprofessioneel, ten twee vindt ik dat ik echt onpersoonlijk ben behandeld. Ik vindt het echt helemaal niks, die problemen met die proffen en al dat geheimzinnige gedoe en nu ZOEK je help willen ze je geen hulp geven! En dan al die spelletjes en schijnheiligheid hier in Belgie!
Echt ik heb het zo gehad!!!!! voor hulp ga ik nu maar gewoon naar nederland hoor.
verder merk ik ook op mijn faculteit dat ik in de gaten wordt gehouden ofzo, want opeens schijnt er uit het niks een wet te zijn die zegt: als je wilt praten met je proffen moet je dat aan de ombuds zeggen je mag ze nooit zelf mailen of mee afspreken. Nou die wet heb ik eerder nog nooit gehoord.
En eergisteren voor mijn werk moet ik dus mensen interviewen en ik zou het graag willen laten nakijken door een assistente die ik goed kende op de faculteit gewoon voor fouten in mijn taal enzo ( das toch neit ZOVEEL gevraagd/) wel ik kreeg meteen berichtje terug dat ze mijn mailtje naar de ombuds had gestuurd en dat ze moesten weten dat ik haar gemaild had over mijn werk........nou jaaaa! toen werd ik echt boos!
ik heb echt het gevoel dat ik op onze faculteit en eigenlijk de hele univeristiet ( zoals die psychocentrum mij behandelde) ik echt oneerlijk en onpersoonlijk behandeld wordt. Op dit ogenblik vertrouw ik niemand meer van mij fculteit, geen studenten meer geen assistnen en zeker geen proffen meer en naar mijn ombuds ga ik al helemaal niet meer!
de laatste tijden zit ik vaak alleen op mijn kot/kamer en ga ik naar een andere faculteit om maar daar naar de bibliotheek te gaan. Ik heb nog wel vrienden van mijn oude klas die zie ik soms nog wel zie maar voor de rest? Ik ontwijk mijn faculteit het liefste en de mensen die er zijn.
Het makkelijkste zou zijn ga van die faculteit af het haalt je naar bendedn. Maar ik WIL gewoon deze studie doen. Naar nederland gaan om daar deze studie te doen vindt ik geen optie want de studies in Belgie zijn beter......en het nadeel is dat in deze stad hier het de enigste opleiding is in HEEL Belgie. ( de studie die ik nu doe)
Als het niet aan mijn studie lag was ik allang weg. Maar ik meot doorbijten, ik wil niet meer bang zijn voor de angst zelf, de manier waarop ik behandelt wordt heir geeft mij juist meer moet om mijn tanden erin te bijten en te zeggen : wacht maar ik red het wel!
Ik doe het nui alleen voor mijn studie!
maar het is zo moeilijk om het licht te zien, om de moed te vinden om door te gaan.
En ook omdat ik geen hulp kan vinden in Belgie zelf omdat het hulp middel die psychocentrum mij juist niet wou aannemen! Maar ik ben van plan om na de kerst in nederland zoeken naar hulp.
Afgelopen avond was ik er echt helemaal doorheen, ik besteed nu wel meer tijd aan mijn studie maar die problemen blijven doorgaan en ik kan het niet met mijn ouders bespreken wnat wat die proffen betreft ik schaam me er eigenlijk wel voor dat die hele situatie is gebeurd en ik heb die coordinator/beleids man ook beloofd om dit probleem aan niemand te zeggen.
het is moeilijk om alles helemaal alleen op te lossen, zonder vrienden zonder mensen die je kan vertrouwen , zonder je ouders.
Maar ik laat mij niet kennen verdorie, zo ben ik niet. En ik ga er ook niet voor weglopen. Ik zal die angst en die pijn en die donkere gat rech tin het gezicht aankijken zoals ik nu al zo'n jaartje doe. Maar het is gewoon moeilijk om de hoop en de moed en het licht te blijven zien.
misschien is het wat raar om mijn verhaal hier zo open en bloot neer te zetten omdat het nogal kwetsbaar is maar op dit moment weet ik gewoon even niet wat ik moet doen en kan ik me verhaal het beste op een anoniem forum kwijt.
wat denken jullie?
|