Wat Saai Zeg #21

Sylph schreef:

Hoe kan ik het loslaten als het nog steeds op elke manier beïnvloedt hoe ik nu ben en doe?

omdat je dat laat gebeuren.

TopDrop schreef:

Godverdomme Sylph, je snapt echt geen ruk van wat ik zeg he?

Nee, jij begrijpt niets wat ik zeg. Jij behoort hier tot het kamp denkt dat ik alles zomaar kan loslaten, alsof ik plotseling kan zeggen: goh, ik heb het verleden losgelaten en nu ben ik supersociaal en vrolijk. Dat gaat gewoon niet, ben je dom of wil je het gewoon niet begrijpen

[Dr. Korsakov]

Kazet Nagorra schreef:

Ik niet.

qft

[PixelDansje]

Sylph schreef:

Hoe kan ik het loslaten als het nog steeds op elke manier beïnvloedt hoe ik nu ben en doe?

je kunt ook bedenken hoe het jouw positief heeft verandert.

sterrenmeisje schreef:

maar daar wil je toch ook niet mee omgaan, meis?

nee

Maar deze keer ben ik wel goed bezig. Geen intimiteit en persoonlijke verhalen tot het e.a. duidelijk is.

[TopDrop]

Ik heb hier genoeg van. En ik moet toch weg. Ik ga weer deelnemen aan het leven, want ik heb zo een wedstrijd.

[PixelDansje]

Pippeloen schreef:

nee

Maar deze keer ben ik wel goed bezig. Geen intimiteit en persoonlijke verhalen tot het e.a. duidelijk is.

lekker onpersoonlijk enzo?!

PixelDansje schreef:

je kunt ook bedenken hoe het jouw positief heeft verandert.

Oh ja, want 19 jaar van gepest, genegeer en getreiter heeft me echt positief veranderd.

PixelDansje schreef:

lekker onpersoonlijk enzo?!

ja, lekker op de vlakte

[PixelDansje]

Sylph schreef:

Oh ja, want 19 jaar van gepest, genegeer en getreiter heeft me echt positief veranderd.

ja natuurlijk, je wordt er hard van, zou positieve dingen beter moeten waarderen, blij zijn dat het over is?

[PixelDansje]

Pippeloen schreef:

ja, lekker op de vlakte

*aai voor jou*

Het is ook echt goed als je hard bent: of in begrijpelijk Nederlands, een emotieverdringende whiner.

[TopDrop]

Zie je ook niet in dat we hier allemaal proberen je advies te geven en we je proberen te helpen?

[PixelDansje]

Sylph schreef:

Het is ook echt goed als je hard bent: of in begrijpelijk Nederlands, een emotieverdringende whiner.

Nee maar in principe zou je beter tegen kleine tegenslagen kunnen, omdat je het kunt relativeren en je zou beter van mooie dingen moeten genieten, omdat je weet hoe kut het kan zijn.

ik kan niet geholpen worden :')

PixelDansje schreef:

Nee maar in principe zou je beter tegen kleine tegenslagen kunnen, omdat je het kunt relativeren en je zou beter van mooie dingen moeten genieten, omdat je weet hoe kut het kan zijn.

Haha, zo werkt het in de praktijk dus niet.

[PixelDansje]

Sylph schreef:

Ik wíl wel boven mijn verleden uitstijgen, maar niemand helpt me daarmee, want niemand is er blijkbaar geïnteresseerd dat ik beschadigd ben.

Sylph schreef:

ik kan niet geholpen worden :')

Als je niet geholpen kunt worden, moet je dat niet van nieuwe vrienden verwachten... ??

Sylph schreef:

Haha, zo werkt het in de praktijk dus niet.

Zo kan het wel in de praktijkwerken

[Balance]

Sylph, je zal een reactie van mij wel weer fout opvatten ofzo, maar ik bedoel het zowaar gewoon aardig en oprecht. Heb je al eens hulp gekregen van een psycholoog ofzo? Want wat je vertelt over genegeerd worden, gepest worden etc. is niet niks en het is logisch dat je daar veel moeite mee hebt. En zo te lezen wil je leren om het te verwerken, dus misschien kun je iemand zoeken die je daarmee kan helpen.

Natuurlijk ben ik weleens bij een psycholoog geweest. Maar dat werkte ook alleen maar averechts, omdat ik niemand meer vertrouw, dus ook een psycholoog niet.

Psychologen zijn overrated.

[PixelDansje]

Pippeloen schreef:

Psychologen zijn overrated.

QFT~!!!!~

Maar ondertussen kunnen ze je wel een stempel opplakken, en bij strafzaken wordt deze stempel klakkeloos overgenomen door de rechter.
Dat vind ik dus te erg voor woorden.

[Balance]

Sylph schreef:

Natuurlijk ben ik weleens bij een psycholoog geweest. Maar dat werkte ook alleen maar averechts, omdat ik niemand meer vertrouw, dus ook een psycholoog niet.

En zou je het aandurven toch nog een keer die stap te zetten? Want het kan best met de ene psycholoog slecht klikken, terwijl het met de volgende wel goed klikt. Mensen die misbruikt zijn, mishandeld zijn etc. hebben hier toch uiteindelijk ook baat bij en hun vertrouwen in mensen is ook compleet weg. Het kost alleen tijd en wilskracht om die persoon toch te gaan vertrouwen, maar jij wil zo te lezen toch graag veranderen dat je dat volgens mij best hebt (die wilskracht).

[Balance]

Pippeloen schreef:

Maar ondertussen kunnen ze je wel een stempel opplakken, en bij strafzaken wordt deze stempel klakkeloos overgenomen door de rechter.
Dat vind ik dus te erg voor woorden.

Ja, want de rechter kan veel beter zelf een beslissing maken over iemands geestelijke gesteldheid dan een persoon die er 4 jaar voor gestudeerd heeft.

Een rechter moet nou eenmaal beslissingen maken en gaat af op de personen die het meest weten. Dat is in het geval van de menselijke geest nooit volledig, maar altijd nog vollediger dan als een niet-gespecialiseerd persoon een uitspraak doet.

[Tink*]

Het ligt ook aan je instelling of je kan veranderen. Ik ben ook altijd gepest en hoor er nooit echt bij en ben zo vaak in de steek gelaten en dat soort dingen, maar je moet geloven dat het ook goed kan gaan. Je moet durven leven. Niet iedereen is erop uit om jou te kwetsen.

En als ik nog een keer naar een psycholoog ga, wat heb ik daarmee te winnen? Over 60 jaar ga ik toch wel dood.

[Daboman]

Sylph, ik was vroeger ook heel negatief en ik heb ook genoeg meegemaakt, net als de rest. Toch heb ik het van me af gezet. Het is belangrijk dat je moeite doet om het toch van je te kunnen afzetten. Dat proces om die switch in denken te maken kan pijnlijk zijn en het liep bij mij ook niet bepaald soepel. Maar ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik het toch gedaan heb.

[Balance]

Sylph schreef:

En als ik nog een keer naar een psycholoog ga, wat heb ik daarmee te winnen? Over 60 jaar ga ik toch wel dood.

Je klinkt niet echt tevreden nu. Wil je dat 60 jaar zo houden dan?

Ik heb geprobeerd de omschakeling te maken naar in-zichzelf-gekeerd naar sociaal en toch is dat weer mislukt. Ik heb er allemaal de energie niet meer voor.

[Daboman]

Misschien deed je het niet op de juiste manier. Bij mij is het wel gelukt. Hoe deed je het?

Balance schreef:

Ja, want de rechter kan veel beter zelf een beslissing maken over iemands geestelijke gesteldheid dan een persoon die er 4 jaar voor gestudeerd heeft.

Een rechter moet nou eenmaal beslissingen maken en gaat af op de personen die het meest weten. Dat is in het geval van de menselijke geest nooit volledig, maar altijd nog vollediger dan als een niet-gespecialiseerd persoon een uitspraak doet.

Ik snap wat je bedoelt, maar daar ben ik het dus niet mee eens, met zo'n systeem.
En wie zegt dat zo'n studie waarheidsbevindingen omvat? Nogmaals ik vind het zwaar overrated, en daarom wordt hun mening klakkeloos overgenomen door een rechter. Omdat ons hele systeem zo in elkaar zit.
Ik ken geen psycholoog (en ik heb er veel gezien) die mij zag zoals ik echt ben. Alleen maar in kaders van hokjes en bepaald gedrag wat een stempel krijgt maar imo heel ergens anders vandaan komt.
Omdat ik niet 4 jaar gestudeerd heb word ik hierin niet serieus genomen. Hoewel ik een betere visie heb op mijn mind dan welke psycholoog ook.

[PixelDansje]

Sylph schreef:

Ik heb geprobeerd de omschakeling te maken naar in-zichzelf-gekeerd naar sociaal en toch is dat weer mislukt. Ik heb er allemaal de energie niet meer voor.

Wil je persé sociaal geworden worden of wil je gelukkiger zijn?
en denk ej echt dat je meer energie krijgt?


Eventjes er bij zeggen dat er nu een heleboel mensen aan ht posten zijn om jou te helpen..

Daboman schreef:

Misschien deed je het niet op de juiste manier. Bij mij is het wel gelukt. Hoe deed je het?

Dat is persoonlijk.

Sylph schreef:

En als ik nog een keer naar een psycholoog ga, wat heb ik daarmee te winnen? Over 60 jaar ga ik toch wel dood.

Ja, en waarom zou ik me vandaag nog douchen? Ik word morgen toch weer vies.

[PixelDansje]

Pippeloen schreef:

Ik snap wat je bedoelt, maar daar ben ik het dus niet mee eens, met zo'n systeem.
En wie zegt dat zo'n studie waarheidsbevindingen omvat? Nogmaals ik vind het zwaar overrated, en daarom wordt hun mening klakkeloos overgenomen door een rechter. Omdat ons hele systeem zo in elkaar zit.
Ik ken geen psycholoog (en ik heb er veel gezien) die mij zag zoals ik echt ben. Alleen maar in kaders van hokjes en bepaald gedrag wat een stempel krijgt maar imo heel ergens anders vandaan komt.
Omdat ik niet 4 jaar gestudeerd heb word ik hierin niet serieus genomen. Hoewel ik een betere visie heb op mijn mind dan welke psycholoog ook.

Jij vind jou mening beter dan die van de psycholoog, voor jouw gevoel is jouw mening beter en dus leef je je meer naar die mening. ALs die psycholoog jou leefde, zou je meer zijn zoals hij denkt. ;P

[Daboman]

Sylph schreef:

Dat is persoonlijk.

Misschien wil je er per PM in vertrouwen over praten, maar zo niet houd het voor mij ook op.

PixelDansje schreef:

Jij vind jou mening beter dan die van de psycholoog, voor jouw gevoel is jouw mening beter en dus leef je je meer naar die mening. ALs die psycholoog jou leefde, zou je meer zijn zoals hij denkt. ;P

Ik heb tenminste gevoel en probeer niet alles uit hokjes en kadertjes te verklaren/begrijpen.

In ieder geval had ik laten we zeggen een jaar geleden een actieplan om gelukkiger te worden: een kamer vinden, sociale contacten leggen, een baantje vinden en proberen over mijn nogal gebroken hart heen te komen door weer eens een keertje op een date te gaan. Dat is allemaal gelukt en nog steeds ben ik doodongelukkig.

[PixelDansje]

Pippeloen schreef:

Ik heb tenminste gevoel en probeer niet alles uit hokjes en kadertjes te verklaren/begrijpen.

En dat vind jij beter

[/vervelend]

[PixelDansje]

Sylph schreef:

In ieder geval had ik laten we zeggen een jaar geleden een actieplan om gelukkiger te worden: een kamer vinden, sociale contacten leggen, een baantje vinden en proberen over mijn nogal gebroken hart heen te komen door weer eens een keertje op een date te gaan. Dat is allemaal gelukt en nog steeds ben ik doodongelukkig.

Waar ben je ongelukkig mee?

[Balance]

Pippeloen schreef:

Ik snap wat je bedoelt, maar daar ben ik het dus niet mee eens, met zo'n systeem.
En wie zegt dat zo'n studie waarheidsbevindingen omvat? Nogmaals ik vind het zwaar overrated, en daarom wordt hun mening klakkeloos overgenomen door een rechter. Omdat ons hele systeem zo in elkaar zit.
Ik ken geen psycholoog (en ik heb er veel gezien) die mij zag zoals ik echt ben. Alleen maar in kaders van hokjes en bepaald gedrag wat een stempel krijgt maar imo heel ergens anders vandaan komt.
Omdat ik niet 4 jaar gestudeerd heb word ik hierin niet serieus genomen. Hoewel ik een betere visie heb op mijn mind dan welke psycholoog ook.

Dat is van twee kanten te beoordelen dan.
Enerzijds denken mensen vaak zelf een goede oorzaak te hebben gevonden voor hun gedrag, terwijl er veel achter ligt. Ik kom dat als pedagoog nu ook tegen. Ouders die vertellen dat hun kind zo verschrikkelijk druk is, dat móet ADHD zijn. Als je dan door gaat vragen blijkt er super veel van het kind gevraagd te worden en wordt het kind onrustig van dat overvragen. Ouders denken echt de waarheid in pacht te hebben en willen niet weten van een alternatieve verklaring; want zij staan toch dichterbij, zij wéten het!
Anderszijds kan het ook de psycholoog zijn die enorm narrow-minded is en vasthoudt en zijn/haar theorietje. Wel slecht hoor, een psycholoog hoort sowieso open te staan voor de mening van zijn/haar cliënt en hoort ook te kijken naar of dat inderdaad juist kan zijn. Ook dat krijg ik nu mee in mijn studie: vraag ouders naar wat zij denken dat de oorzaak is en kijk daar sowieso naar.

PixelDansje schreef:

Waar ben je ongelukkig mee?

Wist ik het maar.

[Tink*]

Sylph schreef:

In ieder geval had ik laten we zeggen een jaar geleden een actieplan om gelukkiger te worden: een kamer vinden, sociale contacten leggen, een baantje vinden en proberen over mijn nogal gebroken hart heen te komen door weer eens een keertje op een date te gaan. Dat is allemaal gelukt en nog steeds ben ik doodongelukkig.

Daarom moet je ook op zoek gaan naar waardoor die ongelukkigheid komt. Je moet kleine dingen leren waarderen. Want als je nu terugkijkt naar vorig jaar heb je toch al heel wat dingen overwonnen en mag je trots op jezelf zijn. Er blijven altijd wel dingen die wat minder gaan, maar toch over het algemeen gaat het goed!

[PixelDansje]

Sylph schreef:

Wist ik het maar.

Het klinkt heel flauw, maar vaak zijn mensen ongelukkig omdat ze dat de dag daarvoor ook waren, of omdat ze dat gewend zijn of omdat ze niet blij zijn met gister (terwijl ze gister niet blij waren met eergister enz.)

Ik bedoel je hoeft even heel erg algemeen gezegd, niet ongelukkig te zijn. Je bent slim, studeert, hebt vrienden en werk. Je komt leuk over vind ik, op de meets enzo. Maar ik ken je verder niet.

Je komt over (als je niet gezegd zou hebben dat je ongelukkig was) als iemand die gewoon gelukkig is.

Ja, het is ook een sleur. Maar ik zou willen dat ik kon zeggen: dit en dat is de oorzaak hiervan, nu kan ik het aanpakken.

[Daboman]

Sylph schreef:

In ieder geval had ik laten we zeggen een jaar geleden een actieplan om gelukkiger te worden: een kamer vinden, sociale contacten leggen, een baantje vinden en proberen over mijn nogal gebroken hart heen te komen door weer eens een keertje op een date te gaan. Dat is allemaal gelukt en nog steeds ben ik doodongelukkig.

Dan heb je het inderdaad fout aangepakt. Ik ben begonnen door objectief te kijken naar m'n manier van denken. Dat heb ik als eerst aangepakt, daar zit de wortel van het probleem. En daarna zocht ik pas naar dingen die me gelukkiger zouden kunnen maken.

[Balance]

Pippeloen schreef:

Ik heb tenminste gevoel en probeer niet alles uit hokjes en kadertjes te verklaren/begrijpen.

Dat vind ik heel bot. Hoe kom je er bij dat psychologen geen gevoel hebben. Heel hun beroep bestaat uit het (proberen te) helpen van mensen.

En hokjes en kadertjes heb je nodig. Er zijn ontdekkingen gedaan middels jarenlang wetenschappelijk onderzoek. Bijvoorbeeld: er zijn mensen die weinig eten. Wat is daar de oorzaak van? Ze gaan op zoek naar alle oorzaken, alle verschijnselen etc. Ze hebben na jaren onderzoek een totaalpakket van gedragingen gezien en daar geven ze dan een naam aan, zoals anorexia.
Dan komt er iemand in de praktijk die binnen dat totaalpakket valt en plaatsen ze die 'in het hokje' van anorexia. Dat doen ze om die persoon een idee te geven wat hij/zij heeft, om vervolgbehandelingen van mensen uit dat zelfde hokje te kunnen bekijken, evalueren en toepassen en om zorgverzekeraars te kunnen vertellen: ja hoor, bij deze persoon zou die behandeling effectief zijn, willen jullie even betalen?
Het voordeel is drieledig, maar dan zijn er altijd weer mensen die zeggen dat je mensen niet in hokjes mag plaatsen..

[PixelDansje]

dus eigelijk ben je ongelukkig omdat je ongelukkig was, wil je wel gelukkig worden maar kan het alleen als je gelukkig was en je kunt alleen gelukkig geweest zijn als je het daarvoor ook was?
*OMG*

[PixelDansje]

Balance schreef:

Dat vind ik heel bot. Hoe kom je er bij dat psychologen geen gevoel hebben. Heel hun beroep bestaat uit het (proberen te) helpen van mensen.

OMdat ze niet te emotioneel moeten benaderen. HEt is best logisch wat ze zegt. Een psyhcoloog moet het zozakelijk mogelijk aanpakken, .. daarom is hij/zij juist objectief.

Balance schreef:

Dat is van twee kanten te beoordelen dan.
Enerzijds denken mensen vaak zelf een goede oorzaak te hebben gevonden voor hun gedrag, terwijl er veel achter ligt. Ik kom dat als pedagoog nu ook tegen. Ouders die vertellen dat hun kind zo verschrikkelijk druk is, dat móet ADHD zijn. Als je dan door gaat vragen blijkt er super veel van het kind gevraagd te worden en wordt het kind onrustig van dat overvragen. Ouders denken echt de waarheid in pacht te hebben en willen niet weten van een alternatieve verklaring; want zij staan toch dichterbij, zij wéten het!
Anderszijds kan het ook de psycholoog zijn die enorm narrow-minded is en vasthoudt en zijn/haar theorietje. Wel slecht hoor, een psycholoog hoort sowieso open te staan voor de mening van zijn/haar cliënt en hoort ook te kijken naar of dat inderdaad juist kan zijn. Ook dat krijg ik nu mee in mijn studie: vraag ouders naar wat zij denken dat de oorzaak is en kijk daar sowieso naar.

Van die ADHD is een prachtvoorbeeld! Door het kind de diagnostiseren zal het kind denken dat het met hém iets niet goed is, terwijl het imho aan de ouders ligt en hoe die met hem omgaan, waar dus bepaalt gedrag van het kind uit voort komt. En die ouders denken misschien helemaal niet zo, waardoor ze het ook niet door hebben.

Ja zulke heb je er ook tussen zitten. Die zijn zo overtuigd van hun studie/zichzelf dat niets anders waar is.