Dit-wil-ik-even-kwijt-topic!

[Changshan]

Anki schreef op 04-05-2005 @ 12:00 :
Wat ik even kwijt wil...

Sorry timo, sorry van gisteren op msn...

Ahw...
Geeft niet hoor. 't is al goed.


Ik moet steeds sneller mijn beltegoed opwaarderen...

Ik mis je. Eigenlijk miste ik je al toen ik thuis was. Het duurt nooit zo lang voordat ik jou mis, maar het is nooit anders. Ik voel innige liefde voor je, maar dit stukje tekst zal niet lang standhouden. Als ik het opgeschreven had, was het nu doorgekrast.

Ditmaal geen mythische plaats, geen eerbiedige stilte en geen perfectie om in te verdrinken. Het was gewoonweg geen belangrijke plaats waar ik me op dat moment bevond, maar de gevoelens die mij vervulden, zouden nimmer vergeten worden.

Vanaf hier moet ik schrijven.

[Anki]

Ik ben eenzaam nu...

[Tovenaar]

De wijzers kruipen naar elkaar toe. Je probeert ze vooruit te duwen, maar ze zijn zo zwaar. Het geluid van de fluit, drie korte tonen, waar blijven ze? Weer de blik naar de klok, je zweeft over het gras. In tien seconden kan niets gebeuren. Zoete geuren omarmen je, tillen je nog verder de lucht in. Op je tong ligt Lissabon, zachtjes rolt het erover heen. Dan: suizende touwen, juichkreten in een vreemde taal, en je nat wordende shirt. Lissabon vliegt omhoog, jij daalt neer op de groene landingsbaan. Om nooit meer op te stijgen.

Ja, ik huil om AZ

[Zut Alors!]

Tovenaar schreef op 06-05-2005 @ 00:06 :
De wijzers kruipen naar elkaar toe. Je probeert ze vooruit te duwen, maar ze zijn zo zwaar. Het geluid van de fluit, drie korte tonen, waar blijven ze? Weer de blik naar de klok, je zweeft over het gras. In tien seconden kan niets gebeuren. Zoete geuren omarmen je, tillen je nog verder de lucht in. Op je tong ligt Lissabon, zachtjes rolt het erover heen. Dan: suizende touwen, juichkreten in een vreemde taal, en je nat wordende shirt. Lissabon vliegt omhoog, jij daalt neer op de groene landingsbaan. Om nooit meer op te stijgen.

Ja, ik huil om AZ

omg, hoe ontroerend

[duivelaartje]

Vogelvrij schreef op 04-05-2005 @ 10:52 :
En wat moet dat voorstellen?

Tja...

[Vogelvrij]

duivelaartje schreef op 06-05-2005 @ 11:15 :
Tja...

Het ziet eruit als een of andere vreemde taal.

Soms vraag ik me af of er nog meer mensen zijn die zomaar een taal gaan verzinnen, zoals ik

[duivelaartje]

Vogelvrij schreef op 06-05-2005 @ 13:58 :
Het ziet eruit als een of andere vreemde taal.

Soms vraag ik me af of er nog meer mensen zijn die zomaar een taal gaan verzinnen, zoals ik

Vroeger verzon ik wel eens een eigen taal, nu niet meer eigenlijk.

[Vogelvrij]

duivelaartje schreef op 06-05-2005 @ 13:59 :

Vroeg verzon ik wel eens een eigen taal, nu niet meer eigenlijk.

Ik ben die periode dus nooit ontgroeid Maij oe sar en jaaren ang es...

[Changshan]

Anki schreef op 05-05-2005 @ 22:45 :
Ik ben eenzaam nu...

Knuf.

[Changshan]

Tovenaar schreef op 06-05-2005 @ 00:06 :
*Klaagzang over Neerlands ongeluk...*

Twee hardwerkende teams, twee groepen, eenheden, mannen zonder ego. Mensen die hun trainer nog respecteren, en het budget van de club en de voordelen die daaruit voor hun te behalen zijn, geen hoge prioriteit geven. Mensen die na een wedstrijd half bewusteloos op het veld kunnen liggen, die zich helemaal geven voor één doel. Een doel, dat nu voorbij geschoten is.

‘Het ruikt hier naar suikerspinnen’, merkte hij op. Stuurs keek ik voor me uit.
We hadden al minstens een kwartier niet gesproken en het irriteerde me dat hij juist nu begon over suikerspinnen. Er waren veel interessantere dingen om over te praten dan suikerspinnen. Begrijp me niet verkeerd, ik houd veel van suikerspinnen en praat liever over suikerspinnen dan over de verhoudingen tussen de Palestijnen en Israël en wat de invloed van Arafat geweest is. Maar op dit moment had ik het idee, dat er dingen tussen ons instonden die niet meer op te lossen waren met suikerspinnen.
Ik hapte naar adem, ik hoorde hem ‘Brown eyed girl’ neuriën. Ik vroeg me af of dit zomaar plotseling in hem opkwam, of dat hij – net zoals ikzelf- over elke beweging, over elk woord en elk gezongen liedje had nagedacht. Ik wilde rechtdoor blijven kijken, niet in de minste plaats omdat ik, wanneer ik naar links kijk, ook daadwerkelijk met mijn fiets naar links ga. Hetzelfde geldt voor rechts. Rechtdoor leek me de veiligste optie.
Ik wist het zeker, hij probeerde mijn aandacht te trekken. Nu probeerde hij al fietsend zijn jas uit te trekken en achterop te binden. Vanuit mijn ooghoeken zag ik zijn verwoede pogingen de snelbinders zo ver op te rekken, dat hij de jas eronder kon schuiven. Ik werd er zenuwachtig van.
‘Mag ik je wat vragen, Plien?’
Natuurlijk mocht hij me niets vragen, ik wilde immers niet met hem praten.
‘Hmhm’, mompelde ik. Hij vatte het op als een goedkeurend geluid.
‘Ben je eigenlijk bang om te falen? Wil je daarom niet meer schrijven, of dansen, stopte je daarom met toneel, met de Havo, is dat de reden waarom je niet meer zingt en moeite hebt met het onderhouden van vriendschappen?’
Ik dacht even na.
‘Ja, daar komt het in feite wel op neer, ja.’
‘Zonde’, zei hij.

[Anki]

Scarlet..: Mooi...!

Waarom zei je het niet gewoon tegen me? Waarom liep je iedere keer weg als ik er over wilde praten? Ik kan dan misschien wel allochtoon zijn, maar ik praatte toch nog gewoon nederlands? Was het omdat je bang was dat ik achter je ware aard kwam? Mocht ik niet weten dat je eigenlijk een voorstander was van hetgeen wat hij verkondigde? Wilde je me niet kwetsen? En wat denk je dat je nu doet? Nu je me alleen hier achter laat? Zonder geld, baan, toekomst? Wat moet ik nu? Mijn geld verdienen op de keileweg? Thuiskomen met zwarte mascara tranen? Langzaamaan gek worden omdat de man van wie ik hou iets tegen mijn afkomst heeft? Tegen mijn geloof, mijn cultuur? Nou, zeg het dan? Wat moet ik nu?

[neardo]

Je gaat aan mij voorbij. Langzaam hoor ik jouw voetstappen op de grond, voetafdrukken in de zompige aarde. Ik kijk naar je en om je heen dansen stralen van licht. Ik strek mijn armen naar je uit maar ik kom niet verder. Ik kom nooit ver genoeg om je aan te raken. Zo dichtbij dat ik je gezicht kan zien, en je zachte lippen bestempelen met mijn kus. Ik wil jouw warme adem in mijn nek voelen. Met mijn gezicht gericht op de hemel, smekend om een kans, is het enige wat ik nog kan zien, het zand dat omhoog stuift.

[Anki]

My wicked life, totally fucked up

[Anki]

Ik hield van jou, ik gaf om jou, maar ik voelde niks voor je. Ik stelde me liefde voor. Ik zag mij in jouw armen, en ik zag je meegaan naar familiefeesten. Ik wilde je zo graag vertrouwen, ik wilde zo graag dat er iets kon bloeien tussen ons. Het mocht niet zo zijn. Alles kapot. Alles weg. Jij wil niet meer praten omdat je bang bent verliefd te worden, en mij wel helpen als ik het moeilijk heb? Wat heb ik daar aan?

[Zut Alors!]

Meneer Bij zat op het steeltje van een zonnebloem.
"Goedemorgen, meneer Bij." zei ik beleefd, "Hoe is het met u?"
Ik zeg altijd netjes 'u'. Vooral tegen meneer Bij. Voor je het weet steken ze je overhoop. Wat dat betreft zijn bijen niet te vertrouwen.

[Vogelvrij]

Zit er een bijennest bij je in de buurt of zo?

[Roosje]

Schrijf aan je toekomstige liefje
Een waanzinnig warme liefdesbrief.

Stop de brief in een fles.
Gooi de fles in een glasbak.

Wacht op het wonder.

Jo van Hest

Je bent zo
mooi
anders
dan ik,

natuurlijk
niet meer of
minder
maar

zo mooi, anders

ik zou je
nooit

anders dan
anders willen

Hans Andreus

Ik <3 deze gedichten, hihi, overgeschreven uit mijn Nederlandse boek in mijn agenda en nu hier op Letteren.

[Anki]

Sommige meisjes zijn sletten...Gaan ze het even lekker voor andere verpesten door met hun msn-maatje te praten, omdat ze hem toevallig in de trein zag!

[Anki]

Mijn hond is dood..

Mijn lieve kleine Feline, ik had me erop voorbereid... maar nu ik je zo zie liggen, zo levenloos en zo stil, schiet ik vol.
Alleen je dunne lichaampje is over. Alleen een paar botjes en een beetje vel.
Altijd was je vrolijk, en je staartje ging altijd op-en-neer. Soms leek het of je een big smile op je snuit had. Soms sprong je stiekem op de bank, of zat je achter het stuur van de auto.
Maar de laatste dagen was je op en kon je niet meer...Je was nog maar twee en een half.
Lieve Pien, slaap zacht...

[Changshan]

Kus voor lieve Claire.

M'n buik... ik schiet vol, wil leeg zijn. Loop over, wil doortrekken, handen wassen, doorgaan... waarom zag je er zoveel gezonder uit dan ik?

Changshan schreef op 09-05-2005 @ 22:12 :
Kus voor lieve Claire.

M'n buik... ik schiet vol, wil leeg zijn. Loop over, wil doortrekken, handen wassen, doorgaan... waarom zag je er zoveel gezonder uit dan ik?

Ik weet niet of ik dit nu grappig, smerig of mooi moet vinden. Dus noem ik het maar smerigrapimoo.

[Changshan]

Mijns. schreef op 10-05-2005 @ 13:50 :
Ik weet niet of ik dit nu grappig, smerig of mooi moet vinden. Dus noem ik het maar smerigrapimoo.

Dat het zoveel reacties bij je teweeg brengt, vind ik al wel goed. Ik zat toen niet zo heel lekker in mijn vel...

WANT IK BEN LIEVER DAN LIEVER DAN LIEF
VEEL LIEVER DAN HIJ
Hij had het wel gezegd, had het wel gezegd. Had toch wel gezegd, dat ik beter bij hem kon blijven. Nu kan ik niet meer terug, want zoals hij zei, ik mag niet bij hem klagen.

Het leek me onwaarschijnlijk dat hij me zou vragen weg te gaan. Ik deed in feite niets verkeerd, ik was alleen gevoelloos. Het maakte me niet uit waar of wanneer we zouden eten, laat staan wat, of naar welke film we zouden gaan. Ik vond het okay om zijn vrienden te zien, maar niet beter dan thuisblijven. Múm of The Prodigy, ik hoorde geen verschil. Probeer niet door te dringen, het ergste wat er kan gebeuren is dat het je lukt. Ik wilde niet dat hij wist, waar ik aan dacht wanneer ik keek naar het plafond of de orchidee in de vensterbank. Ik wilde mysterieus zijn, onafhankelijk en stoer, maar in feite maakte het me kil en onverschillig. Ik deed moeilijk over zaken, waar ik niet moeilijk over wilde doen, ik had gewoon het idee dat ik toch af en toe moest doen alsof iets me interesseerde. Toen je me zei dat je niet meer wilde dat ik je verwarde dat onze toekomst zo onduidelijk leek en je zekerheid nodig had in dit onzekere bestaan kon ik een glimlach niet onderdrukken. Vol overgave zei je, ‘je doet het weer, je gedraagt je weer als een vreemde van de wereld’; de liefde is een experiment en ik zoek iemand die de test eens overleeft.

Wat ik wilde zeggen,
Is dat ik iets tegen je wilde zeggen.
Maar omdat jij wilde zeggen,
Dat je iets wilde zeggen.
Waardoor je dus wat zei,
toen ik iets wilde zeggen.
Weet ik niet meer wat ik wilde zeggen.
En omdat ik iets wilde zeggen,
Toen jij dat zei.
Weet jij ook niet meer wat je wilde zeggen,
Wat je wilde zeggen tegen mij.

[Nijn*]

De druk werd teveel op je schouders en ongemerkt wilde je eraan ontsnappen, maar aan zoveel ogen kun je niet ontkomen. De blikken werden scherper en meedogenlozer en daarmee verdween je hoop als sneeuw voor de zon. De schaduw overstemde wanneer de zon school achter de wolken. Angstig keek je omhoog, verwelkomde de regen. Koele druppels vielen op je kille huid en vonden langzaam hun weg naar de vergetelheid. Hun sporen sierden je koud geworden huid maar vallen in het niet naast de schrijnende rode striemen. Ik weet nog hoe je ogen vroeger konden stralen, zo koud zie ik ze nu. De glimlach die vroeger deuren opende, zag ik langzaam sterven tot zelfs de herinnering in mijn hoofd er niet meer was.

Geen begin, geen eind. Alle zinnen door elkaar. 't is niets.

in-spi-ra-tie-loos.

[Nijn*]

QUOTE van gisteren ('t aantonende bewijs van het dramatisch lage niveau in mijn klas):

- 'Tering, dat weet je toch wel?'
> 'Neuh..'
- 'Ben je dom ofzo?'
> 'Is dat een strikvraag?'

[Zut Alors!]

Nijn* schreef op 14-05-2005 @ 18:56 :
'Is dat een strikvraag?'

Eerder een bijdehandje lijkt me...


de jeugd van tegenwoordig toch ook

[Nijn*]

Zut Alors! schreef op 14-05-2005 @ 19:18 :
Eerder een bijdehandje lijkt me...

Nee, dat was juist het erge! Hij meende het serieus toen hij dat vroeg, echt met zo'n achterdochtige blik van, 'volgens mij zit er iets achter deze vraag!'

[Zut Alors!]

Nijn* schreef op 14-05-2005 @ 19:22 :
Nee, dat was juist het erge! Hij meende het serieus toen hij dat vroeg, echt met zo'n achterdochtige blik van, 'volgens mij zit er iets achter deze vraag!'

en jij er nog dik om ook

[Zut Alors!]

"Ik had nooit gedacht dat ik een hekel kon hebben aan Hendrik, hij was immers niet echt. "

[Nijn*]

Omdat je me enkel ongelukkig maakt.

Eén blik in de spiegel was teveel, het stak me direct door mijn gepanserde harnas heen. Ik was kapot, simpel gezegt gebroken door ellende. Ik kon de aanblik van mijn eigen fletse ogen niet langer verdragen en wendde me af van het verleden dat te lezen stond in deze bruine ogen. Ik haat haar vanuit het diepste van mijn hart. Ooit was er niet veel verschil tussen haar en mij, nu zijn we compleet verschillende individuen. Ze is niet langer het meisje dat ze vroeger vol overtuiging leek te zijn. We blijven in hetzelfde lichaam alleen kent zij een geschiedenis die ik heb verstoten. Waarom kon ik haar niet gewoon wegstoppen, zoals ik immers bij alle nare herinneringen deed? Ze bleef aan me kleven hoe graag ik me ook van haar wilde onderscheiden. Misschien omdat men de toekomst en dat wat in het geschied ligt niet kan omzeilen. Misschien als ik nog maals zou proberen haar te accepteren, misschien laat ze me dan met rust. Opnieuw wierp ik een blik in de spiegel, deze nog vernietigender dan de eerste. Ze verliet me niet, ze stookte me slechts meer op. Met een grote uithaal smeet ik de spiegel op de vloer die uit elkaar spatte in tientallen scherven. Ze maaiden rond mijn voeten, probeerden me bij mijn enkels te grijpen. Laat me los, laat me sterven op de
manier die ík verkies. Kapot ga ik toch wel, met of zonder jouw hulp. Je stopt mijn controle en duwt me dieper de afgrond in. Paniek.

[Type]

Teenflick with a twist. Een beginnetje.

Pas rond een uur of twee, half drie, werd ik thuisgebracht door Ron, mijn 'date'.
Hij had mij gevraagd, ik had maar ja gezegd omdat hij dat leuk vond. En 'ti s een schat van een jongen, hoor. Ik willen alleen niet, nooit, met hem doen wat hij allemaal met mij zou willen doen.
Hij was een echte heer deze avond, dat wel. Maargoed, ik kwam thuis en mijn moeder was nog, of alweer, wakker, en natuurlijk lyrisch over het feit dat ik mijn gala nu gehad had en ze wilde alles meteen weten en, en, en, en... Ikzelf was doodmoe, mijn haar zzat voor geen meter meer en mijn voeten deden pijn van die rotschoenen. Ik was niet helemaal nuchter meer, dus wat ik het liefste zou doen was mijn bed induiken en de aankomende week niet meer wakker worden...

[Rodion]

Voor de Tonke Dragt fans, een heus boek:

http://www.dbnl.org/tekst/drag001gehe01_01/

[Nijn*]

QUOTE van het hoogbegaafde Broklede:

- 'Dus áls je over gaat, ga je over naar 5 mavo?'

Mijn leven bestaat uit relatief moderne cijferrelatie's die ik op sla in een plastic geheugen, wat ik zo nu en dan eens gade sla om mijn sociale leven op te pakken en voort te zetten.

[Saarah]

Net geschreven in 10 minuutjes

Vastberaden stapte ik in bad. Nu was het gedaan, het was voorbij. Ik zou ermee stoppen, nu was het genoeg, hier was het over. Met trillende handen pakte ik het mesje dat op de rand van het bad lag. Het was klein, dat wel… Maar het was scherp. Vlijmscherp.
Ik leunde achterover en hield m’n linkerarm boven water. M’n hand trilde al heel wat minder toen ik een snee in mijn bovenarm maakte. Tegelijk met een paar druppels bloed viel ook een traan in het water. Die traan en het bloed stonden gelijk aan de ingewikkelde, tegengestelde gedachten die rondcirkelden in mijn hoofd. Het bloed stond synoniem voor een goed gevoel, voelen dat je écht was, dat je de controle in handen had. De traan symboliseerde het verdriet dat ook in mijn hoofd ronddwaalde. Dit mocht niet, waarom deed ik dit?
Bijna uit automatisme verscheen er nog een snee in m’n linkerarm, en nog een. Het mesje dwaalde af, ging lager en lager. De laatste snee was door m’n pols. M’n laatste gedachte voordat ik kopje onder ging, was dat het hier voorgoed gedaan was. Eindelijk.

[Nijn*]

Saarah schreef op 19-05-2005 @ 17:20 :
*knip*

Dingen als m'n kun je beter voluit schrijven als 'mijn' dat staat een stuk mooier. Verder vind ik dat je over een geladen onderwerp vrij snel schrijft. Het idee is mooi maar triest, daar kun je gebruik van maken: breid je stukje uit..

[Saarah]

Nijn* schreef op 19-05-2005 @ 18:19 :
Dingen als m'n kun je beter voluit schrijven als 'mijn' dat staat een stuk mooier. Verder vind ik dat je over een geladen onderwerp vrij snel schrijft. Het idee is mooi maar triest, daar kun je gebruik van maken: breid je stukje uit..

Ja, je hebt idd gelijk over dat 'mijn'. En ik weet dat het nogal snel geschreven is, als ik zin heb zou ik het mss wel kunnen uitbreiden ja alleen was ik er niet zeker van dat dat de moeite waard was, maar ik kan het in ieder geval proberen.

Ik kom niet uit mijn woorden, ik denk dat je niet moet gaan nee niet moet gaan ik denk dat je hier moet blijven hier, nee, hier bij mij. Altijd blijven hier ja hier, ja hier bij mij. Ik pakte mijn schoenen en ging zitten op de rand van het bed. Ik hees mijn sokken omhoog en trok mijn laarzen aan. Langzaam deed ik beide ritsen dicht en toen ik klaar was, keek ik hem aan. ‘Ik moet natuurlijk gaan’, zei hij. ‘Geen twijfel over mogelijk.’
Ik fronste, hij lachte. ‘Kom op, ik breng je naar het station.’ Met tegenzin greep ik naar mijn tas en hing hem over mijn schouder. Ik stampte harder dan zou moeten op de trap en duwde de deur demonstratief achter me dicht. Hij schudde zijn hoofd, ‘je gedraagt je als een klein kind.’ Ik was zestien en verliefd. Hij was negentien en arrogant. Hij woonde op het Noordereiland en wanneer ik nu maar ver genoeg naar voren buig, vang ik een glimp op van zijn straat.

Hij pakte zijn fiets en gebaarde dat ik achterop moest springen. We fietsten over de Willemsbrug richting station Blaak en ik merkte op, dat hij me net zo goed naar huis had kunnen brengen. Hij reageerde niet. Ik wilde van alles, natuurlijk wilde ik veel, ik was immers zestien. Ik wilde liefde die niet te verklaren was, ik wilde mijn armen om hem heenslaan en fluisteren tegen zijn rug, ik wilde stoppen met school en bij hem wonen en dan elke dag voor hem zorgen en zijn shirts strijken want overhemden droeg hij niet ik wilde zijn kinderen baren al moest ik nu niet aan kinderen denken maar voor hem zou ik het toch kunnen overwegen ik wilde bij het Nationaal Ballet en aan hem denken wanneer ik danste en dat hij me dan elke avond op zou komen halen zelfs uit Maastricht en ik dan bij hem in de auto zou stappen hij zijn hand op mijn knie zou leggen en me zou vertellen over zijn dag terwijl we luisterden naar Nina Simone. Het zou altijd zomer zijn of lente en af en toe herfst of winter en we zouden een tuintje hebben met een grote boom met daaronder een klein oud tafeltje waarop twee glazen en een fles wijn zouden staan – ik dronk in die tijd nog geen wijn, maar in mijn dromen was het minder vies. We zouden wandelen op het strand samen met de hond want je kunt niet wandelen op het strand zonder tenminste ooit een hond gehad te hebben en mijn wangen zouden rood zijn van de kou en jij zou jouw vader zijn oude handschoenen aan mij geven en dan zou je lachen want ze waren veel te groot en we zouden zoenen in de duinen en onze neustoppen zouden we onhandig tegen elkaar aanduwen en ik zou gillen omdat het zo koud aanvoelde.

Maar die avond zaten we op de fiets en maakte ik een begin door in je rug te fluisteren dat wij want jij en ik dat wij misschien wel ooit.

[Nijn*]

@ Scarlett: Mooie verhaallijn, maar je zinnen zijn krom en je interpunctie is p0ep.

[Type]

Ik weet niet of het verveling is, gebrek aan sex, een overschot aan hormonen in zijn geheel, of wat, maar ik voel me soms rusteloos. Lusteloos, maar dan op een vreemde manier, met een onderhuidse kriebel die toch steeds stroompjes door me heen schiet...
Ik weet niet precies wat het is. Maar het is er. En dat irriteert me.

[lantaarnpaal]

Ze voelde zich verliefd. Dansend van de gevoelens. Ze vond hem leuk, meer dan leuk. Het voelde alsof ze gelukkig was. Haar hart huppelde bij elke gedachte aan hem. En wanneer haar hart huppelde, huppelde zij mee. Ze voelde zich levend, bewust van alles. Van elke aanraking kreeg ze een schok. Ze wist dat iedereen zich wel eens verliefd waande. Maar dit was anders, dit moest wel anders zijn! Het maakte haar niet uit dat men haar hopeloos en dwaas noemde, zo dol van gevoelens. Als ze kon, dan was ze weggevlogen. Fladderend. Ver weg van de gekmakende verliefdheid. Maar ze kon niet vliegen, hooguit dansen. Ze was verliefd. Maar hij niet. En dansend ging ze ten onder.

------------------------------------------------------------------------------------ omdat het zomer is denk ik

Scarlett schreef op 30-05-2005 @ 00:21 :
Maar die avond zaten we op de fiets en maakte ik een begin door in je rug te fluisteren dat wij want jij en ik dat wij misschien wel ooit.

Je laatste zin (L)

[Type]

Scarlett schreef op 30-05-2005 @ 00:21 :
>><<

kromme zinnen en foute interpunctie horen hierbij. Geweldig stukje.

Gods Slakkenhuis

O God, o lieve God, help me breinaalden prikken in de lege
piepschuimballetjes rollend over de asfaltwegen langs de afvalbergen op de oude Bergseweg waar we wandelen hand in hand in been in oor in mond, kus me, vang me als ik val op de versteende wegen die leiden langs alle gepaardebloemde grasvelden waar we liggen in de weide, zoeken naar figuren in de wolken hoog boven ons waar God huist in zijn slakkenhuis met de kleuren groen, geel, blauw. Strooi op al mijn wonden zout, lik de likdoorns uit mijn knie waar ik viel op die weg, die verharde weg langs de weide waar de paarden staan in hoeken, bang voor het onweer, zoekend naar de antwoorden op alle mogelijke vragen die beantwoord kunnen worden met een uitroepteken vraag ik je, smeek ik je, hoe wil je zijn? Streel me zacht en teder en ik ben van jou ik zal je noemen in al mijn dagboekschrijfsels en je klemmen tussen duim en wijsvinger waar ik je fijn knijp en maal in mijn keukenmachine tussen de gehakte worteltjes en het sap zal ik drinken, vergieten met het bloed dat door mijn lichaam stroomt zal ik wachten op je
woorden en je daden en je vergeving van de zonden die ik begaan heb om bij je te zijn omdat ik je mis en je zinnen die je zei die middag op mijn bed toen de lakens vers droog van de wind waren waar wij onder lagen die wind ik om mijn vingers en mijn tenen trek ik aan met touwtjes tot dat het gras gaat
liggen en benauwd haar adem inhoudt tot dat de honden grommend uit hun hokken komen en je zoeken, je ruiken, waar je bent. Ik knip letters uit de krant, gekleurd en gebruikt en verspreid het over heel het land ik ben je kwijt en zoek en ik zoek je maar je rent en rent en ik ren achter je aan tot dat ik je haar vang in mijn vlindernet en ik weef zijde van je vlechten, oh Simson geef me je manen en je kracht. En al je zonnen waar je wilt, de hemel is van jou en ik zal knielen op de kiezels in het tuintje met de vijver waar ik lief had en ik vree en vreedig lag te slapen onder het lakenpak van fonkel.

Ik wil even kwijt dat ik jarig ben.

[Roosje]

Gefeliciteerd dan maar.

Ik wil even kwijt dat ik vannacht elf uur heb geslapen en dat ik nog steeds moe ben.