Algemeen tripreport topic

[capibara]

[Charlott]

Afgelopen zaterdag hebben ik en mijn vriend samen een portie thaise paddo's gedeeld.

rond half 9 's Avonds hebben we ze gegeten, ik heb ze gegeten met aardbeien en pure siroop. Rond half 10 begon ik het ook echt te merken.

We waren in een appartement van een vriend van mijn vriend, en we waren maar met z'n tweetje, dit is mijn vijfde keer dat ik paddo's eet en voor mijn vriend was het de 1ste keer.

Ik vond het erg fijn om niet te praten, ik voelde me vooral erg relaxed en mijn vriend voelde zich erg onrustig en was constant aan het praten. Ook heb ik heel de tijd door het appartement heen gedanst en op het bed gedanst en koprollen en saltos gemaakt, ik voelde me erg elastisch en ik voelde me heel mooi als ik aan het dansen was.

Toen hebben we mario galaxy op de Wii gespeeld. Dat was echt spacend. Toen we even niet meer hadden gespeeld was mario op het beeldscherm aan het slapen met een bijenpakje aan. En het was net alsof hij een levend wezen was dat bij ons in de kamer lag te slapen en daar hebben we echt dubbel om gelegen.

Toen gingen we een stukje in de gang lopen en het leek net of de deur aan het einde van de gang echt mini was en ik dacht daar pas ik nooooooooit doorheen. Toen vonden we 2 stoelen in de gang die echt lekker zaten en we wouden ze meenemen naar het appartement, maar toen dat niet echt wou lukken hebben we dat maar gelaten.

Weer terug in het appartement ging ik al het eten dat er in huis was uit de kast halen en alles opeten, eten was zo wonderbaarlijk, al die smaakjes en zo wonderbaarlijk dat wanneer je het doorslikte dat het dan gewoon weg was. De lange jannen die ik at leken net lijm en ik moest het elke keer weer uitspugen.

Voorderest heb ik alleen maar door de kamer gedanst en lekker relaxed op bed gelegen. Het was echt geweldig.
Voor ik het wist was de trip alweer over rond half 2/2 uur.

De trip was erg geslaagd, maar volgende keer wil ik wel weer eens een hele portie nemen!

Leuk report Charlott!

[Charlott]

thanku

Charlott schreef:

Toen we even niet meer hadden gespeeld was mario op het beeldscherm aan het slapen met een bijenpakje aan. En het was net alsof hij een levend wezen was dat bij ons in de kamer lag te slapen en daar hebben we echt dubbel om gelegen.

omg (L)

- de substantie en de hoeveelheid die je genomen hebt:
halve portie mexicaanse paddo's (15 gr)
- je ervaringen met de stof, is het je eerste keer of heb je dit middel al vele malen gebruikt?:
geen ervaring met paddo's, geen ervaring met trippen. vaak genoeg geblowd, pep gesnoven en xtc geslikt
- de setting waar je was, dus thuis op een groot feest of waar dan ook:
thuis bij een vriend, gewoon buiten, in de mac, op een parkeerterrein bij een paar grote winkels
- setting: was je alleen of met vrienden of onbekenden?
met 4 man, 2 nuchtere tripsitters en dan ik en nog iemand die ook een halve portie nam
- de manier van gebruiken (geslikt, gespoten, gesnoven enz)
gewoon opgegeten
- eventueel je leeftijd, gewicht, sexe
16M, ~74 kg

Een paar weken geleden kwamen we met wat vrienden op het idee om een keer paddo's te doen. Even een datum uitgeozcht enzo en gisteravond was het dan zo ver. Ik zou samen met M allebei een halve portie mexicaanse paddo's opeten. Dat hebben we rond 20.30 gedaan bij T op z'n kamer. Even later zijn we naar een tankstation gaan lopen, in de hoop dat we de paddo's dan vlak daarna zouden gaan voelen. Een poos gelopen, maar nog steeds voelden M en ik niets. Even peuken gehaald bij dat tankstation en verder gelopen naar een groot parkeerterrein met een paar grote winkels errond. Daar beetje rondgehangen en gewacht tot ze zouden begonnen te werken.
Daar begon ik de eerste effecten te voelen. Nouja, voelen is niet het goede woord...het was meer dat ik wist dat er iets met me was, maar ik wist niet wat. Ik moest veel om alles gaan lachen en dingen werden steeds interessanter. M begon ook steeds meer te lachen.

Een beetje teleurgesteld omdat we niets duidelijks voelden zijn we terug gaan lopen richting T z'n huis. Het was toen rond half 10, een uur na inname dus. Onderweg kwamen we langs een McDonalds en daar hebben we even wat gegeten. Ook daar voelden M en ik nog steeds niets duidelijks, maar wel een beetje een vreemd gevoel.

Afijn, klaar zijnde bij de Mac zijn we naar T z'n huis teruggegaan. Daar waren we rond 22.15. Beetje op z'n kamer zitten praten en een stukje van een film gekeken. Op zijn kamer begon ik de paddo's echt te voelen. Heel veel dingen werden erg fascinerend, erg mooi om te bestuderen. Er lag een mp3speler en het schermpje daarvan was erg boeiend. Vooral wat er allemaal op stond enzo, ik heb er een poos naar zitten kijken. Hetzelfde had ik bij de koptelefoon van die mp3speler. Eén deel kon je zeg maar draaien en het andere niet, heel erg vreemd. Ik heb me een poos afgevraagd waarom dat nou niet kon.

Toen rond 22.30/22.45 kwam T z'n pa zeggen dat we naar beneden moesten omdat hij wilde gaan slapen. Toen zijn we naar beneden gegaan om een beetje tv te gaan kijken. Ik ging een beetje rondlopen in de huiskamer en alle dingen werden heel erg boeiend om te bestuderen. Gewoon rondkijken en naar alles kijken. Ik voelde me een soort van klein, zo dat ik hier was en alle andere dingen daar in de kamer. Heel erg vreemd gevoel en ik weet ook niet echt hoe ik het moet beschrijven.

Toen rond een uur of elf begonnen de visuals. Ik ben op een stoel gaan zitten en ik heb iets van een half uur naar de gordijnen in de kamer zitten kijken. Ze waren aan het bewegen, en er ontstonden een beetje patronen in. Het leek ook alsof ze steeds kleiner en groter werden, een beetje een golvend effect. De lichten in de kamer waren ook van kleur aan het veranderen. De hele kamer was aan het golven en bewegen en ik zat me af te vragen hoe dat nou kon.
Ik kreeg van iemand een peuk aangeboden en ik heb er een poos over gedaan om die aan te steken. Ik had de sigaret in mn mond, en deed de aansteker aan vlak voor m'n gezicht. Maar er kwam dus een redelijk grote vlam en daar schrok ik van. Zo van whoesj, zeg maar. Dat herhaalde zich nog een keer of 4 en toen kon ik met veel moeite eindelijk dat sigaretje aansteken.

Nouja, om een uur of 0.00 moest ik naar huis, was met iemand achterop de scooter en die moest om 0.00 weg. Het was niet zo fijn op de scooter, in de kou en in de regen, maar wel heel erg apart. De wereld vloog onder me door en ik zat naar de donkere lucht te kijken waar allemaal patronen in te zien waren. Ik voelde me weer heel erg klein, zo met de lucht met de vage patronen en de wereld die onder me door vloog. Het regende ook een beetje, en het was alsof de regendruppels hele grote strepen door de lucht trokken. Ik zag dan ook een heleboel lijnen in de lucht.

Thuisgekomen waren de visuals nog steeds bezig. In de keuken veranderde koelkast steeds van grootte in een soort golvende beweging. Mijn broertje zat nog tv te kijken in de woonkamer en het licht wat daarvanaf kwam gaf ook een speciale gloed in de kamer, heel erg vreemd. Heb even wat gedronken en ben toen naar m'n kamer gegaan. Daar waren nog steeds allerlei dingen aan het bewegen, er zaten patronen in de vloerbedekking en mijn bed was aan het golven. Beetje muziek geluisterd en zitten chillen, rond 1.30 begonnen de visuals af te nemen. Ik ben dan maar gewoon gaan slapen.

Al met al een prima eerste trip, vond ik zelf. Maar wel heel erg vreemd, ik kan het niet echt "wreed" ofzo noemen. Bijvoorbeeld een pilletje vind ik dat wel, daarvan wordt ook alles mooi maar op een totaal andere manier. Ik vind het veel "rauwer", veel harder, veel duidelijker. De trip van gisteravond was veel subtieler en je moet langer naar dingen kijken om het te zien veranderen. Het is allebei mooi, maar op z'n eigen manier.

Heb wel veel geleerd voor een volgende trip die er zeer zeker aan gaat komen. Ik was dus met z'n 4en en dat was eigenlijk best veel, met 2 nuchtere en 2 trippende mensen. Volgende keer doe ik het liever met bv. 1 andere trippende en een (nuchtere) tripsitter. In m'n eentje trippen vind ik misschien ook nog niet eens erg. Ik was ook niet met mijn beste vrienden en dat scheelt denk ik best veel. Ze gingen steeds vragen hoe het was en of ik al iets voelde en dat is best wel irritant. Ik ben wel blij dat ik met een halve portie begonnen ben, nu was mijn trip nog erg goed stuurbaar en ik heb geen enkel moment het idee gehad dat ik wel eens bad zou kunnen gaan. Nu weet ik bovendien wat ik de volgende keer kan verwachten.

Kortom, ik heb ervan genoten en veel van geleerd. Heb er absoluut geen spijt van dat ik zo begonnen ben, en niet gelijk met een hele portie ofzo om maar gelijk het wreedste effect te hebben. Het ging prima, en zeker voor herhaling vatbaar. Over een poosje komt een hele portie wel, misschien eerst nog een keer een halve of 3/4e, en dan ooit ook wel een zegeltje LSD.

Ohja en voor de volgende keer wel even zorgen dat er wiet is. Dat was allemaal op gisteravond en dat vond ik best wel jammer. Ik had erg veel zin in een jointje en had ook niet het idee dat het daarmee fout was gegaan. Waarschijnlijk had het het effect best versterkt en/of verlengd. Maargoed, dat is ook iets voor de volgende keer.

Lsd & Keta tripreport

Zegels: 5
Waar zal ik het beginnen. Ik nam lsd in en ongeveer 3 kwartier later begon ik al te giechelen en lachen en dan weet ik dat het begint te werken. Aangezien ik nooit visueel zwaar heb getript, nam ik er eerst 3 tegelijk. Ik heb nog nooit zo zwaar visueel getript als toen. Ik zag een soort vaste screenshot van mijn zicht en vanuit daaruit ging ik alleen maar denken aan alles. Veel kan ik er niet van zeggen, alleen dat alles maar door en door ging, het hield gewoon niet op. Er kwam geen einde aan. De beelden werden omgetoverd in geluid en ik tripte hem zwaar op hele drukke gordijnen.
Als ik een sigaret opstak kon ik niet zien of hij aan was of niet, het was de meest geniale visuele trip ever. Toen het een beetje rustiger werd, heb ik er nog 2 zegels bijgenomen . echt sterk was het niet meer, maar ik zag overal patronen op. Op een totaal lichte muur zonder patronen, gingen ze maar door en door. Er hing ook een schilderij van Herman Brood, dat was écht te vet voor woorden. ik stond echt minutenlang naar muren te kijken waar helemaal niks aan te zien was. Ik vond het geweldig om in het licht te kijken en rond te lopen als een malle idioot. Ook echt continu met mijn armen en handen voor mijn ogen lopen zwaaien, dan kreeg ik zo’n slow motion arm erachter aan. ik bleef maar zwaaienb
De flitser van de digitale camera vond ik echt GENIAAL! Ik heb mezelf wel 10 keer in me ogen geflitst en daarna zag ik geniale patroontjes voorbij flitsen, ook het vuur van aanstekers vond ik prachtig. Ik heb er vol bewondering naar zitten kijken. De trip duurde uuuuuuren!

Later op de avond had ik ketamine genomen, maar iets te veel. Ik ging liggen op een dekbed en ik was verdronken in de vloer. Ik kon mijn armen en benen niet meer bewegen en de stemmen klonken heel ver weg. Het leek net of ik gewoon IN de grond zat. Ik belandde in een hele andere wereld, boven me zag ik knuffels en de mensen waren aan het praten, maar ik kon het niet meer volgen. Soms wreef iemand me over mijn wang, maar daar kon ik niet op reageren en ik kon ook niet praten. Het was zo heftig en intens, maar ik heb ontzettend genoten. Ik denk dat ik wel 3 kwartier niets kon zeggen en toen ik weer overeind kwam, merkte ik dat ik bijkwam en soms weer afdwaalde. Daarna ben ik wel gruwelijk misselijk geweest, toen heb ik een appel gegeten en voelde me gelijk een STUK beter. Je komt echt in een hele andere, vage wereld en je snapt nergens iets meer van. Je raakt de controle over jezelf kwijt, maar als je dat accepteert kun je toch genieten, maar het was echt intens en soms best moeilijk. Verder had ik echt hele fijne mensen om me heen en ik vond het zo mooi dat ik het zo nog een keer zou doen. dit is echt een van de mooiste ervaring geweest.

Moooooi Irene

[kevrijen]

Panini schreef:

Dat heb ik best vaak als ik veel blow, ik heb er geneens muziek voor nodig maar het versterk het effect wel. Elk geluid wat ik dan hoor zet ik om in beelden die vloeiend in elkaar overlopen heel leuk is dat

nu zit ik hiero een beetje te lezen en godallemachtig wat staan jullie mense hier even zwak op je schoenen, en wat een onzin rond te bezuinen,NOOBS als je er bij wil hoore ofzo iets houdt dan gewoon je mond. met al die onzin praatjes! JE TV LOOPT ALTIJD VLOEIENT OVER lompe wicht( sorry)

het opschep gehalte van de gemidelde puber is erg hoog hier,
HEt effect van drugs is vaak altijd het zelfde, bad trip of goeden trip na 10 jaar nog even hevig of slecht als bij de 1e paar keer,
en dan nog iets maak de topic 18+ ??? al die pubers over drugs hier hahaha en ze zitten 99% van hun verhaal te lullen.
oh en voor die sukkel met ze speed verhaal op je tong speed verdoof niet nerd.

maarja dat was dat..

De substantie en de hoeveelheid die je genomen hebt
cocaine 1gram op een leuke avond

- je ervaringen met de stof, is het je eerste keer of heb je dit middel al vele malen velen malen, het is relaxt chill goed alchole er bij drinken anders kan het na zo'n lange tijd depressief werken het is ook echt een gezlligheids drugs.

- de setting waar je was, dus thuis op een groot feest of waar dan ook.
in cafe's altijd gezllig, thuis met vrienden fles wiskey krat bier, dat er tusse door doen werkt best om de half uur ofzo even lijntje leggen, en wordt elk lijntje gezlliger hahaha

- setting: was je alleen of met vrienden of onbekenden?
altijd met vrienden, nooit alleen drugs gebruiken dan ben je een junk, delen wat je hebt anders niet... alleen de pijpuitgaan is ook maar zo alleen he.

- de manier van gebruiken (geslikt, gespoten, gesnoven enz)
Gesnoven, 2 keer gerookt bij me wiet.

- je leeftijd, gewicht, sexe
21jaar 1,89m, man

naadelen: Kost gewoon heel veel { coke is een manier om andere te laten zien dat je rijkt bent } zeeer verslavent.. niet dat ik ga inbreken om coke te kopen maar als je niet hebt en het is gezzellig en je weet dat je maat et wel hebt dan is toch kut om niet te vragen.geen honger ( voor die gast die speed snoof en volgende dag ging eten dan had je wel troep speed )paranoja ik zie dat veel oudere mense om me heen die rond de 25+ paranoja zijn allemaal raare gedragsvertoningen,

Geen nadelen maar geen pro-coke+ punten : je ziet er niets van ( uiterlijk). je wordt er niet mager van zo als bij speed of waneer je het gaat roken of weet ik veel
voor de rest veel plezier ! en goed drinken


mm-kay ? drugs is bad dont do drugs blowe is cool



spelfouten voor u houden.

Post dan niet.

[Maanmeisje]

Hasj en wiet zijn ook drugs.

Maar goed, misschien heb je wel zoveel geblowd dat er nu weinig meer over is van je hersens

Tip: val andere mensen niet lastig met onleesbare verhalen en commentaar als je zelf niets beter bent.

en gooi in ieder geval een keer de windows spelcontrole over je post

Spelfouten zijn tot daar aan toe. Het excessief gebruiken van smileys is strontvervelend, evenals interpunctie. Je verhaal wordt zo goed als onleesbaar op dit moment.

Oh, Mrboot en Pannekoek; Keurige en hele vette reports!

Oke, lang verhaal. Maar een paddotrip die me heel erg heeft geraakt.

Datum: 11 mei 2008
Tijd(sduur): 14:30 – 18:30 (ongeveer)
Wat: 3 bakjes hawaiiaanse paddo’s, thee van gezet.
Waar: In ’t park in Maastricht/bij vriendje thuis.
Wie: Ik + vriend, vriend is behoorlijk ervaren tripper, ik semi-ervaren. ;x

Voorbereiding
Ik wilde al een tijdje “paddoën”, maar op de een of andere manier kwam het er steeds niet van. Ik had nog LSD liggen die ik wilde nemen, ’s nachts, maar het wilde niet helemaal omdat ik te veel andere verplichtingen had, en toen we met hemelvaart naar de smartshop wilden gaan bedachten we dat de smartshops dan natuurlijk ook dicht zijn. Failure. Maar goed, afgelopen zaterdag hadden vriendlief en ik het erover, en toen dachten we “waarom ook niet!” Dus hup, op naar de smartshop. (De kleine Sirius in Maastricht, vlakbij het station, aanrader!) We kwamen uiteindelijk thuis met 3 bakjes paddestoeltjes, gezellige schimmelige vriendjes die we eerst nog bij een vriend in de koelkast deponeerden (waar we nog even langsgingen) voordat we naar huis gingen.

Vriend is redelijk ervaren maar had al lang niet meer getript en is over het algemeen redelijk ongevoelig in verhouding tot “gemiddelde” trippers, dus heeft wat meer nodig. Ik ben gemiddeld qua gevoeligheid, dus besloten we drie bakjes te halen en daar thee van te zetten. Ik mocht ze in stukjes snijden (je bent een huisvrouw of je bent het niet), en toen was het wachten – in een pannetje water, theezakje erbij, wierook aan, en kriebels voelen. Hele typische tripkriebels, geen angst maar gezonde spanning en ook een soort van respect voor het stofje. Ik vind het telkens weer fascinerend, hoe zo’n klein schimmeltje (of postzegeltje, in het geval van LSD) zo’n groot effect kan hebben.

We hadden een beetje onze twijfels over wáár we heen wilden, omdat we geen auto hadden, geen zin in bussen of treinen en we wisten niet of er op loopafstand een leuke “zitplek” was. We besloten maar gewoon naar buiten te gaan (thee in een waterflesje, dat was nog best spannend – giet er niets naast!) en maar zien waar we uitkwamen. Het geluk was aan onze kant: na 3 minuten lopen kwamen we in een parkje terecht waar we héérlijk konden zitten. Het was eigenlijk het randje van de bewoonde wereld: de buitenrand van Maastricht, velden en zon en een fietspad met de occasional wielrenner en mensen met honden, maar rustig genoeg om fijn te zitten. Zon en schaduw, fijn plekje, we waren er klaar voor!

Trip
Ik was om eerlijk te zijn een béétje angstig voor de smaak, vanwege alle horrorverhalen, maar dat viel me alles mee. Ik had thuis al een paddestoel “rauw” gegeten, gewoon uit principe eigenlijk, maar dat smaakte voornamelijk naar champignon, en ook de thee was goed te drinken: Tension Tamer van Celestial Seasonings, met een vleugje… aarde. Niet onaardig. Vriendje en ik waren allebei even stil, schoenen uit, lekker zitten, en toen namen we allebei een flinke slok. Het was maar een heel klein beetje thee, heel geconcentreerd, met een typisch kleurtje. Magische thee. Ik sloot mn ogen, zond een schietgebedje het universum in met mn ideeën over de trip (laat me leren niet zo te twijfelen), en liet het vervolgens maar over me heen komen.

Het weer was echt perfect, lekker warm, en na een tijdje gingen we van de schaduw naar de zonnige kant van het heuveltje waar we zaten, en genoten van het lekkere weer. Na ongeveer 20 minuten voelde ik het aan mn lichaam, soort typische paddo-bodyload van onrust, niet écht misselijk maar ook niet normaal, een beetje queasy en rusteloos – maar dat hoort erbij, dus liet ik het maar gebeuren en keek om me heen. Een echte lachkick hebben we niet gehad, maar het punt waarop ik écht voelde dat we up and away waren was toen we samen naar de bomen en de vogels aan het kijken waren en het hadden over de manier waarop vogels vliegen. Die kleine musjes lijken in bogen te vliegen, op de warme luchtstromen, en soms lijkt het net alsof ze bijna neerstorten. Dat leek op dat moment zo absurd, bijna zo’n tekenfilm-moment: zo’n vogeltje wat vergeet weer op te trekken en tegen de grond knalt. Dit was zo fascinerend dat vriendlief op een gegeven moment riep: “Niet vallen!” Dat was op dat moment zó toepasselijk en ook zó absurd, dat ik van verbazing heel hard moest lachen. Hij ook, trouwens.

De visuals waren vergelijkbaar met die op LSD, en tegelijkertijd ook weer niet. Met LSD “ademde” alles, veel vervorming in het meubilair en de muren en dergelijke. Dat was nu ook, een heel typisch soort vervorming in bomen en gras, maar het was tegelijkertijd ook veel feller en kleurrijker. Een lastige vergelijking, ook omdat de omgeving heel anders was nu, maar toch. Meestal is het ook iets waar ik me op moet concentreren, in mindere mate dan mijn vriend maar toch, en nu keek ik op een gegeven moment naar mn arm en zag ik gekleurde krioelpatronen, paars en rood en roze en ontzéttend mooi en fascinerend. Ze bleken ook op mijn spijkerbroek te zitten, en in de lucht, en op de stoep, en ze waren heel fel en dominant, ontzettend grappig: ik dacht nog “hey, wat gaaaf, ik hoef er niet eens moeite voor te doen.” De lucht was meer pastel -ish, met mooie patronen, maar minder gedetailleerd, wat zachter omrand.

Dit deel van de trip was vooral m’n ogen uitkijken: we hebben een beetje rondjes gelopen (blote voeten op het gras! <3), gelachen naar elkaar, maar weinig gepraat en stiekem wel moeten lachen om de paar voorbijgangers met honden en op fietsen. Lopen op het gras was heel grappig, alsof het gras zelf ook een beetje vervormde en mn benen waren heel slap, mn voeten zakten helemaal weg in het gras. Ook het geluid was maf, ik kon niet echt horen wat voorbijgangers naar elkaar riepen omdat het vervormde en echode, heel apart. (Maar praten met vriend ging heel goed, raar is dat.) Op een gegeven moment besloten we toch om maar naar huis te gaan, ik was éigenlijk in de veronderstelling dat de piek (nu 2,5 uur na inname ongeveer) wel ongeveer geweest was, dus dacht ik “kom, lekker naar huis en bijkomen, het is mooi geweest”.

Dát viel een beetje tegen. We zwalkten zo’n beetje naar huis, af en toe met ogen dicht en hand in hand, gelukkig was het maar een klein eindje. Over alles lag nog steeds een laag van visuals, heel mooi, maar het was wel lastig om de twee trappen naar vriendje’s appartement te beklimmen. Het was daar héél warm, dus snel water drinken. Ik heb een tijdje op het balkon gestaan en rondgekeken, en had toen wel door dat de piek nog niet voorbij was. Maar toch, het zou nu wel afnemen, lekker een beetje bijkomen, samen op de bank hangen. Vriend zette een cd aan, ben even kwijt welke ook weer, heel psychedelisch in ieder geval, en we kropen lekker naast elkaar op de bank.

Hier werd het heel innerlijk: terwijl het in het park vooral om rondbanjeren en –kijken ging, werd de trip zodra ik mijn ogen dichtdeed en naar de muziek luisterde heel intens van binnen. Ik weet niet meer wat ik allemaal heb gedacht, maar wel dat het ontzettend mooi was. Op een gegeven moment had ik veel spanningen in mn gezicht (tandartsissues), en dat loslaten was een hele maffe maar gave gewaarwording: alsof je letterlijk je spanningen wegdenkt, of zo? Maar het voelde heerlijk om mn gezicht te bewegen en de spanning weg te halen: echt een opluchting. Het was wel raar om te merken dat taal me niet zoveel meer zei: dit is iets wat trippers misschien wel herkennen maar niet uit te leggen is, je denkt heel veel en heel snel en duidelijk maar niet echt in taal zoals je gewend bent. Dat los te laten is intrigerend, maar het is aan het einde van een trip érgens ook wel geruststellend om te merken dat je gevoel voor taal niet helemaal verdwenen is, haha. Human nature, denk ik. Verder was ik heel relaxed, de muziek was mooi psychedelisch en om de zoveel tijd gluurde ik even naar vriendlief die ook met zn ogen dicht naar de muziek zat te luisteren. Onbewust eigenlijk, om toch op hem te letten, al wist ik niet waarom omdat hij toch meer tripervaring heeft dan ik.

Slap in the face
Ik dacht eigenlijk dat hij niet zo heel hard tripte, omdat hij toch over het algemeen minder gevoelig is en, achteraf gezien, ook lastiger de controle opgeeft. Hij checkt om de zoveel tijd even zn horloge of iets dergelijks, om zeker te weten dat hij nog steeds in deze wereld staat, zogezegd. Niet te ver met je hoofd in de wolken. Na een tijdje keek ik weer opzij, toen de ergste “reis” van binnen een beetje rustiger werd, en vriendje keek terug. We knuffelden een beetje, aaide elkaar (je huid is ook heel maf onder invloed, een heel typisch en fascinerend gevoel), en toen zag ik dat hij op zn lip zat te bijten. En plotseling moest hij huilen, en dat raakte me zó erg. We hadden het er een tijdje terug nog over gehad, gewoon dat mannen gemiddeld weinig huilen en dat hij sowieso niet zo vaak die behoefte voelde, dus ik schrok er nu een beetje van: dit kwam behoorlijk onverwacht, maar het was ook wel goed: achteraf was er toch een bepaalde spanning die los werd gemaakt.

Het resulteerde in samen huilen en lachen, en ons verbazen om hoe maf het was. “Ik snap het niet, ik ben zó gelukkig en zó verdrietig tegelijkertijd.” “Da’s iets met tegenpolen.” Dankbaarheid is intens geluk en intens verdriet samen. Het was mooi en goed en heel raar, vooral voor mn vriend omdat hij zo’n relatief late en toch zo heftige “terugslag” helemaal niet verwachtte. Het was behoorlijk mindblowing, besloten we maar, en we waren naderhand heel slap en een tikje rusteloos, maar tegelijkertijd ook heel dankbaar omdat we elkaar hadden, en omdat we dit hadden meegemaakt. “Het is alsof je zo’n immens belangrijk besef hebt, het even aan mag raken, en dan glipt het als los zand tussen je vingers vandaan.” Heel frustrerend, maar aan de andere kant ook heel geruststellend: het ís er wel, dat hebben we mee mogen maken, en dat is goed. Het zit er nog steeds, je bent het nooit kwijt.

Vriendje vertelde ook dat hij de neiging heeft om zijn trip te voorspellen als het ware: in de zin van “oh, het is nu ongeveer 2,5 uur geleden dat we de thee namen, dan zal het zo wel minder worden en dan word ik zo ook misselijk want dat word ik altijd. He bah.” Ook verwacht hij meestal maar een milde trip puur vanwege z’n relatieve ongevoeligheid. Het was alsof de paddo’s dachten “oh, je denkt dat je het kunt voorspellen en dat je het niet voelt, nou, dan zullen we het je even laten zien.” Maar wel op een lieve manier. Een soort knipoog van het universum, om ons even op onze plaats te zetten en een duwtje te geven. “Kijk, niet zo twijfelen.”

En dat was precies wat we allebei nodig hadden, want ik had de dag van tevoren nog een ontzettende rotbui gehad omdat ik heel erg aan mezelf twijfelde, een vervelende eigenschap die lastig van je af te zetten is en wat gewoon stom is want twijfels over mezelf en de relatie is nergens voor nodig. Dit was precies het duwtje wat ik nodig had om over die twijfels heen te komen en te weten “oh ja, zo was het, het is ontiegelijk onbeschrijfelijk mooi en we houden van elkaar, we komen er wel.”

Aftermath
Het is ergens heel raar om het zo op te schrijven en terug te lezen, omdat trips eigenlijk nooit in woorden te omvatten zijn. En zeker zo’n persoonlijke ervaring is lastig te beschrijven, en misschien ook wel helemaal niet boeiend voor anderen om te lezen. Toch vind ik het ergens ook heel leuk om het op te schrijven, al is het maar om dingen te onthouden voor “later.” Ik voel me nu, ongeveer 00:00, eigenlijk heel goed, een beetje een moe hoofd en lichaam maar wel lekker, niet misselijk of iets dergelijks. Veel denkvoer, maar dat is fijn. Goed. Het belangrijkste van een trip is misschien wel hoe je ermee omgaat naderhand, en dat is een leerproces op zich.

The morning after
En nu? Nu voelt het alsof we terug moeten in iets wat eigenlijk te klein is. Alsof je uit je voegen barst, al wordt dat wel minder. Toen we samen op de bank zaten leek het net alsof de grenzen van je lichaam een beetje vaag waren, samensmeltende handen ofzo, heel apart, en dan is het nog veel raarder om weer aan die grenzen te moeten wennen. En weer door te moeten met je leven, eigenlijk. Maar het komt wel goed! Het integreren is inderdaad het moeilijkste, maar stapje voor stapje.


tering, echt een lang verhaal. Sorry.

Sidhe schreef:

tering, echt een lang verhaal. Sorry.

Leuk om te lezen hoor. Klinkt als een perfecte trip, als ik het zo lees.

Dat was het zeker.

Mooi verhaal Inge. Dat voorspellen klinkt heel herkenbaar.

[hmm-hmm]

wáuw! mooi tripreport =) sidhe!

en, wat fijn eigenlijk het 'slap in the face' gedeelte. het klinkt eigenlijk heel mooi en supergoed =)

nog een vraagje, hoe heb je de thee exact gezet? ik zit erover te denken om 't ook zo te gaan doen binnenkort, in brokjes snijden en dan? in 't water doen gewoon? =)

Oh wat leuk om te horen <3 Het was ook heel mooi.

Ehm, ja gewoon alles in kleine stukjes gesneden, daarna in een pannetje met een klein laagje water en dan een minuut of 20 op een laag vuurtje - het mag niet doorkoken, net op het randje zeg maar. Wij haalden het pannetje steeds even van het vuur af als er belletjes kwamen. Theezakje erbij gooien de laatste paar minuten, en dan in een flesje, restjes paddestoel eruit zeven. Het was echt maar een klein beetje bij ons, maar sterk genoeg.

nog maar een tripreport, omdat ik door deze lsd trip in 1 keer van de speed af ben.

3 Mei 2008

Zegels: 3,5.

Amersfoort, samen met Nick & Jessica.
Bij: Nick thuis.

Ik besloot om een maand te wachten met LSD en daarna weer een paar zegels bij elkaar te nemen. Ik dacht dat ik eentje niet zou voelen. In de middag heb ik 2 lijnen pep gesnoven. Ik was net een week op vakantie geweest in het buitenland en ik vond dat ik lang genoeg nuchter was geweest. Een paar uur later na de pep gingen Nick en ik Jessica van het station halen. We dronken wat en aten pizza. Het was heel gezellig. Rond half 9 in de avond hebben we de LSD genomen. Ik nam er 3,5 tegelijk, Jessica had er 2 op en Nick 2,5.

Na een korte tijd begon het al te werken en ik wist vanaf dat moment dat ik teveel had ingenomen. Ik wist dat het zwaar begon te worden, omdat ik visueel niet meer kon kijken. Het enige wat ik zag was een grote waas van golven en patronen. De kat kon ik wel gewoon zien. Als ik hem aaide leek het niet te bestaan uit botten en vlees, maar gewoon een onderdeel van het universum. Ik wist niet of een sigaret aan of uit was en brandde me later nog. Toch zag ik het allemaal niet als negatief of “bad”, maar gewoon 1 grote chaos.

De gesprekken die ik heb gehad, kan ik me niet goed meer herinneren. Hier baal ik best wel van.
Ik had niet echt het gevoel dat ik heel slecht ging, het was alleen super chaotisch en ontzettend druk. Ik wist niet precies hoe ik het uit moest leggen. Ik werd de eerste uren niet echt bang. Later ben ik op bed gaan liggen in de slaapkamer en toen begon de echte reis.

Ik zag het als volgt:
LSD was een wereld zelve en de PEP kant was een wereld zelve. Het enige wat ik was, was een tussenstukje om die wereld te verbinden. Als die werelden er niet waren, was ik maar een tussenstukje wat geen doel had. De pep kant dacht alleen maar in tunnelvisie en hakerig en grauw. Vol negatieve invloeden. De LSD kant liet me niet meer normaal trippen omdat de PEP kant een stoorzender was. In LSD denk je in golven en patronen en als je die 2 samenvoegt, krijg je continu een vastloper in je gedachten.



Als je speed maandenlang gebruikt ga je in een soort tunnelvisie denken. Allemaal onderwerpen en lijntjes die je dan aan elkaar gaat verbinden. Je ziet in elk onderwerp wel iets negatiefs. Bij elke zucht denk je dat het aan jou ligt. Bij peppara denk je dat ze allemaal over je praten. Je verstaat alles verkeerd, zelfs als er helemaal niet gepraat word.



Bij lsd denk je dus in patronen en golven.



Deze werden continu in mijn trip gemengd en daarom kon ik ook niet normaal praten of uitleggen. ik liep vast als een schakel van een universum. Vanaf nu af aan zou ik nooit meer uit mezelf een gesprek kunnen beginnen en alleen maar reageren als iemand anders. Ik zag het einde van het bestaan en ik kon niet meer reageren zoals de Irene normaal zou doen. Ik lag op bed en Jessica en Nick waren aan het praten over van alles en nog wat. Ik kon hun wel volgen, maar er niet op reageren. Ik dacht dat ik nooit meer uit mezelf kon praten. Dat is wat de trip me liet zien. Ik was 1 van de velen vastgelopen schakels en dit was het einde.

Toen ik even op de wc zat, had ik zelfmedelijden. Het enige wat ik dacht was: heb ik weer. Nu kan ik nooit meer reageren als ooit tevoren, dus me vrienden zullen me wel snel zat zijn. De trip heeft van half 9 in de avond tot half 11 smorgens geduurd.

Wat ik echt heel erg vond, was dat ik sommige dingen niet in de hand had. Ik ben een keer naar beneden gelopen en ik heb op straat gelegen. Daarnaast heb ik ook nog eens aangebeld midden in de nacht. Ik heb al mijn wachtwoorden en pincodes blootgegeven, maar gelukkig alleen tegen mijn vrienden. Toen ik dit later hoorde en weer besefte, wist ik dat het ik te ver was gegaan. Dat ik hard aan het trippen ben, maakt me niet uit, maar dat ik zulke gegevens weggeef en mezelf niet meer in controle heb door buiten te gaan liggen of in de trappengang, dat gaat écht te ver.

Toen ik steeds nuchterder werd, begon ik te beseffen dat ik wel weer kon praten en je wilt niet weten hoe blij ik was. Ik heb tientallen keren achter elkaar lopen blaten: ik ben ZO blij dat ik weer kan praten! Nu kan ik jullie alles uitleggen! Ik heb een afschuw gekregen van speed terwijl ik er normaal wel een lijntje luste. Nu WALG ik ervan, nu besef ik pas wat voor ander mens je word. Ik HAAT het ineens. Na deze trip ben ik gaan beseffen wat het met je doet en ik ben echt blij met deze intense moeilijke ervaring. Ik kan het niet meer ruiken, ik wil het niet meer ruiken. Ik heb ineens zin in gezond eten en ik voel me bevrijd. Ik heb een 2e kans gekregen van het universum en ik ga er absoluut gebruik van maken. Geen speed meer voor mij.
Ik dank LSD en Albert Hofmann op mijn knietjes en ik kus de volgende dag. Ik ben niet meer bang voor weekenden die zijn afgelopen en ik heb zin om te gaan slapen. Echt bizar hoe ik ben veranderd na zo’n heftige ervaring.

[Hydrodynamikaas]

Hihi, ik heb je nog aan de lijn gehad toen (als in telefoonlijn ).. ik had al zo'n vermoeden dat je vrij ver was...

Maar als je dat inzicht gekregen hebt hierdoor, dikke prima!! Je hoort wel vaker dat mensen in zon heftige trip van die inzichten in zichzelf krijgen. Beter dat het helpt dan, hoop dat je t gaat naleven
Heel mooi report verder

ja klopt ja ik weet dat ik je aan de lijn had, maar ik heb geen idee meer wat er gezegd is en zeker weten dat ik het ga naleven! het is eigenlijk niet echt naleven, het is gewoon dat ik er een afkeer van heb gekregen, dus dat maakt het ook minder moeilijk als dat ik moest stoppen voor een andere reden. (denk ik) tnx!

Hm, ik weet niet of suiker echt helpt tegen een bad trip of een trip an sich, maar ik heb tijdens het trippen écht geen honger in wat dan ook. xD Dus ik eet eigenlijk niks.

[Wammus]

Die drie keer dat ik nu LSD gedaan heb had ik niet echt behoefte aan eten maar het was ook niet zo dat ik er niets van moest weten. Ik kan me van de laatste keer nog herinneren dat er fruit gehaald was. Hele sappige sinaasappels en hele fijne aardbeien. Van de smaak heb ik niet gek veel meegekregen maar vooral het sap wat uit de sinaasappel kwam was een heel vaag maar wel heel fijn gevoel.

[Hydrodynamikaas]

Fruit na de Alice is sowieso

Oh erna wel ja, frambozen.

[Jamais_Vu]

Gut ik kan het verhaal niet gedetailleerd beschrijven, maar de trip van gister was subtiel en mooi. Een goed begin met een halve portie verse mexicaanse paddo's was het.

Het begon vrij snel, na een half uur ongeveer, toen werden mijn muren groener (in de witte verf zit een minimaal groen tintje) en alles werd lichter en heel helder. Een hoek in de kamer was heel interessant want hij ging steeds verder weg en er zat een beweging in die leek op een worm kruipen door de grond.
Toen ben ik heel de kamer gaan rondkijken en naar de blaadjes van mij plantjes, het was alsof de blaadjes aan het ademenen waren, er zat een hele levendige kalme beweging in.
Ik ben wat druiven gaan eten en opgestaan, ik bewoog zo zweverig, alsof mijn botten van rubber waren. Ik liep naar het raam en de bomen waren zooooo mooi, de zon scheen meer dan het werkelijk deed en de boom waren dichtbij en groot en heel erg groen. Het leek of de wereld een stukje richting mij gekanteld was.
Ik voelde me een met alles om me heen, ik voelde me goed en alles was mooi. Ik ben naar de slaapkamer gegaan om daar tegen het raam aan te staan en de bomen en de wolken te bekijken, de lucht was erg blauw en de wolken wit en hadden een zijdeglans.
Toen ben ik op mijn prachtige bruine, zachte tapijt gaan liggen en heb lange tijd gekeken naar de deurpost, waar het verschil van kleuren tussen de slaapkamer en de woonkamer erg duidelijk was en ik was zo trots op mijn huisje.
Daarna ben ik op een rand van mijn bed gaan zitten en in het hout zag ik een demonisch schedeltje met een vuile lach, die heb ik daar achtergelaten want ik vond hem niet leuk.
Ik ben toen naar de woonkamer gegaan en heb naar de vloer zitten staren. Ik zag een mooie stonede kop in de vormen van de golvende vloer en die probeerde ik te tekenen. Alleen het potlood lag zo zwevend in mijn handen, zo bizar, voelde wel apart. Ik teken gewoonlijk met harde lijnen, maar op zat moment lag het potloodpuntje zo subtiel op het papier dat het subtiele lijnen werden, als een schaduw.
Oja, ik heb ook nog wat gedanst, dat was heel fijn, en in de spiegel naar mijn haren gekeken, wat waren mijn haren toch mooi!

Ja, ik ben heel tevreden over de subtiele trip, ik was een met alles en alles was mooi
Wat een kuthippie ben ik toch...

[Hydrodynamikaas]

Wauw, klinkt als een hele mooie eerste keer!!

Heb je het in je eentje gedaan? (zo komt het nu over)

[$moky]

ik heb nog geen tripmidellen gebruikt.
maar komt nog binnenkort LSD

[Jamais_Vu]

Hydrodynamikaas schreef:

Wauw, klinkt als een hele mooie eerste keer!!

Heb je het in je eentje gedaan? (zo komt het nu over)

Oh, ja dat was ik vergeten, met een goeie vriend was het en hij zat vooral met de ogen dicht monstertjes te kijken
En het was zeker een mooie trip, wat ik ook nog was vergeten te vertellen is dat alle muren van het toilet geel waren, ook erg mooi, heb denk ik een kwartier zitten rondkijken daar

[tsh]

Zo, ik ben hier echt al heeeel lang niet geweest (niet dat ik hier ooit een echt actieve poster was). Maar ik heb afgelopen zaterdag een halve portie mexicaanse gehad, en het was geniaal!

Oja, ik ben 20 jaar oud, ik was met mijn huisgenoot, en we namen beiden een halve portie, met vla.

Ik heb 2 keer eerder paddo's gedaan. 2 Keer met een vriend van me, de eerste keer was echt tof, muren krompen samen, en vage natuurfoto's leken te gaan bewegen enzo, verder ook hele goede gesprekken gehad en geen enkel negatief effectje..

De tweede keer viel veel slechter uit, minder visuals ( behalve een heuvel op weg naar het bos, die leek een soort HUGE golf die in de verte over het landschap gleed), en aan het eind (echt na 8 uur nog) ging die vriend van me ineens redelijk bad, huilen, en hij wilde erg graag naar huis, gelukkig heb ik hem met pizza's weer naar binnen kunnen lokken.

Goed, nu afgelopen zaterdag, met mijn huisgenoot, we begonnen rond half 11.
Ik had een afspeellijst gemaakt op mijn laptop, waar ik mezelf achteraf verschrikkelijk dankbaar voor ben . 2 bakjes citroenvla, met kleingesneden paddestoeltjes weggekaand, waarbij het me opviel dat de smaak heel goed te pruimen was..

Na een half uur begonnen mijn spieren compleet te ontspannen, ik zat in mijn eentje op een leren bank, wat erg comfortabel was . Ongeveer na een uur begon de muur raar te doen, er zaten van die kleine verfspikkeltjes op, die leken te pulseren, en er liepen stroompjes (lucht?) tussendoor. Mijn huisgenoot heeft een Lowlands afvalzak aan zijn muur hangen, en elk rimpeltje dat daar inzat leek te bewegen, op een gegeven moment leek de zak wel te ademen . Na een tijdje wilde ik de muur en de zak van dichterbij zien, dus ik besloot op het bed van mijn huisgenoot te gaan staan, hij movede naar de bank. de muur was van dichtbij des te spacender, alleen helaas reageerden de spikkeltjes niet op aanrakingen van mijn handen. Toen ik op het bed ging zitten kwam mijn huisgenoot met de geniale uitspraak: "Je zit voor mijn muur" waaruit bleek dat hij de muur minstens zo interessant vond.

De tv had de hele tijd al aan gestaan op animal planet (wat achteraf erg typerend was voor onze trip), en daar begonnen we ons beiden op te concentreren, toen opeens, in een reclame kwamen er 2 koala's langs, die op van die eucalyptus bladeren zaten te kauwen, en verschrikkelijk droog voor zich uit zaten te kijken. Wij gingen natuurlijk helemaal kapot, en toen er daarna een slangenserie op tv kwam waren we helemaal space..

Ook leuk waren de reclames voor een of ander oerang oetang (?) programma. van die kleine baby-aapjes, met van die grote zwarte ogen, ik vond ze echt heel lief, maar mijn huisgenoot wilde niet kijken omdat hij ze op aliens vond lijken .

Ineens kwam er een bar slecht nummer in mijn afspeellijst, ik klapte mijn laptop open, veranderde het nummer, en vervolgens ging ik helemaal op in mijn bureaubladachtergrond (wijngaarden die ik ooit in frankrijk heb gefotografeerd) elk plantje leek te gloeien, en van zachtgroen naar zachtgeel en wit te veranderen.

Een aantal keren heb ik wel de psychologische werking meegemaakt, ik ging heel diep over van alles nadenken, maar meestal kwam er maar een conclusie uit: "het maakt ook allemaal niks uit" Vervolgens zat ik erg lang over die zin na te denken, en op dat moment vond ik het heel slim dat ik tot die conclusie was gekomen.

Ik merkte tijdens deze trip trouwens heel goed dat mijn spieren ontspanden, ik kon in alle houdingen zitten zonder dat ik kramp kreeg, wat heel fijn was. Ook merkte ik dat ik veel meer energie kreeg door de paddo's, het leek alsof ik van buiten extreem relaxed was, maar van binnen voelde ik me heel energiek en druk in mijn hoofd, dat was op zich wel fijn.

Toen de visuals aan het einde minder werden kwam mijn huisgenoot met het idee dat we een joint moesten draaien, tijdens mijn vorige trips had ik nooit geblowd, puur omdat ik daar helemaal geen zin in had, maar nu leek het me wel lekker.. ik ben uiteindelijk wel 3 kwartier met de joint bezig geweest, omdat animal planet nog steeds fucking grappig was, maar toen ik hem eenmaal had opgestoken ging ik helemaal op in het blowen, de rook was fucking vaag, en ik bleef maar hijsen. Normaal voel ik na 1 joint al wel dat ik wazig wordt, maar nu draaide ik er nog 2 en die staken we ook op, het leek helemaal geen effect te hebben .

Wederom kwam er een erg slecht nummer (in ieder geval voor dat moment) in de afspeellijst (Ska-p, ja ik weet het nog), en mijn huisgenoot begon hysterisch nee te roepen en zette een ander nummer aan.

Het was inmiddels al bijna weer licht aan het worden, en dat is het momentwaarop we beiden zowat knock-out gingen, althans zo voelde het, we lagen beiden compleet stil naar animal planet te kijken, en de 2 halve joints die nog over waren hadden we beiden vast, maar waren al zeker een half uur uit, toen we daar achter kwamen hadden we een lachkick, en gingen vervolgens weer verder met animal planet kijken.. Toen het dat we zaten te kijken al zeker een half uur bezig was kwamen we er achter dat we animal police zaten te kijken (een programma dat we zachtgezegd normaal liever mijden). Toen (uiteindelijk toch) moe, besloten we te gaan crashen.
Ik viel als een blok in slaap.

De volgende dag had ik helaas erge hoofdpijn, dit had ik de vorige keren niet meegemaakt, dus ik vond het wel vaag. Misschien te verklaren omdat ik de vorige keer overdag tripte, en nu de hele nacht door.

Ik vond het supertof, volgende keer waarschijnlijk een hele portie mexicaanse.

[tsh]

vééél te lang!

[zeehond23]

tl;dr

[Cheryl]

Spoiler: Zweefteef Alert

----------------------------

Wat: Ayahuasca
Wanneer: 26 juli
Waar: Tipi
Met wie: Neanderthaler en nog enkele andere zonnetjes van het forum

Ik had al een hele tijd geleden een mailtje gestuurd naar de sjamaan, met de vraag of we konden deelnemen aan de ceremonie van 26 juli, helaas kon dat niet, ze zaten vol. Maar een week voor de 26ste, kreeg ik opeens een mailtje. Of we nog zin hadden om mee deel te nemen aan de ceremonie, want er waren twee plaatsjes vrij gekomen. Natuurlijk wilden we dat! Ik sprong bijna uit m’n stoel, later hoorden we dat hij aanvoelde wie op de wachtlijst de ervaring het meeste nodig had, en hij zo ons koos, waar ik heel dankbaar voor was, ik had het zeker nodig en Neanderthaler ook.

Die korte week vloog voorbij en voor ik het wist was het de ochtend van 26 juli. Al vroeg waren we uit bed, en slapen kon ik niet meer. De hele dag heb ik heen en weer gerend naar de wc want ik was zo zenuwachtig dat m’n darmen overstuur werden. Dit was wel een voordeel want dan moest ik niet meer naar de wc tijdens de ceremonie. Toen het tijd was vertrokken we samen met HTID naar utrecht alwaar we met een paar anderen richting de ceremonie verder reisden.

Het was ondertussen begonnen met regenen toen we daar aankwamen, wat jammer was, want ze hadden de ceremonie in de tipi gepland. Ik stapte hun terrein binnen en ik werd al meteen rustig, zo mooi was het daar, er hing echt een vibe waar je je meteen van op je gemak ging voelen. We hebben lekker in de tuin gezeten, en het huisje wat verkend wachtend tot iedereen aan was gekomen. Ondertussen kwam de sjamaan vragen of we mee wilden helpen met positief te denken om de regen te laten stoppen, wat raar maar waar gelukt is, zelfs met een liedje.

Toen iedereen er was, en de tipi gereed was konden we naar binnen, ik was ondertussen al veel kalmer geworden. Ik stond altijd heel sceptisch tegenover sjamanisme, maar toen ik daarbinnen de voorbereidende rituelen zag en de vibe voelde, stond ik er wel wat opener voor, wat later in de avond nog meer zou worden. Het roken/doorgeven van de pijp, het snuiven van de tabak, wat heeeeeel erg prikte trouwens.We leerden iedereen in de cirkel kennen, voor zover die zichzelf en hun verhaal wilden vertellen. Na alle voorbereidingen, werd de ayahuasca uitgedeelt, een voor een voelde de sjamaan aan hoeveel en welke soort ayahuasca iemand nodig had. Dat stelde me wel gerust, dat niet iedereen gewoon hetzelfde brouwseltje kreeg. Toen het mijn beurt was heb ik het gewoon in een keer achterover geslagen en niet door m’n neus geademd, maar zelfs dan smaakte het zoooo vies. Respect voor de mensen die later een kopje bij zijn gaan nemen, haha.

Ik keek raar op toen de ayahuasca nog niet aan iedereen in de cirkel was uitgedeelt, er al mensen naar buiten gingen die zich al onwel voelden en in de buurt van de kotskuil gingen staan. En al snel begon ook ik me niet zo goed meer te voelen. Toen het echt te erg werd ben ik buiten bij de kotskuil gaan staan. Het is zo’n raar gevoel, het zit er wel maar zodra je boven de kuil hangt is het gevoel weg, wandelde je weer terug naar de tipi, kwam het terug. Gelukkig kwam een begeleider me even geruststellen dat iik ook binnen mocht kotsen als het niet anders kon. Gelukkig want ik werd ondertussen wel heel erg wankel op m’n benen en ben binnen meteen gaan liggen op m’n matje.

Na een tijdje liggen had ik nog steeds een gevoel dat ik moest kotsen, maar nu kwam daar ook een heel raar gevoel over m’n lichaam bij. Ik kreeg een hele buzz over m’n lichaam. Het was tegelijk een verdoofdheid maar ook een tinteling. Ik merkte dat ik er tegen kon vechten, maar dat ik het ook kon laten begaan. Het enge was dat als ik het liet gaan, dat ik dan het gevoel had dat ik mezelf kwijt raakte. Het voelde heel vredig toen ik het probeerde, maar ik raakte zo in paniek door het overweldigende gevoel dat ik er altijd weer tegen begon te vechten. Ondertussen moest ik ook kosten, samen met veel mensen om me heen. Ik begon me slechter en slechter te voelen en begon een beetje in paniek te geraken. Ik had gelukkig al eens een erge bad trip gehad dus kon ik nog relativeren dat ik gewoon moest blijven liggen en dat het vanzelf over zou gaan.

De buzz werd erger en erger, en het kotsen ook. Het was alsof heel m’n maag werd schoongemaakt en alle vieze achtergebleven stukjes eruit werden gegooid. Ik begon ook heel erge visuals te krijgen. Vooral met m’n ogen dicht. Er kwamen allemaal patronen, die niet stil bleven staan, en zelfs met ogen open zag alles er levend uit. Op een gegeven moment kon ik ook niet meer praten, en ik zag amper wat. M’n ogen bleven knipperen en draaiden naar m’n gevoel alle kanten op, terwijl ik ze zo stil mogelijk hield. Op dat moment kon niemand me echt helpen, ik moest er zelf door heen gaan, maar gelukkig was de hand van Neanderthaler op m’n zij die me geruststelde dat ik niet alleen was..

De heftigheid begon gelukkig wat af te nemen en ik kon weer wat kijken, en een beetje lachen. Ik zag nog steeds heel slecht door de visuals maar de bodyload was ondertussen fijner geworden. De vrouw van de sjamaan zat opeens naast me, en lachte heel erg lief. Ze legde haar hand op m’n hoofd, daarna rug en uiteindelijk op m’n voeten. Ik voelde me opeens heel erg rustig worden en voelde me lekker warm en veilig, wat mijn intresse voor spiritualiteit nog groter heeft gemaakt, ik voelde heel veel energie opeens. Ik was zo rustig geworden dat ik niet eens had opgemerkt dat ze weg was tot ik m’n ogen open deed en eindelijk recht kon zitten na die helse tijd.

Toen ik om me heen keek werd ik erg vrolijk. Ik zag allemaal lieve mensen die naar me lachtten, die zelf ook heerlijk aan het trippen waren, en ik begon me eindelijk heel erg relaxt te voelen. Ik was de hel voorbij, en nu kon ik genieten. De rest van de avond heb ik lekker rondgelopen en met verschillende mensen gepraat. Ik heb ook een paar heerlijke gesprekken gehad met zonnetjes van hier, sommige over heel serieuze dingen en sommige over helemaal niets, en allemaal waren ze even leuk. Ik genoot er wel heel erg van want ik was vroeger heel verlegen en angstig op sociaal vlak, en had constant het idee dat ik iets verkeerd deed en mensen me een idioot vonden. Dat was nu helemaal weg en ik heb de hele avond zitten te praten, wat een hele grote opluchting was, en voelde me zo intens gelukkig en tevreden met alles en iedereen. Die vibe is nu wel minder geworden, maar hij zit er nog steeds, en volgens mij gaat die er nog lang blijven!!

Het verloop van de avond hebben we ervaringen gedeeld en gelachen, en heeeeerlijke soep gegeten die zo lekker was na zo lang zonder eten gezeten te hebben. Ik heb geslapen als een roos, en de volgende ochtend genoten van de sluitingsceremonie. Iedereen kon nog eens zeggen wat hij wilde zeggen, en ik vond het zo mooi want iedereen had opeens een hele andere energie om zich heen, en aan velen zag je heel goed wat de Ayahuasca had gedaan voor hun, ik moest bijna weer huilen, maar nu van geluk. Onderweg naar huis had ik raar genoeg nog af en toe opeens heel kort visuals. Zo begonnen de patronen op de stoelen van de trein te bewegen, en had ik thuis heel even tracers.

Ik ben heel erg te spreken over Ayahuasca, het was absoluut niet wat ik verwacht had, maar zo veel meer! Het was zwaar, en moeilijk, maar de beloning die je nadien krijgt was prachtig. En het was zo mooi om te zien hoe iedereen toch positief eruit kwam, ook al ging het eerst moeilijk. Ik ben er van overtuigd dat Ayahuasca heel veel spirituele energie met zich meedraagt, en die heel veel energie openzet in mensen, en dat het een medicijn is, op zoveel verschillende vlakken. Wat ook opmerkelijk was is dat mijn wondjes in mijn mondhoeken, waar ik vaak last van heb en die niet 1 2 3 weggaan, opeens heeeeel veel minder waren tijdens en na de ayahuasca, en nu nog steeds!
Grandmother Ayahuasca draagt een grote wijsheid met zich mee en het heeft mijn deurtjes in m’n hoofd opengezet en ontvankelijker gemaakt voor spiritualiteit en alles daar om heen, ik heb nu een heel nieuwe levenslust gevonden en hoop die nog lang te behouden! Ik wens iedereen een goede reis toe die ooit Ayahuasca tegenkomt op zijn pad!

We are people with lives, not consumers with lifestyles

Ja ik had het al gezegd, kippenvel. Mooi Cheryl, ben blij dat het zo goed is bevallen <3

[Safiertje]

Wat: Ayahuasca
Waar: Askawan in Amsterdam
Wanneer: 26/07/08
Wie: Danny, Yvet, Cheryl, Harm, Vincent, Jasper, PF, Nick, Daan & ik.

Zaterdagochtend werd ik al vroeg wakker, rond kwart over 8.. Na nog een mislukte slaappoging gedaan te hebben, besloot ik toch maar te gaan douchen en me aan te kleden. Toen ik beneden kwam waren Danny & Yvet ook al wakker. Aangezien we pas om 2 uur weg zouden gaan, was er nog super veel tijd over.. En wat kunnen uren lang duren, als je ergens op wacht! Gelukkig was daar Asterix & Obelix (in het Vlaams zelfs haha) om ons een beetje te vermaken. Goede voorbereiding voor de ayahuasca lijkt me We namen de metro naar Rotterdam Centraal, waar we met PF afgesproken hadden en gingen op weg naar Utrecht, waar de rest op ons zou wachten.

Eenmaal op Utrecht CS werden de nodige knuffels uitgedeeld en stapten we in de trein naar Schiphol. In het vierzits gedeelte achter ons zaten 2 jongens die zichzelf ontzettend koel vonden (het ego.. Waar is Jeroen met zn DMT pijp als je het nodig hebt!).. Ze hoorden ons praten over lsd en begonnen zich met het gesprek te bemoeien met het nodige domme commentaar. Gelukkig waren we snel op Schiphol, waar we de bus zouden pakken naar de locatie. Bij de bushalte ontmoetten we Vincent, die ons gezelschap compleet maakte!

Rond een uur of 5 kwamen we aan op de locatie. We openenden de deur in het hek en een waar paradijsje ontpopte zich voor mn ogen. De tuin was zo ontzettend mooi en rustgevend! Ik had gelukkig geen last van zenuwen, maar als ik ze wel had gehad, waren die door de sfeer daar ongetwijfeld ook direct verdwenen. Langzaam aan kwamen de overige 5 deelnemers van de ceremonie binnen druppelen. We maakten kennis met de mensen die we nog niet kenden en wachtten rustig af tot het tijd was om te beginnen.

De ceremonie zou in de tipi zijn (wat een immens groot ding trouwens), dus we hoopten dat het weer goed zou blijven.. Helaas begon het keihard te regenen en onweren.. Maar nadat we een kinderliedje zongen over de zon wat Cheryl ons leerde, werd het plots droog! Om een uur of 8 mochten we de tipi in.

Almasto stelde zichzelf uitgebreid voor en vertelde wat de bedoeling zou zijn. We begonnen met een voorstelrondje, waarbij we omstebeurt een enorme pijp (de ask-a-wan) vast moesten houden, of als je dat wilde, er uit roken. Toen ik aan de beurt was vertelde ik kort wat ik graag wilde bereiken met deze sessie; namelijk vrede krijgen met mijn verleden. Toen iedereen zichzelf had voorgesteld kregen we snuiftabak. Ik hoorde overal om me heen mensen zeggen dat het zo prikte.. Waarop Nick en ik elkaar aankeken en zeiden: 'mwah, valt mee als je een speedverslaving hebt gehad! Dit zijn wij wel gewend haha.'

De eerste kopjes ayahuasca werden uitgedeeld. Almasto vroeg bij iedere persoon aan de spirits wat hij precies moest gebruiken en hoeveel diegene nodig had. Mijn eerste kopje was vrij vol, maar vol goede moed sloeg ik het achterover. Gadverdamme, wat was dat smerig zeg! Ik moest echt moeite doen om het binnen te houden en besloot maar direct naar buiten te lopen, zodat ik wat dichter bij de kotskuil stond haha. Ondanks dat ik continu misselijk was, kwam er maar niets.. Ik besloot maar even richting kotskuil te lopen en zodra ik er was, kwam het er ook direct allemaal uit. Het voelde als een enorme opluchting, ik was van het nare gevoel af en voelde me veel schoner van binnen.

Ik ging weer terug naar de tipi en zocht mijn matje op, tussen PF en Jasper. Toen ik ging liggen voelde ik een enorme buzz over mn lichaam gaan, die ik herkende van mijn DMT trips. Ik keek omhoog en de tipi leeg nog veel hoger dan hij eerst was. Ook het vuur begon te veranderen, het leek opgebouwd uit allemaal kleine vierkantjes.. Met mn ogen dicht zag ik heel vaag visuals, het enige wat ik hier nog van weet is dat ze op DMT leken, maar ook weer niet. Heel apart in ieder geval.. Jasper vroeg aan me of ik al wat merkte en ik zei dat ik licht iets voelde. Hij voelde toen nog helemaal niets en ook PF merkte nog niet veel.. We besloten alle drie nog maar een tweede kopje te gaan halen.

Mijn tweede kopje was bijna net zo vol als mn eerste en smaakte net zo smerig.. Ik ging weer op mn matje liggen en merkte nog steeds niet veel.. Tot ik ineens ontzettend moest overgeven.. Dit keer voelde het nog beter dan de eerste keer.. Alle negativiteit leek er uit te komen.. Het leek zelfs enorm te borrelen en er kwam damp vanaf.. Bizar in ieder geval. Na het kotsen merkte ik dat ik heel nodig moest plassen en liep dus naar de wc..

Op de wc barste ik ineens in tranen uit. Het duurde maar een minuutje en ik wist niet goed wat ik er mee aan moest. Ik waste mn gezicht en liep weer naar buiten, waar ik even op een stoel ging zitten. PF ging achter me staan, legde haar handen op mn hoofd en zei: 'waar ben je zo bang voor?'. Ik wist het niet, maar begon direct heel hard te huilen.. Het voelde alsof ik echt vanuit mn tenen jankte. Dit verdriet was zo ontzettend oud en kwam van zo diep.. Ik denk dat ik een half uur lang ontzettend hard heb gejankt en toen het stopte voelde ik me zo gelukkig!!

Toen PF iets later zei dat we mochten roken, was ik echt door het dolle heen. Ik dacht dat het niet mocht tijdens de ceremonie en dit nieuws maakte mijn geluk nog intenser haha. Cheryl, PF, Peter en ik liepen naar de mooie tuin om daar te gaan zitten. Toen Peter na één sigaret weer weg ging, hebben we met zn 3-en enorm zitten grijnzen. We konden niet ophouden met zeggen hoe gelukkig we waren. En het zien van het geluk van Cheryl & PF maakte mij nog veel gelukkiger dan ik al was!

Toen we weer in de tipi gingen zitten, kwam Yvet bij PF en mij socializen. Haar trip was ook al grotendeels uitgewerkt en ze had een enorm kristal bij zich. Toen ik dat in mn handen hield voelde ik zo'n enorme kracht vanuit het kristal komen! Iets later die nacht streek ze met een ander kristal over mn lichaam heen. Ik voelde me helemaal rustig worden en als ik mn ogen dicht deed zag ik een enorme Boeddha met allemaal licht er om heen. Ontzettend mooi! In de tussentijd had ik ook even een rondje gemaakt langs iedereen, om te vragen hoe het ging. En overal waar ik kwam zag ik blije gezichten.

Mijn honger werd inmiddels steeds erger, maar gelukkig was daar ineens de soep! Wat was ik blij met het eten haha. Daarna besloot ik nog even buiten te gaan zitten en heb daar nog een uur of 2 zitten praten met meerdere mensen tot ik me moe genoeg voelde om te gaan slapen. Ik heb maar een uur of twee geslapen, maar wat voelde ik me uitgerust toen ik wakker werd! Toen de afsluitceremonie begon zag ik overal gelukkige mensen, iedereen bedankte iedereen voor de mooie nacht. En ik voelde zo'n intense band met al mijn nieuwe broeders & zusters!

Terwijl ik dit report schrijf, zijn we twee nachten verder. En nog steeds voel ik me echt ultiem gelukkig en heb ik zoveel geestelijke energie! Ik ben ontzettend dankbaar voor deze geweldige ervaring en kijk nu al uit naar de volgende keer ayahuasca. Lieve mede strijders, nogmaals ontzettend bedankt! Ik hou van jullie

[Safiertje]

En nog een ouder DMT reportje:

Hoeveelheid: 70mg DMT
Hoe: In een ijzeren pijpje
Toeschouwers: Djo, Danny, Jeroen, Daan
Waar: 's nachts, in een bos, op een kleedje/kussens bij het kampvuur
Aantal eerdere trips: ik schat een stuk of 20

Van woensdag tot zaterdag zat ik met een paar goede vrienden in een bos vlakbij Hilversum. Het plan was een paar dagen fanatiek te trippen. Na een heftige eerste nacht, met een egodood op 500ug LSD, werkte niets meer bij mij. Danny & Yvet besloten donderdag naar huis te gaan. Vrijdag hadden we Djo aan de telefoon die ons wel wilde verblijden met een bezoekje. Danny zou onderweg opgepikt worden.. Nadat we een tijdje als geflipte hippie kinderen hadden rondgerend en gespeeld, besloot ik DMT te nemen. Danny en Jeroen zouden een pijp klaar maken met 50mg. Pas achteraf werd me verteld dat ze uitgeschoten waren en dat er geen 50 maar 70mg in de pijp zat...

Ik ging liggen op een paar kussens in de buitenlucht naast het kampvuur. Jeroen voerde me de DMT pijp en ik was direct weg. De rook sloeg best wel erg op mn longen, maar het lukte wat rook binnen te houden.. Ik kreeg moeite met ademen en toen ik mn ogen sloot begonnen de psychedelische visuals direct te bewegen voor mn ogen. Een alien trok me mee naar een andere ruimte, waar hij naast een kraampje raar en hyperactief begon te dansen.. Hij hield een zacht, pluizig doekje in zn hand die hij telkens over mn ogen haalde en in mn mond stopte. Ik vond het ontzettend irritant, maar kon er helaas niets aan veranderen..

Ineens begon ik te bewegen.. Het leek of ik door de ruimte zweefde en ik belande in een andere ruimte. Het leek wel een enorme fabriekshal met meerdere ruimtes die van elkaar afgeschermd werden door licht doorzichtige gordijnen.. In de ruimte waar ik toen was stonden allemaal rare wezens. Uit eerdere trips kende ik wel aliens en mensachtige entiteiten, maar zo'n verscheidenheid als nu had ik nog nooit gezien.. De wezens zagen er stuk voor stuk anders uit en het leek wel of ze boven de grond zweefden in plaats van liepen. Ikzelf zweefde langzaam naar voren, recht op de wezens af. Naar mate ik dichterbij hen kwam raakten ze me aan, maar gingen ze wel aan de kant.

Ik zweefde recht op een enorm gordijn af, waar een paar heel vage, enge wezens stonden.. Ik vond het een enorm naar idee dat ik hen zou aan raken en probeerde opzij te kijken.. Aan mn linkerhand zag ik twee enorme clowns lopen op stelten.. Ze waren veel groter dan de andere wezens die ik zag, ik schat een meter of vier.. Langzaam aan begonnen de wereld te vervagen voor mn ogen en toen ik vrijwel niets meer zag opende ik mn ogen..

Mijn eerste reactie was: wow, dit was echt vaag.. En die reactie is nog steeds het eerste dat in me opkomt als ik terug denk aan mn trip..

Heeey ik wist helemaal niet dat je hier zat! <333

En gave tripreports. Even geen energie voor uitgebreidere reactie, sorry

[Hydrodynamikaas]

Safiertje schreef:

tripperdetriptriptrip..

Mooie reports dikkie!! Eigenlijk vooral het DMT verslag. Van dat Ayahuasca heb ik nog steeds niet echt een beeld, maar dat zal zijn omdat het moeilijk te verwoorden is..

[Hydrodynamikaas]

Cheryl schreef:

Zweefteefgezever

En die van jou uiteraard ook.. Mooi geschreven!!

[Cheryl]

Dankje!

Datum: 4 augustus 2008
Tijd(sduur): 13:00 – 18:00
Wat: 1 bakje Colombiaanse paddo’s p.p.
Waar: In ’t park in Tilburg
Wie: Cheryl/Vode (in het rood aanvullend) en Inge/Sidhe

Vandaag was het zover! Ik ging een medeforummer zien, en we gingen samen trippen. Ergens misschien een beetje gewaagd (vonden onze partners in ieder geval xD), want we kenden elkaar alleen van internet en MSN, maar het voelde allemaal ontspannen en goed, dus waarom niet! Zowiezo ging het op MSN altijd wel lekker, ze gaf niet de indruk dat ze een massamoordende maniac was! Dus waarom niet?

Ik had de avond van tevoren nog opgezocht welke smartshop in Tilburg open was, en Fly’n High voldeed perfect. (Het is ook een leuke smartshop trouwens, leuk maar gezellig, en paddo’s genoeg!) We waren trouwens ook heel trots dat we de smartshop überhaupt gevonden kregen, met ons vrouwelijk richtingsgevoel en gebrek aan talent voor kaartlezen. (understatement) Maar goed, het lukte! We kozen de Colombiaanse paddo’s, omdat een vriend van Cheryl had gezegd dat dat vrolijke paddo’s waren, en dat klonk wel goed. Zo gezegd, zo gedaan.

We gingen nog even met de bus langs Cheryl’s huis om wat dekentjes te halen, en langs de Aldi voor fruit en drinken. (Het fruit hebben we overigens ook op de grond gegooid, oeps! Een hele lieve medewerker heeft het geloof ik voor ons opgeruimd, hehe.) Natuurlijk moest na het fruit ook het geld op de grond geflikkerd worden, wet van murphy in volle actie! Het park waar we vervolgens heen gingen was lekker rustig en heel erg mooi – en boven alle verwachting was het zelfs supermooi weer! (Piet Paulusma met z’n 80% regenkans, pfffrt. Geen regen gezien.)



Lekker settlen, mandarijntjes en ijsthee klaar, paddestoeltjes klaar, joint erbij (in een briljant pijpje/stokje/dingetje wat de vriend van Cheryl had gefabriceerd, wat een gaaf ding) (voor een handleiding en workshop, gelieve te PM’en naar Vode, en er word voor u een hele workshop voorgeschoteld), we waren er klaar voor. Rauw zijn die dingen trouwens minder goed te pruimen dan ik dacht, de vorige keer viel het me ontzettend mee maar toen had ik er thee van gezet. Dit was duidelijk een minder groot succes.. Maar goed, respect voor de plantjes, en met een slok ijsthee erachteraan was het goed te doen. Ondanks dat de paddo’s zo’n joekels waren dat je ze niet in 1 keer hap slik weg kon doen.

Paddo’s kunnen trouwens ook in je oor dienst doen als oorbel. Voila:



Toen we zo goed als klaar waren met eten en ik foto’s aan het maken was, kwam er nog een IBN-meneer bij ons kijken die dacht dat we foto’s van hem aan het maken waren. Ehm, nee. Maar goed, een beleefd praatje gemaakt, totdat hij vervelend begon te doen en mee naar huis wilde en ons als vriendinnetje wilden. Cheryl werd een beetje boos <3, en toen ging hij toch maar weg. Gelukkig. Niet echt een goed begin van een trip, een aandringerige man die op alles met tieten jaagt en niet weg gaat tot je boos word, maar al met al wel grappig zodra hij weg was.



Na zo’n half uurtje werden we allebei een beetje giechelig – ik kon de grijns niet van mn gezicht krijgen, zo voelde het iig, en we bleven maar gapen. We hadden elk onze eigen kleine trekjes, Inge moest ontzettend veel zuchten, en ik gapen, waardoor zij weer moest gapen, en ik weer moest zuchten! Najaaa Pfff, vermoeiend, nú al! Bodyload viel in het begin nog wel mee, maar op een gegeven moment (na een uurtje ofzo?) werd die ook wel wat duidelijker. Sloom lichaam, en gedachtes die steeds sneller gaan. Het werd ons al snel duidelijk dat dit niet zo’n visuele paddo’s waren, maar meer in-je-hoofd-paddo’s: hoop gedachtes en in-de-war-gevoelens. Harry-in-de-warrie! Aart van de kaart!

Cheryl moest nodig naar de WC en ging op avontuur, ik durfde het niet helemaal aan dus bleef lekker zitten. Beetje raar, zo in je eentje mensen en patroontjes kijken, maar goed te doen. Ik maakte me wel een beetje zorgen om Cheryl maar die overleefde haar queeste naar de ijswinkel. Ik was wel blij toen ze terug was En wat voor een avontuur het was. Lekker zelfbewust met je grote doppen over straat lopen richting de ijscowinkel, en het gevoel dat de halve wereld je aangaapt. Vooral in de winkel toen ik uit beleefdheid maar een ijsje kocht (een raketijsje, want die zag er spacy uit!) Ik heb volgens mij wat onverstaanbaars gestameld want de vrouw moest heel erg lachen toen ik de winkel verward uitliep. Buiten heb ik het ijsje maar weggegooid want ik had helemaal geen zin in die chemische troep, op naar Inge en de hemelse mandarijntjes!

Er liepen heel wat maffe types rond in het park, waar we ons ook heel erg mee vermaakt hebben: hangouderen (wat doen die toch elke dag in dat park in hun wagentjes, botsautotjes spelen?), een heel maffe jongen op een fiets die aan het schreeuwen was en rondjes fietsten (inclusief vage bekken trekkend, mensen aankijkend, van z’n fietsen vallend) , een giga-hond en z’n baasje (die volgens mij ook alleen maar in het park gingen zitten om te showen, want hij ging de hond wel een héél uitgebreide kambeurt geven en had zelfs water en bakje bij!), een boxer-puppy die nog op Cheryl’s gezicht klom (ik moet wel toegeven dat het een uitermate apart gevoel is, zo’n puppy die over je gezicht loopt, en die tussen de lege paddobakjes liep, waarna de eigenares de puppy er tussenuit moest vissen), van alles. We hebben ons daar echt prima mee vermaakt: voor ons allebei was het de eerste trip zonder muziek, apart. We hebben een tijdje lekker gelegen en gepraat, wat helemaal niet onwennig voelde. En zoals Cheryl het zei: “tijdens het trippen zijn ongemakkelijke stiltes ineens niet ongemakkelijk meer”, heel erg waar en prettig. Lekker naar de bomen en de lucht staren, genieten, een beetje patroontjes kijken want die waren er niet veel maar wel aanwezig, een hele relaxte middag gehad. En mandarijntjes pellen was een hele opgave, maar wel goede bezigheidstherapie. Het zag er best spacy uit, die schil eraf halen, en de naakte mandarijn onthullen!



Toen de trip wat aan het minderen was, keek Cheryl ineens héél geschokt: ze had de sleutels megenomen, dus kon haar vriendje het huis niet binnen. Oeps. Stiekem wel een beetje grappig, maar wel zielig voor Harm. Gelukkig ken ik Harm al goed genoeg en kon ik me wel bedenken dat hij door het bovenraam naar binnen zou klauteren, wat hij nog best grappig ook zou vinden om te doen. Dus toen maar snel ingepakt en terug naar huis gelopen, even snel naar de WC xD, en toen naar de bus, waar we afscheid hebben genomen – en natuurlijk nog een foto gemaakt! Voila, twee gare natrippende lieve forumers:



In de bus en de trein merkte ik dat ik toch nog wel een beetje aan het natrippen was, veel patroontjes en mn hoofd ging héél erg snel. Ergens wel interessant en niet vervelend, maar ik vond het minder dat ik met mensen moest praten (in de AH to go), en normaal moest doen enzo. Liever had ik nog even voor me uit zitten staren – wat ik later ook deed. Toen ik terug was ben ik niet meteen naar huis gegaan maar heb ik nog even in het park gezeten, waar het allemaal wat beter tot rust kwam. En toen was het goed, en voelde ik me kiplekker! Ik heb nog even naar het gras zitten staren en geprobeerd een beetje te aarden, en toen kon ik op naar huis. Nadat ik Inge op de bus had gezet, ben ik thuis lekker op de matras in de woonkamer gaan liggen. De bodyload was nog lekker, en ik heb nog lekker kunnen naspacen met Harm die me lekker schuldig liet voelen dat ik de sleutels had meegenomen.

Al met al een relatief rustige trip, wel heel verwarrend op sommige punten maar dat was ook wel weer grappig Veel gekletst, mensen gekeken, gelachen – precies wat ik wilde, eigenlijk: een lichte vrolijke trip. En het is echt dé perfecte manier om iemand voor het eerst te leren kennen, fantastisch! Sowieso inderdaad een hele leuke manier om mensen te leren kennen! Vooral hun warrige kant! Het was heel relax om een keer te trippen zonder muziek, gewoon lekker zitten in het park met de zon en de vogeltjes en de randdebielen die af en toe voorbij komen fietsen. En zeker met zo’n leuk gezelschap!

[niña]

Tof verhaal

[discolies]

Ik heb een ervaring die ik graag wil delen op dit subforum. Dit doe ik echter niet via m'n eigen useraccount omdat er een aantal mensen uit m'n 'normale' leven ook regelmatig op het forum rondsnuffelen. Vandaar dat ik mezelf een alter-ego heb aangemaakt!

Wat: Xtc, Mdma en Ketamine.
Waar: Feestje en bij mensen thuis (after)
Met: Vriendinnen

Ik heb sinds mijn eerste pil (nu ongeveer een jaar geleden) met een beste regelmaat pillen en mdma gebruikt. De laatste tijd steeds wat minder. Gemiddeld gebruik ik op een feest 1,5 of 2 pillen, welke ik soms aanvul met Mdma. Blowen doe ik heel af en toe, 't maakt me vrij sloom. Ik doe het 't laatste jaar eigenlijk alleen maar na een lange nacht feesten op pillen, voor het slapen.

Vrijdagnacht moest ik draaien op een electrofeest in een toffe club. Ik had mezelf voorgenomen het alleen bij flink wat drank te houden. Toen ineens mijn vaste pillenboer voor m'n neus stond en ik mensen en vrienden op de dansvloer al flink zag stuiteren heb ik er ééntje van 'm gekocht. Er waren een aantal hele goede vrienden en vriendinnen van me die ook flink heen waren. Toen het feest om een uurtje of zeven afgelopen was zouden we met vijf mensen (E/W/S/C en ik) "nog even na gaan zitten" bij W.

Daar gekomen had zij nog vier pillen in huis en besloten we nog maar "eventjes door te gaan". Toen we een tijdje later aan het toppen waren zijn we op de fiets gestapt richting het huis van S. die ook nog wel wat in huis had. Onderweg bedachten we ons dat we ook wel konden proberen ergens mdma te scoren en er gewoon een lange, chille dag van konden maken. Bij haar aangekomen om een uurtje of tien (na onderweg bij een dealer mdma op de kop te tikken) hebben zijn we neergevallen op de bank en allemaal flink aan de mdma gegaan.

Toen, om twee uur S. ineens heel veel problemen had met haar blaas en zich niet lekker voelde hebben we d'r alleen gelaten met d'r vriend (C.) en zijn we met nog een halve gram mdma op zak richting het huis van E. gegaan. Daar zijn we met hele fijne muziek op de bank neergeploft en in no-time was alles op. Toen E. met het voorstel kwam op Ketamine te regelen was ik van plan af te haken. Ik heb tot zaterdag nooit iets gesnoven en was ook van mening dat ik dat eigenlijk niet wilde. Toen de Ketamine in huis was en een uur later ik E. en W. allebei nóg harder zag trippen wist ik 't zeker; dat moet ik ook!

En vanaf hier begint dus eigenlijk het daadwerkelijke trip-report, want het verhaal hierboven is eigenlijk alleen introductie en niet een bijzonder verhaal/ervaring.

Na een dik half uur voelde ik m'n lichaam ineens heel licht worden. Na wat rond te hebben gelopen door de kamer en veel aan m'n lichaam te voelen ben ik weer op de bank gaan zitten.

Wat heel vreemd was is dat ik meerdere keren hele gesprekken aan het voeren was, met m'n gedachten compleet afdwaalde. Ondertussen praatte ik wel door. Als ik dan m'n gedachten weer bij de woorden die gesproken werden kreeg en dus niet precies wist waar het over ging, vroeg ik 't aan die meiden. Na een stilte van een paar seconden kwamen we tot de conclusie dat we allemaal niet wisten waar het gesprek een paar seconden geleden over ging. Dit gebeurde meerdere malen. Ook was W. op een gegeven moment over de grond aan het kruipen waarna ze aan een tafeltje ging zitten en iets uitleggen. Kort daarna stond ze op en ging ze naast me zitten. Nog geen tien seconden later wisten we geen van alleen meer waar ze het nou over had gehad. Overduidelijk is dus dat je echt een besef van 'waar het nu eigenlijk over gaat' kwijt bent.

Op een gegeven moment ben ik naar de wc gegaan wat ook een hele aparte ervaring was. Het kettinkje van het doorspoelen zag er echt heel mooi uit en de kleine plekjes in het hout van de vloer leken bewegende insecten. Klaar met plassen, omdraaien, deur van 't slot. Deur ging alleen niet open! Na twee keer zachtjes duwen een poging gedaan met m'n lichaamsgewicht, wilde niét open! Toen ik om hulp vroeg kwam E. naar de deur en deed 'm zonder problemen over. Ik geloof nog steeds niet dat die deur gewoon los zat, maar het zou maar zo kunnen zijn dat dat toch aan m'n trip heeft gelegen.

Ik weet niet eens wat voor muziek er aan stond maar op een gegeven moment had ik het idee dat ik alles kon ontleden, alle instrumenten hadden een aparte plek in de kamer. Wat ook wel tof was rond de muziek is dat ik op een gegeven moment naar de muziek aan 't luisteren was en E. aan zat te staren. Op een gegeven moment ging ik zo in de combinatie op dat ik haar in een televisie zag, in de videoclip bij de muziek.

Een ex-collega van me belde rond een uurtje of vijf op en die had meteen aan m'n stem al door wat er aan de hand was. Ik heb voor m'n gevoel echt wel uren met d'r aan de lijn gehangen maar het waren nog geen tien minuten. Ik stond in de keuken met d'r te bellen en tijdens het gesprek naar een rek met pollepels te staren. Ook hier dwaalde ik weer af van het verhaal en waande ik mezelf in een soort spelletje waar ik moest kiezen tussen de vijf lepels. Het was niet dat de hele wereld veranderde, het was meer een soort halve droom ofzo.

Naast al deze dingen hebben vooral heel erg veel gelachen om elkaar, onszelf en de situatie. Ik heb vier kleine lijntjes Ketamine gehad en ben om half tien s'avonds eindelijk naar huis gegaan. Hier heb ik wat patat klaar gemaakt wat ik moeilijk naar binnen kreeg (eerste eten in 27 uur!). Daarna moest ik van twaalf tot drie nóg een keer draaien, wat ook wel lekker ging, tegen mijn verwachtingen in. Ik heb nog een aantal keren in de nacht een moment van wazigheid ervaren en was een beetje zweterig.

Conclusie: Ketamine is een hele vette drug. Kende veel verhalen en heb daarom vrij weinig gebruikt. Versterkt met een bodem van mdma was het perfect. Ik heb me héél goed vermaakt, enorm veel gelachen en genoten van de mensen bij me en de omgeving! Zeker nog een keer in de toekomst. Maar Ketamine is wat mij betreft geen drugs voor op een feestje. Lekker thuis, fijne mensen om je heen, relaxte muziek erbij en gewoon een vertrouwd gevoel zonder de mogelijkheid dat je voor verrassingen komt te staan.

Wow, langste post óóit op 't forum! Mocht je tóch heel benieuwd zijn welke forummer ik nu ben, ik hoef er niet voor iedereen een geheim van te maken, dus je mag me best PM'en, misschien dat ik mezelf blootgeef, haha!

I'll be back!

haha, lekker weekendje. Mooi report Keta wil ik binnenkort ook wel eens proberen, lijkt me wel wreed spul

[MTpower]

- de substantie en de hoeveelheid die je genomen hebt
Morning Glory Heavenly Blue

- je ervaringen met de stof, is het je eerste keer of heb je dit middel al vele malen gebruikt?
Eerste keer

- de setting waar je was, dus thuis op een groot feest of waar dan ook.
Bij een vriend thuis

- setting: was je alleen of met vrienden of onbekenden?
Met een vriend

- de manier van gebruiken (geslikt, gespoten, gesnoven enz)
Gegeten


Ok, eindelijk was het dan zo ver. Ik heb me echt al weken/maanden zitten verheugen om een dergelijke drug te proberen (psychidelisch). Ik wilde eigenlijk graag paddo's doen, maar dit leek me een goede tussenstap omdat ik geen ervaring heb met dergelijke drugs (enkel weed/hash).
We hadden van te voren op internet opgezocht wat een goede dosis zou zijn, maar daar werden we niet veel wijzer van. De een zegt 40 zaadjes per persoon, de ander zegt 300 per persoon
We besloten er 100 de man te eten.

Voordat het begon te werken heb ik uit verveling nog even op het gemakje een jointje zitten draaien, toen nog op het balkon een cigaretje gerookt.
Toen merkte ik íets, dus besloot ik voor de zekerheid naar binnen te gaan om voetbal te gaan kijken.

Een half uur na het eten merkten we nog niet veel en die vriend waar ik mee was begon zich al ernstig te gaan vervelen. Echter, hoewel we niets merkten, werkte het wel. Dat werd pas duidelijk toen er ineens hele freaky muziek in de afspeellijst tevoorschijn kwam, we schrokken allebei ontzettend hard van een stem in dat nummer.

Toen wist ik dat het begonnen was, ging ik lekker achterover op de bank hangen, chillen en verder afwachten.

Na enige tijd begonnen de muren een duidelijke groene gloed te krijgen. Het leek pas na enkele uren, maar in werkelijkheid was het maar 1 uurtje verder.

Meer dan groene gloed over vanalles heb ik niet gezien (helaas), dit was vooral een in-mind trip.

Ik vond het ook erg tegenvallen tijdens de trip om die reden en we besloten om nog eens 50 zaadjes per persoon te nemen en we hebben toen ook meteen die joint gerookt die ik al had gedraaid.

Tóen begon het echt, ik vond alles wat ik zag super gaaf.
We hadden ook beide totaal geen besef meer van tijd.
Hoelaat is het man? 'ehmm.. het is nu half 12..'
Hoelaat is het man? 'het is nu 5 over half 12'
Huh? dat was het een uur geleden ook al!

Ik heb geen idee hoelang, maar voor m'n gevoel was het uren, naar m'n pet zitten staren terwijl ik hem probeerde te balanceren op m'n vinger. Dat was echt het meest fascinerende dat ik ooit heb gezien (op dat moment). Dat kón toch niet?! Maar toch wel! Ik snapte het niet meer

Om een uur of 2 's nachts merkte ik eigenlijk niets meer van de zaadjes en/of de joint. Dus ik besloot naar huis te gaan (geen idee waarom, want we hadden afgesproken dat ik daar zou blijven slapen).
Niet slim... ik stap m'n auto in, alles gaat goed. Halverwege de weg naar huis, ja hoor... ik was weer helemaal van de kaart. Ik heb nog nooit zo'n spannende autorit gehad
Gelukkig ben ik onderweg niemand tegengekomen. Maar goede les voor volgende keer, gewoon níet gaan rijden ook al denk ik dat het over is

Eenmaal thuis aangekomen zat m'n pa nog tv te kijken beneden, dus ik ben snel doorgelopen naar boven en ben op bed gaan liggen.
Daar heb ik nog even wat Bob Marley aangezet en ben ik nog even verder gaan chillen.
M'n kussens en dekens waren echt zó wreed, ik was totaal geobsedeerd door de zachtheid. Zeker in combinatie met de muziek, ik heb me nog nooit zo comfortabel gevoeld.

Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen en werd ik 13 uur later(!!!) wakker
Nu zit ik dit hier te typen en m'n handen zijn nog steeds aan het shaken en ik probeer nog even alles terug te halen van gisteravond.
Tijdens de 'trip' vond ik het echt tegenvallen, maar ik weet niet waarom. Ik denk doordat er niet echt visuals waren. Nu achteraf heb ik wel door dat ik wel degelijk even weg ben geweest

Volgende keer ga ik wel voor een hogere dosis, 100 zaadjes (+later 50) de man was denk ik toch net iets te weinig.

[Cheryl]

Het was weer zover, hoe hard ik ook riep dat ik het nooit meer zou doen, zat ik toch weer in die tipi afgelopen zaterdag. Een wel meer voorkomend verschijnsel zo blijkt het. We waren na een hele rit toch bij de gates of expansion geraakt en daar geknuffeld en handjes gegeven. Deze keer waren er veel minder mensen die ik kende, wat nadien bekeken wel beter was omdat je je dan meer op jezelf richt, misschien als ik het ooit aandurf dat ik alleen ga.

De groep mensen was heel relaxt, ongeveel even veel vrouwen als mannen. In de openingsceremonie leerden we iedereen een beter kennen en van sommigen de motieven waarom ze hier waren. En voor ik het wist begonnen we al aan het echte werk. Die vieze snuiftabak is niks vergeleken met de smaak van ayahuasca vind ik. De eerste keer dat je het drinkt denk je, het valt wel mee. Maar de tweede keer drinken, dan herinner je je die smaak en het kotsen en dan is het toch wel wat moeilijker om alles naar binnen te gieten. Ik dronk het snel op en ging vlug naar mijn matje op de smaak weg te spoelen met water.

Deze ceremonie was uitzonderlijk rustig, vorige keer gingen mensen al naar de kotskuil voordat iedereen in de cirkel een beker had gehad. Nu bleven de meesten rustig zitten. Ondanks mijn angst dat ik me meteen miserabel zou voelen, begon de reis heerlijk. Alles tintelde, had een heerlijke buzz. Ik voelde me zo licht als een veertje en zweefde bijna door de tipi naar de hemel. De visuals waren heel natuurlijk maar soms ook alsof er een storing op de tv was en alles even bleef haperen. Ik bewoog lekker mee op de muziek of de trommel en genoot intens. Maar na een tijdje herinnerde ik mezelf er aan dat ik hier was om een les te leren en niet om een plezier reisje te houden. Ik was hier om aan mijn verlatingsangst te werken, dus ik begon de angst van alle kanten te bekijken, en probeerde te snappen waarom ik het had. Ik wist dat dit door het overlijden van mijn moeder kwam, maar waarom het zo diep geworteld zat, kon ik niet begrijpen. Ik moest hierdoor even flink huilen, en ondanks dat Mocrohide me wilde troosten besloot ik dat ik hier even alleen door moest gaan en sloeg het getroost af. Ik voelde het verdriet dat nog diep in me weggestopt zat en de angst om weer verlaten te worden, en de angst voor de toekomst want mijn vader heeft dezelfde ziekte die mijn moeder had. Die onwetendheid van hoelang mijn vander er nog zou zijn maakte me diep triest. Het huilen luchtte ontzettend op, maar na een tijdje herpakte ik mezelf.

Ik ging raad vragen aan Almasto. Die gaf me een korte peptalk, waar ik weer heel emotioneel van werd en hij beloofde dat hij een healing zou komen geven straks, maar dat dit iets was waar je zelf door heen moest gaan. Ik gaf hem groot gelijk en ging terug op m'n matje zitten. Ik besloot na een tijdje dat ik er nog niet uit geraakte met m'n hoofd dus er laer verder over zou nadenken en ging Mocrohide zoeken, die niet meer naast me zat. Die zat buiten lekker alles te laten gaan, huilen werkt genezend met Ayahuasca, en ik geloof dat er toen veel uit kwam dat er uit moest komen. We werden vergezeld door een helpster die heerlijk engelengezang produceerde.

Na een tijdje gingen we weer naar binnen omdat Almasto met de healings was begonnen. Ik begon tegen die tijd harder te trippen, er waren zoveell invloeden dat ik het noorden even kwijt was. Zodra Almasto aan mijn healing begon kreeg ik een heerlijke rust over me heen door het ritmische slaan met de bladeren en zijn gezang. Ik genoot met volle teugen maar toen het voorbij was leek het alsof hij wat blokkades had opengezet en sloeg de ayahuasca voluit in. Ik had moeite met stilzitten omdat ik naar mijn gevoel alle kanten op zwaaide. Het voelde alsof er een slang in mijn maag kronkelde en alle onreine dingen bij elkaar schraapte. Ik wilde kotsen maar het wilde niet lukken. Ik ging even liggen ondanks mijn voornemen om de hele avond rechtop te zitten, en toen ik na een tijdje naast me keek waren Mocrohide en Adrenochroom weg. Ik schrok hier wel even van want nu was ik op mezelf. Maar dit moest even dus ik probeerde er doorheen te komen. Beelden van het moment dat mijn moeder stief draaiden als een loop door mijn hoofd, de tubes, de biepjes, de witte muren. Ik voelde me waardeloos en ontzettend alleen tot sammy de hond opeens op het matje naast me kwam liggen. Ik voelde me niet lekker maar die hond gaf me een beetje rust. Door de komst van die hond besefte ik dat je nooit alleen bent, hoe kut je je ook voelt. Je draagt de liefde van famillie en vrienden altijd in je mee. Door de peptalk van Almasto een tijdje daarvoor besefte ik ook dan die angst om verlaten te worden een deel van jou is, en die ga je niet wegkrijgen door hem te verstoppen, maar door hem te aanvaarden als een deel van jou. Toen dat kwartje viel voelde ik me ontzettend opgelucht maar toen begon de fysieke beproeving.

Ik kon amper kijken m'n ogen draaiden alle kanten op, geen enkele houding lag goed maar ik was ook te misselijk om me te bewegen. Mocrohide kwam er na een tijdje weer bij liggen dus had ik iemand waar ik kon tegen miepen als ik het niet trok. Het voelde alsof alle deeltjes in mn lichaam hun viezeigheid aan het afstoten waren. Het leek een eeuwigheid want in die hel van ayahuasca is er geen tijd, dus lijkt er ook geen einde aan te komen. Maar ik kon na veel gezucht toch kotsen en alle viezigheid die zich de hele avond had opgehoopt kwam er nu eindelijk uit. Wat was ik opgelucht! Ik kon weer lekker gaan liggen. Ik voelde me nog steeds niet kiplekker maar ik kon teninste weer lachen.

Op een gegeven moment leek het alsof ik uit de hel was en de hemel binnenstapte. M'n zicht was weer normaal, m'n maag deed geen saltos meer. Ik kon eindelijk gaan plassen! Ik twijfelde of ik een jointje zou gaan roken maar ik besloot van niet, Deze avond zou ik mezelf niet meer bezoedelen met drugs, de aya was wel genoeg! Na het plassen hebben we in het drakenhol nog lekker gepraat, onder andere met een deelnemer die naakt spartelend herboren was en de beste tijd van z'n leven had gehad. Mooi om te horen hoe bevrijdend dat voor hem was want tijdens de ceremonie schrok ik er nog al van. Nog een heerlijk bullshit gesprek gehad met Adrenochroom daar we beiden zo vaag waren en het noorden al lang kwijt waren geraakt.

Toen vroeg een begeleidster of we weer naar binnen konden komen om de cirkel weer compleet te maken, en daar heb ik nog lekker liggen te doezelen. Ik ben niet eens soep gaan eten, het vuur was zo heerlijk warm en het matje lag zo lekker. Na een tijd ben ik lekker in slaap gevallen, na een vermoeide avond.

De volgende ochtend waren mocrohide en ik vroeg wakker en gigen we wat vast voedsel in ons hoofd stoppen, wat onderhand ook wel nodig was. In het drakenhol hoorden we de leuke ervaringen van andere deelnemers die een geweldige reis hadden gehad. Het was zulk een rustige en kalme avond maar iedereen had een intens proces meegemaakt, mooi om te horen.
In de afscheidsceremonie hoorden we alleen maar positieve verhalen waaronder een hele mooie speech van een vrouw die sprak in de naam van liefde, en een geweldig grappig bullshitverhaal van Adrenochroom over een bejaarde donkere psychotische man. Iedereen was zo dankbaar en vervult van liefde, ik kon nog net m'n tranen inhouden.

Na een tijdje opruimen en afscheid nemen konden we eindelijk naar huis. Ik was moe en wilde gewoon lekker bijkomen in de armen van mn vriendje. Onze engel drientje kon ons zelfs helemaal tot den bosch brengen met de auto. Heel fijn om minder in de drukte van de realiteit te moeten zijn! In tilburg sprong ikin de armen van mn vriendje en ben ik thuis heerlijk gaan slapen, om alles te verwerken.

Ik ben nu minder bang om alleen te zijn. Dankzij alle liefde op de ceremonie weet ik dat je nooit alleen bent, en dat er altijd mensen zijn die jou en je rare trekjes apprecieren en aanvaarden. Je bent zelf je beste vriend(in) dus zorg voor jezelf en wees tevreden met jezelf. Mijn zelfvertrouwen heeft weer een schop gekregen en ik voel me super! Dankje grandmother ayahuasca!

And we should consider every day lost on which we have not danced at least once. And we should call every truth false which was not accompanied by at least one laugh
--- Friedrich Nietzsche

[De Veroorzaker]

Op een gegeven moment ben ik naar de wc gegaan wat ook een hele aparte ervaring was. Het kettinkje van het doorspoelen zag er echt heel mooi uit en de kleine plekjes in het hout van de vloer leken bewegende insecten. Klaar met plassen, omdraaien, deur van 't slot. Deur ging alleen niet open! Na twee keer zachtjes duwen een poging gedaan met m'n lichaamsgewicht, wilde niét open! Toen ik om hulp vroeg kwam E. naar de deur en deed 'm zonder problemen over. Ik geloof nog steeds niet dat die deur gewoon los zat, maar het zou maar zo kunnen zijn dat dat toch aan m'n trip heeft gelegen.

ik heb ook een paar keer trippend op een toilet gestaan, was iedere keer weer geweldig, had toen met de overweldigende hoeveelheden licht te maken.

MTpower schreef:

Maar goede les voor volgende keer, gewoon níet gaan rijden ook al denk ik dat het over is

goede conclusie.

Zweverigheid.

Datum v/d ervaring: 18 oktober 2008
Dosis: 1 kopje
Tripsitter(s): Ja, sjamaan en 2 helpers
Voorgeschiedenis en/of eerdere ervaringen: ayahuasca nog nooit, wel eerder getript.
Wie: Ik, 18 anderen.

Ik liep er al een hele tijd mee rond in mijn hoofd, zeker na alle ervaringen van vrienden na de vorige ayahuasca-sessie. Zou dit iets voor mij zijn? Niet dat ik ervan uit ging dat het al mijn problemen op kon lossen, maar een duwtje in de goede richting kan nooit kwaad. Dus toen ik een paar weken geleden een mailtje kreeg schreef ik me meteen in – niets te verliezen, toch? Ik had wel een beetje de bibbers nadat ik de verhalen van andere forummers had gehoord, maar kom, wie niet waagt..

Dus toen vond ik me ineens in de bus met Vode en Adrenochroom, op weg naar de tipi waar ik al zoveel over had gehoord. Het was stiekem wel een beetje eng, handjes schudden en me voorstellen en iiiek nieuwe omgeving, maar eigenlijk voelde ik me behoorlijk snel op m’n gemak! Ik keek met Cheryl een beetje rond en kletste met mensen, en voordat ik het wist maakte iedereen al aanstalten om de tipi in te gaan. Snel nog even een laatste smsje naar m’n vriend voordat de telefoon uitging, en toen kroop ik op mijn matje.

Binnen in de tipi was het lekker warm (ik zat gelukkig dicht bij het vuur) en knus, en toch ook wel een beetje indrukwekkend toen ik de sjamaan zo bij zijn altaartje zag zitten. Hij rookte een pijp, zong, ik kon het niet allemaal volgen, maar op een gegeven moment liet hij een pijp rondgaan. Iedereen mocht roken als hij wilde, en vertelde zijn/haar naam en wat je verder nog wilde zeggen. Ik wist het niet zo goed, dus gaf de pijp maar snel door aan mijn buurman. ;x Ook kregen we nog snuiftabak (wat Drientje en Vode ook al beschreven), brrrrrr dat prikt – net als water in je neus krijgen tijdens het zwemmen, maar dan nog net wat erger. Maar goed, daarna voelt het eigenlijk wel lekker en schoon, dus het was het waard.

Na de snuiftabak lag iedereen een beetje te kletsen en te wachten, en plotseling zag ik dat de ayahuasca al werd uitgedeeld. Help! Nu komt het toch wel heel erg dichtbij. Ondanks mijn zenuwen voelde ik me redelijk rustig, en ik was er eigenlijk wel klaar voor – kom maar op! De smaak viel me heel erg mee, ik zal het niet voor mijn plezier drinken maar ik had het een stuk erger verwacht. (Misschien is het de vorige keer dus wel heel ranzig omdat ik het nu weet! Who knows.)

En toen was het wachten. Er was muziek, de meeste mensen lagen of zaten voor zich uit te kijken, en in tegenstelling tot de vorige keer liep er niemand meteen de tipi uit naar de kotskuil. De hele avond was eigenlijk best rustig, in retrospect. Het eerste wat ik voelde van de ayahuasca was mijn rug, toen ik lag. Het leek net alsof er een soort “aandacht” uitging naar alle plekjes die altijd pijn doen in mijn rug, alsof ze gloeiden – maar niet echt op een prettige manier. Na een tijdje, ongeduldig als ik ben, begon ik me af te vragen of ik een tweede kopje zou gaan halen. Ik voelde het al wel een beetje, maar vond dat ik het ook meteen goed moest doen. Ik twijfelde alleen nog wel een beetje, en ook de sjamaan zei dat het misschien beter was om even te wachten.

Ik ging weer zitten, Vode moest nu huilen en ik snapte heel goed dat ze niet getroost wilde worden (het is immers iets wat je alleen doet, zo’n reis) maar ik voelde me plotseling zó immens alleen.. Heel overweldigend. Ik heb een tijdje op mijn zij gelegen en wilde heel graag huilen, maar het kwam er maar niet uit. Zitten, liggen, zitten, liggen.. Ik kon mijn houding maar niet vinden, en op een gegeven moment werd het zo benauwend dat ik maar naar buiten ging. Of strompelde eigenlijk, want zo vast stond ik niet meer op mijn benen.

Eenmaal buiten de tipi wist ik niet wat ik nou eigenlijk wilde en waar ik naartoe wilde, dus leunde ik tegen een stoel aan en moest huilen. En het hield niet meer op: ik baalde zó erg dat ik misschien andere mensen tot last was, waardoor ik nog veel meer moest huilen maar het ook probeerde tegen te houden. Verdomme! Ik was zo gefrustreerd, en toen kwam er ineens een helper naar me toe. Ze liet me zitten en sprak me toe, ik weet niet meer precies wat ze zei en zong maar het hielp wel want toen kwam het er allemaal uit, ik was zo bang en dacht dat het niet meer zou stoppen (“Ik weet niet eens waarom ik huil!”) maar ergens luchtte het ook heel erg op. Ook toen Vode even kwam kijken hield het niet op, het kwam echt vanuit mijn tenen.

Uiteindelijk, toen ik weer een beetje adem had en het huilen over leek, gingen we wee terug naar de tipi waar de sjamaan inmiddels iedereen aan het “healen” was met een soort bladeren. Toen ik weer op mijn matje zat en een beetje om me heen keek, sloeg de trip ineens keihard in. Alles bewoog, trilde, vibreerde, en het werd me bijna te veel. Zeker in combinatie met de warmte en het gezang van de sjamaan dacht ik even dat ik het niet zou trekken. Ook werd ik nu misselijk – terwijl ik even daarvoor nog dacht dat dat niet meer zou komen! Dus toen de sjamaan bij mij langs geweest was, ging ik al snel weer naar buiten – op naar de wc. Het opstapje naar de wc bewoog, ik moest me echt vasthouden aan de muur en ik was zó blij toen ik zat.

En toen kwam het kotsen. Zó’n rare gewaarwording, trippend kotsen, maar toen het er eenmaal uit was voelde ik me best wel opgelucht. Ik heb echt geen idee hoe lang ik op de wc heb gezeten, maar uiteindelijk had ik de moed om weer naar buiten te strompelen, en voelde mijn geest steeds wankeler. Buiten heb ik even op een stoel gezeten en toen toch maar weer op de andere wc omdat ik weer misselijk werd, maar toen kwam er niets meer uit. Wel voelde ik me raar, alsof al mijn grenzen, referenties, kaders, helemaal weg waren. Mijn ego was foetsie, ik probeerde te bedenken wie ik was, waar ik was, maar het lukte niet meer – mijn woorden betekenden niets meer. Ik strompelde weer naar buiten, de wc vrijmaken voor iemand anders ;x, maar ik voelde me niet echt stabiel genoeg om weer de tipi in te gaan.

Dus bleef ik buiten, waar dezelfde helper me weer even gezelschap kwam houden. Ze zag me zitten, weggekropen op een stoel, en zag dat ik het best wel zwaar had. Ik wist niet meer hoe ik het had: mijn woorden, mijn ego, het was allemaal te veel en ergens zo mooi maar ik snapte er helemaal niets meer van. Ze wreef over mijn rug en hielp me met ademen (soms voelde het alsof ik echt al uren niet meer had geademd), en toen ik ineens weer heeeel diep inademde voelde dat zó lekker. Alsof ik weer helemaal leefde. Ze hielp me staan en gaf me de ruimte, liet me breed staan. “Dit ben jij, je mag er best zijn. Neem de ruimte maar eens.” En dat.. raakte me zo erg. Ik heb altijd de neiging om mezelf te verstoppen, weg te cijferen, en nu hoefde dat niet.

Ze liet me weer alleen met mijn “gedachten” om bij anderen te gaan kijken, maar de eenzaamheid en het rotgevoel was weg. Ik snapte er nog steeds niet van, weg referenties, maar nu voelde het goed. Het was zo fijn dat alles even níets betekende, in plaats van alles. (Ik leef altijd heel erg in mijn hoofd, en nu kon dat gewoonweg niet meer – en dat was heel erg fijn. Ondanks dat het koud werd ben ik nog lang buiten gebleven, later nog met een dekentje om, en heb alleen nog maar staan lachen, mijn rug rekken, beetje rondlopen, mensen kijken, terwijl het héél erg langzaam weer rustiger werd. Ik heb met volle teugen staan genieten, en uiteindelijk ben ik de tipi weer ingekropen om naast Vode te gaan liggen. We hebben nog een beetje liggen praten, de meeste mensen leken nu ook wat rustiger te zijn, en er werd steeds meer geglimlacht. Met de man die naast me zat heb ik ook nog zitten praten en ervaringen uitgewisseld, heel mooi. De sjamaan maakte nog wat muziek en de mensen die ook naar buiten waren geweest druppelden weer binnen. Het werd steeds rustiger, en uiteindelijk viel iedereen volgens mij doodmoe maar wel voldaan in slaap.

’s Ochtends had ik wel hoofdpijn maar verder voelde ik me heerlijk! Iedereen leek opgelucht en lachte, bij het ontbijten werden ervaringen uitgewisseld en het was zó, zo fijn. Zoveel liefde in de lucht, heh. Er werd nog een afsluitingsceremonie gehouden waarin iedereen weer even iets mocht zeggen, en toen gingen we gezamenlijk de tipi en het huisje opruimen. Drientje, heldin!, bracht mij en Vode naar Den Bosch, waar ik de trein pakte naar mijn vriendje om bij te komen.

En nu, maandagavond, voel ik me nog steeds goed. Het moet nog inzinken en ik krijg het nog druk met alles toepassen in mijn dagelijkse leven, maar ik voel me 10 kilo lichter en heb het idee dat heel veel geleerd heb. Dankbaar, dat ik erbij mocht zijn – ik heb me nog nooit sterk gevoeld, maar nu doe ik dat wel. Het voelt goed!

Mooi, heel mooi nog iets voor op mn to-do lijstje ;p

[Miekje*]

geen idee
wel vaker gebruikt
met vrienden in utrecht
met vrienden
gerookt

1.67m, 48 kg, 14 jaar

ik had een bad trip