Ik denk dat als je zo onverschillig leeft dat je dan niet meer gelukkig bent. Als er niets meer uitmaakt dan heb je ook geen dingen meer waar je blij of verdrietig van wordt en ik denk dat je dan een nogal gevoelloos leven gaat leiden. Misschien is het leven dan wel een stuk gemakkelijker maar wel een stuk minder menselijk.
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
Als ik dat zeg zit ik alweer in mijn zelfbescherming, want op zo'n moment schakel ik gewoon mijn gevoelens uit waardoor ik niet meer gekwetst kan worden of tenminste niet zo pijnlijk meer.
Het leven wordt er wel afgevlakter van en misschien lijkt dat gemakkelijk, maar ik denk dat het op de lange duur gewoon een opstapeling van frustraties met zich meebrengt.
But hey, whatever is mijn motto.
Niet als oh nee, we gaan eraan etc etc.
Maar als, ach het is zo erg niet joh, we komen er wel.
Dat is een heersend motto
__________________
I can say what I want to, even if I'm not serious. Just kidding!
"Het maakt allemaal niets uit" met gevolg " of ik er ben of niet" "of hij me weer slaat,of weer word misbruikt" " of me vrienden me laten stikken,of dat er toch iemand is die om me geeft " enz.
Euh ja, dat is toch wel vaak (onbewust) mijn motto. Het leven als iets ondergeschikts beschouwen, iets onbelangrijks, iets "wat er nu eenmaal is maar verder niet zo heel veel boeit". Niet echt gezond, maar ach.
dan is het mijn beurt om te vragen: wat maakt niets meer uit? het leven, wat doe je hier dan nog, kom op zeg Leef! die dingen die wat minder zijn, gebeuren, je leert ervan, en juist daardoor ga je op de lange termijn veel plezier van je leven krijgen
het is niet zo zwart-wit
ik denk dus ik leef, door te denken over dingen, heb ik mijn identiteit, als het allemaal niets uitmaakte, dan was ik het geheel zonder betekenis
__________________
Telkens weer; denk ik aan jouw ogen bij het afscheid...