Homo en verliefd

[mathias_kalimba]

Hoi. Ik ben een jongen van 18jaar. ik weet sinds mijn 14 dat ik me aangetrokken voelde tot jongens, maar besefte dit nooit echt (en probeerde ik dus te negeren). Op mijn 15 jaar kwam ik een meisje tegen en werd ik stapelverliefd. Ik wou niks anders dan haar gelukkig maken en ik wou alles met haar delen. Ik zag ons al samenwonen, kinderen krijgen en samen oud worden. Ik was zo blij en gelukkig, ik vergat zelfs dat ik vóór haar, eigenlijk op mannen viel.
Dit alles verdween toen ze me dumpte. Eerst heb ik afgezien en wou ik niks liever dan haar terug. Maar maanden later besefte ik dat ik homo was. Ik heb nog met meisjes gekust en zo de schijn opgehouden. Nooit liet ik een traan of een triest gevoel zien. Nooit wou ik toegeven dat ik homo was en probeerde ik dit te ontwijken, van weg te lopen.
Op mijn 17 ben ik ingestort. Een vriendin vroeg me rechtuit of ik homo was. We zijn toen gaan wandelen en heb toen uren gehuild. Alles kwam eruit. Ik vertelde haar alles, geen geheimen, niks verstoppen.
Sindsdien hield ik mezelf voor om me te outen op mijn 18jaar..
Dit is niet gebeurd. Nog enkele maanden en ik ben al 19...
Die vriendin waar ik alles tegen heb verteld, heb ik in maanden niet meer gezien of gehoord. Positief is wel dat ik verteld heb dat ik homo ben tegen een heel goeie vriendin, Nicky. Nicky deed er niet raar over en was blij dat ik dat haar vertelde. Zij laat me niet vallen en haar blijf ik wekelijks zien.
Dit als voorkennis om een beetje over mezelf te vertellen.

Ik heb 2 goeie vrienden. Ik vind ze echt zalige mensen en we zijn op een jaar van totale vreemden veranderd naar vrienden voor het leven. Hell, we zijn zelfs op weekend geweest met ons 3. Ik ga ze A&B noemen om het verhaal te vermakkelijken. A kom ik evengoed mee overeen dan met B, maar voor B ben ik iets gaan voelen. Dit is gebeurd in het weekendje uit. Daarna zagen we elkaar wat minder door onze studies en weekendwerk, maar we zijn onlangs weggeweest. We bleven bij B op zijn kot slapen en A en C (nog iemand anders) waren er ook bij. Maar er was niet genoeg plek voor 4 man. Dus ik ben bij B in bed gekropen. Het was zeer smal (1-persoonsbed), maar ik was ..
ja, ik weet niet hoe. Zijn gezicht lag naar mij en hij was rustig aan het slapen. Ik bleef hem bekijken en hield me voor om dat beeld vast te houden, want wie weet krijg ik zo een kans nooit meer! Toen besefte ik dat ik verliefd was.

Nu zijn we enkele dagen later en ik weet niet meer wat te doen. Ik zou kunnen lachen en huilen tegelijkertijd. Ik ben zo blij dat ik verliefd ben, want ik dacht dat dit niet meer mogelijk was, maar op hetzelfde moment kan ik wel huilen omdat ik het B niet durf te vertellen. Ik vrees zijn reactie. Hij kan simpelweg zeggen dat hij niks voor mij voelt en in het ergste geval worden we vriend af. Dat wil ik niet..
En toch blijf ik aan hem denken. Elk moment dat ik even wegdenk, denk ik aan hem, hoe hij naast mij sliep en hoe graag ik wou dat het zo voor altijd kon zijn. Ik wil het hem vertellen, maar zijn reactie houdt me tegen. Ook de reacties van iedereen uit mijn omgeving jagen me schrik aan en ontnemen me de moed om uit de kast te komen. Zelfs mijn ouders durf ik niks te vertellen, en het zijn nochtans heel goede ouders..

Dus ja...
Het is een hele boterham, maar ik hoop dat jullie me kunnen helpen met jullie reacties.
Alvast bedankt x

[Daantjer]

Zeg het eerst een tegen je ouders.
Ik denk ook dat als je goede ouders hebt dat ze ook veel van je houden als je homoseksueel blijkt te zijn.
En ik denk dat je gewoon eerlijk moet zijn tegen je vrienden, zij zouden denk ik ook wel willen weten dat je homo bent. Als ze echte vrienden zijn zullen ze je gewoon accepteren. Wellicht is het niet zo handig om direct tegen B te zeggen dat je verliefd op hem bent, je kan beter even de reactie af wachten van je vrienden op je homoseksualiteit.

[Vowel]

Maar hoe kun je nou stapelverliefd worden op een meisje als je homo bent? Ik snap dat het verder niets uitmaakt in dit verhaal, maar ik ben gewoon benieuwd.

Verder eens met Daantjer.

[Grassprietjes]

Je kunt misschien ook denken dat je stapelverliefd bent op een meisje, terwijl je je dan later beseft dat dat geen verliefdheid was.

Sowieso al supergoed van je, dat je al tegen twee mensen gezegd hebt dat je denkt dat je op jongens valt. Probeer het langzaam maar zeker aan meer mensen te vertellen. Ik kan me voorstellen dat dat heel moeilijk is, zeker tegen je ouders. Misschien kun je het eerst tegen alleen je vader of alleen je moeder vertellen? Als je het heel moeilijk vindt, kun je ook nog een smsje/mailtje sturen naar je ouders dat je ze graag iets wilt vertellen maar niet zo goed weet hoe je het moet doen. Ik zou stap voor stap beginnen.

En als je echt echt verliefd bent op die jongen en je wilt er niet mee blijven zitten: zeg het hem! Maar verwacht niet direct van hem dat hij ook verliefd op jou is en wat je zelf al zegt: misschien kan het jullie vriendschap beinvloeden.

[DeZiekeGnoe]

clicky

[Martiño]

Vowel schreef:

Maar hoe kun je nou stapelverliefd worden op een meisje als je homo bent? Ik snap dat het verder niets uitmaakt in dit verhaal, maar ik ben gewoon benieuwd.

Het kan zijn dat hij een beetje biseksueel is, maar in het algemeen op mannen valt.

Maargoed, dat boeit verder ook niet, je hoeft er geen label op te plakken, het belangrijkste is dat je vooral leert jezelf en je gevoelens te accepteren zoals ze zijn. Je kunt er niks aan veranderen, en het maakt ook geen zak uit tot wie je je aangetrokken voelt, je wordt er niet meer of minder waard van, zo lang je leert sterk in je schoenen te staan.



Het is ook belangrijk dat je dit niet voor altijd geheim houdt voor je omgeving, maar je moet het wel vertellen op het moment dat je er ook echt klaar voor bent. Het is goed dat je jezelf het doel stelt om er niet te lang mee te wachten, maar je moet jezelf niet forceren om iets te doen waar je nog niet klaar voor bent. Je hoeft het ook niet iedereen tegelijkertijd te vertellen, je bent al begonnen met een paar vrienden, je ouders kunnen een logische volgende stap zijn, maar doe het gewoon rustig aan. Als je het lastig vindt om er over te praten, kun je bijvoorbeeld ook een brief sturen of vragen of een vriend(in) je wil helpen. Als je voor je vrienden uit de kast komt is het ook fijn als je de steun van een vriend of vriendin hebt.
Denk er ook aan dat het voor je omgeving ook even wennen is, dus een eerste reactie kan een beetje geschokt zijn. Gun je omgeving dus ook even wat tijd om het nieuws te verwerken, en doe het rustig aan, stap voor stap.

Wat betreft je verliefdheid: dat is natuurlijk heel erg leuk voor je. Maar het is ook belangrijk dat je écht goed nadenkt voordat je actie onderneemt. Ik zou eerst eens vertellen dat op mannen valt voordat je uberhaupt een andere stap zet! Je moet je realiseren dat het zeer goed mogelijk is dat hij niet op mannen valt, en als hij dat wel doet betekent dat niet automatisch dat hij jouw verliefdheid kan beantwoorden.

Het is goed mogelijk dat je verliefdheid onbeantwoord blijft, dus ik zou goed nadenken of en wanneer je dat gaat zeggen. Als je hem overvalt met het nieuws kan het hem heel erg afschrikken, waarmee je riskeert dat je heel erg gekwetst wordt (of eigenlijk allebei) en dat ook de vriendschap over is. Misschien denk je er zelf nu anders over, maar verliefdheid gaat ook na een tijdje over, en als jij het idee hebt dat hij de verliefdheid niet kan beantwoorden, is het misschien beter dat je het gewoon laat varen en wel de vriendschap behoudt. Ik snap dat het nu moeilijk is om het binnen te houden, maar in plaats van met hem kun je je gevoelens ook met een vriendin delen, dat kan ook een opluchting zijn en je helpen je gevoelens te verwerken. Daarnaast kom je zeker weten nog heel veel jongens tegen die jouw gevoelens wel kunnen beantwoorden.

[mathias_kalimba]

Vowel schreef:

Maar hoe kun je nou stapelverliefd worden op een meisje als je homo bent? Ik snap dat het verder niets uitmaakt in dit verhaal, maar ik ben gewoon benieuwd.

Verliefdheid kan voor wie dan ook gebeuren geloof ik, maar het is zoals Martino zegt; ik val op mannen maar ik voelde echt wel verliefdheid voor dat meisje.

het belangrijkste is dat je vooral leert jezelf en je gevoelens te accepteren zoals ze zijn. Je kunt er niks aan veranderen, en het maakt ook geen zak uit tot wie je je aangetrokken voelt, je wordt er niet meer of minder waard van, zo lang je leert sterk in je schoenen te staan.

Het accepteren blijft wel een moeilijke zaak.. Tegenwoordig heb ik contact met WJNH en enkele holebi-groepen en ik ga proberen eens zo een activiteit mee te doen. Daarna kan ik nog zien wat er gebeurt, toch??

Alvast bedankt voor de reacties.
En voor die site die je had verstuurd, "LeMiserable"... Daar sta ik zeker niet sterk genoeg in mijn schoenen voor.

[DeZiekeGnoe]

oké . Dat moet ook maar net je ding zijn hoor. Het zou bij mij persoonlijk waarschijnlijk helpen, omdat ik dan bijna wel moet, en ouders e.d. waarschijnlijk sowieso minder geneigd zijn kut te reageren voor een camera.

Wens je heel veel succes in elk geval!

[Martiño]

KRO's uit de kast lijkt me nu niet de beste oplossing. Prima programma hoor, maar beter kun je idd met WJNH etc. contact opnemen. Kijk ook eens op het expreszoforum. En je hebt ieder jaar wel een paar holebi-jongerenkampen waar je met leeftijdsgenoten met dezelfde problemen in contact kunt komen.

Eventueel kun je ook terecht bij je huisarts of het SENSE-spreekuur van je lokale GGD. Daar kun je ook mee praten of zij kunnen je doorverwijzen naar een praatgroep oid.

[christenapon]

hhmm,... ik ben zelf BI, maar dat doet er niet aan toe. Ik accepteer iedereen hoe diegene is, ik heb respect voor mensen die gwn zichzelf zijn. Ik weet hoe jij je voelt ik heb het ook gehad. Maar als het echt een goede vriend is ( volgens mij is het "ECHT" een goeie vriend ) dan accepteerd hij hoe je "echt" bent. Ik denk als je het tegen hem gwn zegt,.. dat zijn reactie mischien dit is,. ( ongeveer ),. "hhmm,.. sorry maar ik ben hetero en ik accepteer hoe je bent en je bent gwn een vriend",.. zoiets zou hij zeggen,. Maar ik denk dat het dan voor jou een hele opluchting is dat je het gezegd hebt en dat je dan blij bent,. ook al voelt hij niets voor jou,. klinkt heel raar.

dat is het enigste wat ik kan zeggen

[denMatthi]

misschien een beetje lat dat ik antwoord maar misschien kan het nog helpen..

ben zelf ook een homo, ben nog nhiet voledig uit de kast, maar toch al een groot deel.
Men naaste vriendengroep weet het al en bijna heel de school door een ongeluk ;(
zit op "de vakschool" waar ze het meestal slecht opnemen, maar nog nhiet veel va gemert. (dat boeit waarsschijnlijk niet omdat je al 19 bent)
Een deel van de familie weet het ook, maar ouders ook nog niet! dus zit ergens in het zelfde schuitje! bv. dat ik ook verliefd ben op men beste vriend.. maar hij is natuurlijk weer een hetero! xo

ik ben het beginnen zeggen tegen de naaste naaste vrienden en zo voort tot de goede vrienden en een deel van de gewone, men familie ja, men zusters hadden het al door en men meter ja, appart geval, eerst zeggen dazze da al wist en daarna kakken..
kwil hier vooral met zeggen dat je de reacties niet altijd kan inschatten, heb bv een vriend waarmee ik vroeger regelmatig naar de cinema ging, sinds dat ik uit de kast ben wil ie niet meer gaan.

hoop dat et ng iet of wat elpt!
grtjes x