Lizelotte (nieuw verhaal)

[Soapsie]

Heey hallo mensen! Ik ben hier nieuw en hier beland via Darling. Zij vertelde dat ik hier veel betere krietieken zou krijgen dan op andere fora. Dus bij deze, hieronder mijn verhaal! Ik hoop dat jullie hem leuk vinden! Kusjes Soapsie (soof)


“Lizelotte! Blijf kalm”. Met moeite kon de bewaker haar rustig houden. Ze bleef maar schreeuwen en om zich heen slaan. “Ga weg!” siste Lizelotte. “Ga weg. Kom nooit meer terug”. Er kwam een andere bewaker de cel binnen lopen. Lizelotte zag dat hij een spuitje in zijn hand had. Ze begon nog wilder om zich heen te slaan. Maar de man met de spuit was sterker. Hij greep haar bij haar pols en stak het spuitje door haar huid. “Zo! Dat zal je wel rustig houden” zei de bewaker. Langzaam voelde Lizelotte de vloeistof onder haar huid wegtrekken. Het smolt samen met haar bloed, wat een misselijk gevoel veroorzaakte. Ze werd duizelig. Alles begon te draaien. De twee mannen grepen Lizelotte beet en namen haar mee naar een andere afdeling. Daar hadden ze Lizelotte roekeloos op een bed achter gelaten. Met een klap viel de deur dicht. Lizelotte staarde voor zich uit. Een grote grijze deur. Met een klein raampje. De isoleercel. Een ruimte waar Lizelotte niet wilde zijn. “Één…twee…drie”. Lizelotte telde haar ademhalingen. Waarom kwam ze iedere keer terug? Dat meisje met die rode ogen. Lizelotte begon te huilen. Waarom maakte ze haar zo bang? Lizelotte had het koud en wilde het liefst terug naar haar eigen cel. Maar dat mocht niet. Volgens de bewakers had ze zich slecht gedragen. En dan moest je naar de isoleercel. Lizelotte sloeg met haar vuist tegen de muur. “Ik wil hier weg” schreeuwde ze. Maar niemand reageerde. Het geluid zou niet verder komen dan deze vier muren. Daarom heet het ook de isoleercel, dacht Lizelotte. Ze rolde zich op tot een klein balletje. Ze bracht haar knieën onder haar kin en sloot haar armen er om heen. “Klein, klein meisje. Verdwijn zo snel als de wind. Ga terug naar waar je vandaan kwam. Jij klein, klein kind…” zong Lizelotte.

“Wakker worden, meisje” zei een stem. Lizelotte opende haar ogen. Ze zag één van de zusters in een wit pakje. En in haar handen had ze een klein bekertje. Lizelotte boog voorover en keek erin. Twee kleine witte pilletjes. “Ik wil ze niet” zei ze vastbesloten. En wendde haar hoofd af. Maar helaas, zo gemakkelijk liet de zuster niet over zich heen lopen. Ze pakte Lizelotte’s hoofd beet en draaide het weer terug. “Mond open!” beval ze. Lizelotte keek om zich heen, maar opende haar mond niet. “Wil je soms dat ik Mike erbij haal?” Dat wilde Lizelotte juist niet. Mike was eng. En heel groot. Snel deed ze haar mond open zodat de zuster de twee pilletjes erin kon gooien. “Slik het hiermee door” zei de zuster en hield een beker water voor haar neus. Het bekertje was van plastic. Nooit ging de zuster met iets anders de cellen langs. De bewakers waren van mening dat de patiënten zichzelf zouden verwonden met iets anders dat plastic. En daar hadden ze gelijk in. Al zo vaak waren er meisjes die al het mogelijke probeerden om zichzelf van kant te maken. Lizelotte was niet zo. Net als alle andere meisjes wilde ze ook weg hier. Weg, uit dit vreselijke oord. En het liefst wilde ze dood. Maar Lizelotte had simpelweg geen lef. Ze nam het bekertje water aan en slikte haar pillen door. “Goedzo dame” zei de zuster. Niet dat ze het meende. De zusters waren alleen tevreden als je deed wat ze vroegen. Zodat ze aan de grote baas konden vertellen dat ze hun werk goed hadden gedaan. In de hoop op een salaris verhoging. Nu zou de zuster zeggen dat het tijd was om te douchen. Elke ochtend ging het zo. En Lizelotte kon nu wel dromen wanneer en wat de zusters gingen zeggen. “Nu is het tijd om te douchen” zei de zuster, precies zoals Lizelotte voorspelt had. Ze stond op en liep achter de zuster aan naar de doucheruimte. Alle andere meisjes en vrouwen stonden er al. Lizelotte liet haar kleding van haar lichaam glijden en liep op de douches af. “Goedemorgen” zei één van de meisjes met een zware, hese stem. Lizelotte reageerde niet en liep door naar één van de douches. De straal was al warm en stroomde recht door naar beneden. De druppels gleden over haar haren, gezicht en lichaam. Lizelotte genoot. De ochtend was het fijnst. Dan hoefde je niet in de cel te zitten. “Rot op, vuile hoer”. Lizelotte schrok. “Dit is mijn douche”. Lizelotte keek op tegen een grote vrouw. Ze schatte haar ergens rond de dertig. Ze had een dikke buik, en haar borsten hingen halverwege haar navel. Lizelotte keek naar zichzelf. En hoopte dat ze er later niet zo uit zou zien als deze vrouw. “Schiet je nog op of niet?” vroeg ze dringend. Lizelotte haalde haar schouders op. De naam van de vrouw stond niet op deze douche. Dus ze had helemaal geen recht om haar weg te sturen. “Ik stuur je duivel op je af. Rot kind”. De vrouw begon ineens te schreeuwen. Haar hoofd werd rood, en daarna paars. Lizelotte bleef kalm. En trok zich er niets van aan. De vrouw maakte vervloekende gebaren. “De volgende keer neem ik Hem mee, en dan snij ik je strot door. Wacht maar…” siste ze dreigend. Lizelotte had dit al zo vaak mee gemaakt, dat het haar niets meer deed. Dreigen was iets waar de vrouw erg goed in was. En met Hem bedoelde ze de duivel. Ze dacht dat hij vrienden met haar had gesloten om de rest van de wereld uit te moorden. Veel vrouwen hadden aandachtig naar haar verhalen geluisterd. Maar Lizelotte ging altijd apart zitten. De duivel bestond niet. En ook al zou hij bestaan, dan zou hij nooit vrienden met zo’n monster willen zijn. De vrouw liep een andere kant op en Lizelotte bleef staan waar ze was. Ze zeepte zich in en spoelde het vervolgens weer af. “Dames. We gaan weer terug” riep één van de drie zusters die bij de ingang stonden. Lizelotte stapte onder de straal vandaan en liep naar voren toe. “Zo, Lizelotte. Dat heb je snel gedaan” zei de zuster spottend. Lizelotte was normaal altijd de laatste. Maar deze keer wilde ze de eerste zijn. Anders zou die ene vrouw met de duivel achter haar aankomen. En daar had ze geen zin in. Met de hele groep liepen ze terug naar hun cellen. Maar Lizelotte moest nog een gang verder. Terug naar haar isoleercel.

Lizelotte lag op bed toen er op het kleine raampje werd getikt. Ze keek op en zag dat het Anna was. Haar psychologe. Een klik volgde en de deur schoof automatisch open. “Dag Lizelotte” zei Anna. “Ga je met me mee?”. Lizelotte liet zich van het bed glijden en liep zonder iets te zeggen achter Anna aan. De cel uit, drie gangen door, totdat ze bij de “praatruimtes” kwamen. Zo noemde Lizelotte ze. Eigenlijk waren het kamers omringd door tralies. Lizelotte stapte over de drempel en keek om zich heen. In het midden stond een tafel, met aan beide kanten een stoel. “Ga zitten” zei Anna. Lizelotte deed wat haar gevraagd werd. Ze nam plaats aan de tafel, vouwde haar handen en keek afwachtend naar Anna. Ze was bezig haar bloknoot uit haar tas te pakken. Toen ze die gevonden had pakte ze er een pen bij en keek Lizelotte aandachtig aan. Anna zuchtte en begon toen met praten: “Ik hoorde dat je weer naar de isoleercel moest”. Lizelotte knikte. “Waarom was dat? Wat was er gebeurd?” vroeg Anna. “Zij was er weer” antwoordde Lizelotte. “Wie was er? Het meisje met de rode ogen?”. Lizelotte knikte weer. Anna schreef wat op haar bloknoot. “Waar kwam ze deze keer voor?”. Lizelotte haalde haar schouders op. “Weet ik niet”. “Oké. En hoe is het met Maartje?” vroeg Anna. Lizelotte vond het vervelend als ze over haar zusje begon. “Die heb ik niet meer gezien” antwoordde ze. “Ook niet in je dromen?”. “Nee, ook niet in mijn…”. Lizelotte stopte met praten. Ze keek om zich heen. Daar was het geluid weer. Hetzelfde wat ze gisternacht hoorde. Het ogen raasden door haar kassen. Lizelotte keek van de ene kant van de kamer naar de andere. Nu was het weg. De rust was terug gekeerd. Geen gefluister meer. “Lizelotte, wat is er?” vroeg Anna. “Ze fluisterde”. “Heeft dat te maken met gisternacht? De reden dat je naar de isoleercel moest?” vroeg Anna. Lizelotte knikte hevig. “En heeft het ook te maken met Maartje?”. Weer knikte Lizelotte. Maar deze keer wat twijfelachtig. Ze wist niet zeker of het meisje met de rode ogen langs kwam vanwege Maartje. “Lizelotte, zou jij me kunnen uitleggen wat er gisternacht precies is gebeurd?” vroeg Anna.

[*~Angel~*]

Ik vind het een goed verhaal Ik heb 1 foutje kunnen ontdekken:

"Het ogen raasden door haar kassen."


Voor de rest toppie. En ik kijk uit naar een vervolg

[duivelaartje]

Mooi verhaal! Echt leuk. Het foutje heeft Dark-Angel er al uitgehaald. Ik zag ook nog ergens "goedzo" staan. Het is natuurlijk "goed zo". Spatie.
En misschien de dialoog-gesprekken netjes onder elkaar zetten. Dat leest wat prettiger.

Maar verder helemaal goed! Komt er een vervolg?

[Soapsie]

heeeey,

Bedankt voor deze reacties! Hier heb ik echt wat aan! Ik heb meteen de fouten verbeterd en ik ben alleen nog een beetje aan het twijfelen over die gespreks-dialogen. Want ik heb een probleempje:

Stel, je hebt dus een gesprek tussen twee mensen. Dat kan je op twee manieren verwoorden. Zoals ik het doe, en met een gespreks-dialoos onder elkaar. Maar als je het dus op die laatste manier doet...hoe kan je dat de gelaatsuittekken en de gevoelens omschrijven? En hoe moet je de rest omschrijven wat er verder gebeurd....? Kunnen jullie mij misschien helpen door dit stukje voor mij in een dialoog te zetten...


“Lizelotte! Blijf kalm”. Met moeite kon de bewaker haar rustig houden. Ze bleef maar schreeuwen en om zich heen slaan. “Ga weg!” siste Lizelotte. “Ga weg. Kom nooit meer terug”. Er kwam een andere bewaker de cel binnen lopen. Lizelotte zag dat hij een spuitje in zijn hand had. Ze begon nog wilder om zich heen te slaan. Maar de man met de spuit was sterker. Hij greep haar bij haar pols en stak het spuitje door haar huid. “Zo! Dat zal je wel rustig houden” zei de bewaker.

Onwijs bedankt! Dikke kusz Soapsie -x-

[-Melody-]

heej meis..

Ik heb het natuurlijk al vaker gezegd en ben het volledig eens met duivelaartje en dark angel.. Topper! Maar iig, ik ben dus bloemenpoes hier.. en ik zei het je toch, ideale site

[Soapsie]

Heeeeey,

Als ik het nou goed begrijp ben jij dus darling? Toch? En het is zeker een ideale site. Hier heb je ECHT wat aan! Nogmaals bedankt schat! haha...Kusjes soapsie (soof)

[Asperientje]

“Ik stuur je duivel op je af. Rot kind”.

moet een lidwoord denk ik, toch?

Maar ik vind het een leuk stuk!! Prachtig!!
En ook heel goed waar je stopte..
GA-ZO-DOOR!!

PS: niet te lang wachten met het nieuwe stukje AUB.

[Soapsie]

Heeey,

Ik heb de fouten die jullie hebben gevonden verbeterd! Echt nogmaals onwijs bedankt! Ik zal weer ff een nieuw stukje plaatsen! Even ter vermelding...die stukken tekst tussen puntjes, dat zijn flashbacks (even voor de mensen die het niet meteen door hebben). Dikke kusz Soof -x-


........“Dag Lizelotte” fluisterde een stem. Lizelotte keek op. Daar was ze weer. Het meisje met de rode ogen. “Wat moet je van me” riep ze. Lizelotte zag dat het meisje zweefde. Haar voeten raakten de grond niet. “Maartje is bij me” fluisterde de stem weer. Ondanks dat ze sprak bewoog haar mond niet. Lizelotte kneep haar ogen samen. Ze wilde haar niet zien. Ze was eng. Tranen van angst liepen over Lizelotte’s wangen. “Laat me alleen” jammerde ze. “Stel je niet aan” schreeuwde het meisje. Geschrokken keek Lizelotte op. Het meisje kwam op haar af zweven. Haar blonde haren wapperden uit haar gezicht. En Lizelotte zag dat ze onder het bloed zat. Haar ogen waren net zo rood als altijd. En het meisje had geen tanden. Ze liet haar tong uit haar mond glijden. “Maartje is boos” zei ze. “Ik kon er niets aan doen. Maartje vergeef me” huilde Lizelotte. “Het is echt niet mijn schuld”. “Dat is het wel” siste het meisje. “Niet” schreeuwde Lizelotte. “Ga weg! Jij weet helemaal niets van Maartje en mij”. Het meisje begon te hoesten, en bloedspetters belandden op Lizelotte’s jurk. “Kan jij je Maartje nog herinneren?” vroeg het meisje. “Tuurlijk kan ik dat, ga weg!” schreeuwde Lizelotte. “Ik ga niet weg voordat je zegt dat je schuldig bent aan de dood van je bloedeigen zusje!”. Het meisje schreeuwde nu ook. Hoe harder ze schreeuwde hoe meer bloed er uit haar mond kwam. En haar ogen werden steeds roder. Lizelotte werd bang. “Ga weg” snikte ze. “Laat me alleen. “Zeg dat je schuldig bent!”. “Nee! Nooit! Ik heb het onbewust gedaan, echt. Geloof me”. “De rechter gelooft je ook niet als je dat zegt. Dus vertel me nou maar wat er echt is gebeurd. En zeg dat je het gedaan hebt”. Lizelotte hoopte dat het meisje weg zou gaan als ze zou bekennen. “Ja, ik heb het gedaan” zei ze zachtjes. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Het meisje met de rode ogen kwam op Lizelotte af. Ze greep haar bij haar schouders en schudde haar heen en weer. Lizelotte werd duizelig. “Hou op!” schreeuwde ze. Maar het meisje wilde niet stoppen. Met een harde klap vloog Lizelotte tegen de achtermuur aan. Het houten kastje dat er hing gleed samen met Lizelotte naar beneden. Het meisje lachte. “Dat krijg je er nou van. Misschien had je toch beter moeten nadenken voordat je je zusje vermoordde”. Iedere keer als het meisje over Maartje begon deed het pijn in Lizelotte’s hart. Ze was ervan overtuigd dat ze het niet expres had gedaan. Het was een ongeluk. Weer greep het meisje haar beet. Ze werd opgetild en vervolgens tegen de linker zijde aangegooid. Lizelotte voelde een stekende pijn opkomen. Ze bracht haar handen naar haar hoofd. Ze voelde bloed. Lizelotte huilde nog steeds. “Waarom kom jij dan? Wat heb jij hiermee te maken?” vroeg ze. “Ik ben er, om zielige meisjes in hun cellen op te zoeken. Meisjes zoals jij” antwoordde het meisje. Ze wilde weer aanstalten maken om Lizelotte tegen de zijkant te gooien, maar op dat moment schoof de deur van de cel open. Lizelotte staarde naar de brede man die in de deuropening stond. Toen ze haar hoofd weer terug draaide om te kijken waar het meisje was gebleven besefte ze dat ze was verdwenen. Geschrokken en bang keek ze naar de bewaker. Hij kwam naar binnen lopen en greep Lizelotte bij haar pols. “Laat me los” schreeuwde ze. “Lizelotte blijf kalm” schreeuwde de bewaker. Maar de bewaker kreeg haar met geen mogelijkheid rustig. Toen kwam een tweede bewaker de cel ingelopen........

“Dus dat meisje heeft wel te maken met Maartje” vroeg Anna nogmaals. Lizelotte knikte. “Ik denk het wel”. Ze zag dat Anna de eerste pagina van haar bloknoot had volgeschreven. Terwijl zij haar verhaal van gisternacht vertelde. “Lijkt het meisje met de rode ogen op iemand die je goed kent?” vroeg Anna. Lizelotte haalde haar schouders op. “Weet ik niet” antwoordde ze. “Doet ze je aan niemand denken?”. “Klein, klein meisje. Verdwijn zo snel als de wind. Ga terug naar waar je vandaan kwam. Jij klein, klein kind…” zong Lizelotte zachtjes. “Wat zeg je?” vroeg Anna. “Niets”. Weer schudde Lizelotte haar hoofd. “Wat schrijf je allemaal?” vroeg Lizelotte. “Niets” zei Anna. “Het is genoeg voor vandaag”. Ze stond op, pakte haar spullen en stopte het in haar tas. “Bewakers!” riep ze. Meteen stonden er twee mannen klaar om de deur te openen voor Anna. “Ga je mee?” vroeg ze. Lizelotte stond op en liep achter Anna aan. “Anna? Zou ik misschien weer naar mijn eigen cel mogen?” vroeg Lizelotte voorzichtig. Anna draaide zich om en keek Lizelotte met een vertederende blik aan. “Nee, dat is aan de bewakers om te beslissen” antwoordde ze. Boos en met haar armen over elkaar liep Lizelotte achter Anna aan. Nu moest ze weer terug in die isoleercel. En misschien zou het meisje met de rode ogen weer komen. Lizelotte werd angstig. “Maar Anna, ik ben zo bang in die isoleercel” probeerde ze nog een keer. Hopend op succes. Maar weer antwoordde Anna met nee. Ze kwamen bij de cel. De deur werd geopend en Lizelotte stapte naar binnen. Toen de deur achter haar dicht ging draaide ze zich om en keek door het raampje recht in de ogen van Anna. Ze zag pijn in haar ogen. “Maar als dit pijn doet waarom laat ze me dan hier zitten?” dacht Lizelotte. Binnen de hekken van een gekkenhuis kan je niemand vertrouwen. Alle medewerkers denken dat je gek bent. En tegen de rechter moet je je verhaal vertellen. Terwijl hun oordeel al klaar ligt. Gevangenisstraf en een aantal jaren TBS. Lizelotte zag het al gebeuren. Maar de oorzaak kon ze niet vinden. Ze was helemaal niet gek, of ontoerekeningsvatbaar. Zoals dat met een mooi woord heet. Alleen niemand wilde haar geloven. Zelf Anna niet. Lizelotte had de hoop op vrijheid nog steeds niet opgegeven. De dood van Maartje was niet haar schuld. En als de rechter haar verhaal zou aanhoren zou hij hetzelfde denken. “Ik weet het niet” schreeuwde Lizelotte. Ze beukte met haar hele lichaam tegen de muur. “Ik weet het niet, echt niet”. Ze zakte op de grond met haar handen voor haar ogen. Lizelotte huilde. De tranen dropen van haar gezicht in haar nek. “Klein, klein meisje. Verdwijn zo snel als de wind. Ga terug naar waar je vandaan kwam. Jij klein, klein kind…” zong Lizelotte weer. Het liedje bleef in haar hoofd zitten. Haar moeder had het ooit voor haar gezongen. En sindsdien herhaalde het zich keer op keer. “Mamma ik vervloek je” schreeuwde Lizelotte. “Dit is allemaal jouw schuld. Ik haat je”. Lizelotte liet zich op haar buik vallen. Ze had haar armen onder haar hoofd gevouwen. “Één…twee…drie…vier”. Lizelotte telde haar tranen die één voor één op de grond vielen. Eigenlijk telde Lizelotte alles wat maar te tellen was. Dat had ze jongs af aan altijd al gedaan. “Mamma, laat me hieruit”. Lizelotte was opgestaan en naar de deur toegelopen. Met haar vuisten bonkte ze op de stalen plaat. “Mamma ik zal nooit meer snoepjes pikken. Ik zal Maartje nooit meer pesten. Mag ik er alsjeblieft uit, mamma”. Geen geluid, geen reactie.

[duivelaartje]

Mooi. Geen fouten gevonden. Ik wacht op het vervolg.

[*~Angel~*]

Haar blonde haren wapperden uit haar gezicht.

Rond haar gezicht?

Voor de rest geen foutjes kunnne ontdekken.


Maar hijs kewl! En wil graag een vervolg lezen
Suc6

[Soapsie]

Hoezo rond haar gezicht????

[Nienna*]

Soapsie,

je verhaal trok mijn aandacht vanaf de eerste zin, maar er zijn een paar dingen die ik er minder goed aan vind.
Bijvoorbeeld je stijl: zinnen die vaak met "En" beginnen, uitroepen met een punt erachter (“Lizelotte! Blijf kalm”. Met moeite kon de bewaker haar rustig houden. Ze bleef maar schreeuwen en om zich heen slaan. “Ga weg!” siste Lizelotte. “Ga weg. Kom nooit meer terug”.) enz. Ik vind dat je verhaal boeit en ook zeer sterk is, maar de kwaliteit er van is niet zo geweldig: het leest niet echt lekker weg, vind ik.
Wilde je dat vetgedrukte stuk in dialoog hebben? Ik zal dat voor je doen op de manier zoals ik het altijd doe.

“Lizelotte! Blijf kalm”. --> liever uitroepteken
Met moeite kon de bewaker haar rustig houden. Ze bleef maar schreeuwen en om zich heen slaan.
“Ga weg!” siste Lizelotte. “Ga weg. Kom nooit meer terug”. liever uitroepteken
Er kwam een andere bewaker de cel binnen lopen. Lizelotte zag dat hij een spuitje in zijn hand had. Ze begon nog wilder om zich heen te slaan. Maar de man met de spuit was sterker. Hij greep haar bij haar pols en stak het spuitje door haar huid.
“Zo! Dat zal je wel rustig houden” zei de bewaker.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt?
Liefs Silla

[Soapsie]

Als je haren toch in je gezicht hangen, dan kunnen ze toch uit je gezicht wapperen! Het is een figuurlijke zin, geen letterlijke! Maar als het je stoort zal ik het veranderen! Trouwens...bedankt voor dat advies wat betreft mijn schrijft stijl... Ik zal eens kijken naar die zinnen die met "en" beginnen. En ik zal letten op de uitroeptekens. Thank you

-x- Soapsie

[Soapsie]

whaha....sorry hoor! Ik word hier wel bij alles op mijn tenen getrapt! Naja, het zal vast ergens goed voor zijn. -x-

Origineel onderwerp, maar eigenlijk doet het verhaal me niets. De emoties dringen niet tot me door of zoiets. Vind ik erg jammer. Ik denk dat het aan je stijl ligt maar dat kan ook aan mij liggen. Soms maak je spelfoutjes en dergelijke, maar ik ben nu niet in de stemming om die eruit te gaan halen.
Ik wacht op een vervolg, misschien komt er iets dat dit alles goedmaakt

Grim

[Soapsie]

You never know! Ik zal binnenkort weer even een nieuw stukje erop zetten. Maar niet iedereen kan van hetzelfde houden. -x-

Soapsie schreef op 21-06-2004 @ 19:05 :
You never know! Ik zal binnenkort weer even een nieuw stukje erop zetten. Maar niet iedereen kan van hetzelfde houden. -x-

Klopt, je moet daarom ook niemand's mening als dé mening zien. Je moet wel kijken naar wat het grote publiek wil, aangezien je daar voor schrijft. Op het eerste gezicht kan ik megewoon niet in het verhaal verdiepen, omdat er voor mij geen spanning in zit. Het is gewoon een tekst, volgestopt met beschrijvingen. De actie mist, en dat is jammer. Binnenkort (vannacht) zal ik mijzelf ertoe dwingen om de foutjes eruit te halen

Grim

[Soapsie]

Graag! Want daar kan ik wat mee. Maar ik kan je wel vertellen dat er nog wat dingen aan komen hoor. Ik weet niet of die dingen spannend genoeg zijn, voor jou. Maar dat moet je zelf dan maar beoordelen. -x-

Soapsie schreef op 21-06-2004 @ 19:10 :
Ik weet niet of die dingen spannend genoeg zijn, voor jou.

Lekker venijnige zin
Ik ben redelijk snel tevreden hoor, maar in dit verhaal gebeurt gewoon 0,0. Ik begrijp dit wel, dit is het begin dus er zal wel veel beschreven worden. Of ik lees gewoon over alle actie heen, kan natuurlijk ook.

Grim

[Soapsie]

Nou...misschien lees je er wel overheen. Dat stuk tussen puntjes, die flashbakc, is zeg maar een begin van die actie. Je leest het vanzelf wel. En trouwens, die opmerking bedoelde ik niet venijnig hoor! -x-

[Soapsie]

Flashback...bedoel ik! (even voordat ik millroy weer op mijn dak krijg) -x-

Soapsie schreef op 21-06-2004 @ 19:24 :
Flashback...bedoel ik! (even voordat ik millroy weer op mijn dak krijg) -x-

Je kan ook gewoon je bericht wijzigen in plaats van een nieuwe reply posten.

Grim

[Soapsie]

Oh? Dat wist ik helemaal niet. Ik kom hier nog niet zo lang. Dus gaanderweg moet ik alles ondervinden. Dank je wel! -x-

[Kissjoeh]

Het is echt een heel leuk verhaal!
Het doet me alleen heel veel denken aan Gothicka(hoe je dat ook schrijft.) In deze film komt alleen de psychologe zelf in de cel terecht. Ze maakt bijna precies het zelfde mee als Lizelotte..Misschien dat dit na deze stukken wel minder wordt, dat weet ik natuurlijk niet. Maar als dit niet zo is, is het best zonde van het verhaal..

[Soapsie]

haha...je bent niet de eerste die dit opmerkt. Ik heb het idee ook gedeeltelijk van Gothika afgelijd. Maar alleen het begin lijkt er op...de kern van het verhaal gaat ergens anders over. Bedankt dat je het een leuk verhaal vind -x-

Soapsie schreef op 21-06-2004 @ 19:30 :
Oh? Dat wist ik helemaal niet. Ik kom hier nog niet zo lang. Dus gaanderweg moet ik alles ondervinden. Dank je wel! -x-

Dat pictogrammetje, en anders, lees dit eens door

Grim

[Nienna*]

Kom, we gaan met z'n allen mierenneuken !
Ik ben Millroy lekker voor:
haha...je bent niet de eerste die dit opmerkt. Ik heb het idee ook gedeeltelijk van Gothika afgelijd. --> afgeleid
Bedankt dat je het een leuk verhaal vind --> vindT

xxx Silla

Als je gaat mierenneuken :

Silla schreef op 21-06-2004 @ 17:57 :

Wilde je dat vetgedrukte stuk in dialoog hebben? Ik zal dat voor je doen op de manier zoals ik het altijd doe.

Dat stuk was cursief in plaats van vetgedrukt!


Grim-

[Soapsie]

hahaha....leuk hoor Nederlands is blijkbaar niet mijn sterkte kant. Maar ja, je kan niet alles hebben. Gelukkig zijn er dan nog mensen zoals jullie, die de fouten eruit kunnen halen. En dat stuk wat voor mij in dialoog moest worden gezet was helemaal niet cursief...maar vet gedrukt! -x-

[Soapsie]

hahaha....zeepkind! Dankje Waar zie je nou weer een foutje dan? -x-

[Nienna*]

Inderdaad Grim, ik denk dat wij beiden iets anders bedoelen . Ik zie toch duidelijk iets vet gedrukt staan. Zou dat aan mij en Soapsie liggen?
Ja, ik zie ook een fout... hehe, maar dat is vast een typfout, Millroy. Laten we het daarop houden.

xxx Silla

[Nienna*]

Goed, goed, jij hebt gelijk. Maar... jij KAN, mag dat niet (meer)? Dacht dat het beiden kon, maar dat jij KUNT beter Nederlands is. Maar goed, dat zal wel weer aan mij liggen. Zoals gewoonlijk
--> en Millroy, je zei zelf ook "een fout".
Inderdaad, dubbel "Tsk".

Silla schreef op 21-06-2004 @ 20:02 :
Inderdaad Grim, ik denk dat wij beiden iets anders bedoelen . Ik zie toch duidelijk iets vet gedrukt staan. Zou dat aan mij en Soapsie liggen?
Ja, ik zie ook een fout... hehe, maar dat is vast een typfout, Millroy. Laten we het daarop houden.

xxx Silla

Nee, ik zie het al, dat stukje was al een reactie terug, en toen stond het dus wel vetgedrukt. In het tweede stukje (waar ik keek) stond het schuin. Vandaar het misverstand.

en toch stond het schuin!

[Nienna*]

In jouw ogen stond het cursief. In mijn ogen vet gedrukt. Toen bleek dat we allebei iets anders bedoelden
Dus: het stond cursief EN vet gedrukt !

[Soapsie]

jaaaaajaaa.... Wat bedoelen jullie met "Tsk" ? Snap het niet helemaal? En kunt en kan mag allebei. -x-

Silla schreef op 21-06-2004 @ 20:07 :
In jouw ogen stond het cursief. In mijn ogen vet gedrukt. Toen bleek dat we allebei iets anders bedoelden
Dus: het stond cursief EN vet gedrukt !

Dus ik had deels gelijk, lekker LUH

en WE bedoelen met TSk? ik zie alleen Millroy het gebruiken hoor, niet meteen verwijzen naar de rest. 1 goede appel in de mand maakt de rest van ut fruit nog nie mooi

Grim

[Soapsie]

Joh...maak je toch niet zo druk om alles wat ik zeg! Je begrijpt toch wat ik bedoel. Maar ik weet het al. -x-

[Nienna*]

Jij (U? ) had deels gelijk, maar ik lekker ook! Hehe, dat voelt goed
Wat bedoel je met LUH? Typfout?
Grim, komt U uit Brabant?

Soapsie schreef op 21-06-2004 @ 20:12 :
Joh...maak je toch niet zo druk om alles wat ik zeg! Je begrijpt toch wat ik bedoel. Maar ik weet het al. -x-

Ik moest mierenneuken van Silla, ik wacht op het commando dat ik dat niet meer moet doen

Silla schreef op 21-06-2004 @ 20:12 :
Jij (U? ) had deels gelijk, maar ik lekker ook! Hehe, dat voelt goed
Wat bedoel je met LUH? Typfout?
Grim, komt U uit Brabant?

''Heer, U had deels gelijk, maar ik, uw nederige dienaar, ook. Het spijt me om dat mede te delen, heer.'' zoiets, snap je?

LUH is een forumbaas hier en een verrekt goeie ook!

En ja, ik kom uit Brabant

[Nienna*]

Wacht je op mijn commando?
*voelt zich gevleid*
Nou, Grim, ik houd nu eenmaal van mierenneuken, maar daarom ben jij nog niet verplicht het ook te doen .
Je mag er dus mee ophouden, hoor .
Hm, en naar aanleiding van dat "Heer..." etc.
--> Aangezien IK meestal de aanbidders heb, ben ik niet gewend zo te spreken hahaha, nee hoor, ik spreek je gewoon aan met "jij". Heb je maar te accepteren, lekker puh!
En ik kom ook uit Brabant. Heb helaas de zachte G ook
xxx Silla

Silla schreef op 21-06-2004 @ 20:20 :
Wacht je op mijn commando?
*voelt zich gevleid*
Nou, Grim, ik houd nu eenmaal van mierenneuken, maar daarom ben jij nog niet verplicht het ook te doen .
Je mag er dus mee ophouden, hoor .
Hm, en naar aanleiding van dat "Heer..." etc.
--> Aangezien IK meestal de aanbidders heb, ben ik niet gewend zo te spreken hahaha, nee hoor, ik spreek je gewoon aan met "jij". Heb je maar te accepteren, lekker puh!
En ik kom ook uit Brabant. Heb helaas de zachte G ook
xxx Silla

Dank je

[Nienna*]

Die zes woorden: Je mag er dus mee ophouden, deden 't 'm, of niet? haha.
Graag gedaan, hoor.

[Nienna*]

Ik wil een lychee zijn!
Oh, die zijn echt heerlijk. Haha. Ik snap alleen je vergelijking niet helemaal?
xxx

[duivelaartje]

Niet zo spammen jullie

[Nienna*]

Sorry
Ik houd al stil. *zwijgt*
Maar snap er nog steeds niets van...

Ik ben een ananas, smaakt lekker, tot je de blaren proeft
Hoe goede beschrijving van mijn eeuwig vervelende persoontje.

Grim

[Nienna*]

Ik zou niet meer spammen.
(Maar wat ben ik dan? haha)

[-Melody-]

Mag ik iets opmerken.. :

Jullie zijn (zij het prettig) gestoord

[Soapsie]

Mee eens!