Hoe zou jij handelen?

[Quiana]

Je hebt:

• Een groep van +/- twintig mensen met uiteenlopende psychische problemen en/of stoornissen die regelmatig bij elkaar komen om daarover te praten. (een soort van praatgroep dus)
• Vier groepsleiders.

De groepsleiders behoren in te grijpen wanneer er problemen ontstaan, komen regelmatig bij elkaar voor overleg enz.
De groep zelf kan aardig met elkaar opschieten, mensen proberen elkaar te steunen en te helpen, enz.

Maar.

• In elke groep mensen ontstaat groepsvorming, zo ook in deze groep. Bepaalde mensen zijn (erg) met elkaar begaan, trekken veel met elkaar op, enz. Op zich is daar niks mis mee, maar wat wel één van de negatieve gevolgen is, is dat mensen vrij snel geneigd zijn elkaar mee te slepen in elkaars problemen. Ook hebben bepaalde groepjes neigingen samen te spannen, soms.
  
• Het doel van het bijeenkomen van de groep mensen is met name het kunnen praten over problemen, tips/hulp krijgen (en geven), elkaar kunnen steunen in moeilijke tijden. Doordat er vaak over vrij zware dingen gepraat wordt, ontstaat er makkelijk een zware sfeer, die al snel een negatieve invloed op de mensen kan hebben
  
• Vermaningen en maatregelen van de leiding worden niet altijd in dank afgenomen. Doordat veel mensen uit de groep met problemen kampen, wordt er vaak vrij heftig gereageerd, staan ze niet open voor datgene wat de ander te zeggen heeft, enz. Dat heeft als gevolg dat het voor de leiding moeilijk is om duidelijk te maken waaróm bepaald dingen gezegd/gedaan worden, maar ook dat het vaak moeilijk/lastig is om in te grijpen.

Dit zijn slechts een paar punten waar de leiding tegenaan loopt, en ik vraag me af hoe jullie denken hoe er gehandeld moet worden mbt één van de punten.

Zijn er voor deze dingen regels te bedenken, (zoja, welke?),
hoe kan een groepsleider het beste omgaan met mensen die
niet open staan en niet willen begrijpen waarom bepaalde besluiten genomen worden ed? Welke maatregelen kan men nemen? Enz.

[Jordi]

Ik heb hier echt helemaal geen verstand van, maar is veertig mensen niet een beetje veel? Zeker als ze maar vier begeleiders hebben?

Groepsvorming komt inderdaad voor in elke grote groep mensen en daar doe je denk ik ook niet veel tegen. Je kunt natuurlijk proberen steeds andere mensen aan elkaar te koppelen die dan met elkaar moeten praten ofzo? Maar op zich lijkt het me niet slecht als die mensen een beetje groepjes gaan vormen en vrienden krijgen in die groep enz. want dan praten ze met die mensen misschien ook makkelijker over hun problemen.
Misschien kunnen de begeleiders proberen om zich ieder op één groepje te concentreren (maarja, dan moet je wel hopen dat er maar vier groepen zijn). Die begeleiders kunnen dan waarschijnlijk ook vrij goed zorgen dat die groepen geen ruzie krijgen ofzo. Dan is wel de interactie met de andere groepen weg, maar dat is misschien niet zo erg aangezien het mij niet lijkt dat je echt per se met veertig mensen moet kunnen praten.

Als je met elkaar over hele zware onderwerpen praat, dan is de kans natuurlijk groot dat die mensen daar niet erg vrolijk van worden. Dat lijkt me redelijk onvermijdelijk. Ik weet ook niet wat je hier aan kunt doen. Misschien gewoon af en toe iets leuks met die mensen doen of ze ook laten vertellen over leuke dingen in hun leven zodat andere mensen niet al teveel medelijden krijgen...

Ik weet niet precies wat voor maatregelen die leiding allemaal zou moeten nemen, maar als je alles gewoon goed uitlegt aan iemand, dan moet hij het uiteindelijk toch kunnen snappen denk ik. Gewoon niet je geduld verliezen.. En als mensen er dan écht niet voor open willen staan, dan hebben ze maar even pech gehad en kun je het eventueel later nog een keer proberen.

je moet mensen op een zachtaardige manier confronteren. zodat er geen ik-ben-pas-zielig-persoonlijkheden zich ontwikkelen binnen de groep.

@AragornElessar
volgens mij zijn het zijn er 20 hoor.

[Quiana]

Dukko schreef op 31-01-2004 @ 13:55:
je moet mensen op een zachtaardige manier confronteren. zodat er geen ik-ben-pas-zielig-persoonlijkheden zich ontwikkelen binnen de groep.

Hoe confronteer je op een zachtaardige manier? Kan je daar een voorbeeld van geven?

@AragornElessar
volgens mij zijn het zijn er 20 hoor.

Ik heb 'm geedit.

[Jordi]

Dukko schreef op 31-01-2004 @ 13:55:
je moet mensen op een zachtaardige manier confronteren. zodat er geen ik-ben-pas-zielig-persoonlijkheden zich ontwikkelen binnen de groep.

@AragornElessar
volgens mij zijn het zijn er 20 hoor.

Eerst waren het er 40, ze heeft het aangepast. Maar verder heb je inderdaad wel gelijk. Het lijkt me echter moeilijk om dat tegen te gaan, want als je zoveel met je problemen bezig bent, ga je jezelf vanzelf denk ik wel zielig vinden. Ik denk niet dat mensen op een zachtaardige manier confronteren daar echt tegen helpt. Misschien kun je proberen om ze ook leukere kanten van het leven te laten zien of om hun problemen een beetje te relativeren (maar daar moet je ook voorzichtig mee zijn).

[Quiana]

AragornElessar schreef op 31-01-2004 @ 13:25:
Misschien gewoon af en toe iets leuks met die mensen doen of ze ook laten vertellen over leuke dingen in hun leven zodat andere mensen niet al teveel medelijden krijgen...

Hoe kun je mensen het beste motiveren ook leuke dingen te vertellen ed? (soms zién mensen die simpelweg niet... wat dan?)

Ik weet niet precies wat voor maatregelen die leiding allemaal zou moeten nemen, maar als je alles gewoon goed uitlegt aan iemand, dan moet hij het uiteindelijk toch kunnen snappen denk ik. Gewoon niet je geduld verliezen.. En als mensen er dan écht niet voor open willen staan, dan hebben ze maar even pech gehad en kun je het eventueel later nog een keer proberen.

Hmm, dat klinkt logisch. Maar juist doordat er soms vrij heftig
gereageerd wordt ed, is het ook moeilijk(er) voor de leiding
om die maatregelen de volgende keer wel te nemen. Wat
zou de leiding daar aan kunnen doen?

[AngelLena]

Ik zou kleinere groepjes formuleren (5 ofzow) waarin de problemen van elkaar verschillen. Op die manier wordt het al moeilijker elkaar mee te slepen in elkaars problemen, grepsvorming wordt sterk verminderd, aangezien je toch maar met z'n 5en bent, wat voldoende is om steun aan elkaar te vinden. Daarbij is dit voor sommige leden minder bedreigend aangezien je niet ineens je verhaal voor moet leggen aan 20 man, maar maar aan 5.

Is dit niet te realizeren, zou je een vreselijk achterhaalde manier kunnen gebruiken die toch wel werkt in grotere groepen. Een voorwerp in het midden leggen. Degene die iets wil zeggen, moet dat voorwerp in de handen hebben. Anderen mogen niets zeggen zolang ze dat voorwerp niet in handen hebben.

Maar dit zou ik zien als een noodoplossing voor als al het andere faalt.

[coopergirl]

Ik zou het als groepsleider met de gehele groep bespreken. De groepsleider kan feedback naar de anderen geven (zowel postieve als negative feedback; postitief dat er vriendschappen zijn bv ontstaan en negatief dat het gezag ondermijnt wordt e.d.)

Ik zou er een opdracht van maken 'hoe lossen we dit met z'n allen op'. In groepjes van 5 kunnen ze voorstellen bedenken.
Of, voor mijn part groepsactiviteiten die de band versterkt.

Verder is het heel belangrijk dat iedereen voor ogen heeft waarom hij/zij hier nu eigenlijk is.
"Het doel van het bijeenkomen van de groep mensen is met name het kunnen praten over problemen, tips/hulp krijgen (en geven), elkaar kunnen steunen in moeilijke tijden."
Je zit er voor jezelf maar óók voor anderen. Ik denk dat het wel reeël is dat onder ogen te houden.

Misschien is het handig een theoretisch stukje over groepsvorming te vertellen en aan de hand daarvan voorbeelden uit de praktijk erbij halen..?

interessante stelling! Is dit een schoolopdracht/ of praktijk voorbeeld van jou?

[p0psy]

Kleinere groepjes lijkt me een goede optie ja. Maar aan de andere kant; het is toch juist de bedoeling dat ze elkaar steunen en bijstaan..?! Al daar "meeslepen" bij hoort... tjah, misschien is dat juist wel goed! Klinkt wellicht vreemd, maar na de meeste dieptepunten komt een hoogtepunt.. en een tijdelijke terugzakking zegt nog weinig, toch?!

Ik denk dat het dus allemaal wel meevalt.. en dat kritiek; ook allemaal erg logisch, gewoon doorzetten met veel geduld en doorzettingsvermogen!!

(klinkt allemaal erg simpel natuurlijk, maar snap best dat het in de praktijk best erg moeilijk kan zijn!)

[Jordi]

Quiana schreef op 31-01-2004 @ 14:00:
Hoe kun je mensen het beste motiveren ook leuke dingen te vertellen ed? (soms zién mensen die simpelweg niet... wat dan?)

Kun je niet gewoon tegen zo iemand zeggen: "Hé jij, vertel eens wat leuks."? Zal wel niet hè? Je kunt misschien proberen een groepsgesprek te houden over leuke dingen. Als iemand dan even niets weet, sla je die persoon even over en kom je er later op terug. Misschien krijgt hij/zij inspiratie door de verhalen van anderen.
Je kunt denk ik trouwens ook wel die mensen een beetje sturen. Ik neem aan dat de begeleiders wel wat over deze mensen weten, dus misschien kunnen die met wat vragen iemand een beetje sturen ofzo.

Quiana schreef op 31-01-2004 @ 14:00:
Hmm, dat klinkt logisch. Maar juist doordat er soms vrij heftig
gereageerd wordt ed, is het ook moeilijk(er) voor de leiding
om die maatregelen de volgende keer wel te nemen. Wat
zou de leiding daar aan kunnen doen?

Tja, dat is natuurlijk moeilijk. Als begeleider van zo'n groep moet je erg sterk in je schoenen staan. Je moet die ene maatregel gewoon blijven nemen, hoeveel tegengas je ook krijgt. Tenzij je natuurlijk op een gegeven moment zelf bedenkt dat het misschien wel niet zo'n goede maatregel is. Ik weet ook niet zo goed aan wat voor maatregelen ik hier moet denken...
Misschien kun je ook, als die mensen heel erg tegen een bepaalde maatregel zijn, samen met hen een andere maatregel proberen te verzinnen. Dan kunnen ze daar in ieder geval niet meer over zeuren.

[Quiana]

AngelLena schreef op 31-01-2004 @ 16:56:
Maar dit zou ik zien als een noodoplossing voor als al het andere faalt.

Wat versta jij onder "al het andere"?

coopergirl schreef op 31-01-2004 @ 17:00:
Ik zou er een opdracht van maken 'hoe lossen we dit met z'n allen op'. In groepjes van 5 kunnen ze voorstellen bedenken.
Of, voor mijn part groepsactiviteiten die de band versterkt.

Hoe breng je de probleempunten zo dat mensen zich niet persoonlijk aangevallen voelen ed, en daardoor gelijk in de verdediging schieten enz? (er zijn bijv ook mensen in de groep die zich snel van alles aantrekken ed, of uit een algemene discussie persoonlijke conclusies gaan trekken ed.. Wat is een manier om daarmee om te gaan?)

interessante stelling! Is dit een schoolopdracht/ of praktijk voorbeeld van jou?

Deels gebasseerd op een praktijk voorbeeld. Soort van huiswerk idd.

p0psy schreef op 31-01-2004 @ 17:46:
Kleinere groepjes lijkt me een goede optie ja. Maar aan de andere kant; het is toch juist de bedoeling dat ze elkaar steunen en bijstaan..?! Al daar "meeslepen" bij hoort... tjah, misschien is dat juist wel goed! Klinkt wellicht vreemd, maar na de meeste dieptepunten komt een hoogtepunt.. en een tijdelijke terugzakking zegt nog weinig, toch?!

Misschien hoort het meeslepen erbij, maar het heeft wél vaak negatieve gevolgen... Is het dan niet iets wat wel aangepakt moet worden?

Ik denk dat het dus allemaal wel meevalt.. en dat kritiek; ook allemaal erg logisch, gewoon doorzetten met veel geduld en doorzettingsvermogen!!

Elke groepsleider heeft wel (veel) geduld & doorzettingsvermogen, maar ook daaraan zijn grenzen.

Bovendien kan het érg vermoeiend zijn een oneerlijke discussie
aan te moeten gaan. (oneerlijk door niet-kloppende conclusies
waar aan blijft vasthouden bijv, de kans om tot redelijkheid
te komen is er soms niet.) Wat dan?

AragornElessar schreef op 31-01-2004 @ 20:47:
Kun je niet gewoon tegen zo iemand zeggen: "Hé jij, vertel eens wat leuks."? Zal wel niet hè?

Dat gaat vrij moeilijk soms, zeker als je bedenkt dat sommigen
vrij diep in de put zitten soms..

@iedereen; bedankt voor de goede posts iig!

[AngelLena]

Quiana schreef op 01-02-2004 @ 21:22:
Wat versta jij onder "al het andere"?

Alles wat je kan bedenken wat eerst een poging waard is. Heb hier natuurlijk maar een kleine selectie neergezet van wat het eerste bij mij opkomt. Over andere opties zou ik moeten nadenken en daar heb ik nu even geen tijd voor