1 relatie 2 culturen

[asrael]

Wat vinden jullie van een relatie tussen 2 culturen?

Heeft dit evenveel kans op slagen als een "normale relatie" of is het gedoemd om te mislukken?

zie hier de meningen van mensen op straat in amsterdam:

Minder kans van slagen dan normaal, maar kán lukken. Ik zou er bij voorkeur niet aan beginnen, denk ik, te veel gedoe. Maar ja, je moet toch wat als je verliefd bent.

[luchtballon]

Zelfde als 2 willekeurige mensen. Maar zoals bij elke relatie moeten de mensen wel bij elkaar passen en een beetje hetzelfde denken, hetzelfde wereldbeeld hebben, en met elkaar kunnen praten en lachen.

Cultuur is niet eenduidig afgebakend, dus veel verder dan 'ligt eraan' kun je ook niet komen.

Kan moeilijk zijn, uit ervaring. Maar lukken kan het in principe wel, dat ligt helemaal aan de inzet van desbetreffende personen.

[Armoed]

Lukt heel goed zolang je de vader ontwijkt.

[AzN]

Armoed schreef:

Lukt heel goed zolang je de vader ontwijkt.

Volledig mee eens! Tenminste, das mijn ervaring.

[stout!]

Kazet Nagorra schreef:

Cultuur is niet eenduidig afgebakend, dus veel verder dan 'ligt eraan' kun je ook niet komen.

Helemaal mee eens. Wat bedoel je precies met twee culturen?

Ik denk dat de kans van slagen voor een relatie het grootst is als je het over fundamentele dingen met elkaar eens bent. En dat is weer vaker zo als je een vergelijkbare achtergond hebt. Maar mensen en situaties verschillen.

Ik zal er niet snel aan beginnen. In een relatie moet je een stapeltje dingen hebben waar je het in ieder geval over eens bent. Waar je het zelfde over denkt enz. En veel normen en waarden neem je toch over uit je cultuur. Het is niet onmogelijk en het kan zeker wel, maar ik zou het niet bij iedere cultuur aanraden.

[Iduna]

Als diegene in hetzelfde land opgroeit en woont, maar van zijn/haar ouders ook een handjevol normen en waarden heeft meegekregen van land van herkomst van die ouders en niet de oudste thuis is, valt het wel mee.

Het zou moeten kunnen slagen net zoals elke andere relatie tussen twee mensen. Zolang beide personen inzien dat er problemen zouden kunnen zijn door het cultuurverschil. Ik zat in een relatie met een FLINK cultuurverschil, al was dit niet zozeer het probleem in onze band. En natuurlijk als je elkaars cultuur kent en begrijpt, ben je al een heeeeel stuk verder. Ik kende zijn cultuur wel, hij de mijne niet, omdat hij Nederland niet kent. En dan is het lastig.

[LaAnnE.]

Een relatie tussen 2 mensen uit verschillende culturen heeft, naar mijn idee, wél kans van slagen. De relatie tussen de personen en hun schoonfamilie echter wat minder.. Als je zelf in een relatie zit ben je (naar mijn idee) veel meer bereid nieuwe ervaringen op te doen en elkaars cultuur te leren kennen. Als de schoonfamilie echter om de hoek komt kijken wordt véél sneller de eis gesteld dat 'de nieuweling' zich maar moet aanpassen en niet de familie, en dat is lastig.

[Armoed]

Volledig mee eens! Tenminste, das mijn ervaring.

Vertel

[AzN]

Armoed schreef:

Vertel

Ik heb voor 1,5 jaar 'n relatie gehad met 'n half-Marokkaanse jongen, terwijl m'n pa anti-Turken/Marokkanen is. (Hij spoort niet echt, ziet Chinezen bijna als 'n Arisch volk en de rest als minderwaardig ofzo.) Die arme jongen deed echt niets verkeerds en we waren dan ook dolgelukkig met elkaar. We vonden elkaars cultuur interessant en we vonden 't leuk om ons eraan aan te passen enzo, maar toen kwam m'n vader erachter dat ik nog contact met 'm had en moest ik kiezen: hem of m'n familie. Ik heb (uiteraard) voor m'n familie gekozen, maar we hingen 'n jaar later nog wel 'ns jankend met elkaar aan de telefoon .

Ik denk dat hel wel mogelijk is, maar ook een stuk lastiger.
Bijv. mijn moeder is christelijk, mijn vader is moslim.
En juist door die verschillen in overtuigingen en normen & waarden van de islamitische cultuur zijn ze uiteindelijk uit elkaar gegaan.

[Marcade]

AzN schreef:

Ik heb (uiteraard) voor m'n familie gekozen, maar we hingen 'n jaar later nog wel 'ns jankend met elkaar aan de telefoon .

Hoezo uiteraard?

[Marcade]

De kans van slagen is kleiner dan bij twee mensen die opgegroeid zijn met dezelfde cultuur. Dit is gewoon een bewezen feit; het scheidingspercentage ligt bij getrouwde koppels met verschillende cultuur, velen malen hoger. Het is ook vrij logisch.

Dat gezegd moeten mensen natuurlijk hierdoor niet ontmoedigd raken. Als je verliefd bent en je gelooft erin, moet je ervoor gaan.

Zelf kan ik er ook wel over het een en ander meepraten; gezien mijn vriendin een rasechte chinees is.

[Armoed]

Ik heb voor 1,5 jaar 'n relatie gehad met 'n half-Marokkaanse jongen, terwijl m'n pa anti-Turken/Marokkanen is. (Hij spoort niet echt, ziet Chinezen bijna als 'n Arisch volk en de rest als minderwaardig ofzo.) Die arme jongen deed echt niets verkeerds en we waren dan ook dolgelukkig met elkaar. We vonden elkaars cultuur interessant en we vonden 't leuk om ons eraan aan te passen enzo, maar toen kwam m'n vader erachter dat ik nog contact met 'm had en moest ik kiezen: hem of m'n familie. Ik heb (uiteraard) voor m'n familie gekozen, maar we hingen 'n jaar later nog wel 'ns jankend met elkaar aan de telefoon

Ik heb een Marokkaanse vriendin (als in vriendschappelijk) en ookal zag ik haar als meer zou dat ook nooit werken omdat haar vader haar (en waarschijnlijk ook mij xD) dan afslacht. Alhoewel ik boks en hij ook dus dat zouden dan weer pluspunten moeten zijn.

Mijn familie kan het eigenlijk niet zo veel interesseren.

Culturen maakt niet zoveel uit, vaak. Godsdiensten zijn een groter probleem.

[AzN]

Marcade schreef:

Hoezo uiteraard?

Ik weet 't niet, ik vind 't vrij logisch dat je in zo'n geval voor je familie kiest. Zeker als 't om je ouders gaat, want zij hebben je tenslotte op de wereld gezet en opgevoed. Je hebt je leven aan hun te danken, dus je kunt op z'n allerminst naar hun luisteren. Natuurlijk alleen als je weet dat ze 't beste met je voor hebben, dus niet denken aan slavernij of misbruik ofzo .

Maar goed, misschien 'n kromme beredenering, wellicht typisch Chinees. Ik ben in Nederland geboren en m'n ouders zijn traditioneel Chinees, dus ik weet niet zo goed wanneer wat 'normaal' is. Mijn ouders komen boven alles en iedereen in ieder geval. Dat zeg ik nu als single, maar dat heb ik toendertijd ook bewezen .

En dan nu weer ontopic!

euhm, ik kan geen relatie hebben met iemand die over sommige dingen fundamenteel anders denkt dan ik. Zijn we het hierover eens en ik vind haar aantrekkelijk kan het natuurlijk heel goed werken. Mijn ervaring is echter dat het voor buitenstaanders soms een groot probleem is, wat een extra druk op de relatie legt.

[Poepkind]

Hangt af van de cultuur. Ik kom niet uit nederland, en ik kan me niet voorstellen dat mijn relatie's daarom zouden stuklopen.

[SiemdeCyper]

Ik denk dat je heel veel geluk moet hebben wil dat lukken. Ik denk dat als het pril is en je heel verliefd bent je zo over de obstakels heen kan kijken, maar zodra het echt serieus wordt en je komt voor keuzes te staan, dan zul je ongetwijfeld veel problemen met je meekrijgen. En inderdaad uit de buurt van de vader blijven.
Willen alleen is niet genoeg, je moet volgens mij allebei een gedeelte van je normen/waarden of wensen in moeten leveren om het vooral elkaar te krijgen. Maar dan is natuurlijk de vraag hoe groot het cultuurverschil is. De ene cultuur zal met de andere cultuur sneller botsen dan de ander. Tis dus maar net wat je matched.

[Mobius]

Ligt eraan wat er verstaan wordt onder cultuur, maar ik vermijd liever mensen die in hogere machten geloven.

[Poepkind]

Simoen schreef:

En inderdaad uit de buurt van de vader blijven.

Mijn papa was altijd heel aardig tegen mijn Nederlandse vriendje heur

ja ik vind dat gelul over vaders ook een beetje overtrokken, tuurlijk zijn er situaties waarin dat zo is, maar de meesten hier beschrijven het zorvuldig, door verschillende media geformuleerde, cliché beeld van de boze marokkaanse vader.

[Armoed]

ja ik vind dat gelul over vaders ook een beetje overtrokken, tuurlijk zijn er situaties waarin dat zo is, maar de meesten hier beschrijven het zorvuldig, door verschillende media geformuleerde, cliché beeld van de boze marokkaanse vader

Jammer genoeg voldoet your random Marokkaanse vader aan dit clichébeeld en zijn er maar weinig uitzonderingen.

[Poepkind]

zeg hebben we het hier over relaties tussen verschillende culturen, of tussen de Marokkaanse en Nederlandse cultuur

[deoxyribose]

Ja, is lastig. Maar de slagingskans hangt onder meer samen met hoeveel inzet men toont, welke culturen er spelen en in welke mate de culturen verschillen. Een relatie tussen een Nederlander en iemand uit een andere cultuur die in Nederland is opgegroeid is natuurlijk anders dan met iemand die zijn hele leven in een dorp in een niet-Westers land heeft gewoond.

Poepkind schreef:

zeg hebben we het hier over relaties tussen verschillende culturen, of tussen de Marokkaanse en Nederlandse cultuur

nou wanneer men het heeft over lastige vaders gaat dat doorgaans niet over de belgen in ons land.

Armoed schreef:

Jammer genoeg voldoet your random Marokkaanse vader aan dit clichébeeld en zijn er maar weinig uitzonderingen.

dat betwijfel ik ten zeerste, het is iig niet mijn ervaring..

[deoxyribose]

Tja mijn vader vindt geen enkele jongen goed genoeg voor mij. Maar dat heeft weinig te maken met de cultuur. Zo zijn vaders nu eenmaal...

deoxyribose schreef:

Tja mijn vader vindt geen enkele jongen goed genoeg voor mij. Maar dat heeft weinig te maken met de cultuur. Zo zijn vaders nu eenmaal...

Mijn vader vind ook alle jongens waar ik tot nu toe mee thuis ben gekomen in eerste instantie sukkels De enige jongen die hij meteen okee vond die via mij meekwam was de vriend van een vriendin van mij, dat vond ie wel een kerel. Terwijl die jongen best aantrekkelijk was, maar verder echt niet mijn type (En het komische is dan ook dat de jongens op wie ik val, qua type (niet uiterlijk maar eh gewoon) echt wel op mijn vader lijken. Hoe freudiaans trouwens ).

[Yolcu]

Nou mijn vriend is Marokkaans en zijn ouders zijn helemaal gek op mij en mijn ouders zijn helemaal fan van m'n vriend. En tussen ons gaat ook alles goed, de culturele verschillen vallen ook heus wel mee. Als er dingen zijn waar we verschillend over denken dan praten we daarover en zoeken we een compromis, net zoals je in een relatie met een Nederlander ook zou doen.

[Lilything]

Het ligt eraan. Tussen mensen uit de stad en mensen van het platteland zit eigenlijk al een cultuurverschil. Dus het ligt er een beetje aan of de verschillen in de culturen 'overbrugbaar' zijn in jouw visie. Dan kan een relatie, denk ik, kans van slagen hebben. Zijn deze verschillen 'onoverbrugbaar' dan heeft de relatie geen kans van slagen. Jezelf goed kennen en weten waar je staat is erg belangrijk. (je ziet soms op tv van die slappe mannen met weinig persoonlijkheid die zich dan voor hun vrouw bekeren tot de islam o.i.d. Dat vind ik jammer, zoiets moet je uit je eigen overtuiging doen en niet 'omdat je vrouw dat graag wilde' o.i.d.)

Yolcu schreef:

Nou mijn vriend is Marokkaans en zijn ouders zijn helemaal gek op mij en mijn ouders zijn helemaal fan van m'n vriend. En tussen ons gaat ook alles goed, de culturele verschillen vallen ook heus wel mee. Als er dingen zijn waar we verschillend over denken dan praten we daarover en zoeken we een compromis, net zoals je in een relatie met een Nederlander ook zou doen.

Is hij ook moslim of niet? Want zoals al eerder door red5 werd gezegd, ik denk ook dat het meer met godsdienst te maken heeft dan cultuur.

[SiemdeCyper]

Ik ben goed bevriend met een Afghaan en die heeft ook een hele boze papa. Niet echt makkelijk voor haar. Trouwen met een niet-afghaan is uit ten boze. Een Iranier zou nog wel mogen, maar als ze met een neger thuis zou komen

[Changshan]

^ En dat terwijl we diep van binnen toch altijd neger zijn. Oh, beetje insiders joke.

Anyway, zoals de rest zegt; kan lukken maar is moeilijk. Tegenwerkend in mijn geval: ik ben enorm ruim- en vrijdenkend, dus als de ander zich onherroepelijk vasthecht aan een geloof, geef ik het weinig kans. Pro daarentegen: ik heb het talent me in zo goed als iedereen in te kunnen leven, dus onderling begrip zal er uiteindelijk vast wel van komen.

[Yolcu]

Snatch schreef:

Is hij ook moslim of niet? Want zoals al eerder door red5 werd gezegd, ik denk ook dat het meer met godsdienst te maken heeft dan cultuur.

Ja hij is moslim. Maar in z'n denken vrij liberaal, anders zou ie ook geen voorhuwelijkse relatie hebben met een westers meisje natuurlijk. En ik ben dan weer vrij traditioneel ingesteld voor een Europese, waardoor we erg goed bij elkaar passen . Zonder dat één van ons zich daarvoor hoeft te bekeren trouwens, want dat wordt toch vaak geroepen: ooh dan moet je zeker moslima worden?! Nee hoor, ik ben ik en hij is hij, en dat werkt prima zo.

Ik denk juist dat veel moslims dingen zien als godsdienst terwijl ze daadwerkelijk cultuur zijn. Maar goed da's een heel andere discussie

Mijn 'vriend' is surinaams. Ik merk niet zo heel veel verschil, maar dat kan komen omdat hij vanaf zn eerste jaar al in NL woont. Het enige wat ik wel merk, is dat hij veeeel relaxter is. Vergeleken met hem ben ik een enurotische stresskip.

Yolcu schreef:

Ja hij is moslim. Maar in z'n denken vrij liberaal, anders zou ie ook geen voorhuwelijkse relatie hebben met een westers meisje natuurlijk. En ik ben dan weer vrij traditioneel ingesteld voor een Europese, waardoor we erg goed bij elkaar passen . Zonder dat één van ons zich daarvoor hoeft te bekeren trouwens, want dat wordt toch vaak geroepen: ooh dan moet je zeker moslima worden?! Nee hoor, ik ben ik en hij is hij, en dat werkt prima zo.

Ik denk juist dat veel moslims dingen zien als godsdienst terwijl ze daadwerkelijk cultuur zijn. Maar goed da's een heel andere discussie

Maar is hij een strenge moslim? Ik bedoel, als het op jou aankomt, zijn er dan ook dingen die hij graag bij jou zou zien? (dus hoofddoek dragen, ramadan meedoen etc.)
Als dat niet zo is, kan ik me voorstellen dat het prima werkt.

[Not for Sale]

Nou, als jij Montague heet en je geliefde is een Capulet dan kan het lastig worden!

Yolcu schreef:

Ja hij is moslim. Maar in z'n denken vrij liberaal, anders zou ie ook geen voorhuwelijkse relatie hebben met een westers meisje natuurlijk. En ik ben dan weer vrij traditioneel ingesteld voor een Europese, waardoor we erg goed bij elkaar passen . Zonder dat één van ons zich daarvoor hoeft te bekeren trouwens, want dat wordt toch vaak geroepen: ooh dan moet je zeker moslima worden?! Nee hoor, ik ben ik en hij is hij, en dat werkt prima zo.

Ik denk juist dat veel moslims dingen zien als godsdienst terwijl ze daadwerkelijk cultuur zijn. Maar goed da's een heel andere discussie

Toch zou ik daar zelf heel erg voorzichtig mee zijn, persoonlijk dan. De vriend van een vriendin van me was ook heel liberaal. Nederlands meisje, niet aan de ramadam meedoen, niet naar de moskee, blowen en alcohol, samen wonen en natuurlijk hoefde zij geen moslim te worden want hij was ook geen goede moslim. Totdat ze zwanger werd, toen moest het opeens wel (o.a. door ontzettende druk vanuit familie opeens) en zijn daar de vreselijkste ruzies over ontstaan. Terwijl ze daarvoor 2,5 jaar daar nooit problemen over hebben gehad.

Niet dat ik het jou niet gun, het gegarandeerd is dat dit jou ook gaat overkomen en dat ze allemaal hetzelfde zijn Ik denk dat mijn beeld gewoon gekleurd is door de ervaringen van meisjes om me heen...

Ontopic: Ik ben zelf kind van ouders uit twee culturen en ik heb dus van heel dichtbij kunnen meemaken hoe moeilijk dat kan zijn. Ook al hebben mijn ouders hetzelfde geloof, het was nog steeds moeilijk. Omdat de positie van de man anders is bij mijn vader, omdat communicatie, het uitten van gevoelens gewoon bij hem bijna niet gebeurt enz enz. Maar ook vanwege bepaalde gewoontes, gebruiken enz vanuit mijn vader waar ik al tegen aan liep met mijn nederlandse cultuurtje.
Maar goed, ik had mijn antwoord al gegeven

[deoxyribose]

Welke culturen mag ik vragen? Ik zag het al wel aan je foto's.

[trophus]

Wij leerden op de middelbare school altijd dat in principe alles wat je doet en alles wat je meemaakt je "cultuur bepaalt"
Van je levensovertuiging tot je school/werk. Van het instrument wat je al dan niet bespeelt tot de gevels v/d gebouwen waar je dagelijks langs fietst.

In principe heeft dus iedereen zijn of haar eigen cultuur en zijn ALLE relaties op deze planeet relaties tussen twee culturen.


kthxbye

[Armoed]

Dat heet referentiekader, niet cultuur lieve schat.

[trophus]

Armoed schreef:

Dat heet referentiekader, niet cultuur lieve schat.

Laatste keer dat ik checkte was cultuur de soort-van-tegenpool van natuur. Ofwel: alles wat niet uit de grond of een baarmoeder of een ei etc. komt. De gevels op de huizen tegenover mijn flat zijn naar mijn weten niet uit een ei of de grond of een baarmoeder gekomen maar door de mens geconstrueert en behoren dus tot de *tromgeroffel* cultuur. Onder andere mijn cultuur want ik kijk er dagelijks tegenaan

[Armoed]

Wij leerden op de middelbare school altijd dat in principe alles wat je doet en alles wat je meemaakt je "cultuur bepaalt"

Dit is jouw (foute) stelling, daarna geef je daar (foute) uitleg over in die tekst daaronder:

Van je levensovertuiging tot je school/werk. Van het instrument wat je al dan niet bespeelt tot de gevels v/d gebouwen waar je dagelijks langs fietst.

Dus dat negeerde ik. De gevels van de gebouwen kun je ergens wel in het hokje cultuur plaatsen maar het is niet per se nodig.

[Volk]

Lijkt een beetje of de discussie hier over marrokanen/nederlanders gaat.
Ik moet zeggen dat ik nog nooit problemen heb ondervonden bij een interculturele relatie. En ook niet bij de zeker 20 andere interculturele relaties die ik om me heen zie. Ik denk dat verschillende geloven een groter probleem is. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Evenveel kans op slagen dus.

[Lorelei]

Een relatie heeft al snel 2 verschillende culturen. Als een rijkeluis joch met een ordinaire trut trouwt, heb je 2 culturen. Dus ik weet niet wat jij als "normale" relaties ziet maar dat zijn er veel minder dan je denkt.