verhaaltje

[Scarlet-Q]

Zonder kapsones te hebben kan ik eerlijk zeggen dat als ik echt iemand heel graag wil hebben, hem ook kan krijgen. Ik weet niet of dat nou ligt aan het feit dat
jongens makkelijke wezens zijn, of aan het feit dat ik zo wonderschoon ben, maar ik gok op het eerste. Met slechts een beetje moeite, een beetje assertiviteit, een beetje blote huid, en de arme jongen weet niet wat hem overkomt. Wat gaat er in zijn hoofd om? Zelfs als hij knap is zou hij dan kunnen denken: wat overkomt mij hier? Ik vind het heerlijk om zo iemand van een afstand te bewonderen, langzaam maar zeker hem te boeien, interesse opwekken en precies op het goede moment toe te slaan. Het is een spel, en ik speel minstens gelijk. Voor elke jongen een andere uitgekiende tactiek, maar bijna altijd doeltreffend. Moet ik mysterieus, open, brutaal of juist verlegen zijn? You name it I've got it. De tijd van de minderwaardigheidscomplex is voorbij. I know what I've got, and I know how to work it. Ik weet ook wel dat ik niet verbluffend mooi ben en ik zou dat ook nooit over mijzelf kunnen zeggen. Maar ik heb geleerd dat schoonheid niet alles is. Een beetje man is gevoelig voor het tonen van een klein stukje strakke buik, het tikken van je pen tegen je mond, of een hand die enigszins te hoog op je been ligt. Het is subtiel, maar ik ben bedreven in het spelletje geraakt. Als parameter gebruik ik maar de hoeveelheid aandacht die ik krijg. Lonkende blikken in de metro, vreemde lijven in de discotheek, liefdeblijken op school, ik krijg het allemaal. Betekent dit dan dat ik voor eeuwig zeker ben en nooit meer bang voor het verschijnsel 'man', en alles wat erbij hoort? Tuurlijk wel. Ik ben bang voor alles. Ik ben bang dat ik niet iemand zal vinden die mij leuk vind zonder het stukje huid. Ik ben bang dat ik niet iemand zal vinden die mij ook leuk vind als ik even niets te zeggen heb. Ik ben bang dat ik iemand zal vinden waarop ik zo afgrijselijk verliefd ben dat ik eraan doodga.
Weet je, soms lukt het ook niet. Op de een of andere manier durf ik bij de echt grote verliefdheden nooit iets te doen. Bij deze gevallen ben ik zo bang dat het misloopt en dat ik dan nooit meer normaal met ze kan praten, dat ik niks durf te doen. Niks geen pen, niks geen grote hertenogen opzetten, gewoon seksloze ik. Ik praat mee over de toto, de nieuwe Mercedes CLK 200 Kompressor, en over boterhammen met smeerworst maar nooit over waar ik het echt over wil hebben. Het enige waar ik dan nog aan kan denken is wat het volgende onzinnige onderwerp is waarover ik met hem kan praten. Ik durf niets te doen. Zelfverzekerd als ik ben bij jongens waarvan ik alleen de triomf wil in de vorm van hun telefoonnummer, kwijn ik helemaal weg bij de echte verliefdheden en reduceer ik mijzelf tot een maatje. Ik vraag me af of dit een soort toetsing van mij onderbewustzijn is. Als hij een move maakt terwijl ik zo normaal bij hem ben dan moet hij HET wel zijn. Helaas werkt mijn bewustzijn nooit zo erg mee. Ik heb namelijk een grote mond tegen deze zogenaamde maatjes van mij, ik vertel ze alles tot in detail, wat ik allemaal wel en niet doe met de jongens waar ik geen zak om geef. En keihard schreeuwen:"Ik WIL helemaal geen vriendje! Vriendjes zijn voor lelijke wijven die denken dat ze op hun dertigste geen vent meer kunnen krijgen! Nu ben je jong en je moet zoveel mogelijk plezier maken!" Dit soort onzin kraam ik dan uit, en áls ze dan al enigszins geïnteresseerd waren zijn ze nu al helemaal afgehaakt.
Ik denk dat ik dan zo ongelukkig ben dat ik niet gelukkiger kan worden.
Als ik zeker weet dat ze nooit meer iets van mij willen kan ik voor eeuwig om ze heen hangen en met ze praten, en weten hoe hun wereld eruit ziet zonder er zelf ook maar deel van uit te maken.
Ik droom dan over hoe het zou kunnen zijn. Dat we alles en onze
ouders achterlaten en naar een ver nog-niet-verpest-door-toeristen-eiland gaan, voor eeuwig samen leven in een klein huisje op het strand, maar het maakt niet uit want we hebben de zee en elkaar, en we leven van het geld dat hij inbrengt door te werken bij het plaatselijke postkantoor, en we betalen nooit belasting want hij werkt er zwart, dus we zijn onzichtbaar voor de hele wereld behalve voor elkaar. En we leven van niets anders behalve van vis en ananassen en kokosnoten en de liefde. En elke dag gaan we zwemmen en lopen we honderden kilometers samen zonder elkaar
ook maar een seconde los te laten, zonder wat te zeggen, en we hebben een hond, ze heet Laika, en alle mensen van het dorp kennen ons als dat stel dat elkaar nooit loslaat, en ze zeggen dat ook tegen elkaar als we langs lopen, van kijk dat is dat stel dat elkaar nooit loslaat, en we worden oud samen en kijken dan naar de lucht die kleurt op manieren hoe het in Nederland nooit zal kleuren.
Dat droom ik dan.
Maar dan wordt ik wakker uit mijn dagdroom want ik weet ook wel dat niet zonder mijn merkkleding kan, ik weet ook wel dat ik een zelfstandige vrouw wil worden, ik weet ook wel dat ik rijk en machtig wil zijn, ik weet ook wel dat ik een Mercedes CLK 200 Kompressor voor mijn villa wil hebben staan.
Dan vraagt ie: "Wat heb jij vandaag op je brood?"
En dan lach ik gelukzalig.

[b-z]

echt een mooi verhaal, we want more!

[Flshman]

Oeh, mooi!

Heel mooi, écht goed

Klein puntje: Het laatste stuk is erg warrig, het lijkt wel "afgeraffeld" (akelig woord), alsof je er even geen zin meer in had.

[funkypunk]

wat mooi!

Flashman schreef op 29-10-2003 @ 22:46:
Oeh, mooi!

Heel mooi, écht goed

Klein puntje: Het laatste stuk is erg warrig, het lijkt wel "afgeraffeld" (akelig woord), alsof je er even geen zin meer in had.

I agree

en nog een vraagje, mn engels is niet heel goed, maar

I know what I've got, and I know how to work it

dat tweede deel, zou dat anders niet mooier zijn
...how to work it out
...how to work with it
of is dat weer nederlands engels

[Scarlet-Q]

Bedankt voor de complimentjes en de kritiek .

Funkypunk, ik heb dat zinnetje letterlijk gequot uit een of andere film... Volgens mij hoor die uitdrukking wel zo.

[load_harmony]

we zijn onzichtbaar voor de hele wereld behalve voor elkaar.

en alle mensen van het dorp kennen ons als dat stel dat elkaar nooit loslaat

okeej dit klopt niet he!
het is leuk en origineel maar niet echt pakkend voor mij. in het begin diep je sommige punten iets te diep uit, en het einde is inderdaad net iets te snel. ik ben niet deeply impressed maar wel amused.. ;-)

[Kira]

Sorry dat ik zo laat pas reageer. Ik wist niet dat je verhaal hier ook stond, ik dacht dat je het me wilde PMen ofzo.
Shame on me.

Oké, nu over je stukje. Het is een leuk onderwerp. Ik dacht eerst even dat het een arrogant stukje werd, maar dat is totaal niet zo. Verrassend. De persoon in kwestie weet wat ze heeft en ze gebruikt het dan ook.
Die zin: "I know what I've got, and I know how to work it." kan je inderdaad best gebruiken, maar ik zou miss zeggen: "I know what I've got, and I know how to use it."

In de eerste zin spreek je wel jezelf tegen. "Zonder kapsones te hebben kan ik eerlijk zeggen dat als ik echt iemand heel graag wil hebben, hem ook kan krijgen." Maar dat is toch niet zo? Of ben ik nu aan het zeuren? Het lijkt soms dat je jezelf tegenspreekt in je stukje.

Die laatste twee zinnen vind ik echt erg leuk!
Maar de anderen hebben gelijk dat, naar het eind toe, de aandacht wat verslapt. Probeer niet ál te lange zinnen te maken. Oh, en werk met alinea's.

Zo, wat een gezeik hè, maar je vroeg om mijn reactie..
Ik hoop dat je er wat mee kunt.

[Aurora]

Ge-wel-dig. Die eerste paar zinnen waren meteen al super, en de rest bleef zo! Vlotte, hippe schrijfstijl, ik ben er helemaal verliefd op.

Favo Quote:

we zijn onzichtbaar voor de hele wereld behalve voor elkaar.

[Ndimension]

Het is 'ontzichtbaar'...

[Aurora]

Ndimension schreef op 12-11-2003 @ 07:46:
Het is 'ontzichtbaar'...

[Scarlet-Q]

Ndimension schreef op 12-11-2003 @ 07:46:
Het is 'ontzichtbaar'...

Ik weet niet welk woordenboek jij gebruikt maar in de van dale staat het als onzichtbaar.

Ja, iedereen zit erg over dat laatste stukje, het was mijn bedoeling dat zeg maar de harde realiteit ineens weer snel terugkwam snap je? Dat ik niet in die droom zat, maar besefte van ja, in het echt wil ik hele andere dingen. In plaats van snel, is het afgeraffeld overgekomen, niet de bedoeling.

Kira, bedankt voor je commentaar! Blijf gewoon afkraken.

Dat met dat kapsones: Het is gewoon een feit dat ik elke jongen kan krijgen als ik dat wil, daar is niets kapsones aan
(je begrijpt wat ik bedoel)

[Flshman]

Kapzones zijn het zeker niet! Ik zou eerder aan een grote mate aan zelfkennis denken, en dat is goed!

[Kira]

Scarlet-Q schreef op 12-11-2003 @ 18:02:
Kira, bedankt voor je commentaar! Blijf gewoon afkraken.

Dat met dat kapsones: Het is gewoon een feit dat ik elke jongen kan krijgen als ik dat wil, daar is niets kapsones aan
(je begrijpt wat ik bedoel)

Je snapt het niet. Het is helemaal niet mijn bedoeling om je af te kraken.

Jouw stukje heeft geen kapsones, dat zeg ik toch. Ik DACHT het eerst, maar later kom ik daar helemaal van terug en vind ik het juist leuk dat je zegt dat je elke jongen kan krijgen .. en dan niet perse via je looks, maar gewoon hoe je doet.
Je hebt dat verkeerd opgevat.. jammer genoeg, want ik bedoelde het helemaal niet negatief. .