Deel van een verhaal, graag meningen!

[Marit_temp]

Hij wist dat zijn ouders vanavond een gesprek hadden met Mirtsen, zijn klassenlerares. Hij hoorde de deur dicht slaan. ‘Zie je, ook op school gaat het niet goed met hem’, hoorde hij zijn vader zeggen. ‘Hij is 13, dan krijg je dat soort dingen’, hoorde hij zijn moeders stem. ‘Hij kon altijd goed leren.’ ‘Dat komt wel weer, hij moet zichzelf vinden, hij moet weer een plaatsje krijgen in de klas, het komt wel weer.’ In zijn moeders stem hoorde hij de bezorgde ondertoon. Zou zijn vader die ook gehoord hebben?

‘Blijf je even zitten na de les?’ Hij keek geschrokken naar Mirten en wou nog zeggen dat hij niet kon, omdat hij moest trainen. Maar ze was al doorgelopen en keek niet meer naar hem om. Hij beet hard op zijn lip. Zijn ouders hadden hem vanmorgen niet willen vertellen waar ze met Mirten over gesproken hadden. ‘Je weet vast dat je ouders gister bij me zijn geweest?’ Hij schrok van haar zachte stem. Ze keek hem vriendelijk aan. Hij knikte. ‘Ze maken zich zorgen om je. Net als ik.’ Hij dacht even na, wat moest hij nu doen? Moest hij iets zeggen? Verbaasd kijken dan maar. Net doen alsof je nergens iets van af wist, dat werkte meestal wel. ‘Zouden ze daar, denk je, een reden toe hebben?’ Hij haalde zijn schouders op en keek gespeeld verveeld uit het raam. ‘Als er iets is, kun je altijd naar me toe komen. Daar ben ik ook voor, niet alleen om saaie grammatica regels uit te leggen.’ Toen hij niet reageerde gaf ze hem een aai over zijn hoofd, ‘oké?’ Hij haalde zijn schouders op. Ze glimlachte even. Ze bedoelde het goed. Dat wist hij wel. Hij kon er alleen niks mee.

Deeltje van een verhaal...ik vind het het slechtste deel...daarom wil ik graag jullie mening hierover...kan het er mee door of is het echt te erg voor woorden? Commentaar (zowel positief als negatief), tips...alles is welkom. Bedankt alvast.

[euro]

Ik vind het wel leuk geschreven, leest wel lekker . Maar het is best een klein stukje, dus zo goed kan ik het ook weer niet beoordelen!

Hij keek geschrokken naar Mirten en wou nog zeggen dat hij niet kon, omdat hij moest trainen.
Alleen deze zin vind ik een beetje raar...ik weet eigenlijk niet waarom maar dat 'omdat' staat er niet zo bij vind ik!
Kan ook aan mij liggen hoor!

Maarre ik vind het echt goed geschreven! En heb eigenlijk geen negatieve kritiek hoor! Ga je een boek/verhaal schrijven?! Anders moet je er eens iets meer opzetten! Is zo'n klein stukje snapje?!

[SaraDane]

Hoi!!

ik vind je verhal wel goed, alleen wil ik nu wel weten waarom zijn ouders en Mirte zo ongerust zijn over de hoofdpersoon.
Ik denk dat je een langer stukje moet neerzetten zodat we het beter kunnen beoordelen, omdat dit stukje wel erg kort is en we nog niet zoveel weten over het verhaal.

Sara

[Sasbeest]

vervolg, vervolg!!

[euro]

up up ! Sorry ik wil vervolg!!!!!!

[stroopwafel]

euro schreef:
up up ! Sorry ik wil vervolg!!!!!!

dan help ik je maar
iets langer stukje zou idd handig zijn vooral als je dit zelf het slechtste deel vindt..

[Marit_temp]

kee dan...sorry, voor het lange wachten, 'k zal toch maar nog wat posten dan...'t zijn allemaal losse stukjes een beetje, nog niet echt een samenhangend verhaal...maar goed...


Er borrelde onbekende gevoelens in zijn lijf. Wat was dit? Er kriebelde iets in zijn buik. Hij legde zijn hand op zijn buik. Al deze gevoelens, hij kende ze niet. Hij wist niet wat hij er mee aan moest. Hij stak zijn hand op, ‘mag ik even de klas uit?’ De rest van de klas keek hem verbaasd aan. De leerkracht knikte. Hij sprong op en rende bijna de klas uit. Weg. Hij moest weg. Het kriebelen in zijn buik maakte hem gek. Hij greep naar de deurklink. Maar hij greep mis. Bijna raakte hij in paniek. Hij hoorde achterin de klas gelach. Hij greep opnieuw naar de deurklink. Nu raak. Hij rukte de deur open en liep de gang op. Er werd nu hard gelachen in de klas. In zijn haast had hij de deur open laten staan.

‘Is er iets?’ Hij schudde zijn hoofd. Hij balde zijn vuisten. Weer die kriebels. Wat was het? En wat deed het?

‘Josje, ben je soms verliefd?’ Zijn moeder keek zijn zusje lachend aan. Zijn zusje kleurde rood en mompelde iets onverstaanbaars. Zijn moeder streek even over haar haren, ‘kriebels in je buik?’ Josje knikte. Hij schrok. Had hij het goed verstaan? Kriebels in je buik? Verliefd? Dat kon niet. Hij kon onmogelijk verliefd zijn! Verliefd zijn deed je op meisjes van je eigen leeftijd!

Hij voelde hoe hij in het verhaal getrokken werd, hij merkte steeds minder van wat er om hem heen gebeurde. Meisjesboeken, waren het volgens Josje. Het kon hem niks schelen wat Josje vond. Net zo min als dat het hem iets kon schelen wat de jongens op school vonden. Als ze wisten dat hij dit soort boeken las, dan zouden ze zich kapot lachen. Het mochten dan misschien meisjesboeken zijn, deze boeken hadden tenminste een echt verhaal. Een verhaal dat je mee trok, tot je helemaal in het verhaal zat. En je kon er onmogelijk meer uit. Net als of je in het oog van een orkaan zat, zolang je er in zat was het rustig, maar de randen er om heen, het erin gaan en het eruit komen, waren alles behalve rustig. Vandaar dat hij niet graag uit een verhaal kwam als hij er eenmaal in zat.

Hij mocht niet eten. Ze hadden hem op dieet gezet. 4 boterhammen en 1 bord avondeten per dag. Meer mocht hij niet. Als hij nog zwaarder zou worden dan dat hij nu was werd hij uit de ploeg gezet. Waren ze nou echt zo stom dat ze dat geloofden? Het verhaal was toch zo doorzichtig als wat? Hij haalde zijn schouders op. Wat kon het hem ook schelen? Hij had zijn zin.

Nog maar 3 boterhammen en een half bord avondeten. Hij zag zijn vader twijfelend kijken toen hij het vertelde. Echt. Hij wou het zelf. Dan ging het afvallen tenminste wat sneller en dan was hij zeker van een basisplaats. Hij moest.

Nah, dat was het dan (voorlopig?) weer...ik hoor graag wat jullie er van vinden...

[sublime]

wel goed geschreven maar vind het onderwerp zo op het eerste gezicht erg standaard over komen... zo 13 in een dozijn zeg maar... iedereen schrijft op deze manier over jongeren met problemen...
no offence hoor als ik schrijf kom ik ook al gauw op dit onderwerp terecht...

probeer het iets anders in te pakken... nu wordt ik opzich wel nieuwsgierig naar wat er aan de hand is, maar toch is de opzet niet echt vernieuwend....

maar dit vind ik hoor en nogmaals, je manier van schrijven is wel heel goed... duidelijke zinnen enzo... alleen die 'omdat hij moest trainen' komt op mij ook een beetje vreemd over klopt voor mijn gevoel niet in de loop van de zin. misschien moet je er 2 zinnen van proberen te maken?

greetzz!

[euro]

Het is wel waar wat Sublime zegt, maar toch vind ik het een harstikke top verhaal!! AAAhhh maar nu ben ik wel nieuwsgierig hoor! Ik wil verder lezen!!!