Dicht 5 minuten en post!

Het liefst dood,
gewoon, helemaal weg,
Alsof nooit bestaan
Liever kwijt dan rijk

[Fazitje]

20:37

Gister,
toen was ik nog een hipster,
En vandaag,
wat ik nu ben is maar de vraag.

Veranderen,
moet je niet doen voor anderen,
Je moet jezelf goed behandelen
en proberen je eigen pad te bewandelen.

Denken aan morgen,
geeft alleen maar zorgen,
Met voortdurend je ogen op de klok,
heb je nooit echt geleefd als alles stopt

20:41

20.23

We zijn allemaal wel eens naar huis gekomen
en dat daar licht brandde, maar niemand was.
Toen zijn we alle kamers in- en uitgelopen
om iemand te vinden, maar die er niet was.

Nu is het donker, en er is niemand om de lampen aan te doen,
behalve ik, en ik kwijt me keurig van mijn taak:
laat er licht zijn. En ik zag, dat het goed was,
er branden lichtjes om de weg te wijzen aan Klaas Vaak.

Je moet van me houden, want ik ben de Ontsteker,
de verbrander van licht, en ik duw de schakelaars
wel duizend keer om en wel duizend keer terug

tot het breekt. Er liggen peertjes op de grond
ik raak ze aan, ik brand mijn vinger
kom naar huis, ik heb je nodig
mijn vinger is gebrond.

20.29

[Em.]

Etmakas schreef:

20.23

We zijn allemaal wel eens naar huis gekomen
en dat daar licht brandde, maar niemand was.
Toen zijn we alle kamers in- en uitgelopen
om iemand te vinden, maar die er niet was.

Nu is het donker, en er is niemand om de lampen aan te doen,
behalve ik, en ik kwijt me keurig van mijn taak:
laat er licht zijn. En ik zag, dat het goed was,
er branden lichtjes om de weg te wijzen aan Klaas Vaak.

Je moet van me houden, want ik ben de Ontsteker,
de verbrander van licht, en ik duw de schakelaars
wel duizend keer om en wel duizend keer terug

tot het breekt. Er liggen peertjes op de grond
ik raak ze aan, ik brand mijn vinger
kom naar huis, ik heb je nodig
mijn vinger is gebrond.

20.29

Hoe kun jij dit in vijf zes minuten zomaar! <3



20:49


Er waren dingen gaan slapen, er waren oogjes dichtgegaan
de nacht had zich omgerold, was zélf boven de Hollandse velden
aan het slapen gegaan

en in haar vleugels, in het zachtste zwart dat er die middernacht was
zijn wij toen rondjes gaan lopen alsof dit alles was
alsof we eeuwig sliepen, maar dan wakend, met z'n tweetjes in het gras
dat niet veel meer dan aan zee ontrokken modder was

en op deze dingen bouwden wij onze dromen uit
en deden wij alsof wij meer waren dan tweemaal alleen
alsof wij geliefder waren en gedachtes hadden om bij stil te staan
en ergens en doelen om heen te gaan

maar we bleven niet lang want de wereld brak open en de nacht
vloeide weg - zoals het vloeide toen ik ongesteld was
zoals het vloeide toen het oorlog was

en we renden, niet voor de zee want die bleef wel liggen
niet voor de modder, want die zakte nog niet weg
en niet voor de zon en niet voor overdag
maar voor het licht waardoor de wereld anders en zoveel rauwer zag.

20:55

[Elin3]

21:12

Een wolk gleed over de bergen
De domen huilden stil
De mannen renden, vrouwen weenden
Het geluid van schoten, heel dichtbij
Ze renden harder, weenden luider
Tot aan de grens van Myanmar

Na al die jaren
Eind'lijk veilig
In het onbekende land
Van Myanmar in stalen vogels
Naar ons kleine klompen-land

21:17

[Als klein eerbetoon aan alle lieve en dappere mensen en vrienden van mij die hun thuisland Birma achter zich hebben moeten laten en met gevaar voor eigen leven hierheen gekomen zijn. Om nu hier een stille strijd te voeren tegen de onduidelijkheid en onrechtvaardigheid van de bureaucratie.
Ps. Het is tegen mijn principes om Birma Myanmar te noemen, zoals de Birmese regering die van deze gewone burgers vluchtelingen heeft gemaakt, dat graag wil, maar in het gedicht vond ik het wel gepast.]

Em. schreef:

Hoe kun jij dit in vijf zes minuten zomaar! <3

Eh, gewoon, door als het nodig is woorden als 'gebrond' te verzinnen!

20:49


Er waren dingen gaan slapen, er waren oogjes dichtgegaan
de nacht had zich omgerold, was zélf boven de Hollandse velden
aan het slapen gegaan

en in haar vleugels, in het zachtste zwart dat er die middernacht was
zijn wij toen rondjes gaan lopen alsof dit alles was
alsof we eeuwig sliepen, maar dan wakend, met z'n tweetjes in het gras
dat niet veel meer dan aan zee ontrokken modder was

en op deze dingen bouwden wij onze dromen uit
en deden wij alsof wij meer waren dan tweemaal alleen
alsof wij geliefder waren en gedachtes hadden om bij stil te staan
en ergens en doelen om heen te gaan

maar we bleven niet lang want de wereld brak open en de nacht
vloeide weg - zoals het vloeide toen ik ongesteld was
zoals het vloeide toen het oorlog was

en we renden, niet voor de zee want die bleef wel liggen
niet voor de modder, want die zakte nog niet weg
en niet voor de zon en niet voor overdag
maar voor het licht waardoor de wereld anders en zoveel rauwer zag.

20:55

Je doet het zelf! Op het einde na, dat vind ik stom. De laatste zin. Verder: <3.

Elin3 schreef:

21:12

Een wolk gleed over de bergen
De domen huilden stil
De mannen renden, vrouwen weenden
Het geluid van schoten, heel dichtbij
Ze renden harder, weenden luider
Tot aan de grens van Myanmar

Na al die jaren
Eind'lijk veilig
In het onbekende land
Van Myanmar in stalen vogels
Naar ons kleine klompen-land

21:17

[Als klein eerbetoon aan alle lieve en dappere mensen en vrienden van mij die hun thuisland Birma achter zich hebben moeten laten en met gevaar voor eigen leven hierheen gekomen zijn. Om nu hier een stille strijd te voeren tegen de onduidelijkheid en onrechtvaardigheid van de bureaucratie.
Ps. Het is tegen mijn principes om Birma Myanmar te noemen, zoals de Birmese regering die van deze gewone burgers vluchtelingen heeft gemaakt, dat graag wil, maar in het gedicht vond ik het wel gepast.]

Mooi, ja.

19.31

Het is al laat en de wereld is vergeten
waar de nacht vandaan komt en de dag
naartoe moet in de avond. Ik zit op mijn balkon
en roer de stukjes avond door mijn pasta
ik kauw en slik maar slik niet weg.

Het regent al een beetje, en ik vraag je
en ik smeek je of je terugkomt
liefje kom terug ik mis je zo
het is te nat om droog te staan, de regen
druppelt zich langs me naar beneden
tel de druppels lik ze op.

19.35

Starend in de leegte
Een heleboel pijn
Geschopt, weer geslagen

Alleen achter gebleven,
Niemand die je ziet
Stil in je hoekje
Vol pijn en vol verdriet

---
Licht gevoel, niets gegeten
Allemaal voor het goede doel,
Ribben door je shirt
Maar jij ziet het niet

---
Het op, niet vanzelf....

[Em.]

20.26

Het is om te janken zo koud dus laten we
vannacht in volledige duisternis
onze benen scheren en onze haren aaien tot ze glanzen
vanille in onze huid wrijven en ons urenlang opsluiten tot het stoom
als parels tussen onze borsten doordruipt

dan naar buiten en bij de sloten al het spiegelend ijs
wegschrapen

20.32

[Aqualia]

23:28

Ogen staren in het donker
Handen tasten naar het niets
Voeten vinden geen houvast aan de kille tegels

De nacht is medogenloos, hard, koud.
Lopen kan niet snel genoeg
De wereld staat stil.

Ogen staren naar de overkant
Handen vinden houvast
Benen vatten grip op de grond

veilig

23:33

[twaalf]

22:41

Mijn dekbed is de nacht te dun
maar lijkt 's ochtends aangedikt.
Ik weet niet of het die warmte,
of hoe ik opzie tegen vandaag is
wat me verstikt.

22:46

[misswilline]

16:04

Krampachtig houd jij je vast.
Jou handje in die van mij.
Op jou schouders nog geen last,
en je gezichtje kijkt nog blij.

Je weet nog niet dat je belangrijk bent.
Zelfs in elk volwassen leven.
Omdat jij onbezorgd door het leven rent,
gaan er grote mensen even zweven.

Ik zou het willen uitleggen.
Blijf zolang mogelijk klein.
Maar het zou je niets zeggen.
Daarvoor moet je groter zijn.

16:09

de zinsopbouw klopt niet helemaal ;p maargoed

[blondysuzy]

Ik denk soms na,
Ik schrijf het op en stop het in een la.
Hoe is het ontstaan, water,
Is het er nog wel later.
Iets wat ik opving,
Een heel klein ding.
Ik weet niet wat het is,
Misschien heb ik het wel mis.
Moet ik verder gaan,
Zonder bij dit alles stil te staan.
Waarom zou ik?
Ben ik wel goed snik.
Niemand zal het weten,
Wat deze gedachten is weggesleten.
Sommigen denken helemaal niet,
Tot dat je ze doodschiet.
Heel even,
Kunnen ze nog leven.
En dan is het voorbij,
Dus begint de rest met een schone lei.

15:37

Ik lig nu in mijn hangmat
te genieten van de zon
spijkerbroek, zonnebril
ik wou dat ik dat vaker kon


15:42

[Maritt]

----
21:13

O jee, wat hoor ik nou
Is meneer niet meer tevreden
Is het niet naar wens

Misschien kan ik dat veranderen
Misschien wordt het weer fijn

Kapotte deuren
Ingegooide ramen
Of een lekkend dak

Er is veel wat gemaakt kan worden
Maar een ding is heel speciaal

Dat maakt niet iedereen om het even
Want heb je een gebroken hart

Dan moet er meer gebeuren
Dan er alleen een kusje op geven

Dan moet iemand je in zijn armen nemen
En je troosten

Je liefde geven
Wie kan het jouwe maken?

Hopelijk vindt je het antwoord
Voor je al te oud bent

Want tijd,
dat kan maar moeilijk helen

21:18
----

Hopelijk is het een beetje redelijk, dit is iets wat ik nog nooit gedaan heb, maar daarom des te leuker om te doen
Al merk ik wel dat het niet helemaal lekker loopt, maarja, wat wil je met maar vijf minuten?

[Fazitje]

22:14

Voor je weg was,
en voor dit alles gebeurde,
leek mijn leven maar een illusie,
en had ik niemand om wie ik treurde.

Soms denk ik bij mezelf,
ik wil terug, ik wil alles opnieuw.
Maar de littekens die je achterliet,
en de hartpijn en dit verdriet,
dat blijft me maar volgen.

Opnieuw starten is moeilijk,
ik heb niemand om me heen,
en voor het eerst,
voor het eerst voel ik me alleen.

Al die fake vrienden,
iedereen die er altijd voor me zou zijn,
iedereen was weg.

Daarom doet dit het meeste pijn,
want deze keer heb ik pech.

22:19

Ik weet niet of dit goed is , maar ik ben er tevreden mee.
Opbouwende kritiek etc is altijd welkom

[Lisannedg19]

22.24

Mijn vingers worden bleek en rimpelig
mijn mond vertrokken en mijn woorden ooit zo helder
zijn vervallen, vastgenaaid aan mijn tong.

De tijd tikte, keer na keer versprong het.
Ik vroeg nog hoe laat het was in de hoop dat
iemand mij antwoord zal geven.

Kijken kon niet meer.
De klok had zijn wijzers al te vaak verschoven,
het rondjes draaien gaat niet eeuwig door

22.29

22:56
een zee van angst
ligt tussen het resultaat in
Ik wil wel, maar ik kan niet zwemmen
ik verzuip in angst, diep erin

steeds weer zorgen
bang voor morgen
waar gaat het heen
sta je dan nog naast me
of ben ik dan alweer alleen

hoelang zal het nog duren
tot het niet meer zal gaan
steeds die angst om me heen
ik wil hier vandaan

23:01

[Bright Blue]

21.07

stemmen belemmeren
klagen wagen knagen
ragen het stof uit mijn keel
maar laten mijn tong heel
stil

21:11

[twaalf]

Nice, Bright Blue!

[Em.]

20:53

Blijf nog even.
De zon is al op
dat weet ik
maar de mist is nog niet weg
En je weet zelf ook
dat je niet van een wereld houdt
waar de wegen eindigen in niets

Ik wel, ja, maar
ik ga niet mee
ik wacht hier wel
wacht nog even met mij mee.

20:57

23.12

Als ik doodga lief dan moet je zwanger zijn
van een kind en hij moet zanger zijn
en hij moet twee voet langer zijn
dan zijn vader, smurfje dat hij was

Als ik leef mijn lief dan moet je vrolijk zijn
dat ik er ben en dat ik bloemen voor je koop
dat ik om geld te sparen naar mijn werk toe loop
lief ik wil een Franse zoen

Als je doodgaat lief dan mag je klein zijn
en beschut, dan zal ik zwanger zijn
van een embryo dat in mij als een vrouw
blijft zwemmen en bewegen en ik houd je warm
ik hou ik hou ik hou van jou

23.15

3 minuten. En wat een ellende. Het was vooral een soort vingeroefening voor mezelf, ja.

[Keys]

15:34
In elkaar gefrutselde papiertjes,
notes, a4tjes, lijntjespapier.
Op elk papiertje staat een geheim,
wat nog glad gestreken moet worden.

Ik pak een handvol,
en gooi het in de lucht.
Ik zwaai er mee in het rond,
Maar het helpt niet.

Verbranden lijkt een uitweg,
maar het kan niet.
Het zal voor altijd opgesloten blijven,
in de kluis van geheimen.

Daarom leg ik ze rustig,
weer terug op de berg,
De berg naast mezelf,
van papiertjes.

15:37

Ik ben hier niet echt geweldig goed in haha. Maar het is een soort van gedicht. Een tweede kan vast ook wel toch?

15:40
Afgelopen zomer in een blokhut,
een warme nacht.
Veel handen om me heen,
weinig dekens.

De volgende ochtend,
in de klamme kamer.
Weinig handen om me heen,
veel dekens.

Ik keek hoe je sliep,
en voelde hoe je op stond.
En plofte,
in een ander bed.

Ik kijk naar je,
vanuit mijn zonnebril.
Met wel duizend vragen,
die er achter blijven steken.

Enig idee,
is er niet.
Ik loop op een dun laagje,
van vriendschap.

15:45

[Em.]

Oh, die tweede heeft wel wat! Goed hoe je niet uit de doeken doet met heel veel woorden hoe het allemaal nou zat, maar het omschrijft met weinig handen en veel dekens. En 'Ik loop op een dun laagje,/van vriendschap' vind ik ook fijn, lekker kort en goed en krachtig opgeschreven.

[Keys]

Thanks!

[Iloveme123]

Liiefii schreef:

21.48

Waar is het liegen gebleven?
Liegen, daarmee gaan we nu echt te ver.
Want liegen is geen liegen meer.
Ik noem het nou eenmaal ''mensen bedriegen''.

Iemand is overleden, doodgereden.
Daar spelen neppe gevoelens bij mee.
Ik ben ziek, ik ga dood.
Dat zijn vieze leugens,
dat onrust stookt.

Hoe kunnen we zo verder leven?
Wie vertelt de waarheid,
wie kunnen we vertrouwen?
Op deze vragen kan iedereen
wel een grote leugen op bouwen

Liegen is een groot gebaar,
hiermee brengen we de mensen in gevaar.

21.52

Zo mooi gedicht. Echt goed geschreven en dat maar in 5 min.

[Iloveme123]

22:20

Niemand die mijn ware aard ziet
Dat doet mij veel verdriet
Me ouders hebben me bedrogen
Me 13 jaar lang voorgelogen
Elke dag hou ik me sterk
Maar 't is onbegonnen werk
'S avonds laat ik me tranen los
'T is niet iets wat ik zomaar oplos
De enige oplossing is de dood
Me leven is toch al verkloot
Niemand kan mij helpen
Mijn problemen zijn niet te verhelpen
Dit is mijn laatste woord
Vandaag pleeg ik zelfmoord

20:25
Dit is hoe ik me voel. Heb het proberen te verwoorden in een gedicht. Hoop dat het een beetje gelukt is.

[Pleun.]

@lloveme123 luister, zelfmoord is NOOIT een goede oplossing! Praat hier anders over met iemand die jij vertrouwt en veel sterkte.

Oké, ik ben echt heel benieuwd of ik in vijf minuten iets interessants kan fabriceren, ik typ op mijn Ipod dus het gaat wel wat langzamer zegmaar. Let's get this started!

08:57

Voorzichtig spon ik zachte
verwachtingen tussen onze lichamen,
liet ze rillerig je ruggengraat
afdwalen en

ik wist niet waarom, maar ik lachte in
het kuiltje bij je rechtersleutelbeen,
fluisterde nog dat je moest blijven,
moest blijven,
dat je moest blijven

zevenenveertig minuten later was je weg

09:02



Dit is echt las-tiiiiiig!

[Em.]

Ohey, dat is heel niet slecht voor 5 minuten! Ik ben benieuwd wat je kan/maakt als je er wat langer voor blijft zitten.

[Pleun.]

Haha ja ikzelf ook, nog tips voor me/kritiek op mijn gedicht? (Tenminste als die reactie over mijn gedicht ging )

[rkooiker]

De wonderen der taalverloedering

De wonderlijkste constructies bereiken mijn oren
Jammer genoeg zijn dt fouten niet te horen
Maar ik lees zie en hoor en wel n’s
Ontwedenden en burocratisme
Limoensines en trakkers
Naam gefixeerd
’t zijn juweeltjes ondergewaardeerd
Bespot en niet vereerd

Zelfbenoemde Deskundigen beschimpen en bespotten
Babyboom Benidorm Basterds ‘t zijn zotten
Ze zaniken en zeiken
Zo doen ze dat al jaren
Want het is tamelijk treurig gestelt
Met die jongeren
En hun taalkundige ‘wonderen’

[rkooiker]

Ik leef voor wat ik lees
Lees over levens van mensen
Die leven van wat van hen
Gelezen wordt

Zal ik zelf ooit lezen
Over mijn eigen leven?
Wat zal er geschreven
Van mijn leven
Over zijn?


Gewoon wat er net in me opkwam. Hoe zou het zijn om schrijver te zijn? Ik begin net met dichten en gedichten lezen en dit is wel een leuke oefening! Maar ik wil eigenlijk ook niet spammen. Lastig!

[twaalf]

23:01

Tegenwoordig kunnen wij praten over hoe het zou zijn
als wij niet samen, jij een ander en ik ook.
Terwijl we praten, alles hypothetisch hè,
vraag jij met wie ik samen zou zijn

ik weet het wel - ik zeg het niet
en vraag ik het terug,
dan word je rood.

We staan met één been op de stoep
en één been in goot.
Langzaam raken we te thuis bij elkaar
en ik hoop dat het langzaam genoeg gaat.

23:06

[rkooiker]

Jouw lach als een vonkje van stof
Schitterend stralend door net zo'n zon
Nog dichtbij maar klein en ongrijpbaar
Het doet zeer maar ik begeer hem
Probeer het
Ik grijp ernaar maar hij vliegt weg

[Keys]

0:30
Ik zit op een vlot
Het dobbert tegen de waterkant
Waar jij mijn hand probeert te pakken
Ik durf niet
Ik wil je alles geven
Behalve mezelf

Ik duw tegen de kant
Het gras buigt onder mijn handen
Ik raak steeds verder weg van jou
Waardoor het vlot een diep stuk bereikt
Ik sta op
En duik in het water
Om me voor altijd te verstoppen
0:35

[Jaymes]

1:10
Ik ben alleen op deze wereld, maar toch niet alleen genoeg om elk uur heilig te maken.
Ik ben eenvoudig in deze wereld en toch niet eenvoudig genoeg om in jou ogen een ding te zijn.
Ik wil mijn wil en ik wil met mijn wil meegaan terwijl hij zich het handelen begeeft.
1:15
Ik heb geprobeerd een gedich te maken. Ik werd wakker uit een droom en dit is wat ik nog weet.
Lijkt het een beetje ergens op?

[rkooiker]

Hier wachten in de trein
Bestrijd de tijd met de pen
Het is symbolisch
Voor mijn zijn met jou

Ik wacht al weken erop
Het moment van het zien van jou
Gevoel nog melancholisch
Dit alles stijgt me naar m'n kop

Eindelijk beweging, bevrijding
Een eind aan zelfkastijding
Met liedjes, gedichten en films
Over dingen het liefst gedeeld met jou

[moonbeamkisses]

18:39

ik zit hier alleen
het lijkt of mijn woorden
niet van mezelf zijn

minderwaardigheid op één
ik wil gewoon
een keer
gelukkig zijn

18:44

[Pleun.]

17: 34

Het is tien voor twaalf en al lang stil,
ik ben bang,
ik ben zo verschrikkelijk bang
De enige schaduw op de muur is de mijne,
net zo donker als toen jij en ik-

Nog acht minuten en ik voel de angst zich
om mijn organen kluwen,
als een sneeuwstorm slokt het me op.
Verdrietige oude mensen lopen
langzaam, tijd niet.

Vier voor middernacht. God, had ik
maar verdovende middelen, als ik die eens had
maar die heb ik niet,
ik ben zo bang voor morgen, ik wil niet

Één minuut te gaan nog, ademen doe ik al
lang niet echt meer, en het is mooi geweest.
Ik weet alles niet

Nog maar zesentwintig seconden,

en dan niet
helemaal niets

17:39

Hmm, oké. Interessant, haha.

[Livestyle]

19:14

Duim en wijsvinger naderen langzaam
Elkander zonder het te zien
Blind vangen ze als twee stropers
In de nacht een hoopje lucht

Samengeperst is er niks meer
van over en drupt de kans
in een straaltje op tafel

Een roosborstje zat troosteloos op
de vensterbank te rouwen om het
idee. Ja, het zou door het raam
breken en zich als een hoopje
ellende ernaast oprollen.

19:19

[Prrriscilla]

0:37
Sokken stoppen
ogen toe
ik sluit de deur
extra geld voor de begroting
met geld dat ik van rijken roof
verklein de kloof van ongelijkheid
plaveisel in de muur, of hoe dat ook mag heten
ik ben een meisje, dus ik hoef dat niet te weten
ik schrijf het op, en leg het in een envelop.
Ik dichtte vijf minuten en hier is de post.
0:42

[deadpoetsociety]

21.14

herinneringen komen af en aan
stomen binnen
vloeien weg
spoelen me omver
duwen me onder
stoppen me ver weg
weg ver vandaan
deze ruimte, deze tijd
is niet te vergelijken met de golven die mij overvallen

herinneringen beuken tegen mij
schreeuwen me ze aandacht te geven
maar ik moet me concentreren
orde scheppen hier, en in mij
mij herscheppen
controle krijgen over mijn doen en laten
ik mag ze
niet geruststellen, ik moet ze afmaken
wegstoppen, laten verdwijnen
ik moet me concentreren op wat echt belangrijk is

de onmogelijk vlakke oppervlaktes van de zee van mijn herinneringen
worden in een vuilniszak gestopt en weggegooid.

21:19

drie keer raden welk liedje ik in mijn hoofd had xp
Mr Probz - Waves http://www.youtube.com/watch?v=0a5WyAjL1MM
duss.. ik hoop dat jullie het wat vinden, normaal herschrijf ik mijn gedicht altijd honderd keer ofzoo...

[Korreltjezout]

Godnondejus
Het regent
En ik heb geen paraplu.

[flyaway]

deadpoetsociety schreef:

21.14

herinneringen komen af en aan
stomen binnen
vloeien weg
spoelen me omver
duwen me onder
stoppen me ver weg
weg ver vandaan
deze ruimte, deze tijd
is niet te vergelijken met de golven die mij overvallen

herinneringen beuken tegen mij
schreeuwen me ze aandacht te geven
maar ik moet me concentreren
orde scheppen hier, en in mij
mij herscheppen
controle krijgen over mijn doen en laten
ik mag ze
niet geruststellen, ik moet ze afmaken
wegstoppen, laten verdwijnen
ik moet me concentreren op wat echt belangrijk is

de onmogelijk vlakke oppervlaktes van de zee van mijn herinneringen
worden in een vuilniszak gestopt en weggegooid.

21:19

drie keer raden welk liedje ik in mijn hoofd had xp
Mr Probz - Waves http://www.youtube.com/watch?v=0a5WyAjL1MM
duss.. ik hoop dat jullie het wat vinden, normaal herschrijf ik mijn gedicht altijd honderd keer ofzoo...

Ik ben benieuwd, post er eens een paar op Dansen op Papier?

[love-in-the-air]

19:17

Toch weer
elke avond weer
denk ik een minuut na
elke keer
iedere avond
weer
denk ik aan hem
hopen dat ik hem
weer zie
dat hij me aankijkt als ik
langs loop
dat hij alleen maar even
aan me denkt
iets liefs misschien
elke avond weer
een wens om 22:22

19:22

[Klikding]

02:39
Mijn verleden stop ik in een doosje. Ik gooi je in de zee, ik loos je. Ik hoef niet meer te denken aan die vreselijke tijd, ik voel me bevrijd. Eindelijk ben ik weer gelukkig, kan weer zijn wie ik ben. En als ik ergens mee zit. Pak ik een doosje en ga het aan de zee schenken. Zodat ik er niet meer aan hoef te denken.
02:44

[Em.]

22.43

Strand. Het wordt al later maar frituurvet vecht
nog steeds om haar plek tussen je neusvleugels terwijl de zee
onverstoord haar lijken voor je voeten legt. Het zand
de schelpen.

Je staat daar en kijkt uit met een jas die belooft had
je tegen de regen te beschermen. Het waait en je zweet.

En buiten is het koud.


22.48

love-in-the-air schreef:

19:17

Toch weer
elke avond weer
denk ik een minuut na
elke keer
iedere avond
weer
denk ik aan hem
hopen dat ik hem
weer zie
dat hij me aankijkt als ik
langs loop
dat hij alleen maar even
aan me denkt
iets liefs misschien
elke avond weer
een wens om 22:22

19:22

Ik begrijp waarom kritiek een probleem voor je is, lieve.

[JustTalk]

Deze lijkt me hier beter op zijn plaats:

Waarom achten we ons zelf toch oooh zo belangrijk ?
Dat we er een "ont-moeting" met de ander voor zouden in versmachten ?

Er is geen versmelting met de ander mogelijk.
Zolang de versmelting met jezelf, je nog in de weg staat.

Er is geen versmelting met de ander mogelijk.
Er is enkel een versmelting met jezelf mogelijk.

Een versmelting met het universum.

Met al wat is
En al wat zijn zal

Gisteren
Vandaag
Morgen

Bewustzijn is sterfelijk
Bewustzijn is goddelijk
Bewustzijn is zalig

Maar bewustzijn is ook beperkt.

Beperkt tot jezelf.
Beperkt tot het beeld van de ander

Het beeld, dat is alles wat je hebt.
Alles wat je krijgen kan.

Je kan daar niet meer van verlangen
Dan wat je krijgen kunt.

Laat dat de keuze zijn tussen de "wijze' of de "dwaas"

[JustTalk]

En deze (met dank aan Noedelhap):

Ik
Ben de Ander
Niet

Ik
Ben Nooit
De Ander

Ik
Kan Nooit
De Ander Zijn

Ik
Kan Enkel
Maar Mezelf Zijn