6) Nephilim , engelen en mensen
Ik ben Laura en ik woon in Green Valley. Ik ben nephilim maar er wonen hier (in Green Valley dus) nog veel meer soorten. We hebben uiteraard ook engelen in ons rijk (anders bestond ik zelf niet) maar in de andere wonen elfen, magiërs en halfbloeden enzo. Vele Nephilim kunnen de engelen niet luchten omdat ze in het verleden veel fouten hebben gemaakt maar ik persoonlijk heb nooit problemen met hen gehad. Zeker niet toen ik hem leerde kennen...
Het is vrijdag. School is gedaan en ik ben onderweg naar het centrum voor een taak voor geschiedenis. We moeten een enquete invullen van onszelf en dan nog van een andere Nephilim en twee engelen over hun idee van de voorbije oorlogen tussen de twee volkeren. Ik parkeerde de auto en sprak verschillende mensen aan. Geen van allen had tijd of kwam in aanmerking. Na ongeveer twee of misschienól zelfs drie uur had ik eindelijk een Nephilim en een engel kunnen interviewen. Nu nog maar één engel te gaan. Ik draaide mijn blad om maar voor ik het kon vastklemmen vloog het weg. Spijtig genoeg waaide het zo hard dat ik het zelfs met mijn nephilimsnelheid niet kon pakken. Oke dan maar weer opnieuw beginnen. Dacht ik toen ik mijn blad de hoogte in zag gaan. Ik was al op zoek naar nieuwe kandidaten toen er een engel voor mijn neus lande.
Is dit van jou ? Vroeg hij me met zijn krachtige stem.
Euh ja, bedankt. Antwoordde ik verlegen terwijl ik mijn blad aannam.
Wat is het ? Vroeg hij knikkend in de richting van het blad.
Een interview voor school.
En lukt het ?
Niet echt ik loop hier al uren rond en nog ben ik niet klaar.
Heb je toevallig iemand nodig ?
Toevallig wel. Glimlachte ik.
Als je met mij iets gaat drinken mag je mij interviewen. Stelde hij met een speels lachje voor. Hier moest ik niet lang over nadenken. Iets drinken met een knappe engel?
Waarom niet? Antwoordde ik. Waarheen wil je gaan?
Volg mij maar, ik weet wel een leuke tent. We liepen door smalle straatjes en kwamen uit bij een klein gezellig terrasje dat volledig in de zon lag
Hoe heet je? vroeg hij me toen we gingen zitten.
Laura en jij?
Jonas. Laura, die naam zegt me iets zei hij peinzend.
Spijtig genoeg ben ik vernoemd naar die ene Nephilim die alle engelen wilde verbannen van Green Valley. Maar toen dat niet lukte massamoorden begon te plegen.
Vind je dat spijtig?
Eh ja want hebben de engelen haar ooit iets misdaan ? Ze hebben er eigenlijk zelf voor gezorgd dat ze bestond. En mijn moeder denkt er precies hetzelfde over als zij.
En jij niet? Vroeg hij nieuwsgierig.
Nee want eigenlijk als 1 engel mij ooit iets aandoet ga ik niet zijn hele soort haten. Dat is hetzelfde als zeggen dat je bijna werd vermoord door iemand en dan zijn hele familie daarvoor wilt straffen.
Ik geef je helemaal gelijk maar natuurlijk ben ik zelf een engel dus tja. Ze brachten onze drankjes en ik vulde zijn antwoorden op mijn enquete blad in. Net toen we klaar waren hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik schrok me rot toen ik mijn moeder naar me toe zag lopen.
Ah nee he. Kreunde ik.
Wie is dat?
Mijn moeder. Zuchtte ik.
Ten eerste wat doe je in het centrum? Vroeg ze nog redelijk kalm
Schoolwerk. Ik liet haar het blad zien.
En wat heeft dat daarmee te maken? Zei ze wijzend naar de engel tegenover me. Haar stem werd al luider.
Jonas is een engel.
Ja dat zie ik ook wel. Zei ze geďrriteerd.
En. Vervolgde ik. Voor school moet ik een Nephilim en twee engelen interviewen.
Als je dat had gezegd had ik een briefje naar school geschreven.
Mam dat is het nu juist, ik ben zelfstandig genoeg om te beslissen met wie ik omga hoor!
Had dan Daniël gevraagd dat is ten minste een fatsoenlijk iemand
Mam iemand die niet in m'n klas zit ! Hij moet dat zelf doen he.
Jij gaat nu mee naar huis.
Nee en trouwens wat doe jij hier in dit gedeelte van het centrum jij komt hier toch nooit zeg je altijd.
Euh ik heb een afspraak en jij komt wel mee naar huis.
Euh mam als je hier een afspraak hebt ga je niet naar huis.
Ik laat jou ook niet hier bij dat soort.
Jonas heeft wel mijn huiswerk gered. Zei ik met nadruk op zijn naam.
Als jij je best had gedaan had je dat zelf kunnen doen.
Mam ga gewoon naar die afspraak ik zie je thuis wel.
Oke maar jij bent thuis voor mij. Beval ze me.
Jaha, dag mam.
Ik pakte mijn spullen bijeen en liep weg. Achter de hoek bleef ik staan tot ze uit het zicht verdwenen was.
Daarna liep ik terug naar Jonas en ging weer zitten.
Moest jij niet naar huis?
Ik moet zo veel dat wil niet zeggen dat ik dat altijd doe hoor.
Geen bezwaar. Lachte hij.
Zo opgelost zei ik na een sms'je gestuurd te hebben.
Dat is snel. Hij was duidelijk onder de indruk.
Ik heb mijn zus een sms gestuurd dat ze moest zeggen dat ik naar t frituur was als mama thuiskomt en dan een sms moet sturen.
En die doet dat ?
Ja we helpen elkaar altijd.
Zonder vragen?
Die stellen we erna. Om 6 uur kreeg ik haar sms. We betaalde (Nou ja, Jonas betaalde. Hij stond erop om ook het mijne te betalen). Samen liepen we naar mijn auto en toen ik achterom keek zag ik dat hij me nakeek. Glimlachend reed ik naar het frituur. Gelukkig was het er rustig. Daarna ging ik naar huis en bedacht hoe stom het was dat ik zijn nummer niet had gevraagd. Ik mocht hem wel.
De frietjes zijn er talli ! Is pap er al? Riep ik.
Nee pap nog niet maar mam wel.
Oh oke. Ik pakte alles uit behalve papa's eten en dat zette ik in de warmhoudlade.
Maaaam, de frieten zijn er. Riep Talita naar boven.
Oke. Riep ze terug. En je zus is die ook terug?
Jaha, ik ben terug. Ik ben de frieten gaan halen remember?
Ze zit al de hele tijd te bazellen over jou en een engel. Ik wil alles weten.
Fluisterde Talita me toe.
Straks. Fluisterde ik terug.
We aten in stilte. Na de tafel afgeruimd te hebben, gingen we naar boven, naar onze kamer.
En? Vroeg ze toen de deur dicht was.
Hoe is ie ?
Hij heeft Jacobvantwilight-haar. Hij droeg donkere kleren waardoor zijn witte vleugels sterk afstaken. -kortom hij was Knap- lief, mijn redder, grappig en charmant.
Wow een droomgast dus.
Ja dat zou hij kunnen zijn als mam er niet was.
Hoe oud is ie?
Even oud.
Nog afgesproken?
Nee en ik ben zijn nummer vergeten vragen dus ik kan hem wel gedag zeggen. Niet dat ik een kans zou maken. Ze stond meteen op en liep naar de laptop.
Wat doe je?
Je schatje zoeken natuurlijk!
M'n schatje. Lachte ik.
Ze tikte Jonas engel in op Google en liet mij verschillende afbeeldingen zien. Wonder bij wonder vonden we zijn account op Facebook. Mijn vriendschapsverzoek werd meteen geaccepteerd en Tali -die nog steeds op de computer zat- zag dat ik ondertussen al een privébericht had.
Heey schoonheid heb ik jou daarstraks niet ontmoet in het centrum? Was zijn bericht.
Ja dat heb je inderdaad knapperd. Reageerde mijn zus in mijn naam.
Ben ik even blij dat ik je gevonden heb.
Zocht je me dan?
Ja natuurlijk! Ik ben zo dom geweest om niet naar je nummer te vragen en ik wil zeker nog eens met je afspreken.
Ik geef me mijn nr pas als jij het jouwe geeft.
Natuurlijk geef ik jou mijn nr.
04 84 76 46 18.
Dan is mijn nr 04 46 83 90 37.
Bedankt voor je nr.
Op mijn gsm stuurde ik hem om zijn nummer te controleren.
Geen probleem hoor. En ik kreeg terug.
Voor mij ook niet

. Op de chat kreeg ik weer.
Kunnen we nog eens afspreken.
Stiekem bedoel ik want ik weet dat je moeder het niet zo met engelen heeft.
Perfect idee wanneer mag ik jou knappe koppie nog eens zien.
Oh sorry, ik chat morgen wel weer maar ik moet nu stoppen ik moet me klaarmaken voor mijn opa's verrassingsfeest van m'n vader. Daag lekker ding
Spijtig. Bye hottie.
Heb je het gezien! Hij stuurt je hartjes!
Gilt Talita bijna.
Jep. Antwoord ik met een grote grijns op m'n gezicht.
En nog plannen voor het weekend vroeg m'n vader me de volgende morgen.
Ik hoop voor haar van niet want ze heeft huisarrest. Antwoordde m'n moeder in mijn plaats.
Oh ja? Hij was duidelijk verbaasd. Zijn engeltje deed nooit iets verkeerd.
En waarom?
Omdat ik voor school een engel moest interviewen en mam heeft ons samen gezien.
Ah zo. M'n vader kon z'n lach amper inhouden.
Lach er nou nog wat mee! Sebiet denkt ze nog dat we zo'n gedrag goedkeuren!
Maar lieverd toch, wind je er niet in op. Er is niets aan de hand. Je kunt gerust wat gaan ontspannen.
Ik zal het proberen. Ze lachte. Dat gebeurde ook niet vaak dat ze zo snel stopte met discuteren over dat onderwerp. Ze heeft nog niets gezegd over haar afspraak dus misschien mag hij dat niet weten en dat ze daarom zwijgt. Ach het interesseert me niet, ze is gestopt met klagen dus ik ben blij. Na het eten komt m'n moeder beneden met enkele koffers en een tas.
Is dat voor een weekend? Vraag ik haar verbaasd.
Nee, ik moet 2 weken blijven maar jij doet niets tot volgende week. Je weet het he.
Oke dan.
Ik bel met je vader.
Jaha ik weet het.
Oke dan ben ik er mee weg.
Dag meisjes. Ze omhelsde ons beidde, gaf mijn vader een kus en vertrok. We besloten om met z'n drieën nog eens lekkere griezelmarathon te houden dus haalde we wat snacks boven en zette we insidious 1,2 en 3 achter elkaar op. Het begint met een jongetje dat uit zijn lichaam kan treden en dat hij in het zogenaamde geestenrijk word vastgehouden zodat hij niet meer terug kan waardoor zijn vader -met dezelfde gave- hem moet gaan halen of zoiets. Best wel eng, maar sommige dingen vond ik ook wel humoristisch. Ik zette het achteraf op facebook. We liepen naar boven om te gaan slapen en toen ik net in m'n bed lag lichte m'n gsm op. Ik klom er weer uit en toen ik de afzender van de sms zag moest ik lachen
Is hij het? Vraagt tali
Hoe dat je het raad. Lach ik.
Ja dat is gewoon zon voorgevoel het is niet dat je helemaal straalt ofzo.
Een vriend van hem had een onnozele foto van Jonas naar me gestuurd. Na geantwoord te hebben kroop ik lachend weer in bed. Volgens mij bleef ik glimlachen tot ik in slaap viel. Kun je verliefd worden op één dag? Vroeg ik mezelf af.
Ik werd Wakker van het geluid van borden op de tafel en ik ging naar beneden. Oeps het was al middag! Ik ben weer de enige die lang slaapt waarschijnlijk. Ik trof m'n vader aan achter het fornuis en m'n zus was de tafel aan het dekken. Ik liep naar de ijskast en schonk mezelf een glas melk in. Tijdens het eten ging m'n gsm Ik wilde hem al afzetten maar mijn vader zei dat ik mocht opnemen.
Je moeder is er niet. Dus ik nam op
Hallo Laura, stoor ik? Vroeg Jonas nog voor ik iets kon zeggen.
Hoi, ik ben eigenlijk aan het eten.
Oh sorry, ik bel anders straks wel terug.
Oh nee het is niets hoor, ik heb nogal lang geslapen daarom dat ik zo laat eet.
Ik wilde eigenlijk vragen of je vandaag iets te doen hebt.
Nee maar ik heb huisarrest.
Sorry.
Waarom? Het is toch niet jou schuld.
Dus je hebt huisarest om een andere reden dan dat je met mij omging ?
Ja, omdat ik van school jou moet interviewen.
Nee echt waar sorry.
M'n vader gebaarde naar me dat ik de telefoon moet geven. Een beetje onzeker deed ik dat ook. Wat was hij in hemelsnaam van plan?
Hallo het is even met Ralph, lauras vader. En hij liep de kamer uit. Tali vroeg zich hetzelfde af.
Is hij het? Vroeg ze.
Ja, hij wilt afspreken en hij voelt zich nogal schuldig omdat hij denkt dat ik door hem huisarrest heb. Omdat papa na een kwartier nog steeds niet terug was begonnen we al te eten toen hij terugkwam waren we net klaar.
Hij komt je binnen een halfuurtje ophalen dus ga je maar klaar maken
Wat?! Hij is
Ja, hij is een engel dat had ik al door
Maar mama vermoord me en jou ook trouwens.
Ze hoeft het niet te weten. Ik heb haar gisteren al overgehaald dat je huisarrest al weg was.
En dat engelgedeelte dan?
Hoeft ze niet te weten.
Tali.
Ik red het wel hoor. Ik omhelsde hem stevig.
Bedankt pap. Zei ik en ik rende naar boven om me klaar te maken. Ik haatte wel dat ik zo weinig tijd had maar goed. Het was weer een warme dag en ik wilde er niet al te opgetut uitzien dus deed ik een simpele jeansshort, afgetrapte Allstars en een topje aan. Ik deed mijn haar in een gewone paardenstaart en deed wat lipglos op.
Laura. Riep m'n vader hij is er.
Oke. Riep ik terug. Ik wierp nog een snelle blik in de spiegel. Het moest maar goed zijn en ik liep de trap af
Jonas stond in de woonkamer met mijn vader te praten. Heel ontspannen alsof ze elkaar al heel erg lang kenden. Ik moest glimlachen mijn moeder haat ze en mijn vader laat ze binnen. Ze moest eens weten ze zou spontaan een inzinking krijgen.
Hey. Begroette ik hem.
Hoi.
Je had niet gezegd dat hij zo knap was. Zei tali iets te luid. ik zag dat hij z'n lach moest inhouden.
Nee natuurlijk niet. Fluisterde ik. Ik wil hem voor mezelf houden.
Ze keek opzij en schoot in de lach.
Mijn vader en hij keken me allebei aan mijn vader keek me aan met een typische "dat is weer typisch iets voor jou" blik en Jonas stond te grijnzen. Ik kon wel zien dat wat hij hoorde hem wel beviel maar niet of hij dacht dat ik het meende. Dat weet ik zelf niet eens of ik het wel meen. Maar goed we namen afscheid en gingen naar buiten op de oprit stond een brommer.
En wat gaan we doen? Vroeg ik hem.
Ik heb een idee maar dat is wel alleen als je niet bang bent van snelheid en als je me vertrouwd. Ik deed alsof ik daar toch even moest over nadenken wat dus eigenlijk niet was.
Ach wat heb ik te verliezen? Ik klom achterop, hij gaf me een helm en hielp me om hem op te zetten.
Het duurt niet al te lang tot we er zijn. Ik knikte. We reden eerst nogal rustig maar toen kwamen we op een grote baan en vlamde hij goed door. Ik kon niet anders dan me stevig aan hem vast te houden. Niet dat ik dat erg vond en hij had dat waarschijnlijk al wel bedacht.
Na een tijdje begon ik het landschap eindelijk te herkennen. We reden naar het grote bos. Praten konden we niet echt maar dat vond ik niet zo erg ik had het al te druk met me bewust te zijn van overal waar we elkaar aanraakten en natuurlijk genoot ik ook gewoon van de natuur om me heen en de herinneringen die deze met zich mee bracht. Ritjes met de fiets om te gaan picknicken en droppings met de scouts. Ik verwachtte dat hij ging stoppen voor de ingang maar hij reed het bos gewoon binnen en minderde pas vaart toen we een paar meter verderop een smal padje moesten inslaan. Privaatdomein stond er op een bordje. Ik zei er maar niets van hij was hier duidelijk al vele vaker geweest. We stopten aan een grote open plek met een ietwat vervallen huis. Het zag er griezelig en kil uit maar op de een of andere manier ook gezellig. Ik stapte af en hij moest me weer helpen met de helm maar hij prutste geduldig aan het knopje tot het openklikte.
Ziezo, en wat vond je ervan?
Zalig, doe je dat vaak?
Ja elke dag naar school.
Die snelheid? En waarom vlieg je niet gewoon?
Omdat dat nogal lastig is met een rugzak.
He ja waar zíjn jouw vleugels eigenlijk?
Wij kunnen onze vleugels intrekken.
Vertelde hij terwijl hij vanalles uit zijn brommer haalde en uitspreidde op een deken op het gras.
Ik wist niet dat dat kon.
Mijn vader heeft het me van kleins af aan geleerd en dan gaat het zonder problemen.
En als je dat niet van kleins af aan leert?
Dan zou dat naar het schijnt fameus pijn doen in het begin dan toch.
Is dat niet irritant ik bedoel.
Nee het voelt lichter en ik denk niet dat het leuk zou zijn om met geknelde vleugels in een auto te moeten zitten.
Nee dat kan ik me wel voorstellen.
Je vindt dit toch oke?
Wat?
Dit, de brommer, de picknick enzo
Ja natuurlijk. Ik vraag me wel af hoe je dit gevonden hebt. Zei ik gebaren naar alles om me heen. Ik kom hier al vanaf ik net geboren was en het is hier megagroot.
Mijn oma woonde hier, ze houd zo veel van de natuur. Vandaar dat privédomein dus dacht ik.
En waar woont ze nu dan? Ik kan me niet voorstellen dat dat huis nu nog bewoond is.
Nee nee nu niet meer ze woont bij mij thuis.
Waarom? Kan ze niet meer alles zelf doen ofzo?
Nee dat is het niet. Mijn moeder is ondergedoken en ik was nog te klein om voor mezelf te zorgen en mijn vader moest hard werken om ons hoofd boven water te kunnen houden dus kwam zij op mij letten en deed het huishouden en toen ik dan eindelijk volwassen genoeg was kon ze er niet meer aan wennen zonder ons dus is ze gebleven.
Hoe bedoel je ondergedoken ?
Voor een of andere ruzie waar ze bij betrokken was geraakt.
Het is wel spijtig dat zon prachtig huis hier maar staat te verkommeren.
Veranderde ik van onderwerp.
Ik weet het maar daar komt nog verandering in.
Ja? Gaan jullie het verkopen dan?
Nee, ze hebben beslist dat ik er mag wonen als ik wat meer privacy wil als ik een vriendin heb enzo. Toen hij dat laatste zei keek hij me net iets te lang aan.
Ik moet er wel nog wat aan doen om het iets moderner te maken maar wil je het eens vanbinnen zien?
Ja tuurlijk we lieten alles staan en hij zocht tussen zijn sleutels naar de juiste en deed de deur open.
Wat gezellig! Riep ik uit toen we de living binnenwandelden. Het was er inderdaad wat ouderwets maar wel gezellig. Het was minder eng dan het er vanbuiten op het eerste uit zag. Er hing roos met blauw gebloemd papier en er lagen versleten tegels op de vloer en het waren allemaal van die echt houten meubels met motieven op maar qua technische inrichting was het wel heel modern Een grote flatscreen, een heel moderne huistelefoon, en dan zag ik een muziekinstalatie om een iPhone op te zetten en in de keuken een induxi kookplaat enzo.
Mooi huis. Vertelde ik hem.
Ja alleen nog wat opnieuw schilderen en een nieuwe vloer en nieuwe meubels dus het is bijna af. En de buitenkant natuurlijk een beetje opknappen.
Haha ja. Weet je toevallig hoe laat het is ?
Euh wacht even. Hij nam zijn telefoon.
Het is nu 3 uur.
3 uur oke.
Moet je optijd thuis zijn?
Nee nee absoluut niet maar ik vroeg het me gewoon af.
We gingen weer zitten en aten wat fruit en cakejes. Tegen 5 uur ging mijn gsm. Het was m'n zus dus nam ik op.
Ik moet naar huis komen tante is op bezoek en ze wil me perse nu zien ipv te wachten tot morgen.
Ok dan gaan we. Hij begon al op te ruimen.
Sorry hoor. En ik hielp hem.
Maakt niet uit we spreken kunnen nog wel eens een andere keer afspreken. Stelde hij voor.
Als je dat wilt natuurlijk. Voegde hij er aan toe.
Ja dat zou fijn zijn. Antwoordde ik.
Omdat ik even niet oplette pakte ik hetzelfde vast als hem. Snel sloeg ik m'n ogen neer. Waarom word ik nu zo verlegen? Jezus Mina! Hij hielp me rechtstaan en we klommen weer op zijn brommer. Hij reed weer snel en we waren veel te snel thuis. Hoewel we nu al enkele minuten voor de deur stonden had geen van beiden zin om afscheid te nemen. Uiteindelijk stapte ik dan toch af. Ik schoof een beetje weg op de stenen en hij ving me op waardoor ik op hem moest steunen om niet te vallen. Ik stond nu wel heel dicht tegen hem En nog wat dichter. Nog een klein beetje.
AH Laura je bent er! Riep m'n tante die opeens in de deuropening stond
Een beetje geschrokken en betrapt liet ik jonas snel los.
Ja nog maar net hoor. Loog ik.
Oke kom je naar binnen?
Ja natuurlijk. Ik nam mijn tasje en liep naar de deur.
Vraag je hem niet mee binnen.
Je hebt dat toch niet graag.
Nu wel. Ik liep weer het trapje af en vroeg hem of hij wel wilde blijven.
Vind jij dat oke ?
Natuurlijk.
En we liepen samen naar binnen.
Goedenavond iedereen. Groette Jonas.
Hallo. Zeiden ze terug. Mijn tante was niet alleen gekomen. Mijn nonkel was er ook en mijn nichtje en mijn neef. Mijn nichtje kwam meteen op me af gelopen.
Laur! Gilde ze. Ik pakte haar op en zwierde haar een paar keer rond. Ze gilde het uit van de pret.
Ik wil bij jou slapen. Deelde ze mee.
Oh ja?
Ja! Mag het! Alsjeblieft?!
Blijven jullie hier slapen? Vroeg ik aan mijn nonkel omdat mijn tante in de keuken bezig was.
Ja, ze zijn bij ons thuis aan het verbouwen en je moeder stelde voor dat wij hierheen kwamen.
Leuk.
Ik hoop dat we geen van je plannen met je vriendje dwarsbomen?
Oh euh, hij is mijn vriendje niet hoor.
Nog niet! Schreeuwde talita vanuit de keuken. En iedereen schoot in de lach behalve Jonas en ik. Wij stonden er een beetje ongemakkelijk bij. Ik durfde hem niet aan te kijken. Toen mijn nonkel dat zag begon hij weer te lachen.
Sorry meisje. We zullen niet meer met jullie lachen hoor.
Laat maar zitten nonkel.
Je komt me bekend voor. Zei mijn nonkel peinzend. Heb je onlangs mij niet geholpen met mijn auto.
Ja, inderdaad volgens mij stond u toen in panne aan de autostrade is het niet?
Ja inderdaad. Mijn auto heeft niets meer gehad. Hij start zelfs zonder problemen op. Bedankt.
Geen probleem.
Weet je, praten jullie jongens even wat met elkaar dan ga ik tante even helpen. Is dat goed voor iedereen ?
Iedereen was akkoord dus vertrok ik.
Eens in de keuken gaf ik mijn zus een mep op haar schouder waardoor ze schrok.
He! Waar was dat goed voor? Vroeg ze me verontwaardigd.
Voor dernet. Glimlachte ik.
Ik sprak alleen de waarheid.
Daar moet ik haar gelijk in geven. Stemde mijn tante in.
Hoe kun jij dat nu weten?
Oh kom op. Ik hoorde die motor al 10 minuten geleden aankomen. En de vonken sprongen er letterlijk vanaf. Als ik wist wat er te gebeuren stond had ik nog even gewacht hoor.
Maakt niet uit tante. Ik weet niet of het zelfs wel gaat met mama dus.
Oh ja, Het eeuwige engelenprobleem.
Hoe weet je dat.
Ik hoorde Steve net zeggen dat hij ons geholpen heeft met onze auto. En die had absoluut van die prachtige witte vleugels. Ik wist niet dat ze die konden verbergen maar goed.
Je zegt toch niets tegen mama he?
Natuurlijk niet! Je moeder overdrijft altijd. En wat ze niet weet kan haar niet deren.
Dank je tante. Zei ik terwijl ik haar omhelsde.
Het eten is klaar riep ik in richting van de living. Maar er kwam geen reactie. Toen ik ging kijken zag ik dat er niemand was. Toen hoorde ik mijn neef lachen. Het geluid kwam van buiten dus ging ik kijken. Ze stonden allemaal buiten en mijn neef zat op de brommer te lachen met iets wat Jonas had gezegd. Ik liep naar buiten.
Het eten is klaar hoor. Zei ik vanuit de deuropening.
Oh, oke. Antwoordde mijn vader.
En tezamen liepen ze naar binnen. Behalve Jonas die bleef even bij me staan.
Toffe familie heb je. Zei hij gemeend.
Ja, dat weet ik.
Maar je nonkel weet wel nog dat ik een engel ben. Maar hij zegt niets tegen he moeder.
Ik weet dat ze het weten. Mijn tante wist het ook maar gaat ook niets zeggen. Net zoals vele andere vind ze dat mama overdrijft.
Gelukkig maar.
Ja. Kom voordat jerry alles opeet.
Ok. Na u. Zei hij terwijl hij de deur voor me openhield.
Dankjewel. Zei ik met een speelse revérence. Daar moest hij even mee lachen. Natuurlijk stond mijn tante er -met een onschuldige glimlach- op dat Jonas naast mij zat. En uiteraard steunde iedereen haar. Vooral talita. Ze kan wel wraak verwachten. Tijdens het eten zag ik dat Jonas nogal vaak mijn kant opkeek. En ik wist dat ik niet de enige was die het zag. Mijn tante en talita bleven me maar subtiele blikken toewerpen totdat ik uiteindelijk besloot om af te ruimen om er aan te ontsnappen. Toen mijn tante wou helpen nam Jonas het van haar over, ze had het eten al gemaakt.
Wat vond je van vandaag ? Vroeg hij me tijdens de afwas.
Ik vond het wel leuk eigenlijk. Ik denk dat ik mijn moeder ga overhalen om ook een brommer te kopen.
Niet doen.
En waarom niet?
Dan heb ik geen excuus meer om jou achterop te krijgen.
Haha. Misschien moet ik er dan toch geen kopen.
Ik zei het je al.
Haha. Niet veel later besloot hij om naar huis te gaan. En wij hingen slapen. Titiana mocht bij mij slapen zoals ze wou. Jerry sliep bij mijn vader en mijn tante en nonkel in de logeerkamer.
Ik schrik als mijn wekker maandagsmorgens afgaat. Uch school. Ik zet snel mijn wekker af voor Titiana en ga tali wakker maken.
Als we net klaar zijn hoor ik de deur zachtjes opengaan.
Oh meisjes jullie zijn al wakker. Zegt mijn tante. Ik kom even Titiana klaarmaken voor school. Het is duidelijk dat ze nog moe is dus zeg ik.
Ga jij maar weer slapen. Ik zal haar wel naar school doen. Ik kom er toch voorbij.
Ben je zeker.
Ja, hoelaat moet ze er zijn?
Half acht.
Oke. Slaapwel.
Slaapwel meisjes. En ze loopt weer naar haar kamer. En ik maak mijn nichtje wakker. Ze is heel blij als ze hoort dat ik haar naar school ga doen en is meteen klaarwakker. Ik moest alleen haar haar invlechten en haar kleren helpen aandoen en we waren klaar. Omdat we nog ruim een half uur tijd hadden maakte ik haar een paar pannenkoeken als ontbijt. Daarna vertrokken we en eens op school werd ik voorgesteld aan haar vele vriendjes en vriendinnetjes. Een van de meisjes vroeg om haar haar ook zo te vlechten en ik kon weer geen nee zeggen. Dus uiteindelijk maakte ik de ene vlecht na de andere tot een van de leerkrachten me vroeg of ik niet op school moest zijn. Ik schrok toen ik zag dat ik al bijna een volledig lesuur gemist had. De leerkracht schreef me een briefje voor school met de uitleg dat ze me vanalles moesten weten over Titiana en dat ze het uur uit het oog verloren waren. Dankbaar liep ik de school uit en croste naar school om nog op tijd te zijn voor het volgende uur. Misschien volgende keer toch maar met de auto naar school gaan. Ik zat net op mijn stoel toen de leerkracht de klas binnenkwam.
Welwel Laura, net een marathon gelopen? Vroeg ze me.
Nee mevrouw, het was maar vanaf de kleuterschool. Antwoordde ik zonder nadenken.
Oh? Ik gaf haar het briefje.
Nou dat is niet het gebruikelijke excuus. Ik vertrouw erop dat je de waarheid spreekt.
Danku.
Waarom was jij zo laat? Wilde Inge
-mijn beste vriendin sinds de kleuterklas- weten.
Ik vertelde haar het echte verhaal en natuurlijk moest ze daarom lachen.
Jij toch altijd met je liefdadigheid.
Tja, alles om de wereld te verbeteren he. Oh ja, ik moet je nog iets belangrijks vertellen.
Ja? Vertel op. Beval ze waarna ik haar het hele weekend vertelde met zoveel mogelijk details omdat ik wist dat ze er anders toch om ging vragen. Desondanks bestookte ze me nog met vragen. Ik moest lachen toen ze vanalle scenario's bedacht voor onze volgende ontmoeting. Ze was er van overtuigd dat hij me de volgende keer zou kussen. Maar ik was nog niet helemaal zeker of hij me wel zag zitten.
Vast wel. Verzekerde inge me. Anders had hij je niet gebeld.
Misschien. Antwoordde ik niet echt overtuigd. De rest van de dag lukte het haar om bij elk onderwerp wel een of andere opmerking over Jonas te verzinnen. Gek werd ik ervan maar stiekem vond ik die opmerkingen wel grappig. Na school ging ik Titiana weer afhalen Het duurde wel weer een uur voor we thuis waren maar het was wel leuk. Ik beloofde hen dat ik haar de komende weken vaker zou komen brengen en halen. Eens thuis vroeg mijn tante zich natuurlijk af waarom we zo laat waren en ze moest lachen toen we het haar vertelde. We spraken af dat zolang ze bij ons logeerde ik Titiana naar school zou doen. Maar een ding had ik wel geleerd : vroeger vertrekken. Dus ik maakte mijn twee kamergenoten samen wakker en vertrok vroeger. Elke morgen praatte ik met haar vrienden, luisterde naar hun verhalen en vlocht hun haar. En Savonds praatte ik met hun ouders. Er werd gevraagd of ik babysitte of dat ik op feestjes kwam. Normaal niet echt maar de kinderen wilden het graag dus nam ik de jobjes aan. Hoewel ik geen geld hoefde stonden ze er op. In drie weken heb ik al elke woensdag en elk weekend gebabysit en 'gefeest'. En als ik dan naar een feestje ga koop ik altijd een cadeautje. Niet dat ik daar iets van merk met dat geld dat ik ermee krijg. Ik vind het wel leuk dat die kleintjes me zo aanbidden. Het enige wat ik doe is met hen praten, ik doe hun haar of laat ze met het mijne prutsen of met smink. Zij sminken mij dan en ik hen. Ik vind wel dat ze vaak wel leuke kleuren kiezen. Ze moeten alleen hun tactiek een beetje veranderen. De laatste keer kwam ik helemaal ontspannen bij een feestje buiten en ik dacht. Ik blijf dit doen. Zelfs als Titiana terug thuis is. Uiteindelijk maakte het nu nog niet zoveel uit want er waren wat problemen met het huis dus bleven ze nog wat langer. Niemand vond dat erg. Ook Jonas niet. Na die ene avond was hij nog eens geweest met mijn moeder erbij. Zelfs zij vond hem leuk. Hij trok zijn vleugels telkens in als we samen waren en er kans was dat ze ons zag. Dus ze wist niks van wat hij was, ze heeft het hem ook nooit gevraagd. Die avond dat hij langs kwam was ik telkens in paniek dat ze hem zou herkennen maar dat deed ze gelukkig niet. Ik liet hem 's avonds buiten en hoorde haar over hem praten. Geen enkel slecht woord kwam eruit. Zelfs dat ik op zijn brommer zat vond ze niet erg.
Laura, ik vroeg me af of je volgend weekend tijd hebt. Mijn oma staat te popelen om je te ontmoeten en nu met haar voet kan ze niets doen.
Ja hoor, vertel haar maar dat ik zeker kom.
Goed. Details via sms ? Dan kan ik met oma samen nadenken.
Tuurlijk.
Oke, tot dan he.
Ja, dag. Hij gaf me ongemakkelijk een kus op mijn wang en liep naar zijn brommer.
Jonas. Riep ik terwijl ik op hem afliep.
Ja vroeg hij net voor ik hem kuste.
Tot volgend weekend. Grijnzend zwaaide ik hem uit. Ik liep naar binnen en werd overvallen door 4 tieners die gillend en op en neer springend op me af kwamen. Nou ja, mijn moeder, tante en mijn zus en nichtje kwamen zo op me af.
Je hebt een vriendje. Gilde Titiana.
Eindelijk. Gilde talita.
Dat werd inderdaad tijd. Stemde m'n moeder droog in.
Hebben jullie ons nu net bespioneerd? Vroeg ik verontwaardigt.
Nee, we hebben jullie bekeken. Dat is iets helemaal anders. Merkte m'n tante droog op. Lachend liepen we weer naar binnen.
Enkele dagen later op school riep mevrouw boeve me bij zich.
Laura zou je bijles kunnen geven aan onze nieuwe leerling ? En eventueel ook een rondleiding.
Euh natuurlijk maar hebben wij wel een nieuwe leerling ?
Ja het wiskundetempo op zijn vorige school lag te hoog daarom veranderd hij van school.
Wanneer leer ik hem kennen ?
Het volgende uur komt hij naar de klas.
Oke dan hebben we u.
Oh echt? Oh ja juist. Tot straks dan Laura.
Daag tot straks mevrouw.
Dus het derde lesuur begon met een aankondiging van de directrice.
Welkom iedereen voor jullie de les beginnen zo mogen we een nieuwe leerling verwelkomen. Er is al een leerling aangesteld om hem rond te leiden maar dat mag jullie er niet van weerhouden om kennis met hem te maken. De deur ging open en De liefde van mijn leven kwam binnen.
Ik hoop dat je het hier naar je zin zult hebben. Zei ze tegen Jonas.
Dat lukt wel denk ik. Antwoordde hij toen hij mij zag.
Goed dan laat ik jullie met jullie les beginnen. Ik voelde mijn wangen rood worden omdat Jonas naar me bleef kijken. De engel achter mij boog zich voorover en fluisterde.
Dat is niets voor jou Nephil.
Dat zal jonas wel beslissen.
fluisterde ik glimlachend terug.
Ga maar op een lege plaats zitten, Jonas. Bood ze hem aan.
Hij liep regelrecht op de lege plaats naast mij af met een grote grijns op zijn gezicht.
Dag liefje. Zei hij voor hij me voor het oog van de hele klas kuste. En ik hoorde Louise scherp inademen op de bank achter me. Ik keek opzij naar Inge.
Wat een lekker ding. Zei ze geluidsloos en ik antwoorde even geluidsloos.
Weet ik. Nietsvermoedend begon de leerkracht haar les algebraďsch rekenen. Dat vind ik erg leuk omdat het voor mij zo simpel is. We leerden vandaag een kortere versie van de distributieve eigenschap als die veelterm aan een bepaalde voorwaarde voldoet. Ik zag dat Jonas het er moeilijker mee had hoewel hij dat probeerde te verbergen. De les was afgelopen en iedereen liep weg behalve wij, mevrouw had ons gevraagd om even te blijven tot ze terug was. Jonas zuchtte opgelucht.
Ik grinnikte zachtjes maar toch hoorde hij het en keek me vragend aan. Om eerlijk te zijn ben ik blij dat deze les gedaan is. Ik snap er dus niet veel van.
Dan zal ik je bijles moeten geven he.
Wel euh, eigenlijk heeft de directrice al een meisje geregeld om le bijles te geven. Ik hoop dat je dat niet erg vind?
Natuurlijk niet. Ik ken dat meisje beter dan wie dan ook.
Oh ja? vroeg hij verbaasd.
Ja. Lachte ik.
Hoezo? Hij begreep er echt niets van.
Wel omdat ik dat meisje ben. Ik schoot in de lach.
Oh jij bent echt onvoorstelbaar. Zei hij terwijl hij me zachtjes duwde. Maar desondanks moest hij ook lachen.
Dus je wist dat ik hier naar school kwam ?
Nee maar alles om de mensheid te helpen.
Ja, zo ben je wel he. Zeg ik weet dat ik volgend weekend al met me opgescheept zit maar zou je doet weekend iets met willen doen?
Dit weekend?
Ja, ik heb iets voor ons in gedachten.
Oh. Wat voor iets?
Dat is een verrassing. Zei hij gevolgd door een kus. Uiteraard moet perse op dat moment de leerkracht weer binnenkomen.
Ik kan zien dat jullie elkaar al kennen dus kunnen we al meteen beginnen met de planning. Stelde ze voor
Is het dan zo duidelijk dat we elkaar kennen? Vroeg Jonas haar. Dan moeten we daar echt iets aan doen denk ik. Vind je niet Laura?
Ja helemaal mee eens. Mevrouw Boeve keek ons hoofdschuddend aan. Mag ik jullie lessenroosters even bekijken. Ze vergeleek ze even en kwam tot de conclusie dat onze lessen hetzelfde waren ingedeeld maar dat we af en toe een ander vak kregen. Dus we besloten dat we de bijles gewoon deden tijdens onze vrije uren. Twee uur per week. We hadden er vier dus hadden we er nog genoeg over om iets voor onszelf te doen. Ons eerste uur was vandaag net voor de middag.
Zeg Laura zou ik dat uurtje bijles vandaag kunnen skippen? Vroeg Jonas toen we naar buiten liepen.
Ik denk het wel, waarom?
Ik had m'n oma belooft om te helpen met het huishouden omdat ze een week in het ziekenhuis heeft gelegen enzo. Maar ik wilde dernet al niet meteen m'n eerste les afzeggen met een leerkracht erbij. Want dan denken die weer dat ik er eentje ben die in de gaten gehouden moet worden enzo dus.
Oh natuurlijk. Is het al beter met haar voet ?
Ja, ze mag er normaal niet al te veel op steunen maar ze vertrouwd me niet genoeg met de wasmachine en de was denk ik. Of met de spons en de keukenkastjes.
Hahaha dat kan ik me helemaal voorstellen. Weet je wat, ik heb nu toch niets te doen ik kom helpen. Ik weet hoe je zon dingen moet doen. Dan kan ze wat rusten.
Dat klinkt wel goed klinken.
We namen onze spullen en liepen naar de speelplaats waar ik achterop z'n brommer klom. En opeens stond Louise voor ons. Ze had een weinig verhullend topje en een schortje aan met hoge hakken eronder.
Hey schatje, iets te doen. Vroeg ze hem terwijl ze suggestief aan haar lolly likte.
Ja, ik ben iets van plan met mijn vriendin. Zei hij met nadruk op dat laatste.
Oh maar ik ben zeker dat ze niets vergeleken is met wat ik je kan bieden.
Wat je net zei bewijst al meteen dat er niets is dat jij me kan bieden. Ik heb geen interesse in jou dus doe geen moeite. Je verspild alleen maar je eigen tijd. Ze staarde hem een paar minuten aan met haar ogen vol ongeloof. Daarna liep ze woedend weg.
Dag Louise. Riep hij haar nog na. Niemand had haar ooit afgewezen of hetgeen onder haar kleren. Jongens deden een moord om met haar uit te gaan en hij wees haar gewoon af.
Zullen we? Vroeg hij me.
Misschien een helm. Antwoordde ik een beetje dwaas.
Alles in orde. Vroeg hij terwijl hij weer met de het knopje prutste.
Ja hoor, gewoon even verbaasd dat is alles.
Dat was toch Louise he? Dat ik niet het verkeerde meisje voor ogen heb.
Ja. Nog nooit afgewezen.
Ik voel me vereerd om de eerste te zijn. Lachte hij.
Hey oma.
Dag m'n jongen. Oh en wie is deze mooie jongedame?
Hallo mevrouw, ik ben Laura.
Laura? Wie is dat nu weer. Vroeg ze hem. Ik zag dat Jonas zijn oma aankeek met een blik die zei "hallooo? Je weet wel wie dat is".
Ik begon al een beetje te panikeren dat ik maar een opvlieging was maar toen zag ik dat de oude vrouw naar me keek, zag dat ik panikeerde en dubbel lag van het lachen.
Jullie hadden jullie gezichten moeten zien. Lachte ze. Dan pas snapte ik dat ze ons in de maling had genomen. En een paar seconden later drong het ook tot Jonas door die ook begon te lachen.
Oma, ik kreeg hier zowat een hartaanval.
Nou, ben je daar niet wat jong voor? Sorry hoor meisje. Ik plaagde je maar hoor. Vertelde ze me.
Maakt niet uit.
Kom binnen. En je mag me gewoon Lucinda noemen hoor.
Ok. Ik liep binnen in een supermodern huis. We liepen door naar de tuin. Het was groot en groen. Met vele fleurige bloemen langs de rand en vanachter stond er een Japanse kerselaar. Ik draaide me om en zag dat de hele muur van glas was. Je zag de living die net zoals van de rest van het huis een withouten vloer had met een zwarte zetel (met daar weer witte kussens in), een zwart tapijt, een glazen tafel en een flatscreen erin. Het verdiep erboven zag ik een kamer met gordijnen, een buro en een muur vol boekenplanken, allemaal in het zwart. Meer kon ik van hieruit niet zien. En naast de kamer zag ik een stukje van het glazen tussenverdiep.
Dus wat komen jullie hier doen?
Ik kwam je toch helpen vandaag?
Ja dat weet ik maar wat komt je vriendin hier doen?
Ik kom helpen zodat u wat kunt rusten met u voet enzo.
Oh wat lief van je maar dat hoeft niet hoor Meisje.
Dat weet ik wel. Ik heb toch een uur vrij.
In dat geval. Kun jij er dan voor zorgen dat onze Jonas hier niets opblaast of dat hij de keuken niet afwast met een schuurspons ?
Natuurlijk, ik zal hem in het oog houden.
Dank je, dan ga ik wat rusten in de pergola. Goed ?
Helemaal goed verzekerde we haar. We reden het wel.
Anders roep je maar he.
Ja.
Dus waar staat alles. Begon ik.
Volg mij maar. Wat wil je eerst doen ?
De ramen en de keuken. Het stof overal afdoen. Dan pas stofzuigen en dweilen.
En de wasmachine? Wanneer zetten we die op?
Nu en dan tussendoor ergens. Waar is de wasmachine?
Volg me maar. Zei hij terwijl hij onder de trap door liep. Ik sorteerde de was in drie verschillende hopen.
De lichte was, de donkere was en de witte was. Zei ik terwijl ik de verschillende hopen aanwees. Ik zette de wasmachine op en zette en timer op om te weten wanneer we de volgende konden opzetten.
Dus wat wil jij doen? Vroeg ik hem.
Mij maakt het niet uit. Jij?
Voor mij maakt het ook niet uit. Er zijn veel ramen maar ramen zijn makkelijk. Het stof afdoen duurt ook niet lang. En de keuken ook niet. Zal ik de ramen doen en jij de keuken en het stof.
Oke. Wat heb ik nodig?
Een stofvod, een vochtige vod om het stof af te doen en dan afwasmiddel, een natte vod voor de keuken zelf en de ijskast en dan nog een spons en ontvetter voor het vuur. En voor alle duidelijkheid een gewone spons en geen schuurspons.
Bij dat laatste moest hij lachen.
Ik ben niet dom hoor. Zei hij terwijl hij op me af kwam.
Hm dat weet ik zo nog niet hoor. Plaagde ik hem waarop hij een quasikwaad gezicht trok toen hij me naar zich toe trok en me begon te kietelen en te kussen. Ik duwde hem giechelend van me af.
Eerst kuisen dan pas kussen.
Moet ik zo lang wachten? Er verscheen een schattige pruillip.
Dan heb je iets om naar uit te kijken. Zei ik schouderophalend.
Ik begon eerst met de ramen beneden en zo ging ik via de trap naar boven. Ik moet toegeven dat zo'n glazen trap wel eng is. Ik had het gevoel dat ik er elke seconde kon doorzakken. Een kleine 2 uur later waren we al met alles klaar. De bovenverdieping inclusief.
Oh ik ben de ramen jou kamer vergeten. Zei ik.
Maakt niet uit ik doe die straks wel na school.
Juist wij moeten Sebiet nog terug naar school. Dat was ik al vergeten. Maar ik ga toch dat raam nog even doen. Zei ik en ik glipte onder zijn armen door en liep naar de keuken om de spullen terug te pakken. Jonas kwam net zijn kamer binnen toen ik klaar was.
Ik heb iets te eten voor ons gemaakt. zei hij met een dienblad in zijn handen dat hij op bed zette. Hij had smosjes en limonade gemaakt. Tijdens het eten praatte we wat over school en over zijn bijlessen enzo. Ik zag dat het dat het al bijna tijd was om te vertrekken dus ruimden we alles op. Beneden wilden we onze spullen afwassen maar Jonas' oma stond erop dat zij het deed omdat wij de rest al hadden gedaan. En nog goed ook. Vertelde ze ons goedkeurend. Ze wilde ons allebei nog 10 euro geven maar dat vonden wij niet nodig. Omdat ze bleef aandringen namen we het aan maar voor we doorgingen legde ik het mijne op de tafel. De rest van de dag verliep zonder dat er verder nog iets speciaal gebeurde. Tenzij je Louises vuile blikken meetelde natuurlijk. Die zagen we vaak genoeg. Ook ontdekte ik dat Inge en Jonas het goed met elkaar konden vinden. Daar was ik wel blij om.
Waar was je vanmiddag? Vroeg talita me wanneer ik thuiskwam met Titiana.
Ik was bij Jonas.
Hoezo? Die zit toch op Caterina?
Niet meer.
Dat meen je niet!
Jawel, de wiskunde ging te snel.
Dat is minder. Maar dat is wel leuk voor jullie he?
Ja, je had er moeten bijzijn toen hij de klas binnenkwam.
Hij zit ook nog bij jou in de klas of wat?
Ja! Hij kwam binnen en ik moest natuurlijk blozen omdat hij hele tijd naar mij keek en Louise was weer zo bezig van die is te goed voor u enzo.
Haha, je hebt het haar toch verteld?
Nee, dat was niet nodig.
Hoe bedoel je?
Hij kuste mij voor het oog van de hele klas.
Oh my god! Dat meen je niet! Louise moest wel pissig geweest zijn.
Ja, ze heeft hem proberen betoveren en hij wees haar gewoon af. Hij heeft letterlijk gezegd dat hij geen interesse heeft.
Bangelijk! Daar had ik bij moeten zijn! En Inge? Wat vind zij van hem en zijn stunts?
Geweldig. Ze kunnen goed met elkaar opschieten.
Gelukkig maar.
Ja he, waar is mama? Ik moet is iets vragen.
In de keuken. Ik denk met het eten bezig.
Ok. Ze was inderdaad in de keuken met het eten bezig. Ik vroeg of ik dit weekend weg mocht met Jonas. Ze stribbelde wel even tegen. Ik was immers vorig weekend al met hem weggeweest. (En het weekend daarvoor en volgend weekend ging ik normaal ook al naar hem) maar het lukte me toch om haar te overtuigen. (vorig weekend was met hun erbij en volgend weekend met de zijne en het was immers mijn verjaardag dan) Ik sms'te het goede nieuws meteen door en we spraken meteen af om hoe laat hij me kwam ophalen enzo. Ik werd wel benieuwd naar wat we gingen doen. Hij vertelde me dat ik iets casual-chic moest aandoen en iets niet te warm. Maar best wel een vestje meenemen voor erna. De rest van de week probeerde ik hem te laten vertellen wat de verrassing was maar het lukte me niet.
Zaterdagmorgen werd ik wakker door het plaatselijke verjaardagskoor dat het typische lang zal ze leven zong. Daarna moest ik mijn pakjes open. Titiana had blijkbaar tegen haar vriendinnen verteld dat ik jarig was want ik kreeg ook van hen cadeautjes. Hun pakketjes bestonden vooral uit tekeningen en kaartjes maar van sommige kreeg ik ook echte cadeautjes zoals wat make-up, juweeltjes of wat geld. Van mijn nichtje kreeg ik ook een paar tekeningen en een zelfgemaakt juwelenkistje. Mijn tante had juweeltjes en een make-up koffer ingepakt. Van mijn ouders kreeg ik een nieuwe iphone (een iPhone 5, die ik wilde ook al was er nu een iPhone 6) waarvoor talita een supermooi hoesje had gekocht. Na de cadeautjes kwam er een luxueus ontbijt. Er stond echt vanalles op tafel. (Koffie, thee, chocomelk, vers fruitsap, melk,...brood, koffiekoeken, croissants, geroosterd brood, beschuit, verschillende soorten charcuterie en kaas,...). Na het ontbijt mocht ik niet helpen met afruimen en afwassen dus speelde ik spelletjes met jefry en Titiana. En 's avonds maakte ik me klaar voor mijn date met Jonas. Ik trok een zwarte jeans, een rode T-shirt met een v-hals (waarop ik een zwarte riem, ketting en oorbellen aandeed) en rode pumps aan. Mijn blonde haar krulde ik en deed er een simpele zwarte diadeem in. Na wat zwarte oogschaduw en rode lippenstift (allebei nieuw) was ik klaar. Een kwartiertje later werd er aangebeld. Ik zei iedereen gedag en na mijn zwarte blazer en tasje genomen te hebben liep ik naar mijn vriendje toe.
Niet te opgetut of te gewoontjes? Vroeg ik hem onzeker.
Je ziet er perfect uit. Verzekerde hij me gevolgd door een kus.
Waar is je brommer?