Voor de vervelers die willen helpen..

[*Floortje*]

Ojeeojee, ik moet een paar opdrachten maken voor ckv2, maar ik kom er echt niet uit. Stel: je verveelt je, en stel: je hebt zin om je hersenen aan het werk te zetten om mij te helpen... Ik geloof namelijk niet dat ik er veel van snap.
Hieronder eerst de tekst, waar de vragen die eronder staan over gaan (met een soort-van-gedachtenkronkel van mij erbij).

Een vijftiende eeuwse bezigheid die voldoende overeenkomsten vertoont met de groeperingskunst van de schilder om ons inzicht daarin te vergroten, is het dansen: in het bijzonder de bassa danza (zie afbeelding 2), een langzame dans, die in de eerste helft van de eeuw populair was geworden in Italië. Om verschillende redenen vormt de bassa danza een behulpzame parallel.

In de eerste plaats was zij een duidelijk omschreven kunst waarover de nodige verhandelingen bestonden (de vroegste is van Domenico da Piacenza, naar alle waarschijnlijkheid geschreven rond 1440) met een eigen begrippenapparaat: de danskunst was, net zoals de retorica, in vijf delen ingedeeld: aere, maniera, misura, misura di terreno, memoria. (verheven houding, gematigde beweging, ritme, maat van het terrein, geheugen)
In de tweede plaats zag men de dansers als groepjes figuren in bepaalde patronen gerangschikt en zo werden ze ook beschreven. ( ... )

Zowel Alberti's verhandeling over de schilderkunst als Guiglielmo' s verhandeling over de danskunst hield zich bezig met fysieke bewegingen als weerspiegeling van mentale bewegingen.
De handleiding voor de danskunst sprak daar wat hoogdravender over, omdat dit nu eenmaal de kern van het dansen raakte, vooral vanuit een verstandelijk oogpunt. Domenico da Piacenza haalt Aristoteles aan om de kunstvorm te verdedigen. Maar behalve principes bieden de boeken, in de vorm van de dansen die ze, beschrijven, ook voorbeelden van danspatronen, die duidelijk zichtbaar uitdrukking geven aan psychologische relaties.
De verschillende dansen hadden min of meer de bedoeling iets uit te beelden. In een dans genaamd Jaloezie wisselen drie mannen en drie vrouwen telkens van partner en elke man komt wel een keer alleen te staan, los van de andere figuren. ( ... ).

Botticelli's Geboorte van Venus werd rond 1480 geschilderd voor Lorenzo di Pierfrancesco de'Medici, net als de Primavera een paar jaar daarvoor. Lorenzo di Piero de'Medici, bijgenaamd Il Magnifico, componeerde waarschijnlijk rond 1460 een dans met de titel: Bassa danza genaamd Venus, voor drie personen, gecomponeerd door Lorenzo di Pieroi di Cosimo de'Medici.
Citaat:
Eerst doen ze een langzame stap zijwaarts en dan gaan ze gedrieën naar voren met twee paar voorwaartse passen. te beginnen op de linkervoet; dan draait de middelste danser zich om en herhaalt de passen tweemaal, eenmaal op de linkervoet en eenmaal op de rechtervoet, dwars over het toneel; en in de tijd dat de middelste danser deze passen herhaalt, gaan de andere twee naar voren met tweemaal drie passen en maken dan een halve draai op hun rechtervoet. zodat ze recht tegenover elkaar taan. ( ... ). Dan voegt de rniddelste danser zich met twee paar voorwaartse passen bij de anderen; en op hetzelfde moment maken de twee anderen een buiging op de linkervoet ...

Qua vorm is het altijd zo dat de twee figuren aan de zijkant ondergeschikt zijn aan de figuur in het midden. Dat er sprake is van eenzelfde betekenis van een vastliggend patroon wil nog niet zeggen dat deze dans dit schilderij heeft beïnvloed: het betekent dat deze dans en het Venusschilderij beide werden gemaakt voor mensen die gewoon waren kunstzinnige groeperingcn op dezelfde manier te zien. De gevoeligheid die de dans uitbeeldt, deed een beroep op het vermogen van het publiek om bepaalde opstellingen van figuren te interpreteren, op een algemene beleving van min of meer dramatische conventies, zodat Botticelli en andere schilders mochten aannemen dat het publiek net zo goed klaar zou staan om de betekenis te doorzien van hun groeperingen.
Uit: M. Baxandall - Schilderkunst en leefwereld in het Quattrocento
(Sun, Nijmegen 1987, pp. 91-96)

In tekst 2 wordt aangegeven dat auteurs in verhandelingen uit de vijftiende eeuw de danskunst verdedigen.
Waarom was het nodig om de danskunst te legitimeren (bestaansrecht ervan te bewijzen)? Noem tevens twee manieren waarop die danskunst een eigen plaats binnen de kunsten werd toegekend.
Euh, omdat.. Ik weet het echt niet. Dansen was heel belangrijk aan het hof, als je dat kon, dat hoorde je echt bij 'de belangrijke mensen'. Toch? En was het dan belangrijk om die danskunst te legitimeren, om te bewijzen dat die elite niet zomaar aan het prutsen was, maar echt met iets hoogwaardigs bezig was? Ik kom er niet echt uit

Wat was het belang van het beoefenen van danskunst in het leven van de hovelingen? Als je het goed kon, 'hoorde' je erbij en was je dus geen buitenbeentje. Je kon met goed dansen aanzien verwerven?

Volgens tekst 2 heeft Lorenzo il Magnifico dansen gecomponeerd, onder andere de vermelde en gedeeltelijk beschreven dans 'Venus'. Het ging hier blijkbaar niet om een 'choreografie in de betekenis die wij daar op dit moment aan hechten. Veeleer was de aan de beeldende kunst ontleende term 'componeren' (in de betekenis van 'samenstellen') er op van toepassing.
Leg uit waarom in deze context de term componeren' van toepassing was en niet de term 'choreograferen'. Euh...

De danskunst was in belangrijke mate een 'ruimte-kunst'. Dit aspect zie je met name terug in één van de in tekst 2 genoemde onderdelen van de danskunst: het 'misura di terreno' (de maat van het terrein). Dit ruimte-concept van de dans sloot nauw aan bij de toen heersende gedachten over de kunsten en esthetica.
Leg dit uit aan de hand van de aspecten schoonheid en ruimte. Ok, wat willen ze hier? Help

[alpha]

Sorry ik heb het bekeken maar ik snap er niks van. Ik denk dat je hiervoor het schilderij ook zou moeten zien. Daarnaast zit ik niet zo in het dansen...

[*Floortje*]

alpha schreef op 15-06-2003 @ 20:27:
Sorry ik heb het bekeken maar ik snap er niks van. Ik denk dat je hiervoor het schilderij ook zou moeten zien. Daarnaast zit ik niet zo in het dansen...

In ieder geval bedankt Ik heb op één vraag na al een aantal antwoorden in elkaar gepuzzeld, en de rest (staat niet hier) moet nog even... Komt goed, vind ik

[Odicanes Naso]

Ik heb weinig tijd, maar in het antwoord op vraag 1 moet in ieder geval de plaats van het menselijk lichaam genoemd worden, dat in de Renaissance werd gezien als de maat van de dingen (denk aan de proportio divina, de gulden snede, in de bekende weergave van Da Vinci). In ieder geval één van de manieren om de dans te verantwoorden was het benadrukken van de cerebrale (intellectuele) grondslag van de kunst. De schilderkunst werd in dezelfde tijd door Da Vinci (Trattato della Pittura) en Alberti (De Pictura) verdedigd als één van de artes liberales, vrije kunsten, waaronder de muziek, in tegenstelling tot de artes mecanicae, de ambachten, waartoe de schilderkunst tot dan toe gerekend werd. Door aan te tonen dat men om te schilderen kennis nodig had van de mathematica en geometria (perspectief e.d.) werd de schilderkunst langzaam meer geaccepteerd als vrije kunst en zo ook de schilder, die uitgroeide tot uomo universale of homo universalis. Een tweede punt heeft, denk ik, weer te maken met het menselijk lichaam: de danskunst was bij uitstek de kunst waarin het menselijk lichaam centraal stond, dat in de Renaissance, zoals gezegd, verheerlijkt werd als maat (mensura) van alle dingen. Het was een kunst die het lichaam van de mens onderdeel maakte van een intellectueel en esthetisch plan, geleid door de in die tijd zeer geachte muziek. We zouden kunnen zeggen dat de danskunst een soort ode was aan het menselijk lichaam, waarbij alle toeschouwers met Hermes Trismegistus zeggen: "Magnum, o Asclepi, miraculum est homo," een groot wonder, Asclepius, is de mens.

Ik hoop, dat je er nog iets aan hebt, want ik ben laat .